Νέος Δήμαρχος, Παμπάλαιη Τάξη Πραγμάτων

Γιάννενα!… «Πρώτα στ’ άρματα, στα γρόσσια καί στα Γράμματα!», έλεγε το ρητό.
Σήμερα, βέβαια, η κατοχή αρμάτων είναι παράνομη, γρόσσια (λεφτά, δηλαδή) δεν έχει κανένας, κι από Γράμματα, χέσ’ τα κι άσ’ τα! Όλοι θέλουν …πτυχία, τα Γράμματα δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου.
Εν πάσει περιπτώσει, τα Γιάννενα ξανάρθαν στην επικαιρότητα πρόσφατα, λόγωι της εκλογής δημάρχου ιουδαίου το θρήσκευμα στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Γεγονός, βεβαίως, που από τη μία πλευρά είναι σαφώς ασυνήθιστο, κι απ’ την άλλη πυροδότησε αντιδράσεις στο πατριωτικό («πατριωτίζον», καλύτερα) κομμάτι του εγχωρίου Διαδικτύου. («- Μά, τον εβραίο βγάλανε δήμαρχο;!»)
Όμως, τόσο σ’ εσάς, τους αναγνώστες μου, όσο καί στους συναδέλφους πατριώτες ιστολόγους, σας έχω μιά έκπληξη – άκρως δυσάρεστη:
Ο μέν νέος δήμαρχος Ιωαννίνων μπορεί να είναι καλός άνθρωπος (δεν τον γνωρίζω, αλλά λέγεται πως είναι αγαπητός σε όλους στην πόλη του), αλλά ο συμβολισμός της εκλογής αυτής είναι τρίς χειρότερος από τις αρχικές αντιδράσεις του τύπου: «ποιόν πήγαν καί ψηφίσανε οι μ@λ@κες οι Γιαννιώτες». Μόνο που δεν τον είδε κανείς.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… ξεκαθαρίζοντας -κατά το δυνατόν- πρόσωπα καί καταστάσεις.

α. Ιουδαίοι κι εβραίοι

Η θρησκεία του νέου δημάρχου Ιωαννίνων είναι η ιουδαϊκή. Σας έχω εκφράσει τη γνώμη μου, ότι «ιουδαίος» σημαίνει «ού Διαίος», δηλαδή όχι του Δία· δηλαδή, πιστός του Κρόνου.
Καί εκ παραφθοράς, το «ουΔιαίος» έγινε «ιουδαίος» – κι έμεινε. Όπως πχ λέμε: «φαλάκρα» (το κανονικό) καί «καράφλα» (η παραφθορά, με εναλλαγή της θέσης των γραμμάτων).
Αντιθέτως, ο χαρακτηρισμός «εβραίος» δείχνει φυλετική καταγωγή – καί δεν είναι εβραίοι όλοι οι ιουδαίοι. Οι ίδιοι οι ιουδαίοι μιλάνε γιά καταγωγή του αρχικού πυρήνα τους (υπό τον Μωϋσή) από δώδεκα φυλές, ο δε Άρθουρ Καίσλερ προσθέτει (στο ομότιτλο βιβλίο του) καί την δέκατη τρίτη φυλή, τους Χαζάρους.
Εδώ γίνεται πολύς λόγος, αν οι Χάζαροι είναι γνήσιοι «εβραίοι» ή όχι· πάντως, η γνώμη μου είναι πως είναι γνησιότατοι, καί πως δεν ασπάστηκαν την ιουδαϊκή θρησκεία τον 8ο μΧ αιώνα, αλλά πολύ παλιότερα. Εν πάσει περιπτώσει, γιά να σας δώσω ένα σημείο αναφοράς, «εβραίοι» είναι οι Χαλδαίοι μάγοι… αυτοί που έφαγαν τον Μεγαλέξανδρο.
Οι δώδεκα φυλές του αρχικού πυρήνα των ιουδαίων περιείχαν αιρετικούς Αιγύπτιους εξωμότες (πιστούς του Άτεν), Ατλάντειους (ναί! – κοκκινομάλληδες «Ύκσως», όπως απεικονίζονται στις τοιχογραφίες των Αιγυπτίων, που οι προβληματισμένοι αρχαιολόγοι τους θεωρούν μέχρι καί …Βίκινγκς!!!), Άραβες ληστάρχους της περιοχής, καί …Έλληνες!!! Ναί, ναί ναί!!!
Πρόκειται γιά Πελασγούς πιστούς του Κρόνου, οι δε δύο φυλές τους αυτωνών ήταν η φυλή του Βενιαμίν (που σήμερα δεν υφίσταται) καί η φυλή του Ιούδα (εκ της οποίας καί ο προδότης μαθητής του Χριστού).
Οι Κρόνιοι Πελασγοί δώσανε στην ιουδαϊκή θρησκεία πολλά από τα σημερινά της χαρακτηριστικά, αλλά δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες. (Θα μακρύνει το άρθρο πέραν του δέοντος.)
Φυσικά, η σύγχρονη ιουδαϊκή προπαγάνδα (με βιβλία του τύπου: «Ιουδαϊκή Κρήτη») που λέει ότι οι θρησκείες μας (δηλ. η δική μας η αρχαία με την ιουδαϊκή) συγγενεύουν, κι ότι εμείς πήραμε τη θρησκεία μας απ’ αυτούς, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί.
Όντως οι ομοιότητες δειχνουν πολιτισμική επαφή, αλλά το ποιός έδωσε τί σε ποιόν (καί γιατί), είναι τελείως άλλο θέμα.
Όμως, επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται, κάποιους αιώνες μετά την αρχική «Έξοδο» του Μωϋσή, οι ιουδαϊκές φυλές είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους. Κάπου τον 10ο αιώνα πΧ είχαν σχηματιστεί τα ξεχωριστά βασίλεια της Ιερουσαλήμ καί του Ιούδα. Καί, μαντέψτε σε ποιό κατοικούσαν οι Κρόνιοι Πελασγοί!… αν καί τα Ιερά Σόλυμα είχαν κι αυτά ιδρυθεί από Κρονίους Πελασγούς, τους Σόλυμους της Καρίας.
Πρίν τελειώσουμε την ενότητα, ειρήσθω ότι η (με προσπάθειες να διατηρηθεί κρυφή από το …κοινόν) πραγματική θρησκεία των εξουσιαστών του πλανήτη δεν είναι η ιουδαϊκή, αλλά η αρχαία Αιγυπτιακή! (Μάτι του Ώρου, κτλ.) Καί τούτο, διότι η πραγματική «Γή της Επαγγελίας» των αρχικών ιουδαίων του Μωϋσή δεν ήταν η Παλαιστίνη, αλλά η ίδια η Αίγυπτος.
Δεν ήταν που έχασαν τον προσανατολισμό τους οι αρχικοί ιουδαίοι, καί περιπλανιόντουσαν σαράντα χρόνια στην έρημο. Ήταν που ο Αιγυπτιακός Στρατος τους πέταξε έξω απ’ την Αίγυπτο καί δεν τους άφηνε να ξαναμπούν ως κατακτητές! (Πρώτα υπό τον φαραώ Χορεμχέμπ, πρώην στρατηγό, που κατέλυσε την εκφυλισμένη δυναστεία του Ακχενάτεν καί του Τουταγχαμών.
Καί την ίδια τακτική ακολούθησαν κι οι διάδοχοι του Χορεμχέμπ.) Οπότε, είδαν κι αποείδαν οι ιουδαίοι ότι Αίγυπτος γιόκ, καί στράφηκαν ανατολικά, προς την Παλαιστίνη – με τις γνωστές ιστορικές συνέπειες.

β. Πελασγοί, Κρόνιοι Πελασγοί, Έλληνες

Πάμε, τώρα, σε τάχιστο ιστορικό …φροντιστήριο γιά τα δικά μας!
Μετά τον, δυστυχώς, εμφύλιο (ξέρω πολύ καλά τί λέω!) Ελληνο-Ατλαντικό Πόλεμο (με τα τρομερά αιθερικά όπλα), που καταβύθισε την Ατλαντίδα, οι μεν Άτλαντες σκόρπισαν κυνηγημένοι (από Έλληνες καί συμμάχους) προς Ανατολάς, αλλά κι εμείς δεν πήγαμε πίσω. Προκόψαμε!… βάσει της παροιμίας: «- Κι εμείς κακό χερόβολο, κι εσείς κακό δεμάτι!» Τα αιθερικά όπλα τάραξαν κλιματικές καί ηλεκτρομαγνητικές ισορροπίες σε μέγιστο βαθμό, με αποτέλεσμα πχ η Θεσσαλία να γίνει λίμνη επί χιλειτίες (άρα, πάπαλα οι καλλιέργειες), καί να συγκλονίζεται η Γή με τρομερούς σεισμούς γιά ποιός ξέρει πόσον καιρό μετά.
Φυσικά, κατά τις «σκοτεινές» αυτές χιλιετίες (από το 9600 πΧ μέχρι περίπου το 3500 πΧ) οι Έλληνες δεν περνούσαν καί τα καλύτερα χρόνια τους! Σκορπισμένοι (άρα με αδύναμη άμυνα), χωρίς τεχνολογία, κι επιβιώνοντας όπως-όπως με ό,τι έβρισκαν, έπεφταν πολλές φορές θύματα Ατλαντείων ορδών· αυτών, που είχαν καταφέρει να επιβιώσουν στην Ασία, καί κάποια στιγμή άρχισαν τις επιδρομές κατά ‘δώ.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, γιά να περιγράψουμε τις εποχές εκείνες: τότε έγινε ό,τι έγινε κι επί Τουρκοκρατίας. Φόνοι, ληστείες αγαθών, καί αρπαγές γυναικών καί παιδιών. Συν αλλαξοθρησκείες με το στανιό, καί δημιουργία Γενιτσάρων.
Μην ξεχνάτε ότι οι Άτλαντες είχαν ως μέγιστο θεό τους τον Κρόνο (ο Ποσειδώνας ήταν γιά το …θεαθήναι), καί δή στην άγρια μορφή του – με ιερατείο που εκτελούσε συστηματικά ανθρωποθυσίες (καί ειδικά αγοριών), κτλ κτλ. (Βλέπε πχ Αζτέκους – κι όχι μόνον.)
Ένα (καί μοναδικό) καλό αναγνωρίζω σ’ αυτούς τους Κρονίους Άτλαντες, που καλά θα κάνουμε να το υιοθετήσουμε κι εμείς – αν θέλουμε να δούμε προκοπή:
Είχαν καταλάβει πολύ καλά ότι οι ιστορικές διεργασίες υπερβαίνουν κατά πολύ το άτομο… τον χρόνο ζωής του ανθρώπου. Οι ιστορικές διεργασίες κρατάνε χιλιετίες, ή καί δεκάδες χιλιετιών – γιά πλάκα!
Οπότε, αφού δεν είμαστε αθάνατοι, το μέλλον (αλλά καί το παρελθόν! – η ιστορική μνήμη) της φυλής οφείλει να τηρείται από φυλετικό ιερατείο (από «αριστοσυμβούλιο», αν θέλετε), με στόχους αταλάντευτους. Κι αυτή την αντίληψη οι Άτλαντες την κληροδότησαν σε όλες τις Κρόνιες φυλές (καί θρησκείες).
Εξ ού καί η απίστευτη εκδικητικότητα, που παρατηρούμε στις Κρόνιες φυλές… εκδικητικότητα, που αναφέρεται σε γεγονότα απιθάνων περασμένων χιλιετιών!!! (Νά, ας πούμε το τί τραβάμε εμείς σήμερα από κρυπτο-Άτλαντες «Ευρωπαίους».)
Κι αναρωτιέται ο Έλλην: «- Μά, καλά! Τόσο πολύ το κρατάνε μανιάτικο; Τόσο παρανοϊκοί είναι;» Παρανοϊκοί, όχι ακριβώς… Δεν θα τό ‘λεγα. Οι ενέργειές τους έχουν μιά καλή λογική, που μόλις σας την έδειξα. Καί την οποία καλό είναι να την αντιγράψουμε κι εμείς.
Οι πρόγονοί μας εκείνοι είναι γνωστοί με το συλλογικό όνομα «Πελασγοί». (Σημαίνει «κοντοχωριανοί».)
Οι Πελασγοί είχαν κι έχουν σύμβολο τον αετό… ενδεχομένως καί τους δύο αετούς (καί τον δικέφαλο), που έστειλε ο Δίας αμέσως μετά τον Κατακλυσμό, γιά να βρούν ξηρά. Οπότε, όπου δούμε σε σημαίες καί σύμβολα αετό / δύο αετούς / δικέφαλο, καταλαβαίνουμε ότι επισημαίνουν Πελασγικό πληθυσμό.
Εντάξει, αρκετοί υιοθέτησαν το σύμβολο από φιλοδοξία να φανούν κι αυτοί Πελασγοί (πχ «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους«), χωρίς να είναι, αλλά κατά βάσιν ισχύει αυτό που είπα. Καί πράγματι, Πελασγούς βρίσκουμε μέχρι καί στη Γερμανία!
Πώς, όμως;
Οι εκτός Ελλάδος καί μακριά απ’ αυτήν Πελασγοί, δυστυχώς είναι Κρόνιοι.Βρέθηκαν στας βορείας Ευρώπας (κι αλλού – πχ παράλια Ιωνίας), όταν οι λοιποί Έλληνες τους πέταξαν οριστικά έξω απ’ την Ελλάδα περίπου το 3500 πΧ.
(Αυτή τη χρονολογία τη δίνει η «επίσημη» Αρχαιολογία, πχ γιά το πότε έφυγαν –εκδιώχθηκαν, σωστότερα- οι Πελασγοί από την Αττική. Δεν την έβγαλα απ’ το κεφάλι μου.
Ειρήσθω ότι η «επίσημη» Αρχαιολογία είναι πολύ φειδωλή στο να πάει πίσω στο παρελθόν.
Πχ κατ’ αυτήν, ο Τρωϊκός Πόλεμος έγινε το 1200 πΧ – κι όχι 900 χρόνια πιό πρίν, όπως είναι το σωστό.)
Μέχρι τότε, οι Κρόνιοι Πελασγοί ενεργούσαν ως «ιοί» των Κρονίων Ατλάντων, κι ενοχλούσαν πολύ τους υπόλοιπους Έλληνες… Καί δυστυχώς, το βιολί αυτό το συνέχισαν κι αργότερα, καί μετά το 3500 πΧ, πχ με τις (πρό Τρωϊκού) επιδρομές των Τρώων στην κυρίως Ελλάδα.
Καί το συνεχίζουν καί σήμερα! Συνδυάστε την παροιμία: «- Το μάτι μου είναι βγαλμένο τόσο βαθειά, επειδή μου το έβγαλε ο αδερφός μου!» με την τρομερή, μακρόχρονη ιστορική μνήμη των Κρονίων Πελασγών, καί θα εξηγήσετε μιά χαρά τη συμπεριφορά απέναντί μας τόσο πχ των Γερμανών επι Κατοχής, όσο καί τη συμπεριφορά των Ρωμαίων, κατά την κατάκτηση της Ελλάδας.
Κλείνοντας την ενότητα, οφείλω ν’ αναφέρω ότι υπάρχει καί το ζήτημα της συλλογικής πνευματικής παύλα ψυχικής προόδου ενός έθνους.
Πάλι με διεργασίες συνήθως τόσο χαμηλής εντάσεως (καί σαφώς μακροχρόνιες), που ίσως καί να μή γίνονται αντιληπτές στους πολλούς. Στην πρόοδο αυτή παίζουν ρόλο πολλά… η εξέλιξη της γλώσσας, η εξέλιξη της θρησκείας…Οπότε, όποιος μείνει πίσω, χάνει την ιστορική εξέλιξη καί μένει στάσιμος.
Ως αποτέλεσμα, πιθανόν να μην μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις των νέων εποχών, άρα -χωρίς άμυνες- το πιθανώτερο θα χαθεί από προσώπου Γής καί Ιστορίας. (Πχ Χετταίοι.)
Σ’ εμάς, αυτοί που έμειναν πίσω, είναι οι Κρόνιοι Πελασγοί.
Οι Πελασγοί του Διός μετά τον Τρωϊκό μετεξελιχθήκαμε σε Έλληνες. Δεν έχουμε καμμία βιολογική διαφορά με τους προγόνους μας Πελασγούς, το ίδιο ακριβώς είμαστε – αλλά έχουμε ψυχονοητική διαφορά. Ανέβηκε το «δυναμικό» μας, να το πώ έτσι!
Που είναι κρίμα να τη ροκανίζουμε σε μ@λακίες.

