ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανίδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανίδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

ΤΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΜΟΝΣΑΝΤΟ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ


Η Αμερικάνικη βιοτεχνολογία έχει μετατρέψει την Αργεντινή στην τρίτη μεγαλύτερη παραγωγό σόγιας στον κόσμο, αλλά οι χημικές ουσίες δεν περιορίζονται στη σόγια και το βαμβάκι και το καλαμπόκι.
Το Associated Press τεκμηριώνει δεκάδες περιπτώσεις κατά τις οποίες τα δηλητήρια αυτά χρησιμοποιούνται με τρόπους που απαγορεύεται ρητώς από την ισχύουσα νομοθεσία.
« Ετοίμασα εκατομμύρια λίτρα δηλητήριο χωρίς κανενός είδους προστασία , χωρίς γάντια , μάσκες και ειδικά ρούχα . Δεν ήξερα τίποτα ", είπε o Fabian Tomasi

O Αργεντίνος αγρότης Fabian Tomasi δεν είχε εκπαιδευτεί να χρησιμοποιεί προστατευτικό εξοπλισμό, καθώς ψέκαζε τα φυτοφάρμακα στις καλλιέργεις, Τώρα, στα 47 του, είναι ένας ζωντανός σκελετός.
Η δασκάλα Andrea Druetta ζει σε μια πόλη όπου είναι παράνομο να ψεκάζονται αγροχημικά σε απόσταση 500 μέτρων από τα σπίτια, και όμως η σόγια φυτεύτηκε μόλις 30 μέτρα από την πίσω πόρτα της. Πρόσφατα, τα αγόρια της λούστηκαν με χημικά καθώς κολυμπούσαν στην πισίνα της αυλής τους.
Η Sofia Gatica ψάχνει για απαντήσεις, αφού έχει χάσει το νεογέννητο της από νεφρική ανεπάρκεια γεγονός που οδήγησε πέρυσι στην πρώτη ποινική καταδίκη στην Αργεντινή για παράνομο ψεκασμό. Αλλά το 80 τοις εκατό των παιδιών των γειτόνων της φέρουν φυτοφάρμακα στο αίμα τους.
Τώρα, οι γιατροί προειδοποιούν ότι η ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων θα μπορούσε να είναι η αιτία των αυξανόμενων προβλημάτων υγείας μεταξύ των 12 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στην τεράστια αγροτική ζώνη αγρόκτημα της Νότιας Αμερικής.
Στην επαρχία Santa Fe, η καρδιά της βιομηχανίας σόγιας της Αργεντινής , τα ποσοστά καρκίνου είναι δύο φορές έως τέσσερις φορές υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο.
Στο Chaco, μια φτωχή επαρχία της χώρας, τα παιδιά έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να γεννηθούν με καταστροφικές μέσα στη δεκαετία με γενετικές ανωμαλίες από τη βιοτεχνολογία που έχει δραματικά επεκταθεί στη βιομηχανική γεωργία .
«Η αλλαγή στον τρόπο της γεωργίας επέφερε, ειλικρινά, μια αλλαγή στο προφίλ των ασθενειών», λέει ο παιδίατρος Δρ Medardo Avila Vazquez.
« Έχουμε περάσει από έναν αρκετά υγιή πληθυσμό σε έναν με υψηλό ποσοστό του καρκίνου, γενετικές ανωμαλίες και ασθένειες που σπάνια υπήρχαν πριν ".

Η κάποτε γνωστή για το εκτρεφόμενο με χόρτο βόειο κρέας της Αργεντινή έχει υποστεί μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωση από το 1996 , όταν η εταιρεία Monsanto με έδρα το St. Louis έφερε στην αγορά ένα πολλά υποσχόμενο νέο μοντέλο υψηλότερων αποδόσεων καλλιεργειών και λιγότερα φυτοφάρμακα μέσω πατενταρισμένων σπόρων και χημικών προϊόντων της .
Σήμερα, το σύνολο της σόγιας της Αργεντινής και σχεδόν όλα της καλαμπόκι, το σιτάρι και το βαμβάκι είναι γενετικώς τροποποιημένα.
Η καλλιέργειας σόγιας τριπλασιάστηκε σε 47 εκατομμύρια στρέμματα όπως ακριβώς και στις ΗΠΑ , και τα βοοειδή παχαίνουν σε πάρκα πάχυνσης με μεταλλαγμένο καλαμπόκι και σόγια.
Αλλά, καθώς τα ζιζάνια και τα έντομα έγιναν ανθεκτικά, οι αγρότες εννεαπλασίασαν το χημικό βάρος, από 9 εκατομμύρια γαλόνια ( 34 εκατομμύρια λίτρα) το 1990 σε πάνω από 84 εκατομμύρια γαλόνια (317 εκατ. λίτρα) σήμερα.
Γενικά, οι αγρότες της Αργεντινής χρησιμοποιούν κατ 'εκτίμηση 4,3 λίτρα συμπυκνώματος αγροχημικών ανά στρέμμα, πάνω κι από το διπλάσιο που χρησιμοποιούν οι αγρότες στις ΗΠΑ αγρότες χρήση.

Το φυτοφάρμακo " Roundup " της Monsanto περιέχει glyphosate, το οποίο η αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος και πολλοί άλλοι έχουν δηλώσει ότι είναι ασφαλές εάν εφαρμοστεί σωστά.
Τον Μάιο, μάλιστα η EPA αύξησε κι άλλο τα επιτρεπόμενα υπολείμματα glyphosate στα τρόφιμα. [Αφού έχει τις ευλογίες του Ομπάμα γιατί να μην αυξάνουν τα όρια;].
Παρά τη χονδρική πώληση της Monsanto, οι κανόνες ασφαλείας διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή.
Μερικές από τις 23 επαρχίες της Αργεντινής απαγορεύουν ψεκασμό σε απόσταση 3 χιλιομέτρων (1,9 μίλια) από κατοικημένες περιοχές.
Άλλοι λένε οι αγρότες μπορούν να ψεκάζουν ακόμα και στα 50 μέτρα ( 55 μέτρα ). Περίπου στο ένα τρίτο των περιοχών δεν υπάρχουν όρια από το κράτος - οι παραβάτες πολύ σπάνια τιμωρούνται .
Μια ομοσπονδιακή νομοθεσία απαιτεί την αναστολή των τοξικών χημικών εφαρμογών που απειλούν τη δημόσια υγεία "ακόμα και όταν η σύνδεση δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά", και "Δεν έχει σημασία το κόστος ή τις συνέπειες ", αλλά αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε ποτέ όπως διαπιστώνει ο Γενικός Ελεγκτής.
Στην αντιμετώπιση των διογκούμενων καταγγελιών, ο Πρόεδρος Cristina Fernandez διέταξε την Επιτροπή το 2009 να μελετήσει τις επιπτώσεις των αγροχημικών ψεκασμών στην ανθρώπινη υγεία.
Ωστόσο, η Επιτροπή δεν έχει συσταθεί από το 2010, σημειώνει ο Γενικός Ελεγκτής.

31 Μαρτίου, 2013, η Camila Veron, ετών 2, γεννήθηκε με πολλαπλά προβλήματα οργάνων και σοβαρή αναπηρία, - στο σπίτι της στην επαρχία Chaco, στην Αργεντινή. Οι γιατροί είπαν στη μητέρα της την Silvia Achaval ότι το πιο πιθανό είναι να φταίνε τα φυτοφάρμακα
Στο αγροτικό χωριό της μικρής Camila Veron, 31 % του πληθυσμού έχει καρκίνο, σε σύγκριση με το 3% στο κτηνοτροφικό χωριό Charadai. Τα παιδιά γεννιούνται με παραμορφωμένα κρανία, ασθένειες νωτιαίου μυελού, τύφλωση και κώφωση, νευρολογικές βλάβες και παράξενα προβλήματα του δέρματος .
Κι ενόσω οι επιστήμονες προσποιούνται ότι αναζητούν ακόμα 'αποδείξεις' για τη βλαβερότητα των φυτοφαρμάκων της δολοφονικής Μονσάντο, η Αργεντινή ολοένα χάνει την αξιοπιστία της στις γεωργικές και κτηνοτροφικές εξαγωγές, αφού όλοι πια γνωρίζουν ότι είναι η χώρα στην οποία βασιλεύουν οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι και τα αγροτικά δηλητήρια...
© AllNewz

