ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιεράρχες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιεράρχες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος - Το κράτος είναι ανίκανο και το μισθό να μας κόψει

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, έδωσε συνέντευξη στο «Κ» το κυριακάτικο περιοδικό της «Καθημερινής» και μίλησε για το ρόλο που διαδραμάτισε στην υπόθεση της Κερατέας, για την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, για την καύση των νεκρών, για τον εκκλησιαστικό φανατισμό καθώς και γιατί πιστεύει πως είναι πια ώρα ο χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους να γίνει πραγματικότητα.

- Μπορεί να είναι κάποιος Χριστιανός Ορθόδοξος, και να αντιμετωπίζει την Ανάσταση ως «παραμύθι»;
«Μπορεί να κουβαλάει τον πολιτισμό της Ορθοδοξίας, αλλά θα είναι, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, με κενό κήρυγμα. Άδειο κήρυγμα, και άδεια ζωή».
- Το νόημα του Πάσχα;
«Νομίζω είναι τριπλό. Το πρώτο είναι ότι με την Ανάσταση έχουμε την απόδειξη της θεότητας του Χριστού, το δεύτερο ότι καταργείται ο θάνατος, και το τρίτο, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι η πρόκληση για καινούρια ζωή».
- Τα αρνιά μας απομακρύνουν από το νόημα του Πάσχα;
«Από μόνα τους θα ήταν πολύ περιορισμένης ισχύος, για να γιορτάσει κανείς το Πάσχα. Αλλά όμως, και το να χαρεί κανείς με υλικούς τρόπους, είναι ανθρώπινο».
- Η Ανάσταση του Χριστού δεν προκαλεί τη λογική μας;
«Την τινάζει στον αέρα. Δεν έχει καθόλου λογική».
- Άρα, γιατί να πιστέψουμε;
«Η πίστη είναι κάτι ανώτερο από τη λογική κατανόηση, από τον ηθικό κανόνα, από τη συναισθηματική προσδοκία. Πιστεύουμε αυτό που είναι πέρα από τη λογική μας».
- Εσείς πιστεύετε στην Ανάσταση;
«Με όλα μου τα κύτταρα. Το μόνο που πιστεύω είναι η Ανάσταση. Όλη η πίστη στην Ανάσταση, δημιουργεί μια έκταση στον άνθρωπο. Δεν έχεις ανάγκη του θαύματος ή της αποδείξεως. Αλλά ησυχάζεις, και ξανοίγεσαι σε έναν άλλο κόσμο. Αυτό είναι η Εκκλησία».
- Με δεδομένο ότι όλες οι θρησκείες διακηρύττουν τη μετά θάνατον ζωή, αποκλείετε να καλύπτεται έτσι απλώς μια ψυχολογική ανάγκη του ανθρώπου;
«Θα μπορούσε, διότι υπάρχει τέτοια ανάγκη. Αλλά, πρώτα πιστεύεις, και μετά σου αποδεικνύεται. Και είναι τόσο ωραίο αυτό».
- Αν είχατε γεννηθεί πιο ανατoλικά ή πιο δυτικά, δεν θα πιστεύατε σε άλλη θρησκεία;
«Μπορεί… Να ήμουν χότζας… Ή καρδινάλιος».
- Άρα, γιατί να πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αλήθεια;
«Διότι συνέβη να γεννηθούμε εδώ, και να επιβεβαιωθεί αυτό το πράγμα μέσα μας. Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν ήμουν αλλού».
- Πόσοι από τους Χριστιανούς Ορθόδοξους στην Ελλάδα είναι πραγματικοί χριστιανοί;
«Νομίζω ότι το ποσοστό είναι πολύ μικρό. Και σε αυτό φταίμε ως Εκκλησία, γιατί έχουμε συμβιβαστεί και εκκοσμικευτεί ή απλώς λειτουργούμε ως σωματείο. Όχι ως μυσταγωγία. Δηλαδή, να πάρουμε τους ανθρώπους, και σιγά-σιγά να τους οδηγήσουμε στο μυστήριο του Θεού».
- Σας ενοχλεί που οι περισσότεροι φτάνουν στην εκκλησία μισή ώρα πριν την Ανάσταση, και φεύγουν με το «Χριστός Ανέστη»;
«Δεν με ενοχλεί, αλλά είναι σαν να πηγαίνουν σε έναν γάμο, να περιμένουν την υποδοχή της νύφης, και μόλις αρχίζει ο γάμος, να φεύγουν. Είναι κρίμα. Αδικούνται οι άνθρωποι».
- Το Άγιο Φως ανάβει πραγματικά από μόνο του, και όχι με σπίρτα;
