Ποιος είναι τελικά ο φασίστας;

Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Β΄)

Η κατά κόρον και καταχρηστική χρήση του όρου «φασίστας», εδώ και πολλά χρόνια, δεν συμβαίνει τυχαία και έρχεται να καλύψει την ολοκληρωτική γύμνια της Αριστεράς, «επαναστατικής» και μη, έως και τις παρυφές του αναρχισμού, απέναντι στην διαμορφούμενη πραγματικότητα.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους όρους, όπως για παράδειγμα ο ρατσισμός.
Διόλου τυχαία οι όροι αυτοί μπήκαν στο καθημερινό «οπλοστάσιο» και χρησιμοποιούνται σαν σφαίρες, επιβεβλημένοι από το ρεύμα της «πολιτικής ορθότητας», που είναι ουσιαστικά ιδεολογικό αποκύημα της αριστερής πτέρυγας της παγκοσμιοποίησης με έδρα τις ΗΠΑ, η οποία μέχρι πρότινος καθοδηγούσε το άρμα της παγκοσμιοποιητικής διαδικασίας.
Λέμε, μέχρι πρότινος, γιατί εσχάτως φαίνεται πως η καρέκλα της τρίζει, αλλά οψόμεθα.
Ουσιαστικά «φασίστας» τείνει να είναι απλά όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους.
Ο οποιοσδήποτε πρέπει πρώτα να αποδείξει πως δεν είναι «φασίστας» και μετά να αναπτύξει την επιχειρηματολογία του.
Πρόκειται για μια πονηρή τακτική συντριβής του αντιπάλου σου δίχως να μπεις στον κόπο να επιχειρηματολογήσεις σοβαρά.
Επί προσθέτως, δείχνεις ότι προτιμάς να ετεροπροσδιοριστείς, επιλέγοντας τον αντίπαλό σου και συγκρινόμενος σταθερά μ’ αυτόν.
Η σύγκριση με τον «φασίστα» θα σε βγάζει πάντα ασπροπρόσωπο ακόμα κι αν οι πράξεις σου είναι εξ ίσου ελεεινές.
Επί πλέον, οποιαδήποτε διαφορετική άποψη υποχρεωτικά θα πρέπει να συγκλίνει στο δικό σου δίπολο: «φασισμός» και «αντιφασισμός», οπότε τα στρατόπεδα γίνονται συγκεκριμένα και ο καθένας απορροφά το μερίδιό του, συνθλίβοντας όλες τις υπόλοιπες απόψεις.
Νομίζουμε πως η πραγματική γύμνια της πρακτικής είναι ολοφάνερη, αν και ομολογουμένως έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική.
Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι, θα πρέπει πρωτίστως να αποκαταστήσουμε την αξία και σημασία των λέξεων.
Ο φασισμός, όπως εκφράστηκε από τον Μουσολίνι (πρώην σοσιαλιστής), ήταν ένα επαναστατικό[1]ρεύμα που διακήρυττε την

Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον της Βεργίνας.

Ανά τους αιώνες τους ιστορικούς, όλοι κάτι παίρνουν από το Ελληνικό πνεύμα, αλλά και από την αστείρευτη ενέργεια τής Ελληνικής γαίας

Άλλοι δανείζονται, άλλοι σφετερίζονται, άλλοι κατακτούν και κλέβουν.

Σήμερα με φτιαχτή νομική κάλυψη, και τακτ εκβιασμούς "αγοράζουν", επειδή βέβαια κάποιοι είναι διατεθειμένοι ή αναγκάζονται να "πουλήσουν".

Οι Ρωμαίοι της δύσης, οι Ρωμαίοι της Ανατολής, ο Μεσαίωνας, η αναγέννηση, ο νεώτερος δυτικός πολιτισμός, και η γιγαντωμένη υλιστική του κατάντια μέχρι σήμερα.

Τιμή στο Ελληνικό πνεύμα, που εκπολιτίζει βαρβάρους ανά τους αιώνες, με τις επιστήμες της καλές τέχνες τις ανθρωπιστικές, και κοινωνικές ιδέες, την ιερή του γλώσσα, μητέρα όλων των δυτικών γλωσσών.

Τιμή στον Ελληνισμό, που μετέτρεψε σε αρκετά μεγάλο ποσοστό, έναν πλανήτη έμβιων όντων, σε ανθρώπους με ιδανικά, και αρετές.

Ντροπή στους κρατούντες επί τής γης, που στον βωμό των γεωστρατηγικών, και οικονομικών συμφερόντων τους προωθούν και υποδαυλίζουν ανιστόρητες, και εύφλεκτες πολιτικές.

Ντροπή στους εξουσιαζόμενους τής γης που υποκύπτουν στην θέληση των κρατούντων.  

Ντροπή στους γείτονες, που Σλάβοι όντες θέλουν να γίνουν Έλληνες, με όχημα την Μακεδονία.

Σκλάβοι, αυτή είναι η λέξη με την οποία καταγράφονται στα Βυζαντινά χρονογραφήματα.

Όπως και τώρα, έτσι και τότε στις μεγάλες μεταναστεύσεις, στίφη μετανάστευσαν για να γίνουν σκλάβοι. (Λατινικά Slavus, αγγλικά slave κτλ.)

Όπως και τώρα έτσι και τότε, γύρευαν ένα τόπο με προϋποθέσεις, και μια φάτνη για να συνεχίσουν να υπάρχουν, βαφτισμένοι στα νάματα της αρχέγονης, αυθεντικής και αστείρευτης ψυχής, που δεν χρειαζόταν, ούτε χρειάζεται ετικέτα, γιατί είχε και έχει θεϊκή αιωνιότητα.

Να γιατί όλοι οι άλλοι θέλουν να έχουν την ετικέτα Έλληνες.

Το μαρτυρά πολύ απλά η γλώσσα, η γλώσσα που μιλάμε εμείς χιλιετηρίδες, η Ελληνική γλώσσα.   

Μακεδνός-η –ον  (μήκος)  μηκεδανός Μήκος+ δανός γενική του Δα =γή, που σημαίνει, γήινη έκταση σε μεγάλο μήκος.  

Πνευματικά δικαιώματα μιας φυλής, κατοχυρωμένα ,από την αντικειμενική ιστορία, την αρχαία Ελληνική γραμματεία, και από την αρχαιολογία, καταστρατηγούνται, σε αντίθεση με αντίστοιχα, μικρά και μεγάλα, που εφαρμόζονται δικαστικά, ή και πολεμικά μέχρι κεραίας.

Ανταποδοτικά οφέλη, της ανιδιοτελούς προσφοράς ανά τους αιώνες, η αχαριστία και η συνεχής επιθετικότητα του υλισμού, στον ανθρωπισμό.

Μια παράλογη καταστροφική μανία….

Μια αυτοκτονία του ανθρωπίνου είδους.

Ανάχωμα και πάλι η ανατολή του Ελληνισμού για να διασωθεί, η έννοια του ανθρώπινου, και ο πλανήτης.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/2/2018=16=7

«Πυραμίδα»-γίγας 4.000 χρόνων φρουρούσε την Κέρο των Κυκλάδων!

Το ακρωτήρι που έχει σχήμα πυραμίδας στο νησί τής Κέρου

Του Γιώργου Λεκάκη

Περισσότερα από 4.000 χρόνια πριν, κάποιοι λάξευσαν ολόκληρη την επιφάνεια ενός ακρωτηρίου, που είχε φυσικό σχήμα πυραμίδας, στο νησί της Κέρου των Κυκλάδων.
Το σχήμα καλύφθηκε με 1.000 τόνους ειδικά εισαγόμενης αστραφτερής λευκής πέτρας, για να του δώσει την εμφάνιση ενός γίγαντα, ενισχυμένου από το πυραμιδοειδές σχήμα, να υψώνεται ως φρουρός στο Αιγαίο:
Είναι η πιο επιβλητική ανθρωπογενή δομή σε όλο το Αρχιπέλαγος των Κυκλάδων!
Αλλά κάτω από την επιφάνεια των αναβαθμίδων υπάρχουν ανεξερεύνητα ακόμη επιτεύγματα της μηχανικής και δεξιοτεχνίας για να ανταγωνιστούν το εντυπωσιακό εξωτερικό του κτηρίου. Αρχαιολόγοι από τρεις διαφορετικές χώρες, που συμμετέχουν στις εν εξελίξει ανασκαφές, έχουν βρει αποδείξεις για ένα σύμπλεγμα σηράγγων αποχέτευσης - κατασκευασμένο 1.000 χρόνια πριν από την περίφημη εσωτερική υδραυλική εγκατάσταση του μινωικού ανακτόρου της Κνωσού στην Κρήτη - και ίχνη εξελιγμένης μεταλλουργίας.

