ΟΥΟχιΤΙκάτιΔΑΝΟΣεκ της γής Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <>ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης) Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας. Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών. Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη. Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε) και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία) Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.
Τα πρώτα επεισόδια, με την επακόλουθη ρίψη δακρυγόνων από τις αστυνομικές δυνάμεις, άρχισαν να σημειώνονται κοντά στα Ηλύσια Πεδία, κατά τη σημερινή μαζική διαδήλωση του κινήματος των «Κίτρινων Γιλέκων» στο Παρίσι, ανακοίνωσαν οι υπηρεσίες της αστυνομίας.
Στο πλαίσιο των μέτρων επιφυλακής για την πρόληψη βίαιων επεισοδίων, η παρισινή αστυνομία έχει προβεί έως τώρα σε συλλήψεις ενός αριθμού άνω των 350 ανθρώπων, πάνω στους οποίους εντοπίσθηκαν επικίνδυνα αντικείμενα.
Σε όλη την επικράτεια της Γαλλίας έχουν ληφθεί πρωτοφανή μέτρα επιφυλακής, ιδίως δε στο Παρίσι, που το περασμένο Σάββατο υπήρξε θέατρο σκηνών σκληρής βίας, που εξέπληξαν την κοινή γνώμη σε Γαλλία και εξωτερικό.
Για το τρέχον Σαββατοκύριακο έχουν κινητοποιηθεί 89.000 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, 8.000 εκ των οποίων στο Παρίσι, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη των γεγονότων αυτών.
Οι προσαγωγές ξεπέρασαν τις 500
Η κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων» σήμερα στο Παρίσι έχει οδηγήσει σε 481 προσαγωγές, ενώ άλλα 211 άτομα έχουν τεθεί υπό προσωρινή κράτηση, ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ.
Ο αριθμός αυτός είναι ήδη μεγαλύτερος από το σύνολο των προσαγωγών (412) που πραγματοποιήθηκαν στην πρωτεύουσα το προηγούμενο Σάββατο, 1η Δεκεμβρίου.
Η ένταση αυξάνεται στις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» στο Παρίσι, με τις δυνάμεις καταστολής να προβαίνουν σε αθρόες συλλήψεις και να κάνουν χρήση δακρυγόνων στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου.
«Άφαντος» ο Μακρόν
Στην πλειονότητά τους οι διαδηλωτές είναι ειρηνικοί, με την οργή τους να στρέφεται κυρίως κατά του προέδρου της χώρας Εμανουέλ Μακρόν και της κυβέρνησης, που θεωρούν ότι εκπροσωπούν μια πολιτική ελίτ που αδυνατεί να συλλάβει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Υπουργοί απηύθυναν επανειλημμένες εκκλήσεις για ηρεμία και κάλεσαν τους διαδηλωτές να αποφύγουν να κατέβουν στο Παρίσι, όπως έκαναν και οι ηγεσίες συνδικαλιστικών οργανώσεων, κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και μέλη του ανώτατου κλήρου.
Γαλλικά ΜΜΕ μετέδωσαν χθες ότι ο Μακρόν αρνήθηκε να συναντηθεί με «μετριοπαθείς» εκπροσώπους των «κίτρινων γιλέκων» στο προεδρικό μέγαρο.
Ένας εξ αυτών, ο Μπενζαμέν Κοσί, είπε ότι εκπρόσωποι του κινήματος είχαν ζητήσει να δουν τον πρόεδρο της χώρας επειδή «η ανταρσία είναι προ των πυλών της Γαλλίας και δεν θέλουμε θανάτους αυτό το Σαββατοκύριακο».
Το Ελυζέ απάντησε ότι παραμένει ανοικτή η πόρτα του πρωθυπουργού.
Ο Μακρόν έχει να μιλήσει εδώ και μέρες, από τότε που έκανε πίσω ακυρώνοντας τη σχεδιαζόμενη αύξηση του φόρου επί των καυσίμων, που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα των διαδηλώσεων.
Αξιωματούχοι είπαν, σύμφωνα με γαλλικά ΜΜΕ, ότι ο πρόεδρος φοβήθηκε μήπως ρίξει νέο λάδι στη φωτιά με δηλώσεις του ενόψει των σημερινών διαδηλώσεων.
Ο Μακρόν αναμένεται να απευθύνει τηλεοπτικό διάγγελμα στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Ο πλέον 70χρονος ροκσταρ δεν μπήκε στην καρδιά μας μόνο για τα τραγούδια του.
Ήμουν περίπου 12 χρονών όταν άκουσα για πρώτη φορά το Paranoid. Ο μεγάλος μου ξάδερφος βρισκόταν στο σπίτι για το Χριστουγεννιάτικο οικογενειακό δείπνο και κουβαλούσε μαζί του μία κασέτα που του είχε γράψει ο πατέρας του – εξίσου μεγάλος φαν του Ozzy.
Δεν ξέρω πως εξελίχθηκε η κουβέντα γύρω από την μουσική, αλλά η ατάκα του με προβλημάτισε σε σημείο που με έκανε να αναρωτηθώ αν τόσα χρόνια χάνω κάτι το μοναδικό. «Μα καλά, δεν έχεις ακούσει Black Sabbath;».
Είναι περιττό να κάτσουμε να αναλύσουμε για ακόμη μία φορά -όπως έχει γίνει μέχρι σήμερα σε χιλιάδες κείμενα- για την προσφορά των Black Sabbath στη μουσική. Από τους πιο σκληροπηρυνικούς ροκάδες μέχρι τους απλούς μουσικόφιλους, όλοι αναγνωρίζουν πως οι Black Sabbath δημιούργησαν μία σκηνή, όταν καλά-καλά αυτή δεν υπήρχε.Το αγγλικό ροκ της εποχής τους μαζί με άλλες διθυραμβικές μπάντες όπως οι Rolling Stones, οι Led Zeppelin και πόσοι ακόμη, έθεσαν τις βάσεις για να δημιουργηθούν μία σειρά από συγκροτήματα και μουσικά events, που ανέδειξαν άλλες μεγάλες μπάντες και άλλους κορυφαίους τραγουδιστές που μέχρι σήμερα αναγνωρίζουν την επίδραση του Ozzy στη ζωή τους, δίνοντας τους μία αγιοποίηση. Και τι κοινό έχουμε εμείς με τον μουσικό αυτόν κόσμο;
Όλοι αναγνωρίζουμε τον Ozzy, σαν τον πιο κουλ τύπου που έχει βγάλει η ροκ μουσική.
Γιατί όμως τον γουστάρουμε τόσο πολύ;
Φέτος το καλοκαίρι διάβασα το βιβλίο με την βιογραφία του Ozzy.
Ήξερα τα βασικά και σχεδόν κανένα highlight από την παρασκηνιακή ζωή του.
Επίσης γνώριζα τις καταχρήσεις.
Κρατάω εκείνη την κουβέντα του γιατρού του μέσα από το βιβλίο που σε κάποια φάση γύρισε και του είπε «Κύριε Osbourne απορώ γιατί είστε ακόμη ζωντανός».
Γελάς εκείνη την ώρα. Σκέφτεσαι την φάτσα του Ozzy και το γεγονός πως, πιθανότατα, μετά τον γιατρό θα πήγε στο σπίτι του και θα ήπιε ένα μπουκάλι κρασί.
Γιατί όμως το γουστάρουμε όλο αυτό το σκηνικό;
Γιατί ο Ozzy είναι ένας τύπος που έζησε (και συνεχίζει να ζει) την ζωή του στο φουλ.
Δεν παριστάνει πως είναι κάποιος νηφάλιος τύπος που η ζωή του rock star τον έχει παρασύρει. Αντιλαμβάνεται πως το lifestyle το οποίο ακολουθούσε για χρόνια, κάποια στιγμή τον πρόδωσε.
Και αυτό συζητιέται δηλαδή γιατί αν πράγματι αναρωτηθείς καλύτερα την ατάκα του γιατρού, ο Ozzy απλά δεν θα έπρεπε να ζει. «Υπήρχε μία περίοδος που έπινα πάνω από 10 μπίρες, τζιν και μπουκάλια με κρασί. Ξυπνούσα μόνο και μόνο για να ξαναπιώ».
Από τους μάνατζερ (και την Sharon) μέχρι τους διοργανωτές των συναυλιών, όλοι τους δεν μιλούσαν μόνο για το πόσο τρελός εμφανιζόταν ο Ozzy αλλά και πόσο μεθυσμένος στα περισσότερα από τα σώου.
Και ξέρετε τι;
Ο κόσμος το λάτρευε. Και τον ίδιο και την «δρακουλιάρικη» φάση του.
Όλοι θα ήθελαν να πιούν μία μπίρα με τον Ozzy.
Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι πλέον είναι πολύ κουρασμένος για να πίνει με τον κόσμο που του μιλάει στο δρόμο, αλλά ας το κάνουμε λίγο εικόνα.
Αυτή η φάση δηλαδή που ξεκινάς με μία τίμια μαύρη μπίρα και σου μιλάει για όλα εκείνα τα κουλά που έχει κάνει στη ζωή του.
Την ημέρα που ο Tony Iommi πήγε να του σπάσει το κεφάλι στο σχολείο.
Που η τέως Barbara Bush γύρισε και του είπε ότι λατρεύει την μουσική του και εκείνος έψαχνε που είναι η τουαλέτα στον Λευκό Οίκο γιατί ήθελε να κάνει εμετό.
Που κυνήγησε έναν κλέφτη μεθυσμένος μέσα στο σπίτι του την στιγμή που ο συγχωρεμένος o Lemmy των Motorhead διάβαζε βιβλία στο καθιστικό.
Ο λόγος που ο Ozzy έχει ζήσει μία συναρπαστική ζωή, είναι ότι ο ίδιος ως χαρακτήρας είναι συναρπαστικός.
Είναι το άλλοτε φτωχό παιδί που είχε πάντα στο μυαλό του την ατάκα του Arthur Miller. «Η ζωή είναι ένα μεγάλο πάρτι που απορείς πως βρέθηκες καλεσμένος. Κοιτάς να περάσεις καλά όσο παίζει η μουσική».
Φαίνεται ότι ο Ozzy ανησυχούσε τόσο πολύ μην χάσει αυτά που έχει, που αποφάσισε να συνεχίσει την μουσική μόνος του.
Γιατί αν κρατάμε κάτι από τον Ozzy που τα εβδομηντάρησε, είναι το γεγονός ότι συνεχίζει να έχει αυτό το μοναδικό, αθώο και ειλικρινές στυλ, που δηλώνει περήφανα το «Χέστηκα ποια είναι η άποψή σας, εγώ θα κάνω ό,τι γουστάρω».