«Εδώ έφτασε ο σύγχρονος άνθρωπος, εν ονόματι της επιστήμης, να πιστεύει ότι ο κόσμος έγινε από το τίποτα. Γιατί να μην μπορεί να γεννηθεί και το Άγιο Φως από το τίποτα; Από εκεί και πέρα, η μεγάλη σημασία του Αγίου Φωτός είναι ότι όλοι μοιραζόμαστε αυτό το φωτάκι από την ίδια πηγή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Γιατί να το χάσουμε;».
- Αφού τα σώματα λιώνουν, πλην του Χριστού, γιατί δεν δέχεται η Εκκλησία την καύση των νεκρών;
«Διότι η καύση δεν αφήνει τη φυσιολογική φθορά. Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι βίαιο, σεβόμενοι την ταφή του Χριστού, και προβάλλοντας στον κάθε άνθρωπο, το γεγονός της ταφής του Χριστού και της Αναστάσεως».
- Θα αρνιόσασταν να δώσετε την ευχή σας, σε κάποιον που θα ήθελε να καεί;
«Θα έκανα ό, τι τελικά αποφάσιζε η συνείδηση της Εκκλησίας».
- Η Εκκλησία στην Ελλάδα δεν είναι ένα σύστημα που, πολλές φορές, καλλιεργεί το φανατισμό;
«Φοβούμαι πως έχετε δίκιο. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες φορές που πραγματικά ελευθερώνει».
- Γιατί δώσατε πίσω το μισθό σας στο ελληνικό κράτος;
«Το ενδιαφέρον είναι ότι το κράτος είναι ανίκανο και το μισθό να μας κόψει. Πληρώνομαι ακόμη, και πηγαίνει σε ιδρύματα. Μακάρι να μου έκοβε τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα. Δεν θέλω να είμαι δημόσιος υπάλληλος».
- Άρα, είστε υπέρ του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας;
«Ναι. Μια Εκκλησία, όσο πιο αποδεσμευμένη είναι από το κράτος, τόσο πιο Εκκλησία είναι. Είναι πιο κοντά στο μήνυμά της. Αυτή τη στιγμή, όντας μέρος του πολιτικού συστήματος, καταρρέει μαζί με αυτό».
- Και πως θα ζούσαν οι ιερείς;
«Πολύ καλύτερα. Η φορολόγηση της Εκκλησίας είναι αντιλαϊκό μέτρο. Ο κόσμος δίνει λίγο-λίγο στα παγκάρια, και μαζεύονται χρήματα. Αν η Εκκλησία της Ελλάδας ταϊζει σήμερα 50.000, όπως είπε τις προάλλες η Σύνοδος, και φορολογηθεί με 20%, πρέπει κάποιος να βρει που θα φάνε οι 10.000».
- Εσείς έχετε άλλα εισοδήματα;
«Δεν έχω ανάγκες».
- Τι τρώτε;
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μου φέρνουν από τα μοναστήρια τα καλύτερα αυγά».
- Η επιστήμη σας έκανε να αμφιβάλλετε για την ύπαρξη του Θεού;
«Αντίθετα. Ενώ στην Αμερική γευόμουν τα καλύτερα κομμάτια της επιστήμης, ένιωθα την ανεπάρκειά της να με γεμίζει. Το πλήρωμα μου το έδινε η ανάγκη να ξεπεράσω το θάνατό μου. Τη φθορά. Το χρόνο».
- Η επιστήμη θα μπορούσε ποτέ να ανακαλύψει την αρχή του κόσμου, πριν από το Μπιγκ Μπανγκ;
«Πριν από το Μπιγκ Μπανγκ δεν υπάρχει χρόνος, και άρα δεν υπάρχει πριν. Η επιστήμη είναι ένα υπέροχο εργαλείο, για να μας δείξει την ομορφιά του φυσικού κόσμου. Αλλά είναι πολύ μικρό για να μας αποδείξει τα όρια του ανθρώπου».
- Ο δικός σας σταυρός;
«Ο χειρότερος είναι ο εαυτός μου. Δύσκολο πράγμα ο εαυτός μας».
- Ποιος ήταν ο ρόλος σας στο πρόβλημα στην Κερατέα;
«Εγώ δεν μπαίνω καθόλου στην ουσία, γιατί δεν είμαι αρμόδιος. Αλλά η βία πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει, από οποιαδήποτε μεριά κι αν προέρχεται. Και για να σταματήσει, χρειάζεται οι άνθρωποι να συναντηθούν και να επικοινωνήσουν. Πρέπει η Κυβέρνηση να ανοίξει τις πόρτες της επικοινωνίας με τους τοπικούς άρχοντες. Με αυτούς να μιλήσει, όχι με μένα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Είναι πόλεμος».