Η σκάλα εισόδου από ψηλά: η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερη την πρώιμη εποχή του χαλκού. Φωτογραφία: Michael Boyd

Το Δασκαλειό είναι ένα μικρό νησί, αποτέλεσμα της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Αλλά 4.500 χρόνια πριν, συνδεόταν με ένα στενό υπερυψωμένο μονοπάτι με την Κέρο - σήμερα ακατοίκητη και προστατευόμενη περιοχή.
Η Νάξος απέχει 10 χιλιόμετρα απ’ εδώ.
Την 3η χιλιετία π.Χ. η Κέρος ήταν ένα σημαντικό ιερό, όπου γίνονταν σύνθετα τελετουργικά.
Ενωρίτερα ανασκαφές από ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και του Κυπριακού Ινστιτούτου ανακάλυψαν χιλιάδες μαρμάρινα κυκλαδικά γλυπτά - τυποποιημένα ανθρώπινα ειδώλια, που ενέπνευσαν Δυτικούς καλλιτέχνες, όπως ο Πάμπλο Πικάσο - και τα οποία φαίνεται οι λατρευτές να είχαν σκόπιμα σπάσει αλλού, και να τα έφεραν στο νησί για ταφή.
Η διατήρηση και η κατασκευή του οικισμού θα ήταν μια τεράστια κοινοτική προσπάθεια.
Οι πλέον έρημες πλαγιές του Δασκαλειού, ήταν κάποτε καλυμμένες με δομές και κτήρια, γεγονός που πριν 4.500 χρόνια, το καθιστούσε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες νησιωτικές περιοχές!
Αλλά δεν ήταν αυτάρκης. Τρόφιμα, πέτρα και μέταλλο έπρεπε να εισαχθούν!
Η πρώτη απόδειξη μεταλλοτεχνίας βρέθηκε στις ανασκαφές πριν από 10 χρόνια.
Στα νέα ευρήματα έχουν προστεθεί δύο εργαστήρια γεμάτα συντρίμμια μεταλλουργίας, όπως τσεκούρι, καλούπι για χάλκινα μαχαίρια και δεκάδες κεραμικά θραύσματα από μεταλλουργικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένου ενός φυσητήρα.
Οι αρχαιολόγοι θέλουν να επιστρέψουν για να ανασκάψουν έναν ανέπαφο πήλινο φούρνο, που βρέθηκε στο τέλος της ανασκαφικής περιόδου.

Ένας ερευνητής κρατά ένα καλούπι κατασκευής αιχμής δόρατος από τετηγμένο χαλκό. Φωτογραφία: Michael Boyd

Ο διευθυντής της ανασκαφής Michael Boyd, του Πανεπιστημίου του Cambridge, είπε πώς στο Δασκαλειό είναι μια μεταλλουργική εμπειρία συμπυκνωμένη, σε μια εποχή που η πρόσβαση τόσο στις δεξιότητες όσο και στις πρώτες ύλες ήταν πολύ περιορισμένη.

Εδώ είναι η αρχή της αστικοποίησης, είπε.
Σταδιακώς επισκιάσθηκε η αρχική σημασία του ιερού!
Η ανασκαφή απεκάλυψε ίχνη τροφίμων: Όσπρια, σταφύλια, ελιές, σύκα, αμύγδαλα, και δημητριακά (σιτάρι και κριθάρι).
Η κ. Εύη Μαργαρίτη του Κυπριακού Ινστιτούτου, εδήλωσε: «Ένα μεγάλο μέρος αυτής της τροφής εισήχθη. Άρα θα πρέπει να επανεξετάσουμε όσα γνωρίζουμε για τα υφιστάμενα δίκτυα ανταλλαγής των τροφίμων».
Ο σερ C. Renfrew, από κοινού διευθυντής της ανασκαφής, στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και τώρα ο ανώτερος συνεργάτης στο McDonald Institute για την Αρχαιολογική Έρευνα, ήλθε για πρώτη φορά στην Κέρο ως φοιτητής και επιστρέφει συχνά καθ' όλην την μακρά σταδιοδρομία του.
Οι ανασκαφές καταγράφονται ψηφιακά χρησιμοποιώντας τα προγράμματα iDig που λειτουργούν σε iPad για πρώτη φορά στο Αιγαίο.
Αυτό δημιουργεί τρισδιάστατα μοντέλα χρησιμοποιώντας φωτογραμμική καταγραφή ολόκληρης της διαδικασίας ανασκαφής, δίνοντας σε όλους τους εμπλεκόμενους πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο.
Για ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Complex engineering and metal-work discoveredbeneath ancient Greek 'pyramid'.
Αυτές οι "λευκές πυραμίδες" ίσως ήταν κάτι σαν φανοί / φάροι... Θυμίζω ότι έτσι λευκή ήταν και των Θηβών Βοιωτίας...
Το Δασκαλειό και η Κέρος έχουν πολλά ακόμη να πουν... Περιμένετε... τα σπουδαία δεν τα είπαν ακόμη...
Θυμίζω ότι στην Κέρο έγινε η μεγαλύτερη αρχαιοκαπηλία του 20ού αιιώνα..

arxeion-politismou.gr

Ξεπουλιέται ένα κράνος αρχαίου Σπαρτιάτη του 5ου αι. π.Χ.

“ Συναγερμός για την διάσωση ενός μοναδικού κειμηλίου. Θα «πιάσει» 120.000 δολλάρια! ”

ΣΠΑΡΤΗ. Mια σημαντική αποκάλυψη έκανε στο Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης ο Χρήστος Αλεξάκος, επικεφαλής της παράταξης «Ελπίδα» ζητώντας άμεση κινητοποίηση από τον Δήμο και τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.Όπως ανέφερε, ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας, λάτρης της Αρχαίας Σπάρτης Γιώργος Λεκάκης τον προειδοποίηση εσπευσμένα για την διεξαγωγή δημοπρασίας από τον ισπανικό Οίκο δημοπρασιών «Artifacts» στις 19 Ιανουαρίου 2018 ενός «σπάνιου χάλκινου κράνους της Σπάρτης.
Ο κ. Αλεξάκος κάλεσε τον Δήμαρχο και το Σώμα άμεσα και σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία να παρέμβουν προκειμένου να διακοπή η δημοπρασία και να αναζητηθείο τρόπος το σπάνιο και σημαντικό αυτό κειμήλιο να περιέλθη στο στην Ελληνική Πολιτεία ή στον Δήμο Σπάρτης.
Μάλιστα ο Γιώργος Λεκάκη στην ιστοσελίδα του «Αρχείον Πολιτισμού» αναφέρει ότι
«το κράνος / περικεφαλαία είναι σε πολύ καλή κατάσταση, με πρωτότυπη πράσινη πατίνα, που δεν έχει γίνει αποκατάσταση.
Άλλα στοιχεία δεν δίνονται - απόδειξις της παράνομης κατοχής του πωλητή και φυσικά της πώλησης!!!
Αναμένεται να πιάσει τιμή 120.000 δολλάρια.!!! Τρελλό, αλλά αληθινό!
Ενημερώνω τους ανευθυνο-υπεύθυνους του υπ. Πολιτισμού πως η Artifacts εδρεύει στο Trevijano 23, Grandia, στην Βαλέντσια, 46730 Ισπανία.
Θα κάνει κάτι του υπ. Πολιτισμού;
Οι Σπαρτιάτες;
Ο Δήμος Σπάρτης;
Η Περιφέρεια Πελοποννήσου;
Όλοι μαζί εν υπνώσει;»
Ο Χρήστος Αλεξάκος ζήτησε την άμεση παρέμβαση της Αρχαιολογογίας και της κ. Πάντου προκειμένου να κινηθούν άμεσα οι διαδικασίες.
Η αναβολή της δημοπρασίας ίσως είναι μία διαδικασία χρονοβόρα και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι και με την αναβολή το κράνος του Αρχαίου Σπαρτιάτη θα περάσει στην κατοχή της Ελλάδας ή του Δήμου Σπάρτης.
Αν το Υπουργείο Πολιτισμού ολιγωρήσει τότε η περικεφαλαία που φορούσε ένας ήρωας της Αρχαίας Σπάρτης θα κοσμήσει κάποια έπαυλη ή κάποια συλλογή.
Πρόκειται για κράνος που φορούσε πολεμιστής της αρχαίας Σπάρτης που ενδεχομένως πολέμησε είτε στους Πελοποννησιακούς, είτε στους Περσικούς πολέμους.
Ισως μια πιο αποτελεσματική κίνηση να ήταν η ενημέρωση πάραυτα ενός Σπαρτιάτη συλλέκτη που έχει και την οικονομική δύναμη και την γνώση προκειμένου να το αγοράσει και στη συνέχεια να το παραδώσει – δωρίσει στον Δήμο Σπάρτης.
Ένα τέτοιο στοιχείο θα μπορούσε από μόνο του να αποτελέσει σημείο αναφοράς γύρω από το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί ένα σημαντικό σχέδιο πολιτισμικής αναφοράς.
Ένας τέτοιος άνθρωπος, συλλέκτης, δωρητής και λάτρης της ιστορίας της Αρχαίας Σπάρτης είναι ο Δημήτριος Καλοειδής.
Σε κάθε περίπτωση ο Δήμος πρέπει να κινηθεί άμεσα, εντός των επόμενων ωρών αξιοποιώντας τόσο την παρέμβαση Αλεξάκου όσο και την εγρήγορση Λεκάκη.
Μπροστά στην απόκτησή και στην αξιοποίησή του ωχριούν όλα μαζί τα «Σπάρταθλον» και όλα μαζί τα «Spartan Race»…

