Απόπατος κόσμος

Έχουν γραφτεί πολλά κι έχουν ειπωθεί περισσότερα περί συνωμοσιολογιών.
Μόνο που ουδεμία σχέση έχουν με την αλήθεια.
Ο σκοπός τους είναι να καλύψουν το «δάσος».
Υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν λόγο για πραγματικές συνωμοσίες, αλλά δεν τους προβάλλουν ποτέ και υπάρχουν ανθρωπάκια που πουλάνε συνωμοσιολογίες για να αγοράζουν τα κορόιδα και να παπαγαλίζουν αδόκιμες ως ανόητες υποθέσεις οι αφελείς.
Ένας εύκολος στόχος για τα τσουτσέκια της «σάτιρας».
Κι έτσι «ζυμώνεται» η κοινή γνώμη.
Έχω ακούσει πως στους δίδυμους πύργους είχαν ενημερώσει τους εβραίους να μην προσεγγίσουν εκείνη τη μέρα την περιοχή.
Αναπόδεικτες θεωρίες.
Και σιγά μη νοιαστούν οι εβραίοι Μέδικοι για τον εβραϊκό λαό, που έχουν όμηρο σύσσωμο τον Ισραηλινό λαό να παριστάνει τον χωροφύλακα στη γη του μαύρου χρυσού.
Οι συνωμοσίες εξυφαίνονται ως εξής:
Όπως έχει πει κι ένας διανοητής της αριστεράς προκαλούν χάος για να πουλάνε τάξη.
Γιατί μια κοινωνία διαιρεμένη, σε ελεγχόμενη αταξία μπορεί να κυβερνηθεί ασφαλώς, ενώ μια κοινωνία σε τάξη, είναι μια γροθιά, δεν επιτρέπει έλεγχο και παρεμβάσεις.
Οι εβραϊκές μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν τις κινήσεις όλων, έχουν την τεχνογνωσία και τα εργαλεία γι’ αυτό.
Τι κάνουν λοιπόν;
Όταν θέλουν να προκαλέσουν χάος επιτρέπουν στις εξτρεμιστικές ομάδες ή άτομα να δράσουν, πιθανόν και να τους κατευθύνουν εν αγνοία τους.
Κάθε φορά που απελευθερώνουν έναν στόχο έχουν προβοκατόρικο σκοπό.
Να εγείρουν το συναίσθημα της μάζας, για να «χωνέψει» τις όποιες απαξίες, ούτως ώστε να απολέσει σταδιακά την κυριαρχία της.
Μια κοινωνία παράκλητη του κεφαλαίου στη νέα τάξη πραγμάτων.
Κίναιδοι, απόκληροι, άεργοι, άτομα αναξιοπρεπή, δίχως «ανάστημα», υστερόβουλοι υπηρέτες απαξιωτικών ιδεών, καταναλωτές ζητιάνοι του κεφαλαίου!

Υ.Γ.
Τα αποτελέσματα αυτής της σαθρής κοινωνίας τα βλέπεις καθημερινά.
Οι άνθρωποι ανάγωγοι, έχουν αποκτηνωθεί.
Τι να σου κάνουν τα παιδάκια;
Ολημερίς πίσω από έναν γυάλινο κόσμο να παρακολουθούν όργια.
«Ανύπαρκτοι» γονείς, στο όνομα δήθεν κάποιας ελευθερίας γιατί έχουν μπερδέψει τη σημασία των λέξεων.
Άλλο ελευθερία της σκέψης κι άλλο ανεξαρτησία της βούλησης.
Αυτοί έχουν εδραιώσει την ελευθερία της βούλησης, ξεχνώντας πως η όποια ελευθερία σου, σταματά εκεί που αρχίζει του άλλου.
Η ελευθερία της βούλησης έχει όρια!
Πώς να ξοδέψουν στο καναπέ τόση ενέργεια τα παιδάκια;
Πώς να ψυχαγωγηθούν δίχως κηδεμόνα;
Με τι αξίες και παραδείγματα να κοινωνήσουν;
Με ποια εργαλειοθήκη η γλώσσα τους θα καλλιεργήσει σχέσεις;
Με ουγκ και ντουπ δεν μπορείς να συνεννοηθείς, εύλογο λοιπόν να αρχίσεις τις ζωικές χειρονομίες.
Τι προσδοκάς από μια κοινωνία απαξιωμένη;
Ζούγκλα, ο νόμος του δυνατού και στη ζούγκλα των πόλεων ο νόμος του οπλοφόρου!

Rory Gas

Αί δύο ορφαναί.

Δεν μοχθείς!
Ό, τι δεν μοχθείς δεν αγαπάς κι ό, τι δεν μοχθεί δεν αγαπιέται.
Το εύκολο δεν το εκτιμά κανείς, το δύσκολο αξίζει.
Η υγεία και η αγάπη, δυο ορφανά, δίχως οικογένεια -τον πατέρα μόχθο και την μάνα ευλάβεια!
Μια φορά κι έναν καιρό ήσαν δυο υπέροχα κορίτσια η Υγεία και η Αγάπη.
Η Υγεία ήταν λυγερή και η Αγάπη τροφαντή.
Πατέρας τους ήταν ο Μόχθος και μάνα τους η Ευλάβεια.
Κάθε που γύριζε ο Μόχθος έλαμπε η Ευλάβεια.
Είχαν μια θαυμάσια οικογένεια.
Οι μέρες ήτανε γιορτή και οι σχόλες γλεντοκόπια.
Έτσι κυλούσαν τα χρόνια γαλήνια και τρυφερά.
Μέχρι που ήρθε η θεία από την Αμερική καβάλα σε ένα ασπρόμαυρο άλογο και άραξε στο σαλόνι. Οκνηρία το όνομα της.
Μέσα στην κοιλιά του αλόγου ήσαν κρυμμένοι ο Πλούτος ο κραταιός, η Χλιδή η λαμπερή και η Ύβρις η ατίθαση.
Κάτω από την ουρά του αλόγου, μια γυάλινη κρύπτη, πέρασε απαρατήρητη.
Αυτό τη μέρα γιατί σαν ήρθε η νύχτα κι έπεσε το σκοτάδι έλαμψε σαν αστραπή και ξεπήδησαν από μέσα ο Πλούτος και οι αδελφές του.
Ξεχύθηκαν μεμιάς σε κάθε γωνιά, σκόρπισαν στο σπίτι.
Ο Μόχθος δεν έβγαινε πια από το σπίτι και η Ευλάβεια μαράζωνε.
Συμφορά μεγάλη εύρη το σπίτι, το έζωσε η δυστυχία και το σκέπασε η καταχνιά.
Ώσπου ο Μόχθος και η Ευλάβεια πέθαναν από μαρασμό (πρόωρη γήρανση), μέσα σε ένα χρόνο.
Η Υγεία και η Αγάπη απέμειναν ορφανές.
Η πρώτη αρρώστησε βαριά κι η δεύτερη απομονώθηκε σ’ ένα ανήλιαγο κελί!
Κανείς δεν δίνει σημασία πια στα δυο ορφανά.
Οι γιατροί στη γη του εμπορίου δεν έχουν σύνορα κι ο φαρισαϊσμός διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για το πόνο κάποιου τυχάρπαστου, που φέρνει η κιβωτός του κόσμου, από τα παράλια της Μικράς Ασίας!
Τούτες τις μέρες συνήθισαν οι άνθρωποι στις ευχές.
Κούφια λόγια σε αντίγραφα.
Τυπολατρία!
Εύχονται «της Παναγίας τα μάτια».
Εύχονται για να ξορκίσουν κι όχι για να αποκτήσουν.
Πώς να αποκτήσεις τάχα, δίχως κόπο.
Μα αν δεν κουνήσεις από την οθόνη, πώς να βρεις την υγειά, που να βρεις την αγάπη;
Τι προσδοκάς από μια ευχή που δίνεις ή ακόμη χειρότερα που λαβαίνεις;
Δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος όταν γυρεύεις τα ψίχουλα των άλλων.
Όταν κλέβεις τον κόπο των άλλων.
Και δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος όταν «λιάζεσαι» στις πισίνες κι έχεις υπηρέτες, ή όταν «λιάζεσαι» στις ρούγες κι έχεις αφεντάδες!
Κι επ' ουδενί δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος επειδή έχεις γλώσσα, δεν κόπιασες στιγμή, άλλοι στην έδωσαν και δη Ελληνική!
Πες μου τι κόπιασες.
Όχι τι είπες.
Ούτε τι ένιωσες, για να μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος κι όχι πίθηκος.

Rory Gas

Τα παιδιά ενός ανύπαρκτου θεού.

Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν έχουν κηδεμόνα θεό.
Ο χριστιανισμός και ο κομμουνισμός -ο εβραϊκός Ιανός- υποθάλπει μόνο τους ανάξιους.
Αν δεν είσαι ανάπηρος, ζητιάνος, ανήθικος και κακοποιός, απλά δεν υπάρχεις, γι’ αυτά τα δυο απάνθρωπα δόγματα!
Θα πρέπει να απωλέσεις την αξιοπρέπεια σου να γίνεις κτήνος για να μοιάσεις στα κτήνη, ούτως ώστε να σε προσέξουνε.
Και μετά τα ίδια κτήνη χτυπιόνται στα κεραμίδια για την ανύπαρκτη αξιοκρατία!
Ο «άγιος» Φρόιντ τους, ας τους φυλά, στο δρόμο της «προόδου», της «αλληλεγγύης» και της «φιλευσπλαχνίας», να μην σχίσουν κανένα φρένο!
Υπάρχουν Έλληνες που υποφέρουν όχι τώρα στην υποτιθέμενη κρίση αλλά ανέκαθεν.
Που δεν θα το μάθεις ποτέ, όχι από ιδιοτροπία ή ντροπή, αλλά επειδή ακριβώς είναι αξιοπρεπείς και δεν το φωνάζουν.
Η φτώχεια είναι ασήμαντη γι’ αυτούς, φωνάζουν μόνο για αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία και δημιουργία.
Αν αξίζει κάποιος άνθρωπος αλληλεγγύη είναι αυτοί, όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί θα πιάσει τόπο, θα την αξιοποιήσουν.
Δεν θα την καταναλώσουν σαν όλους τους επαίτες σε ένα φαύλο κύκλο οκνηρίας.
Αν ο πλούτος είναι τα υλικά πράγματα, τότε είμαι φτωχός.
Ήμουν τόσο φτωχός που δεν είχα ούτε καν τρεις (3) χιλιάδες δολάρια, έτσι, για να κάνω μια απλωτή απέναντι στο «δυτικό όνειρο».
Δεν νοιάστηκε ποτέ κανείς, δεν έμαθε ποτέ κανείς για την φτώχεια μου.
Δεν μίσησα όμως κανέναν γι’ αυτό, επειδή μου έμαθε ο άγγελος μου να αγαπώ δίχως όρια, δίχως ανταπόδοση.
Να αγαπώ ό, τι έχω κι ό, τι μου δίνεται, να μοιράζομαι αγάπη, μόνο αγάπη.
Είχα το χεράκι μου απλωμένο, όχι όμως για ζητιανιά, αλλά για να σκαλίσω τα χώματα, να τρίψω πέτρες, να δέσω σύρματα, να πριονίσω ξύλα, να βιδώσω και να μαστορέψω τα παιχνίδια μου.
Το φαγάκι μου λειψό αλλά πεντανόστιμο, γιατί ήταν καμωμένο με αγάπη.
Δεν γνώρισα της ζητιανιάς το ψωμί, ούτε το γύρεψα ζητιάνος σε άλλο τόπο.
Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν άπλωσαν ποτέ το χεράκι τους να γυρέψουν ψωμί, αλλά για να το ζυμώσουν κι όχι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας που γυρεύουν το παντεσπάνι του καπιταλιστικού ονείρου, ανάξιοι ακόμη και να λέγονται άνθρωποι.
Ο άνθρωπος για να γίνει θέλει δουλειά πολλή, να μοχθεί, να δημιουργεί, σε αυτό διαφέρει από τα ζώα. Λουλούδι είναι ο πρόγονος όλων μας.
Γίναμε ζώα όταν αποκτήσαμε την απληστία να κλέψουμε λίγο «χορτάρι» από τον διπλανό μας.
Και γίναμε κτήνη όταν αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου.
Ο άνθρωπος λοιπόν είναι ένα λουλούδι που ξαναβρήκε τις ρίζες του κι έχει να αντιπαλέψει με ζώα, θηρία και κτήνη!
Ένας ατέρμων πόλεμος που δεν έχει την αίγλη του Τρωικού, την ιστόρηση του Πελοποννησιακού και τη προπαγανδιστική προβολή του Β’ κατ’ ευφημισμόν παγκόσμιου.
Είναι κάποια παιδιά που δεν τα προσέχει κανένας θεός.
Τα παιδιά ενός ανύπαρκτου θεού!

Rory Gas

Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού.

φωτογραφία www.enet.gr

Αν είσαι Έλληνας και δεν είσαι αριστερός, είσαι ένα κατώτερο ον για τους «φιλάνθρωπους» και είσαι άξιος χλευασμού και αδιαφορίας.
Για να σε προσέξουν θα πρέπει να είσαι βρωμιάρης, ελεεινός, τρισάθλιος και ζητιάνος, ειδάλλως δεν είσαι άξιος της «ελεημοσύνης» τους.
Κάποτε οι αριστεροί όταν οι απεργοσπάστες τούς έκλεβαν τις δουλειές, αρματώνονταν κι έβαλαν κατά πάντων και των αφεντικών αλλά και των εργατών που γύρευαν ένα κομμάτι ψωμί.
Δεν τους αναγνώριζαν το δικαίωμα να βρουν κι αυτοί στον ήλιο μοίρα, όπως σήμερα που το αναγνωρίζουν στους λαθρομετανάστες, εις βάρος των γηγενών εργατών.
Όχι μόνο υπερασπίζονται το άδικο αλλά εξυπηρετούν και το κεφάλαιο που εισάγει ευτελείς δούλους για μεγαλύτερο κέρδος.
Από την πρώτη μέρα της πολιτικής υπέρ της λαθρομετανάστευσης, κατηγόρησα το ΚΚΕ γιατί στο όνομα μιας δήθεν διεθνής εργατιάς κάποιοι Έλληνες εργάτες υπέφεραν.
Δηλαδή το ευαγγέλιο του κεφαλαίου, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ενστερνίζεται και το λαϊκό κόμμα. Πόσο οξύμωρο και πόσο ηλίθιοι είναι όλοι οι φανατισμένοι της γης;
Δεν το βλέπουν πως κάθε θέση εργασίας που καταλαμβάνουν οι λαθρομετανάστες -με αθέμιτο μάλιστα ανταγωνισμό- χάνει την θέση του κι ένας Έλληνας.
Γιατί ο άνθρωπος είναι ένα εγωιστικό κτήνος, «βλέπει» μόνο όσα τον βλάπτουν και όσα ικανοποιούν την φιλαυτία του και την μεγαλομανία του να παριστάνει τον άρχοντα ο χωριάτης.
Αν και όταν οι λαθρομετανάστες διεκδικούσαν θέσεις στο δημόσιο ή ανωτέρων υπαλλήλων τότε θα καιγόταν ο «κώλος» τους και θα σήκωναν λάβαρα Κολοκοτρωνέικα, ναι, αυτόν που χλευάζουν ανίκανοι να αντιληφθούν τις ομοιότητές τους.
Προεστοί γαρ εκατέρωθεν!
Δεν πρέπει να λέγεσαι κομμουνιστής όταν υπερασπίζεσαι το δίκιο ενός εργάτη εναντίον τού δικαίου ενός άλλου εργάτη.
Να λέγεσαι δικολάβος, γιαλαντζί κομμούνι!
Όλοι αυτοί οι «αλληλέγγυοι» έχουν αναμετρηθεί με τη φτώχεια;
Περπάτησαν σε λασπωμένους δρόμους;
Έσταξε ποτέ το ταβάνι τους;
Έσβησε ποτέ η φωτιά πριν καν πέσει η παγωνιά της νύχτας;
Βγήκαν στους καφενέδες ξημερώματα με ένα σκεπάρνι στον ώμο να βρουν δουλεία στο γιαπί; Χτύπησαν πόρτες σε φάμπρικες για μεροκάματο;
Να δουν τι θα πει αστική επιβίωση. Αντιθέτως τρώνε γλυκό και δανεικό ψωμί κι επειδή το βρήκαν εύκολα θαρρούν πως ήταν ίδιο για όλους τους υπόλοιπους.
Υποσυνείδητα νιώθουν τύψεις κι έχουν βαλθεί να εξιλεωθούν προσφέροντας την συμπαράστασή τους, σε μια εικόνα που εστιάζει το κεφάλαιο με ευχολόγια μεν, εις βάρος δε, μιας κατώτερης εργατικής τάξης -της ανειδίκευτης.
Και δυστυχώς οι πολιτικές της «αριστερής» μεταπολίτευσης κατάφεραν να εξολοθρεύσουν την ιδιωτική πρωτοβουλία, καθιστώντας αυτούς, ανειδίκευτους εργάτες και τώρα τους δίνουν τη χαριστική βολή.
Από τη μια εισάγοντας λαθρομετανάστες με ανταγωνιστικά ως ευτελή μεροκάματα κι από την άλλη εξάγοντας όλο το συνάλλαγμα οι μόνοι εργαζόμενοι πλέον λαθρομετανάστες αυτοστιγμεί, αλλά και οι Έλληνες, εμμέσως, καταναλώνοντας σκουπίδια στις πολυεθνικές.
Με την αρωγή των «αριστερών ρατσιστών» κατάντησαν τους Έλληνες παιδιά ενός κατώτερου θεού!

Rory Gas

«ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» προσφέρει δωρεάν

«ΤΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ»

400 χρόνια από τον θάνατο του σπουδαιότερου δραματουργού όλων των εποχών.

Έτσι χαιρέτιζε το έντυπο «βήμα» την νέα του προσφορά.

Αν θέλουμε να βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων κι όχι την βιτρίνα, δεν ήταν δωρεάν, για τον λόγο πως όσοι έδιναν το αντίτιμο δεν ήταν για την παλιοφυλλάδα αλλά για το βιβλίο.

