To νέο νομοσχέδιο και το τέλος του φοιτητικού συνδικαλισμού

Γράφει ο Στρατής Ζουμπουλιάς 

«… είχα την τύχη να ζήσω όλες τις εκφάνσεις του ελεύθερου πλέον φοιτητικού κινήματος.

Τις ατέλειωτες συζητήσεις στο αμφιθέατρο, τις συγκρούσεις με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, τους αγώνες για δημοκρατικές ελευθερίες και μια καλύτερη ζωή, για ένα άλλο επίπεδο σπουδών, για την ισότητα των δύο φύλων.»

Η συγκεκριμένη παράγραφος βρίσκεται στο βιογραφικό της Υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου. Η Υπουργός Παιδείας, αισθάνεται περήφανη που είχε την τύχη να «ζήσει όλες τις εκφάνσεις του ελεύθερου φοιτητικού κινήματος», τις «ατελείωτες συζητήσεις στο αμφιθέατρο και τις συγκρούσεις με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά» γεγονός που φανερώνει την ενεργή συμμετοχή της στον φοιτητικό συνδικαλισμό.

Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτή την αναφορά της .Υπάρχει όμως στο νομοσχέδιο που καταθέτει σήμερα προς συζήτηση και αύριο προς ψήφιση στην Βουλή.Πέρα από τις καινοτόμες αλλαγές που αφορούν το «Συμβούλιο Ιδρύματος» , την χρηματοδότηση, τον ρόλο του Πρύτανη και την εκλογή των καθηγητών, στο νέο νομοσχέδιο τίθεται και μια άλλη σημαντική παράμετρος: η όσο το δυνατό μικρότερη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των Πανεπιστημίων.

Οι φοιτητικές παρατάξεις, με τα θετικά και τα αρνητικά τους, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ιστορία των ΑΕΙ, ειδικότερα μετά την μεταπολίτευση. Το «φοιτητικό κίνημα» ήταν εκείνο που συνέβαλλε στο Πολυτεχνείο και δίνει τον παλμό και την ένταση σε κάθε άδικο μέτρο και αλλαγή που επιβάλλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

Και όμως ο «εκσυγχρονισμός» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, δεν περιλαμβάνει τις φοιτητικές παρατάξεις, καθώς θεωρούνται «αναχρονιστικές» και προσπαθούν να μετατρέψουν το Πανεπιστήμιο σε «κομματικό φέουδο» του πολιτικού τους φορέα. Προάγουν την «αναξιοκρατία» και θέτουν φοιτητές, καθηγητές, Πρυτάνεις και ΑΕΙ υπό «καθεστώς ομηρίας».Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει καταγγελίες για τις φοιτητικές παρατάξεις. Αυτή όμως είναι η μια μεριά του ζητήματος.Η αρνητική πλευρά.Η πλευρά που δικαιολογεί την υποβάθμιση τους και οδηγεί σε έξοδο των φοιτητών από τα όργανα ελέγχου και διοίκησης των ΑΕΙ.Υπάρχει – όπως και σε κάθε ζήτημα- μια άλλη,θετική πλευρά.

Σε αυτήν οι παρατάξεις δεν είναι «ο δυνάστης των ελληνικών Πανεπιστημίων». Με την ιδεολογία πάνω στην οποία βασίζονται, και κατ επέκταση με τις ιδεολογικές διαφορές που βιώνουν μεταξύ τους, πολιτικοποιούν τους φοιτητές, τους δίνουν μια αίσθηση της πολιτικής και τους θέτουν υπό σκέψη για το «ποιον και γιατί» θα ψηφίσουν στις φοιτητικές εκλογές.

Αυτό το «ποιον να ψηφίσω και γιατί να τον ψηφίσω» είναι ένα ερώτημα που σπάνια τίθεται σε σημαντικότερες εκλογικές διαδικασίες όπως εκείνη που οδηγεί στην ψήφιση της κυβέρνησης. Είναι ένα ερώτημα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη του ο κάθε ψηφοφόρος, είτε στις φοιτητικές είτε στις βουλευτικές εκλογές.

Εδώ ο φοιτητικός συνδικαλισμός προσφέρει απλόχερα στους φοιτητές μια «βοήθεια» για το πώς πρέπει να δρουν και να συμπεριφέρονται ως πολίτες πλέον.Η δράση των φοιτητικών παρατάξεων φυσικά δεν σταματάει εδώ. Με τις δράσεις , τις προτάσεις, την συμμετοχή τους στα- ως τώρα- όργανα συνδιοίκησης , ακόμα και με τις σημειώσεις που προσφέρουν στους φοιτητές, έστω και αν το κάνουν για ψηφοθηρικούς λόγους, συμπληρώνουν τα κενά της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Κενά στα οποία το νέο νομοσχέδιο θα έπρεπε να στοχεύει και να προσπαθεί να τα εξαλείψει.

Παράλληλα διενεργούν ,με την παρουσία τους, έλεγχο στις αποφάσεις που παίρνονται από τις διοικήσεις των ΑΕΙ για τους φοιτητές, που με το νέο νομοσχέδιο θα παίρνονται δίχως τους φοιτητές.Με το νέο νόμο οι φοιτητικές παρατάξεις εξωθούνται από τα ελληνικά ΑΕΙ. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν γίνεται με την πλήρη κατάργηση τους, αλλά με τον περιορισμό του ρόλου τους στην ζωή του Πανεπιστημίου.

Οι εκλογές θα γίνονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο του φοιτητικού συλλόγου. «Δια εξαναγκασμού» δηλαδή, όλοι οι φοιτητές μπαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο, από όποιον ιδεολογικό χώρο και να προέρχονται. Η ένωση του φοιτητικού κινήματος θα μπορούσε να επιτευχθεί αν είχαν συμφωνήσει όλες οι φοιτητικές παρατάξεις. Τώρα θα είναι αναγκασμένες να ενωθούν σε ένα ψηφοδέλτιο, ώστε να εκλεγεί ένας φοιτητής που θα εκπροσωπεί χιλιάδες στο Συμβούλιο του Ιδρύματος, και οι υπόλοιποι για τα γνωμοδοτικά Συμβούλια σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας.

Ο «εκσυγχρονισμός» των ΑΕΙ, σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά και Διεθνή πρότυπα είναι κάτι αναγκαίο για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, ώστε να ανακτήσουν την θέση τους στην κοινωνία. Η Ελλάδα δεν στερείται επιστημόνων με άριστη κατάρτιση στο αντικείμενο τους. Μια ματιά στους Έλληνες καθηγητές των ξένων Πανεπιστημίων, θα το βεβαιώσει. Πάσχει από υποδομές και από την απαραίτητη συνδρομή του κράτους. Ταράσσεται κάθε φορά από κυβερνήσεις που μέσα στα σχέδια τους πάντα βρίσκεται μια μεγάλη αναδιάρθρωση για την Παιδεία, λες και είναι εκείνη το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ελληνικού κράτους.Τώρα όμως το «εξιλαστήριο θύμα» έχει βρεθεί.

Είναι οι παρατάξεις.Χωρίς και εκείνες να είναι άμοιρες ευθυνών , η προσπάθεια «κατάργησης» τους θα σημαίνει πολλά. Το Υπουργείο Παιδείας θα μπορούσε να αναθεωρήσει τον τρόπο λειτουργίας τους, όχι να μειώσει την εκπροσώπηση των φοιτητών στα όργανα Διοίκησης. 

Για να μπορούν να υπάρχουν ακόμα «διάλογοι με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά» στα ελληνικά Πανεπιστήμια.

adalis gr

Θέμα για τα σχολικά βιβλία της νέας σχολικής χρονιάς.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΑΣ (ΟΕΔΒ)
Γυρνάω πίσω στα μαθητικά μου χρόνια που τα παιδιά μεταξύ μας ερμηνεύαμε το σηματάκι του ΟΕΔΒ που βρισκόταν στο πίσω μέρος του κάθε σχολικού βιβλίου, όπως παραπάνω.
Μετά από τόσα χρόνια, και ενώ υποτίθεται ο πολιτισμός μας πάει μπροστά, βλέπουμε και δεν πιστεύουμε ότι αυτός ο φορέας παύει να υφίσταται. Τον έχουν καταργήσει αλλά είναι τόσο ασύλληπτο αυτό που δεν θέλει κανείς να το πιστέψει.

Και ενώ σε λίγες μέρες τα σχολεία θα υποδεχτούν τους μαθητές από τις καλοκαιρινές τους διακοπές, δεν θα συμβεί το ίδιο και με τα σχολικά βιβλία που αφορούν τον καθένα από αυτούς. Ήταν που ήταν δύσκολο το έργο των εκπαιδευτικών, τώρα για να δούμε πως θα ανταπεξέλθουν και στη νέα δυσκολία που προκύπτει.