Αυτό το κράνος ανήκει στη Σπάρτη κι εδώ πρέπει να επιστρέψει, πάση θυσία..!

Ο ιστότοπος της Δημοπρασίας εδώ

notospress.gr/

Τουλάχιστον, ο Τσολάκογλου είχε πολεμήσει!

Photo: Gemma Ward by Mert Alas and Marcus Piggot

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι είναι ασύλληπτη η φαιδρότητα των πατριδοκάπηλων, από την άλλη μεριά των συνόρων μας, που αυτοαποκαλούνται απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν τη Μακεδονία του Φιλίππου, τη χωρίζουν 10 αιώνες, πάνω-κάτω, από την κάθοδο των σλαβικών φίλων στη Βαλκανική.
Σ’ αυτή τη βάση, μπορεί κανείς ν αντιληφθεί το σκεπτικό των συνελλήνων και την αγανάκτησή τους που τους κάνει να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ελληνικότητα της Μακεδονίας — ή τουλάχιστον κάποιων απ’ αυτούς.
Διότι κάποιοι άλλοι από εκείνους που αυτές τις μέρες καλούν τον κόσμο να βγει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, ίσως οι περισσότεροι, είναι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των γραικύλων και των δοσίλογων που κυβερνώντας τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, με τη δουλική και επονείδιστη σιωπή τους, επέτρεψαν στον στρατάρχη Τίτο να δημιουργήσει, και στο βάθος του χρόνου να «τεκμηριώσει», την εθνική υπόσταση της γειτονικής, πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Εκείνους τους άθλιους που μας κυβερνούσαν εκείνα τα χρόνια, τους ονομάσαμε, μάλιστα, «εθνάρχες» και «γέρους της Δημοκρατίας», τρομάρα μας!
Θυμήθηκα αυτές τις μέρες, και διηγούμουν σ’ ένα φίλο τις προάλλες, μιαν προσωπική εμπειρία που με σημάδεψε: το 1991, στο φόρτε της ιστορίας του νεομακεδονικού ζητήματος, έτυχε να βρίσκομαι στην Ολλανδία ως μεταπτυχιακός φοιτητής.
Τότε που πολλοί από εσάς στην Ελλάδα θα κάνατε ασφαλώς μποϊκοτάζ στα ολλανδικά προϊόντα, διαμαρτυρόμενοι για τη στάση της Ολλανδίας στο ζήτημα, έδινα κι εγώ τη μάχη μου εκεί –και μάλιστα, όχι χωρίς κόστος, που πάντως ούτε είναι της παρούσης να καταθέσω ούτε ενδιαφέρει κανέναν.
Το Χρόνινγκεν, η πόλη που βρισκόμουν στην Ολλανδία, ήταν ένα φοιτητικός πύργος της Βαβέλ, με τις ευλογίες του Εράσμου –του προγράμματος κινητικότητας των φοιτητών. Έτυχε τότε να γνωρίσω και μερικά εξαιρετικά παιδιά από τη FYROM, με τα οποία γίναμε φίλοι εν μέσω έντονων συζητήσεων και πυρακτωμένων αντιπαραθέσεων που πολλά λίτρα από μοναστηριακές μπύρες φούντωναν ακόμα περισσότερο.
Αυτοί οι φίλοι μου, ήταν που κάποια στιγμή μου υπέδειξαν να πάω στην πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της πόλης, στο τμήμα φιλολογίας και να ρίξω μια ματιά. Έτσι κι έκανα και προς μεγάλη μου, ομολογώ, έκπληξη, ανακάλυψα πολλά μέτρα ραφιών, γεμάτα με βιβλία σχετικά με τη “μακεδονική” γραμματεία.
Ο Τίτο, βλέπετε είχε κάνει πολύ συστηματική και σοβαρή δουλειά!
Τότε κατάλαβα ότι το παιχνίδι ήταν χαμένο κι ήλπισα ότι, εναλλακτικά, η Ελλάδα, που εκείνη την εποχή φάνταζε ως η ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων, απλώς θα έλυνε το θέμα με την οικονομική εισβολή και την de facto κατάκτηση της γειτονικής Σλαβικής Μακεδονίας.
Λάθος είχα κάνει!
Οι ντόπιοι πατριδοκάπηλοι, αντί να διορθώσουν αυτό, τουλάχιστον, το λάθος των δοσίλογων προγόνων τους, προτίμησαν να παίξουν το χαρτί του σκληρού πατριωτισμού.
Βλέπετε, το εμπάργκο που ακολούθησε κατά της γειτονικής χώρας, γέννησε ευκαιρίες για λαθρεμπόριο κι εύκολο πλουτισμό.
Έφαγαν κι από κει μέχρι σκασμού!
Κι ύστερα, αφού χόρτασαν, οι αχόρταγοι, έπεσαν σε χειμερία νάρκη επί δυόμισι σχεδόν δεκαετίες, για να χωνέψουν.
Ξυπνούν ξανά σήμερα για ν’ αρχίσουν πάλι τους πατριωτικούς παιάνες, οι αγύρτες…
Αλλά ας μην ξεχάσουμε να πούμε δυο λόγια και γι’ αυτά τα θρασίμια που μας κυβερνούν σήμερα, αυτούς τους αγάνωτους τενεκέδες που αυτοαποκαλούνται αριστεροί και που για κακή μας τύχη, ετούτη την εποχή, διαχειρίζονται τις ζωές μας.
Αυτά τα βδελυρά υποκείμενα, που παρέλαβαν την Ελλάδα στο ναδίρ, όπως την κατάντησαν οι προηγούμενοι ολετήρες, για να ρίξουν την πατρίδα μας ακόμα πιο χαμηλά κι από το ναδίρ, αν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιο σημείο -να που από τα πράγματα δείχνουν ότι υπάρχει!
Διότι όταν βρίσκεσαι ταπεινωμένος και καταφρονεμένος, καταγέλαστο ράκος της διεθνούς κοινότητας και ανομολόγητα πτωχός, δεν ανοίγεις εκουσίως τέτοιες συζητήσεις.
Όταν πράττεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε παίρνεις τη θέση σου στην ιστορία, δίπλα στους δοσίλογους των περασμένων γενεών κι ακόμα χαμηλότερα: στο κάτω-κάτω της γραφής, τουλάχιστον ο Τσολάκογλου είχε πραγματικά πολεμήσει, πριν γονατίσει για να γλύψει τη γερμανική μπότα.

medium.com/@Raskolnick

Στο φως η διεθνής των αρχαιοκαπήλων

Η «Κ» δημοσιεύει πρώτη φορά φωτογραφικά ντοκουμέντα για το ύποπτο «παρελθόν» αρχαιοτήτων που κατασχέθηκαν στο Μανχάταν.

..