Πηγή

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Μέγας ομηριστής ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος;

Κι ενώ ορισμένοι επιχειρούν να πλήξουν τον Χριστιανισμό – και μάλιστα την Ορθοδοξία- με το επιχείρημα (ήμαρτον, Θεέ μου!) του … αφελληνισμού, έρχεται ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ο επονομαζόμενος Θεολόγος, ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, και αδελφικός φίλος του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος αποδεικνύει όχι απλώς τον φλογερό έρωτά του με την αρχαία ελληνική γραμματεία, αλλά και το γεγονός, ότι υπήρξε, πέραν των άλλων, και δεινός χειριστής της ομηρικής γλώσσας!..
Αριστερά: ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Θεολόγος. Δεξιά: Ο Όμηρος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος υπήρξε δεινός ομηριστής και μέγας γνώστης της ομηρικής γραμματείας!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Η 25 Ιανουαρίου, ως γνωστόν, είναι ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, του επονομαζόμενου «Θεολόγου». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του Χριστιανισμού και ένας από τους λαμπρότερους φωστήρες της ορθοδόξου πίστεως. Γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριαζνό, κωμώπολη της Καππαδοκίας. Στην Ναζιανζό (εξ ου και Ναζιανζηνός), διδάσκεται την στοιχειώδη εκπαίδευση, ενώ την μέση εκπαίδευση την διδάσκεται στην Καισάρεια, όπου γνωρίζεται με τον συμμαθητή του και στην συνέχεια αχώριστο φίλο του, Μέγα Βασίλειο.
Στην συνέχεια ο Γρηγόριος πηγαίνει κοντά στους περίφημους διδασκάλους της ρητορικής και, τέλος, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, όπου ξαναβρίσκει, ως συμφοιτητή πλέον, τον Μέγα Βασίλειο.
Όταν επιστρέφει στην πατρίδα του, ο πατέρας του, επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειροτονεί πρεσβύτερο, αλλά αυτός προτιμά την ησυχία του αναχωρητηρίου στον Πόντο, κοντά στον φίλο του Βασίλειο, για περισσότερη άσκηση στην πνευματική ζωή. Μετά, όμως, από θερμές παρακλήσεις των δικών του, επιστρέφει στην πατρίδα του και μπαίνει στην ενεργό δράση της Εκκλησίας. Όμως, το δρεπάνι του Χάρου έρχεται να πληγώσει την ψυχή του, με αλλεπάλληλους θανάτους συγγενικών του προσώπων. Πρώτα του αδελφού του Καισαρείου, έπειτα της αδελφής του Γοργονίας, μετά του πατέρα του και, τέλος, της αγαπημένης του μανούλας του Νόννας. Μετά απ’ αυτές τις θλίψεις, η θεία Πρόνοια τον φέρνει στην Κωνσταντινούπολη όπου υπερασπίζεται με καταπληκτικό τρόπο την Ορθοδοξία και κτυπά καίρια τους Αρειανούς, που είχαν «πλημμυρίσει» με τις αιρετικές δοξασίες τους την Βασιλεύουσα. Μετά τον σκληρό αυτό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλως. Δυστυχώς, όμως, μικροπρεπείς και κακοήθεις πάντα υπάρχουν! Στην Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, μία μερίδα επισκόπων τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο.
Τότε ο Γρηγόριος, αηδιασμένος, δηλώνει την παραίτησή του, αναχωρεί στην γενέτειρά του Αριαζνό και τελειώνει με ειρήνη την ζωή του, το 390 μ.Χ. Είναι αυτός που όταν είδε νεκρό στο χώμα τον Μέγα Βασίλειο έκλαψε τόσο πολύ (μα τόσο πολύ) όσο ποτέ άλλοτε στην άμοιρη ζωή του! Τόσο ευσυγκίνητος ήταν!..

ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ
Ο Γρηγόριος άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φιλοσοφημένα ποιήματά του.
«Ο ποιμενικός αυλός της θεολογίας σου, τας των ρητόρων ενίκησας σάλπιγγας· ως γαρ τα βάθη του Πνεύματος εκζητήσαντι, και τα κάλλη του φθέγματος προσετέθη σοι. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθήναι τας ψυχάς ημών».
Αυτό ψάλλει η Εκκλησία μας στο Απολυτίκιον του Αγίου. Ίσως γιατί ο Γρηγόριος μαζί με τον Βασίλειο όταν χώρισαν από την Αθήνα της «χρυσής εποχής» για τον ελληνικότατο Πόντο. Και είναι σαν να βλέπω τους δύο αυτούς φίλους να κοιτούν πότε τον ουρανό και πότε την γη.
Ο Βασίλειος να βρίσκει κλειστή την θύρα του πατρικού του σπιτιού και αυτό μάλιστα ορφανεμένο από ανθρώπους!
Ο Βασίλειος να βρίσκεται στο χάος της ανθρωπαρέσκειας ή να βαπτίζεται και να επισκέπτεται τα ασκηταριά με το δισάκι του πόνου στον Πόντο, την Συρία, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο.
Ο ίδιος, βαπτισμένος πια, να έρχεται στην χώρα της γλυκειάς Χουρμαδιάς, της Αιγύπτου, και να συναντάται με τον φλογερό Ιεράρχη τον μέγα Αθανάσιο, που απεκάλυψε, όπως και ο Ευσέβιος Καισαρείας, πόσοι αρχαίοι Έλληνες προφήτευσαν την έλευσιν του Θεανθρώπου πάνω στην Γη!
Τον Γρηγόριο πειθαναγκασθέντα να χειροτονείται ιερεύς και πριν προλάβει να τελειώσει την λειτουργία του να αναχωρεί για το Ησυχαστήριο του Ίρι μαζί μ’ έναν συνασκητή του πάνω σε δύο καμήλες!
Τον Βασίλειο να χειροτονείται Ιερέας μέσα σ’ ένα κύμα ανθρωποθάλασσας και λαϊκής παραφροσύνης το 362 μ.Χ.
Ο ίδιος να επιστρέφει στο Ησυχαστήριό του για ένα έτος.
Ο Βασίλειος να χειροτονείται Επίσκοπος Καισαρείας και στην συνέχεια να συγγράφη την θεία Λειτουργία του πάντα στα ελληνικά!

ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΕΣ
Βυζαντινές συνωμοσίες και μηχανορραφίες από τον Αυτοράτορα Ουάλη που διορίζει έπαρχο Καισαρείας τον Αρειανό Μόδιστο με σκοπό ή να κερδίσει τον Μέγα Βασίλειο ή να τον αφανίσει! Αυτός ο αυτοκράτωρ, που για να εκδικηθεί τον Μ. Βασίλειο διχοτομεί την Καισάρεια!
Τι θλίψη! Ο Βασίλειος, πληροφορούμενος τα της διχοτομήσεως της Καισαρείας ρίχνεται εκ νέου σε νέους αγώνες υπέρ της ενότητος της Εκκλησίας!
Είναι αυτός που πείθει τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό να επανέλθει για να πάρει την Επισκοπή της Ναζιανζού, που είναι ορφανή από Επίσκοπο, λόγω του θανάτου του πατρός του Γρηγορίου και Επισκόπου της Ναζιανζού!
Ο Μέγας Βασίλειος που θαυματουργεί στα ανάκτορα του Αρειανού αυτοκράτορος Ουάλη και τελικά να επιστρέφει στην Καισάρεια του Πόντου για να δοκιμάσει το πιο πικρό ποτήρι της ζωής του. Τον τελικό χωρισμό του στη γη από τον Γρηγόριο!
Και ο Γρηγόριος; Να κλαίει τον χαμό του Βασιλείου, την αρχαία ενθύμηση των ωραίων αδελφικών στιγμών που πέρασαν, εν Χριστώ, μαζί, πριν βγουν στο πέλαγος της ζωής!
Η λύπη του Γρηγορίου για τον θάνατο του φίλου του Βασιλείου καταντά γι’ αυτόν ένα γλυκό μαρτύριο, που κατατρώγει σιγά – σιγά τα σωθικά του και δεν τον αφήνει πουθενά να ησυχάσει! Βλέπει (σαν την Ιφιγένεια) τις βαθιές ανήλιες χαράδρες του Ταύρου και κλαίει, κλαίει, κλαίει!…
Βλέπει τα πυκνά άγρια δάση που κάνουν νύχτα την ημέρα κάτω από την αιωνόβια σκιά του και θυμάται την ιερά μορφή του φίλου του!…
Τι έλεγε, όμως, ο Διονύσιος Σολωμός;
- Παράπονο, χαμός καιρού σ’ ό,τι κανείς κι αν χάση!… (*)

ΜΕΓΑΣ ΟΜΗΡΙΣΤΗΣ!..
Να μη λησμονήσουμε, όμως, και την ουσία του σημερινού μας άρθρου, αφού πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, υπήρξε ένας πολύ μεγάλος και δεινός ομηριστής, που όχι απλώς γνώριζε την αρχαία ελληνική γλώσσα καλά, αλλά χρησιμοποιούσε την ομηρική διάλεκτο καλύτερα κι από αυτήν, που χρησιμοποιούσε στην καθημερινή του επικοινωνία!
Λένε πως τόσο δεινός ομηριστής σαν τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό υπήρξε και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης για τον οποίον κάποια άλλη στιγμή θα μιλήσουμε και γι’ αυτόν.
Προς απόδειξη αυτού του ισχυρισμού θα δημοσιεύσω εδώ, ως παράδειγμα, τον «Ύμνο εις τον Χριστόν μετά την σιωπήν», που είναι ένα δείγμα δεινού ομηριστή:

«Σήμερον (1) εκ νεκύων Χριστός μέγας, οίσιν εμίχθη (2),
Έγρετο, (3) και θανάτου κέντρον (4) απεσκέδασε. (5)
Και ζοφερούς (6) πυλεώνας (7) αμειδήτου (8) αΐδαο (9)
Ρήξατο, (10) και ψυχαίς δώκεν ελευθερίην.
Σήμερον εκ τύμβοιο (11) θορών, (12) μερόπεσσι (13) φαάνθη,
Οις γένεσθ’ οίσι θάνεν, οις έγρετι εκ νεκύων,
Ως κε παλιγγενέες τε και εκ θανάτοιο φυγόντες,
Σοι συναειρώμεσθ’ (14) ένθεν ανερχομένω.
Σήμερον αιγλήεις (15) σε μέγας χορός αμφιγέγηθεν (16)
Αγγελικός, μέλπων (17) ύμνον επιστέφιον. (18)
Σήμερον ήχον (19) έπνευσα, μεμυκότα (20) χείλεα (21) σιγιή
Λύσας, αλλά μ’ έχεις υμνοπόλον (22) κιθάρην.
Νω νόον ένδον έρεξα, λόγω Λόγον αυτάρ έπειτα
Ρέξω (23)και μεγάλω Πνεύματι ήν εθέλη».

