ΟΥΟχιΤΙκάτιΔΑΝΟΣεκ της γής Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <>ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης) Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας. Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών. Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη. Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε) και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία) Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.
... καλά μου φανταράκια, μπορώ να σας τα χώσω, έτσι;
Ασφαλείς, υγιείς και στην αγκαλιά της μανούλας σας, δάκρυα χαράς, αλλά όχι πιο πέρα, όχι άλλο, όχι άλλες παράτες και κίβδηλοι ηρωϊσμοί. Υπήρξατε αμελείς και απρόσεκτοι, κάνοντας τσάρκα στο χιόνι, μπήκατε σε Τούρκικο έδαφος, αναστατώσατε έναν ολόκληρο λαό, απασχολήσατε τη διεθνή διπλωματία, μείνατε στη φυλακή όπου σας πηγαινόφερναν σχεδόν σιδεροδέσμιους και σε περιπλεκτική αγκαλίτσα με την Ζαντάρμα μετά ήρθε η λαϊκίστικη υπερβολή αυτού του λαού που χωρίς ταρατατζούμ δεν ζει. Την ημέρα της αποφυλάκισης σας, αντί ο Στρατός να στείλε ένα μικρο μεταγωγικό, έστειλε ο υπερφίαλος Ανεγκέφαλος το Εμπραέρ. Big production. Epic. Και η πολιτεία, όπως αυτή διευκρινίζεται απο μιάν άχρηστη κυβέρνηση, τυφλη και αμετροεπή, τι αλλο εκανε; Κωλογλείφτες αρχηγοί, ένστολοι και υπουργοί επίσης του κώλου, κάνανε μαζί σας ντιριντάχτα στη διαδρομή και βγάζατε όλοι μαζί σέλφι με σαμπάνιες και γελάκια. Γίνατε δηλαδή εργαλεία προβολής των μωρών, ένστολων και μη. Κι όταν φτάσατε, αντί να σας μαντρώσουν σε ένα στρατιωτικό τζιπ και να σας πάνε για debriefing (πρωταρχικό μέλημα όταν κάποιος έχει ανακριθεί επί μήνες και δεν ξέρει η πολιτεία τι έχει πει) ήρθε και το Χοιρινό (σιγά που θα έχανε τα photo op) για να σας φιλήσει και να σας ευχαριστήσει που βάλατε τη χώρα σας σε κίνδυνο και ρημάξατε τις δήθεν καλές σχέσεις μας με τη δήθεν φίλη Τουρκία. Kαι στο φινάλε, το πιο τερατώδες: απόδοση τιμών να ευτελίζει πρωτόκολλο και δευτερόκωλο. Μερικοί γελοίοι σας αποκάλεσαν ήρωες (τι συμφορά!) επειδή η ηρωοποίηση φέρνει ωραιοποίηση σε μια κακάσκημη κυβέρνηση. Κολοκοτρωνη, ακους; Τώρα πιά με τον αρχηγό σας και τα υπουργίδια θα είσαστε buddy-buddies και σε λίγο θα πουλήσετε και τα δικαιώματα της εθνικής μας περιπέτειας να γίνουν βιβλίο, ολο και κάποια δύστυχη πλατεία θα πάρει το όνομά σας, θα σας δώσουν και προαγωγή αντί να σας κλείσουν μέσα -- και ζωή χαρισάμενη. Λες και η απερισκεψία κι ο ερασιτεχνισμός σας (δεδομένου ότι είσαστε επαγγελματίες στρατιωτικοί κι όχι νεοσύλλεκτοι) να "χαθείτε" στα σύνορα και να περπατάτε ανέμελοι και χαζοχαρούμενοι επί 300 μέτρα, δεν έβαλε αυτή τη χώρα και τον λαό της σε περιπέτειες. Λες και δεν ξοδεύτηκε πλέριο κρατικό χρήμα (δικό μας, από τον ιδρώτα μας) για ταξίδια μεγαλόσχημων ανεπάγγελτων και δικηγόρους, διπλωμάτες, να΄τες, φα' τες. Λες και σας είχαμε στείλει να μας φέρετε την Πόλη και μας τη φέρατε, θριαμβευτές. Άλλα λόγια, ν' αγαπιόμαστε... Ή, όπως θα έλεγαν οι Αγγλοσάξωνες, A Suspiciously Glorified Fuckup.
ΣΥΝΟΨΙΣ Tην σήμερον ημέρα, ελπίζω να μην είναι πλέον αργά, αρχίνησα τες ετοιμασίες. Ηγέρθην ενωρίς, νίφτηκα εις πρόσωπον και λαιμά, εξυρίσθην δίχως να κοπώ, έπλυνα οδόντας, έβαλα αποσμητικό στες αμασχάλες, εφόρεσα καθαράν σκελαίαν, εχτενίστηκα, ντύθηκα τα τσαπράζια, έβαλα τα πασουμάκια μου και έτοιμος ωσάν από καιρό, σβέρκωσα την κόρη μου όπου ήθελεν χάδια και της έδωκα μιαν περιποιημένην δόσιν. Ύστερον εφίλησα στοργικά την σύζυγον οπού είχεν προετοιμαστεί εις κατάλληλον χρόνον και ήτο έτοιμη δι' όλα, ήπια με δυο ρουφηξιές τον καϊφέ, έρριψα τελευταίον οφθαλμόν στες ειδήσεις της τηλεοράσεως, ουδέν συγκλονιστικό και καινουργές διέθετε και κατήλθα την σκάλαν ακολουθούμενος από την σύντροφον ζαλωμένη τον μπόγον με τα τιμαλφή και τα είδη ανάγκης, εις την πυλωτήν. Εκεί περίμεναν αδημονώντας φίλοι και σύντροφοι από παλαιά. Ο Ραζηκότσικας, ο Κίτσος ο Τζαβέλας, ο Νότης ο Μπότσαρης κι άλλοι.
Στρίψαμε καπνόν με φύλλα της εφημερίδος, ροφώντας με απόλαυση τον καπνό, κοιταχτήκαμε εις τους οφθαλμούς δακρύοντες, δεν εχρειάσθη να ομιλήσωμεν, καταλαβαινόμασταν και δίχως λόγια, είχαμαν δώσει όρκο φοβερό από πρωτύτερα, λεύτεροι να ζήσωμεν ή να χαθώμεν ούλοι πολεμώντας, ζωστήκαμε τα τιμημένα τ’ άρματα και κινήσαμε να βγούμ’ απ’ τα μνημόνια. Γνωρίζαμε καλώς ότι αυτό που κάμαμε, ομοίαζε αυτοχειρία και ημπορούσε και να ‘ταν η τελευταία μας πράξις. Ολίγοι θα βλέπαμε τον ήλιο να ανατέλει λαμπρός την επαύριον, στες 20 του μηνός Αυγούστου.
Δεν είχαμεν όμως 'πιλογή. Η πείνα μας είχε σφίξει. Μας θέριζε η λιτότης. Σκιάχτρα ομοιάζαμε από τον λοιμό. Τα ρογοβύζια των γυναικώνε είχανε στερέψει από γάλα. Είχαμαν φάγει τες έσχατες φοράδες, τες γαλές και τα ποντίκια, η πόλις ήτο πλέον νεκρά ως πόλις της Βενεζουέλας άνευ χάρτου υγείας, οπως έλεγε η Σπυράκη που είχε φαρμάκι στο στόμα και ο Άδωνις που ήτο οπλαρχηγός διπλά και τρίδιπλα προσκυνημένος.