γ. Ιουδαϊκά στοιχεία της Ορθοδοξίας

Ως γνωστόν, οι ιουδαίοι είναι άριστοι έμποροι!
Έτσι, κατάφεραν καί μοσχοπούλησαν (στα κορόϊδα) πολλές φορές ένα φτηνό υλικό, συγκεκριμένα το πακέτο γραπτών της «Παλαιάς Διαθήκης»! (Μαζί με τα καμώματα των θυγατέρων του Λώτ μέσα σ’ αυτό.)
Κάπως, όπως είχε κατηγορηθεί απ’ τις κακές γλώσσες της εποχής του ο Βιβάλντι, ότι κατάφερε καί πούλησε την ίδια ακριβώς μουσική σύνθεση καμιά διακοσαριά φορές! Καρα-lol!!!
Ποιό βάρος του σε χρυσάφι!… Τη Γή ολόκληρη πληρωθήκανε οι ιουδαίοι γιά ένα κείμενο, που το γράψανε στο ποδάρι κατά την Ελληνιστική Εποχή!
Κατ’ αρχήν, με το που πήγε η Ελλάδα ν’ αλλάξει θρησκεία στους μεταχριστιανικούς αιώνες, έφαγε ένα άγριο καπέλλωμα απ’ τον «Μέγα» Θεοδόσιο (τον «ες έδαφος φέρειν», που λέγεται ότι ήταν κρυπτοϊουδαίος), ο οποίος διέταξε κι επέβαλε την ενσωμάτωση της «ΠΔ» στα ιερά κείμενα του (τότε ενιαίου) χριστιανισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν ο άγιος Ιερώνυμος (που μετέφραζε την «Καινή Διαθήκη» στη λαϊκή καθομιλούμενη λατινική διάλεκτο, τη Βουλγκάτα) είχε σχεδόν τελειώσει το έργο του, έμαθε ότι ο Θεοδόσιος έδωσε διαταγή να μεταφράσει καί την «ΠΔ» – καί τσίνησε. Ως αποτέλεσμα, έφαγε μιά εξορία στην Κύπρο, καί πέθανε το επόμενο έτος. (Ήταν ήδη γεροντάκι, δεν άντεξε.)
Κατά δεύτερον, όταν η Ελισσάβετ η Α’ της αγγλίτσας ήθελε ν’ αποκτήσει δύναμη, έκανε μυστική κολλεγιά «αίματος» με τον αρχιρραββίνο του Λονδίνου (καί με προξενητή τον περίφημο / διαβόητο αποκρυφιστή Τζών Ντήη)… εξ ού -ως παρεπόμενες- καί οι αποκλειστικώς ιουδαϊκές αναφορές της (παρα)μυθολογίας των τεκτόνων – Χιράμ Αμπίφφ, καί τα ρέστα. (Όχι σε μένα τα παράπονα, αλλά στον Λ. Χατζηνικολάου, συγγραφέα του θρυλικού πιά «Θαυματουργού ψιθύρου του Ερμή», που καρφώνει το γεγονός της κολλεγιάς.)
Εξ ού καί το ότι οι βασιλιάδες της αγγλίτσας κάθονται αναντάμ-παπαντάμ απάνω σε μιά κοτρώνα, την «πέτρα του Δαυΐδ».
Ωραία συναλλαγή!… Μου δίνεις λεφτά κι εξουσία, σου δίνω κοπυράϊτ σε θρησκευτικά καί πνευματικά ζητήματα – καί δεμπαν’ αποβλακωθούν οι πάντες!!!
Η μεν αγγλίτσα όντως από τότε απέκτησε αυτοκρατορία (μέχρι πρόσφατα), οι δέ τέκτονες εξακολουθούν να κυβερνάνε το ημεδαπόν προτεκτοράτο της αγγλίτσας – καί να τ’ οδηγούν σ’ ελεύθερη πτώση στον γκρεμό.
Αυτά κάνει ένα κείμενο, ενισχυμένο με φανατίλα! Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο -χώρια απ’ όσους γίνονται τέκτονες, νομίζοντας ότι κάτι σπουδαίο κάνουν- αρκετοί συμπατριώτες μας να θεωρούν ότι …χρωστάμε την όποια φυλετική εξέλιξή μας των τελευταίων 17 αιώνων (ως Έλληνες) στις …θυγατέρες του Λώτ! (Τουλάχιστον να φορούσαν καί ζαρτιέρες!… Δεν μας κάνει κούκου με τα εβραίϊκα βρακοζώνια τους! Καρα-lol!!!)
Κι άμα τους λες καί τίποτε των λιβανομαστουρωμένων, απαντάνε ότι: «- Αυτά είναι γράμματα της Εκκλησίας, καί δεν τ’ αλλάζουμε!»
Ρέ, ούστ, λέμε!!!
Φυσικά, όπως επεβλήθη στη νέα θρησκεία των Ελλήνων η «ΠΔ» με το στανιό (κι όχι με Οικουμενική Σύνοδο – άρα, ΔΕΝ αποτελεί δόγμα!), έτσι καί θά ‘ρθει η μέρα που θα φύγει κλωτσηδόν! Πύξ λάξ οδάξ!!!
Ως τότε, όμως, οφείλουμε ν’ αναρωτηθούμε…
…Γιατί η επίσημη Εκκλησία μας έκανε (επί 17 αιώνες) την πάπια -καί συνεχίζει να την κάνει!- στο γεγονός αυτό, του καπελλώματος της νέας θρησκείας μας;
Προσωπικώς, πιστεύω ότι μ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε την ευκαιρία στους Κρονίους Πελασγούς να επανέλθουν στον φυλετικό κορμό. Δηλαδή τους έδειξε πως «υπάρχουν» κάποια κοινά στοιχεία, ώστε να βασιστούμε από κοινού σ’ αυτά καί ν’ αρχίσει η διαδικασία επανεντάξεώς τους. (Φυσικά, με τις επιφυλάξεις ότι το επί χιλιετίες γάνωμα του μυαλού δεν αλλάζει σε μιά μέρα.)
Ο λόγος αυτός (καί δεν βλέπω κι άλλον!) είναι τόσο πολύ σοβαρός, που ακόμη κι εγώ θα έκανα την πάπια! Καί ειδικά, συνδυαζόμενος με τα τελευταία 2000 χρόνια, που διανύουμε την εποχή των Ιχθύων καί τη βασιλεία του Κρόνου.
Πάντως, ας έχουν υπ’ όψη τους οι Κρόνιοι Πελασγοί ότι αυτή είναι καί η τελευταία τους ευκαιρία! Δεν θα υπάρξει άλλη. Αν την κλωτσήσουν, μετά …delenda.
Καί δεν θα κλάψουμε.

δ. Ρώμη

Η Ρώμη είναι μιά ψευδεπίγραφη ταμπέλα. Καί δεν υπήρξε καμμία Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας, ούτε κάποια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Οι ιστορικοί επιμένουν να «ξεχνάνε» κάτι …πραγματάκια!
Η Ρώμη αρχικά ήταν ένα σύνολο Πελασγικών υποφυλών καί χωριών. (Βλέπε καί τον αετό των λαβάρων των Ρωμαϊκών λεγεώνων, με το SPQR.)
Ετρούσκοι, Σαββίνοι (σημείωση: !!! – όνομα κι αυτό, έ; )… Με την πάροδο του χρόνου, καί με τις διαδοχικές κατακτήσεις των Ελληνικών πόλεων της Κάτω Ιταλίας καί Σικελίας, δημιουργήθηκε η τρομερή «Ρωμαϊκή» πολεμική μηχανή· Έλληνες των «Ρωμαϊκών» λεγεώνων, Συρακούσιοι, Ακραγαντίνοι, Ταραντίνοι, πολεμούσαν τους Έλληνες της Αχαϊκής Συμπολιτείας καί της Μακεδονίας! Ποιά «Ρώμη» μου λέτε;
Βέβαια, ισχύει απολύτως η διαχρονική κάκιστη συπεριφορά των αυθεντικών Ρωμαίων (Σύλλας, Μόμμιος… κι όλα τα υπόλοιπα καλόπαιδα – το πρώτο α με ωμέγα) καί των σημερινών Ιταλών απέναντί μας (δες παράδειγμα των Ιταλών – κάτ’-κάτ’ στη σελίδα), καί άριστα πράττει ο Μάρκο ντέ Σάντ καί τους ξεχέζει (εδώ, απάν’-απάν’).
Αλλά, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, εξηγείται απολύτως.
Βλέπετε, οι Κρόνιοι Πελασγοί μπορεί μεν να έφυγαν κλωτσηδόν απ’ την Ελλάδα, αλλά δεν έμειναν αδρανείς. Κατέφυγαν σε περιοχές άλλων Πελασγών, όπου άρχισαν σιγά-σιγά το θρησκευτικό ψηστήρι. Κι έτσι, όταν εμείς στον Μαραθώνα…
…χρυσοφόρων Μήδων εστορέσαμεν δύναμιν…την ίδια ακριβώς χρονιά (490 πΧ) χτίζεται στη Ρώμη μεγαλοπρεπής ναός του Κρόνου!!!
Είπατε τίποτε;
Σιγά-σιγά, λοιπόν, φτάσαμε στο να μπαίνει ως τσόντα ναός «της Ρέας καί του Κρόνου» (δες εδώ) ακριβώς δίπλα στον μεγαλοπρεπέστατο ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, που τον ξεκίνησε ο Πεισίστρατος καί τον ολοκλήρωσε μετά από εξακόσια χρόνια ο επίτιμος Έλλην Αδριανός. Ενώ οι Έλληνες δεν χτίζανε ναούς του Κρόνου!
Καί φτάσαμε στο σημείο ν’ ακούγονται τα μύρια όσα γιά σοδομισμούς καί ανθρωποθυσίες μικρών αγοριών στο Βατικανό. Μην απορείτε καθόλου γι’ αυτές τις «ομορφιές» του Βατικανού! Παγκοσμίως, ο μέγιστος αρχιερέας του Κρόνου σήμερα είναι ο πάπας.