Ο φορέας της δωρέαν παιδείας, 31/12/2011 παύει να λειτουργεί και τυπικά. Από εκεί και πέρα κανείς αρμόδιος δεν θα υπάρχει για να διαχειριστεί κάτι το οποίο έχει περίπου από το Μαϊο καταργηθεί. Αυτή τη στιγμή μια ολόκληρη αποθήκη του Ο.Ε.Δ.Β. (η οποία δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ειδικά φέτος μεταφέρθηκε από τη Θήβα στον Ασπρόπυργο) προσπαθεί να λειτουργήσει με ένα μόνο άτομο. Ένα μόνο άτομο έβγαλε τις παραγγελίες όχι μόνο όλων των ελληνικών σχολείων αλλά και των βιβλιοπωλείων που προμηθεύονται βιβλία για τη διάθεσή τους σε μαθητές ιδιωτικών σχολείων. Ένα άτομο που είχε μάλλον υπερβολικό φιλότιμο.

Και παρά τις δυσκολίες αυτές που οι αρμόδιοι γνώριζαν ότι θα αντιμετωπίσουν, ζητούν πίσω βιβλία για διοθρώσεις και αλλαγές. Εδώ δεν υπάρχει η οργάνωση να διαθέσουν απλά τα βιβλία, αλλά αναλαμβάνουν να επιμεληθούν και κάποια τα οποία μόλις πέρισυ είχαν εκδοθεί για πρώτη φορά.

Για να δούμε θα έχει βιβλίο Άλγεβρας φέτος η Α λυκείου;

Θα έχει Χημεία η Α λυκείου;

Θα έχει βιβλίο Γλώσσας η Στ δημοτικού;

Και δεν συζυτώ για την Γ λυκείου που οι ελλείψεις θα είναι ασύλληπτες.

Οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν και βγαίνουν στα μέσα ενημέρωσης λέγοντας ότι επειδή είχαν καθυστερήσεις στην προμήθεια του χάρτου, τα βιβλία θα καθυστερήσουν περίπου 15 με 20 ημέρες να παραδοθούν.

Μακάρι!

Νομίζω όμως ότι απλώς δημιουργούν εντυπώσεις και κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Πρώτα από όλα γιατί ένας φορέας που καταργείται και δεν έχει προσωπικό να τυπώσει κάτι και να δημιουργήσει στοκ όταν από την καινούργια χρονιά δεν θα μπορεί να το διαθέσει και δεύτερον το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες διαδικασίες όπως καταθέσεις προσφορών και οι εκτυπώσεις των βιβλίων απαιτείται ένα διάστημα πάνω από δύο μήνες. Από την άλλη μεριά δεν μας έχει διευκρινίσει κανείς πώς θα προμηθευόμαστε τα βιβλία των παιδιών μας και από ποιούς.

Οι εκδότες καιροφυλακτούν σαν τα κοράκια να μοιράσουν τους τίτλους. Μου έρχονται εικόνες από το παλιό αναγνωστικό με τον Μίμη και τη Λόλα που περνούσε από μαθητή σε μαθητή. Αλήθεια και σε αυτό όμως υπήρχε το σηματάκι του ΟΕΔΒ. Από την άλλη το ηλεκτρονικό βιβλίο θα μπορούσε να βοηθήσει λίγο την κατάσταση αλλά πόσο πρακτικό και εύχρηστο μπορεί να γίνει αν δοθεί με προχειρότητα και χωρίς καμία εναλλακτική λύση;

Κυκλοφορώντας σαν καταναλώτρια, πηγαίνοντας στο φαρμακείο για παράδειγμα, έχει τύχει να ακούσω τον φαρμακοποιό να διαμαρτύρεται γιατί δεν του στέλνουν τα φάρμακα που παραγγέλνει ή το βρεφικό γάλα κάποιας συγκεκριμένης εταιρίας λόγω ελλείψεων.

Έχει τύχει να πάω σε οφθαλμίατρο και να μου πει να κάνω υπομονή μέχρι το Σεπτέμβρη, έχει τύχει να στείλω φαξ σε δημόσια υπηρεσία και να μην υπάρχει το απαραίτητο χαρτί για να το τυπώσουν, και τώρα θα τύχει και αυτό με τα σχολικά βιβλία που δυστυχώς όμως καταργείται ολόκληρος ο φορέας της έκδοσής τους και της δωρεάν εκπαίδευσης.

Το κράτος μας καταρρέει και συμπαρασύρει μαζί του τους ανυποψίαστους πολίτες.


Ο Δάσκαλος σίγουρα δεν είναι βλάκας, αλλά αυτοί που μας κυβερνούν θεωρούν και αυτόν και όλους εμάς ΒΛΑΚΕΣ και φροντίζουν να γεμίσει η κοινωνία μας στο μέλλον από αμόρφωτους και μη σκεπτόμενους πολίτες.

Τ. Χ.

Είθε να σταματήσει το αίμα...στην άσφαλτο.

ΒΙΝΤΕΟ ΣΟΚ ! ! !
Πολύ δυνατό… Αυτό πρέπει το δεί κάθε άνθρωπος που έχει τα κλειδιά ενός οχήματος και την ικανότητα της οδήγησης.
Είναι ίσως μία από τις πιο έντονες καμπάνιες που έχουμε δει ποτέ.
Προβάλλεται στην Τηλεόραση της Αυστραλίας.
Αξίζει τον κόπο, “Προωθήστε το” και ίσως να σωθεί μια ζωή σήμερα ή αύριο ή στο μέλλον.
Να το μοιραστείτε με όποιον οδηγό γνωρίζετε...

Μαθητής λυκείου Λιτοχώρου στο M.I.T. των ΗΠΑ!

ΟΚΤΩ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ, ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΤΉΣΕΙ Ο ΧΑΡΗΣ ΤΣΑΜΠΑΣΙΔΗΣ.

* ΕΛΑΒΕ ΕΥΦΗΜΗ ΜΝΕΙΑ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΟΣ ΑΝΕΥ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝ/ΜΙΑ
* «ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΑΦΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ», ΔΗΛΩΝΕΙ.
* «Η ΠΡΟΟΔΟΣ & Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΖΗΤΗΜΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ & ΘΕΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ.

Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που αφορά την αξιοποίηση των ταλέντων και των μεγάλων επιστημόνων αυτής της χώρας, θίγει σε δηλώσεις του ένα από τα καλύτερα μαθηματικά μυαλά που διαθέτει η χώρα. Πρόκειται για έναν μαθητή της β’ λυκείου στο λύκειο Λιτοχώρου, τον Χάρη Τσαμπασίδη, για τον οποίο έχει ενδιαφερθεί ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, το Μ.Ι.Τ. των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το ΜΙΤ ανακάλυψε αυτό το ταλέντο ........με τα πολλά μετάλλια τα οποία έχει πάρει μέσα από διαγωνισμούς της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας (Ε.Μ.Ε) αλλά και μέσα από διαγωνισμούς των Βαλκανίων, της Μεσογείου και της Παγκόσμιας Μαθηματικής Ολυμπιάδας.
Η διοίκηση του αμερικανικού πανεπιστημίου, με πρόταση της Ε.Μ.Ε, έχει απευθύνει πρόσκληση στον Χάρη Τσαμπασίδη και το ερχόμενο καλοκαίρι αναμένεται η μετάβασή του εκεί, γεγονός που μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες για τον αριστούχο μαθητή αλλά και να δοθεί η δυνατότητα στο Μ.Ι.Τ. να τον αξιοποιήσει.
Οκτώ μετάλλια και μία εύφημο μνεία από την παγκόσμια ολυμπιάδα, μέχρι στιγμής…
Ο Χάρης Τσαμπασίδης συμμετέχοντας σε όλους τους διαγωνισμούς της Ε.Μ.Ε αλλά και σε διεθνείς διαγωνισμούς, έχει αποσπάσει, μέχρι στιγμής, οκτώ μετάλλια και συγκεκριμένα: Δύο χρυσά, 4 ασημένια, 2 χάλκινα και μια εύφημο μνεία από την Παγκόσμια Μαθηματική Ολυμπιάδα.
Όπως εξηγεί, οι διαγωνισμοί αυτοί –που γίνονται με αποκλειστική ευθύνη της Ε.Μ.Ε– ξεκινούν από τις τάξεις Ε’ και Στ’ δημοτικού, ονομάζονται «Μικρός Ευκλείδης», και γίνονται σε μία φάση, κατακτώντας ο ίδιος τα πρώτα του βραβεία.
Οι διαγωνισμοί Γυμνασίου - Λυκείου γίνονται κάθε χρόνο και ολοκληρώνονται σε τρεις διαφορετικές φάσεις. Ο πρώτος διαγωνισμός λέγεται «Θαλής», ο επόμενος φέρει το όνομά του «Ευκλείδη» ενώ υπάρχει και ένας ακόμη διαγωνισμός που λέγεται «Αρχιμήδης».
Σε κάθε φάση συμμετέχουν μόνο όσοι προκρίθηκαν από την προηγούμενη. Σημειωτέον ότι στους διαγωνισμούς αυτούς συμμετέχουν όλοι οι μαθητές των γυμνασίων - λυκείων όλης της χώρας με σκοπό την ανάδειξη ταλέντων.
Μετά από τον διαγωνισμό του «Αρχιμήδη», 25 μαθητές από τους οποίους μικρούς -Γυμνασίου- και 25 από τους μεγάλους -Λυκείου- συμμετέχουν σε μία ακόμη δοκιμασία μέσα από την οποία επιλέγονται 12 μαθητές, 6 βασικοί που αποτελούν την εθνική ομάδα μαθηματικών και 6 αναπληρωματικοί, αντίστοιχα για τις εθνικές ομάδες Juniors-Γυμνασίου και Seniors-Λυκείου. Οι δύο αυτές εθνικές ομάδες εκπροσωπούν την Ελλάδα στους διεθνείς διαγωνισμούς.
Οι Μαθηματικοί Διαγωνισμοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ξεκινούν από την Β’ Γυμνασίου, αλλά ο Χάρης Τσαμπασίδης συμμετείχε από την Α’ Γυμνασίου κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο και ήταν μέλος της εθνικής ομάδας Γυμνασίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Ελλάδα για πρώτη φορά κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στη Μεσογειάδα και μάλιστα από μαθητή της Α’ Λυκείου: Τον Χάρη Τσαμπασίδη.
Ο Χάρης Τσαμπασίδης
Μιλώντας για τους διαγωνισμούς της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας, ο Χάρης Τσαμπασίδης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι αυτή η σειρά των γραπτών δοκιμασιών έχει ως σκοπό να αναδειχθούν οι μαθήτριες και οι μαθητές που έχουν ταλέντο στα μαθηματικά και να μπορέσουν έτσι, μ’ αυτόν τον τρόπο, να αναπτύξουν το ταλέντο τους και να το αξιοποιήσουν στη συνέχεια.
«Όλοι αυτοί οι μαθητές και οι μαθήτριες τελειώνοντας το λύκειο αξιοποιήθηκαν. Το θέμα όμως είναι, πού αξιοποιήθηκαν. Δυστυχώς, δεν αξιοποιήθηκαν την Ελλάδα. Από αυτά τα παιδιά που έλαβαν μετάλλια, όλοι σχεδόν έχουν βγει στο εξωτερικό και εκεί παραμένουν και δεν φαίνεται μάλλον πολύ πιθανό να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Πάντα η Ελλάδα δεν κατάφερνε να κρατήσει τα παιδιά της…», υποστηρίζει. Και συμπληρώνει: «Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων και η μετέπειτα αξιοποίηση τους.»
«Όσοι μένουν εδώ στην Ελλάδα είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό, υπάρχει δηλαδή μία εθνική αιμορραγία στον τομέα αυτό. Ακόμη και αυτοί, μετά το τέλος των σπουδών τους εδώ, φεύγουν στην συνέχεια στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές», σημειώνει.
Πού πάνε όμως όλα αυτά τα παιδιά; «Φεύγοντας από την Ελλάδα», συνεχίζει ο Χάρης Τσαμπασίδης, «φοιτούν σε μεγάλα διεθνή πανεπιστήμια, ολοκληρώνουν τις σπουδές τους και στη συνέχεια ασχολούνται με ενδιαφέροντα θέματα πραγματοποιώντας το όνειρο τους, δηλαδή την προώθηση της επιστήμης που αγαπούν. Άλλοι γίνονται καθηγητές πανεπιστημίων, όπως ο Δασκαλάκης. Άλλοι κάνουν ερευνητικό έργο και είναι σπουδαία ονόματα, κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αγγλία».
«Με κάλεσαν στο πανεπιστήμιο του M.I.T.»
Μιλώντας, στη συνέχεια, για τη δική του περίπτωση, λέει: «Υπάρχουν και για μένα καλές προοπτικές, θα επιδιώξω μερικές διακρίσεις ακόμη τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Και το ερχόμενο καλοκαίρι έχω πρόσκληση για να πάω στο φημισμένο πανεπιστήμιο MIT.
Η πρόσκληση που έχω από αυτό το πανεπιστήμιο είναι αποτέλεσμα των διακρίσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Η Μαθηματική Εταιρία προτείνει κάθε χρόνο ένα παιδί από τη β’ λυκείου, που έχει διαπρέψει στα μαθηματικά κατά την α’ λυκείου και γυμνάσιο, και για φέτος επιλέχθηκα εγώ προκειμένου να μεταβώ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ούτε στα καλύτερά μου όνειρα θα φανταζόμουν ότι από τα σχολεία του Λιτοχώρου θα μπορούσα να βρεθώ σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως. Αυτό το οφείλω κυρίως στους ανθρώπους της Ε.Μ.Ε και σε άλλους αξιόλογους καθηγητές εκτός της Ε.Μ.Ε. Το σύνολο όλων αυτών των ανθρώπων είναι από Αθήνα. Είναι λοιπόν καιρός να πάψουμε οι Έλληνες να βλέπουμε «Βόρειοι-Νότιοι», να βλέπουμε «πάνω και κάτω από το αυλάκι». Εγώ είμαι πάνω από το αυλάκι και αυτοί κάτω από το αυλάκι», τονίζει.
«Στο MIT θα παρακολουθήσω μαθήματα στον τομέα των μαθηματικών για ενάμισι μήνα. Αξίζει εδώ να αναφέρω ότι όλα τα έξοδα παραμονής μου εκεί καλύπτονται από το ΜΙΤ. Εκεί θα με δουν, θα με ακούσουν, οι καλύτεροι καθηγητές θα κάνουν συζητήσεις μαζί μου στον τομέα των μαθηματικών, θα παρακολουθήσουν την πορεία μου. Κι από εκεί και πέρα, εφόσον όλα πάνε καλά, εφόσον κάνω μια καλή εντύπωση, το μέλλον μου είναι στο εξωτερικό.
Συγκεκριμένα, αφού επιστρέψω από το MIT θα επιδιώξω μερικές ακόμη διακρίσεις εδώ στην Ελλάδα και στη συνέχεια θα κάνω αίτηση για να φοιτήσω στο εκεί πανεπιστήμιο. Και αν γίνω δεκτός, αυτό για μένα θα είναι μια μεγάλη επιτυχία.
Θα πρέπει, βέβαια, να πω ότι η πορεία μου ήδη παρακολουθείται από ενδιαφερόμενα διεθνή πανεπιστήμια, ηλεκτρονικά, με τη βοήθεια της Ε.Μ.Ε, και γι αυτό είπα προηγουμένως ότι ανοίγονται νέοι και ελπιδοφόροι ορίζοντες για μένα», λέει ο Χάρης Τσαμπασίδης.