Το αποκαλούσαν «Θεά της Σαρδηνίας» και η εκτιμώμενη αξία του έφθανε το 1,2 εκατ. δολάρια.
Το μαρμάρινο γυναικείο ειδώλιο θα έβγαινε σε δημοπρασία στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
Στις φωτογραφίες του επίσημου καταλόγου παρουσιαζόταν άθικτο, επιμελώς συντηρημένο.
Μια πιο προσεκτική ματιά, όμως, αποκάλυπτε κάτω από τον αριστερό μαστό και στη βάση του ύποπτα σημάδια.
Ήταν μαύρες αποχρώσεις, απομεινάρια επικαθίσεων αιώνων.
Σε αντικείμενα σαν κι αυτό, φυτά και ρίζες δέντρων ενδέχεται με τα χρόνια να αφήνουν το αποτύπωμά τους.
Για τους επίδοξους αγοραστές αντίστοιχα στοιχεία κρίνονται πολύτιμα, καθώς χρησιμεύουν ως αποδείξεις γνησιότητας αυξάνοντας τη χρηματική αξία.
Για τους διώκτες αρχαιοκαπήλων, όμως, τα ίδια σημάδια μπορεί να αποτελέσουν πρόσθετες ενδείξεις ότι το επίμαχο αντικείμενο αποτελεί προϊόν λαθρανασκαφής.
Λίγες εβδομάδες πριν από τη δημοπράτηση ο δρ Χρήστος Τσιρογιάννης, ερευνητής παράνομων αρχαιοτήτων και διεθνών αρχαιοκαπηλικών κυκλωμάτων στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, κατάφερε να ταυτίσει τη «Θεά της Σαρδηνίας» με φωτογραφίες στο αρχείο του Ιταλού εμπόρου τέχνης και καταδικασθέντος για αρχαιοκαπηλία Τζιάκομο Μέντιτσι.
Σε αυτές το ειδώλιο φαίνεται ακαθάριστο και σπασμένο σε έξι κομμάτια (λείπει σχεδόν η μισή κεφαλή).
Υπάρχει όμως κάτι κοινό με την εικόνα του καταλόγου δημοπράτησης.
Οι επικαθίσεις εντοπίζονται στα ίδια ακριβώς σημεία.
Ο Έλληνας ερευνητής ενημέρωσε τις αμερικανικές και ιταλικές αρχές και μόλις έξι ημέρες μετά την ανακάλυψή του ο οίκος Christie’s απέσυρε το αντικείμενο.
Φορείς στη Σαρδηνία απαίτησαν τον επαναπατρισμό του. Η τύχη του δεν έχει γίνει δημοσίως γνωστή. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, όμως, αυτή η ταύτιση θα οδηγούσε σε νέες σημαντικές αποκαλύψεις με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον.
Το 2014 ο Χρήστος Τσιρογιάννης είχε μιλήσει στην «Κ» για τη «Θεά της Σαρδηνίας».

Οι νέες ταυτίσεις
Στο ιστορικό συλλογής που είχε παραθέσει ο οίκος δημοπρασιών φαινόταν ότι η «Θεά της Σαρδηνίας» ανήκε τουλάχιστον από το 1997 στον Αμερικανό μεγιστάνα Μάικλ Στάινχαρντ.
Την προηγούμενη εβδομάδα αστυνομικοί της Νέας Υόρκης πραγματοποίησαν έφοδο στο σπίτι και στο γραφείο του δισεκατομμυριούχου κατάσχοντας 15 αντικείμενα, τα οποία εκτιμάται ότι είναι προϊόντα αρχαιοκαπηλίας από την Ελλάδα και την Ιταλία.
Η σύνδεση προσώπων και αντικείμενων, όμως, δεν εξαντλείται σε αυτές τις δύο υποθέσεις.
Η «Κ» παρουσιάζει πώς το νήμα των ταυτίσεων από την επίμονη δουλειά του κ. Τσιρογιάννη και σε κάποιες περιπτώσεις με τη σημαντική βοήθεια απρόσμενων συμμάχων του, οδηγεί σε νέα ευρήματα και στην αποκάλυψη πολυπλόκαμων δικτύων διακίνησης αρχαιοτήτων.
Παράλληλα δημοσιεύει πρώτη φορά φωτογραφικά ντοκουμέντα για το ύποπτο παρελθόν της κατασχεμένης συλλογής Στάινχαρντ, τα οποία παραχώρησε στην «Κ» ο Έλληνας ερευνητής.
Στο ένταλμα έρευνας στο διαμέρισμα του Στάινχαρντ στο Μανχάταν απαριθμώνται τα κατασχεμένα αντικείμενα. Ανάμεσά τους βρίσκεται και μια αρχαιοελληνική λευκή λήκυθος.
Χρονολογείται σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα στο 420 π.Χ., αναπαριστά ταφική πομπή και η αξία της εκτιμάται στα 380.000 δολάρια.

Το απόσπασμα από το αμερικανικό ένταλμα όπου αναφέρεται η κατάσχεση της λευκής ληκύθου.

Όπως εξηγεί στην «Κ» ο κ. Τσιρογιάννης, το ίδιο αντικείμενο εντοπίζεται σε πέντε φωτογραφίες (καλυμμένο με χώμα σε ορισμένες εικόνες και σε άλλες καθαρισμένο μετά τη συντήρησή του), στο αρχείο των εμπόρων αρχαιοτήτων Ρόμπιν Σάιμς - Χρήστου Μιχαηλίδη, που συνδέθηκαν με το σκάνδαλο του Μουσείου Γκετί και εκ των οποίων ο δεύτερος σκοτώθηκε σε δυστύχημα το 1999.

Η λευκή λήκυθος αριστερά στη φωτογραφία των εισαγγελικών αρχών της Νέας Υόρκης μετά την κατάσχεσή της. Δεξιά το ίδιο αντικείμενο, ακαθάριστο, σε φωτογραφία από το αρχείο Σάιμς- Μιχαηλίδη.

Το συγκεκριμένο αρχείο έγινε γνωστό από την περιβόητη υπόθεση της Σχοινούσας.
Πέρασε στα χέρια των ελληνικών αρχών το 2006 μετά την κατάσχεση δεκάδων αρχαίων αντικειμένων σε βίλα του νησιού (η σχετική δίκη ξεκίνησε μόλις την περασμένη Τετάρτη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών).
Πρόκειται για 17 πράσινα δερματόδετα ντοσιέ, τα οποία εντοπίστηκαν στη βίλα.
Με χρυσά γράμματα αναγράφεται στο καθένα το περιεχόμενό τους. Σε αυτά βρέθηκαν συνολικά 2.217 φωτογραφίες αρχαιοτήτων.
Ο κ. Τσιρογιάννης είχε περιγράψει παλιότερα στην «Κ» αυτό το υλικό, στο οποίο διατηρεί πρόσβαση, ως «πανόραμα με εκπληκτικής ομορφιάς αντικείμενα όλων των αρχαίων πολιτισμών που έχουν βρεθεί παράνομα τις τελευταίες δεκαετίες σε διάφορα μέρη της υφηλίου».
Έκτοτε αυτές οι εικόνες, μαζί με όσες έχουν εντοπιστεί στα αντίστοιχα αρχεία του Μέντιτσι, αλλά και του Ιταλού εμπόρου αρχαιοτήτων Τζιανφράνκο Μπεκίνα, χρησιμεύουν για την ταυτοποίηση πιθανών προϊόντων λαθρανασκαφής και ανοίγουν τον δρόμο για τη διαδικασία διεκδίκησης αντικειμένων από τα κράτη όπου ανασκάφηκαν.
Οι φωτογραφίες αντικειμένων που κατασχέθηκαν στη συλλογή Στάινχαρντ ταυτίστηκαν από τον Ελληνα ερευνητή με υλικό στα αρχεία Σάιμς - Μιχαηλίδη και Μέντιτσι.

Κορινθακός Λέοντας. Χρονολογείται στο 600-550 π.Χ. και κοστολογείται στις 25.000 δολάρια. Δεξιά η φωτογραφία βρέθηκε στο αρχείο Μέντιτσι.

Πρωτοκορινθιακή Κουκουβάγια. Χρονολογείται στο 650-625 π.Χ. και κοστολογείται στις 120.000 δολάρια. Ταυτίστηκε στο αρχείο Μέντιτσι.

Ιωνικό Κριάρι. Ιωνικό γλυπτό του 6ου αιώνα π.Χ. αγοράστηκε από τον κάτοχό του το 2009 με 70.000 δολάρια.

Ροδιακός Πίθηκος. Ροδιακό γλυπτό του 580-550 π.Χ. αξίας 150.000 δολαρίων. Εντοπίστηκε και αυτό στο αρχείο Μέντιτσι.