ε. Ρωμανιώτες ιουδαίοι

Όπως προείπαμε, οι ιουδαίοι είναι διαφόρων φυλετικών προελεύσεων.
Οι σημερινές κύριες φυλετικές ομάδες τους είναι οι Χάζαροι (κοιτίδα τους η Ουκρανία) καί οι Σεφαραδίτες (εκδιωγμένοι από Ισπανία το 1492 – που ήρθαν ανατολικά, καί στην Ελλάδα).
Όμως, στην Ελλάδα υπάρχουν καί οι λεγόμενοι «Ρωμανιώτες», μέλος των οποίων είναι καί ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων. (Σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2 – μόνο που ο αγγλόφωνος σύνδεσμος έχει πολύ περισσότερο υλικό.)
Αυτοί θεωρούντα (καί είναι) ιουδαίοι, που υπήρχαν στην κυρίως Ελλάδα κατά τους χρόνους από Ελληνιστική Εποχή καί μετά. Είναι αυτοί, στων οποίων τις συναγωγές μιλούσε ο Σαούλ-Παύλος. Πάντως, μερικοί ζούν στην Ελλάδα από ακόμη παλιότερα.
Εν πάσει περιπτώσει, οι Ρωμανιώτες είναι ένα σύνολο ίδιας μέν θρησκείας, αλλά διαφορετικής φυλετικής προελεύσεως. Σ’ αυτούς, έχω εντοπίσει πιθανή προέλευση από Αίγυπτο (δες πχ -στους συνδέσμους που δίνω- στη φωτογραφία τα πρόσωπα του προπολεμικού ραββίνου του Βόλου καί των γυιών του), σίγουρη προέλευση από Γεφυραίους (ιουδαίοι της Χαλκίδας – πχ οικογένεια του στρατιωτικού Φριζή, του πεσόντος στην Αλβανία το 1940), καί από…
…Πρό ετών, είχα δεί (κατά 99% στην ΕΡΤ) ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμανταίρ γιά τους Ρωμανιώτες ιουδαίους των Ιωαννίνων.
(Παρένθεση: Μην πεταχτεί πάλι κανένας εξυπνάκιας, που τα ξύνει όλη μέρα μπροστά σ’ έναν υπολογιστή, καί με ρωτάει πού καί πότε. Γράφω από μνήμης, καί δεν διαθέτω στο σπίτι μου τμήμα πολυμέσων …με τμηματάρχη καί υπαλλήλους. Όποιος θέλει να βρεί, ψάχνει.)
Εκεί, λοιπόν, μιλούσε μιά πολύ νόστιμη γκομενίτσα από δαύτους (μαυρομάλλα με καρρέ κόμμωση), που ζούσε στη Τζιού Γιόρκ, καί δούλευε ως σερβιτόρα… κρυφακούοντας τις συνομιλίες των Ελληνοαμερικανών, που δεν υποψιαζόντουσαν ότι το κοριτσόπουλο ήξερε άριστα Ελληνικά!
Είπε επίσης ότι οι ιουδαίοι της Αμερικής τη ρώτησαν από πού είναι, καί τους απάντησε «- Γκρήκ Τζιού!», καί δεν την πίστευαν!
Της ανταπάντησαν ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο! Όμως, τους έδειξε την πράγματι όμορφη συναγωγή τους (φωτογραφία στον αγγλόφωνο σύνδεσμο της Γουΐκι που σας έδωσα), καί πείστηκαν!
Μετά, το ντοκυμανταίρ έδειξε Ρωμανιώτες των Ιωαννίνων, τόσο από Ιωάννινα, όσο καί ξενητεμένους στις ΗΠΑ. Έ, λοιπόν, όλοι τους ανεξαιρέτως ήταν Ρωμαιόφατσες!!! (Ναί, κι η γκομενίτσα!)
Καταγωγή από Ρώμη, λοιπόν, οι Γιαννιώτες Ρωμανιώτες ιουδαίοι! Κρόνιοι Πελασγοί της Ρώμης!!!
Ο ίδιος ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων μοιάζει πολύ με Βενετσιάνο, αλλά δεν παραξενεύομαι καθόλου.

[Σας έχω καί μιά έκπληξη ακόμη:Κι ο Θεόδωρος Χέρτζιλ, ο ιδρυτής του Σιωνισμού, ήταν Κρόνιος Πελασγός!
Κοιτάξτε τη φωτογραφία του! «Γωνία κάμπερ» κάθετη, η σημιτική μυτόγκα πουθενά… Αρχαιοελληνική φάτσα, καθαρά. Του βάζεις μιά περικεφαλαία, καί τον κάνεις -ξέρω ‘γώ- Μυρμηδόνα! Κι είναι η δική του -τύπου …Έλληνος καφενοβίου- ξεροκεφαλιά, που ίδρυσε το κράτος του Ισραήλ. Διότι αλλοιώς τα ιερά βιβλία των ιουδαίων το απαγόρευαν αυτό.
Η ξεροκεφαλιά του Χέρτζιλ παρέκαμψε τις θρησκευτικές απαγορεύσεις, κι έφτιαξε το Ισραήλ (με μόνο το σκεπτικό ότι: «θα το κάνουμε με το έτσι γουστάρουμε, εφ’ όσον μπορούμε»).
Καί ποιός ιουδαίος είχε κι έχει τον τσαμπουκά να πάει κόντρα στους ραββίνους; Κανείς!… Εκτός αν τα γονίδιά του του το υπαγορεύουν αυτό!
Διότι, αν ρωτούσε τον οποιονδήποτε ορθόδοξο γέρο ραββίνο, θα του απαντούσε ότι: «- Ιδώ τα ιηρά βιβλία λιέν ουότι πρώτα θα ‘ρθεί ου Μασσιάχ (ο Μεσσίας, δηλαδή), κι αυτός θα φτιάξ’ του κράτους! Ουόχ’ ανάπουδα!»
Γι’ αυτό μέχρι σήμερα οι ορθόδοξοι κι υπερορθόδοξοι ραββίνοι θέλουν να διαλυθεί το Ισραήλ.
Καί γι’ αυτό τότε τους πέταξαν τους Σιωνιστές έξω απ’ τη Γερμανία -με απειλή αφορισμού-, κι αυτοί κάνανε τελικά το συνέδριό τους στην Βασιλεία της Ελβετίας.]

Γιατί; Τί είχε συμβεί;
Όσο κι αν ξυνίζει σε μερικούς, την αρχαία Ελλάδα τη διέλυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αυτός έβαλε πινακίδα «κλειστόν»! Lol!!!
Διοικητικώς, διότι μάζεψε όλες τις εξουσίες όλων των Ελληνικών πόλεων επάνω του.
Κι άντε βρές τονε, στα βάθη της Ασίας, να λύσει σοβαρά διοικητικά ζητήματα! (Τακτική που τηρεί μέχρι σήμερα το εκάστοτε εγχώριο γκουβέρνο.
Μέχρι να σου απαντήσει, βγάζεις άσπρα μαλλιά.)
Καί θρησκευτικώς, της γ@μησε τη μάνα της αρχαίας Ελλάδας, από τη στιγμή που αξίωσε να λατρεύεται ως θεός, καί ξεκαπάκωσε τον βόθρο της ανθρώπινης ανοησίας. (Είναι πολύ μικρή η απόσταση από τον Αλέξανδρο, μέχρι το άλογο του μισότρελλου Καλλιγούλα.)
Ως αποτέλεσμα, κατά την Ελληνιστική Εποχή, αλλά κι αργότερα κατά τη Ρωμαϊκή, επεκράτησε ο κοσμοπολιτισμός – παναπεί η απομάκρυνση από την παραδοσιακή θρησκεία· κι επί της ουσίας, η ήπιας μορφής αθεΐα.
Ο καθένας πλέον πίστευε ό,τι γούσταρε. Μεσανατολικές καί Αφρικανικές (κι άλλες) θρησκείες καί δοξασίες εισέβαλαν στην επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο δε χριστιανισμός επεκράτησε μετά από αιώνες «χύμα» θρησκευτικών πεποιθήσεων – καί διαφόρων κατά καιρούς προσπαθειών γιά εγκαθίδρυση «επίσημης» θρησκείας του κράτους.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή οι (αυθεντικοί) Ρωμαίοι πρόγονοι των Ρωμανιωτών ιουδαίων των Ιωαννίνων παράτησαν την παραδοσιακή θρησκεία της Ρώμης, επειδή γιά κάποιους λόγους δεν τους κάλυπτε, κι ασπάστηκαν την ιουδαϊκή. Φαίνεται πως αυτοί ήσαν Κρόνιοι Ρωμαίοι, οπότε στην ιουδαϊκή θρησκεία βρήκαν κάτι το πιό οικείο.
Ειρήσθω ότι η τότε ιουδαϊκή θρησκεία, καί δή των εξελληνισμένων ιουδαίων, μικρή σχέση είχε με τη σημερινή μορφή της. Αλλά πάλι δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες. Απλώς, να θυμάστε ότι η πεποίθηση πως μιά θρησκεία είναι η ίδια κι απαράλλαχτη από την αρχή της μέχρι σήμερα, είναι εντελώς λάθος. (Καί πράγματι, όταν ήρθαν οι Σεφαραδίτες στα Γιάννενα, θεώρησαν τους Ρωμανιώτες λιγάκι ως αιρετικούς.)
Καί γιατί Ρωμαίοι, οι Ρωμανιώτες των Ιωαννίνων;
Πολύ απλά, επειδή οι Ρωμαίοι στις κατακτήσεις τους προς ανατολάς, πάντα καθόντουσαν στα δυτικά μιάς χώρας. Σπάνια στο κέντρο, ή ανατολικά.
Πχ στη δυτική Ελλάδα: Νικόπολη, Πρέβεζα, Άκτιον. Καί στην (δυτική, παραλιακή) Ιωνία, Πέργαμος. Δεν πήγαν ούτε πχ στις Παγασές, ούτε ξέρω ‘γώ στην Καππαδοκία.
Όθεν, καί Γιάννενα.

στ. Πρό Κατακλυσμού – μετά Κατακλυσμόν

Λιγάκι πρό Κατακλυσμού -κι αν δεν σφάλλω-, η τότε Ελλάδα διέθετε κάμποσα θρησκευτικά κέντρα, κι ένα διοικητικό (τη Διμένεα).
Μετά τον κατακλυσμό, τα διοικητικά κέντρα γίνονται πολλά – κάθε πόλη, καί διοίκηση!
Τα δε θρησκευτικά παραμένουν κάμποσα, αλλά μετατοπίζονται. (Δεν θα συζητήσουμε εδώ τις πρότερες θέσεις καί τις μετατοπίσεις αυτές, ξεμακραίνουμε πάρα πολύ.)
(Σήμερα, βέβαια, έχουμε μονάχα ένα διοικητικό καί θρησκευτικό ταυτόχρονα: την Αθήνα.
Μάλλον κακή μεθοδολογία αυτή! Πάντως, βγάζω το καπέλλο –«Hats off!», που λένε- στον Τρισ-α-τέλειο, που πρώτος επεσήμανε την κάπως μυστηριώδη σχέση των Ιωαννίνων με την Αθήνα, ως θρησκευτικών κέντρων.
Κάπως σα να ρίχνεις μιά στεκιά εκεί, καί η μπάλλα να χτυπάει στην πρωτεύουσα!)
Ένα από τα σημαντικώτερα θρησκευτικά κέντρα, καί πρό Κατακλυσμού, καί μετά απ’ αυτόν, ήταν η Δωδώνη. Το κατ’ εξοχήν κέντρο του Διός!!!
Καθαρά Πελασγικό το τοπωνύμιο, διότι παρουσιάζει τον λεγόμενο «Πελασγικό αναδιπλασιασμό» μιάς συλλαβής.
Είτε κολλητά, όπως εδώ (Δω/δώ/νη), είτε χώρια, όπως τά/λα/ττα (θάλασσα). Οπότε, δεν αμφιβάλλουμε γιά την παλαιότητά του.
Καί τί σημαίνει «Δωδώνη»;
Κάνε το πρώτο γράμμα κάππα, καί θα καταλάβεις! Κωδώνη! Κουδούνι.
Στο μαντείο της Δωδώνης είχανε χάλκινες χύτρες, που τις χτυπούσαν μ’ ένα ραβδί κι αυτές συντονιζόντουσαν. Καί προσπαθούσαν οι ιερείς να μαντέψουν απ’ τον ήχο.
Όπως ακριβώς τα χάλκινα μπωλλάκια των Θιβετιανών, αλλά σε πιό μεγάλο μέγεθος.
Αργότερα, τα καζάνια αυτά τούμπαραν (τα πάνω-κάτω), κι ενσωμάτωσαν το ραβδί του χτυπήματος μέσα τους. Έγιναν οι σημερινές καμπάνες των εκκλησιών μας!!!
(Αυτά να τα βλέπουν, όσοι νομίζουν πως η Ορθοδοξία είναι κάτι το καινούργιο – κι εδράζεται στις θυγατέρες του Λώτ!)

ζ. Άρα;
Άρα……Έχουμε έναν Κρόνιο Πελασγό, να γίνεται επικεφαλής της κατ’ εξοχήν περιοχής του Διός!!!!!
Το πιάνετε τώρα;
Ειλικρινά, μπορεί ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων να είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Εμένα, όμως, μ’ ενδιαφέρει η στάση, που θα κρατήσει σε δύο θέματα:
Απέναντι στον Διονύσιο τον Σκυλόσοφο, κι απέναντι στην Δωδώνη.Τα υπόλοιπα τ’ ακούω βερεσέ.

η. Καί το υπερβατικό στοιχείο

Αυτές τις μέρες (με αποκορύφωμα το βράδυ της 10ης Ιουνίου 2019) είχαμε αντίθεση Ήλιου καί Δία!
Γιά σκεφθήτε το λιγάκι!… Κρόνιος Πελασγός γίνεται αρχηγός της περιοχής της Δωδώνης, πάνω στην αρχή της αντίθεσης αυτής!
Άσχετο με το τί γράφουν οι σχετικές ιστοσελίδες, εγώ το βλέπω ως…
…Καθόλου καλά μαντάτα.