O Ozzy είναι κομμάτι μίας σπουδαίας κληρονομιάς, που κατάφερε να ξεχωρίσει για την ποιότητα της μουσικής του και που αγαπήθηκε για τον ακόμη πιο ξεχωριστό χαρακτήρα του. Χρόνια πολλά απίστευτε τύπε.
Οι εικόνες αυτές προκαλούν έκπληξη, απορία και απογοήτευση
Στο πλαίσιο του προγράμματος για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος που υλοποιεί εδώ και έξι χρόνια σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, η ομάδα εθελοντών δυτών «We Dive We Clean», σε συνεργασία με το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Γυθείου, καταδύθηκε την Παρασκευή και το Σάββατο (01-12-2018) στο λιμάνι στο Γύθειο για να καθαρίσει τον βυθό.
Τα ευρήματα ήταν -από κάθε άποψη- «εντυπωσιακά» και απρόσμενα, που ούτε ο πιο ευφάνταστος νους δεν θα μπορούσε να συλλογιστεί.
Οι δύτες περισυνέλεξαν 1.500 κιλά -κάθε λογής- στερεών απορριμμάτων.
Πλήθος ελαστικών, καθίσματα, κομμάτια από (πρώην) φωτιστικά σώματα έως… καρότσια σούπερ μάρκετ και ποδήλατα βρίσκονταν συσσωρευμένα για χρόνια στον βυθό!
Tα ευρήματα ήταν -από κάθε άποψη- «εντυπωσιακά» και απρόσμενα, που ούτε ο πιο ευφάνταστος νους δεν θα μπορούσε να συλλογιστεί.
Οι δύτες περισυνέλεξαν 1.500 κιλά -κάθε λογής- στερεών απορριμμάτων! Πλήθος ελαστικών, καθίσματα, κομμάτια από (πρώην) φωτιστικά σώματα έως… καρότσια σούπερ μάρκετ και ποδήλατα βρίσκονταν συσσωρευμένα για χρόνια στον βυθό!
Στη δράση, με την ονομασία «Project GYTHEIO» κλιμάκιο εθελοντών δυτών ύστερα από πολυετή δραστηριότητα στους τομείς έρευνας & ανέλκυσης με 142 δράσεις υποβρυχίων καθαρισμών και έχοντας αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία/τεχνογνωσία από την περισυλλογή 45 και πλέον τόνων στερεών απορριμμάτων, θα επιδιώξει με την χρήση κατάλληλου υλικοτεχνικού εξοπλισμού (μπαλονιών ανελκύσεως κτλ) να απομακρύνει από τον βυθό όσο το δυνατόν μεγαλύτερο όγκο στερεών απορριμμάτων.
Μια άγνωστης θέσεως έως τώρα, αρχαία ελληνική πόλη, οι Λίμναι, ευρέθη, κοντά στην Τροία. Η αρχαία ελληνική πόλις ήταν γνωστή μόνον από κείμενα… Η πόλις ιδρύθη από Ίωνες, που έφθασαν εκεί από μια περιοχή κοντά στην Σμύρνη…
Τμήμα ακροπόλεως της αρχαίας ελληνικής πόλεως.
Στα ρωμαϊκά χρόνια, έγινε μια από της πιο πλούσιες πόλεις τηςΚαλλιπόλεως. Στην επαρχία Δαρδανελλίων (νυν Τσανάκαλε) μόλις ξεκίνησε ανασκαφές το τοπικό Πανεπιστήμιο COMU, με επί κεφαλής τον καθηγητή Reyhan Korpe. Αναμένονται ακόμη πολλά…
Αρχαίο θραύσμα, από τις Λίμνες, που παραπέμπει σε διονυσιακή λατρεία.
Θα ήθελα να γράψω κάποιο αφιέρωμα για τη σημερινή ημέρα.. να αναρτήσω τραγούδια και ποιήματα.. να ονειρευτώ πως οράματα και ιδέες παραμένουν ζωντανές, αλλά δεν μπορώ να κοροϊδέψω κανέναν ούτε τον εαυτό μου.. Γερνάω κι είμαι από τους επιζώντες της "ανθρώπινης" εποχής.. Εκείνης της εποχής με τα άσχημα και τα ωραία, με τα εύκολα και τα δύσκολα τυλιγμένα όμως όλα με σάρκα και αίμα να χτυπάει στις φλέβες. Ζωντανά. Πάει καιρός που τα καλώδια αντικατέστησαν τις φλέβες, όπως οι οθόνες των τραπεζών αντικατέστησαν το χρήμα, όπως το μεταλλαγμένο αντικατέστησε τα κανονικά τρόφιμα, όπως οι υπολογιστές και τα τηλέφωνα, αντικατέστησαν την ανθρώπινη επαφή... Πάει καιρός που οι άνθρωποι ψήφιζαν κι έβγαιναν καλές ή άσχημες κυβερνήσεις από τις κάλπες τους, και τσακωνόντουσαν στα καφενεία, βγαίναν με πανώ στους δρόμους, ή κατέβαζαν τα ρολά να απεργήσουν γνωρίζοντας ότι κάτι από όλα αυτά έβγαζε κάποιο νόημα... Τώρα ξέρουν πως είναι ανώφελο. Δεν υπάρχουν κυβερνήσεις, ούτε κόμματα. Δεν έχει σημασία τι ψηφίζουν, τι θέλουν, τι ονειρεύονται. Η νέα ταινία που αναδύεται στις αίθουσες της παγκόσμιας παράνοιας δεν λέγεται " Όλα είναι δρόμος" λέγεται "Όλα είναι τράπεζα" Αργά ή γρήγορα το γελοίο παραμύθι του έχουμε ακόμα πατρίδες και κυβερνήσεις πρέπει να τελειώσει... Πρέπει να παραδεχτούμε όσο κι αν μας πονάει πως είμαστε οι τελευταίοι άνθρωποι.... Η κοινωνία των ζωντανών νεκρών είναι ήδη εδώ. Παρελάζει. Είναι καιρός να παραδώσουμε την εξουσία σε αυτούς που πραγματικά την έχουν χωρίς ηλίθιους διαμεσολαβητές για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την ακριβή θέση μας πλέον στο χάρτη... Μαρία δεν υπάρχει ο μπακάλης.. υπάρχει η αλυσίδα σούπερ μάρκετ... Δεν υπάρχει ο ράφτης .. ο τσαγκάρης υπάρχουν οι πολυχώροι μαζικής αγοραστικής εκμετάλλευσης.. Δεν υπάρχει το σινεμαδάκι... υπάρχουν οι χώροι μαζικής αποβλάκωσης... Δεν υπάρχει το τηλεφώνημα που περιμένεις να ακούσεις τη φωνή του, υπάρχει ένα μήνυμα με αυτόματη γραφή.. "Γιαπωνέζοι βρικόλακες με καλώδια στο αίμα...." όπως είχε πει ο Τζιμάκος τότε που ακόμα όλοι γλεντάγανε με το αθάνατο κρασί της μεταπολίτευσης και του Τσοβολα δώστα όλα... Τρόφιμα, νερό, αέρα, καύσιμα, ρούχα, παπούτσια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και τη υγεία σου τα ορίζουν και στα πουλάνε σε ότι τιμή θέλουν πεντακόσια άντε χίλια άτομα πάνω στο πλανήτη. Ναι αυτή η ελάχιστη χούφτα ανθρώπων που ούτε τη φάτσα τους δεν ξέρεις, ορίζουν πια τη ζωή όλων. Συμπεριλαμβανομένων των ανδρείκελων που ψηφίζεις. Που έβγαλα αυτό τον αριθμό; Ούτε από κάποια σελίδα συνομοσιολόγων , ούτε από τίποτα το παράξενο... αν ανοίξεις το Forbes και μπεις στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων στο κόσμο τόσοι είναι κι αν δεις τις ακριβώς κατέχουν θα πρέπει να είσαι βλαμμένος για να πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να ορίσει το μέλλον εκτός από αυτούς...
Είμαστε οι απόβλητοι που ζουν έξω από τη πόλη τους στο "Απόδραση από τη Νέα Υόρκη" το έχεις δει; Είμαστε τα ζόμπι που περιφέρονται έξω από τις πολυτελείς κατοικίες "στο Land of the dead" το έχεις δει; Είμαστε οι ηλίθιοι που δε φοράνε τα γυαλιά με κανένα τρόπο στο They live το έχεις δει; Είμαστε το υλικό για τις κονσέρβες που θα φτιάχνονται στο μέλλον όταν όλα τα υπόλοιπα θα έχουν μαραθεί για πάντα όπως στο Soylent Green το έχεις δει; Για ποια επέτειο να γράψω;
Ξέρετε είμαι σε μια ηλικία που η εξέλιξη με ανάγκασε να έχω αναπτύξει αναγκαστικά δυο εαυτούς. Κι όσοι είναι στην ηλικία 50+ μπορούν να νοιώσουν αυτό που λέω. Ο ένας μου εαυτός έχει σαν πρώτη ανάμνηση το πατέρα μου που με πήρε στα χέρια για να μου δείξει πως στο σπίτι είχαμε φέρει μια νέα συσκευή που λεγόταν ηλεκτρικό ψυγείο.... Καταλαβαίνετε τι έχει συμβεί; Δεν το έζησε αυτό κάποιος που είναι εκατό χρονών. Το έζησε ένας άνθρωπος που είναι σήμερα 57... Και μέσα σε μισό αιώνα... περάσαμε από τις πρώτες ηλεκτρικές συσκευές, τις επαναστάσεις και τους Μάηδες τα Γούντστοκ και τα τραγούδια για ελευθερία των απανταχού Πολυτεχνείων, τον έρωτα και τα γλέντια μέχρι το ξημέρωμα, τις πορείες και τις απεργίες, τα σινεμαδάκια με το πασατέμπο και τα μυρωδάτα φαγητά τις Κυριακές, τις εφηβικές επαναστάσεις και τα μεγάλα οράματα, τις ντισκοτέκ τις παλιές και τα πάρτι στη Βουλιαγμένη, το ξύλο στο Χημείο και τις μοικάνες, τους πυρετούς το σαββατόβραδο και τις νυχτερινές ξάπλες στις παραλίες, το αμαρτωλό τσιγαριλίκι και τα ξεραμένα από τα ρόλευ μαλλιά στα κομμωτήρια, το μεροκάματο το μισθό σε πραγματικό χρήμα.... κι αν συνεχίσω θα πρέπει να έχω τέσσερις αναρτήσεις για να περιγράψω...στην εποχή της μαζικοποιημένης παράνοιας.... Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω πια ανθρώπους με συνήθειες αλλά .. φωτοκόπιες ενός συγκεκριμένου μοντέλου που βγάζει ασταμάτητα κάποιο εργοστάσια που αγνοώ που βρίσκεται, τι είναι ποιος κινεί τις μηχανές του... Ο ένας μου εαυτός γνώρισε τις προσωπικότητες και την ιδιαιτερότητα τους... ο άλλος πρέπει να συνηθίσει τη "μόδα" Τη μόδα που είναι φασόν, ένα κουστούμι για όλους με ελάχιστες παραλλαγές. Τη κατευθυνόμενη είδηση. Σήμερα κλαίμε για αυτό αύριο γελάμε με αυτό και ξανά από την αρχή... Τη κατευθυνόμενη δυστυχία.. Σήμερα παίζει το μοντέλο είμαι δυστυχισμένος γιατί είμαι χοντρός.. Αύριο θα παίξει το αυτοκτονώ γιατί μου έκαναν ,μπούλινγκ... Μετά θα παίξει το παίρνω αναβολικά για να κάνω κοιλιακούς... Ύστερα θα αγωνιώ για το ποιος καραγκιόζης θα νικήσει σε ένα ηλίθιο ριάλιτυ... Μόλις μου δώσουν το σύνθημα θα στριμωχτώ με τα άλλα πρόβατα της μαύρης Παρασκευής να βουτήξω μπιχλιμπιδια που θα με κάνουν να νοιώθω ζωντανός... Μοιάζει να τα ισοπεδώνω όλα, όμως δεν είναι έτσι .. τώρα φαίνεται πως κάτι διαφέρει, αύριο δεν θα υπάρχει πια καμιά διαφορά... αύριο θα έχει εξαφανιστεί κάποια στιγμή και η τελευταία διαφορετικότητα....