Η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τα ταλέντα της
Κατά την άποψή του, η Ελλάδα κάποιες φορές τα παιδιά της τα τιμά, όμως δεν ξέρει να τα εκτιμά και να τα αξιοποιεί: «Είπα προηγουμένως ότι μεγάλες προσωπικότητες στον χώρο των μαθηματικών δεν μπορούν να αξιοποιηθούν στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα με έχει τιμήσει, τιμήθηκα πέρυσι από τον πρόεδρο της βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο και την προηγούμενη χρονιά (2009) από τον τότε πρόεδρο της βουλής, κ. Σιούφα. Θεωρώ πολύ σημαντικές βραβεύσεις, επίσης, την επίσκεψη μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες μετά το ασημένιο μετάλλιο της Βαλκανιάδας το 2008 και την βράβευση από την Πανελλήνια Ένωση Ελλήνων Φροντιστών πέρσι στην Αθήνα για την γενικότερη πορεία μου.
Επίσης, η χώρα μου με τίμησε προσωπικά όπως και όλους τους μαθητές με αντίστοιχη πορεία με την εισαγωγή μας σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια άνευ εξετάσεων. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό, δεν είναι η εισαγωγή μας στο πανεπιστήμιο. Αυτό, χωρίς να κινδυνεύω να χαρακτηριστώ υπερβολικός, για μαθητές με τέτοια πορεία είναι εύκολη υπόθεση.
Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς στα ελληνικά πανεπιστήμια. Το ερώτημα είναι, λοιπόν, τι λείπει από την Ελλάδα και δεν μπορεί αυτή η χώρα να αξιοποιήσει τις ικανότητες των δικών της παιδιών. Η απάντηση που δίνω εγώ είναι ότι λείπει η συνειδητοποιημένη αξιολόγηση, η σωστή και αντικειμενική αξιολόγηση για να μπορέσει κανείς να καταλάβει και να δει τις δυνατότητες ενός παιδιού, ενός νέου ανθρώπου. Άλλωστε, προφανώς και εξ αυτού του λόγου, το ελληνικό πανεπιστήμιο σήμερα δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Αλλά και να υπήρχε δυνατότητα για σωστή και αντικειμενική αξιολόγηση, υπάρχει και ένα ακόμη πρόβλημα. Δεν μπορεί κανείς να αξιοποιηθεί σήμερα στην Ελλάδα, επειδή δεν φαίνεται να υπάρχουν πολλοί τομείς όπου θα μπορούσε η χώρα να χρησιμοποιήσει, σε σημαντικό βαθμό, το ταλέντο ενός νέου ανθρώπου.
Επομένως, μεγάλα μαθηματικά μυαλά θα ήταν αναξιοποίητα στους υπάρχοντες χώρους εργασίας εδώ στην Ελλάδα αφού δεν υπάρχει το αναγκαίο περιβάλλον για κάτι μεγάλο, για κάτι αντάξιο των φιλοδοξιών τους», υποστηρίζει.
Η αλλαγή δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων, είναι και θέμα νοοτροπίας…
Άραγε, στην Ελλάδα μπορεί να αλλάξει κάτι; Μπορεί η Ελλάδα να κάνει τα αναγκαία βήματα; Και πώς; Στα ερωτήματα αυτά ο Χάρης Τσαμπασίδης απαντά ότι η αλλαγή μιας κατάστασης είναι θέμα και χρημάτων, είναι όμως και ζήτημα αλλαγής νοοτροπίας.
«Δεν έχουμε επαρκώς αναπτύξει τον χώρο της έρευνας, δεν έχουμε αναπτυξιακές μονάδες διεθνούς εμβέλειας όπου θα μπορούσε ένα δυνατό μυαλό να εργαστεί, να σχεδιάσει, να λειτουργήσει.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ξενοδοχεία, έχουμε αναπτύξει τον τομέα των υπηρεσιών, είμαστε κατά κάποιον τρόπο «γκαρσόνια», δεν είναι βέβαια κακό να προσφέρει κανείς τουριστικές υπηρεσίες, παράλληλα όμως δεν θα ήταν κακό να αναπτύξουμε και δυνατότητες αξιοποίησης του πνεύματος μας.
Αυτό που χαρακτήριζε την αρχαία Ελλάδα, ήταν ότι έδωσε τα φώτα του πολιτισμού και της επιστήμης. Αρκεί να αναφέρω μερικά ονόματα που σημάδεψαν τον σύγχρονο μέχρι και σήμερα παγκόσμιο πολιτισμό μας: Πυθαγόρας, Ευκλείδης, Αρχιμήδης, Ιπποκράτης, Σωκράτης, Πλάτων… Κάπου, λοιπόν, χάσαμε το δρόμο μας, τον προορισμό μας ως λαός.
Δεν έχουμε υψηλής ποιότητας έρευνα, τεχνολογία και ανάπτυξη, δεν έχουμε εκείνο το περιβάλλον που θα μπορούσε να αντέξει κάποιους πολύ αξιόλογους ανθρώπους, γι αυτό και όλοι αυτοί οι επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό», διαπιστώνει.
Ευχαριστίες στους ανθρώπους της Ε.Μ.Ε. και όχι μόνο
Ο Χάρης Τσαμπασίδης δεν παραλείπει να απευθύνει ευχαριστίες σ’ όσους τον βοήθησαν αλλά και να στείλει ένα μήνυμα σε νεότερους μαθητές. Ειδικότερα, όμως, για εκείνους ανθρώπους της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας που ανιδιοτελώς τον βοήθησαν, σημειώνει:
«Πρέπει να μάθουμε να προσφέρουμε «ανιδιοτελώς» και χωρίς «αντιπαροχή». Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ελπίδα για κάτι τέτοιο. Ευτυχώς υπάρχει ακόμη. Τόσον εγώ όσο και άλλοι μαθητές πριν από μένα με διεθνή καριέρα σήμερα, δε θα είχαμε πετύχει τίποτα απολύτως αν κάποιοι άνθρωποι δεν αγωνίζονταν, δεν δούλευαν για μας, αν δεν μας έδιναν την ευκαιρία για όλες αυτές τις διεθνείς διακρίσεις. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της Ε.Μ.Ε.
Οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς οικονομική χορήγηση από το κράτος, αγωνίζονται για να δώσουν την ευκαιρία σε κάποια παιδιά να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, τις φιλοδοξίες τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπηρέτες της επιστήμης τους, εργάζονται χωρίς ανταμοιβή, χωρίς ιδιοτέλεια, πολλές φορές δε εκτός από το χρόνο τους που διαθέτουν, επιβαρύνονται και οικονομικά για μας.
Η απόσταση Λιτόχωρο-Αθήνα ή Θεσσαλονίκη είναι τόσο μεγάλη ώστε εύκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί την ανιδιοτέλεια αυτών. Η βοήθεια αυτών των ανθρώπων προς εμένα γίνεται τηλεφωνικά με επιβάρυνση δική τους, συχνά μου στέλνουν βιβλία από τη διεθνή βιβλιογραφία με επιβάρυνση δική τους. Αυτό δε που είναι ανυπολόγιστης αξίας είναι η ψυχολογική και ηθική τους υποστήριξη.
Τέτοιοι άνθρωποι είναι από την Ε.Μ.Ε: κ. Φελλούρης Αργύρης καθηγητής Ε.Μ.Π, κ. Τυρλής Ιωάννης Γ.Γ. της Ε.Μ.Ε, κ. Ευάγγελος Ψύχας μέλος της επιτροπής Διαγωνισμών της Ε.Μ.Ε. Εκτός αυτών είναι και οι κύριοι Κωστής Δημητρίου, Βασίλειος Βισκαδουράκης από Αθήνα. Και από Θεσσαλονίκη ο κ. Γρηγόριος Τσιτσίνιας και η κ. Ελένη Μήτσιου.
Σε όλους αυτούς κυρίως οφείλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και εύχομαι να βρουν το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσουν το έργο τους. Τους έχουν ανάγκη τα νέα παιδιά. Με πολύ σεβασμό και εκτίμηση, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και ελπίζω να δικαιώσω τη προσπάθεια τους.
Εύχομαι να βρεθούν σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής μιμητές τους. Ειδικά στις σημερινές κρίσιμες ώρες που περνά η χώρα μας, το έχουμε ανάγκη».
Στόχοι, οράματα, επιμονή και υπομονή.
Κλείνοντας τις δηλώσεις του ο Χάρης Τσαμπασίδης απευθύνεται και στους νεότερους μαθητές, σ’ όποιο σχολείο της χώρας κι αν φοιτούν, και τους στέλνει το δικό του μήνυμα: «Δε θα μπορούσα να μην πω και μία κουβέντα για το μέλλον της χώρας μας που δεν είναι άλλο από τους νεότερους μαθητές και να τους πω: Βάλτε στόχους και οράματα και με επιμονή και υπομονή αυτά θα πραγματοποιηθούν. Αρκεί να το πιστέψετε. Σας το λέω εγώ, ο Χάρης, ένας μαθητής που προσπάθησε».