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Δελφίνια: Οι φίλοι του Ομήρου σε κίνδυνο


Όταν ένα δελφίνι γεννιέται, συχνά σπρώχνεται προς την επιφάνεια από τη μητέρα του για να πάρει την πρώτη του ανάσα.
Ίσως να οδηγείται από ένστικτο και να συμπεριφέρεται έτσι στο παιδί του και στον άνθρωπο.
Πάντως τα σημάδια αυτά οι πρόγονοί μας φαίνεται να μελέτησαν στο έπακρο.
Μια από τις πρώτες ιστορίες με δελφίνια είναι του ΟΜΗΡΟΥ ο «Ύμνος στον Απόλλωνα», στην οποία ο ποιητής περιγράφει πως ο θεός Απόλλων ίδρυσε το ναό στους Δελφούς, αφού γύρισε σχεδόν όλη την Ελλάδα αναζητώντας ένα κατάλληλο μέρος.
Τελικά διάλεξε μια μοναχική σπηλιά που φώλιαζε στους πρόποδες του βουνού Παρνασσός, το οποίο φύλαγε o δράκoς Πύθωνας.
Οι πιστοί ερχόντουσαν στο ιερό -το λεγόμενο Πύθο- και παίρνανε τις διδαχές της μητέρας Γης.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Απόλλων, θεός του φωτός της θρησκείας και του πολιτισμού πάλεψε με τον Πύθωνα για να εγκαταστήσει εκεί το ναό του.
Αφού τον νίκησε πήρε τη μορφή ενός κοπαδιού δελφινιών και οδήγησε ένα χαμένο πλοίο από την Κρήτη στον Κορινθιακό κόλπο, περίπου έξη μίλια από τον Παρνασσό.
Οι ναύτες έκπληκτοι από το ρόλο που έπαιξαν αυτά τα επιβλητικά πλάσματα στη διάσωση τους ορκίστηκαν να υπηρετούν το ναό του Απόλλωνα και το μετονόμασαν σε Δελφούς προς τιμή της μορφής που είχε πάρει.
Το όνομα τους
Η ονομασία προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά δελφίς, το οποίο συνδέεται με το δελφύς(μήτρα). Έτσι, το όνομα του ζώου μπορεί να μεταφραστεί ως «ψάρι με μήτρα». Είναι ζώα κοινωνικά και ζουν κατά αγέλες έως δώδεκα ατόμων. Σε περιοχές όπου αφθονεί η τροφή, μπορεί να ενωθούν πολλές αγέλες και ο συνολικός πληθυσμός της ομάδας να φτάσει τα χίλια άτομα. Τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας σφυρίγματα, πλαταγίσματα και άλλους ήχους. Επίσης, χρησιμοποιούν υπέρηχους για ηχοεντοπισμό.
Τα μέλη των ομάδων μπορεί να εναλλάσσονται μεταξύ τους, όμως τα δελφίνια μπορούν να οικοδομήσουν ισχυρούς προσωπικούς δεσμούς.
Έτσι, θα μείνουν με τα άρρωστα ή τραυματισμένα μέλη της ομάδας, βοηθώντας τα ορισμένες φορές να κολυμπήσουν. Η αλτρουιστική αυτή συμπεριφορά δεν περιορίζεται στο είδος τους. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις δελφινιών που προστατεύουν κολυμβητές από καρχαρίες κάνοντας κύκλους γύρω τους, καθώς και δελφίνια που βοηθούν τις φάλαινες που έχουν εξοκείλει να ξαναβρούν το δρόμο προς τα ανοιχτά.
Με τους Έλληνες
Το δέσιμο των Ελλήνων με το εκπληκτικό θηλαστικό που ζει στις θάλασσες χάνεται στα βάθη των αιώνων, τρανή απόδειξη και η παραπάνω ιστορία που κατέγραψε ο Όμηρος.
Τι συμβαίνει όμως σήμερα στις ελληνικές θάλασσες;
Κινδυνεύουν σήμερα τα δελφίνια να αφανιστούν;
Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τους θαλάσσιους φίλους μας;
Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά στο Πινάκιο η Μαρία Λιβανού Συνεργάτης Θαλάσσιων Προγραμμάτων WWF Ελλάς η οποία αρχικά ξεκαθαρίζει πως υπάρχουν τέσσερα είδη δελφινιών το Σταχτοδέλφινο, το Ζωνοδέλφινο, το Ρινοδέλφινο και Κοινό δελφίνι.
«Ο όρος δελφίνια είναι παραπλανητικός: οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι ένα ενιαίο είδος.
Στην πραγματικότητα, τα διαφορετικά είδη δελφινιών διαφέρουν μεταξύ τους όσο ένας άνθρωπος και ένας χιμπατζής» τονίζει χαρακτηριστικά στο Πινάκιο η κα. Λιβανού και στην συνέχεια αποκαλύπτει το μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο που συναντά κανείς στις ελληνικές θάλασσες.
«Οι ελληνικές θάλασσες όμως κρύβουν έναν μοναδικό φαινόμενο!
Στον Κορινθιακό συναντάει κανείς τα τρία από τα τέσσερα παραπάνω είδη δελφινιών, δηλαδή σταχτοδέλφινο, ζωνοδέλφινο και κοινό δελφίνι, σε μεικτές κοινωνίες. Στους ωκεανούς αυτό μπορεί να συμβεί μόνο περιστασιακά».

Μοναδικό το κάθε δελφίνι
Το κάθε δελφίνι έχει τη δική του μοναδική ηχητική υπογραφή!
Αναπνέουν εκούσια (δηλαδή με τη θέλησή τους) ενώ κοιμούνται με το μισό τους εγκέφαλο αφού ο υπόλοιπος μισός μένει ξύπνιος για να ελέγχει βασικές λειτουργίες.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ

Σταχτοδέλφινο
Κατάσταση είδους: Τρωτό (Όταν ένα είδος χαρακτηρίζεται τρωτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης στο μεσοπρόθεσμο μέλλον)
Στον Κορινθιακό έχει απομείνει μόνο ένα δελφίνι αυτή τη στογμή.
Το σταχτοδέλφινο, το πιο μεγαλόσωμο απ’ όλα τα δελφίνια (το μέγιστο ολικό του μήκος στην Ελλάδα μπορεί να φτάσει και τα 3,30 μ.).
Γεννιέται γκρι αλλά μεγαλώνοντας αποκτάει γρατζουνιές στο κορμί του από τις αψιμαχίες με άλλα δελφίνια οπότε καταλήγει άσπρο
 Όσες περισσότερες όμως γραντζουνιές έχει ένα ζώο τόσο καλύτερα αφού θεωρούνται «δείκτης ποιότητας».
Το συναντάμε στο Μυρτώο Πέλαγος, στη Χαλκιδική, στις Βόρειες Σποράδες, στη θάλασσα των Κυθήρων και στη ΝΔ Κρήτη.
Κυριότερες απειλές: Παρεμπίπτουσα αλιεία με παραγάδια. Πλαστικά απορρίμματα.
Ρινοδέλφινο
Κατάσταση είδους: Τρωτό (Όταν ένα είδος χαρακτηρίζεται τρωτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης στο μεσοπρόθεσμο μέλλον) .
Το ρινοδέλφινο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο δελφίνι μετά το σταχτοδέλφινο.
Είναι το δελφίνι που συναντάει κανείς περισσότερο στις παράκτιες περιοχές. Αναπτύσσει ταχύτητες που ξεπερνούν τα 30 χλμ/ώρα.
Κάνει απίστευτα άλματα που μπορούν να φτάσουν τα 8 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στον Αμβρακικό ζει ένας απομονωμένος πληθυσμός που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Έρευνες στον συγκεκριμένο πληθυσμό έδειξαν ότι τα ρινοδέλφινα, αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο στον ξαφνικό σε σχέση με τον αναμενόμενο θάνατο ενός μέλους της κοινωνίας τους, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι.
Κυριότερες απειλές: Μείωση τροφής, απευθείας θανάτωση, παρεμπίπτουσα αλιεία με παραδοσιακά μέσα, θόρυβος.
Ζωνοδέλφινο
Κατάσταση είδους: Τρωτό (Όταν ένα είδος χαρακτηρίζεται τρωτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης στο μεσοπρόθεσμο μέλλον)
Στον Κορινθιακό ζουν τα μικρότερα ζωνοδέλφινα του κόσμου τα οποία είναι και απολύτως απομονωμένα.
Είναι το πιο συχνά απαντόμενο δελφίνι.
Καταδύεται μέχρι τα 200 μ. αλλά μπορεί να φτάσει και σε μεγαλύτερα βάθη.
Η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει είναι τα 60 χλμ/ώρα.
Έχει μια χαρακτηριστική μαύρη γραμμή («ζώνη» οπότε και το όνομα) που ξεκινάει από το μάτι και καταλήγει στην γενετική περιοχή.
Κυριότερες απειλές: Χημική ρύπανση, εκούσια θανάτωση και εμπλοκή σε πελαγικά παρασυρόμενα αφρόδιχτα.
Κοινό δελφίνι
Κατάσταση είδους: Κινδυνεύον (Όταν ένα είδος θεωρείται κινδυνεύον σημαίνει ότι το είδος αντιμετωπίζει πολύ υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης στο φυσικό του περιβάλλον στο άμεσο μέλλον) .Κινδυνεύει άμεσα με εξαφάνιση δεδομένου ότι κάποτε ήταν το πιο…κοινό δελφίνι στην Ελλάδα όμως τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός πληθυσμός έχει υποστεί σημαντική μείωση.
Έχει τον πιο σύνθετο και εντυπωσιακό χρωματισμό σώματος από όλα τα δελφίνια και το πιο υδροδυναμικό σχήμα αφού αναπτύσσει ταχύτητες που μπορούν να φτάσουν τα 65χλμ/ώρα, όταν το ανθρώπινο παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μέτρα στίβου είναι τα 36,7χλμ/ώρα.
Κυριότερες απειλές: Απευθείας θανάτωση. Παρεμπίπτουσα αλιεία με παραδοσιακά μέσα.

Μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι, ας μάθουμε να ζούμε μαζί!
Τέλος η κα. Λιβανού υπογραμμίζει πως μπορούμε να βοηθήσουμε ως προς την διάσωση των δελφινιών και άλλων θηλαστικών που απειλούνται υπό εξαφάνιση.
Συγκεκριμένα αναφέρει, «Η ευρωπαϊκή εκστρατεία «Θάλασσα: Μάθε, Δράσε, Προστάτεψε» που υλοποιούν η ΜOm, το WWF Ελλάς, το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος και το TethysResearch Intitute είναι η πρώτη ενημερωτική και συμμετοχική εκστρατεία για τα 9 μόνιμα και 5 περιστασιακά θαλάσσια θηλαστικά που ζουν στις ελληνικές θάλασσες.
Δελφίνια, φάλαινες, φώκιες είναι άρρηκτα συνδεδεμένα ζώα με την ελληνική κουλτούρα όμως 4 στους 5 Έλληνες δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους.
Αποτελούν δείκτες υγείας του θαλάσσιου περιβάλλοντος ενώ τα περισσότερα κινδυνεύουν με εξαφάνιση κυρίως εξαιτίας ανθρωπογενών απειλών.
Το Θάλασσα, έχει ως στόχο να ενημερώσει το ευρύ κοινό για όλα τα παραπάνω αλλά και να παρέχει κάποιες απλές συμβουλές για το τι μπορεί να κάνει ο καθένας από μας για την προστασία τους. Μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι, ας μάθουμε να ζούμε μαζί!»
pinakio

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Η απίστευτη χειρονομία χιμπατζή στη γυναίκα που τον έσωσε!

Η Wounda, η θηλυκιά χιμπατζής, έγινε η 15η του είδους της που επέστρεψε στο φυσικό της περιβάλλον, στο νησί Tchindzoulou.
Η Wounda παραλίγο να χάσει τη ζωή της όταν αρρώστησε. Η Jane Goodall που έχει ιδρύσει ένα καταφύγιο προστασίας των ζώων, την περιέθαλψε.
Όταν γύρισε μαζί της να την αφήσει στο νησί, η Wounda έκανε μια απίστευτα συγκινητική χειρονομία (δείτε περίπου στο 3.10′ του βίντεο) για να δείξει στη Jane την ευγνωμοσύνη της.
Το κέντρο που έχει ιδρύσει η Jane Goodall στο Κονγκό φιλοξενεί συνολικά 60 χιμπατζήδες με διάφορα προβλήματα τους οποίους προσπαθεί να επιστρέψει σιγά σιγά στο φυσικό τους περιβάλλον. Μέχρι στιγμής έχουν επιστρέψει 15.
Η ίδια η Jane Goodall ζητά ως δώρο για τα φετινά, 80α γενέθλια της να μπορέσει να επιστρέψει όλους τους χιμπατζήδες στο περιβάλλον που ανήκουν.


Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ:Νεκρά ψάρια στον Καλαρρύτικο ποταμό!!!

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Νεκρά ψάρια στο καθαρότερο ποτάμι της περιχιοχής των Τζουμέρκω,τον Καλαρρύτικο,εντοπίστηκαν τις τελευταίες ημέρες,από κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι κατήγγειλαν το γεγονός στο epirusgate και εξέφρασαν την έντονη ανησυχία τους, ζητώντας να γίνουν οι απαραίτητες αναλύσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας Ηπέιρου,έτσι ώστε να εντοπιστεί η πιθανή εστία μόλυνσης του ποταμού και να λυθεί άμεσα το θέμα.
Ο Καλαρρύτικος είναι ο σημαντικότερος παραπόταμος του Αράχθου και ξεκινάει από τον Λάκμο (Όρος Περιστέρι) και την Κακαρδίτσα.
Μέχρι την συμβολή του με τον Μελισσουργιώτικο ποταμό, ακολουθεί μία διαδρομή μέσα από άγρια φαράγγια, γεμάτα καταρράκτες και πέτρινα γεφύρια.
Στη συνέχεια απλώνεται και η πορεία του ηρεμεί κάπως μέχρι την γέφυρα του Γκόγκου, όπου ξαναστενεύει σε ένα από τα ομορφότερα φαράγγια της Ηπείρου.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Ο Πετρίτης (Falco peregrinus)

Είναι από τα ταχύτερα είδη πουλιών στον κόσμο και το πλέον ισχυρό είδος γερακιού της Ελλάδας, με άνοιγμα φτερούγων 90-115 εκ και μήκος σώματος 35-50 εκ.
Όταν κουρνιάζει διακρίνεται από τη μαύρη λωρίδα στο πλάι του κεφαλιού (σαν φαβορίτα ή μουστάκι), ενώ κατά την πτήση ξεχωρίζει από τις μυτερές φτερούγες και την κοντή ουρά που στενεύει στην άκρη.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Η απάντηση του Αρκτούρου για τη θηριωδία

Υπάνθρωποι, τέρατα, σκοτώνουν αρκούδες για «χαβαλέ», για «τρόπαιο», ή απλά και μόνο επειδή έχουν μίσος με οτιδήποτε ζωντανό.
Επειδή είναι απολίτιστοι.

Στο Facebook, τις τελευταίες ώρες διακινείται η φωτογραφία που βλέπετε.
Το Πινάκιο επικοινώνησε με τον Αρκτούρο προκειμένου να ενημερωθεί για την θηριωδία που έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Μια μέρα στο καταφύγιο του Αρκτούρου (video)

Μια μέρα στο καταφύγιο του Αρκτούρου, πέρασε ο ρεπόρτερ του Μένουμε Ελλάδα Αλέξης Καπλάνης.
Ο δημοσιογράφος της ΝΕΤ αναφέρει πως ο άλλοτε βασιλιάς του δάσους ζει πλέον έκπτωτος σε αυτό.
Ένα συγκλονιστικό αφιέρωμα στις αρκούδες που ζουν στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Στο ρεπορτάζ φιλοξενούνται και δηλώσεις της Υπεύθυνης Τύπου του Αρκτούρου Βάσω Πετρίδου, της ξεναγού Μελίνας Αυγερινού και του εργαζόμενου του Αρκτούρου Γιώργου Μοστάκη.
Δείτε το βίντεο από την ΝΕΤ και την εκπομπή Μένουμε Ελλάδα.
Και διαβάστε επίσης, Γιατί οι Έλληνες απειλούμε με αφανισμό την καφέ αρκούδα;