Οι δυστοπικές κοινωνίες που οραματίστηκαν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας δεν απέχουν πλέον τόσο.. είναι ήδη εδώ απλά εμείς αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή βρισκόμαστε ακριβώς στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν πηδήξουμε μέσα στο χάος τους... Υπάρχουν ακόμα αυτοί οι νέοι και οι άλλοι.. αυτοί οι εργαζόμενοι και οι άλλοι, αυτοί οι θεατές και οι άλλοι, αυτοί οι ψηφοφόροι και οι άλλοι... αλλά πολύ σύντομα αυτή η μειοψηφία που ονομάζεται σε κάθε κατηγορία "και οι άλλοι" δεν θα υπάρχει. Θα σβήσει. Θα έρθει μια εποχή που οι άνθρωποι δεν θα πηγαίνουν σε κανένα μαγαζί θα ψωνίζουν μόνο από τις οθόνες και γι΄αυτό δεν θα χρειάζονται οι υπάλληλοι (και όλα αυτά τα εκατομμύρια που πριν είχαν δουλειά θα πεταχτούν στα σκουπίδια) Θα έρθει μια εποχή που δεν θα υπάρχει καθόλου υπαρκτό χρήμα (δηλαδή χαρτονόμισμα) και όλοι όσοι δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν μια κάρτα πολύ απλά θα πεθάνουν από τη πείνα ή θα ζουν από τα σκουπίδια των υπόλοιπων... Θα έρθει μια εποχή που δεν θα υπάρχει πλέον ούτε δημόσια περίθαλψη ούτε δημόσια παιδεία κι έτσι μόνο όποιος θα έχει τη κάρτα που λέγαμε θα μπορεί να γιατρευτεί ή να σπουδάσει το παιδί του... Δεν είναι μακριά πλέον όλα αυτά. Ήρθαν. Μια επέτειος σαν τη σημερινή λοιπόν, δεν είναι στα μάτια των περισσότερων τίποτα διαφορετικό από μια οποιαδήποτε γιορτή της παρελθούσης ανθρώπινης ιστορίας... το 21, το 40, το 73... είναι νούμερα... για τα νούμερα που γίναμε.... Δεν τα ισοπεδώνω.. απλά βλέπω. Παρατηρώ. Η μετά ανθρώπινη εποχή είναι εδώ. Καλωσορίστε τον τραπεζίτη της γειτονιάς σας και κοιτάξτε να πιάσετε φιλίες με κάποιον που να μπορεί να σας δώσει αύριο όταν δεν θα υπάρχει ούτε δουλειά, ούτε τίποτα, μια κάρτα στη ζούλα... για να περνάτε στη κυρίως πόλη και να βρίσκετε κανένα αποφάγι στα σκουπίδια να στανιάρετε...
Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο
Σε αυτό το δυστοπικό μέλλον θα γεννηθούν νέου είδους επαναστάσεις.. Θα γεννηθούν νέους είδους τακτικές για τους ελάχιστους που δεν θα έχουν υποκύψει που ακόμα δεν γνωρίζουμε. Πάντα βρίσκει κάποιος διεξόδους αν θέλει, απλά θα είναι πολύ δύσκολα όλα. Θα χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος και φαντασία για να μπορείς να ξεφύγεις από τη μαζικοποιημένη εκτέλεση... Στο Φαρενάιτ 451 ήταν μια κοινωνία που είχαν απαγορευτεί όλα τα βιβλία. Οι επαναστάτες είχαν βρει τρόπο να διατηρήσουν τη γνώση... Κάθε ένας μάθαινε ένα βιβλιο απέξω κι έτσι μπορούσε και το μάθαινε στα παιδιά... Κι έπαιρνε το όνομα του βιβλίου. Αυτός θα ήταν η Ιλιάδα, ο άλλος Το έγκλημα και τιμωρία κι εκείνος εκεί Ταξίδι στα άστρα... Στο they live βρήκαν τα γυαλιά... και τα έφτιαχναν σε μαζική παραγωγή, τα γυαλιά που μπορούσες να διακρίνεις τους ανθρώπους από τα τέρατα... Στα παιδιά των ανθρώπων βρέθηκε μια μοναδική κοπελίτσα που κατάφερε να μείνει έγκυος και να γεννήσει το πρώτο παιδί της ελεύθερης εποχής.... Θα υπάρξουν τεχνάσματα, αλλά για να υπάρξουν πρέπει από τώρα να γαλουχηθούν παιδιά που να έχουν αυτές τις αντοχές... πρέπει να μεταδώσουμε όσοι μείναμε τα βιβλία μας στους επόμενους....
Πού βρέθηκαν τόσοι Έλληνες να χλευάζουν την έννοια της πατρίδας, να απαξιώνουν κάθε τι που εμφανίζεται ελληνικό, να καταδικάζουν κάθε πολιτική που υπερασπίζεται εδάφη και κυριαρχίες της χώρας και να περηφανεύονται ότι είναι αντιεθνικιστές;
Μα, στα ελληνικά πανεπιστήμια, στα απομεινάρια μιας εμμονικής αριστεράς και, κυρίως, στα κονδύλια αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, που μετά το ’80 χρηματοδότησαν ανθρώπους σε χώρες όπου η έννοια πατρίδα ήταν φρένο στην παγκοσμιοποίηση. Επειδή η παγκοσμιοποίηση είναι το αύριο του καπιταλιστικού συστήματος. Και ο μόνος που μπορεί να καθυστερήσει το χτίσιμό του είναι τα σύνορα.
Οι πατρίδες. Αν δεν υπήρχαν πατρίδες δεν θα υπήρχαν και σύνορα. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ο αριστερός διεθνισμός ταυτίζεται στο στόχο αυτό με τον καπιταλισμό!
Όχι πατρίδες, όχι σύνορα.
Όπως άλλωστε ταυτίζονται και στο μείζον: Ότι ο άνθρωπος είναι οικονομικό ζώο και ότι όλα τα της ζωής του εξαρτώνται από την οικονομία. Και ταυτίζονται και στο ότι ευημερία σημαίνει οικονομική ευημερία. Πού διαφέρουν;
Στη διαχείριση αυτής της ιδεολογίας του homo economicus. Όχι στην ιδεολογία!
Ο Μαρξ διαφωνούσε με τη διαχείριση που κάνει ο καπιταλισμός στο κεφάλαιο.
Όχι με το κεφάλαιο αυτό καθεαυτό σαν αξία. Σ' αυτή την ταύτιση με τον μαρξισμό έπαιξε πολλά από τα λεφτά της η κεφαλαιοκρατική κλίκα που εξουσιάζει τον κόσμο εδώ και δεκαετίες. Έφτιαξε ιδρύματα δήθεν σύσφιξης της σχέσης των λαών και ιδρύματα συμφιλίωσης, όχι για να ειρηνέψει τους λαούς και να αμβλύνει τις εντάσεις ανάμεσα σε χώρες. Αλλά, για να σβήσει ιστορικές μνήμες, να μειώσει τα πατριωτικά αισθήματα των λαών, στην ανάγκη να τα εξαλείψει, και να μπορέσει έτσι να σπείρει πιο εύκολα τους αγωγούς, τα μαζικά προϊόντα, την κατανάλωση, τα κέρδη. Και πώς θα το έκανε ευκολότερα αυτό από το να αλλάξει την παιδεία λαών- και του ελληνικού- με όχημα και πρόθυμους χρήσιμους ηλίθιους όσους εχθρεύονταν την έννοια της πατρίδας. Αυτοί ήταν τα έμμισθα ή άμισθα οχήματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Αυτοί είναι και σήμερα. Το έκανε αυτό η Πέμπτη φάλαγγα του επεκτατικού καπιταλισμού και για να μπορεί να επεμβαίνει χωρίς αντίσταση όπου θέλει.
Μια Γιουγκοσλαβία δεν ήταν καλό παράδειγμα. Ήταν όμως καλή άσκηση. Γιατί έπεσαν εκατομμύρια από ιδρύματα και λέσχες εξουσίας σε ΜΜΕ και σχολεία και σε κυβερνήσεις και σε κόμματα και σε πρόσωπα (και στην Ελλάδα) για να λοιδορηθεί ο Σερβικός πατριωτισμός και να μετονομαστεί σε εθνικισμό. Η Συρία και η Λιβύη είναι τρανταχτά παραδείγματα λαών που δεν αντιστάθηκαν καθόλου στην ξένη εισβολή, ενώ αντίθετα χωρίστηκαν σε οργανώσεις χρυσοπληρωμένες από τους εισβολείς, για να κάνουν τη δουλειά των ξένων κεφαλαιούχων και να σκοτώνονται μεταξύ τους. Αν είχαν μέσα τους την έννοια της πατρίδας τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για τους ξένους. Όπως είναι πολύ δύσκολα με τους Κούρδους και τους Παλαιστίνιους. Επειδή και οι δύο υπερασπίζονται σθεναρά μια πατρίδα.