Α.Γαλανος

To 1982 την διαίρεσαν, το 1994 την μετονόμασαν, και τώρα την κλείνουν!

Υπουργείο Παιδείας: Να κλείσει το τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας καθώς το διδακτικό του προσωπικό απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συγγενείς πάσης φύσεως, όπως σύζυγοι, τέκνα, γαμπροί, κουμπάροι κ.α.
Σχόλιο: Μάλλον δικοί τους που αλλαξοπίστησαν πρέπει να ήταν, ή τα δικά τους έργα ολοκληρώνουν. Στην ιστορία του τμήματος αναφέρεται :
Το 1982, με το Νόμο 1268, η Σχολή χωρίστηκε σε δύο Τμήματα: α) Θεολογίας και β) Ποιμαντικής. Το 1983 με το Νόμο 1351/28-4-1983 κατοχυρώνεται το δικαίωμα διορισμού των πτυχιούχων του Τμήματος Ποιμαντικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τις τεχνικές σχολές. Τον Οκτώβριο του 1994 μετονομάσθηκε σε Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας με το Π.Δ. αρ. 315 (ΦΕΚ 166/6-10-94, τ. Α´):
Και κομματική συνέχεια και κομματική συνέπεια.

Υπήκοος Πολίτης: Να κλείσει και το φθαρμένο τμήμα της πολιτικής, καθώς το προσωπικό του απαρτίζεται, από την χειρότερη μορφή οικογενειοκρατίας, που μετρά τουλάχιστον ένα αιώνα, και πλαισιώνεται από παππούδες, τέκνα, εγγόνια, φιλενάδες, παρατρεχάμενους αυλοκόλακες, ημέτερους, αετονύχηδες, ανέντιμους, αναξιοπρεπείς, μισάνθρωπους, ανθέλληνες και άλλα είδη «ών αριθμός ουκ έχει τέλος». Όχι μόνο στην κεντρική διοίκηση, αλλά και στην νεόδμητη περιφερειάκη, και στην «δεινοσαυρική» συγνώμη δημόσια.
Επειδή πολλοί λένε ότι τέτοια φαινόμενα υπάρχουν σχεδόν παντού στα ΑΕΙ παρακαλώ επιτρέψτε μου να αμφιβάλω κάπως για τα περί «δικαιοσύνης» τής παναρέτου αυτής εξοχότητος υφυπουργού ΔΒΜ&Θ κκ Πανάρετου. (το «της παναρέτου» αποτελεί χαρακτηρισμό - και όχι ονομασία- όπως λέμε πανσόφου κ.λπ.).
Και μόνο το γεγονός ότι κάποιος είναι πολιτικός που έχει ανέβει στα σκαλιά της ιεραρχίας του συστήματος αυτό υποδηλώνει πολλά για τα «αισθήματά» του περί δικαιοσύνης (εδώ μπορείτε να γελάσετε ελευθέρως).
Οπότε, οι κακές γλώσσες - όχι εγώ-, ενδέχεται να πουν ότι επρόκειτο για χειρουργική επέμβαση με απώτερους σκοπούς.

Και κάποιες Κασσάνδρες προφητεύουν πώς κάπως έτσι θα λειτουργήσει και ο «Καλλικράτης»…Διαίρεσε ....θα μετονομάσει......θα κλείσει.

Τι θα κλείσει; Αυτό βρείτε το εσείς! Τι κάνει νιαου-νιάου στα κεραμίδια!
Σαν δεν ντρέπονται οι κακές γλώσσες και οι Κασσάνδρες . Εγώ δεν τα υιοθετώ αυτά.

Πηγή

Η καλύτερη φωτογραφία!

H εφτάχρονη πιτσιρίκα που πουλάει τα γλυκά στο δρόμο της Δαμασκού και ταυτόχρονα γράφει τα μαθήματά της (!) δεν άφηνε με τίποτε τον Wasim Kheir Beik να την φωτογραφήσει.
Τελικά ο φωτογράφος του πρακτορείου SANA πήρε αυτό που ήθελε με φακό από 30 μέτρα απόσταση (μαζί και το πρώτο βραβείο για το 2007 από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων), χαρίζοντας και σε μας τη θαυμάσια αυτή εικόνα με τα συγκινητικά μηνύματα..

Σχολεία παραγωγής άεργων και δούλων

Του Νικου Γ. Ξυδακη

Λίγες μέρες αφότου τα δεκαπεντάχρονα λαχτάρησαν για το απολυτήριο του Γυμνασίου (πέρασα, με τι βαθμό;), εκεί στο τέλος της υποχρεωτικής εννεάχρονης εκπαίδευσης, όπου η βάση του 10 έχει σημασία, βγήκαν τα αποτελέσματα των περίφημων Πανελλαδικών Εξετάσεων για τους δεκαοκτάχρονους απόφοιτους Λυκείου. Από αυτή λοιπόν τη γιγάντια και θεαματική τελετή των Πανελλαδικών, οι πιτσιρικάδες του Γυμνασίου έμαθαν ότι το 10 της βάσης, για το οποίο κουράστηκαν και λαχτάρησαν, δεν ισχύει• στις ανώτερες σχολές περνάς και με μέσο όρο κάτω από τη βάση. Περνάς και με 7 μόσο όρο, και με 6, μπορεί και με 5.
Παράδοξο, αλλά έτσι συμβαίνει. Για να περάσει την τάξη στο Γυμνάσιο ο μαθητής χρειάζεται βαθμό 10 κατά μέσο όρο και να μην πέφτει κάτω από τη βάση σε ορισμένo αριθμό βασικών μαθημάτων (αρχαία, μαθηματικά κ. λπ.). Για να περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ δεν χρειάζεται τίποτε, χρειάζεται ό, τι να ’ναι... Πρόκειται για διπλό μήνυμα, για το double bind των ανθρωπολόγων, αυτό που οδηγεί σε σχιζοφρένεια κατά τους ψυχαναλυτές...
Ολο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα εκπέμπει τέτοια σχιζοφρενιογόνα μηνύματα, σήματα καταστροφής. Με τη χώρα επισήμως σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, το σχολείο εξακολουθεί να βρίσκεται σε λήθαργο, να αφίσταται από τις πνευματικές επιθυμίες και ανάγκες των πολιτών, να αφίσταται από τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας, να αφίσταται από την κοινή λογική.
Η υπουργός Παιδείας άρχισε τη μεταρρύθμσή της (κάθε υπουργός κάνει μεταρρύθμιση...) καταργώντας τη βάση του 10. Για να μη μείνουν κενές θέσεις στα ανεπιθύμητα ΑΕΙ και ΤΕΙ• για να μη μείνουν άδειες οι επαρχιακές πόλεις, οι γκαρσονιέρες τους και οι καφενειοταβέρνες τους• για να μη μείνουν άδεια τα ΚΤΕΛ και οι πτήσεις• για να παρκάρουν οι νέοι σε σχολές και να μην εμφανιστούν στη μετρούμενη, ήδη τρομακτική, νεανική ανεργία• για να εξακολουθήσουν οι φοιτητές να αφαιμάσσουν τις ήδη εξαντλημένες οικογένειες καταγωγής.
Η εισαγωγή χωρίς βάση, ουσιαστικά χωρίς κριτήρια, σε σχολές-φαντάσματα, για ανύπαρκτες γνώσεις και αστεία πτυχία, το κυνικό παρκάρισμα των νέων εκτός παραγωγής και κοινωνίας, η πρωτοφανής παραγωγή αέργων και ημιμαθών, είναι διαρκές έγκλημα: διαρκεί δεκαετίες και έχει υπονομεύσει το μέλλον του ελληνικού λαού, βαθύτερα και από το δημόσιο χρέος.
Η χώρα δεν χρειάζεται κι άλλους εκατοντάδες απόφοιτους φιλοσοφικών και θεατρικών σπουδών, δεν χρειάζεται απόφοιτους ΤΕΙ με ασαφή ή ακατανόητο αντικείμενο σπουδών. Τα παιδιά του 9 ή του 7 δεν χρειάζεται να σπουδάσουν θεωρία για να ζήσουν δυστυχισμένα και άεργα, εκλιπαρώντας δουλικά για ένα διορισμό, μια σύμβαση, ένα σταζ, ένα ό, τι να ’ναι. Η χώρα δεν χρειάζεται δούλους ανέργους. Η χώρα χρειάζεται ελεύθερους πολίτες, τεχνίτες, μηχανικούς, υδραυλικούς, ψυκτικούς, ηλεκτρολόγους, τεχνικούς ηλιακών συσκευών και συσκευών φωταερίου, νοσηλευτές, φυσικοθεραπευτές, ντιζάινερ, μαγείρους, ζαχαροπλάστες, φωτιστές, σχεδιαστές WEB, συντηρητές δικτύων.
Γιατί να υποτιμώνται τόσα και τόσα επαγγέλματα και να ωθούνται όλα, μα όλα, τα παιδιά σε αυτή τη σισύφεια ακαδημαϊκή οδό, που βγάζει μόνο στην αδράνεια, τη ματαίωση και την αεργία; Η πολιτεία, οι κυβερνήσεις, οι «μεταρρυθμιστές» υπουργοί Παιδείας περιφρόνησαν τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τις επαγγελματικές σχολές - από τερατώδη άγνοια, από αδράνεια, από έλλειψη κριτηρίων και βούλησης. Και από τερατώδη λαϊκισμό: άλλο να τάζεις πανεπιστήμιο σε κάθε κωμόπολη, και άλλο να ιδρύεις επαγγελματική σχολή εστίασης ή ένδυσης: το ένα εξασφαλίζει γκλάμουρ και ψήφους, το άλλο απαιτεί οργάνωση, εργασία, υποδομή, σύνδεση με την κοινωνία και την παραγωγή. Άρα, όποιος θέλει να σπουδάσει μάγειρας ή μοντελίστ και να γίνει τεχνίτης, περήφανος μαΐστορας, ελεύθερος επαγγελματίας, ας πάει στο εξωτερικό. Όποιος θέλει να σπουδάσει υποψήφιος άεργος, άνεργος, δούλος του πολιτευτή, επισφαλής υπάλληλος, είναι καλόδεχτος σε δεκάδες πανεπιστήμια ανά την ελληνική επικράτεια.
Αυτό πράττει το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα: κατασπαταλά ταλέντα, κανιβαλίζει τον ανθό της κοινωνίας, ληστεύει και εκβιάζει τις οικογένειες.
Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, εφαρμόζοντας το Μνημόνιο, αναμορφώνει βίαια την κοινωνία, εισάγει ένα νέο αφήγημα για το τι εστί πολίτης, κράτος, κοινωνικό συμβόλαιο. Αναμορφώνει οδυνηρά το ασφαλιστικό και το εργασιακό περιβάλλον. Ας δεχτούμε ότι δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά στην παρούσα φάση. Μπορεί όμως να επιχειρήσει άλλες μεταρρυθμίσεις, που δεν φέρνουν πόνο, αλλά ελπίδα και ανάπτυξη; Μπορεί να πράξει κάτι αντιστρόφως ανάλογο στην εκπαίδευση; Μπορεί να ξεκινήσει μια σοβαρή, βαθιά, δημοκρατική μεταρρύθμιση, για ένα σχολείο του 21ου αιώνα που θα αξιοποιεί τις πολλές δυνάμεις αυτού του λαού, που θα δίνει γνώση, κουλτούρα και προοπτική στους νέους, που δεν θα εξαντλεί τις οικογένειές τους; Που δεν θα δημαγωγεί με την κατάργηση του 10; Που δεν θα ιδρύει κι άλλα ευτελή πανεπιστήμια;
Περισσότεροι φόροι, μικρότεροι μισθοί, λιγότερες συντάξεις, δυσκολότερη εργασία, μεγαλύτερη επισφάλεια. Τι θα γίνει όμως με το σχολείο, τη μάθηση, την παιδεία; Είναι ήδη στο ελάχιστο και στο χείριστο.
Η Ελλάδα χρειάζεται απεγνωσμένα σχέδιο, δομή, χρειάζεται απεγνωσμένα όραμα. Το σχολείο, από την πρώτη βαθμίδα έως την τελευταία, είναι το προνομιακό πεδίο που θα σπείρουμε το όραμα της νέας Ελλάδας μετά την καταστροφή - όπως έγινε μετά τις καταστροφές στον Μεσοπόλεμο, από φωτισμένους ηγέτες και εκπαιδευτικούς, όπως έγινε ακόμη και τη δεκαετία του ’60. Αυτή η πρόκληση όμως φαίνεται ότι υπερβαίνει τις πνευματικές και ψυχικές δυνατότητες του παρόντος πολιτικού προσωπικού.
Παρέμβαση