Aπό ΦΩΤΕΙΝΗ 

enaasteri.blogspot.com

Αρχαία Αττική: Ο ναός της θεάς Αρτέμιδος στην Βραυρώνα

Η Βραυρώνα είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Αττικής, γνωστή για τον ναό της Αρτέμιδος που έχει δώσει το όνομά του στον σύγχρονο δήμο της ανατολικής Αττικής, αλλά και στον παραθαλάσσιο γειτονικό οικισμό της Λούτσας (Σημερινό όνομα Αρτέμιδα).
Ήταν χτισμένη σε έναν κολπίσκο στις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού κόλπου, κοντά στον σημερινό οικισμό της Λούτσας.
Πρωτοκατοικήθηκε από την νεολιθική εποχή. Την εποχή του Θησέα (εποχή του χαλκού) η Βραυρώνα ήταν ένας από τους 20 δήμους που ενώθηκαν και αποτέλεσαν το μετέπειτα Αθηναϊκό κράτος.
Σταδιακά η Βραυρώνα εξελίχθηκε σε τόπος λατρείας της Αρτέμιδας και χτίστηκε ναός αφιερωμένος σε αυτή.

Άρτεμις

Η Άρτεμις ήταν μία από τις κυριότερες θεότητες του ελληνικού Δωδεκάθεου. Kόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδελφή του Aπόλλωνα.
Ήταν προστάτρια του ζωικού και φυτικού κόσμου, της άγριας φύσης, θεά του κυνηγιού, προστάτρια της μητρότητας, της νεότητας, της αγνότητας, του τοκετού και των βρεφών.
Τιμωρούσε όσους παραβίαζαν τους νόμους που είχε θεσπίσει ή όσους επιχειρούσαν να προσβάλλουν κάποια από τη συνοδεία της. Η Άρτεμις προστάτευε τη μητρότητα και εξασφάλιζε στις γυναίκες αίσιο τοκετό.
Ήταν παρούσα στη γέννηση της Αφροδίτης, της Αθηνάς και του Ασκληπιού.
Ως Βραυρωνία λατρευόταν στη Βραυρώνα και στο ιερό της στην Ακρόπολη των Αθηνών. Στις τελετές που γίνονταν προς τιμή της έπαιρναν μέρος μικρά κορίτσια, οι άρκτοι. Στη θεά, στη Βραυρώνα, αφιερώνονταν τα ενδύματα των γυναικών που πέθαιναν στον τοκετό.
Στην Άρτεμη ήταν αφιερωμένη η έκτη μέρα κάθε μήνα και ιδιαίτερα η νύκτα της εαρινής ισημερίας.

Αρχαιολογικός χώρος
Το 1945 ο αρχαιολόγος Ιωάννης Παπαδημητρίου έκανε ανασκαφές στην περιοχή. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν και κατά την δεκαετία του 1950 και 1960 και αποκάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος του αρχαιολογικού χώρου.

Τα σημαντικότερα αξιοθέατα του αρχαιολογικού χώρου είναι ο ναός της Αρτέμιδος, η στοά σχήματος Π, η ιερή πηγή, η γέφυρα πάνω στον Ερασινό ποταμό, η παλαίστρα, το γυμνάσιο κ.α.
Ο ναός της Αρτέμιδος είναι ένας μικρός σε μέγεθος ναός από τον οποίο σώζεται κυρίως η πλαϊνή του πλευρά, Υπάρχει αμφιβολία για την μορφή που είχε η πρόσοψή του αλλά πιστεύεται πως ήταν εξάστυλος, κατά μία άλλη άποψη δίστυλος με τοίχο ενδιάμεσα.
Η στοά σχήματος Π περιέβαλλε ένα μεγάλο προαύλιο στην πλαϊνή πλευρά του ναού. Γύρω από την στοά υπήρχαν βάσεις με μικρά αγάλματα.
Στον ναό υπήρχε επίσης περίφημο άγαλμα, το οποίο πήρε ο Ξέρξης και το μετέφερε στην Σούσα.

Πάμε όμως να περιηγηθούμε στον ναό και τον ιερό χώρο...
Το 1961 αποκαλύφθηκαν στο ναό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος δύο αναθηματικά ανάγλυφα της κλασικής περιόδου. Το ένα εξ αυτών παρουσιάζει τη θεά να αποδέχεται την προσφορά αναθημάτων από πέντε άντρες.
Κάτω από την παράσταση αρχίζει πολύστιχος επιγραφή με κατάλογο δώρων προς την Αρτέμιδα

Και η στήλη αυτή, όπως και άλλες, είχε χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή της λιθόστρωτης οδού που βρίσκεται βόρεια του ναού.

Θέση βωμού

Αρχαία πηγή

Εικόνες που φέρνουν τον χρόνο πίσω στην αρχαία Ελλάδα..

Ο Ναός της Αρτέμιδας, δωρικός εν παραστάσει με οπισθόδομο, βρίσκεται στη ΒΔ γωνία του βράχου της Ακρόπολης, θεμελιωμένος σε ψηλό κλιμακωτό, σχήματος Γ ανάλλημμα από ισχυρούς πωρόλιθους.
Σίγουρα δέσποζε με την καίρια θέση του και το ύψος του πάνω απ' όλα τα οικοδομήματα του ιερού τεμένους. Ήταν κατασκευασμένος από ντόπιο πωρόλιθο και κτίστηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. σε αντικατάσταση ενός παλαιότερου αρχαϊκού ναού, στη θέση του οποίου στέκει σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Τάφος της Ιφιγένειας

Η Ιφιγένεια παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής της ιέρεια της θεάς Άρτεμης στο ιερό της Βραυρώνας όπου και ετάφηκε σε αυτό ακριβώς το σημείο.

Ιερά οικία

Λίγα μέτρα πριν τον ναό συναντάμε και το μουσείο της βραυρώνας. Είναι από τα μουσεία που δεν πήρε κανείς είδηση ότι άνοιξαν Η ανακαίνιση όμως του Μουσείου της Βραυρώνας είναι κάτι παραπάνω από καλή δουλειά. Κι ας πήρε χρόνο. Από τις αρχές του 2000 συζητούσαν οι αρχαιολόγοι της αρμόδιας εφορείας πως μπορεί αυτό το μουσείο να λάμψει πάλι, να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και κυρίως να εκσυγχρονιστεί, να σταθεί στον 21ο αιώνα.

Τα χρήματα δεν περίσσευαν, οι περιπέτειες και οι πλημμύρες στον αρχαιολογικό χώρο δεν βοηθούσαν, και ούτε βέβαια η αθηνοκεντρική αντίληψη όλων μας.
Μια επίσκεψη στη Βραυρώνα αξίζει τον κόπο, και μόνο για το μουσείο.
Οι φρεσκοβαμμένες αίθουσες, τα χρώματα, οι συνδυασμοί, τα παράθυρα ψηλά και κυρίως η νέα εκθεσιακή αντίληψη, μας βοηθάει να δούμε και να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά το ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος.

Το μουσείο
Το μουσείο έχει έντονο το παιδικό στοιχείο μιας και η Άρτεμης ήταν προστάτιδα των παιδιών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εκθέματα αποτελούμενα από αρχαία παιχνίδια, μωρουδιακά αξεσουάρ, αγάλματα παιδιών κ.τ.λ.

Ο ναός σε μακέτα

Ο Μύθος του Ακταίωνα
Ο Ακταίων μανιώδης κυνηγός, ατύχησε να δει γυμνή την θεά Άρτεμη στον Κιθαιρώνα, να απολαμβάνει το μπάνιο της μαζί με την θηλυκή συνοδεία των νυμφών, και αυτή τον μεταμόρφωσε σε ελάφι, όπου τα ίδια τα σκυλιά του τον κατασπάραξαν.

Μαρμάρινο αναθηματικό ανάγλυφο, 420/410 π.Χ. Η υποδοχή της Ιφιγένειας στην Βραυρώνα από τον Δία, την Λητώ, τον Απόλλωνα και την Αρτέμιδα

Στην αίθουσα 3 εκτίθενται τα πολυάριθμα αγαλμάτια μικρών αγοριών και κοριτσιών, καθώς η Άρτεμις ήταν θεά προστάτιδα του τοκετού και των παιδιών.
Οι γονείς αφιέρωναν τα αγαλματίδια για να ευχαριστήσουν ή να παρακαλέσουν τη θεά να προστατέψει τα παιδιά τους, ενώ τα παιχνίδια (σπόνδυλοι ψαριών, αστράγαλοι, ζάρια, μικρογραφικά αγγεία, πλαγγόνες), αποτελούσαν αφιερώματα των παιδιών στη θεά.
Ξεχωριστή θέση κατέχουν τα μοναδικά ξύλινα αναθήματα από το Ιερό της Βραυρώνας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ειδώλια, αγγεία και τεμάχια επένδυσης επίπλων. Αναθήματα εξαιρετικά σπάνια...

Κεφαλές από μαρμάρινα αγάλματα αγοριών. Τα μαλλιά τους συνήθως ήταν κοντά, συχνά όμως σχηματίζεται κοτσίδα με χωρίστρα και φορούν στεφάνη. Όπως και τα κορίτσια. Τέλη 4ου αιώνα. π.Χ.

Πυξίδες, μεταξύ των οποίων λίθινες και ξύλινες, που χρονολογούνται από τον 9ο έως τον 4ο αι. π.Χ. και προορίζονταν για τη φύλαξη ειδών καλλωπισμού και κοσμημάτων, αρωματοδοχεία, κυρίως ληκύθια και αλάβαστρα του 6ου και του 5ου αι.π.Χ., κοσμήματα και χάλκινα κάτοπτρα, με χαρακτηριστικότερο το ενεπίγραφο κάτοπτρο της Ιππύλας

Μέλη μαρμάρινων παιδικών αγαλμάτων. Πάπια, τόπι, πτηνό,αυγό,αυλός

Πήλινα ειδώλια και αγγεία που εικονίζουν την Αρτέμιδα με διάφορες ιδιότητές της ως Άρτεμι-Εκάτη, ως Ταυροπόλο και ως Κυνηγέτιδα και Προστάτιδα των Ζώων

Σπάνιο άλογο παιχνίδι με ρόδες

Ταφικός περίβολος. Μελαμβαθή θήλαστρα 450 - 424. π.Χ

Στην προτελευταία προθήκη της αίθουσας 4 περιλαμβάνονται πινάκια, αγγεία συμποσίου (υδρίες, κρατήρες, κύλικες) και λυχνάρια, τα περισσότερα από τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί για το φωτισμό του ιερού, ενώ άλλα είχαν πιθανώς προσφερθεί ως αναθήματα, όπως το μεγάλο μαρμάρινο λυχνάρι του 7ου αι. π.Χ.

Στην τελευταία ενότητα της αίθουσας 4 περιλαμβάνεται μεγάλος αριθμός από τα γυναικεία ειδώλια που αφιέρωναν οι γυναίκες στη θεά από τον 7ο έως τον 4ο αι.
Π.Χ. Παρουσιάζονται οι πιο χαρακτηριστικές κατηγορίες, από τα αρχαϊκά σανιδόμορφα έως τις χαριτωμένες «ταναγραίες». Ξεχωριστή ομάδα αποτελούν τα ανθρωπόμορφα πήλινα αγγεία (6ος – 4ος αι. π.Χ.).

Υδροβιότοπος Βραυρώνας

Ανάμεσα στην Αρτέμιδα και το Μαρκόπουλο, σε μια εύφορη πεδιάδα που διαρρέεται από το χείμαρρο Ερασίνο, ο υγρότοπος της Βραυρώνας αποτελεί από τα πιο σημαντικά καταφύγια άγριας ζωής της Αττικής.

Σε απόσταση μόλις 30 χιλιομέτρων από την Αθήνα, μπορούμε να θαυμάσουμε ένα υπέροχο τοπίο με πλούσια ιστορία που έχει παραμείνει σχεδόν ίδιο από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.

Η μεγάλη ποικιλία διαφορετικών βιοτόπων σε συνδυασμό με τις ήπιες μεθόδους εκμετάλλευσης από τον άνθρωπο δημιούργησαν ένα οικοσύστημα μοναδικής αξίας.

Αποστολή - φωτογραφίες: Χάρης Ντακ
Κωνσταντίνος Δ
memorylifegr.blogspot.com

Ομολόγησε το έγκλημα η συμμορία δολοφόνων!