Αλλά, και με τους Κουβανούς. Για τους οποίους τα σύνθημα ήταν αυτό που εμφυσούσε ο- Αργεντίνος παρ όλα αυτά- Τσε Γκεβάρα: Patria o muerte. Πατρίδα ή θάνατος! Επειδή, κι αυτό δεν το ξέρει η αριστερίστικη αρρώστια, η αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι πατριωτική. Για να σέβεται όλες τις πατρίδες. Όσοι έχουν μια ηλικία θα θυμούνται ότι μέχρι την εισβολή και το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας οι αντιπατριωτικές κορώνες και η αντιπατριωτική κουλτούρα ήταν περιορισμένη στην Ελλάδα. Περιοριζόταν σε ελάχιστες αριστερίστικες οργανώσεις και σε ένα μέρος από τους οπαδούς του ΚΚΕ.
Ένα μέρος, γιατί ο Φλωράκης δεν υπήρξε ποτέ αντιπατριώτης. Ο Φλωράκης, όπως και πολλοί κομμουνιστές και αριστεροί μη μαρξιστές και αναρχικοί, ήξεραν από τη θεωρία και την πράξη, αυτό που τόνισε χτες και ο Μίκης. Ότι δεν μπορείς να αγαπάς τις πατρίδες των άλλων αν δεν αγαπάς τη δική σου. Δεν μπορείς να σέβεσαι κανέναν αν δεν σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου.
Ο αληθινός διεθνισμός είναι πατριωτικός. Από το ’90 και μετά, λοιπόν, τα ξένα κονδύλια πλήθυναν, όπως και οι καθηγητές στα ελληνικά πανεπιστήμια, τα βιβλία, τα συγγράμματα, αλλά και οι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι στις εφημερίδες. Και μαζί τους πλήθυναν και εκείνοι που μεθοδικά άρχισαν να διαστρέφουν τις έννοιες και να διδάσκουν κάθε τι πατριωτικό σαν εθνικιστικό! Ανεμπόδιστοι και από ένα κοσμοπολιτικό σοσιαλδημοκρατικό κεντρικό κράτος, που είχε πάρει διαζύγιο από το πατριωτικό σοσιαλδημοκρατικό του Ανδρέα και του λεγόμενου πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Ο Τσακαλώτος και ο Βαφειάδης έγιναν, από σύμβολα που έδωσαν τα χέρια για εθνική συμφιλίωση, καρικατούρες. Και σήμερα λοιδορούνται από άκαπνα παιδάκια και από αιματοβαμμένα κυβερνητικά μυαλά που ονειρεύονται τον εμφύλιο αντί να ντρέπονται γι αυτόν!
Θλιβερά αμετανόητα απομεινάρια μιας ελληνικής τραγωδίας. Η έννοια του πατριωτισμού σχεδόν εξαφανίστηκε και από τα σχολεία, που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν ακόμα συλλήβδιν κάθε τι που αφορά σε πατρίδα ως εθνικιστικό και ακροδεξιό.
Στα πανεπιστήμια, η διαστροφή αυτή και η απαξίωση της έννοιας της πατρίδας έχει ήδη παγιωθεί ως κυρίαρχη θέση. Μ' αυτήν μορφώνονται οι δυο νέες γενιές! Αλλά, και οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 35 χρόνων ποια πατρίδα υπηρέτησαν για να περηφανεύονται γι αυτήν οι σημερινοί 15χρονοι και 30χρονοι;
Τι έκαναν για την πατρίδα τα κόμματα, πέρα από το να την καταντήσουν κλωτσοσκούφι των ξένων και τους Έλληνες υποχείρια;
Σε ποιες ακριβώς αξίες πατρίδας να πιστέψουν οι νέοι, που έχουν ζήσει μέσα στα σπίτια τους την απαξίωση κάθε ιδανικού και την αποθέωση μιας στείρας κατανάλωσης και μιας ακόμα πιο στείρας αντικοινωνικής εγωπάθειας; Και σχεδόν κανείς πια δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τον πατριωτισμό, που αγαπάει την πατρίδα του σεβόμενος και όλες τις άλλες πατρίδες, από τον εθνικισμό που πιστεύει ότι η δική του πατρίδα είναι καλύτερη από τις άλλες.
Τον πατριωτισμό που δεν επιβουλεύεται κανέναν αλλά είναι έτοιμος να υπερασπιστεί την πατρίδα του, από τον εθνικισμό που επιβουλεύεται άλλους και είναι έτοιμος να πολεμήσει εναντίον τους γι' αυτό. Και καθώς η έννοια της πατρίδας λοιδορείται από την ίδια την κυβέρνηση, από αριστερίστικα γκρουπούσκουλα και από έμμισθους ή απλώς φανατικούς καθηγητάδες και διανοούμενους και πολιτικούς, σπρώχνονται όσοι αγαπάνε τα χώματα τους στην αγκαλιά εκείνων που είναι πραγματικά εθνικιστές και πολεμοκάπηλοι. Στην ακροδεξιά. Το ειρωνικό είναι ότι αυτοί οι ίδιοι δεν χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους εθνικιστές όταν υπερασπίζονται αυτούς που πολεμάνε για την πατρίδα τους έξω από την Ελλάδα!
Τους Κούρδους, τους Ιρλανδούς, τους Βάσκους, τους Παλαιστίνιους, τους Αφγανούς για παράδειγμα!
Ούτε φυσικά και κανέναν άλλον που τους υπερασπίζεται. Ώστε να ορθώνεται το εύλογο ερώτημα: Τελικά μισούν τον εθνικισμό ή απλώς μισούν την Ελλάδα; Για όσο η ελληνική αριστερά δεν καταλαβαίνει ότι είναι ο χρήσιμος ηλίθιος ενός παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, που δεν θέλει πατριωτισμούς, και ενός γεωπολιτικού συστήματος που θέλει όλα τα Βαλκάνια «εις την Δύσιν» για να μην αποτελούν πια χώρο επιρροής της Ρωσίας, στα σχολεία τα παιδιά θα διδάσκονται ότι το υψηλότερο αγαθό είναι να υπερασπίζεσαι τον πλούτο σου. Κι όχι το χώμα που παράγει τον πλούτο σου. Ένα βράδυ, παλιότερα, μιλώντας με έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες βιομηχάνους για την ελληνική γλώσσα, μου είπε:
«Τι σημασία έχει σε ποια γλώσσα μιλάς. Σημασία έχει να σε καταλαβαίνουν». Για να καταλάβει ο καθένας ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί ο αντιπατριωτισμός.
Σπουδαία ευρήματα στη Λοκρίδα: Ανακαλύφθηκαν Κούροι της αρχαϊκής περιόδου και μέρος αρχαίου νεκροταφείου Μπροστά σε μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη βρέθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φθιώτιδας-Ευρυτανίας, που εντόπισε στην περιοχή της Λοκρίδας κούρους της αρχαϊκής περιόδου και μέρος αρχαίου νεκροταφείου. Σύμφωνα με το lamiareport.gr, όλα ξεκίνησαν όταν ένας αγρότης στην περιοχή της Λοκρίδας κατά τη διάρκεια εργασιών στο κτήμα του -συγκεκριμένα φύτευε ρίζες ελιές- χτύπησε αντικείμενο που από την πρόχειρη εκσκαφή που έκανε επρόκειτο για άγαλμα. Αμέσως ενημέρωσε την Αρχαιολογική Υπηρεσία που έφτασε στο σημείο με τους ειδικούς επιστήμονες - αρχαιολόγους και ανέλαβαν δράση, φέρνοντας στο φως κομμάτια από αγάλματα και μέρος αρχαίου νεκροταφείου. Πληροφορίες κάνουν λόγο για τέσσερις ή πέντε Κούρους αρχαϊκής περιόδου, οι οποίοι μάλιστα είναι μεγάλοι, σχεδόν διπλάσιοι από το μέγεθος ενός ανθρώπου. Η εύρεση των αρχαίων κρατήθηκε για μέρες επτασφράγιστο μυστικό μέχρι που είδαν το φως του ήλιου τα εντυπωσιακά ευρήματα που παραπέμπουν σε μια σπουδαία ανακάλυψη. Εδώ και δεκαπέντε ημέρες η περιοχή φυλάσσεται και οι επιστήμονες προχωρούν στις ανασκαφές με αρχαιολογικούς ρυθμούς, διαφυλάσσοντας την ασφάλεια του αρχαιολογικού θησαυρού και συλλέγοντας στοιχεία για τον προσδιορισμό της ταυτότητάς του. Οι αρχικές πληροφορίες κάνουν λόγο ότι τα σημαντικά αυτά ευρήματα ανήκουν στην αρχαϊκή περίοδο και οι τάφοι είναι από τον 5ο έως τον 2ο αιώνα π.Χ. Επίσημη ανακοίνωση από το Υπουργείο Πολιτισμού αναμένεται στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Πηγή: www.lifo.gr
Φωτ Αρχείου
Πως ήρθαν τυχαία στο φως αρχαίοι τάφοι με μεγάλα αγάλματα στις εισόδους - Συναγερμός στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Μπροστά σε μια ακόμη σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη, βρίσκεται η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φθιώτιδας - Ευρυτανίας. Είναι γνωστό ότι στην περιοχή της Λοκρίδας έχουν βρεθεί πολλά αρχαία στο παρελθόν. Όμως κοντά στο συγκεκριμένο σημείο δεν είχε βρεθεί κάτι που να παραπέμπει σε τέτοια ανακάλυψη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του LamiaReport αγρότης στην περιοχή της Λοκρίδας κατά τη διάρκεια εργασιών στο κτήμα του - συγκεκριμένα φύτευε ρίζες ελιές - χτύπησε αντικείμενο που από την πρόχειρη εκσκαφή που έκανε επρόκειτο για άγαλμα. Αμέσως ενημέρωσε την Αρχαιολογική Υπηρεσία που έφτασε στο σημείο με τους ειδικούς επιστήμονες - αρχαιολόγους και ανέλαβαν δράση, φέρνοντας στο φως κομμάτια από αγάλματα και μέρος αρχαίου νεκροταφείου. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για τέσσερις ή πέντε Κούρους αρχαϊκής περιόδου, οι οποίοι μάλιστα είναι μεγάλοι, σχεδόν διπλάσιοι από το μέγεθος ενός ανθρώπου. Η εύρεση των αρχαίων κρατήθηκε για μέρες επτασφράγιστο μυστικό μέχρι που είδαν το φως του ήλιου τα εντυπωσιακά ευρήματα που παραπέμπουν σε μια σπουδαία ανακάλυψη. Εδώ και δεκαπέντε ημέρες η περιοχή φυλάσσεται και οι επιστήμονες προχωρούν στις ανασκαφές με αρχαιολογικούς ρυθμούς, διαφυλάσσοντας την ασφάλεια του αρχαιολογικού θησαυρού και συλλέγοντας στοιχεία για τον προσδιορισμό της ταυτότητάς του. Οι αρχικές πληροφορίες κάνουν λόγο ότι τα σημαντικά αυτά ευρήματα ανήκουν στην αρχαϊκή περίοδο και οι τάφοι είναι από τον 5ο έως τον 2ο αιώνα Π.Χ. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι ακόμα είμαστε στην αρχή της αρχαιολογικής έρευνας και ότι υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μας, ενώ η επίσημη ανακοίνωση αναμένεται από το Υπουργείο Πολιτισμού στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Λοκρίδα Οι Λοκροί ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην κεντρική Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Λοκρίδα, η οποία στην αρχαιότητα χωριζόταν σε δύο περιοχές. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, στα δυτικά κατοικούσαν οι Εσπέριοι ή Οζόλες Λοκροί, σε μια περιοχή η οποία βρισκόταν στους σημερινούς νομούς Φωκίδας και Αιτωλοακαρνανίας. Στα ανατολικά ("Εώα Λοκρίς") οι Λοκροί κατοικούσαν στην περιοχή του σημερινού νομού Φθιώτιδας. Αυτοί με την σειρά τους χωρίζονταν σε Λοκρούς Οπούντιους (σ' αυτούς δηλαδή που είχαν μητρόπολη τον Οπούντα) και Λοκρούς Επικνημίδιους (που ονομάζονταν έτσι από το βουνό πλάι στο οποίο ζούσαν, την Κνημίδα, με κυριότερη πόλη το Θρόνιο), αλλά, γενικά, δεν συνήθιζαν να τους διαχωρίζουν καθώς ήταν ενωμένοι σε κοινό με πρωτεύουσα την πόλη Οπούς. Επιφανής ήρωας των Λοκρών υπήρξε ο Αίας ο Λοκρός, που έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο ως επικεφαλής των υπόλοιπων Λοκρών, όπως επίσης λοκρικής καταγωγής ήταν και ο Πάτροκλος, επιστήθιος φίλος του Αχιλλέα. http://www.lamiareport.gr
Βρέθηκε το παλαιότερο άθικτο ναυάγιο στον κόσμο -Αρχαιοελληνικό πλοίο 2.400 ετών
Το αρχαιότερο ακέραιο ναυάγιο που βρέθηκε ποτέ. Φωτογραφία: Black Sea map
Το παλαιότερο ακέραιο ναυάγιο που βρέθηκε ποτέ ανακαλύφθηκε στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας και φαίνεται πως έχει παραμείνει άθικτο για περισσότερα από 2.400 χρόνια. Το πλοίο των 23 μέτρων, που θεωρείται πως είναι αρχαίο ελληνικό, ανακαλύφθηκε με το ιστίο, τα πηδάλια και τα καθίσματα των κωπηλατών να είναι στη θέση τους, σε βάθος πάνω από 2 χιλιόμετρα. Η έλλειψη οξυγόνου σε αυτό το βάθος το διατήρησε, σύμφωνα με τους ερευνητές. «Ένα πλοίο που επιβιώνει άθικτο από την κλασική περίοδο, σε βάθος πάνω από 2 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι κάτι που ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα ήταν εφικτό» δήλωσε ο καθηγητής Τζον Άνταμς, επικεφαλής του Black Sea Maritime Archaeology Project (MAP) και της ομάδας που έκανε την συγκλονιστική ανακάλυψη. «Αυτό θα αλλάξει όσα ξέραμε για την ναυπηγική και την ναυτιλία στον αρχαίο κόσμο».
Το ελληνικό πλοίο ανακαλύφθηκε με το ιστίο, τα πηδάλια και τα καθίσματα των κωπηλατών ακέραια.
Το καράβι πιστεύεται ότι ήταν ένα εμπορικό πλοίο, με τους ερευνητές να λένε πως τέτοιου τύπου πλοία έχουν δει μόνο στην «αρχαία ελληνική κεραμική» και συγκεκριμένα στο «Βάζο των Σειρήνων» στο Βρετανικό Μουσείο. Αυτό το έργο, που χρονολογείται στην ίδια περίπου περίοδο, απεικονίζει ένα παρόμοιο πλοίο που μετέφερε τον Οδυσσέα και τον βοήθησε να περάσει από τις Σειρήνες, με τον ομηρικό ήρωα να δένεται στο ιστίο για να καταφέρει να αντισταθεί στα τραγούδια τους. Μιλάμε δηλαδή για ένα πλοίο ίδιο με αυτό του μυθικού Οδυσσέα και για αυτό το διεθνή ΜΜΕ ονομάζουν το συγκεκριμένο ναυάγιο το «πλοίο του Οδυσσέα».
Σύμφωνα με τους ερευνητές η συγκλονιστική αυτή ανακάλυψη θα αλλάξει «όσα ξέραμε για την ναυπηγική και την ναυτιλία στον αρχαίο κόσμο»
Η ομάδα αρχαιολόγων, ανέφερε επίσης πως σκόπευε να εγκαταλείψει το πλοίο εκεί όπου βρέθηκε, αλλά πρόσθεσε πως πήραν ένα μικρό κομμάτι για ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα το οποίο και εστάλη στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και ισχυρίστηκε πως τα αποτελέσματα «επιβεβαίωσαν ότι είναι το παλαιότερο γνωστό ακέραιο ναυάγιο στην ανθρωπότητα». Η ομάδα πρόσθεσε πως τα στοιχεία θα δημοσιευτούν στη διάσκεψη MAP της Μαύρης Θάλασσας στο Λονδίνο αργότερα αυτή την εβδομάδα.
«Το βάζο των Σειρήνων» με το πλοίο του Οδυσσέα που εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο
Το συγκεκριμένο ναυάγιο ήταν ένα από τα 60 που βρέθηκαν από την διεθνή ομάδα ενάλιων αρχαιολόγων και επιστημόνων, οι οποίοι διεξήγαγαν μια τριετή αποστολή για να εξερευνήσουν τον βυθό της Μαύρης Θάλασσας προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις και τις αλλαγές της προϊστορικής θαλάσσιας ζωής. Όπως ανέφεραν τα ευρήματα ποικίλουν σε ηλικία, από «ένα πλοίο των Κοζάκων του 17ου αιώνα, Ρωμαϊκά εμπορικά πλοία, με αμφορείς, μέχρι και ένα ολόκληρο πλοίο της κλασσικής περιόδου». Η ομάδα έκανε μάλιστα ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας δύο ωρών που πρόκειται να προβληθεί στο Βρετανικό Μουσείο την Τρίτη.
Η ονομασία Απάτσι πιθανόν προέρχεται από την διάλεκτο Zuni η οποία σημαίνει «εχθρός» και ως φυλή χωρίζονταν σε έξι ομάδες:
Bedonkohe….Be-don-ko-he
Chieahen….Chi-e-a-hen
Chihenne….Chi-hen-ne, Ojo Caliente, Hot Springs Απάτσι
Chokonen….Cho-kon-en, Chiricahua Απάτσι
Nedni….Nendi
White Mountain Απάτσι
Οι Απάτσι όπως και οι Νάβαχο ξεκίνησαν περί το 850 μ.Χ. από τον Βορρά για να εποικήσουν τις πεδιάδες και νοτιοδυτικές περιοχές της Αμερικής. Εγκαταστάθηκαν σε τρεις έρημες εκτάσεις, την Μεγάλη Λεκάνη (Great Basin) την Σονόρα (Sonora) και την Τσιουαχουάν(Chihuachuan). Οι Νάβαχο δεν αποτελούν τμήμα του έθνους Απάτσι και το μόνο κοινό σημείο είναι η γλώσσαΑταμπασκάν (Athabascan) του τόπου καταγωγής (βορειοδυτικός Καναδάς).
Οι Απάτσι παραδοσιακά εγκαταστάθηκαν στο μεγαλύτερο τμήμα της ανατολικής Αριζόνα και σε περιοχές στο Νέο Μεξικό, Κολοράντο, Οκλαχόμα, καιΤέξας.
Αντήλλασσαν δέρματα βουβάλου, ζωικό λίπος, κρέας, κόκαλα για κατασκευή εργαλείων και αλάτι από την έρημο, υλικά αγγειοπλαστικής, βαμβάκι, κουβέρτες, τυρκουάζ, καλαμπόκι και άλλα αγαθά. Ενίοτε απλά έπαιρναν αυτό που ήθελαν, με αποτέλεσμα να γίνουν γνωστοί με το όνομα, Apachu (ο εχθρός). Η τακτική ανταρτοπολέμου που ανέπτυξαν ήταν φυσικό επακόλουθο και με την πάροδο του χρόνου κατέστησαν αξεπέραστοι. Το όνομα Απάτσι, προκαλούσε φόβο στις τοπικές φυλές (Pueblos) και αργότερα στους Ισπανούς, Μεξικανούς και Αγγλο – Αμερικανούς εποίκους, στους οποίους επιτίθεντο για τροφή και υλικά διαβίωσης. Απάτσι και Pueblos κατάφεραν να διατηρήσουν σε γενικές γραμμές ειρηνικές σχέσεις, αλλά η άφιξη των Ισπανών άλλαξε τα πάντα. Πηγή τριβής μεταξύ άλλων ήταν η δραστηριότητα των Ισπανών δουλεμπόρων, που κυνηγούσαν αιχμαλώτους, οι οποίοι χρησίμευαν ως εργάτες στα αργυρωρυχεία της Τσιουάουα στο βόρειο Μεξικό. Οι Απάτσι με τη σειρά τους, επιτίθεντο στους Ισπανικούς καταυλισμούς για να αρπάξουν βοοειδή, άλογα, όπλα και ομήρους. Η αντοχή των Απάτσι υπήρξε παροιμιώδης, αφού σύμφωνα με τον θρύλο ένας πολεμιστής μπορούσε να τρέξει 50 μίλια χωρίς διακοπή και να μετακινηθεί γρηγορότερα από ό,τι ένας εκπαιδευμένος στρατιώτης. Στα τέλη του 1800, στρατηγός των ΗΠΑ που είχε πολεμήσει εναντίον τους, περιέγραψε την φυλή ως «τίγρεις του ανθρώπινου είδους». Οι ίδιοι όμως έβλεπαν τον εαυτό τους διαφορετικά, αφού ο αγώνας που διεξήγαν γινόταν για να επιβιώσουν. Όταν επιτίθεντο σε ένα χωριό, το έκαναν από καθαρή ανάγκη, για να παρέξουν τροφή στις οικογένειές τους, όταν το κυνήγι ήταν ανεπαρκές. Τις περισσότερες φορές έβρισκαν τροφή μόνοι τους, κινούμενοι από τόπο σε τόπο, κυνηγώντας ελάφια και βούβαλους, συλλέγοντας ρίζες και μούρα, ενώ παράλληλα φύτευαν σπόρους, επιστρέφοντας αργότερα για την συγκομιδή.