Την Χαρά με χίλια δυο βάσανα βάσταγα μην την θυσιάσω στο καλό του Αγώνα, δυό χιλιάδες φόρους την ημέραν μας έριχνε με μπομπάρδες το σκυλί ο Κιουταχή Τσακάλ που δεν κάτεχε τα ρωμέϊκα κι ο ρουφιάνος ο Μπραήμης Χουλιάρ, σκατά στ’ όνομά του και την πίστη του την μπουτάνα, μας κράταγε φυλακωμένους έχοντας στήσει ντάπιες με κομπιούτερ ολοτρίγυρα ίνα μην σώσει κανείς την κατάσχεσιν. Ελπίδαν δεν είχαμεν πια καμμιάν, ει μη εις τον Θεόν που είναι μεγάλος και Έλλην εις την καταγωγήν, καθώς και εις την Παναγιά την Ελευθερώτρια μεγάλη η χάρη της. Εκεί είχαμε εναποθέσει τας ελπίδας του Γένους, διότι ο στόλος του Καμμένου με τ' όνομα, δεν έφτακε ποτές διά εφόδια εις τον αποκλεισμόν στο έρμο Μισολόγγι. Τοιουτοτρόπως αποφασίστηκε εις σύναξιν μυστικήν η έξοδος. Εμείς οι ολίγοι ομπρός να σπάσωμεν τον κλοιόν, οπίσω οι γυναίκες και τα παιδιά τα σκελετωμένα, ακόμα πιο οπίσω, ολίγοι ίνα μη μας ριχτούνε οι σερασκέρηδες και οι σπαχήδες του σουλτάνου Αλ Τσιπρ που μας ρήμαξε άδικα, κακό χρόνο να ‘χει. Στα βυζανιάρικα είχαμε δώκει παπαρούνας ζουμί να κοιμούνται, μην σκούζουνε και μας πάρουνε χαμπάρι οι εφοριακοί, τα ΜΑΤ και οι άγριοι φύλακες των διοδίων που ζητάγανε χαράτσι και φυλάγανε σκοπιά προληπτικώς ίνα μην υπάγει ο Ρουβίκωνας και τους αιφνιδιάσει ρίπτοντας τρικάκια.
Τες γριές με το λάδι που πασαλείβανε τα κονίσματα και τα πλακάκια στα Μουσεία δεν τις εφοβούνταν οι Αγαρηνοί κι ας κάμανε ζημίαν ουκ ολίγην εις τα κειμήλια τα ιερά. Έτσι τα είχαμεν κανονίσει όλα. Εκινήσαμε δύο της νυκτός, με βαθύτατον σκότος, άνευ σελήνης, ίνα τους πιάσωμεν εις τον ύπνον και φτάσωμεν εις την Άμφισσαν και τον σωσμόν. Ατυχώς, παρά τας προσπαθείας όλων, μας επήρανε χαμπάρι. Κάποιος ογλίστρησεν όπως εβαδίζαμε όλοι σκυφτοί σιωπηλώς και ανέκραξεν στεντορείως: γαμώ τον κώλο σας τι τραβάμε νυχτιάτικο. Άλλοι λέγουν πάλι πως δεν έγινε έτζι. Πως κάποιος φθισικός έβηξεν. Γεγονός είναι ότι μας αντελήφθησαν οι άπιστοι όπου πηγαίναμε να βγούμε ζούλα και λάθρα των μνημονίων και μας επέσανε με τα γιαταγάνια. Όλίγοι εγλύτωσαν του χαμού. Οι ρέστοι εσκλαβώθημεν και πάλιν ίσαμε το 2060 με έκτακτα δοσίματα, δεκάτην και κεφαλικούς που ήταν μνημόνια, ομοιάζανε μνημόνια, αλλά δεν τα λέγανε έτζι. Γερμανοί και Γάλλοι, Άγγλοι, Πορτογάλοι, Μπόερς και Αυστριακοί, οι σύμμαχοι Ευρωπαίοι, πολλά εχάρησαν που ο Σουλτάνος Αλ Τσιπρ μας κατενίκησεν μας κατέκοψεν τους πόδας και δεν δώκαμε κακό παράδειγμα εις άλλους και κιντυνέψει η Ιερά Συμμαχία των. Εμείς έκτοτε ακονίζωμεν κρυφά αμφιστόμους μαχαίρας και ορκιζόμεθα “Ελευθερία ή Θάνατος” διαβάζοντας Βλαδίμηρο στο κρυφό σχολειό και γράφοντας εις τον μπούτζον μας τας οδηγίας των. Τα παληκάρια μας τραγουδούνε ήδη στα όρη και στα ψηλώματα κάτω από τα έλατα, άσματα και Θούρια ελπιδοφόρα. Τραγουδούν:
Ακόμα τούτ’ η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι, καημένη Ρούμελη, ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ Ο ΜΟΣΚΟΒΟΣ ραγιάδες, ραγιάδες, να φέρει το σεφέρι, Μοριά και Ρούμελη…
Ήγουν, ότι κάμωμε μοναχοί μας. Πήραμε το μάθημα. ΄ Εχωμε νύχια; Ξυνόμεθα. Δεν έχωμεν; Tην κάτσαμε την λέμβον, διότι ως γνωστόν είμεθα έθνος ανάδελφον. Πάντως την φωτιά και το τσεκούρι δεν θα τα γλυτώσουν οι προσκυνημένοι. Λέω εγώ τώρα... Ας τους Νενέκους να γιορτάσουν και να πανηγυρίσουν και θα 'ρθει κι η ώρα... Η σύζυγος εσώθη, δια να με τρέχει εις τους ιατρούς με την λευκήν βελάδα, ως ψυχοπαθή πλέον χρήζοντα ψυχιατρικής υποβοηθήσεως, πράγμα που πιθανόν και ουχί κατ' ελάχιστον βέβαιον, δύναται να αποβεί εις καλόν της υγείας μου. Εσώθην και εγώ δια να ιστορήσω τα καθέκαστα της ηρωϊκής εξόδου από τα μνημόνια και τας χρείας ας έχωμεν οι πτωχοί.
Η Χαρά υγιαίνει και εχάρη ιδιαίτατα που έχει πάλι κοντά τους τάλαινας γονείς της. Της έδωκα βεβαίως μελιτζάνες να φάγει το ζωντανό (αττική σύνταξις), λόγω ακριβείας των κρεάτων. Αύριο θα φάει, θέλει δεν θέλει, μπάμιες. Της το είπα με όση τρυφερότητα διαθέτω: μπορεί να εξήλθαμε - τύποις - των μνημονίων, αλλά κρέας και κόκκαλα θα ξαναφάς το 2060. Κοντά είναι. Υπομονή. Αυτή ήλθε τότε σιμά, μου έγλειψε τα χέρια και με ομίλησε ταπεινά και με σέβας: δώνε μου τσιτσί και κόκκαλα ωρέ ογλού, να λιγδώσω τ’ αντεράκι μου και θα 'μαι καλό κορίτσι. Έλα όμως που δεν την πιστεύω όσον και να την αγαπώ. Είναι καθ’ έξιν ψεύτρα. Τσίπρας, Κούλης και Φώφη σε συσκευασία σκύλας...
Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ παρουσιάζει την ομιλία της Λιάνας Σουβαλτζή και του Θεόδωρου Σπυρόπουλου, αρχαιολόγων, σε εκδήλωση που έγινε στο Γεωργίτσι Λακωνίας, στις 5.8.2017.
.... είσαι εσύ που σπεύδεις να οικειοποιηθείς ένα κομμάτι δάσους, που πριν λίγο κάποιος καθοδηγούμενος εμπρηστής είχε κάψει ! πας στο πρωτοδικείο σε συνεννόηση μα κάποιον φίλο σου, αλληλομηνυόμενοι για τη κυριότητα του καταπατημένου, παίρνετε εύκολα σχετική απόφαση που σας εκχωρεί τη γη, μόνο με τη δική σας μαρτυρία. Χτίζεις παράνομα και με γνωστό σου βουλευτή παίρνεις νερό και ρεύμα και το παίζεις "μάγκας"γιατί μόνο εσύ είσαι αυτός που μπορείς να κάνεις τέτοιες πουστιές ! .... έρχεται το άθλιο κράτος και σου λέει δήλωσε το, πλήρωσε το πρόστιμο (...πάντα έχει ανάγκη από έσοδα) και σου το αναγνωρίζει. Όμως λεβέντη μου, κάποιοι άλλοι βάζουν καινούργιους εμπρηστές να κάψουν δίπλα στο δικό σου, αφού τους άνοιξες την όρεξη, για να επεκταθεί ο αστικός ιστός και τότε χάνεται ο έλεγχος της πυρκαγιά και καταστρέφονται όλα και τα πάντα και το δικό σου "νομιμοποιημένο παράνομο" και εσύ θα κλαις στα κανάλια για τους κόπους μιας ζωής ....... και θα έρθει το ΚΑΚΟ ανοργάνωτο και ελεεινό Ελληνικό δημόσιο, να σου πει, πως εσύ φταις και πως δεν μπορεί να σε προστατέψει, στις πλημμύρες, στις φωτιές και στους σεισμούς ! .... φταίμε όλοι μας μα πάνω απ όλα ΦΤΑΙΕΙ η Ελληνική πολιτεία και οι ανίκανοι κυβερνώντες, που παρεμπιπτόντως, εμείς τους ψηφίζουμε ! σκληρά λόγια, αλλά τώρα πρέπει να ειπωθούν, γιατί σε λίγο θα ξεχαστούν και αυτές οι φωτιές και οι χαμένοι άνθρωποι, όπως δηλαδή συμβαίνει πάντα στον τόπο μας !
....νέα "επίθεση φωτιάς" δέχεται η Αττική, ο τόπος μας...τώρα, και με "πρώτη φορά Αριστερά"!.... ..α δεν ήταν η "επάρατος" μόνο, άρα όλες οι τυποποιημένες αρές ήταν μια απλή δημαγωγία σε στιλ "συμφωνία κυρίων" ...το μόνο αναλλοίωτο και αδιάψευστο "επάρατον" είναι η "κακοδαιμονία" ενός κράτους παρασιτικού, ανεύθυνου, συνένοχου, που την ίδια ώρα που αυτοεκποιείται στους ξένους, την ίδια ώρα αυτοκαταστρέφεται σαν παρακμιακό σκουλήκι... ...πό...τε κάτι τυχάρπαστοι ημιψυχοπαθείς πυρομανείς, πότε οι θρυλικές κουκουνάρες, πότε ο "ρώσικος δάκτυλος" για το "μακεδονικό", πάντα ένας αηδιαστικός αποπροσανατολισμός, μια επίσημη κοροϊδία, μια κανονική συνωμοσία εις βάρος του έθνους και του λαού ...ποτέ μια οργανωμένη εθνικοκρατική προσπάθεια για άμυνα της πατρίδας ενάντια σε κάθε οργανωμένη εστία/κέντρο καταστροφής...πάντα οι "ημέτεροι", ο "ρεαλισμός", η "πελατεία", η οιονεί αντιπαροχή ως εθνοκρατική κουλτούρα... ...πονηράκηδες σκατομικροαστοί που χτίζουν σε "φιλέτα", μέσα στο παραδείσιο πράσινο της αττικής γης, ολοφάνερα οργανωμένες δυνάμεις εμπρησμών για οικονομικούς και όχι μόνο λόγους, "πολιτική προστασία" του κώλου, για τα μάτια του όχλου και για κονδύλια καλοφάγωτα από τους "αρμοδίους" ...μια συμπαιγνία κατ' ουσίαν ιδιοτελών "οικογενειαρχών" και κυκλωμάτων και κράτους.... ...μια σχεδόν θεσμοποιημένη αντεθνικότητα και αντικοινωνικότητα, με την οποία έχουμε υποχρεωθεί να συμβιώνουμε εις βάρος της πατρίδας μας... Απελευθερώνοντας το Κτήνος της "ανάπτυξης" και της "αφθονίας", αυτό το 'Εγκλημα της "προόδου", ο Καπιταλισμός(με όλες τις ιστορικές μεταμφιέσεις του) αποδομεί και αποσυνθέτει τη φυσική εστία και βάση και αναφορά του ανθρώπου...στραγγαλισμένοι πνευματικά από ιδεολογικές βλακείες, συναινούμε σε ένα πρωτοφανές ολοκαύτωμα...ας πάμε στο διάβολο, ας απολαύσουμε την κόλαση ιδεολογίζοντας σαν ασήμαντα σκουλήκια..μάς αξίζει!...μάς δόθηκε ο Παράδεισος και εμείς αναλωθήκαμε να τον κυριεύσουμε με ό, τι άρρωστο ξέρναγε η αλαζονική κούφια καρκάλα μας...άντε κοπρίτες της ζωής, βρίστε Θεό και Παράδεισο και Δωρεά, και ψοφήστε....
Η παγκόσμια πνευματική κενότητα είναι τόσο μεγάλη, και τόσο διαρκής, και τόσο προωθούμενη για τόσο πολλά χρόνια ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι πλέον έχουν αποκτήσει ανοσία, η οποία -μετατρεπόμενη σε ανοησία- τους κάνει να αποδέχονται όλες τις βλακείες του διαδικτύου σαν φυσιολογικές.
Διαφορετικά πως αλλιώς θα έκαναν ένα εκατομμύριο «μου αρέσει» [συγγνώμη like ήθελα να πω] στην φωτογραφία της Καρντάσιαν επειδή φωτογραφήθηκε με ανοιχτά τα πόδια της;
Ή πως μια εικοσάχρονη, καλομαθημένη και μεγαλωμένη σα πούπουλα θα είχε ένα εκατομμύριο ακόλουθους που τρέχουν να παρακολουθήσουν το ίνδαλμά τους να κάνει τσαχπινιές;
Σύμφωνα με την έκθεση της διεθνούς οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια», βελτιωμένη κατά 10 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη για τον Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς του 2017 ήταν η θέση της Ελλάδας. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις διαφθοράς αφορούν τις αστυνομικές αρχές. Η έκθεση κάνει λόγο και για περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς αστυνομικών. Στις συνολικά 201 τέτοιες περιπτώσεις από το 2009 μέχρι το 2017, οι 65 αφορούν αδικήματα σε βάρος ημεδαπών και οι 136 σε βάρος αλλοδαπών. Ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών και πληροφοριών για διαφθορά ήταν και για τον τομέα της δικαιοσύνης (246 από σύνολο 459).