Καμία παλιοφυλλάδα (για τον προπαγανδιστικό ρόλο ο χαρακτηρισμός) δεν βγάζει ούτε καν τα λειτουργικά της έξοδα με αυτό το ευτελές αντίτιμο για τόσο ακριβή δημοσιογραφία.
Η επιβίωση τους στηρίζεται σε υπόγειες διαδρομές μαύρου χρήματος, που στοχεύει στην χειραγώγηση της μάζας και τον κυβερνητικό έλεγχο, σε ένα αέναο αλισβερίσι μεταξύ των εξουσιών.
Δούναι και λαβείν.
Οικτρά αδαής λοιπόν, όποιος νομίζει ότι μπορούν να μοιράζουν κι επιπλέον δώρα, με αυτό το αντίτιμο.
Ποιος να τολμήσει να αμφισβητήσει τις απόψεις τους, αφού φέρουν πανεπιστημιακούς τίτλους.
Που να ξέρει όμως ο καθένας από την μάζα, τον ρόλο του καθενός τιτλούχου, από πού ορμώμενος και την αμοιβή του.
Πόση συνάφεια έχει το πτυχίο, με την διαύγεια τής σκέψης ή και την ηθική τού υπογράφοντος.
Ποιος να το ξέρει τάχα…
Εδώ θέλω να στηλιτεύσω, ένα ελάχιστο μέρος από την τεράστια επιχείρηση να ξαναγράψουν την ιστορία.
Το ό, τι η εξουσία προωθεί συγκεκριμένες απόψεις, αυτό και μόνο θα έπρεπε να σε προβληματίζει, ως εχέφρων. 

Στον χαιρετισμό κάνει λόγο για τον «σπουδαιότερο δραματουργό όλων των εποχών».
Άκου, σπουδαιότερος!
Ποιος;
Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και μάλιστα με ένα λάμδα, ενώ στην μητρική του γλώσσα γράφεται με δυο (μια ακόμη απόδειξη για την αλλοτρίωση της γλώσσας μας).
Εάν ο Σαίξπηρ είναι δραματουργός εγώ είμαι θεός!
Ένας ακόμη αχρείος λογοκλόπος της Αναγέννησης είναι, σαν την κωλοφάρα των εβραιορωμαϊκών ποντικιών, που εμφανίστηκαν ως πανεπιστήμονες στις «πλάτες» άγνωστων Ελληνικών έργων, θαμμένων στα έγκατα των καθεδρικών καθολικών μονών (Κοπέρνικος, Νεύτων, Γαλιλαίος, Ντα Βίντσι κλπ).
Ήθελα να ήξερα γνωρίζει κανείς την βιογραφία όλων αυτών ή μόνο την βιβλιογραφία;
Κι αν τη γνωρίζουν δεν διέκριναν μια ομοιότητα ως προς τον πρότερο ανώνυμο μοναστικό βίο τους; Όλοι τους βλαστάρια του καθολικισμού.
Αλήθεια έχει διαβάσει κανείς Σαίξπηρ;
Κι αν έχει διαβάσει, δεν έχει διακρίνει κάποια παράδοξα;
Όπως το ό, τι αναφέρεται στη σύγχρονή του εποχή και οι ήρωές του ομνύονται στο δωδεκάθεο;
Σε μια εποχή μάλιστα που ο καθολικισμός έχει αφανίσει σε μια χιλιετία κάθε αναφορά στις αρχαιοελληνικές δοξασίες.
Κι ένα άλλο παράξενο.
Πώς είναι δυνατό ξαφνικά σε όλη την καθολική Ευρώπη να γεννήθηκαν τόσα «φωτεινά μυαλά»; Μέσα σε απόλυτο σκοτάδι ξαφνικά μια απέραντη λάμψη.
Είχαμε δηλαδή μαζική επιφοίτηση!
Να γελάσει ή να κλάψει η ιστορία;
Ή ανιστόρητος ή ηλίθιος όποιος άκριτα ασπάζεται τόσο σοβαρά γεγονότα, ως αδιαμφισβήτητα. Πεποίθηση μου είναι, ως ιστοριοδίφης, πώς όλοι αυτοί πλαστογράφησαν ως δικά τους σημαντικά κρυμμένα έργα Ελλήνων, για να κλέψει την αίγλη και να σφετεριστεί η καθολική εξουσία (καθόλα όμως), το Ελληνικό αθάνατο πνεύμα που ξαναγεννιόταν, ενώ ο καθολικισμός έπνεε τα λοίσθια, ούτως ώστε να μην χάσει τον ποδηγετικό ρόλο της και να χριστεί εκ νέου ηγέτιδα δύναμη, σε έναν κοσμικό πλέον ρόλο.
Rory Gas

Το Φατσοβιβλίο κι' εγώ

Ο ίδιος φίλος μού συνέστησε αρκετές σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, μια από αυτές και το φατσοβιβλίο. Καινούργιο κοσκινάκι μου, και που να σε κρεμάσω, λέει η λαϊκή ρήση.
Το «φβ» μού φάνηκε πιο ενδιαφέρον κι επένδυσα χρόνο.
Σε όλα τα υπόλοιπα δήλωσα αποχώρηση, κάποια την έκαναν αποδεκτή άλλα όχι -δεν με απασχόλησε.Στα «τιτιβίσματα» δεν δαπάνησα λεπτό, το θεωρώ αμιγώς κοινωνική δικτύωση και δεν με ενδιαφέρει.
Το πρώτο πράγμα που έκανα στο «φβ» ήταν να ομορφύνω τον «τοίχο» μου.
Τι καλύτερο λοιπόν από γυναικεία κάδρα -προφίλ από όμορφες γυναίκες. Με καμία βεβαίως δεν αντάλλαξα ούτε λέξη, άλλωστε ο σκοπός ήταν η διακόσμηση.
Έτσι πέρασε ο καιρός χωρίς να συμμετέχω, ώσπου αναπάντεχα μπήκε (έβαλα) στη ζωή μου η «Πρωινή Ενημέρωση». Κι εκεί άρχισε η κοινωνική μου δικτύωση για αρκετό καιρό.
Σε όλο αυτό το διάστημα ένιωσα φοβερή πίεση χρόνου ούτως ώστε να είμαι συνεπής.
Το θεωρώ αγένεια να εκφράζει κάποιος την άποψη του σε σχόλιο μου και να μην απαντώ ή να απαντώ επιλεκτικά. Έτσι κατέληξα να δαπανώ χρόνο πέρα από τον διαθέσιμό μου.
Έτεινε να γίνει πραγματικότητα, μια εικονικότητα.
Κι αυτό πέρα από την άποψη που έχω για την κοινωνική δικτύωση, εμπεριέχει κι έναν κομφορμισμό που αντιπαθώ. Το χειρότερο όλων είναι πως άρχισα να αμελώ τον κόσμο μου.
Όσον αφορά τον λόγο που δεν πατώ «like» είναι επειδή το βρίσκω πολύ «φθηνό» εκτός από ανόητο, όταν το σχόλιο είναι και απεχθές. Φθηνό, γιατί όταν κάποιος αφιερώνει χρόνο για να καταθέσει την ψυχούλα του, δεν είναι ηθικό να μην μοιράζεσαι δυο λέξεις έστω, άσε που οι περισσότεροι το πατάνε από αβρότητα ή ανταποδοτική υποχρέωση κι ελάχιστοι εξ αυτών χωρίς καν να το έχουν διαβάσει. Πάραυτα αυτή η σύντομη περιπέτεια μού άφησε ιδιαίτερες γνώσεις για έναν επώνυμο μικρόκοσμο που είχα άγνοια.
Μου άφησε επίσης «φίλους» δημοσιογράφους και μη, κυρίως από την Θεσσαλονίκη -μια από τις πόλεις που αγαπώ. Επίσης μου χάρισε και μια φίλη, την μοναδική διαδικτυακή που έχω ανταλλάξει πολύ περισσότερα από ένα γεια!
Την ίδια εποχή επέλεξα να δώσω και λίγη «πνοή» στον τοίχο κι άρχισα να κάνω «φίλους» πιο πνευματώδεις. Φίλους πραγματικούς έχω ελάχιστους στο «φβ». Αφού λοιπόν δεν είχα ανάγκη οιασδήποτε κοινωνικής δικτύωσης, δεν έκανα και αιτήματα σε πραγματικούς φίλους.
Αυτό συνέβη προϊόντος δε του χρόνου ως φυσική εξέλιξη της μαζικότητας στον χαρακτήρα του μέσου κι αφού τους γνωστοποιούσα το ψευδώνυμο μου. Επειδή γνωρίζουν πόσο κοινωνικός είμαι για να μην με παρεξηγήσουν, ταυτόχρονα με την αποδοχή τούς εξηγούσα κιόλας πόσο αντιδραστικός είμαι φύσει και θέσει στο μέσο, και ότι ο λογαριασμός -αν και κοινωνικής δικτύωσης- ουσιαστικά είναι ανενεργός.
Το φατσοβιβλίο το χρησιμοποιώ εν είδει ημερολογίου (ανοιχτού), ποσώς με ενδιαφέρει η ματαιότητα της απήχησης, να δημιουργήσω δηλαδή ένα επιμελημένα γοητευτικό προφίλ, να με ακολουθούν και να με θαυμάζουν για να εξυψώσω το Εγώ μου, δεν έχω αυτή την εικονική ανάγκη.
Δεν με ενδιαφέρει ούτε η επικαιρότητα (μια οργανωμένη επιχείρηση φληναφημάτων και πομφολύγων να εγκλωβίζεται η μάζα και να μην ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα τής καθημερινότητάς της), άλλωστε ασχολούνται όλοι οι άλλοι μαζί της, το να ματαιοπονώ κι εγώ το θεωρώ περιττό.
Την επικοινωνία την λατρεύω κι είχα την ευτυχία να την κάνω επάγγελμα, σε αντιδιαστολή με την απρόσωπη τηλεπικοινωνία όπως και αντιπαθώ· στο διαδίκτυο δε, ενέχεται και κάτι χειρότερο, η ταχύτητα.
Αγαπάω την αλήθεια στις σχέσεις και θέλω να τις απολαμβάνω και με τις πέντε (5) αισθήσεις!
Επίσης θα ήθελα να εξηγηθώ για τους διαδικτυακούς «φίλους» -οι πραγματικοί μου φίλοι γνωρίζουν τις απόψεις μου. Ότι τα εισαγωγικά έχουν να κάνουν με την επιφανειακή/εικονική φιλία, επειδή σε κάποιες λέξεις δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα όπως η μάνα, ο αδελφός, ο φίλος και όχι με την αξία του διαδικτυακού προσώπου αυτού καθαυτού, όπου παρεμπιπτόντως γνωρίζω μόνο από τα γραπτά του.
Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι την ανάγκη των ανθρώπων για διαδικτυακή επικοινωνία.
Νιώθω ευλογημένος που δεν έχω ακόμη αυτή την ανάγκη.
Βεβαίως και δεν μπορώ να κρίνω τον τρόπο του καθενός επειδή είναι προσωπικός, πώς θα μπορούσα άλλωστε με τέτοιες συνθήκες. Εδώ δεν γνωρίζω καλά-καλά, ακόμη και ανθρώπους που επικοινωνώ καθημερινά.
Μπορώ όμως να κρίνω τις απόψεις τους, όταν αυτές πηγάζουν από τα κέντρα εξουσίας (τηλεόραση, διαδίκτυο) και χωρίς να το αντιλαμβάνονται τις μεταδίδουν απαίδευτες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον πραγματικό κόσμο.
Έτσι αποκτώντας μαζικό χαρακτήρα, εξαπλώνονται σαν «πανδημία» κι επηρεάζουν εμμέσως την καθημερινότητα μου.