Οι Απάτσι αρχικά έστηναν καταυλισμούς στις παρυφές των pueblos. Ντυνόντουσαν με δέρματα ζώων, χρησιμοποιούσαν σκυλιά ως υποζύγια και διέμεναν σε σκηνές οι οποίες είχαν θολωτό σχήμα κατασκευασμένο από ξύλινους στύλους επενδυμένους περιμετρικά με γρασίδι, χαμόκλαδα, ή καλάμι και ονομάζονταν wikiups.
Στο κέντρο υπήρχε εστία για φωτιά και ακριβώς από επάνω στην κορυφή της σκηνής, άνοιγμα καπνοδόχου. Οι Jicarillas και Kiowa- Απάτσι, που περιπλανιόνταν στις πεδιάδες, χρησιμοποιούσαν σκηνές από δέρμα βουβάλων.
Κογιότ, έντομα και πουλιά είχαν ανθρώπινη υπόσταση για τους Απάτσι, την οποία αποκτούσαν από τις ψυχές αυτών που «έφευγαν από την ζωή». Ζούσαν σε μεγάλες οικογενειακές ομάδες, με κοινό σημείο την μητρική καταγωγή (μητριαρχικές κοινωνίες). Κάθε ομάδα λειτουργούσε ανεξάρτητα υπό την ηγεσία του οικογενειακού αρχηγού………….. δίχως να λογοδοτεί σε κάποια ανώτερη αρχή.
Apache wickiup, by Edward S. Curtis, 1903_wikipedia
Οι ανωτέρω κανόνες δεν ίσχυαν κατά την διάρκεια του πολέμου, όταν γειτονικές ομάδες ενώνονταν εναντίον κοινού εχθρού. Σε αντίθεση με τις συνήθεις επιδρομές, όπου κύριος στόχος ήταν να αποκτήσουν τρόφιμα και να προσαρτήσουν νέες περιοχές στην κυριαρχία τους, ο πόλεμος σήμαινε θάνατος, κυρίως ως πράξη εκδίκησης για τον θάνατο μελών της φυλής σε παλαιότερες επιδρομές ή μάχες. Ηγέτες από τις τοπικές ομάδες της οικογένειας συγκαλούσαν Συμβούλιο για να εκλέξουν τον επικεφαλής του πολέμου, που θα ηγείτο της εκστρατείας. Αλλά, εάν κάποια ομάδα προτιμούσε να ακολουθήσει δικόν της επικεφαλής, ήταν ελεύθερη να το πράξει. Είθε ο ήλιος να σου δίνει ενέργεια κάθε μέρα Είθε το φεγγάρι να σε αναζωογονεί το βράδυ Είθε η βροχή να σου ξεπλένει τις ανησυχίες Είθε ο αέρας να φυσά δύναμη στην ύπαρξή σου Είθε να βαδίσεις με ευγένεια στην ζωή και να γνωρίσεις όλες τις ομορφιές της —- Ευχή Apache—-
Οι ομάδες των Απάτσι που κατοικούσαν στην ίδια περιοχή υπόκειντο σε μια «χαλαρή» πολιτιστική συγγένεια. Οι Jicarillas του βορειοανατολικού Νέου Μεξικού θήρευαν βουβάλια στις πεδιάδες και φύτευαν καλαμπόκι στα βουνά. Οι Mescalero προς το νότο ήσαν κυνηγοί – τροφοσυλλέκτες. Οι Chiricahua – σφοδρότεροι όλων των φυλετικών ομάδων – επέδραμαν κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό. Οι πιο φιλήσυχοι Απάτσι της Αριζόνα ήσαν καλλιεργητές, ενώ δύο άλλες φυλετικές ομάδες, οι Lipan και Kiowa-Απάτσι, ζούσαν ως αγρότες στο δυτικό Κάνσας και Τέξας. Υπήρχε αυστηρός κώδικας συμπεριφοράς που διείπε την ζωή των Απάτσι, βασιζόμενος στους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Κάθε ομάδα αποτελείτο από οικογένειες ή φυλές. Οι βασικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δομές βασίζονταν στην γυναικεία κληροδότηση της ηγεσίας (μητριαρχία). Ο βασικότερος κανόνας οδηγούσε από την μητέρα στα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών της. Οι γάμοι στην ίδια φατρία ήταν απαγορευμένοι. Όταν ο γιος παντρευόταν, οι υποχρεώσεις του μεταβιβάζονταν στην οικογένεια της πεθεράς του.
Σαμάνος Apache
Εκτός όμως από τον κώδικα ευπρέπειας και οικογενειακών υποχρεώσεων, οι Απάτσι διέθεταν και πλούσια ιστορία μύθων και θρύλων, καθώς και μια κληρονομιά έντονης θρησκευτικής ευλάβειας που άγγιζε σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής τους. Οι Θεραπευτές(Shaman) ηγούντο στις θρησκευτικές τελετές. Πίστευαν σε πολλά πνευματικά όντα και ο Usen, ο Χορηγός της Ζωής, ήταν το ισχυρότερο όλων. Ο Gans, ή Πνεύμα του βουνού, ήταν ιδιαίτερα σημαντικός στις ιερουργίες, όπου οι άνδρες στον τελετουργικό χορό φορούσαν περίτεχνα κοστούμια, όπως σκωτσέζικες φούστες, μαύρες μάσκες, έβαφαν δε το δέρμα τους με φανταχτερά χρώματα. Η ομάδα Mescalero απαρτιζόταν από τα μέλη και τον αρχηγό τους. Δεν είχαν κάποιο επίσημο αρχηγό της φυλής, ή του Συμβουλίου, ούτε κάποια διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ο πυρήνας ήταν κυρίως «συγγενική ομάδα», αλλά όχι απαραίτητα, συγγενείς. Το όνομά τους προέρχεται από την Ισπανική λέξη Mescal (κάκτος) τον οποίο οι Απάτσι χρησιμοποιούσαν για φαγητό, ποτό, και φυτικές ίνες. Ο χαρακτηρισμός ενός συγγραφέα για τους Mescalero Απάτσι έχει ως εξής: «Μετακινούνται ελεύθερα, διαχειμάζουν στο Rio Grande, ή νοτιότερα, σε πεδιάδες με βουβάλια, ενώ το καλοκαίρι, ακολουθούν πάντα τον ήλιο και πηγαίνουν όπου υπάρχει τροφή………έχοντας τα πάντα και τίποτα». Έκαναν ό,τι ήθελαν και δεν υποτάσσονταν σε κανέναν. Οι γυναίκες τους ήσαν αγνές. Οι ηγέτες τους κρατούσαν τις υποσχέσεις τους. Ήταν γενναίοι πολεμιστές που βάσιζαν την δύναμή τους στις επιδρομές για πλούτο και στις μάχες που έδιδαν για θέματα τιμής. Στις οικογένειές τους ήταν ευγενικοί και τρυφεροί, αλλά μπορούσαν να γίνουν απίστευτα σκληροί με τους εχθρούς τους – σκληροί και εκδικητικοί, όταν ένιωθαν ότι είχαν προδοθεί». (Sonnichsen 1958: 4).
Οι Απάτσι ήσαν νομάδες κυνηγοί – τροφοσυλλέκτες, κυνηγώντας κάθε είδους άγρια θηράματα που βρίσκονταν στο έδαφός τους, κυρίως ελάφια και κουνέλια. Όταν ήταν αναγκαίο, ζούσαν από τη γη συλλέγοντας άγρια μούρα, ρίζες, καρπούς κάκτου και σπόρους του δέντρου mesquite. Επίσης φύτευαν και καλλιεργούσαν καλαμπόκι, φασόλια και κολοκύθες. Ήσαν εξαιρετικά σκληραγωγημένοι, τουλάχιστον πριν την άφιξη των Ευρωπαϊκών ασθενειών και μπορούσαν να ζήσουν σχεδόν γυμνοί σε μηδενική θερμοκρασία.
Γυναίκα Απάτσι με νυφικό_wikipedia
Πολλές ομάδες Απάτσι επηρεάσθηκαν από τις φυλές που ήρθαν σε επαφή, με αποτέλεσμα να υιοθετήσουν πολλά από τα έθιμα και τις πρακτικές τους. Οι Δυτικοί Απάτσι που ζούσαν κοντά στους Ινδιάνους Puebloέγιναν αγρότες. Οι Jicarillas που κυνηγούσαν μεγάλα κοπάδια βουβαλιών όπως και άλλες πεδινές φυλές Ινδιάνων, χρησιμοποιούσαν άλογα που αποκτούσαν από επιδρομές στους Ισπανικούς καταυλισμούς και στους Ινδιάνους Pueblos στα τέλη του 1600. Οι Kiowa – Απάτσι μεταλλάχθηκαν σε Kiowa, μια πεδινή συγγενική φυλή. Οι Lopans εξέτρεφαν σκυλιά για το κρέας, όπως πολλές Μεξικάνικες φυλές του νότου. Το 1871, ιδρύθηκε αρχικά ο καταυλισμός White Mountain, ο οποίος περιελάμβανε τους σημερινούς Fort Απάτσι και San Carlos, ενώ το 1897, χωρίσθηκε σε δύο ανεξάρτητους καταυλισμούς. Συνοψίζοντας τα βασικά στοιχεία πολιτισμού και διαβίωσης των Απάτσι είναι τα ακόλουθα: Κύρια πηγή τροφής ήταν τα βουβάλια, τα οποία θήρευαν με την συνδρομή αλόγων, αλλά κυνηγούσαν επίσης ελάφια, άλκες, γαλοπούλες,αλεπούδες και άλλα ζώα. Σήμερα τα Αγγλικά αποτελούν την βασική γλώσσα ομιλίας των Απάτσι, όμως αρκετοί εξ’ αυτών εξακολουθούν να μιλούν την μητρική τους γλώσσαΑταμπασκάν (Athabascan). Υπάρχουν δύο είδη, η Ανατολική και η Δυτική, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών τοπικών διαλέκτων.Γενικά θεωρείται μια πολύπλοκη γλώσσα λόγω του συνδυασμού πολλών τόνων και σύνθετων ήχων φωνηέντων. Παρά το γεγονός ότι τα παιδιά εκτελούσαν εργασίες σε νεαρή ηλικία, εξακολουθούσαν να ασκούνται σε παιχνίδια που τους διατηρούσαν σε καλή φυσική κατάσταση, όπως τοξοβολία και toe toss (παιχνίδι που παίζεται με το δάκτυλο του ποδιού και ξύλινη ράβδο). Επιπλέον ήσαν σε θέση να ιππεύουν από την ηλικία των πέντε ετών. Οι Απάτσι ήσαν θρήσκοι και είχαν πολλές τελετές οι οποίες επικεντρώνονταν στο πνευματικό τραγούδι και χορό. Δαπανούσαν πολύ χρόνο προσευχόμενοι σε πνεύματα και θεούς και πίστευαν ότι παντού υπήρχαν υπερφυσικά όντα. Υπήρχαν δύο τελετές για τα παιδιά. Η πρώτη πραγματοποιείτο μόλις το μωρό έβγαινε από την κούνια και περιλάμβανε την κοπή των μαλλιών σε τελετουργικό κούρεμα από τον «μάγο της φυλής» πιστεύοντας ότι αυτό ωφελούσε την υγεία ενόσω το παιδί μεγάλωνε. Αντιθέτως στις μεγαλύτερες ηλικίες το κούρεμα έφερνε κακή τύχη και γι’ αυτό οι ενήλικες δεν έκοβαν τα μαλλιά τους. Η δεύτερη τελετή με την ονομασία μοκασίνιπραγματοποιείτο σε ηλικία δύο ετών, με σκοπό να εξασφαλίσει «ευνοϊκό ταξίδι στην ζωή του παιδιού».