Ερμηνεία λέξεων:
Υποσημειώσεις
1 σήμερον / σήμερα
2 εµίχθη (παθ.αορ.ρ. µείγνυµι) / αναμίχθηκε
3 έγρετο (παθ. αορ.ρ. εγείρω) / σηκώθηκε
4 το κέντρον / κεντρί
5 απεσκέδασε (αόρ.ρ. αποσκεδάννυµι) / σκόρπισε
6 ζοφερός / σκυθρωπός,
7 ο πυλεών = ο πυλών / στύλος
8 αµείδητος 2 / αγέλαστος
9 αΐδαο (γεν. ουσ. αΐδης =Άδης) / άδης
10 ρήγνυµι / σπάζω
11 ο τύµβος / τάφος
12 θορών (μτχ. αορ.ρ. θρώσκω) / που είδε
13 µέροψ, οπος / θνητός
14 συναείρω = συναίρω / κοινόχρηστος
15 αιγλήεις / ακτινοβόλος, απαστράπτων
16 αµφιγηθέω / περί, γύρω
17 µέλπω / άδω, τραγουδώ
18 επιστέφιος / στέψις
19 ο ήχος / ορυμαγδός, πάταγος
20 µυκάοµαι / βρυχώμαι, κράζω
21 χείλεα = τα χείλη, το χείλος
22 υµνοπόλος / υμνοποιητής
23 ρέξω / θυσιάζω, έγκειμαι

(*) Το παραπάνω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από μία διάλεξη του γράφοντος για τους Τρεις Ιεράρχες, που παραχώρησε στην Πνευματική Εστία Καλλιθέας (Χαροκόπου 65) την Κυριακήν 28 Ιανουαρίου 2001

Πηγή

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Ο Άγιος Αντώνιος

"Τον ζηλωτήν Ήλίαν τοις τρόποις μιμούμενος,
τω Βαπτιστή εύθείαις ταις τρίβοις επόμενος,
Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής,
και την οικουμένην έστήριξας εύχαίς σου.
Διό πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών."

Ο Μέγας Αντώνιος, ο αρχηγός του μοναχικού βίου, γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 251 μ.Χ. (ή το 264). Σαν παιδί ο Αντώνιος παρουσίασε πλούσια εσωτερικά χαρίσματα. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς και πλούσιοι χριστιανοί. Δυστυχώς, όταν ο Αντώνιος ήταν 20 περίπου ετών, οι γονείς του πέθαναν, αφήνοντας ορφανούς αυτόν και την μικρότερη αδερφή του. Ο Άγιος Αντώνιος ανέλαβε έτσι την επιμέλεια της αδερφής του χωρίς όμως – παρά την μεγάλη λύπη του – να σταματήσει στιγμή να ασχολείται με την Αγία Γραφή και τον Θεό. Έτσι όταν άκουσε την ευαγγελική φωνή «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19:21), την έκανε αμέσως πράξη. Μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα και την γονική του περιουσία στους φτωχούς, εγκατέλειψε την τύρβη του κόσμου και αναχώρησε στην έρημο έχοντας αφήσει την αδερφή του στις φροντίδες ενός παρθεναγωγείου με ενάρετες γυναίκες. Επί είκοσι χρόνια αντιμετώπισε απίστευτους πειρασμούς. Νύχτα και ημέρα έκανε ασκητικούς αγώνες με τους οποίους νέκρωσε τα σκιρτήματα των παθών, έφτασε στον βαθμό της απάθειας, υπερβαίνοντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Οι ενάρετες πράξεις του έγιναν γνωστές και έφεραν πλήθος μιμητών, ώστε η έρημος μεταμορφώθηκε σε πόλη. Σ’ αυτήν την «πόλη» ο Μέγας Αντώνιος ήταν ο νομοθέτης και ιδρυτής του μοναχικού βίου. Στην έρημο γνώρισαν τον Άγιο Αντώνιο, ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αθανάσιος. Ο Μέγας Αθανάσιος, μάλιστα, έγραψε τον βίο του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Αλλά και οι πιστοί που δεν ήταν στην έρημο απόλαυσαν τους καρπούς της αρετής του Μεγάλου Αντωνίου. Όταν ο Μαξιμίνος το 312 έκανε διωγμό κατά των Χριστιανών και θανάτωσε πολλούς, ο Μέγας Αντώνιος πήγε και βοήθησε και παρηγόρησε τους πιστούς. Όταν η Εκκλησία ταρασσόταν από τους Αρειανούς, ο Μέγας Αντώνιος κατέβηκε με ζήλο στην Αλεξάνδρεια το 335 μ.Χ. και αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία. Κατάφερε μάλιστα με την χάρη που είχαν οι λόγοι του να επαναφέρει πολλούς απίστους στην Ορθοδοξία. Ζώντας έτσι, έγινε πρότυπο αρετής και κανόνας των μοναζόντων. Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 17 Ιανουαρίου 356 μ.Χ. σε ηλικία 105 ετών. Η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου Αντωνίου στις 17 Ιανουαρίου.
Πηγή