«Άνθρωποι όπως ο Χρήστος Τσιρογιάννης είναι αναντικατάστατοι», λέει σε τηλεφωνική της συνομιλία με την «Κ» από το γραφείο της στην Ιταλία η Λίντα Άλμπερτσον, διευθύνουσα σύμβουλος της Ενωσης για τη Διερεύνηση Εγκλημάτων κατά της Τέχνης (ARCA)
«Έχει την υπομονή να μελετήσει χιλιάδες σελίδες αρχειακού υλικού και να τις αντιπαραβάλει με καταλόγους οίκων δημοπρασιών», προσθέτει και εξηγεί ότι δεν αρκεί απλώς κάποιος να διαθέτει φωτογραφική μνήμη για να το επιτύχει.
Χρειάζονται οργανωτικές ικανότητες και λεπτομερής κατηγοριοποίηση για να είναι έτοιμος να ανατρέξει ανά πάσα στιγμή στα στοιχεία που αναζητεί.
Σύμμαχος από το Παρίσι
Όσο μοναχική κι αν φαίνεται αυτή η ερευνητική δουλειά, στην πραγματικότητα δεν είναι πάντοτε. Πληροφορίες μπορεί να καταφθάσουν απροσδόκητα.
Όπως συνέβη πριν από μήνες, όταν επικοινώνησε με τον κ. Τσιρογιάννη η Φανή Βουβουλίκα, αρχαιολόγος και ξεναγός, η οποία είχε σπουδάσει και διαμείνει στη Γαλλία επί μία δεκαετία.
Είχε μάθει για το έργο του και προθυμοποιήθηκε να του στέλνει υλικό από καταλόγους γαλλικών οίκων δημοπρασιών μήπως και εντοπίσει κάτι ελληνικό.
«Σκέφτηκα ότι από εκεί μπορεί να υπάρξει κάποιο φως στο τούνελ. Είναι τόσο πολύπλοκα και διευρυμένα τα κυκλώματα που ενεργούν εις βάρος των αρχαιοτήτων», λέει στην «Κ» η κ. Βουβουλίκα από τη Θεσσαλονίκη όπου ζει πλέον.
Στις αρχές του περασμένου μήνα ο κ. Τσιρογιάννης κατάφερε να ταυτίσει το μαρμάρινο άγαλμα νεαρού αθλητή σε κατάλογο γαλλικού οίκου δημοπρασιών που του έστειλε η κ. Βουβουλίκα.
Το αντικείμενο επρόκειτο να δημοπρατηθεί στις 8 Δεκεμβρίου στο Παρίσι.
Το ίδιο άγαλμα, σύμφωνα με την έρευνα του Έλληνα ειδικού, εμφανίζεται σε τρεις επαγγελματικές φωτογραφίες στο κατασχεθέν αρχείο των Σάιμς - Μιχαηλίδη. Τόσο αυτή η λεπτομέρεια, όσο και το γεγονός ότι το ίδιο αντικείμενο είχε πωληθεί στις 5 Ιουλίου 1982 σε δημοπρασία στο Λονδίνο, δεν αναφέρονταν στο ιστορικό συλλογής του γαλλικού οίκου. Αυτά τα στοιχεία τού κίνησαν υποψίες.

Φωτογραφίες του αγάλματος που εντόπισε ο Χρήστος Τσιρογιάννης στο αρχείο Σάιμς- Μιχαηλίδη.

Ο Χρήστος Τσιρογάννης αναγνωρίζει πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που του παρέχουν κατά καιρούς άνθρωποι όπως η κ. Βουβουλίκα. «Υπάρχουν και άλλοι σαν κι εκείνη που επικοινωνούν μαζί μου και στέλνουν ό,τι πληροφορία έχουν και αξίζει να φαίνεται η συμβολή τους και η προσφορά τους», λέει.
Αξιοποιώντας τις πληροφορίες της και το υλικό που είχε στη διάθεσή του, ταύτισε τον Δεκέμβριο το άγαλμα του νεαρού αθλητή και ενημέρωσε άμεσα τις γαλλικές αρχές.
Τόνισε ότι είναι σημαντικό να βρεθεί ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης το 1982, λέγοντας ότι ο Μέντιτσι και ο Μπεκίνα (γνωστοί, πλέον, από την εμπλοκή τους σε άλλες υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας) δραστηριοποιούνταν στο Λονδίνο εκείνη την περίοδο.

Ο Τζιάκομο Μέντιτσι.

Από τα διαθέσιμα στοιχεία δεν ήταν ξεκάθαρο σε ποια χώρα είχε ανακαλυφθεί, γι’ αυτό ήταν κρίσιμο να ιχνηλατηθεί η πορεία του. Τελικά, το άγαλμα δεν πωλήθηκε στην καθορισμένη ημερομηνία.
Η έκβαση της υπόθεσης (εάν έχει κατασχεθεί ή όχι) μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστή.
Τα κατασχεμένα φωτογραφικά αρχεία, στα οποία βασίζεται για τις πραγματογνωμοσύνες του ο Ελληνας ερευνητής, είναι πολύτιμο εργαλείο για αντικείμενα που ανασκάφηκαν λαθραία πριν από δεκαετίες.
Ωστόσο, η κ. Άλμπερτσον επισημαίνει ότι τα σύγχρονα κυκλώματα εξελίσσονται και υιοθετούν, πλέον, άλλες μεθόδους ανταλλαγής πληροφοριών. «Η κρυπτογράφηση που προσφέρουν εφαρμογές ανταλλαγής γραπτών μηνυμάτων, βίντεο και φωτογραφιών ή κλήσεων μέσω κινητών τηλεφώνων αποτελεί εμπόδιο για τις Αρχές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από χαμηλόβαθμους αλλά και επιφανείς διακινητές για να μοιράσουν πληροφορίες ή να πουλήσουν αντικείμενα», λέει.

Το κρίσιμο παζλ
Κρίνοντας από τις συνήθεις πρακτικές των αρχαιοκαπηλικών κυκλωμάτων η Αμερικανίδα ειδικός εξηγεί ότι συνήθως μεσολαβούν αρκετά χρόνια (σε κάποιες περιπτώσεις πάνω από δεκαετία) μέχρι να βγει ένα αντικείμενο στην επιφάνεια, συνήθως σε κάποια δημοπρασία.
Γιατί συμβαίνει αυτό; «Περιμένουν. Όπως όταν βλέπεις ένα ωραίο μπουκάλι κρασί στην κάβα σου και γνωρίζεις ότι πρέπει να περάσει καιρός, να ωριμάσει και να ανέβει η αξία του», λέει.
Κάτι αντίστοιχο θεωρεί ότι μπορεί να γίνει και με τις αρχαιότητες που έχουν λεηλατηθεί τα τελευταία χρόνια από το Ισλαμικό Κράτος στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ. «Πιστεύω ότι συλημένα αντικείμενα από τη Μέση Ανατολή θα βγουν στην επιφάνεια όταν η διεθνής προσοχή δεν θα είναι, πλέον, στραμμένη στις μάχες της Συρίας και του Ιράκ», λέει.
«Η λεηλασία αρχαιοτήτων, όμως, δεν είναι μια παράνομη δραστηριότητα στην οποία εμπλέκονται μόνο τζιχαντιστές τρομοκράτες. Αλλά είναι μέθοδος χρηματοδότησης διαφόρων τύπων εγκληματιών σε όλο τον κόσμο».
Η ταύτιση ενός αρχαίου αντικειμένου, πάντως, μέσω φωτογραφιών κατασχεμένων αρχείων, όπως συμβαίνει και στην πρόσφατη υπόθεση του Μάικλ Στάινχαρντ, μπορεί να λειτουργεί ως πειστήριο αυθεντικότητας, είναι όμως το πρώτο κομμάτι μιας μακράς διαδικασίας.
Το παζλ της διεκδίκησης ολοκληρώνεται με την τεκμηρίωση.
Οι αντίστοιχες υπηρεσίες, εν προκειμένω στη χώρα μας αυτές του υπουργείου Πολιτισμού, πρέπει να αποδείξουν ότι το επίμαχο αντικείμενο προήλθε από ελληνικό έδαφος και όχι από την Ιταλία ή αλλού.
Μόνο τότε θα μπορέσει να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής.


Ρεπορτάζ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Για την Kαθημερινή της Κυριακής και το Kathimerini.gr.
Κυριακή 14.01.2018

Εικόνες από τα άγνωστα αριστουργήματα της προϊστορικής Θήρας

Από τον αρχαιολόγο Χρίστο Ντούμα
Ένα από τα σημαντικότερα μέλη της αρχαιολογικής κοινότητας, ο Χρίστος Ντούμας, ο αρχαιολόγος που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του ζωής, 50 ολόκληρα χρόνια στις ανασκαφές της Θήρας, είναι ο συγγραφέας του τόμου «Προϊστορική Θήρα» του 19ου έργου του εκδοτικού προγράμματος «Ο Κύκλος των Μουσείων» του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση.
Ο τόμος παρουσιάζει τα ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη, ένα μεγάλο μέρος από τα οποία εκτίθενται στο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας, στα Φηρά.