Γυναικεία ενδυμασία Απάτσι
Προς τούτο το έντυναν με καινούργια ρούχα και παπούτσια, τα οποία φορώντας έπρεπε να περπατήσει ανατολικά ακολουθώντας ένα μονοπάτι στρωμένο με γύρη. Οι γυναίκες Απάτσι ήσαν υπεύθυνες για όλα τις καθημερινές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένης της μαγειρικής, την κατασκευή ειδών ένδυσης, την φροντίδα των παιδιών, την συλλογή καυσόξυλων, ακόμη και την υπεράσπιση του χωριού σε περίπτωση επίθεσης. Ήσαν επίσης υπεύθυνες για την κατασκευή των σπιτιών, ή των σκηνών οι οποίες ονομάζονταν wickiups. Οι άνδρες Απάτσι εκπαιδεύονταν στον πόλεμο από πολύ νεαρή ηλικία. Ήσαν πολεμιστές και κυνηγοί και ορισμένοι εξ’ αυτών εξελίσσονταν στους αρχηγούς της φυλής. Οι γυναίκες φορούσαν ρούχα φτιαγμένα από δέρμα ελαφιού. Συνήθως είχαν μακριά μαλλιά που ήσαν ξέπλεκα, ή δεμένα σε κότσο και μερικές φορές έφεραν στολίδια που ονομάζονταν nah-leens. Όπως και οι άνδρες, φορούσαν υποκάμισα διακοσμημένα με χάντρες ή κρόσσια. Τα μοκασίνια, ή οι μπότες με χάντρες ήταν τα βασικά υποδήματα αμφότερων των φύλων. Οι άνδρες φορούσαν δερμάτινα υποκάμισα καιbreechcloths (κομμάτι υφάσματος γύρω από τους λαγόνες) σε περιόδους ζέστης, ενώ σε ψυχρότερες καιρικές συνθήκες, φορούσαν δέρμα βουβάλου για ζεστασιά. Οι Μεξικανοί επηρέασαν τον τρόπο ένδυσης των Απάτσι αφού σταδιακά άρχισαν να φορούν γιλέκα, λευκούς χιτώνες και πιο πολύχρωμα ρούχα κατασκευασμένα από βαμβάκι.
Ο Τζερόνιμο και πολεμιστές Απάτσι με χαρακτηριστική ενδυμασία_1886
Η αφήγηση ιστοριών ήταν πολύ σημαντική για τον πολιτισμό τους. Δεδομένου ότι δεν διέποντο από κάποιο σύνολο νόμων, ή κανόνων, και δεν υπήρχαν φυλακές για παραβατική συμπεριφορά, οι Απάτσι βασίστηκαν στην προφορική διάδοση του κώδικα συμπεριφοράς, από γενιά σε γενιά.
Νεαρή Απάτσι με καλάθι νερού (olla)_1900_wikipedia
Υπήρξαν ιδιαίτερα ικανοί στις τέχνες και την βιοτεχνία. Ήσαν γνωστοί για την χειροτεχνία, στην οποία χρησιμοποιούσαν όστρακα, γυαλί, τυρκουάζ καιχάντρες τις οποίες έραβαν στα πολεμικά υποκάμισα, θεωρώντας ότι φέρνουν καλοτυχία. Η καλαθοπλεκτικήεπίσης ήταν μία από τις παλαιότερες μορφές τέχνης των Απάτσι η οποία είχε εφαρμογή στα καλάθια μεταφοράςκαι καλάθια ψωμιού. Κατασκεύαζαν επίσηςκοσμήματα, περιδέραια, σκουλαρίκια και πόρπες. Αμφότερα τα φύλα (άνδρες – γυναίκες) αρέσκονταν να φορούν κοσμήματα από όστρακα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1800, οι σχέσεις με τους πρώτους λευκούς ήσαν ομαλές. Μέχρι το 1850 τα πράγματα άλλαξαν και οι Απάτσι εκδιώχθηκαν βίαια από τους καταυλισμούς, τις περιοχές κυνηγιού και συγκομιδής, με αποτέλεσμα να καταφύγουν στις επιδρομές και το scalping (γδάρσιμο των μαλλιών του εχθρού). Η αντιπαράθεση μεταξύ Απάτσι και εποίκων προκάλεσε πολλές συγκρούσεις και μάχες στις οποίες αναδείχθηκε η γενναιότητα των Ινδιάνων και η ικανότητα ορισμένων αρχηγών πολέμαρχων, οι αξιολογότεροι των οποίων είναι οι παρακάτω:
Cochise/Κοτσίς (1815-1874)
Ήταν αρχηγός των Chiricahua Απάτσι στην Αριζόνα, ο οποίος διακρίθηκε για το θάρρος, την ακεραιότητα του χαρακτήρα και την στρατιωτική ικανότητα. Το 1861, όταν στρατιώτες κρέμασαν άδικα κάποιους από τους συγγενείς του, άρχισε να μάχεται αδυσώπητα εναντίον του στρατού των ΗΠΑ. Στις ειρηνευτικές συνομιλίες το 1872 του υποσχέθηκαν ως αντάλλαγμα την δημιουργία καταυλισμού στο εγγενές έδαφός του, αλλά μετά τον θάνατό του η φυλή του εκδιώχθηκε. Ο Shi-ka-she (το πλήρες όνομα στην γλώσσα Απάτσι που σημαίνει «αυτός που έχει την δύναμη της βελανιδιάς») είχε ύψος σχεδόν 2 μέτρα, ευρείς ώμους και επιβλητική εμφάνιση. Ουδέποτε υπήρξε άλλος ισάξιος στο χειρισμό της λόγχης και όπως και ο Crazy Horse (διάσημος αρχηγός των Σιού), ουδέποτε φωτογραφήθηκε. Ωστόσο, ένας ιδιοκτήτης γκαλερί στην Καλιφόρνια με το όνομα Charles Parker αποκάλυψε έναν πίνακα ζωγραφικής, που ονομάζεται «Cochise 1872», τον οποίον ο υπεύθυνος των Απάτσι Edwin R. Sweeney αναγνωρίζει ως ακριβή. Τόσο ο Cochise, όσο και ο Crazy Horse θάφτηκαν σε μυστικές τοποθεσίες στην πατρίδα τους. Το 1861, ο Cochise ως επικεφαλής της ομάδας Chokonen των Chiricahua, θεωρήθηκε εσφαλμένα ύποπτος για την απαγωγή των παιδιών ενός κτηματία και την κλοπή των βοοειδών του. Ο αντιστράτηγοςGeorge Bascom, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, παρέσυρε τον Cochise σε συνάντηση, όπου χωρίς χρονοτριβή τον κατηγόρησε ως υπαίτιο για την επιδρομή, παρόλο που ο αρχηγός υποστήριξε την αθωότητα του. Όταν ο Bascom προσπάθησε να τον συλλάβει, ο Cochise έσκισε την σκηνή με το μαχαίρι του και διέφυγε, έχοντας δεχθεί τρεις σφαίρες. Μετά από αρκετές εβδομάδες μάχης, δύο ίλες ιππικού από το οχυρό Breckinridge απώθησαν τελικά τους επιδρομείς Απάτσι στο Μεξικό, οι οποίοι όμως πριν φύγουν, σκότωσαν τους ομήρους τους. Σε αντίποινα, ο Bascom κρέμασε όλους τους άρρενες ομήρους, συμπεριλαμβανομένου του αδελφού του Cochise. Οι Απάτσι, σε εκδίκηση, βγήκαν από τα ορεινά κρησφύγετά τους, επιδιδόμενοι σε συνεχείς επιδρομές κατά την διάρκεια των οποίων εκτιμάται ότι σκότωσαν 150 λευκούς και Μεξικανούς, σε χρονικό διάστημα δύο μηνών. Προς τα τέλη του 1861, τα στρατεύματα εγκατέλειψαν τα οχυρά στην χώρα των Chiricahua εξαιτίας του Εμφυλίου Πολέμου στην Ανατολή. Ο Bascom σκοτώθηκε αργότερα κατά τη διάρκεια μάχης από οβίδα των Νοτίων.