"Διαμάντια" στην επιτροπή σοφών της κ. Διαμαντοπούλου

H ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΣΑΤΣΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΥΨΗΛΟΜΙΣΘΟΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΜΑΝΑΤΖΕΡ, ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Σημ. "Παρέμβασης": Η υπουργός παιδείας κα Διαμαντοπούλου συγκρότησε επιτροπή σοφών όπως είχε κάνει στο παρελθόν η κα Γιαννάκου με τον γνωστό κ. Βερέμη.Η επιτροπή αποτελείται από καθηγητές που κάλεσε ο πρωθυπουργός μας από την Αμερική....Συντονίστρια της επιτροπή είναι κάποια κα Κατέχη. Διαβάστε για το ποιόν της... Για τη "συντονίστρια" της επιτροπής Λίντα Κατέχη διαβάστε το παρακάτω που αφορά τη συμμετοχή της σε σκάνδαλο του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις: http://www.dailyillini.com/news/campus/2009/06/20/former-provost-faces-questions-about-scandal

Το άρθρο αφορά τη συμμετοχή της Κατέχη σε σκάνδαλο επιλογής φοιτητών όπου ευνοούσε παιδιά πολιτικών. Το σκάνδαλο έγινε γνωστό μόλις θέλησε να μετακινηθεί στο Πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνια με αμοιβή 400.000 δολάρια το χρόνο. Η αμοιβή αυτή είναι κατά 27% υψηλότερη από αυτή του προκατόχου της και δεν περιλαμβάνει επίδομα μετακόμισης ύψους ...100.000 δολαρίων καθώς και ετήσιο επίδομα ...αυτοκινήτου ύψους 9.000 δολαρίων.
Και δεν είναι η μόνη από τους "σοφούς" της Διαμαντοπούλου. Ο Jo Ritzen παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ σαν καθηγητής οικονομικών. Αυτή τη στιγμή είναι μέλος του Πρυτανικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ. Πρυτανικό Συμβούλιο στην Ολλανδία σημαίνει manager
με τρελές αμοιβές (πολύ υψηλότερες από τον πρωθυπουργό της χώρας). Παλιότερα ήταν αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (1999-2003). Τη δεκαετία του '90 (1989-1998) ήταν υπουργός παιδείας σε κυβερνήσεις του Εργατικού Κόμματος (PvDA). Διαβάστε τώρα και τα "ζουμερά":
- Το 2007, όταν τον προσέλαβε το Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ ως μέλος του Πρυτανικού Συμβουλίου ξέσπασε θόρυβος(http://www.telegraaf.nl/binnenland/67543771/Gouden_lokpremie_Ritzen.html?p=2,1) σχετικά με ορισμένες ρυθμίσεις του συμβολαίου του. Ακόμη και ο υπουργός Παιδείας Plasterk εξέφρασε τη διαμαρτυρία του. Τί έγινε ακριβώς; Εκτός από τον υψηλότατο μισθό του, το Πανεπιστήμιο ανέλαβε να καλύψει τα έξοδα διαμονής του Ritzen για ...2 χρόνια. Επίσης, του παρείχε έκτακτο επίδομα ύψους ...272.000 ευρώ ως αποζημίωση για τα χαμένα χρόνια σύνταξης! Ποιά ήταν αυτά τα χαμένα χρόνια; Τον καιρό που ήταν αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας απολάμβανε εκεί συνταξιοδοτική κάλυψη. Όταν γύρισε στην Ολλανδία όμως αποφάσισε να πάρει πίσω τις εισφορές του, ύψους 170.000 ευρώ, τις οποίες και πήρε ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ!
-Για τις πολιτικές του απόψεις, είναι χαρακτηριστικό ότι το 1989 έγινε υπουργός παιδείας λίγους μήνες μετά τη δημοσίευση άρθρου του σε έγκυρη ολλανδική εφημερίδα με τίτλο "Στην εκπαίδευση μπορούν να γίνουν ακόμη πολλές περικοπές" (εφημερίδα NRC "Op onderwijs kan best nog flink bezuinigd worden"). Το διδακτορικό του είναι στα οικονομικά της εκπαίδευσης.
- Το τί εννοούσε με περικοπές έγινε σαφές τα χρόνια που ήταν υπουργός. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών πάγωσαν και σήμερα το επάγγελμα του καθηγητή είναι ένα από τα λιγότερο δημοφιλή στην Ολλανδία (μη φανταστείτε πείνα βέβαια, με 1500 το μήνα ξεκινάνε). Επίσης, το σύνθημά του ήταν 'αποδοτικότητα'. Το αποτέλεσμα ήταν να ανοίξει ένας κύκλος 'αναδιοργανώσεων' στα ολλανδικά πανεπιστήμια που δεν έχει κλείσει ακόμα. 'Αναδιοργάνωση' σημαίνει κλείσιμο των μη παραγωγικών τμημάτων και απολύσεις προσωπικού.
- O Ritzen έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το ολλανδικό φοιτητικό κίνημα. Το 1994 θέλησε να μειώσει τον προϋπολογισμό του φοιτητικού επιδόματος κατά 1 δις γκίλντες (περί τα 500 εκ. ευρώ). Επίσης, αυτός καθιέρωσε την ανταποδοτικότητα του φοιτητικού επιδόματος (αν δεν τελειώσεις τις σπουδές σου πρέπει να επιστρέψεις το επίδομα). Κατά το ακαδημαϊκό έτος 1994/95, οργανώθηκαν περίπου 100 διαδηλώσεις και άλλες κινηματικές ενέργειες ενάντια στην πολιτική Ritzen. Η πιο σημαντική από αυτές ήταν η διαδήλωση 10.000 φοιτητών στην Ουτρέχτη.
Και για να πάρουμε και μια ακόμα ιδέα για το τί άνθρωπος είναι:
- Έχει δηλώσει επίσημα από τώρα την θέλησή του να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής των Εργατικών στις ευρωεκλογές του ...2014!
Τίποτε άλλο χρειάζεται;
Παρέμβαση

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Πράγματι όλα είναι θέμα παιδείας,(άρα διαλύστε την) και για αυτό τον λόγο, οι επιθέσεις είναι συνεχείς και σε όλους τους τομείς

Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας: Ένα παγκόσμιο πρότυπο!!!