Photo Menelaos Myrillas / SOOC
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα από την 69η θέση που κατείχε το 2016, κατατάχθηκε στην 59η θέση για το 2017 επί συνόλου 168 χωρών, όπως αναφέρεται στην ετήσια έκθεση της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας για το 2017. Η εν λόγω μείωση αφορά την ύφεση του αριθμού των καταγγελιών (-8,5%) για περιπτώσεις διαφθοράς, αλλά και τη μείωση των δικογραφιών των Εσωτερικών Υποθέσεων (-15%). Επιπλέον, μειώθηκε και ο αριθμός των προσώπων που συνελήφθησαν με την αυτόφωρη διαδικασία (-44%). Η έκθεση, ωστόσο, αναφέρει ότι «η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της και η αιτία για την κατάσταση αυτή βρίσκεται κυρίως στην εκτεταμένη διαφθορά σε μια σειρά τομέων της». Τα στοιχεία αναφέρουν ότι από το 2014 παρατειρείται μεγάλη άνοδος στις καταγγελίες περί διαφθοράς. Τη μερίδα του λέοντος στις καταγγελίες εις βάρος δημοσίων λειτουργών έχει το αστυνομικό προσωπικό (αστυνομικοί όλων των βαθμών και ειδικοί φρουροί), καθώς από τις 1.126 καταγγελίες, οι 703 (62%) αφορούσαν τη συγκεκριμένη κατηγορία. Οι υπόλοιπες 244 (ποσοστό 22%) αναφέρονταν σε καταγγελίες κατά δημοσίων υπαλλήλων, 99 (9%) αφορούσαν ιδιώτες και 80 (ποσοστό 7%) αφορούσαν καταγγελίες/πληροφορίες για εγκλήματα στα οποία συμμετέχουν αστυνομικοί και δημόσιοι υπάλληλοι. Για το δημόσιο τομέα γενικότερα, ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών και πληροφοριών για διαφθορά ήταν για τον τομέα της δικαιοσύνης (246 από σύνολο 459) και ακολουθούν οι υπηρεσίες ΟΤΑ (54), νοσοκομεία (33), υπουργεία (28), δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί (21), οικονομικές υπηρεσίες (17), Περιφέρειες (15), πυροσβεστική (9), στρατιωτικές υπηρεσίες (8), λιμενικό και εκπαιδευτικά ιδρύματα (από 7), τελωνειακές υπηρεσίες (5), ασφαλιστικά ταμεία (3), προξενικές αρχές και Βουλή (από 1), και άλλοι οργανισμοί (4). Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων χειρίστηκε το 2017, 473 δικογραφίες, εκ των οποίων οι 284 αφορούσαν αστυνομικό προσωπικό. Σε περιπτώσεις αυτόφωρης διαδικασίας, συνελήφθησαν το 2017 συνολικά 73 άτομα, από τα οποία οι 20 ήταν αστυνομικοί, οι 3 ειδικοί φρουροί, οι 19 δημόσιοι υπάλληλοι και οι 31 ιδιώτες. Επιπροσθέτως, η έκθεση κάνει λόγο και για περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς αστυνομικών. Στις συνολικά 201 τέτοιες περιπτώσεις από το 2009 μέχρι το 2017, οι 65 αφορούν αδικήματα σε βάρος ημεδαπών και οι 136 σε βάρος αλλοδαπών. Για τις περιπτώσεις των βασανιστηρίων, οι Εσωτερικές Υποθέσεις χειρίστηκαν 55 (39 σε βάρος αλλοδαπών και 16 σε βάρος ημεδαπών) το ίδιο διάστημα. Τέλος, ασκήθηκαν συνολικά 164 ποινικές διώξεις για τις υποθέσεις που αφορούσαν ακραία αστυνομική συμπεριφορά αυτά τα 8 χρόνια. «Η διαφθορά είναι ένα παγκόσμιο και πολυδιάστατο φαινόμενο το οποίο συναντάται σε όλες τις εποχές και σε όλα τα κράτη, ανεπτυγμένα και υπανάπτυκτα»ενώ «σε ακραίες περιπτώσεις, η διαφθορά υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς και τις διαδικασίες» καταλήγει η έκθεση.
Πέμπτη μεσημέρι, στην παραθαλάσσια περιοχή του Νέου Πύργου Ευβοίας. Η σκηνή που έζησα είχε κάτι από εφιάλτη. Ο ήλιος είχε φτάσει σχεδόν στη μέση του ουρανού και έκαιγε τιμωρητικά. Δύο σκυλιά που βρίσκονταν δεμένα στον γειτονικό χώρο φύλαξης και επισκευής σκαφών γάβγιζαν συνέχεια.
Μπροστά μας, το καΐκι «Πάνος - Μαρία», φτιαγμένο το 1983, οκτώ μέτρα μήκος, στηριζόταν άχαρα στο έδαφος με τέσσερις κομμένους κορμούς δένδρων. Είχε φτάσει η ώρα της εκτέλεσής του στη στεριά. Απέναντί του, ένας εκσκαφέας. Ο οδηγός είχε ένα τσιγάρο στο στόμα και τα χέρια του στους μοχλούς. Ο καπνός έβγαινε από τα στενά παράθυρα του οχήματος σαν χνώτο θηρίου. Μόλις ο λιμενικός έδωσε το σήμα, ο χειριστής σήκωσε το «σφυρί», αυτόν τον σιδερένιο βραχίονα με τη χοντρή μύτη κομπρεσέρ. Επιτέθηκε στο σκαρί με λύσσα. Το ξύλο έβγαζε τριγμούς, σαν να σπας κόκαλα ζώου. Σαν να είχε μέσα του πνοή και φωνή. Για μισή ώρα, έβλεπα το καΐκι να χάνει το όμορφο σχήμα του, να τρυπά και να σπάζει, να στενάζει. Το σφυρί καθώς σηκωνόταν στον αέρα έπαιρνε μαζί και τα στραβόξυλα, το πέτσωμα. Μαδέρια που ίπταντο στον αέρα και έπεφταν ξανά στο χώμα. Δίπλα μου ήταν η κυρα-Μαρία, η σύζυγος του αλιέα Παναγιώτη Λιβανού, ιδιοκτήτη του καϊκιού. Ψάρευαν μαζί. Ο άνδρας της, άρρωστος βαριά, δεν μπορούσε πια να συνεχίσει να δουλεύει, αποφάσισε να δώσει το σκαρί για σπάσιμο, να πάρει την αποζημίωση 83.000 ευρώ που του έδινε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ποσό υπέρογκο. Αν φτιαχνόταν το ίδιο σκαρί σήμερα θα κόστιζε συνολικά 40.000 ευρώ.