Πρόχους με παράσταση δελφινιών σε θαλάσσιο βυθό

Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι οι αποκατεστημένες τοιχογραφίες από δημόσια κτήρια και ιδιωτικές κατοικίες του οικισμού στο Ακρωτήρι, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, καθώς δεν εκτίθενται
στο μουσείο και οι οποίες αναδεικνύουν τη μοναδική παραστατική τέχνη που είχε αναπτυχθεί.
Η υπέροχη παράσταση της νηοπομπής, ένα ζωγραφικό έργο μήκους 4 μέτρων που κοσμούσε ιδιωτική κατοικία, η μεγάλη τοιχογραφική σύνθεση των κροκοσυλλεκτριών, έργο που είχε φτιαχτεί για δημόσιο κτήριο του οικισμού και η αναπαράσταση της τελετουργικής διαδικασίας μύησης στην οποία παρουσιάζονται νέοι, είναι μερικά μόνο από τα δείγματα του μεγάλου έργου της αποκατάστασης, που έχει επιτελέσει το εργαστήριο που λειτουργεί στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου.

Πίθος που εικονίζει θαλάσσιο τοπίο όπου θαλασσοπούλια τρέπονται σε φυγή, πιθανώς τρομαγμένα από την εμφάνιση δελφινιών

«Το 2017 συμπληρώνεται μισός αιώνας από την έναρξη των ανασκαφικών εργασιών στο Ακρωτήρι της Θήρας» λέει ο Χρίστος Ντούμας.
«Πραγματικά είναι ευτυχής συγκυρία που το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση αποφάσισε την έκδοση ειδικού τόμου για την προϊστορική πόλη που ήλθε στο φως εκεί και για το Μουσείο Προϊστορικής Θήρας, όπου εκτίθεται μια επιλογή από τα άφθονα ευρήματα του χώρου.

Η τοιχογραφία της λεγόμενης «Ιέρειας» στη Δυτική Οικία.

Η μορφή κρατεί μικρό θυμιατήρι με το αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί φαίνεται να πασπαλίζει με αρωματικό θυμίαμα τα αναμμένα κάρβουνα.

Μικρή τριποδική τράπεζα, διακοσμημένη με την τεχνική της τοιχογραφίας Εικονίζονται δελφίνια σε θαλάσσιο τοπίο.

Μοναδική πρόχους του δίχρωμου ρυθμού Στη μια πλευρά παριστάνεται σκηνή 2 ανδρικών μορφών, πιθανώς σε τελετουργική προσφορά και στην άλλη μεγάλος αετός με ανοικτές φτερούγες, πιθανώς σε πτήση, μεταφέροντας αετιδέα (αετόπουλο).

Μικρογραφική ζωφόρος, μήκους 4 περίπου μέτρων, από την ανώτερη ζώνη του νότιου τοίχου στο δωμάτιο 5 της Δυτικής Οικία, με παράσταση νηοπομπής.

Τα πλοία είναι πολεμικά, ιστιοφόρα, και παριστάνονται σε 2 σειρές.
Ομοίωμα άγριου θηρίου (λιονταριού ή ερπετού) στην πρύμνη πιθανώς αποτελούσε το έμβλημα του σκάφους, ενώ η παράσταση ικρίου εικονίζει τον μικρό θάλαμο του κυβερνήτη.
Μπροστά στέκεται όρθιος ο τιμονιέρης, ρυθμίζοντας την κατεύθυνση του πλοίου.
Αντίκρυ στον τιμονιέρη και δίπλα από την καθιστή μορφή βρίσκονται οι ασπίδες των πολεμιστών που εικονίζονται καθισμένοι.
Τα ιστία των πλοίων της κάτω σειράς είναι κατεβασμένα και εμφανίζονται τα κράνη και τα ακόντια των πολεμιστών.
Οι σκυμμένοι κωπηλάτες στην κουπαστή κάθε πλοίου διακρίνονται μόνο από τα κεφάλια τους και από τα χέρια τους που κρατούν τα κουπιά.

Λεπτομέρειες από την αριστερή πλευρά της τοιχογραφίας.

Το Λιμάνι του απόπλου.

Η χλωρίδα και η πανίδα στο εικονιζόμενο τοπίο στο βάθος υποδηλώνουν τον εξωτικό χαρακτήρα του.

Το Λιμάνι του απόπλου. 

Η χλωρίδα και η πανίδα στο εικονιζόμενο τοπίο στο βάθος υποδηλώνουν τον εξωτικό χαρακτήρα του.

Στο κέντρο της νηοπομπής δεσπόζει, δυστυχώς όχι καλά διατηρημένο, μικρό σκάφος με ανοιγμένα τα πανιά

Προφανώς πρόκειται για τον αγγελιοφόρο της νηοπομπής, όπως υποδηλώνουν και τα περιστέρια που εικονίζονται με ανοιχτές φτερούγες στα πλευρά του.

Η νηοπομπή φτάνει στον προορισμό της.

Η λοφοσειρά που εικονίζεται να προστατεύει το λιμάνι από αριστερά είναι σχεδόν ταυτόσημη με το τοπίο στα δυτικά της προϊστορικής πόλης του Ακρωτηρίου, γεγονός που προσέδωσε στη συγκεκριμένη τοιχογραφία τον χαρακτηρισμό του αρχαιότερου χάρτη του κόσμου. Στην κορυφή του λόφου εικονίζεται οικίσκος με ανδρικές μορφές που φαίνεται πως ανήκαν στους παρατηρητές/φύλακες του λιμανιού.

Η πόλη με τα πολυόροφα κτήρια είναι, χωρίς αμφιβολία, η πόλη του Ακρωτηρίου

της οποίας οι κάτοικοι, ειδοποιημένοι από το παρατηρητήριο για τη άφιξη του στόλου, βγαίνουν από τα σπίτια τους και συγκεντρώνονται στην προκυμαία για να καλωσορίσουν αγαπημένα τους πρόσωπα.

Η πόλη με τα πολυόροφα κτήρια είναι, χωρίς αμφιβολία, η πόλη του Ακρωτηρίο

Μικρογραφική ζωφόρος από την ανώτερη ζώνη του ανατολικού τοίχου στο δωμάτιο 5 της Δυτικής Οικίας, με παράσταση ποταμού σε υποτροπικό περιβάλλον.

Τα ψηλά φοινικόδεντρα που προβάλλονται στην αντίπερα όχθη, ενώ φύονται στην εγγύτερη, είναι μια χειροπιαστή απόπειρα του ζωγράφου να αποδώσει την τρίτη διάσταση. Ο εξωτικός κόσμος της Ανατολής, με τον οποίο οι Θηραίοι ναυτικοί είχαν επαφές, υποδηλώνεται με την απεικόνιση φανταστικού γρύπα. Ταυτόχρονα όμως, ο κόσμος αυτός είναι υπαρκτός, όπως δηλώνει η παρουσία πραγματικών άγριων θηρίων.

Ακόμη και σ’αυτόν τον εξωτικό και μακρινό κόσμο η ζωή έχει τις απαιτήσεις της

Ο αγριόγατος για να επιβιώσει έστησε ενέδρα και εφορμά προς τις πάπιες που, αμέριμνες ως εκείνη τη στιγμή στην όχθη του ποταμού, τον αντιλήφθηκαν και σπεύδουν να τον αποφύγουν. Μέσα στην άγρια φύση του παραποτάμιου τοπίου, η ανθρώπινη παρουσία υποδηλώνεται από τα κλαδεμένα φοινικόδεντρα.

Τοιχογραφική σύνθεση παριστάνει τρεις γυναικείες μορφές («Λατρεύτριες»)

που φορώντας πλούσιες ενδυμασίες και πολύτιμα κοσμήματα κατευθύνονται προς το τέμενος.
Η μεσαία «Λατρεύτρια» η οποία κάθεται πιθανώς μετά από τραυματισμό στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού της.
Με το αριστερό χέρι στο μέτωπο πιθανώς δηλώνει τον πόνο, ενώ κρατώντας το τραυματισμένο πόδι με το δεξί δείχνει το αίτιο του πόνου.
Η μακρά κόμη της δηλώνει ότι πρόκειται για ώριμη γυναίκα.
Το εν μέρει ξυρισμένο κεφάλι της τρίτης «Λατρεύτριας» δηλώνει ότι πρόκειται για νεαρή μορφή σε διαδικασία μύησης.
Καλύπτεται ολόκληρη με αραχνοΰφαντο διαφανή πέπλο και έχει το σώμα στραμμένο προς τις άλλες μορφές, ενώ ταυτόχρονα ατενίζει το ιερό, πιθανώς εκδηλώνοντας την αγωνία της για την έκβαση της τελετής.