Πινάκιο (pinakio.blogspot.gr) Στο καταφύγιο του... από Pinakio
Pinakio

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δημοκρατίας


Μία περίεργη υπόθεση και η αυτολογοκρισία των Λακωνικών ΜΜΕ
Συνελήφθη πράγματι αντιδήμαρχος Λακωνικού Δήμου, παρέμεινε κρατούμενος και παραπέμφθηκε από το δασαρχείο Μολάων με αυτόφωρη διαδικασία στο τριμελές Σπάρτης , όπου και αθωώθηκε με μάρτυρες υπεράσπισης αντι-περιφερειάρχη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και βουλευτή της ΝΔ Λακωνίας.
1) Χάρτης της περιοχής όπου αποτυπώνεται η δραστηριότητα των εμβληματικών για την Λακωνία Σπιζαετών στην περιοχή Μπελεχέρι, Προφήτης Ηλίας (όπου και η μη σύννομη επέμβαση στην δασική έκταση) και ευρύτερα στον Ζάρακα. Το είδος αναπαράγεται στην Μάνη και τη Νοτιοανατολική Λακωνία. Τα αιολικά αποτελούν απειλή εξολόθρευσης ή εκτόπισης του είδους από αυτές τις περιοχές 

2) Γεωπληροφοριακός χάρτης ΡΑΕ, αποτύπωση της αίτησης για αιολικά http://www.rae.gr/geo/ (όπου και η περιοχή της μη σύννομης επέμβασης)
3) Γεωπληροφοριακός χάρτης ΡΑΕ
Στη διάθεση μας επιστολή διαμαρτυρόμενου πολίτη προς τους «συγκυβερνήτες» κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλο-Κουβέλη, καταγγέλλοντας επέμβαση σε δασική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Όρη Ανατολικής Λακωνίας» GR 2540007 όπου φωλιάζει αυστηρά προστατευόμενο είδος ορνιθοπανίδας (κόκκινο βιβλίο και υπό απειλή στην Ευρώπη).
6) Απόσπασμα από τον χάρτη Natura της περιοχής «Όρη Ανατολικής Λακωνίας»-Όρια 
Δημότες Δήμου Μονεμβασίας και Ευρώτα και περιβαλλοντικές οργανώσεις υπέβαλαν αίτηση θεραπείας για την ανάκληση άδειας για αιολικά στο Χιονοβούνι Ζάρακα και προειδοποιούν για μηνύσεις και καταγγελία στην Κομισιόν λόγω παράβασης κοινοτικής Οδηγίας.
Θα παρέμβει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία;
Πως αδειοδοτήθηκαν αιολικά στην ορεινή θέση Μπελεχέρι Δήμου Ευρώτα αφού περιμετρικά και σε χιλιομετρική απόσταση ασφαλείας από τις φωλιές των μεγαλόσωμων προστατευόμενων αρπακτικών πουλιών απαγορεύεται η εγκατάσταση και λειτουργία αιολικών βάσει κανονιστικών διατάξεων για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος;
Τα αιολικά στο Μπελεχέρι και Χιονοβούνι αδειοδότησε ο γνωστός Παπακωνσταντίνου ως Υπουργός ΠΕΚΑ.
4) Σπιζαετός στο Μπελεχέρι
5) Τραυματισμένος από όπλο Φιδαετός στη περιοχή Προφήτης Ηλίας


Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Γιατί λέμε ΟΧΙ στις ανεμογεννήτριες στη Μάνη.

Από Pep Lago,
Την κατηγορηματική τους αντίθεση στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στη Μάνη, που θα σημάνει, όπως τόνισαν, την πλήρη αλλοίωση του ιστορικού χαρακτήρα της, την περιβαλλοντική της υποβάθμιση και τελικά τον αναπτυξιακό μαρασμό και την ερημοποίησή της, εξέφρασαν εκπρόσωποι συλλόγων της Μάνης και περιβαλλοντικών οργανώσεων, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, που έδωσαν τη Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012, στην Αθήνα, στα γραφεία της Ενωσης Συντακών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Θέμα της συνέντευξης Τύπου, στην οποία παρευρέθηκαν

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Η αγανάκτηση του Μανιάτη εθελοντή.

Γράφει ο Πέτρος Καπερναράκος (υπεύθυνος του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων στην Πελοπόννησο
και Κρήτη και υπεύθυνος επικοινωνίας του ‘’ΦΙΛόΒΙΟΣ’’- οργάνωση για την προστασία και διατήρηση της βιοποικιλότητας).
Αγαπητοί μου αναγνώστες
Θα επικαλεστώ την ευκαιρία που μου είχε δώσει το ΕΠΑΘΛΟ (www.epathlo.gr) στα τέλη του 2009 όπου από το βήμα του μετέφερα στους αναγνώστες του τις εμπειρίες δύο περίπου χρόνων σαν εθελοντής του ΕΚΠΑΖ, για να σας θυμίσω τι είχα γράψει τότε! Σας παραθέτω το κείμενο!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Θα βρεθούμε κι εκεί αν χρειαστεί!

Φέτος το WWF κλείνει 50 χρόνια δράσης! 
  • Στην παγωμένη Αρκτική, αλλά και στο Αιγαίο πέλαγος 
  • Στον καταπράσινο Αμαζόνιο, αλλά και στον Αχελώο 
  • Στα μακρινά Ιμαλάια, αλλά και στην Πάρνηθα 
  • Στην προστασία της τίγρης, αλλά και της καρέττα-καρέττα 
  • Στα δάση του τροπικού Βόρνεο, αλλά και της Πίνδου 
  • Στη μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή… 
...και όπου χρειαστεί, για να κρατήσουμε ζωντανό τον πλανήτη μας.

Είναι μια δύσκολη χρονιά, για όλους. Ξέρεις ότι σε χρειαζόμαστε.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ορεινή Πέρδικα. Επιστ. ονομ: Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική)

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (περιοδικό Άρτεμις)

Γλωσσικά
Tο πανέμορφο τούτο πτηνό έχει ένα αρκετά «δύσοσμο» όνομα.
Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη, η λέξη πέρδικα παράγεται από το το ρ. πέρδομαι (: πορδίζω, βδέω > βδελυρός), λόγω του θορύβου που προκαλούν τα φτερά της.
Η ερμηνεία της λέξης μπορεί να είναι “η κλανιάρα” ο λαός μας, όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, την αναφέρει στο λόγο του, είτε επειδή θέλει να αναφερθεί στην όμορφη γυναίκα : «καλώς την να την πέρδικα, που περπατάει λεβέντικα» ή την «περδικόστηθη», είτε επειδή αναφέρεται στην καλή υγεία: «σε δυο μέρες θα είσαι περδίκι», είτε αναφέρεται στο θάρρος του ανθρώπου: «το λέει η περδικούλα του». Από τα Ελληνικά προέρχεται και η επιστημονική της ονομασία “alectoris graeca”, ενώ στις περισσότερες γλώσσες φέρει τον προσδιορισμό “graeca” (: η ελληνική).
Στα Ιταλικά ονομάζεται: cutornice, στα Αγγλικά: rock patridge, στα Γαλλικά: perdix bertavella, στα Γερμανικά: alpensteinhuhn, στα Ισπανικά: perdiz grieca, στα Ολλανδικά: europese steenpatrijz.
Στα Ελληνικα, η αλεκτορίς, η ελληνική, αποκαλείται και ορεινή πέρδικα ή πέρδικα του βουνού ή μπαρταβέλλα, ή βουνίσια ή πετροπέρδικα. Οι Έλληνες είχαν, πάντα, μία ιδιαίτερη σχέση με το πτηνό, γι αυτό έδιναν το όνομα «Πέρδικα» στα χωριά τους (Αίγινα, Άρτα, Ιωάννινα, Θεσπρωτία). Απαντάται, ακόμα, ως όνομα χωριού το «Περδικόβρυση» (στην Αρκαδία, στη Φθιώτιδα, στη Μεσσηνία, στην Αιτωλοακαρνανία), αλλά και «Περδικόρραχη» (στην Άρτα), καθώς και «Περδικορράχη» (στα Τρίκαλα)