Βίντεο: Ο θάνατος ενός καϊκιού
Η κυρα-Μαρία έκλαιγε, είχε ένα χαρτομάντιλο στα χέρια. Το κράταγε με τα πρησμένα της δάχτυλα από τις χειρωνακτικές δουλειές. Κάθε τόσο σκούπιζε τα μάτια της μπροστά στο αποτρόπαιο αυτό θέαμα. «Αν δεν είχε αρρωστήσει ο άντρας μου, δεν θα το κόβαμε. Τρία παιδιά μας σπούδασε το καΐκι. Και φτιάξαμε κι ένα σπίτι. Ολα, χάρη σε αυτό...». Κάθε τόσο ο λιμενικός φώναζε: «Οπα μάστορα!». Πλησίαζε το καΐκι και υποδείκνυε στον χειριστή πού να χτυπήσει, πού να σπάσει, λες και αν το άφηνε μισοσκοτωμένο, μετά θα μπορούσε κάποιος να το επισκευάσει. Επαιρνε φωτογραφίες-τεκμήρια. Υστερα, ήρθε και μου είπε σχεδόν με ντροπή: «Είναι σαν να βλέπεις έναν άνθρωπο να πεθαίνει. Αλλά τι να κάνω; Δουλειά μου είναι». Ο αδελφός του ψαρά, Νίκος Λιβανός, έφερνε κάθε τόσο το χέρι του στο κούτελό του, σαν να μην ήθελε να το πιστέψει. Ολα τα αδέλφια του –εκτός από εκείνον– πήραν την τέχνη του πατέρα τους και βγήκαν στη θάλασσα. Ολοι είχαν καΐκια. Τώρα μετράνε ένα λιγότερο.
Ο Νίκος Λιβανός, πλάι στο διαλυμένο καΐκι.
Το έγκλημα τελείωσε γρήγορα. Η μάχη ήταν άνιση. Έμεινε ένα βουνό από ξύλα. Ένα αγροτικό με δύο Ρομά, σταμάτησε δίπλα μας. Πλησίασαν να δουν αν είχε μείνει κάτι να πάρουν. Έφυγαν απογοητευμένοι. Όλος ο μηχανολογικός εξοπλισμός είχε απομακρυνθεί πριν από την καταστροφή. Στο τέλος, ο λιμενικός φώναξε την κυρα-Μαρία. Πάνω στο καπό του υπηρεσιακού αυτοκινήτου υπέγραψαν το πιστοποιητικό «θανάτου». «Η αποζημίωση, άμεσα», της είπε. Έφυγα με το στομάχι μου να με πονάει. Εδώ και αρκετά χρόνια συντελείται μια πραγματική καταστροφή. Στην προσπάθειά της να περιορίσει την υπεραλίευση στα ευρωπαϊκά ύδατα, η Ε.Ε. δίνει παχυλές αποζημιώσεις για να αποσυρθεί η άδεια ενός αλιευτικού σκαριού. Ο αλιέας έχει την υποχρέωση να το καταστρέψει ολοσχερώς. Καθώς όμως δεν υποχρεούται να παραδώσει και την προσωπική του επαγγελματική άδεια, μπορεί κάλλιστα με τα χρήματα που θα πάρει να αγοράσει ένα πλαστικό σκάφος και να συνεχίσει να ψαρεύει. Συνεπώς ο αρχικός σκοπός, δηλαδή η προστασία των αλιευμάτων, δεν υπηρετείται, ενώ η Ελλάδα που είχε τον μεγαλύτερο στόλο παραδοσιακών αλιευτικών σκαφών καταστρέφει με αποτελεσματικότητα τη ναυτική της παράδοση χιλιάδων ετών.
Ο παραδοσιακός στόλος όλο και μειώνεται.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει στην «Κ» ο Σύνδεσμος Προστασίας Παραδοσιακών Σκαφών, από τα 14.500 ξύλινα σκάφη έχουν καταστραφεί, μέσα σε 20 χρόνια, τα 12.500. Τώρα εκατοντάδες από αυτά θα έχουν τη μοίρα του «Πάνος - Μαρία», καθώς έχει εγκριθεί η καταστροφή τους. Αν αυτό δεν είναι η κορύφωση της ελληνικής παράνοιας, τότε τι είναι;...
Τα παλιά, αλλά όχι αρχαία χρόνια, η ανερυθρίαστη αυτοπροβολή ήταν για τους καλούς τρόπους ό,τι τα κόκκινα λέιζερ για τις γάτες: κάτι αφόρητο.
Η διαρκής απαίτηση της προσοχής των άλλων χωρίς λόγο, χωρίς κριτήριο, χωρίς κάποιο –φαινομενικά έστω– αξιόλογο επίτευγμα που να δικαιολογεί το αυτο-πλασάρισμα ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να εξοστρακιστεί κοινωνικά ο παραβάτης του savoir faire.
Ο ναρκισσισμός τότε αποτελούσε εξ ορισμού κουσούρι και όχι κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα.
Με την είσοδο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην καθημερινότητα, οι κανόνες προφανώς ξαναγράφτηκαν και οι σέλφι είναι η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό.
Το 2013, το λεξικό της Οξφόρδης ανακήρυξε τη «selfie» ως τη λέξη της χρονιάς'Selfie' named by Oxford Dictionaries as word of 2013 | BBC και η Google ανακοίνωσεGoogle Photos: One year, 200 million users, and a whole lot of selfies | blog.google.com ότι μέσα σε ένα χρόνο 24 δισεκατομμύρια selfies ανέβηκαν στη σχετική εφαρμογή της.
Κι ενώ κάποιος θα μπορούσε να πει ότι πρόκειται για ένδειξη κοινωνικότητας και επικοινωνιακής διάθεσης, πολλοί θεωρούν ότι το φαινόμενο σχετίζεταιAre Selfies a Sign of Narcissism and Psychopathy? | Psychology Today με κάποιες πιο δυσλειτουργικές πτυχές του ψυχισμού του αυτο-μοντέλου, όπως η αυξημένη ανάγκη για προσοχή, ο εγωκεντρισμός, η μοναξιά και άλλα ζητήματα που δεν λύνονται με likes και ψηφιακές καρδούλες.
Εξού και κάποιοι πιστεύουν ότι ο πλανήτης πάσχει από «σελφίτιδαTake loads of selfies? You might have ‘Selfitis’ | Dazed & Confused».
Μήπως έχεις «σελφίτιδα»;
Οριακή 3 σέλφι/ημέρα αλλά δεν τις ποστάρεις
Οξεία 3 σέλφι/ημέρα και τις ποστάρεις
Χρόνια Παίρνεις ασταμάτητα σέλφι και ποστάρεις πάνω από 6/ημέρα
Οι Κάννες φέτος απαγόρευσαν τις «ασήμαντες» selfies στο κόκκινο χαλί.
Για όσους δεν συμμετέχουν ενεργά στο πανηγύρι της ακατάσχετης αυτοπροβολής, οι σέλφι είναι μια μάλλον αστεία, άνευ σημασίας υπόθεση.
Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί κανείς να διασκεδάσει με την απροκάλυπτη ματαιοδοξία του εθισμού στις αυτοπροσωπογραφίες, ειδικά όταν δεν συνοδεύεται από γονιδιακή ή αισθητική καλοτυχία.
Στη χειρότερη, μπορεί να ενοχληθεί από τις εγωκεντρικές προθέσεις και την αγένεια που συνομολογείται και απλά να διαγράψει αυτή την ενόχληση από το feed του.