Αφού τσάκισαν τους Ελληνες, παραδέχονται επισήμως ότι εφάρμοσαν τη λάθος συνταγή
Το ΔΝΤ ομολογεί τώρα την καταστροφή που έφεραν τα Μνημόνια
Κρίση ειλικρίνειας και από τους Γερμανούς: φερθήκαμε άθλια και τους ταπεινώσαμε

Ρεπορτάζ
Γιώργος Χατζηδημητρίου

Δέκα χρόνια αφότου επέβαλε τα απάνθρωπα προγράμματά του στην Ελλάδα, βυθίζοντας τους Ελληνες σε μια πέρα από κάθε λογική λιτότητα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνωρίζει ότι έκανε λάθος.
Το ΔΝΤ, χωρίς βεβαίως να ζητήσει στοιχειωδώς συγγνώμη από τους καθημαγμένους Ελληνες, παραδέχεται με τραγική καθυστέρηση ότι μετέτρεψε την Ελλάδα σε πειραματόζωο και τώρα, διαπιστώνοντας εκ των υστέρων τα ολέθρια λάθη του, από τα οποία οι μοναδικοί κερδισμένοι ήταν οι ευρωπαϊκές τράπεζες που διασώθηκαν χάρη στις αιματηρές θυσίες των «ακαμάτηδων» Ελλήνων, αναθεωρεί τα προγράμματά του.
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου στην τελευταία του συνεδρίαση τα ξημερώματα της Τρίτης αναγνώρισε σοβαρές αστοχίες και παραλείψεις σε αρκετά προγράμματα του διεθνούς οργανισμού τα τελευταία χρόνια και αποφάσισε να αναπροσαρμόσει τον σχεδιασμό και τα προαπαιτούμενα που θέτει στις εισηγήσεις του.
Ειδικά για την Ελλάδα, τρία είναι τα βασικά λάθη που εντοπίζει:
• Οι υπεραισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
• Το πολύ μεγάλο βάρος που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογή.
• Η λανθασμένη προσέγγιση αναφορικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Αλλαγή προγράμματος
Αυτή η απροκάλυπτα κυνική ομολογία συνδυάζεται με την τραγικά καθυστερημένη απόφαση να προχωρήσει το Ταμείο σε αλλαγές στον σχεδιασμό των προγραμμάτων του, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον σοβαρά λάθη που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, δέκα χρόνια αφότου οι στυγνοί τεχνοκράτες τύπου Τόμσεν και Βελκουλέσκου πήραν το πάνω χέρι, εξαιτίας της ανικανότητας των Ευρωπαίων «εταίρων» να διαχειριστούν την ελληνική κρίση.
Το Ταμείο αναγνωρίζει με καθυστέρηση ότι οι προβλέψεις των τεχνοκρατών του για την ανάπτυξη στην Ελλάδα ήταν υπερβολικά αισιόδοξες και ότι το σφάλμα αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υποτιμηθεί ο αντίκτυπος της δημοσιονομικής προσαρμογής στην πορεία του ΑΕΠ και του χρέους. Προσθέτει δε πως εάν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ, υπό τον Πόουλ Τόμσεν, είχαν κάνει πιο ρεαλιστικές προβλέψεις, το Ταμείο θα είχε θέσει την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ως βασική προϋπόθεση για να συμμετάσχει στο πρώτο Μνημόνιο.
Τα «γεράκια» της Ουάσινγκτον, που εφαρμόζουν την ίδια συνταγή σε κάθε πρόβλημα, αλλάζοντας απλώς τα ονόματα των χωρών όπου επεμβαίνουν, παραδέχονται ανερυθρίαστα πως η καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του χρέους λειτούργησε ως επιχείρηση διάσωσης των τραπεζών της ευρωζώνης, οι οποίες διέθεταν σημαντικό στοκ ελληνικών ομολόγων. Υπενθυμίζεται πως από το 2011 έως τις αρχές του 2012 η χώρα μας αποπλήρωσε ομόλογα συνολικής αξίας 50 δισ. ευρώ, που βρίσκονταν στην πλειονότητα τους στα χαρτοφυλάκια ευρωπαϊκών τραπεζών.
Οι αναλυτές του Ταμείου υπογραμμίζουν ότι η αποτελεσματικότητα του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους που κατείχαν ιδιώτες και οι προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας υπονομεύτηκαν από την καθυστέρηση με την οποία έγινε το «κούρεμα». Το ΔΝΤ κρατά τα στελέχη του στο απυρόβλητο, ενώ την ίδια στιγμή ομολογεί ξεκάθαρα ότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης των προγραμμάτων του, αναδεικνύοντας τα δυνητικά οφέλη από μια «στροφή προς τον ρεαλισμό, την προσοχή στη λεπτομέρεια, την προοδευτική εφαρμογή και τη φειδώ».

Η πικρή δικαίωση της «δημοκρατίας»
Η «δημοκρατία» από την πρώτη ημέρα της έκδοσής της υποστήριζε ότι τα Μνημόνια και η ισοπεδωτική λιτότητα ήταν η λάθος συνταγή που θα έφερνε μεγαλύτερη καταστροφή και θα βύθιζε τη χώρα βαθύτερα. Οι εξελίξεις δυστυχώς μας δικαίωσαν. Τώρα που ακόμα και οι δυνάστες της πατρίδας μας ομολογούν τα λάθη τους, τι έχουν άραγε να πουν όσοι υπερασπίστηκαν τα Μνημόνια και υποστήριξαν ότι ήταν αναγκαία; Πώς νιώθουν μεγαλοδημοσιογράφοι των συστημικών μέσων ενημέρωσης που προπαγάνδιζαν υπέρ της ραγδαίας φτωχοποίησης επειδή... έτσι μας άξιζε; Με ποιον τρόπο μπορούν να απολογηθούν μεγάλες εφημερίδες που συντάχθηκαν με τις γερμανικές εντολές;
Η «δημοκρατία» σε αυτή τη μαύρη μνημονιακή περίοδο ακολούθησε μοναχική πορεία, γι' αυτό πολλές φορές βρέθηκε απέναντι σε όλους. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη και μετά βεβαιότητας θα επαναληφθεί και στο μέλλον. Αυτή είναι, όμως, η ευθύνη του Τύπου. Να προειδοποιεί εγκαίρως, να αναλύει, να ενημερώνει υπεύθυνα και να «ξυπνά» τον λαό. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε για όλα τα θέματα. Ενα, όμως, είναι κρίσιμο: Να μην ξεχάσουμε ποιοι και πώς μας έφτασαν εδώ.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Τιμωρία θα υπάρξει για τους ενόχους;
Το ΔΝΤ και μέρος των γερμανικών media ομολογούν το έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων. Παραδέχονται το «πείραμα» που έφερε καταστροφή και γι’ αυτό δεν θα επαναληφθεί σε άλλη χώρα. Την ίδια ώρα, όμως, διάφοροι πολιτικοί, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι εξακολουθούν να φωνάζουν «βάστα, Σόιμπλε», θέλοντας να μας πείσουν ότι τα Μνημόνια ήταν σωστά! Αυτοί που συμμάχησαν με τον εχθρό και πανηγύριζαν για τη φτωχοποίηση σήμερα, αντί να κρύβονται, παριστάνουν τους «σοφούς».
Τέτοιο είναι το θράσος τους...
Οσο για τα καθυστερημένα «δάκρυα» του ΔΝΤ; Θυμίζουν τις τύψεις που νιώθει ο δολοφόνος μετά το έγκλημα. Ελα, όμως, που το κακό ήδη έγινε και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω... Το βεβαιώνουν οι χιλιάδες που καταστράφηκαν και, κυρίως, οι οικογένειες όσων δεν άντεξαν και αυτοκτόνησαν.
Η ομολογία του εγκλήματος έγινε, έστω καθυστερημένα.

Η τιμωρία ποια θα είναι; Δεν πρέπει να την απαιτήσουμε;

Δημήτρης Ριζούλης

dimokratianews.gr

Η κυρία του Ostuni. Η αρχαιότερη μητέρα του κόσμου;

Τάφηκε σε εμβρυική στάση, με το ένα χέρι στην κοιλιά για να προστατέψει το έμβρυό της. 

Η κυρία του Ostuni που ανακαλύφθηκε το 1991 σε μια σπηλιά κοντά στο Μπρίντιζι, είναι σχεδόν 28 χιλιάδων ετών και ανακριβώς ονομάστηκε η παλιότερη μητέρα στον κόσμο, καθώς μια έγκυος από την Αίγυπτο είναι κάποια χρόνια μεγαλύτερη. Αλλά, καθώς ο σκελετός της βρέθηκε σχεδόν σε τέλεια κατάσταση, όπως και του εμβρύου, έγινε το σύμβολο της μητρικής τρυφερότητας που μένει απαράλλακτο στον ρου της ιστορίας.
Ήταν μία νεαρή γυναίκα 20 ετών, ψηλή για την εποχή της, με ύψος 1.70 και μυώδης. Γιατί πέθανε στο τέλος της εγκυμοσύνης της, παρέμενε ένα μυστήριο ως χτες. Σήμερα, οι ερευνητές του La Sapienza και του Μουσείου Πολιτισμού της Ρώμης μαζί με φυσικούς του Elettra και του ICTP της Τεργέστης, έχουν κάνει υποθέσεις εργασίας, δημοσιευμένες στο Scientific Reports. Εξαιρουμένου του θανάτου κατά τη γέννα, όλα δείχνουν ασθένεια: μία σοβαρή μόλυνση, ίσως προεκλαμψία, ενώ λιγότερο πιθανή είναι η ασιτία. Το σίγουρο είναι πως στους δυόμιση τελευταίους μήνες της ζωής τους, η κυρία του Ostuni και το μωρό της, του οποίου δεν γνωρίζουμε το φύλο, υπέφεραν πολύ.

«Είναι το μωρό που μας μιλάει», εξηγεί η Alessia Nava, υποψήφια διδάκτωρ του La Sapienza, που από τότε που έγινε μητέρα η ίδια, σκέφτηκε να μελετήσει το παρελθόν του είδους μας μέσα από ένα πολύ ιδιαίτερο πρίσμα, την ανάπτυξη των νεογιλών δοντιών των μωρών.«Σχηματίζονται από τον 3ο-4ο μήνα της κύησης και εφόσον δεν πέφτουν μέχρι το 6ο-7ο έτος, αποτελούν ένα ημερολόγιο και φορέα πολλών πληροφοριών για την ανάπτυξη».
Κάθε μέρα, ουσιαστικά, το σμάλτο των δοντιών εμπλουτίζεται με ένα νέο στρώμα. «Η ανάπτυξη καταλήγει σαν ένα κρεμμύδι που ακολουθεί τους κιρκαδιανούς ρυθμούς», εξηγεί ο Luca Bandioli, υπεύθυνος της Υπηρεσίας Βιοαρχαιολογίας του Μουσείου των Πολιτισμών. «Γι’ αυτό είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα της ζωής της μητέρας και του παιδιού σε κλίμακα ημέρας, όπως συμβαίνει σε επίπεδο έτους με τους δακτυλίους των κορμών των δέντρων».
Το μωρό του Ostuni έχει 108 στρώματα «κρεμμυδιού». Μέχρι χτες πιστευόταν ότι ήταν 34-36 εβδομάδων, αντίθετα δεν υπερβαίνει τις 33, ανακάλυψαν οι παλαιοντολόγοι. «Ίσως ακόμα λιγότερες», υποστηρίζει ο Nava. Οι παλαιότεροι υπολογισμοί βασίζονταν στις διαστάσεις του σκελετού με αναφορά στις σημερινές τιμές. «Είμαστε όμως σίγουροι ότι τα μωρά του παρελθόντος μεγάλωναν με τον ίδιο ρυθμό με τα σημερινά; Υποψιαζόμαστε ότι όχι», εξηγούν οι ερευνητές. «Σκεφτόμαστε ότι στο παρελθόν μεγάλωναν πολύ γρηγορότερα σε σχέση με σήμερα».
Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αλλά φτάνοντας στον τοκετό με έναν σκελετό πιο ανεπτυγμένο ήταν ένα πλεονέκτημα επιβίωσης σε χρόνους δύσκολους, όπως τόσες χιλιετίες πριν.

Το να διαβάζεις μια οδοντοστοιχία δυο χιλιοστών, εύθραυστη, όπως το τσόφλι του αυγού και παρατηρώντας τη δύναμη για ζωή της κυρίας του Ostuni ήταν ίσως το πιο συναρπαστικό κομμάτι της δουλειάς για τον παλαιοντολόγο Donato Coppola, που ανακάλυψε το σκελετό. «Κατάφερα να πάρω από τον Coppola τρία δείγματα από τα έξι», λέει ο Bondioli. Το τρένο για το Ostuni; «Το πλήρωσα με δικά μου χρήματα». Τη μεταφορά των «πρωταθλητών»; Οι θέσεις από τα κουτιά για τα σοκολατάκια είναι εξαιρετικά», προσθέτει ο Nava.
Με το σακίδιο στην πλάτη ο Bondioli έφυγε το 2012 για την Τεργέστη αμέσως για το Κέντρο Έρευνας της Elettra. Εκεί ο επιταχυντής μορίων περιφέρειας περίπου 300 μέτρων εκπέμπει ακτίνες Χ ιδιαιτέρως δυνατές και συμπαγείς, στο βαθμό που παρατηρείς το υλικό με ανάλυση τουλάχιστον ενός μικρομέτρου (χιλιοστό του χιλιοστού). «Με τους φυσικούς της Elettra καταφέραμε να διαχωρίσουμε τους δακτυλίους ανάπτυξης του σμάλτου έναν - έναν χωρίς να προκληθεί καμία βλάβη στην οδοντοστοιχία».
Μετά από μια απολύτως κανονική ανάπτυξη, τουλάχιστο τρεις φορές τους τελευταίους δυόμιση μήνες της ενδομήτριας κύησης φάνηκαν οι παύσεις. Το δεδομένο αυτό εντοπίζεται ίδιο στους άνω κοπτήρες και στον κάτω. Το τρίτο δείγμα, καλυμμένο μέσα στη γνάθο, δεν έδωσε χρήσιμες πληροφορίες.
«Δεν ξέρουμε πόσο διήρκεσαν ακριβώς αυτά τα επεισόδια άγχους και δυστυχώς δεν διαθέτουμε τα μέσα να καθορίσουμε την αιτία», εξηγούν οι δυο ερευνητές. Στην υπόθεση της κακής διατροφής δεν πρέπει να επιμείνουμε. Αυτή η κοινότητα τροφοσυλλεκτών και κυνηγών στην Πούλια διήγε καλή ζωή, σε ένα περιβάλλον γεμάτο άλογα και αγρία βοοειδή. Και παρότι δεν υπήρχε εκείνη την εποχή η έννοια της ελίτ, η κοπέλα τάφηκε με περίαπτα πολύ ωραιότερα απ’ αυτά που μπορούσε να παράγει η Παλαιολιθική Περίοδος.
«Αυτό, μαζί με την ταφή στη σπηλιά, δείχνει μεγάλο σεβασμό σε μια γυναίκα που έφερνε μια νέα ζωή», εξηγεί ο Bondioli. «Τα δόντια της μητέρας όμως δεν ήταν στην ανάπτυξη. Γι’ αυτό και δε μας παρέχουν πληροφορίες για την υγεία της. Ούτε τα οστά είναι εργαλεία χρήσιμα για να ανασυνθέσουμε τις αιτίες θανάτου». Σπάζοντας ένα δόντι από τη γυναίκα θα αποκτούσαμε λεπτομέρειες για την διατροφή της και για την ακτίνα εγκατάστασή της. «Αλλά δύσκολα θα καταφέρουμε να συμπληρώσουμε τον πίνακα», συμπληρώνουν απογοητευμένοι οι δυο ανθρωπολόγοι.
Η κυρία του Ostuni θα συνεχίσει να κρύβει πολλά μυστικά στην αγκαλιά της μαζί με το παιδί της που δε γεννήθηκε ποτέ.