Το βραβείο Πρόσβασης στη Μάθηση «Access to Learning Award (ATLA)» συνοδευόμενο από το χρηματικό έπαθλο των 1.000.000 δολαρίων απονεμήθηκε από το ίδρυμα «Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς» στη δημόσια βιβλιοθήκη Βέροιας τιμώντας τη ως πρότυπο βιβλιοθήκης στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Η αξιολόγηση έγινε από εξωτερικούς (αλλοδαπούς) αξιολογητές του Ιδρύματος. Το ετήσιο βραβείο Πρόσβασης στην Μάθηση «Access to Learning Award (ATLA)» αναγνωρίζει τις καινοτόμες προσπάθειες βιβλιοθηκών και παρόμοιων οργανισμών εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών στην παροχή δωρεάν πρόσβασης σε υπολογιστές και το Διαδίκτυο.
Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας έχει ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που θέτει το βραβείο:
-Αναπτύσσοντας ένα δίκτυο υπηρεσιών βιβλιοθήκης και πληροφόρησης στην περιοχή της Βέροιας.
-Παρέχοντας στους 50.000 και πλέον κατοίκους της Βέροιας και ακόμα σε 130.000 πολίτες των γύρω περιοχών δωρεάν πρόσβαση σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στο Διαδίκτυο.
-Προσεγγίζοντας ανθρώπους σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές με κινητές βιβλιοθήκες εξοπλισμένες με βιβλία και φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
-Αναδεικνυόμενη σε κέντρο συνάντησης και ανταλλαγής ιδεών για τους κατοίκους, κέντρο προώθησης της δημιουργικής έκφρασης και καινοτομίας.
-Τέλος, η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας δίνει έμφαση στους νέους ανθρώπους με το τμήμα για παιδιά και εφήβους, «τα Μαγικά Κουτιά», παρέχοντας τη δυνατότητα πρόσβασης στη γνώση και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας με εκφραστικά μέσα νέας τεχνολογίας.
Διευθυντής και "ψυχή" της βιβλιοθήκης είναι ο Ιωάννης Τροχόπουλος, ο οποίος υπέβαλε και την αίτηση υποψηφιότητας. Η τελετή βράβευσης έγινε στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας.
Ένα βίντεο για τη βιβλιοθήκης της Βέροιας μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Bill&Melinda Gates foundaition

Πληροφορίες : ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μορφή, σχήμα και διαμερίσματα της Ελλάδας δεν θα διδάσκονται πλέον στα σχολεία

Έβαλε και πάλι το χεράκι της η κυρία Διαμαντοπούλου στην Παιδεία…

Η «δράση» της ωραίας Άννας στο υπουργείο Παιδείας, πολλές φορές παραμένει στο σκοτάδι. Σαφέστατα, αποτελεί πολιτική επιλογή της υπουργού Παιδείας, να μην διαφημίζει τις πολιτικές της αποφάσεις και παρεμβάσεις στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας, όπου οι νέοι άνθρωποι διαμορφώνουν άποψη για τον περιβάλλοντα χώρο και εφοδιάζονται με γνώσεις για την υπόλοιπη ζωή τους. Η Παιδεία γαλουχεί πολίτες, επιστήμονες και γενικότερα σκεπτόμενους ανθρώπους. Αυτό όμως, φαίνεται πως δεν συνάδει με την οπτική γωνία και τις στοχεύσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου στο θέμα της ποιότητας των Ελλήνων πολιτών του αύριο.
Έτσι, μαθαίνουμε πως η «ωραία Άννα» έκανε και πάλι το θαύμα της, αφού με δική της παρέμβαση αφαιρέθηκαν εκπαιδευτικά κεφάλαια σε διάφορες στάδια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευση. Και η «αφαιρετική» προσφορά της υπουργού Παιδείας στην Παιδεία της χώρας είναι ιδιαζόντως «ενδιαφέρουσα», σε σχέση με την λέξη «έθνος».

Ποιά κεφάλαια έκρινε η Διαμαντοπούλου ότι δε χρειάζονται και τα αφαίρεσε από τη διδακτέα ύλη στην Ε' Δημοτικού;

Η αναδιάρθρωση και ο εξορθολογισμός της διδακτέας ύλης στη Γεωγραφία Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού προβλέπει να μην αξιοποιηθούν τα παρακάτω Κεφάλαια:
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Κεφάλαιο 6ο   (Η μορφή και το σχήμα της Ελλάδας)
Κεφάλαιο 34ο (Τα γεωγραφικά διαμερίσματα και οι περιφέρειες της Ελλάδας)
Κεφάλαιο 42ο (Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
Κεφάλαιο 43ο (Η σημασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
Κεφάλαιο 47ο (Το ελληνικό στοιχείο στις αρχαίες ελληνικές εστίες)
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Κεφάλαιο 3ο   (Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της γης)
Κεφάλαιο 30ο (Πολιτιστικά χαρακτηριστικά των λαών της Ευρώπης)
Κεφάλαιο 31ο (Αξιοθέατα, μνημεία και ιστορική συνέχεια των λαών της Ευρώπης)
Κεφάλαιο 32ο (Τομείς παραγωγής αγαθών και παροχής υπηρεσιών)
Και αυτά, από την μέχρι στιγμής έρευνά μας, συμβαίνουν μόνο στο… Δημοτικό.
Η έρευνα συνεχίζεται, με την ίδια ένταση που η υπουργός Παιδείας στοχεύει στην λήθη τμημάτων της Ελλάδας. Μέχρι τώρα, είχαν ειπωθεί πάρα πολλά για την πολιτικό Άννα Διαμαντοπούλου και για τα πολιτικά της οράματα. Κάποιος, εκεί στο υπουργείο Παιδείας, θα πρέπει να ενημερώσει την «ωραία Άννα» πως ίσως σε λίγο καιρό να μην έχει οράματα, αλλά ζώντες εφιάλτες…
Κωνσταντίνος

Υ.Γ.: Σας παραθέτω και τον σχετικό σύνδεσμο
Πηγή

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
Καί η άλλη όψη του νομίσματος...
«ΔΕΝ ΔΙΝΩ σε κανέναν το δικαίωμα να μου χορηγήσει πιστοποιητικό πατριωτισμού» . Αυτή την απάντηση δίνει στους επικριτές της, μέσω της συνέντευξής της στο «Βήμα», η κυρία Θάλεια Δραγώνα.

Η Ελληνική γλώσσα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΣ ΛΥΚΕΙΑΡΧΗΣ 1ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

Η Ελληνική γλώσσα έχει ηλικία τουλάχιστον 50.000 ετών με βάση τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά των Σαρακατσάνων. Οι Σαρακατσάνοι είναι ένα πανάρχαιο ελληνικό φύλο μαρτυρημένο ανθρωπολογικώς εδώ και 50.000 έτη, το οποίο ανέκαθεν ομιλεί αποκλειστικά την Ελληνική γλώσσα, χωρίς καμία ξένη πρόσμειξη. Το λογικό συμπέρασμα είναι, ότι η Ελληνική γλώσσα έχει τουλάχιστον την ηλικία του Σαρακατσάνικου Ελληνικού φύλου.
Το πρόγραμμα «Μουσαίος» του Θησαυρού της Ελληνικής Γλώσσης, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α. στις αρχές της δεκαετίας του 1990, περιέχει περίπου 70.000.000 γλωσσικά λήμματα. ΄Οταν ολοκληρωθεί, θα περιέχει 150.000.000 γλωσσικά λήμματα. Αυτό τι αποδεικνύει; Είναι δυνατόν ένας τέτοιος γλωσσικός πλούτος να έχει δημιουργηθεί σε τέσσερις μόνο χιλιάδες χρόνια, όπως...ισχυρίζονται μερικοί;
Η Ελληνική γλώσσα και από τον πλούτο της αποδεικνύεται πανάρχαια και μητέρα όλων των υπολοίπων γλωσσών, οι οποίες είναι απλώς διάλεκτοί της. Η Ελληνική γλώσσα έχει την ακρίβεια της γεωμετρίας και την απόλυτη σαφήνεια, που απαιτούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Εάν υπήρχε η δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή πολύ μεταγενέστερης γενεάς και του γράφαμε το αγγλικό ρήμα WRITE, αυτός δεν θα αντιλαμβανόταν, τι ακριβώς εννοούμε με μιαν μόνο λέξη, διότι στα αγγλικά WRITE σημαίνει πολλά και διαφορετικά: γράφω, γράφεις, γράφουμε, γράφετε, γράφουν και γράφειν.
Αντιθέτως εάν του γράφαμε το Ελληνικό ρήμα ΓΡΑΦΩ, θα αντιλαμβανόταν αμέσως, τι εννοούμε. Εννοούμε: γράφω και μόνον γράφω και τίποτε άλλο. Απόλυτη ακρίβεια, ευκρίνεια και σαφήνεια. Αλλά θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει, ότι και η Λατινική γλώσσα έχει την ίδια ακρίβεια. Μήπως έχει δίκιο; Ας πάρουμε λοιπόν το «αmo», ένα ρήμα ομαλό της Λατινικής γλώσσης. Το σύνολο των μονολεκτικών τύπων του ρήματος αυτού στην ενεργητική φωνή είναι 80 και το αντίστοιχο σύνολο των τύπων του στη Μέση φωνή είναι 42. ΄Εχουμε δηλαδή ένα γενικό σύνολο 122 ρηματικών τύπων στην Λατινική.