Για τους νορμάλ φίλους των σέλφι, που θα ανεβάσουν μεν φωτογραφίες τους στα κοινωνικά δίκτυα αλλά δεν θα βομβαρδίσουν το timeline των φίλων τους με τριάντα διαφορετικές λήψεις κάθε εβδομάδα, είναι ένας υγιής τρόπος επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης (κατά κανόνα απείρως πιο αποτελεσματικός από εκείνον που χρησιμοποιούν όσοι δημοσιεύουν γατάκια, τριαντάφυλλα και γλυκές καλημέρες-καληνύχτες).
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που το παρακάνουν.
Ο νεαρός Ντάνι ΜπόουμανSelfie addict took TWO HUNDRED a day - and tried to kill himself when he couldn't take perfect photo | Τhe Mirror έγινε πρωτοσέλιδο ως ο πρώτος εθισμένος στις σέλφι Βρετανός.
Ο Μπόουμαν, σπαταλούσε δέκα ώρες την ημέρα τραβώντας φωτογραφίες τον εαυτό του με το iΡhone και μετά από εντατικό φιλτράρισμα και ρετούς ανέβαζε περίπου 200 από αυτές.
Κλείστηκε στο σπίτι του για έξι μήνες, σταμάτησε το σχολείο στα 16 κι έχασε 15 κιλά προκειμένου να βελτιώσει την εικόνα του (για να βγάλει φωτογραφίες).
Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, εξήγησε: «Προσπαθούσα συνέχεια να βγάλω την τέλεια σέλφι και όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ, ήθελα να πεθάνω.
Έχασα τους φίλους μου, την μόρφωσή μου, την υγεία μου και παρά λίγο τη ζωή μου».
Ακροβατώντας μεταξύ τραγικού και κωμικού, το τέλος της ιστορίας του Μπόουμαν γράφτηκε στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε και η θεραπεία “απεξάρτησής” του ξεκίνησε με το να του στερούν το τηλέφωνο σταδιακά, ξεκινώντας από δέκα λεπτά την ημέρα.
Ο Μπόουμαν είχε ξεκινήσει τις σέλφι στα 15 και υπέφερε όταν οι φίλοι του σχολίαζαν αρνητικά την εμφάνισή του, ενώ στην κατάρρευσή του έπαιξε ρόλο και η απόρριψη ενός πρακτορείου όταν προσπάθησε να γίνει μοντέλο. Γιατί φυσικά ήθελε να γίνει μοντέλο.
Όπως σε όλη την υπόλοιπη ψηφιακή μας ζωή, έτσι και στις σέλφι η εικόνα φιλτράρεται και ωραιοποιείται για να ανταποκριθεί σε ιδεώδη που δύσκολα κατακτώνται και σχεδόν ποτέ δεν είναι 100% αληθινά, ακόμα κι αν (ή καλύτερα ειδικά όταν) πρόκειται για πρωταθλητές του είδους, όπως η Κιμ Καρντάσιαν ή οι άπειρες διασημότητες του instagram με ταλέντο στη ματαιοδοξία και το ρετούς. Η Γαλλίδα ψυχαναλύτρια και φιλόσοφος Έλσα Γκοντάρ, που έγραψε το βιβλίο Je selfie donc je suisΣτο amazon (Βγάζω σέλφι άρα υπάρχω), αναφέρεται στη διαφοράWe take 1 million selfies every day - but what are they doing to our brains? | Τhe Telegraphτης εικόνας στην πραγματική ζωή και της εικόνας μέσα από την οθόνη του smartphone και βρίσκει ανησυχητικό το φαινόμενο να είναι περισσότερο αρεστή η τελευταία, όπου η τελειότητα επιτυγχάνεται χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάποιος απολύτως τίποτα, ούτε καν να βγει από το σπίτι του. Σημειώνει εύστοχα ότι η κοινωνία βρίσκεται παγιδευμένη σε μια κατάσταση εφηβικής κρίσης, όπου προφανώς ο απροκάλυπτος ναρκισσισμός και η ανάγκη για αποδοχή είναι αναμενόμενα, αλλά σε μεγαλύτερες ηλικίες είναι ανησυχητικά και, για τους λιγότερο ευαίσθητους, απλά ενοχλητικά.
Ένα νέο βίντεο των Erin Brethauer και Tim Hussin από τη σειρά ObsessionsΗ σειρά Οbsessions του New Yorker του New Yorker θέτει αυτό το σύμβολο του μιλένιαλ ναρκισισμού στο πλαίσιο μιας μεγαλύτερης πολιτιστικής ιστορίας.
Ο Will Storr, συγγραφέας του Selfie: How We Became So Self-Obsessed and What It’s Doing to UsΣτο amazon, εντοπίζει τις αρχές της κουλτούρας των selfies στο κίνημα αυτοπεποίθησης των τελών των ’80s και αρχών ’90s: «Τον κόσμο κυρίευσε αυτή τη τρελή ιδέα ότι για να απελευθερωθούμε από όλα μας τα κοινωνικά προβλήματα, από την χρήση ναρκωτικών έως την ενδοοικογενειακή βία, αρκεί να πιστέψουμε ότι είμαστε ξεχωριστοί και καταπληκτικοί».
Μια τάση που βρήκε ακραία εφαρμογή πάνω στους μιλένιαλς.
Η καθηγήτρια ψυχολογίας Jean Twenge, πάνω στο βιβλίο iGenΣτο amazon της οποίας βασίστηκε το viral άρθρο «Κατέστρεψαν τα smartphones μια ολόκληρη γενιά;Have Smartphones Destroyed a Generation? | The Atlantic» του Atlantic, πιστεύει ότι οι «μιλένιαλ μεγάλωσαν με γονείς που υπερτόνισαν τις έννοιες της αυτοπεποίθησης και ευτυχίας σε μια εποχή αποκεντρωμένης εξουσίας, άβαταρ και ριάλιτι τηλεόρασης.
Τώρα εκείνοι πρέπει να χαμηλώσουν τις προσδοκίες τους και να περάσουν ένα λαμπερό φίλτρο στα αυτοπορτρέτα τους προκειμένου να καταφέρουν να λειτουργήσουν ως ενήλικες».
Τα κάθε λογής beautifiers (ομορφοποιητές, σε ελεύθερη μετάφραση) με τα οποία είναι εξοπλισμένα σχεδόν όλα τα κινητά, δεν βοηθούν την κατάσταση σε ό,τι αφορά στη σουρεαλιστική εικόνα που σχηματίζει κάποιος για την εμφάνισή του από τις σέλφι και όχι από τον παλιό καλό καθρέφτη. Στην πραγματική ζωή, όπου είσαι αναγκασμένος να κυκλοφορείς χωρίς φίλτρο, η απογοήτευση είναι δεδομένη, αφού τα δεκάδες ψηφιακά likes δεν μετουσιώνονται σε τίποτα απολύτως –κι αν λάβει κανείς υπόψη ότι μπαράζ από σέλφι κάνουν συνήθως άνθρωποι που έχουν ανάγκη θαυμασμό και αποδοχή, είναι μάλλον μπούμερανγκ.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kim Kardashian West (@kimkardashian) στις
Η σέλφι που ανέβασε η Κιμ Καρντάσιαν την εποχή που το instagram είχε πια συνεπάρει η Μέγκαν Μαρκλ.