Αναφορές στα αρχαία κείμενα
Σύμφωνα με την παράδοση της αρχαιότητας, η πέρδικα ήταν μια ψυχρή και αναίσθητη γυναίκα.
Μια μέρα, όπως κάθονταν δίπλα σε ένα πουρνάρι, είδε το μυθικό Δαίδαλο την στιγμή που έθαβε τον άμοιρο γιο του, τον Ίκαρο. Αντί να λυπηθεί για το δυστύχημα αυτό, όπως θα έκανε κάθε συμπονετικός άνθρωπος, άρχισε να ειρωνεύεται. Ο Θεός τότε οργίστηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.
Οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και τη θεωρούσαν ως ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα εδέσματα, που, μάλλον, απευθυνόταν στους πλούσιους Αθηναίους.
Χαρακτηριστικό είναι το το δίστιχο του «Εμπόρου» του Διφίλου (Κoch II, 550) « Μα τον Δία, για μας δεν είναι δυνατόν να δούμε την πέρδικα και τη τσίχλα ούτε στον αέρα να πετάει» και υπονοεί «πόσο, μάλλον να τη φάμε».
Στην αρχαιότητα ήταν αρκετά διαδεδομένα τα περδικοτροφεία με τις οικόσιτες πέρδικες και γινόταν διάκριση από τις λιβαδοπέρδικες (ατταγας). Στους Αχαρνεις, στ. 873, αναφέρεται ότι «Βοιωτός έμπορος φέρνει ατταγάς στην αγορά της Αθήνας από την ορνιθοτρόφο Κωπαΐδα».
Αν και στα αρχαία κείμενα υπάρχουν αποσπάσματα που επαινούσαν τους «Αιγύπτιους ατταγάς».
Ο γιατρός Ορειβάσιος προτείνει να μαγειρεύεται μια μέρα μετά τη σφαγή για να είναι πιο μαλακό το κρέας της. Αξιόλογες συνταγές για τη μαγειρική της πέρδικας παρέχει και ο Ρωμαίος Απίκιος (di re coquinaria, VI)
O Aριστοτέλης και ο Θεόφραστος υποστήριζαν ότι η πέρδικα παραλλάζει τη φωνή της.
Γενικά, η πέρδικα εθεωρείτο πονηρό και πανούργο πτηνό. Γι αυτό ο Αριστοφάνης αποκαλεί ως «πέρδικα» κάποιον πανούργο και δόλιο έμπορο. Ακόμα και ο σοφιστής Αθήναιος (160 – 230μ.Χ., περ.) συμφωνεί για την πανουργία του πτηνού (Αθην., 388b). Τέλος, ο Αριστοφάνης (στους Όρνιθες) χαρακτηρίζει ως πέρδικες τους δειλους και άτιμους ανθρώπους.
Την πονηριά της πέρδικας εξιστορεί και ο Αίσωπος σε ένα μύθο του: « Ένας κυνηγός που του πήγε αργά ένας επισκέπτης του, δεν είχε τι να τον φιλέψει και άρπαξε την ήμερη (τιθασσόν) πέρδικα του για να τη σφάξει.Το πουλί τον κατηγόρησε για αχαριστία, γιατί, ενώ είχε πολλές ωφέλειες απ αυτό, και του πρόδιδε τους ομοφύλους του καλώντας τους, αυτός ήθελε να το σφάξει. Και αυτός του λέει: «Μα γι αυτό θα σε σφάξω, γιατί δε λυπάσαι τους ομοφύλους σου» (Αισώπου Μύθοι, Τ. Βουρνά, εκδ. Τολίδη)
Αναφορές στην δημοτική και στη λόγια ποίηση
Ο Έλληνας, χιλιάδες χρόνια τώρα, έκανε επίκληση στην πέρδικα σε κάθε εκδήλωση της ζωής του.
Η μίζερη παιδεία μας, όμως, μας κάνει να αναφερόμαστε σ΄αυτήν χωρίς ποτέ να την έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία. Το πρώτο άκουσμα των Ελλήνων με την πέρδικα αρχίζει από τα βρεφικά νανουρίσματα:
«Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στα χιόνια
και μένα η κορούλα μου στα καθαρά σεντόνια».
Στη συνέχεια, η πέρδικα συντρόφευε του Έλληνες στη χαρά και τη λύπη.
Στη Μάνη, για παράδειγμα, τραγουδάνε:
« Τώρα την αυγή, τώρα η αυγή χαράζει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες γλυκολαλούν και λένε».
Στην Κύπρο συντρόφευε τους ανθρώπους στη χαρά του γάμου και συμμετείχε στo γέλιο και το γλέντι τους
«Που κάτω στην τριανταφυλιάν
μια πέρτικά ΄χτισεν φουλιάν.
Μπαίννει τζαι βκαίννει τζαι γεννά
πασαλλοϊτικα αβκά».
Στη Θεσσαλία συμμετείχε στο παιχνίδι και τη χαρά του έρωτα :
«Κίνησα μια μέρα Τρίτη
πήγα στου παπά το σπίτι
βρήκα πέρδικα ψημένη
και την παπαδιά αλλαγμένη
Πιάνω βρέχω μία μπουκιά
και φιλώ την παπαδιά».
Στη Ρούμελη μεταμορφώνεται σε Διδαχό και δίνει κουράγιο στους ανθρώπους
«Μοιάσε της πετροπέρδικας,
της αηδονολαλούσας,
που κάνει δεκαχτώ πουλιά,
κανένα δεν αρνιέται.
Κι αν πέσει και πάρει ο αετός,
ένα από τα πουλιά της,
κάνει καιρό να πιεί νερό,
θολώνει και το πίνει» .
Το ίδιο και στην Κρήτη, στον Κρητικό, του Παντελή Πρεβελάκη
«Να ακούσω γερακιού φωνή και Φάλκο να λαλήσει
Να ακούσω και την πέρδικα να πετροκακαρήσει».
Το πιο συγκινητικό ποίημα, πάντως, για την πέρδικα που έχω διαβάσει είναι ένα μακροσκελές ποίημα του Γεωργίου Ζαλοκώστα (1854), όπου μία πέρδικα θρηνεί το χαμό του περδικόπουλου
«Βόσκουν οι άλλες πέρδικες και λούζονται στο αυλάκι(…)
(…) Και ακούσθη ένα φτερούγισμα μια ταραχή μια αντάρα
Οπώχει το μονάκριβο έχει πικρή την τύχη
Σκούζει, χτυπιέται η πέρδικα με τρόμο με λαχτάρα
Και το ακριβό της σπαρταρά στου γερακιού το νύχι….
Oρνιθολογικά
Επιστ. ονομασία : Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική),
Τάξη: Galliformes (Ορνιθόμορφα), οικογένεια: Phasianidae (Φασιανιδών)
Έχει μήκος 30 – 35 εκ και βάρος 600- 900γρ. Είναι ενδημικό είδος (δεν αποδημεί) και είναι εδαφόβιο (σπάνια πετά, ενώ τρέχει πολύ γρήγορα). Το χαρακτηρίζει η κοινωνικότητα και γι αυτό ζει κατά ομάδες των 10 – 15 ατόμων, ενώ τον χειμώνα απαντώνται και ομάδες των 40 ατόμων.
Είναι είδος μονογαμικό.
Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο οι ομάδες διαλύονται και σχηματίζονται τα ζεύγη.
Το θηλυκό φωλιάζει στο έδαφος κάτω από θάμνους ή σε κοιλότητες του εδάφους στρώνοντας ξερά φύλλα χόρτα και λίγα πούπουλα. Το Μάρτιο με Απρίλιο γεννά 10-15 αυγά και τα επωάζει 20-21 μέρες. Οι νεοσσοί βαδίζουν αμέσως και τους φροντίζουν και οι δύο γονείς.
Τρέφεται κυρίως με φυτική τροφή και ελάχιστα με ζωική. Μαζί με την τροφή καταπίνει και χαλίκια που βοηθούν στο άλεσμα, αλλά γίνεται έτσι και πρόσληψη ασβεστίου.

24grammata.com/ φύση

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Εσύ πόσο τον έχεις;


Cyber ακτιβιστές σε δράση

Κάθε χρόνο 15.000 τόνοι ψάρια πετιούνται πίσω στη θάλασσα νεκρά από τις μηχανότρατες...Το ελληνικό ψάρι έγινε είδος πολυτελείας και σταδιακά εξαφανίζεται...Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου!
Mπες στο www.posotonexeis.org και γίνε cyber-ακτιβιστής της Greenpeace!