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Να ανοίξει ο ιατρικός φάκελος του Χριστόδουλου

Επιστολή βόμβα του Κώστα Πλεύρη για να διερευνηθούν τα αίτια του θανάτου του
Η πληροφορία είναι ακριβής: ο Κώστας Πλεύρης ζητά να δοθεί τη δημοσιότητα ο ιατρικός φάκελος του μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου! Ο γνωστός δικηγόρος, ο οποίος διατηρούσε στενή φιλία με τον μακαριστό (ήταν συμφοιτητές), ζητά πρώτον, να γνωστοποιηθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του.
Δεύτερον, ρωτά αν στον μακαριστό χορηγήθηκε η ενδεδειγμένη θεραπεία.
Τρίτον, ζητά να πληροφορηθεί για ποιο λόγο μετέβη στην Αμερική ο Αρχιεπίσκοπος και ποιοι ιατροί ...εισηγήθηκαν το ταξίδι και τέταρτον, ρωτά αν η ασθένεια του μακαριστού μπορούσε να αντιμετωπιστεί στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον κ. Πλεύρη, τα παραπάνω θα προκύψουν από τη μελέτη του φακέλου από ειδικούς. Φαίνεται ότι ο Πλεύρης θεωρεί ότι κάτι ύποπτο συνέβη. Σύμφωνα με πληροφορίες του, υπήρξαν σοβαρές διαφωνίες μεταξύ των θεραπόντων ιατρών του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, που οδήγησαν σε θεραπευτικά αδιέξοδα. Επίσης, ο γνωστός…….δικηγόρος τονίζει ότι από τα κοινά μας «λείπει» η φωνή του Χριστόδουλου, ενώ το κενό φαντάζει πλέον τεράστιο. Παράλληλα, είναι εκκωφαντική η σιωπή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, ο οποίος δείχνει να συμπλέει πλέον με την εξουσία σε όλα τα επίπεδα. Σημειωτέον ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος διάβασε το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη «Εβραίοι-όλη η αλήθεια» και το βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρον, άποψη που εξέφρασε στον συγγραφέα εγγράφως. Εν αναμονή λοιπόν της απάντησης στον Κώστα Πλεύρη, ώστε να διελευκανθούν τα αίτια του θανάτου του Αρχιεπισκόπου, καθώς υπάρχουν «σκιές»…

Πηγή

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Κάποιοι κληρικοί που κοσμούν την εκκλησία μας....