Το πόσο σοβαρά παίρνουν ορισμένοι το ζήτημα της τέλειας σέλφι φαίνεται κωμικό, αλλά έχει και προεκτάσεις που ξεπερνούν τον ορισμό της τραγωδίας. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, από το Μάρτιο του 2014 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2017, 127 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να βγάλουν μια καλή φωτογραφία του εαυτού τους, που εξελίχθηκε σε killfieDeaths while taking selfies, ‘killfies,’ are on the rise | Βοston Globe.
Τρία τέταρτα εξ αυτών ήταν κάτω των 29 ετών και οι περισσότεροι σκοτώθηκαν πέφτοντας από μεγάλο ύψος, όπου ήθελαν να ποζάρουν χωρίς να υπολογίσουν τον κίνδυνο.
Ενδεικτικά, ένα ζευγάρι Πολωνών έπεσε στον ΑτλαντικόPolish couple fall off cliff and die while taking selfies | The Washington Post από έναν γκρεμό στην Πορτογαλία μπροστά στα δύο παιδιά του. Δύο άτομα σκοτώθηκανPilot taking 'selfies' before fatal Colorado crash: report | Reuters όταν το μικρό αεροσκάφος στο οποίο επέβαιναν συνετρίβη επειδή ο ένας από αυτούς ήταν ο πιλότος και έβγαζε σέλφι.
Στη Ρωσία δυο νεαροί έχασαν τη ζωή τους όταν πόζαραν χαμογελαστοί πριν τραβήξουν την περόνη μιας χειροβομβίδας που φυσικά εξερράγη.
Η πλήρης λίσταList of selfie-related injuries and deaths είναι μακριά και καταθλιπτική και θα μεγαλώνει όσο υπάρχουν ανόητοι άνθρωποι που θα βάζουν μια ετικέτα σαν το #drivingselfie και μερικά likes πάνω από την κοινή λογική.
Για τους περισσότερους ενήλικες, ο εθισμός κάποιου στις σέλφι δεν δημιουργεί τίποτα περισσότερο από ένα τεράστιο βαρετό άλμπουμ από φωτογραφίες που κανείς δεν θέλει πραγματικά να δει, όμως, ιδιαίτερα μεταξύ ενηλίκων, ειδική μνεία αξίζει σε όσους δημοσιεύουν συχνά σέλφι τους διαφημίζοντας προϊόντα, χωρίς να είναι η Κάιλι Τζένερ.
Αυτό το άγαρμπο μάρκετινγκ μετατρέπει ουσιαστικά τους φίλους σε πελάτες, αλλά ανταμείβεται συνήθως από ελάχιστα likes, καθώς το facebook, για παράδειγμα, παρέχει τη δυνατότητα να παραμείνεις φίλος με κάποιον χωρίς να βλέπεις ποτέ τις δημοσιεύσεις του που είναι πιο εμπορικές απ’ όσο η ευγένεια επιτρέπει.
Όμως η ετικέτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση, ως επί το πλείστον χαμένη.
Η αποτύπωση από τους αρχαιολόγους γίνεται στην ανατολή ή στη δύση του ηλίου, όταν το φως πέφτει πλάγια στα πολύ ρηχά αυτά μοτίβα. Οι εντυπωσιακές βραχογραφίες που χρονολογούνται στην 3η χιλιετία π.Χ., μαζί με άλλα ευρήματα από την αρχαιολογική έρευνα στο Βαθύ της Αστυπάλαιας, αποτελούν το θέμα επιστημονικής ημερίδας.
Η έκθεσή τους στην αλμύρα της θάλασσας δεν σου επιτρέπει να τις διακρίνεις καθαρά, ούτε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Οι αρχαιολόγοι που ερευνούν εδώ και πέντε χρόνια στο Βαθύ της Αστυπάλαιας, τρέχουν από τις 5.30 το πρωί να προλάβουν την ανατολή του ηλίου, για να εντοπίσουν στις επιφάνειες των δολομιτικών ασβεστολίθων του ακρωτηρίου τις χαραγμένες βραχογραφίες. Σε τρεις διαμορφωμένες ατραπούς που κατέληγαν σε πυλίδες εισόδου προς την πρωτοκυκλαδική ακρόπολη. Παραστάσεις πλοίων μήκους έως 70 εκατοστών και σπειρών που επαναλαμβάνονταν στα βράχια, μάλιστα σε κομβικά σημεία στην ακρόπολη, απεικονίζοντας στόλους από καράβια. Ενας εικονιστικός κώδικας για να δείξουν στον εχθρό ότι ο τόπος τους είναι ναυτική επικράτεια. Οι βραχογραφίες με τα πολύκωπα πλοία, που χρονολογούνται στην 3η χιλιετία π.Χ., εντοπίστηκαν κατά την εντατική επιφανειακή έρευνα στο Βαθύ της Αστυπάλαιας. Η ιστορία τους είναι εντυπωσιακή όπως και των 9 εγχυτρισμών βρεφών που βρέθηκαν σε δύο ορθογώνιες κατασκευές της ακτής του ακρωτηρίου, στη μια περίπτωση επάνω σε λιθόστρωτο και στην άλλη επάνω σε εντυπωσιακό βοτσαλωτό από μικρά θαλάσσια βότσαλα.
Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί αύριο και θα αποτελείται από μία πρωινή και μία απογευματινή συνεδρίαση.
Οι επισκέπτες του νησιού μαθαίνουν για όλα αυτά σε μια φωτογραφική έκθεση που λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια σε ανακαινισμένο ανεμόμυλο της Χώρας. Η έκθεση φωτίζει τις αρχαιολογικές έρευνες οι οποίες διεξάγονται στο δύσβατο Βαθύ από την εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία και χρηματοδοτούνται από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και τον Αθανάσιο Μαρτίνο. Ομως αύριο Σάββατο (14/7) στη Χώρα πραγματοποιείται μια ενδιαφέρουσα επιστημονική ημερίδα για τα «Πέντε χρόνια έρευνας σε ένα διαχρονικό παλίμψηστο του Αιγαίου», στην οποία συναντιούνται εξαιρετικοί επιστήμονες. Στην πρωινή συνεδρίαση οι συνεργάτες της ανασκαφής στο Βαθύ θα παρουσιάσουν τα δεδομένα της διεπιστημονικής έρευνας στην ομώνυμη χερσόνησο και θα αναδείξουν τη σημασία μιας θέσης-παλίμψηστου του νησιωτικού Αιγαίου, με «ανθρώπων έργα» από τη Νεολιθική έως τη Βυζαντινή εποχή. Στην εσπερινή, ειδικοί επιστήμονες θα μιλήσουν για πτυχές της αρχαιολογίας και της διαχρονικής ιστορίας της Αστυπάλαιας. Η ημερίδα διοργανώνεται στη Ροδιά του Κάστρου, σε συνεργασία με τον Δήμο Αστυπάλαιας και χορηγό την Attica Group-Blue Star Ferries. Εχει τεθεί υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου.