Η εικονιζόμενη «Λατρεύτρια», ώριμη γυναίκα φοράει αραχνοΰφαντο διαφανές περικόρμιο και προτείνει το αριστερό της χέρι κρατώντας πολύτιμο περιδέραιο.

Οι εικονιζόμενοι νεαροί, με αρκετά ξυρισμένο το κεφάλι τους, απέχοντας πολύ από την δική τους ενηλικίωση, απλώς βοηθούν στην τελετή του πιο ώριμου.

Το πολύχρωμο ύφασμα που κρατεί ο νεαρός που προηγείται είναι πιθανώς το ζώμα, με το οποίο θα περιβληθεί εκείνος που θα ανακηρυχτεί σε ενήλικο. Ο μικρός που ακολουθεί μεταφέρει μικρή φιάλη, της οποίας το χρώμα έχει ξεθωριάσει και δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Στη μεγάλη αυτή τοιχογραφική σύνθεση... 

...εικονίζεται σε ορεινό τοπίο κατάφυτο με κρόκους μια ώριμη γυναίκα που δείχνει σε μυούμενη νεαρή μορφή με ξυρισμένο κεφάλι τον τρόπο συλλογής των στημόνων του άνθους. Η τελευταία μιμείται ατενίζοντας την «δασκάλα», αγωνιώντας για την επιδοκιμασία της.

Λεπτομέρεια με την έκφραση του προσώπου της ώριμης κροκοσυλλέκτριας («δασκάλας»)

Λεπτομέρεια με την έκφραση του προσώπου της νεαρής (μυούμενης) κροκοσυλλέκτριας.

Απόψεις του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου

Απόψεις του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου

Απόψεις του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου.

Εγκλείσματα φύλλων ελιάς σε λάβα

Οι σχέσεις των Θηραίων με την Ανατολική Μεσόγειο αντανακλάται και στην τέχνη.
Αυτό προκύπτει από τοιχογραφίες όπως η μεγάλη σύνθεση των πιθήκων.
Ο φυσιοκρατικός τρόπος με τον οποίο αποδίδονται οι πίθηκοι αναρριχώμενοι στους βράχους ασφαλώς οφείλεται σε προσωπική εμπειρία του ζωγράφου, όσον αφορά την κίνηση και τις συνήθειές τους.

Λεπτομέρεια από την τοιχογραφία των πιθήκων

Η τοιχογραφία του νεαρού ψαρά

Τμήμα της τοιχογραφίας των Παπύρων

Χάρη στις εργασίες που έγιναν τόσο στον αρχαιολογικό χώρο όσο και στα επί τόπου εργαστήρια συντήρησης κατά τις πέντε αυτές δεκαετίες, σήμερα είναι δυνατή η σκιαγράφηση της ιστορίας του προϊστορικού οικισμού και της σταδιακής του ανάπτυξης, αλλά και η διαμόρφωση μιας εικόνας για την πρόοδο της κοινωνίας που έζησε εκεί».

by Αρχαία Ελληνικά 

Η "σταυροφορία υπέρ των παιδιών" της Near East Relief και η επίσκεψη του Jackie Cougan στην Ελλάδα (5 - 7 Οκτωβρίου 1924)

γράφει ο Φιλίστωρ

Εισαγωγή - Η Near East relief στην Ελλάδα και το πολύτιμο φιλανθρωπικό της έργο υπέρ των προσφύγων και των ορφανών παιδιών (1922-1930)
Η Near East Relief υπήρξε μια φιλανθρωπική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1915 στην Νέα Υόρκη αρχικά με σκοπό την ανακούφιση των παιδιών που υπέφεραν από την Αρμενική γενοκτονία.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την αφόρητη δυστυχία χιλιάδων παιδιών ορφανών και μη (συνολικά τα ορφανά παιδιά προερχόμενα από την Μικρά Ασία ήταν 20.000), επικέντρωσε τις προσπάθειες της στην ανακούφιση τους. Με έξοδα της οργάνωσης δημιουργήθηκε ορφανοτροφείο στην Σύρο όπου στέγασε 3.500 παιδιά, έφτιαξε επίσης και ορφανοτροφείο στην Αθήνα όπου στέγασε 2.000 παιδιά.
Στην Αμερική η οργάνωση διεξήγαγε εράνους και ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα, συγκεντρώνοντας χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης τα οποία διοχέτευσε στην Ελλάδα, ενώ κατάφερε να φέρει πάνω από 1000 εθελοντές από την Αμερική στην Ελλάδα για να βοηθήσουν τις δραστηριότητες της.
Επίσης η Near East Relief ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα και για την στέγαση των προσφύγων, χρηματοδότησε την κατασκευή του ομώνυμου «Δημοσίου Πρότυπου Παιδικού Γυμναστηρίου» στην Καισαριανή (γήπεδο Νήαρ Ηστ) και ίδρυσε το 1927 τον ομώνυμο αθλητικό σύλλογο στην περιοχή της Καισαριανής που υπάρχει ως τις μέρες μας, με πολυετή παρουσία στην Α1 καλαθοσφαίρισης, προσφέροντας αθλητές υψηλού επιπέδου όπως ο Τσαρτσαρής, ο Βουρτζούμης, ο Καράγκουτης, ο Βετούλας κ.α.

Αλλά η δραστηριότητα της οργάνωσης και η προσφορά της στην πληγωμένη Ελλάδα δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτά.
Η Near East Relief με τους εκπροσώπους της επί τόπου στην Σμύρνη μετά την καταστροφή της, κατάφερε να περισώσει και να περιθάλψει χιλιάδες πρόσφυγες που συνωστίζονταν στις ακτές σε ελεεινή κατάσταση, ενώ ανέλαβε για χιλιάδες την ασφαλή μεταφορά τους στην Ελλάδα.
Επίσης, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή περιέθαλψε 15.000 Πόντιους πρόσφυγες που είχαν συγκεντρωθεί στον Άγιο Στέφανο της Κωνσταντινούπολης περιμένοντας την μεταφορά τους στην Ελλάδα.
Οι συγκεντρωμένοι λόγω των κακουχιών έφτασαν σε υψηλά επίπεδα θνησιμότητας (πέθαιναν 50-60 άτομα την ημέρα!).
Χάρις τις ενέργειες της οργάνωσης και υπό την καθοδήγηση του Αμερικανού γιατρού Wilfred Post η θνησιμότητα περιορίστηκε σε 20 άτομα την ημέρα.

 Ο νεαρός Cougan στην Times square 

Ο Jackie Cougan και η "σταυροφορία για τα παιδιά" (1922-1924)

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων αυτών, αποφάσισαν να διεξάγουν έναν έρανο σε όλη την Αμερική για να συγκεντρώσουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για τα παιδιά των προσφύγων.
Ο έρανος ονομάστηκε "σταυροφορία για τα παιδιά" και είχε ως κεντρική μορφή τον δεκάχρονο ηθοποιό Jackie Cougan.
Ο Cougan ήταν ο συμπρωταγωνιστής του Charlie Chaplin στην περίφημη ταινία "Τhe Kid" (το "Χαμίνι") το 1921, καταφέρνοντας κυριολεκτικά να κλέψει την παράσταση με την ηθοποιία και την εκφραστικότητα του.
Το αριστούργημα αυτό έγινε δικαίως παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία και ο Cougan ο πρώτος ανήλικος κινηματογραφικός αστέρας με παγκόσμια ακτινοβολία.
Η (αφιλοκερδής) συνεργασία του και των γονέων του που ομοίως ήταν ηθοποιοί, αποτέλεσε μια μεγάλη επιτυχία της Near East Relief και συντέλεσε αποφασιστικά στην επιτυχία του εράνου που κατάφερε να συγκεντρώσει σε όλη την Αμερική είδη αξίας 1.000.000$ (σημερινή αξία γύρω στα 15.000.000$) για την ανακούφιση των παιδιών των προσφύγων Ελλήνων και Αρμενίων.
Ο Cougan περιόδευσε με επιτυχία σε πολλά σημεία της Αμερικής ζητώντας από τους συνομήλικους του βοήθεια για τα ορφανά των Ελλήνων και των Αρμενίων στην Μέση Ανατολή.