Προστάτευσε τον παρεξηγημένο Λούτσο και την παρέα του, που όταν πέφτει στα δίχτυα της μηχανότρατας πετιέται πίσω στη θάλασσα νεκρός γιατί δεν έχει μεγάλη εμπορική αξία.
Το κρέας του όμως είναι νόστιμο και δεν πρέπει να σπαταλιέται με αυτό τον τρόπο.
Φτιάξε το δικό σου θαλάσσιο καταφύγιο, μοιράσου το με όλους τους φίλους σου και κέρδισε πόντους.
Μεγάλωσε 8 παρεξηγημένα ψάρια και φόρα με περηφάνια το συλλεκτικό t-shirt που θα κερδίσεις!
www.posotonexeis.org
Προστάτευσε τα ελληνικά ψάρια, για να μην λείψουν απ’ το πιάτο μας!

greenpeace

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Αρμαγεδών γενετικής


Σε αυτό το βίντεο αποτυπώνεται η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα του 21ου αιώνα.
Στα σημεία που ο Άλεξ αναπτύσσει συγκεκριμένα θέματα, στην οθόνη εμφανίζονται και τα σχετικά άρθρα από BBC και άλλες "έγκυρες" πηγές που επιβεβαιώνουν ότι αυτά που λέει ΕΧΟΥΝ δημοσιευτεί.
Δυστυχώς ο εφιαλτης είναι πλέον οχι μόνο υπαρκτός, αλλά και ορατός.


Το βίντεο το πήραμε από το INFOWARRIOR FOR GREECE

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Συνελήφθη μέλος της ΑΝΙΜΑ να μεταφέρει λαθραία, άγρια πουλιά σε σπίτι ιδιώτη!!!

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες συνελήφθη πρώην εθελοντής του ΕΚΠΑΖ (ο οποίος είχε δηλώσει εργαζόμενος στο ΕΚΠΑΖ με δήλωσή του στο ΙΚΑ,) στο λιμάνι της Αίγινας, να παραλαμβάνει αποσταλθέντα πουλιά από την οργάνωση ΑΝΙΜΑ για να τα οδηγήσει σε σπίτι ιδιώτη που διαμένει στην περιοχή. Η καταγγελία έγινε από ιδιώτη στο κέντρο επιχειρήσεων του ΕΚΠΑΖ, το οποίο και δρώντας αστραπιαία ενημέρωσε τον διαχειριστή του κέντρου κ. Παύλο Μπήτρο, ο οποίος ενημέρωσε το οικείο δασαρχείο!! ενεργώντας κατάσχεση το οικείο δασαρχείο παρέδωσε τα πουλιά στον διαχειριστή του ΕΚΠΑΖ ως όφειλε να κάνει σύμφωνα με τον νόμο!!! Αναρωτιόμαστε πρώην εθελοντές του ΕΚΠΑΖ καθώς και ιδρυτές του ΕΚΠΑΖ, οι οποίοι αποχώρησαν από αυτό, συμμετέχουν σε λαθραίες μεταφορές αγρίων ζώων; Διερευνούμε το θέμα και σας ενημερώνουμε!!!

Vachosradio

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Υιοθετήστε τώρα ένα δελφίνι

Γεια σας,
Είμαι ο Γιώργος Παξιμάδης, θαλάσσιος βιολόγος στο WWF Ελλάς.
Εδώ και πολλά χρόνια, οι συνεργάτες μου κι εγώ, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την προστασία
των θαλασσών μας.
Πολλοί από εσάς ήδη στέκεστε στο πλευρό μας.
Γνωρίζετε όμως ότι τα δελφίνια που απολαμβάνουμε να κολυμπούν δίπλα στο "πλοίο της γραμμής" το καλοκαίρι, τα γνωστά «κοινά δελφίνια», δεν είναι πια τόσο «κοινά» γιατί απειλούνται με εξαφάνιση;
Βοηθήστε μας να προστατεύσουμε αυτά τα μοναδικά πλάσματα που ζουν στις θάλασσές μας από την αρχαιότητα.
Υιοθετήστε τώρα ένα δελφίνι
Ευχαριστώ πολύ,
Γιώργος Παξιμάδης,
Yπεύθυνος θαλάσσιου περιβάλλοντος
WWF Ελλάς

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Έκκληση για βοήθεια από το Ε.Κ.Π.Α.Ζ.

Αγαπητοί φίλοι και υποστηριχτές του ΕΚΠΑΖ!
Για μια ακόμα φορά ζητάμε την βοήθειά σας για να αντιμετωπίσουμε ακόμα ένα πρόβλημα, που κανονικά θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουν οι προηγούμενοι διαχειριστές του ΕΚΠΑΖ, οι οποίοι προσέλαβαν άτομο (Γεώργιος Μανωλάς του Χρήστου κάτοικος Αίγινας) να εργαστεί ως οδηγός μεταφορών του ΕΚΠΑΖ, αλλά τον άφησαν απλήρωτο επί ολόκληρο το διάστημα που εργάστηκε (αρχές του 2004- προς το τέλος του 2005) και έτσι αυτός κατέφυγε στα δικαστήρια και δικαιώθηκε! Σήμερα λοιπόν έστειλε τον δικηγόρο κ. Χαλδαίο και δικαστικούς επιμελητές να κάνουν κατάσχεση στο κέντρο και όπως είπε ο δικηγόρος θα το σφραγίσει!
Σας παραθέτω τα σχετικά έγγραφα:
Απορίας άξιον είναι γιατί εργάστηκε ο εργαζόμενος τόσους μήνες και δεν σταμάταγε στον τρίτο η τέταρτο αφού δεν πληρώθηκε;
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να ζητήσουμε για μια ακόμα φορά την βοήθειά σας, ακόμα και ένα ευρώ αν σας περισσεύει καθώς το ποσό όπως είδατε είναι μεγάλο και το ΕΚΠΑΖ αδυνατεί να το πληρώσει αφού από πουθενά δεν έχει κάποια σημαντική χορηγία!
Τα έσοδά του είναι λιγοστά και λειτουργεί χάριν στο υψηλό φρόνημα εθελοντισμού που διέπει τους εθελοντές του και την διοίκησή του!
Διαβάστε: https://www.facebook.com/note.php?note_id=130077570349010 !δημοσιεύματα τύπου κ. Καρακώστα στο μόνο που αποβλέπουν είναι να πλήξουν την αξιοπιστία του ΕΚΠΑΖ και να ταπεινώσουν τον εθελοντισμό!
Εμείς θα παλέψουμε για να κρατηθεί ψηλά το λάβαρο του ΕΚΠΑΖ όσα χτυπήματα και αν δεχθεί!!
Ας μας απαντήσουν οι πρώην διαχειριστές : θα σταματήσει εδώ το κακό ή θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια;
Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας!
Πέτρος Καπερναράκος

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Εκατοντάδες φλαμίνγκος στην Λακωνία

Αρχές Μαρτίου και εκατοντάδες ροζ και δεκάδες λευκά φλαμίνγκος κατεύθασαν στην Λακωνία. Η Λίμνη Στρογγύλη, περιοχή Natura2000, μεταξύ Δήμου Μονεμβασίας και Ελαφονήσου γέμισε απο τα όμορφα αυτά πουλιά!!!

Το οπτικό υλικό είναι από τον σύλλογο "Τουλίπα Γουλίμη" από τα Βάτικα.
Αξίζει να δείτε το επτάλεπτο βίντεο που ακολουθεί με τις πανέμορφες εικόνες όπου σπάνια πουλιά και τάνκερ συνυπάρχουν σε "προστατευόμενη" και αρχαιολογική περιοχή...


Πηγή

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ένα όσκαρ για την Λακωνία!!!

Στην αρχαία Ελλάδα τιμωρούσαν με θάνατο όποιον σκότωνε δελφίνι. Αυτός ο σεβασμός για κάποιο λόγο χάθηκε...

Ο Παυσανίας αναφέρει πως στο Ταίναρο υπήρχε το χάλκινο άγαλμα του Αρίωνα επάνω σε δελφίνι.(κεφ.ΧΧV παρ.7. Σχετικα με τον Αρίωνα έχει γράψει ο Ηρόδοτος.

Ο Ηλίας Ψυχογιός κατάγεται από την Σελλασία της Σπάρτης, τιμήθηκε με όσκαρ ως σκηνοθέτης του καταπληκτικού ντοκιμαντέρ "The Cove" (Ο Όρμος) που αποκαλύπτει την θανάτωση στα κρυφά χιλιάδων δελφινιών...

Ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει την διαφορά, μία ομάδα να αλλάξει τον κόσμο. Αν δεν το πιστεύει αυτό κάποιος, τότε, δεν έχει δει την ταινία...

Πηγή

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Η ξεχωριστή σχέση των αρχαίων Ελλήνων με τον σκύλο.


Διογένης (412-323 π.Χ). Πίνακας του Jean-Léon Gérôme, με τίτλο "Ο Σκύλος" - 1860, Walters Art Museum, USA
Η φύση αποτέλεσε για του αρχαίους Έλληνες το πεδίο βάσης και εξέλιξης του ανθρώπου. Παρατήρησαν με ματιά και νου οξυδερκή, ότι μέσα σε αυτήν ο άνθρωπος πάλεψε με τα στοιχεία της φύσης, έπαθε πολλά, έμαθε από τα λάθη του και τέλος φιλοσόφησε την ίδια του την ύπαρξη, δίνοντας μεγάλη σημασία και ερμηνεύοντας τα θαυμαστά της δημιουργήματα που τον περιτριγυρίζουν. Έτσι, αναπτύχθηκε μια άλλη, ξεχωριστή σχέση με τα ζώα, που συμπληρώνουν, μαζί με τον άνθρωπο, τις φανερές μορφές έμψυχης εκδήλωσης της φύσης. Το ζώο που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των όντων,μετά τον άνθρωπο και έχει άμεση σχέση με την κοινωνική ζωή του ανθρώπου είναι ο σκύλος. Υπάρχουν δύο μύθοι που εξηγούν το λόγο που ο σκύλος αποτελεί εδώ και χιλιάδες χρόνια τον πιο πιστό σύντροφο του ανθρώπου. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι λίγα είναι τα ζώα για τα οποία έχουν πλαστεί μύθοι από τους αρχαίους Έλληνες. Ο πρώτος μύθος, μας λέει πως ο κύν ήταν δημιούργημα του θεού Ήφαιστου. Για το λόγο αυτό, απολάμβανε μεγάλης εκτίμησης σε σημείο σχεδόν ισότητας με τους ανθρώπους, σε αντίθεση με τους αρχαίους Αιγυπτίους που είχαν μια πιο απόμακρη σχέση με τα ζώα (τα λάτρευαν μεν αλλά χωρίς να έχουν καθημερινή επαφή μαζί τους). Ο θεός Απόλλων  εξημέρωσε το σκύλο και τον δώρισε στην αδελφή του θεά Αρτέμιδα , προκειμένου να τη συνοδεύει στο κυνήγι (κύναν άγω).
Επίσης, ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι ο σκύλος είναι αποτέλεσμα αναπαραγωγής του Κέρβερου (του σκύλου που φύλαγε τον Άδη), την οποία επέτυχε ο Μολοσσός, ο εγγονός του Αχιλλέα. Για την ιστορία, τον Κέρβερο τον αιχμαλώτισε ο Ηρακλής και τον πήγε στον Ευρυσθέα, από τον οποίο τον έκλεψε ο Μολοσσός.
Πέραν όμως, από τους μύθους, οι αρχαίοι Έλληνες ασχολήθηκαν με τα ζώα και στο επιστημονικό πεδίο. Ο πανεπιστήμονας και φιλόσοφος Αριστοτέλης, στο έργο του «περί ζώων ιστορία», κάνει μια λεπτομερή μελέτη γύρω από τα είδη και τη φύση των σκύλων δείχνοντας έτσι τη σημασία που έδιναν οι αρχαίοι στο ζώο αυτό. Συγκεκριμένα, κατατάσσει του Μολοττικούς κύνες και τους Ινδικούς κύνες στην κατηγορία βραχυκεφάλων κυνών. (Υπενθυμίζω εδώ ότι η λέξη Μολοσσός είναι η αρχαία ονομασία της Ηπείρου). Ακόμα και στην καθημερινή ζωή των μεγάλων ανδρών ο κύνας έπαιξε σημαντικό ρόλο. Ο Μέγας Αλέξανδρος ως μαθητής του Αριστοτέλη, ήταν κυνόφιλος.
Όσο ήταν στην Πέλλα είχε μια θηλυκή σκυλίτσα (Μολοττικός κύων) και αργότερα στην Περσία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του κατά του Πέρση Δαρείου, αγόρασε έναν αρσενικό σκύλο (Ινδικός κύων) και μάλιστα έναντι αδρής αμοιβής, ονόματι Περίττα. Αργότερα, έδωσε το όνομά του σε μια πόλη που ίδρυσε εκεί. 
Ανάγλυφο που απεικονίζει την συνάντηση του Αλέξανδρου με τον Διογένη. Δεξιά απο το άλογο του Αλέξανδρου διακρίνεται ένας σκύλος, πιθανόν του ιδίου. - Μουσείο Λούβρου
Mία απο τις σημαντικότερες ενδείξεις για αυτήν την σχέση αγάπης και συντροφιάς μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων με τους σκύλους, που διαρκεί πάνω απο 3.000 χρόνια, μας την δίνει ο πατέρας της Ελληνικής ιστορίας Όμηρος στην Οδύσσεια (ραψωδία ρ΄300-309), όπου περιγράφει το γνωστό και συγκινητικό περιστατικό του θανάτου του σκύλου του Οδυσσέα (ονόματι Άργος) τη στιγμή που αναγνωρίζει τον αφέντη του ντυμένο ζητιάνο, που γύρισε μετά από 10 έτη απουσίας.
Σχέση μοναδική. Συντροφικότητα που προκαλεί συγκίνηση. Ένα άλογο ον, ο κατάκοιτος σκύλος Άργος, παρ’ όλα τα χρόνια απουσίας του αφέντη του, μπόρεσε να τον αναγνωρίσει αφήνοντας σε εμάς, όπως και στον Οδυσσέα το δάκρυ να κυλήσει και να αγγίξει την καρδιά μας. Αβίαστα ερωτήματα έρχονται στο νου μας:
Τι δέσιμο είχαν ο αφέντης με το σκύλο του, κάνοντας τον πολυταξιδεμένο και σκληρό από τις κακουχίες Οδυσσέα να δακρύσει;
Τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει ένα άλογο ον να δεθεί συγκινησιακά με ένα λογικό;
Μήπως η επικοινωνία αυτή δηλώνει την ύπαρξη της ψυχής;
Μήπως, ως άνθρωποι πρέπει να δώσουμε μεγάλη βαρύτητα στη ψυχή μας και στην επικοινωνία με τη φύση, στην οποία άλλως τε είμαστε συγκάτοικοι με τα άλλα ζώα;
Οι αρχαίοι Έλληνες αντιλήφθηκαν από πολύ νωρίς τη διαφορετική σχέση που έχει ο σκύλος με τον άνθρωπο. Σχέση φιλική, σχέση συνεργασίας. Σχέση πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνης, όπως επίσης και φιλοσοφικής συντροφιάς. Πριν από τον μεγάλο φιλόσοφο Σωκράτη, που άλλαξε τα δεδομένα της σκέψης πάνω σε βαθειά και αιώνια προβλήματα τη ανθρωπότητας, υπήρχαν οι λεγόμενοι κυνικοί φιλόσοφοι. Αυτοί, γύριζαν στους δρόμους των πόλεων και μιμούνταν τη ζωή των σκύλων. Ζούσαν σε πιθάρια ή σε βράχους προκειμένου να ταπεινωθούν και να φιλοσοφήσουν. Άλλως τε, μη ξεχνάμε την εικόνα που μας έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό με τον μεγάλο αρχαίο φιλόσοφο Διογένη να περιφέρεται μέρα μεσημέρι στους δρόμους της Αθήνας κρατώντας φανάρι και έχοντας συντροφιά έναν σκύλο, αναζητώντας άνθρωπο, όπως έλεγε, υπονοώντας την ποιοτική έννοια της λέξης.