Για τους 9 εγχυτρισμούς βρεφών, ο Ανδρέας Βλαχόπουλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και διευθυντής ανασκαφής στο Βαθύ Αστυπάλαιας, μας εξηγεί: «Τα τοποθετούσαν με τάξη, το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα με ύφασμα στον κολοβό πυθμένα του αγγείου. Η κτέριση των βρεφών με μικρογραφικά εργαλεία (λεπίδες οψιανού, ξέστρα κ.λπ.) και σε μια περίπτωση με λίθινη χάντρα, αλλά και του άμεσου περιβάλλοντος με κοχύλια (πορφύρες, κώνους κ.λπ.) δείχνει ένα τελετουργικό σύνθετο, που περιελάμβανε πυρές με καρπούς (σταφύλι, σιτάρι, αμύγδαλα, κριθάρι, φακή, ελιές) και κατανάλωση κρέατος αιγοπροβάτων, δηλαδή προσφορές φαγητού στα νεκρά παιδιά ή επιτόπια κατανάλωση (επιτάφια γεύματα) από τους συγγενείς».
Εικόνα από τους εγχυτρισμούς που χρονολογούνται μεταξύ 3200-2800 π.Χ
Τονίζει επίσης πως το πλέον αινιγματικό σημείο είναι οι ορθογώνιες κατασκευές των εγχυτρισμών. «Εάν πρόκειται για οικίες τότε οι εγχυτρισμοί γίνονταν στα δάπεδα των σπιτιών, κάτι όχι άγνωστο στο Αιγαίο και την Ανατολή, αλλά δύσκολο να ερμηνευθεί λόγω του αριθμού των βρεφών (τα μισά αγγεία περιείχαν δύο βρέφη) αλλά κυρίως λόγω του σύνθετου τρόπου κτέρισής τους. Επιπλέον, τα κτίρια αυτά έχουν τη μορφή περιβόλου, στο ίδιο ύψος, ενώ εάν ήταν οικίες το υλικό της ανωδομής τους θα βρισκόταν να έχει καταπλακώσει τα αγγεία (που επιπλέον έπρεπε να βρίσκονται κάτω από τα δάπεδα)». Αυτά αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο οι περίβολοι αυτοί να ήταν σκόπιμα κτισμένοι για να δεχτούν βρεφικές ταφές. Οι βραχογραφίες είναι ένα ακόμη μεγάλο κεφάλαιο στο Βαθύ. Υπάρχουν σχεδόν παντού στα έργα της ακρόπολης και έχουν μοναδική ποικιλία μοτίβων «που είτε αποδίδουν τα εμβληματικά αντικείμενα κύρους της νησιωτικής κοινότητας (όπλα, πλοία) είτε τις θρησκευτικές / μεταφυσικές αγωνίες των πρώιμων κοινωνιών του Αιγαίου, όπως δείχνουν οι κάθε λογής σπείρες που έχουν χαραχτεί παντού στο γυμνό από βλάστηση νησί».
τάξ’, γενικώς κυκλοφορεί πολλή ηλιθιότητα στον χώρο της πολιτικής.
Είτε φυσική ηλιθιότητα…
…Του λες του κάθε στόκου ότι κάνει λάθος, του το αποδεικνύεις, αλλά εκείειειει αυτός!…
(Η συνήθης περίπτωση του ξερόλα ψηφοφόρου.)
…Είτε τεχνητή – όπου κάποιος κάνει τον ηλίθιο (προσπαθώντας να παρασύρει κι άλλους στην ηλιθιότητα, δήθεν ότι η αποψάρα του εκφράζει το σωστό), επειδή τα κονόμησε χοντρά καί μαύρα.
(Η συνήθης περίπτωση των αρδ καί της σχολής πρακτόρων.)
Εδώ δεν ξέρω για ποια περίπτωση απ’ τις δύό πρόκειται, πάντως πρόσφατα είδα την εξής αφίσα:
Όλ’ αυτά τα θεώμενα μπορεί να τα καταπιεί κανείς… καί την αναφορά στους χίππηδες (με το κατσαριδάκι), καί την νηπιακού επιπέδου πολιτική σκέψη (λες καί θα φοβηθούνε οι φασίστες, επειδή θα πάνε οι «αντιφασίστες» στο αντιφασιστικό κάμπινγκ), καί τα πάντα.
Αδιαφορείς, καί τα προσπερνάς.
Το άν έχει κάποια σχέση (καί ποιά) η σημερινή νεολαία με το χίππικο κίνημα των παππούδων της, ή το πώς ξεκίνησε / που απέβλεπε / καί κυρίως πώς τελείωσε το χίππικο κίνημα, είναι πολύ ψιλά γράμματα γιά πολιτικώς καί ιστορικώς αγραμμάτους χαζούς.
Αλλά εκείνο που δεν καταπίνεται, ρέ παιδί μου, είναι η πινακίδα στο Φολκσβάγκεν!… το οποίο προβάλλεται ως σύμβολο αντιφασιστικού αγώνα!!!
Τόση ηλιθιότητα δεν αντέχεται!
[Π]όρσε ο «αντιφασισμός» σας, ζώα!
Στο εξής, αν θέλετε να είσαστε κάτι που αρχίζει από «αντιφα-», θα είσαστε τα «αντιφασόλια»· το κίνημα κατά του ελευθέρως πέρδεσθαι, δηλαδή.
Advertisements
Ένα ιδιαιτέρως σημαντικό εύρημα εντοπίστηκε και συνελέγη κατά τη διεξαγωγή της επιφανειακής - γεωαρχαιολογικής έρευνας που πραγματοποιείται σε θέσεις γύρω από το ιερό της Ολυμπίας, στο πλαίσιο του τριετούς ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «Ο πολυδιάστατος χώρος της Ολυμπίας».
Η έρευνα διεξάγεται υπό τη διεύθυνση της Δρ. Ερωφίλης - Ίριδας Κόλια, προϊσταμένης της ΕΦΑ Ηλείας, σε συνεργασία με τους καθηγητές Franziska Lang, Birgitta Eder, Andreas Vött και Hans-Joachim Gehrke του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και των Πανεπιστημίων Darmstadt, Tübingen και Frankfurt am Mainz. Συγκεκριμένα, σε θέση παρακείμενη του ιερού της Ολυμπίας με κατάλοιπα της ρωμαϊκής εποχής, βρέθηκε πήλινη πλάκα με εγχάρακτη επιγραφή. Μετά την πρόσφατη ολοκλήρωση της συντήρησής της στο εργαστήριο της ΕΦΑ Ηλείας, διαπιστώθηκε ότι διασώζει 13 στίχους από την ραψωδία ξ της Οδύσσειας (ομιλία του Οδυσσέα στον Εύμαιο) και σύμφωνα με την πρώτη εκτίμησή της ερευνητικής ομάδας, μπορεί να χρονολογηθεί στη ρωμαϊκή εποχή και πιθανώς πριν από τον 3 ο αι. μ.Χ. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, εφόσον αυτή η προκαταρκτική χρονολόγηση επιβεβαιωθεί κατά τη συστηματική μελέτη της επιγραφής που έχει ήδη αρχίσει, τότε η πήλινη πλάκα θα διασώζει ίσως το παλαιότερο σωζόμενο γραπτό απόσπασμα των Ομηρικών Επών που έχει έρθει στο φως και αποτελεί πέραν της μοναδικότητάς της, ένα σπουδαίο αρχαιολογικό, επιγραφικό, φιλολογικό και ιστορικό τεκμήριο.Online
τάξ’, γενικώς κυκλοφορεί πολλή ηλιθιότητα στον χώρο της πολιτικής.
.png)