«Ο μισθός μου στο κράτος»


Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

ΣΕ ΜΙΑ εποχή όπου όλοι γνωρίζουν την Τζούλια και ελάχιστοι τους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους αυτού του τόπου, σήμερα ας κάνουμε τη διαφορά.
Και ας ασχοληθούμε με μια είδηση που πέρασε στα ψιλά. Κανείς δεν τη συζήτησε, κανείς δεν τη σχολίασε, κανείς δεν της έδωσε τη σημασία που της αρμόζει.Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος ζήτησε διακοπή της μισθοδοσίας του.
Όπως είπε στο κεντρικό δελτίο του Αlter: «Η Εκκλησία πρέπει να συμμετέχει στον αγώνα και την προσπάθεια που γίνεται. Θεωρώντας ότι εγώ δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω, ζήτησα να επιστραφεί ο μισθός μου στο κράτος. Μια συμβολική κίνηση την οποία έκαναν και άλλοι άνθρωποι. Σκέφτηκα αφού την κάνει μια ευρωβουλευτής, γιατί να μην την κάνει και ένας επίσκοπος!».
(Να σημειώσω εδώ ότι το ίδιο έπραξε και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, βάζοντας όμως την παράμετρο να μη φορολογηθούν οι επαρχιακές μητροπόλεις!)
Η είδηση με κέντρισε και άρχισα να ψάχνω στο Διαδίκτυο ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ακόμα περισσότερο με κέντρισαν τα ευρήματα της έρευνάς μου. Μεταφέρω εδώ μέρος του βιογραφικού του (ολόκληρο θα χρειαζόμασταν τρεις σελίδες της εφημερίδας):
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος Χατζηνικολάου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις σπουδές του στον τομέα της Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ηarvard. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη μελέτη της Μηχανικής των Ρευστών και της Μαθηματικής Φυσιολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), όπου έλαβε μεταπτυχιακούς τίτλους και διδακτορικό.
ΟΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ σπουδές του στο κοινό πρόγραμμα αυτών των δύο πανεπιστημίων επικεντρώθηκαν στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας. Αντικείμενό τους ήταν η αιμοδυναμική μελέτη του κυκλοφορικού συστήματος (καρδιάς και αγγείων) με χρήση Μηχανικής των Ρευστών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών. Συγκεκριμένα, ασχολήθηκε με την επινόηση, τον σχεδιασμό και τη μελέτη μιας μη αιματηρής μεθόδου διαγνώσεως βαλβιδικών παθήσεων με τη μέθοδο της ακουστικής ανάλυσης!
Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο αγγειολογικό εργαστήριο του Νew Εngland Deaconess Ηospital στην Αμερική. Παράλληλα εργάστηκε ως επιστήμων στη ΝΑSΑ.
Δίδαξε σε σεμινάρια του Χάρβαρντ και στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Αθηνών και Κρήτης.
Η επιστημονική και ερευνητική ενασχόλησή του με τον φυσικό κόσμο και τον άνθρωπο και η προσωπική του αναζήτηση οδήγησαν αυτό τον κορυφαίο επιστήμονα στην Ορθοδοξία. Σπούδασε Θεολογία στη Βοστώνη και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Υπήρξε διευθυντής του Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας και πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το 1989, γίνεται πρώτα μοναχός, έπειτα διάκονος και στη συνέχειαπρεσβύτερος. Από το 1990 μέχρι το 2004 διακονούσε ως εφημέριος τοαγιορείτικο μετόχι της Αναλήψεως (Μονής Σίμωνος Πέτρας) στον Βύρωνα.
Το 2004 εκλέγεται Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ενώ πριν από δύο χρόνια αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΑΥΤΟΣ Ο λαμπρός επιστήμων απαρνήθηκε τιμές, δόξες και πλούτη και στράφηκε στην Εκκλησία. Ο μισθός του είναι μικρότερος από 2.000 ευρώ. Αυτό τον μισθό δωρίζει στο κράτος, για να συμβάλει όπως μπορεί στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Και όπως λέει:
«Αυτό είναι μια συμβολική κίνηση συμπαράστασης στον αγώνα που γίνεται για την αντιμετώπιση των οικονομικών δυσχερειών της πατρίδας μας».
Σεβασμιώτατε, με ταπεινότητα το χέρι σας φιλώ!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
Ο σεβασμιώτατος αποδυκνείει και την αγαστή σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ της επιστήμης και θρησκείας, όταν φυσικά αυτές υπηρετούνται από σημαντικούς ανθρώπους.