Μετάφραση: Λυμπέρης Κορέας
Επιμέλεια: Βάλια Παπαναστασοπούλου, Δρ. ΑΠΘ

anaskafi.blogspot.com

Μυκηναίοι πολεμιστές: Η τελειότερη πολεμική μηχανή της εποχής τους

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως ο Μυκηναϊκός Στρατός υπήρξε η τελειότερη στρατιωτική μηχανή της εποχής στον τότε γνωστό κόσμο.
Αυτό φυσικά δεν συνέβη εν μια νυκτί. Αντίθετα ήταν προϊόν όλων των προηγουμένων τεχνικών και τακτικών ανακαλύψεων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα από το 5.000 π.Χ. περίπου.
Οι πρώτοι Έλληνες πολεμιστές της 6ης, 5ης και 4ης χιλιετίας π.Χ. ήταν εξοπλισμένοι με σφενδόνες, τόξα, ακόντια και δόρατα.
Το σπαθί εντάχθηκε λίγο αργότερα στο οπλοστάσιο τους, προερχόμενο από το εγχειρίδιο. Αντίθετα με όλους τους ανατολικούς λαούς, οι οποίοι αρχικά χρησιμοποίησαν δρεπανοειδή θλαστικά σπαθιά- ρομφαίες-οι Έλληνες χρησιμοποίησαν εξαρχής τον κλασικό τύπο του ίσιου σπαθιού.
Η ασπίδα εισήχθη επίσης αργότερα στους ελληνικούς στρατούς. Κατασκευαζόταν όμως από φθαρτά υλικά και έτσι δεν έχει διασωθεί κανένα δείγμα.
Οι πρώτες ελληνικές ασπίδες για τις οποίες έχουμε σαφείς πληροφορίες, από τις τοιχογραφίες στις Κυκλάδες και στην Κρήτη, είναι οι πυργοειδείς, ποδήρεις «σάκοι».
Τα δόρατα επίσης εξελίχθηκαν και μεγάλωσαν δραματικά σε μήκος.
Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν φυσικά άσχετη με την ανάπτυξη των αρμάτων κρούσης, ως στοιχείου κρίσης της συμπλοκής.
Ο Μυκηναϊκός Στρατός απαρτιζόταν από τα όπλα του πεζικού και του ιππικού. Το δεύτερο περιελάμβανε στις τάξεις του άρματα μάχης και αργότερα και ιππείς.
Το πεζικό διακρινόταν σε ελαφρύ και βαρύ. Στο βαρύ πεζικό θα πρέπει να ενταχθούν και τα τμήματα τοξοτών, τα οποία δεν πολεμούσαν σε διάταξη ακροβολισμού.
Όλοι οι πολίτες ελάμβαναν στρατιωτική ή «παραστρατιωτική» εκπαίδευση και ήταν υπόχρεοι παροχής στρατιωτικής υπηρεσίας.
Κάθε ηγεμόνας διέθετε έναν πυρήνα μονίμων «επαγγελματιών» στρατιωτών, κυρίως «αρματιστών», οι οποίοι αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα του στρατού. Τον πυρήνα αυτό πλαισίωναν μονάδες επιστράτων.
Η πολιτεία ήταν αυτή που παρείχε στους πολίτες τον κύριο όγκο των όπλων και των υλικών.
Μέσω ενός εξελιγμένου δικτύου έγκαιρης προειδοποίησης (φρυκτωρίες, συνοριακοί περίπολοι), ο τοπικός άρχοντας ήταν σε θέση να ενημερώνεται άμεσα κάθε φορά για το μέγεθος και τη μορφή της απειλής που πλησίαζε στα εδάφη του.
Αναλόγως της απειλής κινητοποιούσε το σύνολο ή μέρος του στρατιωτικού του δυναμικού και έσπευδε κατά των πολεμίων.
Η ύπαρξη μόνιμου τακτικού στρατού σε εκείνους του τόσο πρώιμους χρόνους, προκαλεί ασφαλώς κατάπληξη. Καταπληκτικότερο όμως αυτού είναι το γεγονός ότι και οι επιστρατευμένες μονάδες ήταν οργανωμένες σε τακτικά συγκροτήματα, με συγκεκριμένους ηγέτες, στους οποίους ανατίθονταν η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αποστολών.
Επικεφαλής κάθε τοπικής στρατιωτικής δύναμης ήταν ο τοπικός βασιλιάς-διοικητής. Δεύτερος στην ιεραρχία ήταν ο «Λαφαγέτας», ο αρχιστράτηγος, ο ηγέτης του λαού, του στρατού (=Λαού ηγέτης).


Ακολουθούσαν οι Επέτες, οι πρόμαχοι, οι καλύτεροι πολεμιστές του στρατού. Αυτοί στην πρωτομυκηναϊκή περίοδο φαίνεται ότι πολεμούσαν κυρίως έφιπποι, επί αρμάτων. Αργότερα πολεμούσαν και πεζοί.
Ακολουθούσαν οι βαριά οπλισμένοι πεζοί, οι δορυφόροι, οι οποίοι συγκροτούσαν την πρώιμη φάλαγγα. Ήταν κυρίως ελεύθεροι μικροκαλιεργητές ή τεχνίτες, οι οποίοι είχαν την οικονομική άνεση να συνεισφέρουν στην αγορά των όπλων τους. Οι πλέον φτωχοί πολεμούσαν ως ψιλοί.
Για να μπορέσουμε να εξετάσουμε τον Μυκηναϊκό Στρατό θα πρέπει να χωρίσουμε την περίοδο δράσης του σε δύο χρονικές φάσεις. Η πρώτη αρχίζει από το 1.600 π.Χ. και ολοκληρώνεται γύρω στο 1.200 π.Χ.
Η δεύτερη ξεκινά από τη λήξη της προηγούμενης και φτάνει ως την πτώση του Μυκηναϊκού πολιτισμού, γύρω στο 1.100 π.Χ.
Ο Μυκηναϊκός Στρατός της πρώτης περιόδου είναι εν πολλοίς συνέχεια του κυκλαδικού-κρητικού, ενώ ο ύστερος είναι προϊόν της εμπειρίας των Μυκηναίων, από τις συγκρούσεις τους με τους γειτονικούς λαούς και από τις επαφές μαζί τους.
Στην Ιλιάδα γίνεται λόγος για παλαιές και νέες τακτικές, για παλαιές και νέες μεθόδους.
Προφανώς ο Τρωικός Πόλεμος έλαβε χώρα σε μια εποχή μετάβασης από το παλαιό στο νέο καθεστώς, όπου και οι δύο τύποι μονάδων συνυπήρχαν και συνδύαζαν τη δράση τους για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος.
Ο Πρωτομυκηναϊκός Στρατός (όπως και οι «πρόγονοι» του Κυκλαδικός και Μινωικός), σχημάτιζε τριπλή γραμμή μάχης. Αναλόγως του εδάφους, της ισχύος και της συνθέσεως του αντιπάλου στρατού, και των αναλόγων φίλιων στοιχείων, ο στρατός τάσσονταν με τα άρματα, το ελαφρύ και το βαρύ πεζικό, σε ξεχωριστές γραμμές.
Ωστόσο και τα τρία διαφορετικά «όπλα» του στρατού, συνεργάζονταν αρμονικά μεταξύ τους και συνδύαζαν τη δράση τους.
Η αποστολή που το κάθε τμήμα θα αναλάμβανε να φέρει σε πέρας εξαρτάτο αποκλειστικά από τις επικρατούσες στο πεδίο της μάχης συνθήκες και μόνο.
Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ δογματικοί, ούτε καν στον πόλεμο. Ανέκαθεν αυτοσχεδίαζαν, παραπλανώντας έτσι τον αντίπαλο. Η κατώτερη τακτική υπομονάδα ήταν η δεκαρχία.
Στις πινακίδες Γραμμικής Β’ της Πύλου, αναφέρονται και άλλες στρατιωτικές μονάδες (ο-κα), οι οποίες όμως δεν γνωρίζουμε τι αντιπροσώπευαν.
Κάθε υπομονάδα είχε έναν επικεφαλής, υπαξιωματικό θα λέγαμε σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Έχοντας ως οργανωτική βάση τη δεκαρχία, θα μπορούσαμε παρακινδυνευμένα να υποθέσουμε, ότι η κάθε δεκαρχία θα αποτελούσε έναν στοίχο της φάλαγγας ή πιο απλά ότι η μυκηναϊκή φάλαγγα του βαρέως πεζικού τασσόταν σε βάθος 10 ζυγών.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στους κλασικούς και στους αλεξανδρινούς χρόνους, ο στοίχος της φάλαγγας αποτελούσε την μικρότερη της τακτική υπομονάδα.
Εφόσον λοιπόν ακόμα και η οπλιτική φάλαγγα δεν προήλθε ασφαλώς από παρθενογένεση, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι κάτι παρόμοιο ίσχυε και στη μυκηναϊκή φάλαγγα των οπλισμένων με μακρά δόρατα-σάρισσες πολεμιστών.
Απέναντι στην πρώιμη αυτή «μακεδονική φάλαγγα» κανείς ελαφρύτερος σχηματισμός δεν είχε ελπίδες επικράτησης.
Οι μεγάλες ασπίδες τύπου «σάκου» καθιστούσαν τους δορυφόρους άτρωτους, σχεδόν, από τα εχθρικά βλήματα, ενώ κανένα μη αναλόγως οπλισμένο τμήμα δεν μπορούσε να πλησιάσει το δάσος λογχών της πρωτομυκηναϊκής φάλαγγας, χωρίς να υποστεί συντριπτικές απώλειες.
Τα βαριά και ισχυρά μακρά δόρατα, μήκους μεγαλυτέρου των 3 μέτρων, έφεραν ορειχάλκινη αιχμή μήκους ως και 60 εκατοστών.
Η διατρητική του ικανότητα ήταν τέτοια ώστε να του εξασφαλίζει τη διάτρηση δερμάτινων ασπίδων αμορριτικού τύπου, οι οποίες ήταν κυρίως σε χρήση στους ανατολικούς στρατούς.
Αν και ο ωθισμός δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί, ο «συνασπισμός» ήταν και εφαρμοζόταν κατά κόρο. Οι ασπίδες των ανδρών συνάπτονταν, σχηματίζοντας ένα πραγματικό κινούμενο τείχος.
Σε πολύ πυκνό σχηματισμό (διάστημα ανά άνδρα της τάξης των 60 περίπου εκατοστών) οι άνδρες των δύο πρώτων ζυγών της φάλαγγας είχαν τη δυνατότητα να προτάξουν τα δόρατα τους κατευθείαν εμπρός. Οι άνδρες των υπολοίπων ζυγών κρατούσαν τα δόρατα τους υπό γωνία 45ο.
Η φάλαγγα όμως ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί και ως εξέδρα εκτόξευσης πυρών. Στα κενά διαστήματα μεταξύ δύο ανδρών εισχωρούσε ένας τοξότης , ο οποίος έβαλε καλυμμένος από τις ασπίδες των δορυφόρων.
Η συγκεκριμένη τακτική της «ανάμιξης» τμημάτων ανδρών οπλισμένων με αγχέμαχα και εκηβόλα όπλα ήταν πρωτοποριακή για την εποχή.
Αργότερα υιοθετήθηκε από όλους τους στρατούς της Ανατολής (Ασσυριακό, Βαβυλωνιακό, Περσικό) αλλά και από τον Αλέξανδρο στην «πειραματική φάλαγγα», την οποία συγκρότησε λίγο πριν τον θάνατο του και η οποία δεν δοκιμάστηκε ποτέ σε συνθήκες μάχης.
Όλα όμως άλλαξαν με την, άγνωστο πότε ακριβώς, υιοθέτηση από του Μυκηναίους φαλαγγίτες, της οκτώσχημης ασπίδας. Το όπλο αυτό ήταν επίσης πρωτοποριακής σύλληψης για την εποχή του και προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη ισχύ στους άνδρες που το χρησιμοποιούσαν.
Η οκτώσχημη ασπίδα είχε το ίδιο σχεδόν μέγεθος με την πυργόσχημη ποδήρη ασπίδα ήταν όμως κοίλη και ο πολεμιστής κυριολεκτικά μπορούσε να εισέλθει εντός της βρίσκοντας απόλυτη κάλυψη.
Ήταν επίσης κατασκευασμένη από στρώσεις δερμάτων επί πλεγμένου με ξύλο λυγαριάς σκελετού.
Διέθετε όμως λαβή και σχήμα, με κεντρική ισχυρή ξύλινη νεύρωση, που της επέτρεπε να ωθήσει τον αντίπαλο πολεμιστή και να ανοίξει πέρασμα στο εχθρικό τείχος ασπίδων.
Ήταν η πρώτη ασπίδα παγκοσμίως που όχι μόνο επέτρεπε στον μαχητή να τη χρησιμοποιήσει σε τακτικές ωθισμού, αλλά μάλλον του το επέβαλε.
Η οκτώσχημη ασπίδα ,για κάποιους λόγους άγνωστους σε εμάς, έφτασε να θεωρείτε ακόμα και λατρευτικό σύμβολο. Ίσως η λατρεία αυτή των Μυκηναίων να πήγαζε από τη χρησιμότητα της ως όπλου και από τις νίκες που τυχόν τους είχε χαρίσει.
Ένα άλλο ερώτημα που γεννάτε είναι το γιατί οι Μυκηναίοι δορυφόροι έφτασαν να χρησιμοποιούν τόσο μακρά δόρατα ,τη στιγμή που κανένα αντίπαλό τους έθνος δεν χρησιμοποιούσε παρόμοια όπλα. Η υιοθέτηση των μακρών δοράτων έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με τον ρόλο των αρμάτων στο πεδίο μάχης της εποχής.
Οι Χετταίοι, οι Μινωίτες, οι Μυκηναίοι και σε μικρότερο βαθμό οι Σουμέριοι, παλαιότερα, ήταν οι μόνοι που χρησιμοποίησαν τα άρματα τους ως όργανα κρούσης και κρίσης του αγώνα. Η επέλαση των αρμάτων ήταν ένα τρομακτικό θέαμα και σπάνια υπήρχαν πεζοί αρκετά ψύχραιμοι και αναλόγως οπλισμένοι ώστε να ανταπεξέλθουν σε αυτήν. Συνήθως το πεζικό έχανε την ψυχραιμία του και «έσπαγε» τους ζυγούς του λίγο πριν την επαφή.
Συνέπεια τούτου ήταν να κατακόπτονται οι πεζοί, κυριολεκτικά ως στάχια, από τα αντίπαλα άρματα. Έπρεπε να εξοπλιστεί το πεζικό με ένα όπλο που θα επέτρεπε στον πεζό να διατηρεί την ψυχραιμία του, απέναντι στα εχθρικά άρματα, ένα όπλο στο οποίο ο πεζός θα μπορούσε να εναποθέσει τις ελπίδες επιβίωσης του. Ο πόλεμος άλλωστε από τότε ήταν και παραμένει πρωτίστως ένα ψυχολογικό «παιγνίδι».
Χάρη στο μακρύ του δόρυ, το «έγχος» λοιπόν, ο Μυκηναίος πεζός είχε και την πρακτική αλλά και την ψυχολογική ικανότητα να αντισταθεί στην επέλαση των εχθρικών αρμάτων κρούσης. Με καλυμμένα τα πλευρά της η μυκηναϊκή φάλαγγα ήταν σχεδόν αδύνατο να διασπαστεί ακόμα και από τέτοια επέλαση.
Εξάλλου οι ίπποι των εχθρικών αρμάτων ήταν βέβαιο ότι θα αρνούντο κατηγορηματικά – χάρη στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης- να επελάσουν κατά του δάσους λογχών που παρουσίαζε η φάλαγγα.
Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν το μακρύ έγχος υιοθετήθηκε ως αντίδοτο απέναντι στην πληγή των εχθρικών αρμάτων κρούσης.
Παράλληλα όμως προσέδιδε στον Μινωίτη και στον Μυκηναίο πεζό ένα εξίσου σημαντικό πλεονέκτημα στον αγώνα του κατά του εχθρικού πεζικού, τα αγχέμαχα όπλα του οποίου ήταν σαφώς μικρότερου μήκους.
Ακόμα και η επίλεκτη βασιλική φρουρά του Χετταίου αυτοκράτορα δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει, επί ίσοις όροις, ένα κοινό τμήμα Μυκηναίων φαλαγγιτών.