RORY GAS·ΠΕΜΠΤΗ, 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ο "Βυθός", και το "χρυσωρυχείο" του διαδικτύου.

Ο «ΒΥΘΟΣ»
Το διαδίκτυο είναι σαν τον βυθό της θάλασσας.
Όταν στέκεται κανείς απ’ έξω από αυτόν, δεν είναι ορατός και του είναι αδιάφορος, αλλά αν βουτήξει γοητεύεται και δεν θέλει να ξαναβγεί!
Οι σελίδες τώρα, φαντάζουν σα στρείδια που προσμένουν τον «βουτηχτή» να τις ανοίξει για να βρει «μαργαριτάρια» και χάνεται με τις ώρες χαζεύοντας.
Πολλές φορές όμως, τα μαργαριτάρια αποδεικνύονται άνθρακες, γιατί κυκλοφορούν άπειρα μαλάκια. Μερικά από αυτά είναι γιγάντια και απλώνουν τα πλοκάμια τους παντού, με αποτέλεσμα η φήμη τους να καλύπτει κάθε γεγονός.
Δημιουργούν γύρω τους μια τεράστια μάζα πλαγκτόν που δυσχεραίνει κάθε αδέσμευτη και ανεξάρτητη πλεύση.
Μια κεντρομόλος δύναμη όπου δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθείς σε περιδίνηση, γι’ αυτό οι περισσότεροι αποκτούν την ασθένεια των «δυτών»!
Τι κι αν η παρέα του στην παραλία τον καλεί να βγει, αυτός αποκόπτεται σε έναν φανταστικό, εξωπραγματικό κόσμο και αδιαφορεί παραδομένος στην παραζάλη.
Εκεί είναι ο εθισμός και η παγίδευση του μέσου.
Απορροφά τον περισσότερο χρόνο της ημέρας του και σταδιακά χάνει την επαφή του με το περιβάλλον.
Βυθίζονται σταδιακά, τόσο αργά, που δεν το αντιλαμβάνονται και παραδίδονται σε έναν μοναχικό, εικονικό κόσμο, μη ανθρώπινο!
Ο κόσμος σου είναι έξω από αυτόν τον «βυθό», δεν είσαι «αμοιβάδα»!

ΤΟ «ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ» 
Τώρα όσον αφορά την χρησιμότητα του διαδικτύου και την αξία του, είναι σαν ένα χρυσωρυχείο. Έχει ψήγματα χρυσού χαμένα μέσα σε τόνους λάσπης.
Θα πρέπει ο «χρυσοθήρας» να κοσκινίσει (το τονίζω) αμέτρητους τόνους φληναφημάτων για να αποκτήσει ελάχιστα ψήγματα γνώσης.
Τα ψήγματα χρυσού που ξεβγάζει ένας χρυσοθήρας με τόσο κόπο και χρόνο τα δίνει κατόπιν σε έναν εκτιμητή για να του ζυγίσει την αξία τους.
Έτσι και ο «χρυσοθήρας» του διαδικτύου, θα πρέπει να αντιπαραθέσει τα ψήγματα γνώσης που απέκτησε, με μια έγκυρη πηγή (βιβλίο), ούτως ώστε να συνεκτιμήσει την αξία όσων αποκόμισε, ειδάλλως δεν μπορεί να καυχιέται για τα αποκτήματα του!
Άσε δε, που οι περισσότερες -για να μην πω όλες- οι αναρτήσεις του διαδικτύου μικρή σημασία δίνουν στην ουσία -στην χρησιμότητα ούτε καν- μιας πληροφόρησης.
Το ζητούμενο τους αν δεν είναι η προπαγάνδα ή η πώληση προϊόντων, είναι η επισκεψιμότητα που θα φέρει διαφημίσεις, δηλαδή ο ίδιος παρονομαστής, το κέρδος.
Και πως επιτυγχάνεται αυτό;
Με την ακίδα που θα κεντρίσει την περιέργεια σου.
Γι’ αυτό όσο πιο λαμπερή και απίθανη είναι μια πληροφορία τόσο περισσότερους «χρυσοθήρες» θα έλξει.
Rory Gas

Νεοταξική κεφαλαιοκρατία

Έχω δηλώσει πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός.
Τα γκρεμίζει όλα για να τα ξαναχτίσεις, με το αίμα και τον ιδρώτα σου.
Από την στιγμή που συμμετέχεις στο παιχνίδι αυτό, έχεις αποδεχτεί και τους όρους του.
Τα μέσα έχουν εντείνει την χειραγώγηση σε απόλυτο βαθμό, ο νους βυθίζεται ολοένα, αδυνατεί να σκεφτεί, τεμπελιάζει επικίνδυνα και δεν κάνει τίποτα για να ξεφύγει από την μαλάκυνση των ιδεολογιών και να ασχοληθεί επιτέλους με την καθημερινότητά του, με απλά πράγματα, όπως το να φτιάξει την ζωή του, να καλλιεργήσει, να χτίσει, να μαγειρέψει, να γλεντήσει αντί να παρακολουθεί άλλους να το κάνουν!
Κατάντησαν «πρεζάκια» της κατανάλωσης και τώρα ζητιανεύουν τις «δόσεις» τους κι ούτε μια «θεραπευτική κοινότητα» στον ορίζοντα!
Έχουν πείσει πολλούς με τη χειραγώγηση των μέσων, πως μια ενδεχόμενη χρεοκοπία θα ήταν όλεθρος.
Δεν αντιλαμβάνονται πως βρισκόμαστε ήδη σε διατεταγμένη χρεοκοπία με δόλο και ότι ήδη υφιστάμεθα ένας-ένας τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας.
Μια ακαριαία χρεοκοπία θα έβγαζε στο δρόμο μια ασυγκράτητη μάζα και θα δημιουργούσε ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο στην γηραιά ήπειρο.
Εδώ δεν είναι Αφρική, Ασία και Αργεντινή.
Γι’ αυτό προτίμησαν την ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Έτσι ένα-ένα σπίτι χρεοκοπεί και δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς μέχρι να βρεθεί και ο ίδιος στο δρόμο, αλλά τότε θα είναι αργά.
Έχουμε χρεοκοπήσει ουσιαστικά πολλά χρόνια πριν από όταν οι κίναιδοι βο(υ)λευτές της μεταπολίτευσης καταστρατήγησαν κάθε τι Ελληνικό από την γλώσσα (το εργαλείο της ανθρώπινης σκέψης) μέχρι κάθε αγροτική παραγωγή (μεσογειακά προγράμματα χωματερές) και κάθε βιοτεχνική δραστηριότητα με αθέμιτο ανταγωνισμό (βάζοντας αβάσταχτους φόρους κι επιτρέποντας την εισαγωγή προϊόντων χωρίς δασμούς).
Με τα εβραϊκά κεφάλαια επιδοτούσαν την «αποψίλωση» της εγχώριας παραγωγής.
Εκτός από αυτούς τους δυο άριστους πυλώνες κατέστρεψαν και τον τρίτο τον τουρισμό, δια της απουσίας κάθε στρατηγικού σχεδιασμού, άφησαν να δημιουργηθεί μια άναρχη κι ερασιτεχνική υποδομή της «αρπαχτής»!
Μέσα σε αυτό το νεφέλωμα εύκολου και γρήγορου κέρδους σε συνδυασμό με τον απεριόριστο ελεύθερο χρόνο, ήρθαν τα έντυπα του «ευ ζην» με κύριους εκπροσώπους το δίδυμο Τερζόπουλου, Κωστόπουλου, να «πουλήσουν» στους αδαείς ιθαγενείς, τρόπους κατανάλωσης.
Από την μια τους τα έδιναν από την άλλη τους τα έπαιρναν για να παριστάνουν τους άρχοντες οι νεόπλουτοι χωριάτες.
Και όσοι νοικοκυραίοι δεν τα σκόρπισαν στους πέντε ανέμους αλλά έφτιαξαν περιουσίες, έκαναν απόβαση οι ιεχωβάδες το 2010 στο «Καστελόριζο» για να τους τα πάρουν.
Κι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν σε πολιτικούς, τα λύματα στον οχετό της εξουσίας.
Φέρτε μου μια γκιλοτίνα για να κόψω παντεσπάνι, της παλιοπουανέτας το κεφάλι!