Ας πάρουμε τώρα το «λύω», ένα επίσης ομαλό ρήμα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης. Το σύνολο των μονολεκτικών τύπων του ρήματος αυτού στην ενεργητική φωνή είναι 137, στην Μέση Φωνή 145 και στη Μέση με Παθητική Διάθεση 55. ΄Εχουμε δηλαδή ένα σύνολο 337 ρηματικών τύπων. Η Αρχαία Ελληνική έχει σχεδόν τριπλάσιους ρηματικούς τύπους ενός ομαλού ρήματος, από όσους διαθέτει η Λατινική γλώσσα. ΄Αρα έχει τριπλάσια ακρίβεια αποδόσεως νοήματος, από όσην διαθέτει η Λατινική. Εάν μάλιστα συγκρίνουμε την Αρχαία Ελληνική με τις σύγχρονες γλώσσες στον τομέα της ακριβείας αποδόσεως νοήματος, τα αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά για αυτές.
Να γιατί οι Αμερικανικές και οι Ιαπωνικές Εταιρείες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών όταν ζητούν υψηλόβαθμα Στελέχη, απαιτούν να έχουν και γνώση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. Αυτοί κάτι θα ξέρουν. Αντιθέτως, εμείς οι έξυπνοι…
Εκτός αυτών δεν πρέπει να λησμονούμε και το νεολιθικό κεραμικό θραύσμα, το ευρεθέν στα Γιούρα της Αλλονήσου από τον Αδαμάντιο Σάμψων, ηλικίας περίπου 6.000 ετών π.Χ. και επί του οποίου διακρίνονται ολοκάθαρα τα κεφαλαία ελληνικά αλφαβητικά γράμματα Α,Δ,Υ, με άγνωστη βέβαια μέχρι στιγμής φωνητική αξία. Πράγματι δεν είναι βέβαιον, ότι πρόκειται περί γραμμάτων. Όμως το γεγονός, ότι παρόμοια σύμβολα υπάρχουν σε χιλιάδες νεολιθικά θραύσματα, ευρεθέντα στην κοιλάδα του βορείου Νέστου στην Μοισία (σημερινή Βουλγαρία) και ανήκοντα στην πέμπτη χιλιετία π.Χ. καθώς και το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι παρόμοια σύμβολα ανιχνεύονται στην περίφημη πινακίδα του Δισπηλιού, η οποία φέρει γραφή του 5.250 π.Χ., αποδεικνύει, ότι ο μείζων ελληνικός χώρος είχε αλφαβητικά γράμματα τρεις και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από την υποτιθέμενη δημιουργία του αλφαβήτου από τους «Φοίνικες».
Πιστεύω ακράδαντα, ότι η ελληνική αλφαβητική γραφή συνυπήρχε με την εικονογραφική και την συλλαβογραφική γραφή, όπως ακριβώς και στις ημέρες μας συνυπάρχει η αλφαβητική γραφή των πινακίδων της τροχαίας, όπου ένα απλό θαυμαστικό (!) εντός τριγώνου σημαίνει: «Προσοχή απροσδιόριστος κίνδυνος.» Φαντασθείτε λοιπόν, τι θα συνέβαινε, αν μετά από χιλιάδες χρόνια ανακάλυπταν σε κάποια ανασκαφή μια τέτοια πινακίδα της τροχαίας και δεν ανακαλύπτονταν αλφαβητικές γραφές, λόγω φθοράς των φερόντων υλικών. Πολλοί επιστήμονες θα ισχυρίζονταν τότε, ότι στη σημερινή Ελλάδα του 2.000 μ.Χ. δεν υπήρχε αλφάβητο, αλλά μόνο εικονογραφική γραφή!!
Προσδοκώ, ότι εάν γίνουν ενάλιες ανασκαφές στο Αιγαίο ή ανασκαφές σε λιμναίες οικήσεις της κυρίως Ελλάδος, όπου η διαρκής υγρασία διασώζει έγγραφα οργανικά υλικά, θα ευρεθούμε προ εκπλήξεων σχετικά μες την ελληνική αλφαβητική γραφή.

Ήπειρος Ελλάς

Ρατσισμός έναντι των Ελλήνων Μουσουλμάνων η απόφαση της Θάλειας Δραγώνα.

ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ ΑΜΕΣΑ Η ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Με μία απόφαση πρόκληση, η ειδική γραμματέας του υπουργείου παιδείας κα Θάλεια Δραγώνα,
προωθεί το πάγιο αίτημα της φασιστικής Τουρκίας για την προώθηση Τούρκων μετακλητών εκπαιδευτικών σε βάρος των ντόπιων μουσουλμάνων δασκάλων. Η μεθόδευση είναι τραγική και προκαλεί τις αρχές του ανθρωπισμού που χαρακτηρίζουν τον Ελληνικό πολιτισμό και θα έπρεπε να αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του συστήματος διαπαιδαγώγησης ΟΛΩΝ των Ελλήνων.
Αυτή η ρατσιστική αυθαιρεσία παραπέμπει σε καθεστώτα τύπου Άπαρτχαιντ όπου οι πολίτες της ίδιας χώρας ελάμβαναν διαφορετική εκπαίδευση με κριτήριο “ποιότητας” το χρώμα τους. Έτσι λοιπόν, εάν εξυπηρετηθούν οι μεθοδεύσεις της Τουρκίας, οι Έλληνες Μουσουλμάνοι σε αντίθεση με τους Έλληνες Χριστιανούς ενδέχεται να απολαμβάνουν παιδεία με φασιστικό – σκοταδιστικό υπόβαθρο αφού στο εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας…
• Απαγορεύεται δια ροπάλου η διδασκαλία του Δαρβίνου και της θεωρίας της εξέλιξης.
• Παιδιά του δημοτικού υποχρεώνονται να βλέπουν ταινίες με φρικτό περιεχόμενο που απεικονίζουν θηριωδίες των Τούρκων (π.χ. γενοκτονία των Αρμενίων), μόνο που η Τουρκική προπαγάνδα αντιστρέφει την Εθνικότητα θυμάτων και δραστών! (υπόθεση Kaya)
• “Εκπαιδευτικοί” όπως ο AfşınEfkârlıoğlu. Γενικός Γραμματέας του ιδρύματος εκπαίδευσης και πολιτισμού, προτείνει ανοιχτά την ανάγνωση του βιβλίου του Αδόλφου Χίτλερ “Ο Αγών μου”!!
• 4,000 περιπτώσεις ρατσισμού και φασιστικών ιδεών έχουν καταγραφεί στα “εκπαιδευτικά” βιβλία της Τουρκικής επίσημης εκπαίδευσης!
Η όποια προσπάθεια λοιπόν να έλθει αυτός ο μεσαίωνας σε ένα μέρος του Ελληνικού πληθυσμού με θρησκευτικά κριτήρια, συνιστά εκτός των άλλων, κατάφορη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου. Είναι υποχρέωση όλων μας αλλά πρωτίστως των πολιτικών να υψώσουν ανάστημα και να ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ αυτή την πρωτοφανή απόπειρα υποβάθμισης συμπολιτών μας, εκκολάπτοντας το αυγό του φιδιού στις ψυχές μικρών παιδιών.
Συνέχεια στό…olympia gr