arxaiaellinika.home.blog

Πηγή

Στο φως αρχαία νεκρόπολη στη Γκίζα (φωτογραφίες)

Αψηφώντας τον καύσωνα που πλήττει την Αίγυπτο, ντόπιοι και ξένοι δημοσιογράφοι
συνέρρευσαν σήμερα στην Γκίζα, όπου ο υπουργός Αρχαιοτήτων Χάλεντ Ελ Ενάνι
ανακοίνωσε την ανακάλυψη μιας νεκρόπολης του Παλαιού Βασιλείου,
ηλικίας περίπου 4.500 ετών.



Σύμφωνα με τον Μουστάφα Ουαζίρι, τον γενικό γραμματέα του Ανωτάτου Συμβουλίου
Αρχαιοτήτων και διευθυντή της ομάδας της Αιγυπτιακής Αρχαιολογικής Αποστολής
που έκανε την ανακάλυψη, βρέθηκαν πολλοί τάφοι. Ο παλαιότερος
ανήκει σε μια οικογένεια που ζούσε την εποχή της πέμπτης δυναστείας (περί το 2.500 π.Χ.).

Ορισμένες επιγραφές και σχέδια έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση.
Μέσα βρέθηκαν επίσης διάφορα αντικείμενα και το σημαντικότερο από αυτά
θεωρείται το άγαλμα από ασβεστόλιθο του ενός από τους ιδιοκτήτες του τάφου,
της συζύγου του και του γιου τους.

Ο τάφος ανήκε σε δύο αξιωματούχους, τον Μπενουί-Κα, που έφερε επτά τίτλους
(μεταξύ των οποίων εκείνους του ιερέα και δικαστή) και τον Νούι,
τον επιτηρητή των νέων οικισμών και "εξαγνιστή" του φαραώ Χεφρήνου.

Ο Ασράφ Μόχι, ο γενικός διευθυντής του Οροπεδίου της Γκίζας,
εξήγησε ότι η νεκρόπολη ξαναχρησιμοποιήθηκε κατά την Ύστερη Περίοδο
(μετά τον 8ο π.Χ. αιώνα). Για τον λόγο αυτό, έχουν βρεθεί πολλές ξύλινες,
ζωγραφισμένες και διακοσμημένες σαρκοφάγοι εκείνης της εποχής,
ορισμένες εκ των οποίων φέρουν επιγραφές σε ιερογλυφική γραφή.

Το παρών στη συνέντευξη Τύπου έδωσε και ο πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων
Ζάχι Χαουάς, ο οποίος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για την ανακάλυψη,
επισημαίνοντας ότι η νεκρόπολη αυτή γειτονεύει με εκείνη όπου
είχαν ενταφιαστεί οι κατασκευαστές των μεγάλων πυραμίδων της Γκίζας.

«Η ανακάλυψη της νεκρόπολης των κατασκευαστών των πυραμίδων δείχνει
σε όλον τον κόσμο ότι οι πυραμίδες δεν χτίστηκαν από σκλάβους
αλλά ότι οι οικοδόμοι τους έφτιαξαν και τους δικούς τους τάφους,
δίπλα σε εκείνους των βασιλέων», τόνισε.

kathimerini.gr

Μετανάστες από την Μικρά Ασία ήταν οι κατασκευαστές του Στόουνχετζ!

Ήταν αγρότες που διέσχισαν τη Μεσόγειο, έφθασαν στην Ιβηρική και κατέληξαν στη Βρετανία περίπου το 4.000 π.Χ, ενώ χίλια χρόνια αργότερα, απόγονοί τους, κατασκεύασαν το μνημείο, για λόγους που ακόμα παραμένουν ασαφείς
Δεν φθάνει το χάος του Brexit, ένα νέο πλήγμα -επιστημονικό αυτή τη φορά- έρχεται να κάνει τα πράγματα χειρότερα για την... πατροπαράδοτη βρετανική υπερηφάνεια!
Οι κατασκευαστές του διάσημου μνημείου του Στόουνχεντζ, που αποτελεί καμάρι κάθε καλού 'Αγγλου και γενικότερα Βρετανού, φαίνεται πως κατάγονταν από τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Ανατολία, σύμφωνα με μια νέα γενετική έρευνα.
Οι πρόγονοι των κατασκευαστών του Στόουνχεντζ ήσαν αγρότες που, ξεκινώντας το ταξίδι τους προς τα δυτικά από την περιοχή της σημερινής Τουρκίας και της ανατολικής ακτής του Αιγαίου, αφού διέσχισαν τη Μεσόγειο, έφθασαν στην Ιβηρική και από εκεί -μέσω Γαλλίας- κατέληξαν στη Βρετανία περίπου το 4.000 π.Χ.

Γρήγορα, λόγω και του πολύ μεγαλύτερου αριθμού τους, αντικατέστησαν τους ντόπιους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες, με εξαίρεση τη Δυτική Σκωτία. Οι απόγονοί τους κάποια στιγμή, περί το 3.000 π.Χ., άρχισαν να κτίζουν το μνημείο του Στόουνχεντζ, για λόγους που δεν είναι απολύτως σαφείς μέχρι σήμερα.

Ανέλυσαν το DNA 47 σκελετών
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ίαν Μπαρνς του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και τον Μαρκ Τόμας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Ecology & Evolution", σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», ανέλυσαν και συνέκριναν το DNA 47 νεολιθικών σκελετών (ηλικίας 4.500 έως 6.000 ετών) που έχουν βρεθεί στη Βρετανία, έξι σκελετών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της προηγούμενης μεσολιθικής περιόδου (ηλικίας 6.000 έως 11.600 ετών), καθώς και DNA από σύγχρονους Ευρωπαίους.
Η μετανάστευση στη Βρετανία ήταν απλώς ένα παρακλάδι μιας ευρύτερης μετανάστευσης πληθυσμών από την Ανατολία, που έφεραν μαζί τους στη Δύση τη γεωργία και άλλες καινοτομίες. Μέχρι τότε η Ευρώπη και βεβαίως η αποκομμένη Βρετανία κατοικείτο από μικρές διάσπαρτες ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Η μαζική μετανάστευση είχε δύο βασικούς κλάδους: ο βόρειος ακολούθησε τους ποταμούς Δούναβη και Ρήνο έως την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ενώ ο νότιος ή μεσογειακός έφθασε έως τη Δυτική Ευρώπη, είτε παραλιακά, είτε «πηδώντας» από νησί σε νησί με πλοιάρια, μέσω της σημερινής Ελλάδας, Ιταλίας και νότιας Γαλλίας.
Η νέα γενετική ανάλυση δείχνει ότι οι νεολιθικοί Βρετανοί, που εισήγαγαν τη μεγαλιθική αρχιτεκτονική και -μεταξύ άλλων- έχτισαν το Στόουνχεντζ, προέρχονταν κυρίως από το δεύτερο μεσογειακό κλάδο. Προς το τέλος της νεολιθικής περιόδου, περίπου το 2.450 π.Χ., οι απόγονοι των πρώτων γεωργών στη Βρετανία αντικαταστάθηκαν με τη σειρά τους σχεδόν ολοκληρωτικά από ένα άλλο πληθυσμό, γνωστό ως Bell Beaker, που είχε μεταναστεύσει επίσης από την ηπειρωτική Ευρώπη.
kostasxan.blogspot.com

Παρόμοια πιθανόν μνημεία, ευρίσκονται και στον Ελληνικό χώρο...... χωρίς να έχουν μελετηθεί.
https://kariopoliskontostavlifokades.blogspot.com/2013/04/blog-post_15.html

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Μία κάκιστη είδηση.....

.......Τα δρακόσπιτα στα Στύρα εξαφανίζονται.

Το κέρατό τους το τράγιο!… 

Διαβάζω στο ιστολόγιο της Φιλονόης την είδηση πως ξεκίνησαν χωματουργικά έργα στα βουνά της Εύβοιας (στα Στύρα), προκειμένου να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες («αιολικά»)…
…Αφού πιό πρίν είχε κατακαεί η περιοχή.
Όμως, με μέγιστο κίνδυνο να καταστραφούν τα «δρακόσπιτα» της περιοχής.
Όχι, δεν είναι μονάχα αυτά που σκεφτήκατε, ότι κάποιοι πονηρούληδες θα βγάλουν (κι αυτοί) χρήματα με την απάτη των «αιολικών» (όπως έγινε καί γίνεται καί στην υπόλοιπη Ελλάδα), εις βάρος του φυσικού καί αρχαιολογικού περιβάλλοντος.

Παρένθεση:
Τα «αιολικά» όντως παράγουν ρεύμα – όποτε φυσάει. Ένα δυναμό που γυρίζει είναι, οπότε η περιστροφή παράγει ρεύμα, οκέϋ. Αλλά είναι καλά μονάχα γιά να τά ‘χει κανείς (με συστοιχία μπαταριών) αυτόνομα καί ανεξάρτητα πχ στο αγρόκτημά του, εάν δεν υπάρχει η προοπτική άμεσης σύνδεσης με τη ΔΕΗ. Ή, εάν θεωρήσει πως έτσι κάνει οικονομία, αντί να πληρώνει λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.
Συνδεδεμένα επάνω στο δίκτυο της ΔΕΗ, όμως, είναι σκέτη καταστροφή – γιά λόγους που δεν θα παραθέσω εδώ, διότι πάει μακριά η κουβέντα. Τα συνδεδεμένα στο δίκτυο «αιολικά», όχι μόνο οικονομία δεν κάνουν στα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, αλλά αντιθέτως τα οδηγούν σε υπερλειτουργία καί σπατάλη καυσίμων.
Τους οποίους λόγους δεν κατανοούν όχι μόνον οι πονηροί παραδοκυνηγοί των «αιολικών», αλλά ούτε οι ημιμαθείς απόφοιτοι πανεπιστημίων τε καί πολυτεχνείων. Κάποια στιγμή (κι αν θεωρήσω πως έχω ελεύθερο χρόνο γιά πέταμα) ίσως τους κάνω φροντιστήριο όλων αυτωνών, αλλά όχι τώρα.
Τέλος παρένθεσης.