Rory Gas

Η πολιτική μια εικόνας, μια ψευδής αίσθηση.

Αυτή η εικόνα του μωρού και οι υπόλοιπες ανθρώπινες ρημαγμένες φιγούρες που παρελάσουν από τα μέσα χειραγώγησης, έχουν έναν σκοπό.
Ο άνθρωπος είναι συναισθηματικό ζώο από την φύση του.
Με αυτές τις εικόνες εγείρουν τον συναισθηματισμό του.
Ο στόχος είναι ίδιος κι απαράλλαχτος από την εποχή που ανακάλυψαν τις θρησκείες.
Η εξουσία να εξημερώνει τα κτήνη, για να μπορεί να κυβερνά με ασφάλεια, στην ζούγκλα.
Ένας συναισθηματικά φορτισμένος άνθρωπος είναι ευάλωτος και υποχείριος.
Γι’ αυτό με τις θρησκείες καλλιεργούν το συναίσθημα κι αφαιρούν την λογική, απλώς τα κηρύγματα στους ναούς αντικατέστησαν τώρα οι οθόνες της τηλεόρασης και του διαδικτύου.
Ο εγκέφαλος δέχεται διαρκώς πληροφορίες και μέσα από την μνήμη προσπαθεί να τις ταυτίσει.
Το πιο δυνατό συναίσθημα που κρατά ο άνθρωπος στην μνήμη του, είναι ο πόνος.
Ο λόγος τώρα είναι η άμεση αναγνώριση της πληροφορίας για την αποφυγή του.
Ο πόνος τον φοβίζει περισσότερο από τον θάνατο, άλλωστε ο φόβος του θανάτου δημιουργήθηκε από τον πόνο του θανάτου αγαπημένων προσώπων.
Ο φόβος του πόνου λοιπόν, που έχει καταγραφεί στην μνήμη, εγείρει το συναίσθημα κάθε φορά που βλέπει μια εικόνα!
Κι όχι αυτή καθαυτή η εικόνα.
Ένας ανελέητος «βομβαρδισμός» εικόνων πόνου και δυστυχίας λοιπόν, αναπαράγεται δημιουργώντας ένα συναισθηματικό βραχυκύκλωμα.
Μέχρι να έρθει η επόμενη εικόνα που θα εγείρει ξανά το συναίσθημα μεσολαβεί ένας κενός εκρηκτικός χρόνος, που προκαλεί στερητικό σύνδρομο κι αυτό δημιουργεί εθισμό.
Πρεζάκια που γυρεύουν υποκατάστατα στο διαδίκτυο.
Δεν το αντιλαμβάνονται!
Ουδείς παθιασμένος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τον εθισμό του.
Ο Παπαδιαμάντης ήταν ξεκάθαρος
«Σα νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καϋμοί του κόσμου»!
Όταν λοιπόν σε πληγώνει μια εικόνα.........

εκ των πραγμάτων αυτή είναι μια εικονική, μια ψευδής αίσθηση!

Rory Gas

Καλό Χειμώνα.

Από Αύγουστο χειμώνα, έλεγαν κάποτε οι άνθρωποι.
Τώρα οι άφρονες λένε «καλό φθινόπωρο».
Είναι οι ίδιοι που αναρωτιούνται διαρκώς:
«Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε»;
Άντε τώρα να τους εξηγήσεις!
Το λέω επανειλημμένως, ο νοήμων καταλαβαίνει από μόνος του, ειδάλλως αν είναι μωρός μάταιος κόπος, παπαγαλίζει ό, τι του σερβίρουν. Θα το ξαναπώ, το να ακολουθείς το κοπάδι που τόσο χλευάζουν οι μωροί, είναι ένστικτο επιβίωσης, αλλά το να ακολουθείς το κοπάδι μιας ιδεοληψίας, μιας μόδας, είναι έλλειμμα σκέψης, απουσία ιδεών.
Κάποιοι κομπλεξικοί (κι είναι πολλοί) δεν ήθελαν να τους ευχηθείς καλό χειμώνα, γιατί μέσα στη νεφέλη του μυαλού τους, θεωρούσαν πως το καλοκαίρι σημαίνει διακοπές.
Αν κάποιοι πάνε διακοπές το Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη δεν σημαίνει πως δεν έπεται χειμώνας. Κάποιοι ξιπασμένοι της προόδου (και είναι περισσότεροι) ενστερνίστηκαν τον μοντερνισμό της ευχής, μην τύχει και φανούν παλιομοδίτες και νιώσουν μειονεκτικά.
Λες και οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα έχουν καμιά σχέση με τη μόδα και τις απαξίες του εμπορίου.
Άλλο διακοπές, άλλο οδοιπορικό, άλλο επίσκεψη κι άλλο κολύμπι και δεν γίνονται αποκλειστικά το καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι είναι το βόρειο θερινό ηλιοστάσιο, που μετρά εκατομμύρια χρόνια και ο βλάκας είδος που μετρά χιλιάδες χρόνια κι επειδή από το ’80 συνδύασε τις διακοπές με το καλοκαίρι, θαρρεί πως είναι το ίδιο.
Είναι τόσο ανόητη η ευχή «καλό φθινόπωρο» σα να εύχεσαι καλό πρωί αντί για καλή μέρα, μόνο και μόνο για να «ξεχωρίσεις»!
Το παράδοξο δε, της φαιδρότητας, είναι πως αυτό που κάνουν οι φελλοί για να επιπλεύσουν στον αφρό της επιδεικτικότητας, το κάνει ολάκερο το κοπάδι ασκαρδαμυκτί, στερώντας την πρωτοτυπία. Και χάνονται όλοι στον ωκεανό της ασημαντότητας, στην αβάσταχτη ελαφρότητα του δήθεν!
Κάτι τέτοια φληναφήματα μας έφεραν σε αυτή την ηθική και πολιτιστική κατάπτωση.
Η κρίση δεν ήταν ποτέ οικονομική.
Τους λες το 99% του πληθυσμού της γης είναι άφρονες και τοποθετούν τον εαυτό τους στο 1%... ΟΛΟΙ!
Άιντε μετά να εξηγήσεις…

Rory Gas

Ολοκαύτωμα.