Ο σκύλος λοιπόν, τιμήθηκε από όλους τους Έλληνες της αρχαίας εποχής, τοποθετώντας τον ακόμα και στο σύμπαν (αστερισμός του κυνός), εκφράζοντας έτσι την υπέρτατη αγάπη τους για το ζώο. Το γεγονός αυτό αν μη τι άλλο, δείχνει ότι ο σκύλος αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας της ζωής τους. Η καθημερινότητα δεν άλλαξε στο πέρασμα των αιώνων και ο σκύλος παραμένει γύρω μας, δίπλα μας. Είναι ανάγκη να δούμε μέσα από την παρουσία του τη σταθερή κοινωνική σχέση του με τον άνθρωπο, καταδικάζοντας και αποτρέποντας την κακοποίησή τους από μερίδα συνανθρώπων μας.
Εξ’ άλλου, όσοι δεν το γνωρίζουν, ως και ο Μέγας Αλέξανδρος, που ενδιαφερόταν για μεγάλα και σημαντικά πράγματα, θέσπισε νόμο για την προστασία των ζώων. Κοιτάζοντας λοιπόν, στα μάτια ενός ποιμενικού ελληνικού Μολοττικού σκύλου (Hellenic Epir Molossus), μπορούμε να τρέξουμε πίσω στο χρόνο και να αισθανθούμε τη συντροφιά, όχι απλά ενός κύνα αλλά ενός αρχαίου «Έλληνα» φίλου και προστάτη της ζωής μας
Οι Έλληνες για να τιμωρήσουν την Εκάβη αποφάσισαν να τη λιθοβολήσουν. Ως προς τον θάνατό της υπάρχουν παραλλαγές, όλες όμως έχουν ως κοινό στοιχείο τη μεταμόρφωση σε σκύλο. Ο Ευριπίδης στην ομώνυμη τραγωδία του αναφέρει ότι η Εκάβη, αφού πρώτα είδε όλα τα παιδιά της νεκρά ή αρπαγμένα, μεταμορφώθηκε από τους θεούς, που τη λυπήθηκαν, σε σκυλί. Μία παραλλαγή λέει ότι η Εκάβη μεταμορφώθηκε σε σκύλο όταν την κατεδίωξαν για εκδίκηση οι σύντροφοι του Πολυμήστορα. Τρίτη εκδοχή είναι ότι η Εκάβη μεταμορφώθηκε σε σκύλο μέσα στο πλοίο που την οδηγούσε δούλη στην Ελλάδα. Τέλος, στην εκδοχή του λιθοβολισμού, η Εκάβη λιθοβολήθηκε πράγματι από τους Έλληνες, που όμως όταν πήγαν να την τραβήξουν κάτω από τις πέτρες βρήκαν, αντί για το πτώμα της, ένα σκυλί με πύρινα μάτια. Φαίνεται ότι η Εκάβη λατρεύθηκε σαν θεά με ιερό ζώο το σκυλί.
Άλλος ένας Ελληνικός μύθος της αρχαιότητας έκανε αναφορά σε μηχανικούς σκύλους που είχαν σταλεί να προστατέψουν το παλάτι του Αλκίνοου. Οι Θεοί ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με τον βασιλιά Αλκίνοο και μέσω της τέχνης του Ήφαιστου, του χάρισαν χρυσούς και ασημένιους, αθάνατους και πανίσχυρους μηχανικούς σκύλους για την προστασία του παλατιού του.
Ο σκύλος που πέθανε από λύπη
Το συγκινητικό εύρημα ενός σκελετού στη νεκρόπολη της Ελεύθερνας στην Κρήτη έρχεται να μας θυμίσει μύθους και μαρτυρίες για τη σχέση φιλίας ανάμεσα στους αρχαίους Ελληνες και σε ζώα που τους συντρόφευαν
Από τους αρχαιολόγους που έχουν μελετήσει τα ταφικά έθιμα των αρχαίων Ελλήνων λίγοι έχουν ασχοληθεί με αυτή την ιδιαίτερη σχέση ανθρώπου και ζώου. Οπωσδήποτε όμως όσοι έτυχε να «πέσουν» επάνω σε ταφή ζώου, είτε μαζί είτε χώρια από το αφεντικό του, ανατρέχουν στις αρχαίες γραπτές μαρτυρίες και θυμούνται και τους σχετικούς μύθους. Αφορμή τώρα για αυτή την εισαγωγή και το σχετικό ρεπορτάζ υπήρξε ένα συγκινητικό εύρημα στη νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας στην Ελεύθερνα της Κρήτης όπου διεξάγεται η ανασκαφή του Πανεπιστημίου Κρήτης με τον καθηγητή Νίκο Σταμπολίδη. Πρόκειται για τον σκελετό ενός σκύλου που βρέθηκε δίπλα σε ένα πιθάρι που περιείχε τον σκελετό ενός αγοριού. Η γνωστή μας πια ανασκαφή της Ελεύθερνας είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά πριν από πολλά χρόνια στο «Βήμα» με τον τίτλο «Δειροτομηθείς Σιδήρω» και ο αποκεφαλισμένος σκελετός που βρέθηκε στην πυρά είχε μεταφερθεί αργότερα στην έκθεση της Ελεύθερνας που διοργανώθηκε στο Κυκλαδικό Μουσείο. Αυτή τη φορά στην ίδια ανασκαφή ήρθε στο φως ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα.
Κοντά στον γνωστό και για το ανθρωπολογικό του υλικό τάφο Α1Κ1 όπου έχουν βρεθεί τα οστά πολλών αριστοκρατών πολεμιστών της Ελεύθερνας από το 900 ως το 680 π.Χ.,ο χώρος είχε μείνει ανέπαφος. Μιλάμε βέβαια για ένα πολύ μικρό κομμάτι γης όπου ήρθε τώρα στο φως μια πιθοταφή ανάμεσα σε τεφροδόχους και χάλκινες φιάλες.Το στόμιο αυτού του πίθου είναι στραμμένο προς Βορά και ακουμπάει σε μια μεγάλη όρθια πέτρα η οποία δεν αποτελούσε μόνο τη φραγή του πίθου,αλλά και το σήμα του.Οταν ανοίξαμετον πίθο διαπιστώσαμε ότι περιείχε έναν σκελετό,σε συνεσταλμένη στάση,του οποίου τα οστά πιθανότατα ήταν ενός αγοριού εφηβικής ηλικίας 15 ίσως ετών.Οταν όμως μετά θελήσαμε να διαμορφώσουμε τον χώρο,προκειμένου να παραμείνει το πιθάρι in situ για τους επισκέπτες της νεκρόπολης,αφαιρώντας τα χώματα ακριβώς δίπλα και στο ίδιο βάθος όπου “πατούσε” ο πίθος,βρήκαμε τον σκελετό του σκύλου.Ο σκελετός είναι ακέραιος χωρίς ίχνη βίαιου θανάτου.Δεν έχουμε δηλαδή δείγματα ότι τον θυσίασαν. Είναι απλώς ένας κρητικός ιχνηλάτης σκύλος.Ετσι η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ίσως πέθανε από τη λύπη του,πράγμα που ανήκει βέβαια στον χώρο των υποθέσεων καθώς δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ανασκαφικά.
1,2. Η πιθοταφή του εφήβου και δίπλα ο σκύλος του όπως βρέθηκαν στη νεκρόπολη της Ελεύθερνας στην Κρήτη.Πρωτοαρχαϊκή περίοδος 3. Εξαιρετικά περιποιημένη η ταφή ενός σκύλου στην Αθήνα των ρωμαϊκών χρόνων. Βρέθηκαν το περιλαίμιό του και μυροδοχεία
Υπάρχουν όμως περιγραφές αυτού του είδους που έφθασαν στις μέρες μας από αρχαίους ιστορικούς» καταλήγει ο κ. Σταμπολίδης. Μια άλλη ταφή με σκελετούς σκύλων είχε βρει πριν από μερικά χρόνια στο Καβούσι της Ανατολικής Κρήτης η αρχαιολόγος Leslie Day και δημοσίευσε το εύρημά της στο Αmerican Journal of Αrchaeology, ενώ και η αρχαιολόγος κυρία Ελπίδα Σκέρλου εντόπισε πρόσφατα ταφή σκύλου στην Κω που ακόμη δεν δημοσιεύτηκε. Από την πλευρά των αρχαίων μαρτυριών τόσο ο Αιλιανός όσο και ο Πολυδεύκης στο Ονομαστικό του αναφέρουν παραδείγματα για ταφές σκύλων ή για σκύλους που ακολούθησαν το αφεντικό τους στον θάνατο αρνούμενοι τον αποχωρισμό. Μια άλλη μαρτυρία προέρχεται από τον Αιλιανό και αναφέρεται στον Εύπολη ο οποίος πέθανε στην Αίγινα και επάνω στον τάφο του πέθανε ο πιστός του σκύλος. Η θέση ονομάστηκε Κυνός Σήμα.

Πηγή