Στρατηγός Οliver Οtis Ηoward_wikipedia
Το πρωί της 30ης Απριλίου 1871, 150 Άγγλοι, Μεξικανοί και μισθοφόροι Ινδιάνοι Papago επιτέθηκαν στον ύπνο σε στρατόπεδο Ινδιάνων, σφαγιάζοντας 86 έως 150 αθώους, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Από τους επιζώντες, οι γυναίκες βιάστηκαν και τα παιδιά μεταφέρθηκαν ως σκλάβοι.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ulysses S. Grant, ο οποίος προκειμένου να αποφύγει τέτοιες σφαγές, εμπνεύσθηκε την μετεμφυλιακήΕιρηνευτική Πολιτική, εξοργίστηκε και έστειλε επιτροπή ειρήνης στην Αριζόνα, με επικεφαλής τους στρατηγό Oliver Howard και Vincent Coyler. Ο Howard κανόνισε τελικά μια συνάντηση με τον Cochise το φθινόπωρο, με την μεσολάβηση του συνοριοφύλακαThomas Jeffords. Ο Cochise ήταν απογοητευμένος, αλλά αντιλαμβανόταν ότι μαχόταν έναν πόλεμο που δεν μπορούσε να κερδίσει. Εξέφρασε την παραίτησή του με τον ακόλουθο τρόπο: «Ο λαός μου έχει σκοτώσει Αμερικανούς και Μεξικανούς παίρνοντας την περιουσία τους. Οι απώλειές τους ήταν μεγαλύτερες από τις δικές μου. Έχω σκότωσε 10 λευκούς άνδρες για κάθε νεκρό Ινδιάνο, αλλά ξέρω ότι οι λευκοί είναι πολλοί, ενώ οι Ινδιάνοι λίγοι. Οι Απάτσι αυξάνονται καθημερινά όλο και λιγότερο. Όμως ο μεγάλος αρχηγός δεν θέλει να εγκλωβισθεί σε καταυλισμό……ουδείς θέλει την ειρήνη περισσότερο από εμένα. Γιατί με περιορίζετε στον καταυλισμό; Εμείς θα κάνουμε ειρήνη και θα την τηρήσουμε πιστά. Αλλά αφήστε μας να μετακινούμαστε ελεύθερα όπως οι Αμερικανοί. Σας παρακαλώ αφήστε μας να πάμε όπου επιθυμούμε». Μετά από 11 ημέρες διαπραγματεύσεων, το αίτημα του Cochise για την δημιουργία καταυλισμού με την ονομασία Apache Pass (Πέρασμα Απάτσι) έγινε δεκτό και ως υπεύθυνος υλοποίησης ορίσθηκε ο Jeffords. Ο Cochise, ο οποίος υποσχέθηκε στον Howard ειρηνική συνύπαρξη, τήρησε τον λόγο του, μέχρι τον θάνατό του το 1874. Η ικανότητα του Cochise ως διπλωμάτη, βοήθησε την φυλή του να διατηρήσει τα εδάφη που τόσο αγαπούσε. Αρκετοί τον θεωρούν ως τον ισχυρότερο ηγέτη των Απάτσι και λέγεται ότι την ημέρα που απεβίωσε, οι άνθρωποί του θρηνούσαν γοερά για περισσότερο από μια ημέρα. Μετά το θάνατό του, η κυβέρνηση παραβίασε την συνθήκη και το 1876 μετέφερε τους Chiricahua από την ορεινή πατρογονική τοποθεσία, στην ζεστή, επίπεδη και στεγνή έρημο της Αριζόνα.
Ο γιος του Cochise Naiche 1884
Ο μικρότερος γιός Naiche και ο Geronimo κατέφυγαν με μια ομάδα Chiricahua Απάτσι στα βουνά, πέρα από τα σύνορα με το Μεξικό, διαφεύγοντας από τα στρατεύματα για περισσότερο από μια δεκαετία, αρνούμενοι να παραδοθούν μέχρι το 1886.
Geronimo/Τζερόνιμο (1829 – 1909)
Ο Geronimo ήταν ο επιφανέστερος πολεμιστής Απάτσι, παρόλο που εσφαλμένα θεωρείται ως αρχηγός. Για τους ανθρώπους του ήταν ένας πολύ ισχυρός μάγος καισαμάνος που μπορούσε να προβλέψει το μέλλον. Ηγήθηκε του πολέμου για μια μικρή υποομάδα της ομάδας Bedonkohe των Chiricahua στηννοτιοανατολική Αριζόνα κατά το χρονικό διάστημα 1850 μέχρι 1880. Γεννήθηκε στην σημερινή Clifton της Αριζόνα με το όνομα Goyahkla, που σημαίνει «αυτός που χασμουριέται». Ωστόσο, ορισμένοι Απάτσι έδωσαν την ερμηνεία «ευφυής και έξυπνος». Το όνομα Geronimo προήλθε από τον φόβο που προξενούσε στους Μεξικανούς, καθώς όταν επιτίθετο αυτοί επικαλούντο το όνομα του πολιούχου τους Jerome, από την παράφραση του οποίου προήλθε το προσωνύμιο. Η πρώτη πνευματική επικοινωνία του, ήταν λίγο μετά το θάνατο της οικογένειάς του στο Kaskiyeh. Πηγαίνοντας στην κορυφή ενός βουνού άκουσε μια φωνή να καλεί το όνομα του τέσσερις φορές, λέγοντάς του: «Δεν υπάρχει όπλο που μπορεί να σε σκοτώσει. Θα πάρω τις σφαίρες από τα όπλα των Μεξικανών, έτσι δεν θα έχουν τίποτα, παρά μόνο μπαρούτι και εγώ θα κατευθύνω τα βέλη σας». Μετά τον θάνατο της συζύγου, των παιδιών και της μητέρας του, που σκοτώθηκαν από Μεξικανούς το 1858, συμμετείχε σε επιδρομές εναντίον Μεξικανών και Αμερικανών εποίκων και τελικά εγκαταστάθηκε σε καταυλισμό.
Geronimo έφιππος_1886
Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αρχηγού Cochise το 1874, οι Αμερικανοί ήθελαν να μετακινήσουν τους Chiricahuas στην έρημο της Αριζόνα. Ο Geronimo και εκατοντάδες Απάτσι αντέδρασαν και ξεκίνησε ο πόλεμος κατά των Λευκών. Παραδόθηκε τον Ιανουάριο του 1884 και επέστρεψε στον καταυλισμό του San Carlos, αλλά η ξαφνική σύλληψη και φυλάκιση του πολεμιστή Kayatennae, μαζί με τις φήμες για στημένες δίκες και απαγχονισμούς, ώθησε τον Geronimo να ξαναφύγει στις 17 Μαΐου, 1885, ακολουθούμενος από 35 πολεμιστές, 8 αγόρια και 101 γυναίκες. Η τελική παράδοση του Geronimo στις 4 Σεπτεμβρίου 1886 ήταν η τελευταία σημαντική στιγμή των Απάτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο τέλος, η ομάδα του αποτελούνταν από μόλις 16 πολεμιστές, 12 γυναίκες και 6 παιδιά. Επειδή πολέμησε κατά υπεράριθμων εχθρών, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, αντέχοντας τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, έγινε θρύλος και ο διασημότερος όλων των Απάτσι. Αργότερα ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και συμμετείχε στην τελετή ορκωμοσίας του Προέδρου Theodore Roosevelt το 1905. Ο Geronimo τραυματίστηκε πολλές φορές, αλλά πάντα απέφευγε τον θάνατο. Μετά την παράδοση ο ίδιος και πολλοί από τους πολεμιστές Απάτσι μεταφέρθηκαν στη Φλόριντα και ουδέποτε επέστρεψαν στην Αριζόνα. Η τελευταία επιθυμία του ήταν να δει την πατρίδα του, για μια ακόμη φορά, αλλά δεν του επετράπη και πέθανε ως αιχμάλωτος πολέμου στις 17 Φεβρουαρίου 1909 στο οχυρό Sill.
WA: Western Apache N: Navajo Ch: Chiricahua M: Mescalero J: Jicarilla L: Lipan Pl: Plains Apache_ πηγή wikipedia
Σήμερα ο συνολικός πληθυσμός Απάτσι ανέρχεται σε περίπου 30.000 και είναι επίσημα αναγνωρισμένες οι κάτωθι ομάδες:
Ομάδα της Οκλαχόμα
Τσιρικάουα (Chiricaua)
Ομάδα οχυρού Σίλλ (Fort Sill) στην Οκλαχόμα
Τζικαρίλλα (Jicarilla) στο Νέο Μεξικό
Μεσκαλέρο (Mescalero) στο Νέο Μεξικό
Σαν Κάρλος (San Carlos ) στην Αριζόνα
Τόντο (Tonto) στην Αριζόνα
Λευκό Βουνό (White Mountain) του καταυλισμού Fort Apache στην Αριζόνα
Γιαβαπάϊ (Yavapai) του καταυλισμού Camp Verde στην Αριζόνα
kiowa-apache-lipan-apache-by-j-smith
Οι Jicarilla εδρεύουν στο Dulce στο Νέο Μεξικό, ενώ οι Mescalero στην ομώνυμη τοποθεσία, επίσης στο Νέο Μεξικό. Οι Δυτικοί Apache, βρίσκονται στην Αριζόνα και χωρίζονται σε αρκετούς καταυλισμούς, με διακριτές πολιτιστικές διαφορές, οι κυριότεροι των οποίων είναι οι εξής:
Οχυρό Απάτσι (Fort Apache Indian Reservation)
Σαν Κάρλος (San Carlos Apache Indian Reservation)
Γιαβαπάϊ (Yavapai-Apache Nation)
Τόντο (Tonto-Apache Reservation)
Οι Τσιρικάουα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μετά την κράτησή τους ως αιχμάλωτοι πολέμου. Η πλειοψηφία μετακόμισε στον καταυλισμό Μεσκαλέρο και μαζί με την υπάρχουσα ομάδα, δημιούργησαν την ομάδα Μεσκαλέρο Απάτσι του ομώνυμου καταυλισμού(Mescalero Apache Tribe of the Mescalero ApacheReservation) μαζί με τους Λίπαν Απάτσι. Οι υπόλοιποιΤσιρικάουα είναι ενταγμένοι στην ομάδα Οκλαχόμα Απάτσι του οχυρού Σίλλ (Fort Sill Apache Tribe ofOklahoma) με έδρα την Οκλαχόμα. Οι πεδινοί Απάτσι (Plains Apache) βρίσκονται στην Οκλαχόμα, με έδρα το Αναντάρκο (Anadarko) και είναι επισήμως αναγνωρισμένοι ως ομάδα Απάτσι της Οκλαχόμα.
Βιβλιογραφία James Kaywaykla (αφηγητής) Eve Ball (συγγραφέας) «In the Days of Victorio: Recollections of a Warm Springs Apache» University of Arizona 1970. Eve Ball «Indeh….an Apache odyssey» University of Oklahoma 1980. Lt. Britton Davis «The truth about Geronimo» Yale University 1929.
Για το τρέχον Σαββατοκύριακο έχουν κινητοποιηθεί 89.000 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, 8.000 εκ των οποίων στο Παρίσι, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη των γεγονότων αυτών.
«Άφαντος» ο Μακρόν
Γαλλικά ΜΜΕ μετέδωσαν χθες ότι ο Μακρόν αρνήθηκε να συναντηθεί με «μετριοπαθείς» εκπροσώπους των «κίτρινων γιλέκων» στο προεδρικό μέγαρο.
.png)
.webp)