Ας μιλήσουμε για το ολοκαύτωμα.
Όταν ένας κακοποιός προβεί σε εγκληματικές ενέργειες, το πρώτο που φροντίζει είναι να αλλοιώσει, να σβήσει, να «καύσει» τα ίχνη της πράξης του!
Το έχουμε δει αμέτρητες φορές με καμένα πτώματα, καμένα αυτοκίνητα κοκ.
Ο εβραίος Γιόζεφ Μένγκελε και η εβραϊκή ομάδα του ήταν υπάλληλοι των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών, εβραϊκής ιδιοκτησίας (Beyer, Johnson & Johnson, Roche κ.α.).
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Οι εβραίοι τάχα μου κυνηγούσαν εβραίους;
Στους φούρνους καίγανε τα ίχνη από τα κορμιά των πειραματόζωων κι όχι εβραίους.
Ο λόγος της καύσης τους, ήταν για να καλύψουν τα ίχνη των απάνθρωπων πειραμάτων, σε μελλοντική εκταφή, καίγανε τις αποδείξεις.
Η τελική λύση.
Τα πειράματα τα έκαναν σε απόκληρους και γύφτους, σε ανθρώπους που μέσα στον χαλασμό του πολέμου ήταν αδύνατον να τους αναζητήσουν.
Το λένε στις μαρτυρίες τους όσοι επέζησαν και δεν ήταν εβραίοι.
Τους έκαναν εμβόλια κάθε πρωί κι όσοι υπέκυπταν στα πειράματα, τούς έκαιγαν για να καλύψουν τα ίχνη.
Από ίδιες μαρτυρίες (κι ενός Κρητικού που όταν κατάλαβαν πως δεν ήταν γύφτος γλύτωσε) μάθαμε πως οι εβραίοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν ήταν φυλακισμένοι αλλά φύλακες και ζούσαν εκτός στρατοπέδου.
Επίσης μάθαμε πως τα παιδιά των εβραίων κινούσαν τα λαθραία εμπορεύματα των μαυραγοριτών γονιών τους, όταν στην Ελλάδα πέθαιναν οι Έλληνες από πείνα, όχι για τσιγάρο αλλά για ψωμί.
Τους απομόνωναν στα γκέτο για να τους προφυλάξουν από τις αρρώστιες και από τα περίεργα βλέμματα, να μην βλέπουν οι πεινασμένοι πως αυτοί έτρωγαν, κι έτρωγαν καλά.
Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι γύφτοι και τα αδέλφια τους οι εβραίοι γκετοποιούνται αυτοβούλως για να μπορούν να κινούνται χωρίς να φαίνονται, για να μπορούν να εξαπατούν.
Το ίδιο έκαναν και στην ετέρα χώρα του άξονα, την Ιαπωνία, το ξέρει μήπως κανείς;
Στα στρατόπεδα εκείνα που δεν είχε εβραίους γιατί λες να τους καίγανε;
Γερμανία και Ιαπωνία έχουν κάποια κοινά.
Καταρχήν το όνομα με το πρόθεμα «J» (Γιερμανία Γιαπωνία), εβραϊκή ονοματοδοσία κι έπειτα ο λαός.
Είναι οι μοναδικοί λαοί που έχουν πιστέψει πως είναι περιούσιοι, όπως οι εβραίοι κι αυτό τους κάνει φανατικούς υπερόπτες, με διάθεση να κυριαρχήσουν τον κόσμο για να επιβάλλουν το «ορθό» (γι’ αυτούς) δόγμα τους!
Δεν είναι τυχαίο πως αυτούς επέλεξαν για να αιματοκυλήσουν δυο φορές τον 20ο αιώνα τον πλανήτη. Σκέφτεσαι άλλον λαό που θα τα κατάφερνε καλύτερα;
Ή μήπως θαρρείς πως τους Ιταλούς θα τους ρίχναμε στη θάλασσα, αν δεν ήταν αδιάφοροι για ξένες περιουσίες, όπως οι περισσότεροι λαοί;
Rory Gas

Απέραντος κόσμος, εικονικά ζωσμένος.

Ακολουθεί ένας απέραντος πολύ βρώμικος ηλεκτρονικός κόσμος με λούσα και αρώματα να σκεπάζουν την βρωμιά τους και να χειραγωγούν την μάζα (και διαδικτυακά πλέον, αφού είναι συγκοινωνούντες πομποί, με την τηλεόραση) με προπαγανδιστικές ιδέες μέσω σειρών, ταινιών, ντοκυμανταίρ και λοιπών εκπομπών λόγου.
Οι περισσότεροι εξ αυτών, χειραγωγούμενοι από την παιδική ηλικία, απαρτίζουν τον ογκωδέστερο φανατικό στρατό, που εξαιτίας αυτής της τυφλότητας θαρρούν πως ευαγγελίζουν το ορθό.
Σε αυτήν τη βαθμίδα της πυραμίδας είναι οι «συνήθεις ύποπτοι» των τεχνών και των γραμμάτων, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γι’ αυτό είναι και ιδανικά ανδρείκελα στη νέα τάξη πραγμάτων.
Και ανάμεσα ποικίλες εκπομπές παιχνιδιών, μαγειρικής και άλλες, με χαζοχαρούμενες καρικατούρες να προβάλουν την ανόητη χαριτωμενιά τους, όπως επίσης και εκπομπές με «πνευματώδεις» και ευπαρουσίαστους πρωταγωνιστές (Ανίτα, ΦΜ κλπ) να χλευάζουν τραγελαφικές καταστάσεις με ακόμη πιο ηλίθιους από τους ίδιους.
Το αποτέλεσμα είναι τα μυαλά των ανθρώπων να εθίζονται στην ανοησία να γίνονται «πουρές» και να αδυνατούν να εξέλθουν από αυτή την νοητική υστέρηση.
Αυτή η απέραντη ανοησία έχει εμφιλοχωρήσει ένεκα διαδραστικότητας και στο διαδίκτυο.
Μέσω αυτής της μαλάκυνσης η χειραγώγηση γίνεται εύκολη υπόθεση!
Κι έχεις το εξής φαινόμενο, από την τυφλότητα της άποψης και τις παρωπίδες της υποστήριξης, να μην βλέπει κάποιος τον ρόλο του πολιτικού.
Κι επειδή έχουν άγνοια της ιστορίας ή έχουν φάει λωτούς, δεν αντιλαμβάνονται πως επαναλαμβάνεται η ίδια ρητορική ως φάρσα.
Ο πολιτικός δεν είναι ηθοποιός (τουναντίον είναι κακοποιός) για να ακολουθείς τον κάθε ρόλο του ως αυθύπαρκτο και να τον κρίνεις μεμονωμένα σε κάθε παράσταση.
Ο πολιτικός παίζει μόνο έναν ρόλο αλλάζοντας μάσκες, σε ένα καλά οργανωμένο θέατρο μαριονετών, κι έτσι πρέπει να κρίνεται, ως σύνολο στον πολιτικό του βίο, μιας κι είναι πολιτικοί μισθοφόροι (επαγγελματίες) στον στρατό των αργυραμοιβών!
Κι όμως υπάρχει ακόμη, ένας υπέροχος κόσμος έξω από τις οθόνες, αληθινός, κυρίως με σάρκα και οστά, με ανθρώπινα -ατελή- χαρακτηριστικά, περιμένει να τον αγγίξεις, να συγχνωτιστείς, -να δηλώσεις πραγματική αλληλεγγύη κι όχι την εικονική σε ένα υποκείμενο που δεν θα ανταμώσεις ποτέ ούτως ώστε να καλλωπίσεις το περιβάλλον σου, το οποίο παρεμπιπτόντως και παραμένει οικτρά σε ένδεια- για να σμιλέψετε τα κτηνώδη ένστικτα μας και να γίνετε άνθρωποι μεταξύ ανθρώπων!
Έχετε την όρεξη να κοπιάσετε για να το επιτύχετε ή μήπως η αδυσώπητη οκνηρία που βαραίνει την πραγματική καθημερινότητα, μάς έχει βουλιάξει στην αδιαφορία;

Ας αρχίσουμε από αυτό, που μας έκανε τόσα χρόνια ανθρώπους,
ΔΩΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ «ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ»!!!

Rory Gas

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Την ιστορία λένε αυτοί που «ξέρουν» την γράφει ο νικητής!
"Θρίχες"… ακόμα ένα παραμύθι.
Την ιστορία την δημιουργεί, την βιώνει -την γράφει μα θες- ο λαός και είναι πάντα χαμένος.
Το πρώτο λάθος της ρήσης.
Το δεύτερο, δεν την γράφει ακριβώς, αλλά την διδάσκει, η εξουσία κατά το δοκούν και ο λαός την «χωνεύει»!
Είναι ανόητο να πιστεύεις πως ο κάθε Βενιζέλος «γράφει» ιστορία, από το τζάκι της έπαυλης του. Έβαλε την υπογραφή του, ναι, μια παράγραφος όμως είναι στο κεφάλαιο Μικρασιατική καταστροφή. Τις υπόλοιπες σελίδες -και είναι αμέτρητες- του κεφαλαίου τις έγραψε ο λαός.
Τον όλεθρο δεν τον βίωσε εκείνος.
Με μια μονοκονδυλιά «έκοψε» ο άτιμος ιστορία χιλιάδων χρόνων.
Η ελληνική γλώσσα δεν θα ξαναμιληθεί εκεί που γεννήθηκε, στα ανατολικά παράλια του Αιγαίου! Ότι δεν κατάφεραν ορδές βαρβάρων για δυο (2) χιλιάδες και πλέον χρόνια, το έκανε ένας και μόνον άνθρωπος με μια παράγραφο στην ιστορία, τόσο απλά και τόσο αναίσχυντα.
Ο άνθρωπος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών!
Κι αυτόν, σας δίδαξαν να τον αποκαλείτε εθνάρχη!
Αυτό αποδεικνύει αρχικά πως οι γνώσεις των ανθρώπων είναι στερεότυπες, όπως τους τα έμαθαν τα ενστερνίστηκαν.
Γι’ αυτό η ιστορία δεν γράφεται ποτέ στην εποχή της, για να μπορούν να την (παρ)ερμηνεύουν κατά το δοκούν χωρίς αυτόπτες μάρτυρες, όπως έκαναν με την ιστορία του Χριστού και με το ολοκαύτωμα –κατόπιν εορτής.
Αν την αναλύσεις θα δεις πως οι λαοί είχαν απόλυτη νηνεμία στα κενά διαστήματα που δεν υπάρχει ιστορία!
Αυτό και μόνο αποδεικνύει περίτρανα ποιος την γράφει την ιστορία και ποιος δράττει τις δάφνες!
Κανείς δεν έχει την διάθεση ή τον χρόνο να γίνει ιστοριοδίφης, προτιμά να παπαγαλίζει.
Και νομίζει πως ξέρει την αλήθεια, δεν αντιλαμβάνεται την φαιδρότητα παράδειγμα ο Κολοκοτρώνης να είναι για διακόσια χρόνια (200) χρόνια ήρωας και ξαφνικά να τον παρουσιάσουν ως τυχοδιώκτη.
Δεν «βλέπει» πώς κάτι δεν πάει καλά και η αλήθεια είναι κάπου στη μέση ή για την ακρίβεια κάπου στο βάθος και για να την βρεις θέλει έναν κόπο να «σηκώσεις» την αχλή του χρόνου!