O Cougan με τους γονείς του στο ταξίδι στην Ευρώπη

Η άφιξη του Cougan στην Ελλάδα (5 Οκτωβρίου 1924)

Ακολούθως, η Near East Relief διοργάνωσε ένα μακρινό και κουραστικό ακτοπλοϊκό ταξίδι για τον Cougan και τους γονείς του στην Ευρώπη που επισκέφτηκαν διαδοχικά την Αγγλία, την Ελβετία, την Ιταλία και την Ελλάδα.
Στην Ιταλία, ο Cougan και οι γονείς του συναντήθηκαν με τον Πάπα Πίο ΧΙ και τιμήθηκαν από τις Ιταλικές Αρχές.
Ο βασικός τους προορισμός όμως, όπως και της βοήθεια που κόμιζαν, ήταν αναμφίβολα η Ελλάδα που είχε κτυπηθεί συντριπτικά από την Μικρασιατική Καταστροφή. Έτσι, έφτασαν στις 5 Οκτωβρίου 1924 στο λιμάνι του Πειραιά με το ατμόπλοιο "Σεμίραμις" και τους επιφυλάχθηκε μια αποθεωτική υποδοχή από τα παιδιά και τους γονείς τους.
Το τελετουργικό της υποδοχής είχε οργανωθεί από την Near East Relief που είχε προβλέψει να υπάρχει στο χώρο αστυνομική δύναμη για την ασφάλεια των υψηλών της καλεσμένων.
Στην υποδοχή του νεαρού ηθοποιού βρισκόταν ο υπουργός Πρόνοιας Ορφανίδης και ο δήμαρχος Πειραιά Παναγιωτόπουλος.
Το παιδί έφτασε στον Πειραιά εμφανώς καταβεβλημένο από το μεγάλο ταξίδι και πανικοβλήθηκε από την εκδήλωση αγάπης των πολυπληθών θαυμαστών του που έσπασαν της γραμμές της αστυνομίας και κύκλωσαν τον νεαρό καλλιτέχνη με άγριες διαθέσεις.
Το παιδί πήρε αγκαλιά ο Παναγιωτόπουλος, η μητέρα του έβαλε υστερικά τα κλάματα, ενώ ο πατέρας του άνοιγε δρόμο για να φτάσει στα αυτοκίνητα γρονθοκοπώντας δεξιά και αριστερά. Τελικά κατάφεραν να φτάσουν κακείν κακώς στα αυτοκίνητα που τους φυγάδευσαν στο ξενοδοχείο διαμονής τους, την Μεγάλη Βρεττάνια", όπου ο Cougan μετά από λίγες ώρες ξεκούρασης πόζαρε για τους φωτογράφους.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης και η συνάντηση με τους Έλληνες επισήμους (6 Οκτωβρίου 1924)διαφημιστικό για την "Σταυροφορία των παιδιών"

Μετά το αρχικό σοκ η συνέχεια της επίσκεψης ήταν πολύ ομαλότερη.
Ακολούθησε μια όμορφη τελετή στο Ζάππειο όπου ο Cougan παρακολούθησε μερικά θεατρικά μονόπρακτα που του είχαν ετοιμάσει παιδιά προσφύγων, ενώ του δόθηκε τιμητικά η Ελληνική παραδοσιακή στολή της οποίας φόρεσε αμέσως το φέσι ενθουσιάζοντας το κοινό του.
Στην εκδήλωση ο Cougan παρέδωσε τις φορτωτικές με τα είδη πρώτης ανάγκης που είχαν ήδη φορτωθεί στην Αμερική με προορισμό την Ελλάδα.
Ακολούθως συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο που τον ευχαρίστησε για την φιλανθρωπική δραστηριότητα του και του χάρισε έναν χρυσό σταυρό.

Την επομένη ο Cougan και οι γονείς του συναντήθηκαν με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη, ο οποίος συζήτησε για πολύ ώρα με τον νεαρό ηθοποιό, τον οποίο ευχαρίστησε για τις προσπάθειές του υπέρ των προσφύγων.
Ακολούθως ο Cougan πήγε στο υπουργείο Περιθάλψεως και μετά παρακολούθησε στον κινηματογράφο "Αττικόν" την νέα του ταινία "Όλιβερ Τουίστ".
Στην συνέχεια ο Cougan ξεναγήθηκε στην Ακρόπολη όπου και παρασημοφορήθηκε από τις Ελληνικές Αρχές με τον ασημένιο σταυρό του τάγματος του Αγίου Γεωργίου.
Σε όλες αυτές τις τελετές ο Cougan έγινε δεκτός με θερμές εκδηλώσεις ιδίως από τα παιδιά των προσφύγων, καθώς ήταν ένα πρόσωπο πολύ γνωστό και αγαπητό λόγο του πρωταγωνιστικού του ρόλου στην ταινία του Carlie Chaplin.
Αναμφίβολα το ταξίδι του Cougan στέφθηκε με επιτυχία, καθώς όχι μόνο προσφέρθηκαν χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης σε αυτούς που τα χρειάζονταν περισσότερο, αλλά ανακούφισε έστω και για λίγο την δυστυχία και την μιζέρια εκατοντάδων ορφανών παιδιών.
Η φιλανθρωπική προσφορά του Cougan έτυχε διεθνούς αναγνώρισης καθώς λίγα χρόνια μετά τιμήθηκε από την Κοινωνία των Εθνών σε ειδική τελετή, ενώ ο Πάπας στην συνάντηση τους ομοίως τοn τίμησε με τον χρυσό σταυρό του τάγματος της Ιερουσαλήμ.

Η τραγική συνέχεια για τον Cougan (1935-1960)

Η συνέχεια για τον Cougan δεν ήταν το ίδιο καλή.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες και οι γονείς του ως κηδεμόνες λάμβαναν πολύ μεγάλες μηνιαίες απολαβές για λογαριασμό του.
Υπολογίζεται ότι σε μια τετραετία περίπου οι συνολικές του απολαβές άγγιξαν τα 4 εκατομμύρια δολάρια, η οικογένεια του ζούσε στη χλιδή καθώς ήταν από τα πρώτα σπιτικά εκείνη την εποχή με ιδιόκτητη πισίνα.
Μετά το 1930 η καριέρα του σημείωσε πτώση καθώς οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε δεν είχαν απήχηση στο κινηματογραφικό κοινό.
Το 1935 έγινε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα από το οποίο επέζησε πολυτραυματίας μόνο ο Cougan, ενώ σκοτώθηκε ο πατέρας του και οι συμπρωταγωνιστές φίλοι του.
Ακολούθως η μητέρα του παντρεύτηκε τον οικονομικό τους σύμβουλο, και όταν ο Cougan ενηλικιώθηκε το 1935 ανακάλυψε ότι η μητέρα του και ο πατριός του είχαν σκορπίσει όλα του τα χρήματα σε πολυέξοδη ζωή και κοσμήματα.
Μετά από δικαστικούς αγώνες κατάφερε να κερδίσει ένα πολύ μικρό ποσό (γύρω στις 150.000 $), ενώ με αφορμή την περίπτωση του καθιερώθηκε νομοθεσία στην Αμερική που προστατεύει τα δικαιώματα των ανήλικων καλλιτεχνών που έμεινε γνωστή ως "Cougan Bill".

Ο Cougan ως Fester Adams

Όταν η Αμερική εισήλθε στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο κατατάχθηκε ως εθελοντής και πολέμησε ως πιλότος αεροπλάνου λαμβάνοντας πολεμικό μετάλλιο για την προσφορά του.
Μεταπολεμικά, συμμετείχε σε πολλά σήριαλς στην τηλεόραση με πιο πετυχημένη του εμφάνιση στο "The Adams Familly" που έπαιζε τον ρόλο του θείου Fester.

Πηγές
http://neareastmuseum.com/2015/06/22/jackie-coogans-million-dollar-crusade/
Εφημερίδα Δημοκρατία φύλλα 6ης και 7ης Οκτωβρίου 1924
Θεοφάνης Μαλκίδης, Θράκες πρόσφυγες του 1922 στους νομούς Έβρου και Καβάλας
https://www.theguardian.com/theguardian/2012/sep/15/archive-1924-jackie-coogan-london
http://www.istorikathemata.com/2015/11/near-east-relief_19.html

istorikathemata.com