Rory Gas

ΣΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

Ένα καλοκαιρινό θέρετρο τρόμου.
Κατέστησαν την Πατρίδα μου ένα απέραντο γαλάζιο, ενυδρείο.
Κύκλωσαν με αγκαθωτό σύρμα το Αιγαίο και πέταξαν μέσα τους καρχαρίες.
Καρχαρίες και σκυλόψαρα, με γραβάτα ή χωρίς, διψασμένοι για αίμα, το δικό μας αίμα, αυτό είναι που θρέφει τις ανέσεις και την θέση τους.
Τα ίδια αιμοβόρα ξανά και ξανά αλωνίζουν σε κάθε γωνιά του ενυδρείου.

Βάζουν το σαγόνια τους μπροστά στο γυαλί επιδεικνύοντας τα δόντια τους, κοφτερά, απειλητικά μην ξεμακρύνει ο νους σου.

Κι εσύ τρομολάγνος καθώς είσαι αποστρέφεις το βλέμμα τη μια στιγμή και το ξαναστρέφεις την άλλη, κύμβαλα αλαλάζοντα του διαδικτύου, αναμεταδίδουν τον τρόμο!
Καμία πληροφορία δεν είναι αληθινή.
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του, είναι οικονομικοί δολοφόνοι;
Επιλέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο του ασυμβίβαστου, για να στήσουν επάνω τους την δήθεν ανάγκη ενός συμβιβασμού;
Παριστάνουν τους ανίκανους για να προσδώσουν χαρακτήρα απαξίας στις δήθεν αντικαπιταλιστικές απόψεις τους;
Παρουσιάζουν δυο απόψεις να επιλέξεις, την «ορθή» της ασφάλειας και την «λανθασμένη» της ασάφειας;
Δωσίλογοι και δίγλωσσοι;
Εσύ τι νομίζεις πως θα επιλέξεις;
Έχουν στόχο το μυαλό σου;
Την χειραγώγησή σου μέσω της τρομοκράτησης;
Να αποδεχθείς την «ασφάλεια» του αφέντη σου;
Αυτό που έκαναν στους αγράμματους ανθρώπους μέχρι τον 20ο αιώνα.
Τους έδιναν ένα κομμάτι ψωμί και στέγη σε παραπήγματα, πουλώντας τους «επιβίωση».
Και ως αγράμματοι και φοβισμένοι, δεν αναγνώριζαν την δύναμη τους.
Δυστυχώς όσοι μπήκαν στα Πανεπιστήμια μετά την μεταπολίτευση, είναι αμόρφωτοι, «νάνοι», δεν έχουν το ειδικό βάρος να σηκώσουν στις πλάτες τους ένα έθνος -με ιστορία σπουδαία.
Δεν είναι απλώς αμόρφωτοι, είναι κάτι χειρότερο, είναι μπολιασμένοι από την πρώτη μέρα στο Δημοτικό, με απαξίες ως αξίες.
Αντί να καλλιεργήσουν την κριτική σκέψη τους, τούς εκπαίδευσαν να επιλέγουν ανάμεσα σε έτοιμες απαντήσεις.
Ο νους δεν επεξεργάζεται πλέον δεδομένα, αλλά πορεύεται με ένα «βιβλιαράκι οδηγιών χρήσης». Όπως στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, όπως οι εξετάσεις για την άδεια οδήγησης. «Ποιο από τα παρακάτω είναι σωστό»;
Σε εκπαιδεύουν να ακολουθείς κανόνες, που έχουν προεπιλέξει, δεν σου αφήνουν τον περιθώριο της κρίσης, να σκεφτείς τις πιθανότητες μιας απάντησης, από άλλη οπτική!
Όλοι κοιτάνε το δέντρο (τι φοράνε, τι τρώνε, που πάνε, τι κάνουν, πως φέρονται).
Ουδείς δεν δίνει σημασία στο δάσος των λόγων τους.
Μνήμη κοντή, ποιος θυμάται τι έλεγαν, και πόσο μοιάζουν τα λόγια κάθε φορά.
Και πόσο μοιάζουν τα κατοπινά έργα τους κάθε φορά.
Τα ξόανα δεν κυβερνούν, ακριβοπληρωμένοι κακοποιοί, εκτελούν εντολές της παγκόσμιας μαφίας του κεφαλαίου.
Ένας αισχρός θίασος παλιανθρώπων υποδύονται τους αρχηγούς κρατών και Τσάρους οικονομίας, απαγγέλοντας τα ποιηματάκια τους.
Και το κοινό προσέρχεται, άλλοι χειροκροτούν κι άλλοι γιουχάρουν, δίνοντας αξία στην «παράσταση»!
Οι μισοί κοιτάνε την φωτεινή πλευρά του κομήτη υποστηρίζοντας κι άλλοι μισοί την σκοτεινή πλευρά απαξιώνοντας.

Ουδείς δεν βλέπει την τροχιά του κάθε μπαρουφάκη.
Κοινή διαδρομή έχουν όλοι, από τα ίδια Πανεπιστήμια (εκκολαπτήρια αρμοστών) της monopoly-democracy ξεκινούν, πριν γίνουν «δορυφόροι» μιας χρήσης στην πολιτική σφαίρα επιρροής, μέχρι να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους και εξαφανιστούν, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν, σαν κομήτες!
Τα κράτη φωνάζω δεν χρεοκοπούν πραγματικά, ούτε τα δάνεια είναι πραγματικά, η εικονική χρεοκοπία του κράτους είναι ένας μοχλός πίεσης για να δανειστείς εικονικά στους τοκογλύφους ούτως ώστε να υφαρπάξουν τον ιδρώτα σου.
Είναι η νέα μέθοδος σκλαβιάς μετά την Βαστίλη.
Δεν αφήνεις τον κόσμο να πεινάσει πραγματικά για να μην ξεσηκωθεί αλλά τον τρομοκρατείς με την απειλή της φτώχειας.
Ένα γαϊτανάκι δηλώσεων και πληροφοριών που στόχο είχαν την Ελληνική αγορά.
Από τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλα το σχέδιο που εξυφαίνανε από βάθους χρόνου
Ένα πεντάμηνο χρεοκοπίας της αγοράς των Ελλήνων για να ενδώσουν στα δάνεια.
Ένα πεντάμηνο εσκεμμένης καθυστέρησης αποφάσεων για να τσακίσουν το ηθικό της αγοράς.
Ένας νέος τρόπος ζωής ξημερώνει -εβραϊκός- ένα νούμερο όλοι, μιας κάρτας ελέγχου συναλλαγών και κατανάλωσης, της ίδιας της ζωής μας!

…και το μακρύ ταξίδι του χειμώνα, μέσα στο καλοκαίρι, καλά κρατεί!

Rory Gas

ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ή ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Ας μιλήσουμε για χρεοκοπία, αυτή την ευτελή απειλή για αδαείς και παρά «μορφωμένους».
Μια ενδεχόμενη χρεοκοπία ποιους θα έβλαπτε;
Αυτούς που έχουν περιουσία (μετρητά ακίνητα κλπ.).
Εγώ αν έχω τρείς (3) χιλιάδες ευρώ παράδειγμα και μου τα υποτιμήσουν κατά 50% θα χάσω χίλια πεντακόσια (1500) ευρώ, και όλα να μου τα κατασχέσουν θα έχω χάσει τρεις (3) χιλιάδες ευρώ. Πολύ κακό για το τίποτα κι ας έχω μοχθήσει πολύ για να αποκτήσω αυτή την πενιχρή περιουσία. Όταν όμως κάποιος έχει μεγάλη περιουσία παράδειγμα από εκατό (100) χιλιάδες ευρώ (και πάνω, σε ρευστό, ακίνητα ή οτιδήποτε άλλο) τότε θα χάσει πενήντα (50) χιλιάδες ευρώ.
Ε… γι’ αυτόν μια χρεοκοπία θα ήταν δυστύχημα, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί.
Αν και δεν θα έπρεπε γιατί ξέρει πολύ καλά πως δεν απέκτησε τόση περιουσία με τον «σταυρό στο χέρι», οπότε ήδη το μισό -ίσως και παραπάνω- είναι αθέμιτο.
Αν ήταν με τον μόχθο να έκαναν κάποιοι περιουσίες, εγώ θα έπρεπε να ήμουν ζάμπλουτος!
Εν κατακλείδι δεν θα έπρεπε να φοβάται η πλειονότητα του Ελληνικού λαού να γυρίσουμε στην «δραχμή» (εάν μας άφηναν οι εβραίοι).
Υπάρχει μια ρήση που λέει «τι είχαμε τι χάσαμε»!
Είναι ανόητο να φοβάσαι μη χάσεις κάτι που δεν έχεις, κι εμείς δεν έχουμε καν πραγματική -φυσιολογική- ζωή, πόσο μάλλον, να ανησυχούμε για τα εικονικά -λογιστικά- χρήματά τους (τις αλυσίδες μας)!
Ή σάματις πιστεύετε πως η παγκόσμια κοινή γνώμη θα επιτρέψει να αφανιστούν από πείνα δέκα (10) εκατομμύρια Έλληνες και πόσοι λαθρομετανάστες, άσε που θα ξεκουμπιστούν κιόλας.
Αλλά κι αν ακόμη το επιτρέψει, θα «αποχωρίσουμε» από αυτή την σύντομη ζωή, ως μια ανάμνηση γι όσους θα μας εκτιμήσουν, ως «Λεωνίδες»!
Τι λες, αξίζει τόσο μια αξιοπρέπεια;
Πόσο εκτιμάς την ανθρώπινη υπόσταση;
Τι σημαίνει Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ;
Τι σημαίνει Έλληνας;
Γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Υ.Γ.
Εάν ένας και μοναδικός δούλος απειλούσε τον αφέντη του με αυτοκτονία, τι πιστεύετε ότι θα έκανε; Θα τον άφηνε;
Ή επειδή αυτός ως μαλθακός και αδούλευτος, προκειμένου να μην χάσει τις υπηρεσίες τού δούλου του, γινόταν ο ίδιος υπηρέτης καθ’ οιονδήποτε τρόπο -της επιθυμίας του να μην εργαστεί;
Η δύναμη σου, είναι η πιθανή δουλεία σου, αρκεί να την κατανοήσεις!
Μια «τροφή» για σκέψη σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Rory Gas

῾Ο ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει.

Rorygas Orwell

Αν ο εφιάλτης του Όργουελ ήταν πρώτου τύπου ο δικός μου είναι τρίτου τύπου!
Ο δικός του φαντάζει παιδιάστικος εμπρός στον δικό μου.
Έχουν προχωρήσει σε μυστικά εργαστήρια, τα πειράματα της κλωνοποίησης του ανθρώπου, σε τέτοιο βαθμό, που είναι έτοιμοι οσονούπω να περάσουν στην παραγωγή, οι χορηγοί αφέντες.
Και ως εκ τούτου είμαστε πλέον όχι απλώς αναλώσιμοι αλλά άχρηστοι.
Θα αρχίσουν να μας «θερίζουν», δεν μας χρειάζονται.
Γιατί να ξοδεύουν τόσο χρήμα για να μας κάνουν τηλεοπτικά λοβοτομή και χωρίς σαφή αποτελέσματα, αφού μπορούν να παράγουν ανθρώπους με λοβοτομή εκ φύσεως.
Τα ζευγάρια που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά πληθαίνουν, σε λίγο θα κάνουν μια αίτηση και θα τους έρχεται στο σπίτι ένα παιδί «Άριο» (όπως το ονειρεύονται), δεν πειράζει που θα έχει μειωμένη αντίληψη, άλλωστε και οι γονείς του ήδη έχουν απωλέσει μέρος της αντίληψης.
Όταν ο κόσμος παρακολουθεί τηλεόραση για να του υποδείξει τι πρέπει να κάνει κατά την διάρκεια της ημέρας, να πάει στην τράπεζα να βγάλει συγκεκριμένο ποσό, να πάει για μπάνιο στη θάλασσα, να πάει να ψωνίσει εορταστικά, να αγοράσει αυτό ή το άλλο προϊόν, να πάει διακοπές, να φάει τον αγλέορα που του διαφημίζουν και μετά να πίνει τα οξέα για να γίνει ελαφρύς, νέος και υγιής.
Να τρέξει να φτιάξει τα χαρτιά για το οικογενειακό επίδομα, το επίδομα ανεργίας, το επίδομα κοινωνικού τουρισμού, το επίδομα κοινωνικού πολιτισμού, κοινωνικού παντοπωλείου, κοινωνικού τιμολογίου ενέργειας, επίδομα πετρελαίου, να πάει να ψηφίσει συγκεκριμένα μεταξύ δυο κομμάτων ή δυο διακυβευμάτων με αρνητική ψήφο για να μην βγει το άλλο, κλπ. Έλεος!
Νισάφι πια!
Με τόσο «υγιή» κοινωνισμό (σοσιαλισμό) θα σκάσω από υγεία!
Όταν λοιπόν ένα πλάσμα χρειάζεται οδηγίες χρήσης για να λειτουργήσει, δεν μπορεί να φαντάζεται, και πολύ περισσότερο, να νιώθει άνθρωπος και δη ελεύθερος!
Είναι οτιδήποτε άλλο (μηχανικό) εκτός από αυτό!
Αν ο Όργουελ έκανε λόγο για την αρχή του τέλους εγώ μιλώ για το τέλος της ανθρωπότητας!
ΑΝΤΙΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΕ


Υ.Γ. Όταν με ρωτούν τι προτείνω να κάνουν, απαντώ... ΤΙΠΟΤΑ!
Αν δεν ξέρεις από μόνος σου τι πρέπει να κάνεις, τι νόημα έχει να σου δώσω εγώ οδηγίες χρήσης, όταν αυτές είναι που χρειάζεσαι για να λειτουργήσεις… ως άνθρωπος!
Rory Gas

ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ

Είχα άγνοια, δεν παρακολουθώ, έχω «πετάξει έξω από τα τείχη τον Γυάλινο Δούρειο Ίππο» που μας δώρισαν οι απόγονοι των Δαναών.
Το έμαθα σήμερα από τους φίλους μου που ψήφισαν ΟΧΙ, με ρώταγαν τι θα γίνει την Κυριακή, με την απόγνωση στο βλέμμα.
Τελικά κατάφεραν να τρομοκρατήσουν και τους αντιρρησίες.
Μην μασάτε, θέλουν να σας λυγίσουν, σας είχα προειδοποιήσει, το «γάντι» που τους πετάξατε, θα το σηκώσουν και θα σας χαστουκίσουν, έτσι έχουν μάθει να φέρονται στους δούλους.
Είχα ρισκάρει μια εκτίμηση πως δεν θα γίνει δημοψήφισμα, επειδή δεν θέλουν χρεοκοπία.
Αν ήταν θα την έκαναν μεσάνυχτα, την ώρα που βγαίνουν σεργιάνι οι κακοποιοί.
Όταν έγινε τελικά το δημοψήφισμα πρόβλεψα σίγουρο ΝΑΙ, μιας και δεν ήθελαν χρεοκοπία.
Τελικά «βγήκε» ένα σαρωτικό ΟΧΙ.
Δεν ίδρωσε όμως το αυτί κανενός, μας πήγανε για ΝΑΙ δεν θέλουν χρεοκοπία.
Τώρα η προπαγάνδα συνεχίζεται.
Δεν θέλουν χρεοκοπία, πάρτε το χαμπάρι, το παιχνίδι των μέσων έχει έναν και μόνο σκοπό.
Να σας πείσουν πως έξω από το μαντρί θα σας φάει ο λύκος, θέλουν να ενισχύσουν το εργαλείο της δουλείας σας, το ευρώ.
Αν ήταν για χρεοκοπία δεν θα σας το έλεγαν και μάλιστα τόσους (5) μήνες.
Ο στόχος είναι ο θάνατος της Ελληνικής αγοράς, για να επιδείξουν την δύναμη τους, να τρομάξετε και να στραγγαλίσουν την τελευταία ελεύθερη συντεχνία, τους εμπόρους.
Μακάρι να γυρνάγαμε σε υποτιμημένο νόμισμα, σας έπεισαν τελικά πως είναι καταστροφικό.
Αν ήξεραν οι δούλοι… πως δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα αλλά οι αφεντάδες τους θα χάσουν τα πάντα, θα τους είχαν «αφανίσει».
Όχι με επαναστάσεις, εκεί θα έχουν την τύχη κάθε επαναστάτη, αλλά με αργία,
ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΙΕΘΝΗ ΕΜΠΟΡΑ ΦΟΥΣΤΗ!
Ακούω πολλές φορές να μην ψωνίζετε από πολυεθνικές, δεν αρκεί, πρέπει να μην ψωνίζετε και πολυεθνικά προϊόντα, αλλά κυρίως να μην δουλεύετε γι’ αυτούς.
Να δουλέψουν μόνοι και να τα φάνε μόνοι.
«ΘΑΝΑΤΟΣ» ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΚΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΣΑΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ «ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΑ»!
Δεν διώξανε μωρέ οι πρόγονοι μας τους Οθωμανούς για να μας σκλαβώσουν οι Μέδικοι –τα πιο χειρότερα, «πολιτισμένα» κτήνη.
Επειγόντως να γυρίσουμε στις εργασίες μας, όσο υπάρχουν μαστόροι που θα διδάξουν τα παιδιά μας, με την προϋπόθεση να μην αγοράζουμε τίποτα εισαγόμενο (κινητά, αυτοκίνητα, ηλεκτρικά κλπ, μόνο κατ’ ανάγκη) και να ενισχύσουμε την Ελληνική αγορά που εξάρθρωσαν ο Εθνάρχης και ο σκατόψυχος, με νόμους κι εμείς ακολουθήσαμε ως αδαείς!
Κι έπειτα να χώσουν τα δάνεια τους στον μόλο τους!
Δεν τα θέλουμε μωρέ, έχουμε στην Πατρίδα μας ό, τι χρειάζεται ένας άνθρωπος, τα είπαν οι ποιητές μας, αρκεί να βγούμε από την «γη των λωτοφάγων» και να τα «ξεθάψουμε» από την λήθη του ψευτοπροοδευτισμού!

Rory Gas