Δεν είναι ούτε το ότι «κάποιοι» έχουν βαλθεί να ξεπατώσουν τα ίχνη του αρχαιολογικού παρελθόντος της Ελλάδας. (Καί δή, του απωτάτου.)

Παρένθεση, ξανά:
Τα «δρακόσπιτα» «επισήμως» έχουν χρονολογηθεί κάπου στον 5ο, άντε βαρειά στον 6ο αιώνα πΧ. Αν καί υπάρχει η τάση να τα αποδώσουν στην Ελληνιστική Εποχή, δηλαδή να τα θεωρήσουν ακόμη νεώτερα. Καί η χρήση τους; «Επισήμως», είτε λατρευτικά κτίρια, είτε στρατιωτικά παρατηρητήρια.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω αποτελούν την κλασική «απορία ψάλτου, βήξ» των αρχαιολόγων. (Ευγενική διατύπωση της γνώμης μου, διότι η ειλικρινής είναι: «μαλακίες».)

Λόγια, απλώς γιά να λέγονται. Αναρωτιέμαι, αν αυτοί που μιλάνε γιά παρατηρητήρια, πήγαν εκεί πάνω – καί τί ακριβώς «παρατήρησαν», που «παρατηρούσαν» καί οι αρχαίοι ημών.

Υπήρξε ποτέ στην Ιστορία εχθρός, που προήλασε μέσα από την Εύβοια, ώστε να τον παρατηρούν από πάνω απ’ τα βουνά της; Καί δή, με μόνιμα μεγαλιθικά παρατηρητήρια – κι όχι πρόχειρες καλύβες;
Κι όσο γιά τον λατρευτικό χαρακτήρα αυτών των κτιρίων, εντάξει παίζει· αλλά σε ποιά θεότητα;

Η σημερινή λαογραφική αναλογία υπαγορεύει πως, αν ήταν έτσι, τότε αυτά ήταν ναοί του Ήλιου. (Βλέπε: «προφήτης Ηλίας».) Όμως, με ποιά ιστορικά καί μυθολογικά τεκμήρια; λατρεία καθαρά του Ήλιου (καί όχι άλλης θεότητας, που «αντιπροσωπεύει» Ήλιο / φώς – πχ του Απόλλωνα) δεν γνωρίζω να υπήρξε στα ιστορικά χρόνια.
Θέλετε τη γνώμη μου;

Τα δρακόσπιτα είναι πολύ παλιότερα του 6ου αιώνα πΧ, γιά τον απλούστατο λόγο ότι οι μεγαλιθικές κατασκευές (μενίρ, κτλ) πάντα δείχνουν απώτατο παρελθόν. Άλλως τε, οι σημερινές μέθοδοι (καί τα όργανα) χρονολογικών μετρήσεων πολλές φορές «ξεγελιένται» – γιά λόγους, που πάλι δεν θα παραθέσω εδώ. (Δεν είναι μόνο τεχνολογικοί οι λόγοι αυτοί, αλλά έχουν να κάνουν καί με το αιθερικό πεδίο κάποιων αρχαιολογικών χώρων – το οποίο δεν γνωρίζει εμπόδια χώρου καί χρόνου.)
Στα ίσα: τα δρακόσπιτα αποτελούν κατάλοιπα της Αιγηΐδας!

(Δηλαδή, μιλάμε γιά μιά κατοστάρα χιλιάδες χρόνια πρίν!)
Ξανά τέλος παρένθεσης.

Περί τίνος πρόκειται, τότε;

Πρόκειται γιά στοχευμένη καταστροφή των παναρχαίων αυτών μνημείων· καταστροφή, που γίνεται βάσει σχεδίου… απ’ την ανάποδη, του σχεδίου που χρησιμοποιήθηκε γιά να ΣΤΗΘΟΥΝ αυτά.
Ναί, τα δρακόσπιτα (συν μερικά άλλα τέτοια αρχαία) υπακούν σ’ ένα σχέδιο «επί εδάφους».

Οπότε, αφού οι εχθροί γνωρίζουν το σχέδιο αυτό, τα ξεπατώνουν συστηματικά.
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν πρέπει να το κοινοποιήσω το σχέδιο (που ναί, το παρατήρησα).

Εφ’ όσον ο ποντικός κολυμπούσε ολόκληρος στο πιθάρι με το λάδι, «σιγά μη στάξει η ουρά του ποντικού», όπως τον έπιασε η υπηρέτρια γιά να τον πετάξει έξω.

Αλλά τρέφω μια -χαζή, αν θέλετε- ελπίδα, ότι «αυτοί» δεν τα ξέρουν όλα. Κι ότι, μή μιλώντας, δεν τους δίνω ιδέες γιά νέες καταστροφές.
Σας λέω μονάχα ότι άλλα μέρη του συνόλου αυτού (πλήν «δρακοσπίτων») είναι η Μυτιλήνη, το Μάτι Αττικής (είπατε τίποτε; ), κι η Τήνος.

Γι’ αυτό κατακάηκε το Μάτι, γι’ αυτό λύσσαξαν όλοι με τη Μυτιλήνη (πάπας καί λοιποί παρεμφερείς), γι’ αυτό είχα πετάξει παλιότερα μιά σπόντα γιά την Τήνο… Ευτυχώς, όμως, που στου Απελή στήσανε οι κάτοικοι τον σταυρό, διότι -χωρίς να το γνωρίζουν, ενστικτωδώς- θέσανε μεταφυσική «σφραγίδα» προστασίας, καί θα γλυτώσουν τα χειρότερα.
Δεν γνωρίζω αν σ’ αυτό το σημείο ήδη υποψιαστήκατε κάτι, που δεν είπα μέχρι τώρα.

Πάντως, ναί, τα μέρη που προανέφερα, τα μέρη αυτού του παναρχαίου πλέγματος εξακολουθούν να είναι ενεργά – κι «αυτοί» (δυστυχώς) το ξέρουν, εξ ού καί οι στοχευμένες καταστροφές τους.
Όμως, επειδή πήρα ανάποδες, θα σας αποκαλύψω κάτι: η εποχή, κατά την οποία η Ελλάδα θ’ αρχίσει να μοιράζει σφαλιάρες, η εποχή όταν (γιά αρχή) η πλατεία Συντάγματος θα -χμ- «διακοσμηθεί» με δίποδα αιωρούμενα «στολίδια», απέχει από το σήμερα λιγώτερο από διετία.

(Πού το ξέρω; Η πηγή είναι μή κοινοποιήσιμη προς το παρόν. Πάντως, δεν είναι ούτε άνθρωπος, ούτε όνειρο.)

Οπότε, συν-Έλληνες, σφίξτε τα δόντια ακόμη λίγο – κι οι καλές μέρες έρχονται!
Μονάχα ας ελπίσουμε μέχρι τότε να μην έχουμε κι άλλες μείζονες καταστροφές στη χώρα μας – αρχαιοτήτων καί φυσικού περιβάλλοντος.

Υγ: Οι καταστροφείς αρχαιοτήτων καί περιβάλλοντος θα τύχουν ειδικής μεταχειρίσεως.

ergdhmerg.wordpress.com

'Έτσι ξαναγράφουν την ιστορία τής Μάνης και των Μανιατών

Όπως έχει ήδη γίνει γνωστό, στις 23-1-2019 εκδικάστηκε στο πρωτοδικείο Γυθείου αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ιδιοκτητών εκτάσεων σε περιοχή της Μέσα Μάνης κατά εταιρείων αιολικών πάρκων. Στη δίκη αυτή εμφανίστηκε υπέρ των εταιρειών το Ελληνικό Δημόσιο, ισχυριζόμενο ότι αυτό είναι ο πραγματικός κύριος των επίμαχων εκτάσεων – ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – και άρα ότι νομίμως αυτές έχουν παραχωρηθεί σήμερα προς τις εταιρείες για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών.
Πρόσφατα (15-2-1019) εκδόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου, που πιθανολογεί οτι οι εκτάσεις αυτές δεν είναι αγροτεμάχια αλλά είναι Δημόσιες και Δασικές, δεχόμενο έτσι τις απόψεις του Δημοσίου απορρίπτοντας την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

Σχετικά δημοσιεύματα με το θέμα έχουν ήδη αναρτηθεί στον τύπο (βλ. ενδεικτικά σε «Λακωνικό Τύπο» άρθρο με τίτλο «Δημόσιες οι εκτάσεις για τα Αιολικά Πάρκα στη Μάνη»).
Στόχος μετά από αυτά του παρόντος άρθρου, δεν συνιστά βεβαίως ο αναλυτικός σχολιασμός ή η κριτική, περί της ορθότητας ή μη, της πρόσφατης δικαστικής απόφασης, που ούτως ή άλλως έκρινε προσωρινά σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων – τη στιγμή μάλιστα που η κύρια υπόθεση, δηλαδή η αγωγή των ενδιαφερόμενων επί του ιδιοκτησιακού, εκκρεμεί ακόμη για εκδίκαση και δεν υπάρχει οριστικό δεδικασμένο.
Στόχος, και αυτό καθαρά στα πλαίσια της επιστημονικής ιδιότητας και της ευθύνης του γράφοντος ως Δικηγόρου αλλά και ως Ιστορικού, είναι η ενημέρωση των Μανιατών και των φίλων της Μάνης, αναφορικά με τη θέση του Ελληνικού Δημοσίου στη δίκη, σχετικά με τον χαρακτηρισμό των εκτάσεων ως δημόσιων δασικών και την νομιμότητα της παραχώρησής τους από αυτό για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.
Ισχυρίστηκε λοιπόν στη δίκη το Δημόσιο, για την ευρύτερη περιοχή της Μέσα Μάνης (για να επανέλθουμε και να θυμηθούμε τον κύριο τίτλο του παρόντος), μεταξύ άλλων ότι : «…Η επίδικη έκταση αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης της κατηγορίας αραζί εμιριγιέ που ανήκε σε Οθωμανούς και την καταλάβαμε (δηλαδή την κατέλαβε το δημόσιο) κατά τη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας και τη δημεύσαμε, αλλιώς κατά το χρόνο της υπογραφής των παραπάνω πρωτοκόλλων είχε εγκαταλειφθεί από τους τέως κυρίους της Οθωμανούς και δεν καταλήφθηκε από άλλους, …αλλιώς ανήκε στο Τούρκικο Δημόσιο και τη δημεύσαμε, περιελθούσα στο Ελληνικό Δημόσιο από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους λόγω διαδοχής του Τουρκικού Δημοσίου», δίνοντας έτσι προς το Δικαστήριο τη δική του ιστορική και νομική εκδοχή για την Μάνη και τους Μανιάτες, που δήθεν ήρθε και απελευθέρωσε σαν Δημόσιο κατά την Επανάσταση του 1821 από τους έως τότε Οθωμανούς και Τούρκους κυρίους τους.

Πράγματα ωστόσο που ακόμα και ο ίδιος ο νομοθέτης έχει δεχτεί οτι ιστορικά δεν ισχύουν, αφού ενέταξε και τη Μάνη στο άρθρο 62 του νόμου 998/1979, το οποίο την εξαιρεί από το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου στις δασικές εκτάσεις, ως περιοχή ουδέποτε κατακτηθείσα από τους Τούρκους.
Παραθέτουμε και ένα ιστορικό τεκμήριο, τμήμα από επιστολή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, στο οποίο περιγράφεται ξεκάθαρα ο ρόλος της Μάνης, όχι ως μιας υπόδουλης περιοχής (όπως διατείνεται το δημόσιο) αλλά ως της δύναμης που ξεκίνησε και απελευθέρωσε άλλες περιοχές της πατρίδας μας:
«……. Έπειτα εις το αυτό (1821) έτος 23 Μαρτίου οπού εδιώρισα εις δύο κολόνας τα εμπειροπόλεμα όπλα της Σπάρτης, από το μέρος της δυνατής θέσεως Μπαρδούνιας και Μυστρός, αρχηγούς διορίζοντας τους αυτάδελφούς μου Κυριακούλην και Κωνσταντίνον, κυριεύοντας δια της παντοδυναμίας του Υψίστου εκείνα τα απόρθητα μέρη ……….

….. Εγώ δε μετά των λοιπών εκυριεύσαμεν την Μεσσηνίαν, σχεδόν όλην την Πελοπόννησον, επολιορκήσαμεν τα φρούρια ………»
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, 11 Οκτωβρίου 1829,

Απόσπασμα ανέκδοτης επιστολής του προς τον Ι. Καποδίστρια (ΓΑΚ, Αρχείο Γενικής Γραμματείας, Φ. 222, προσωπικό αρχείο του γράφοντος)

Η γνωστοποίηση της παραπάνω εκδοχής του Δημοσίου, ενέχει (ας μας επιτραπεί να πιστεύουμε) στοιχεία επικαιρότητας και οφείλει να αποτελέσει τροφή ευρύτερου προβληματισμού για όλους μας, όχι μόνο εξ αφορμής της διαδικασίας δηλώσεων στο Κτηματολόγιο (που ήδη «τρέχει» και για τη Μάνη), αλλά και εξ αφορμής – και κυρίως – λόγω της επικείμενης επετείου στις 17 Μαρτίου, για την έναρξη του Αγώνα των ελεύθερων Μανιατών υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

24-2-2019­
Δημήτριος Μαριόλης
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Ιστορικός, απόφοιτος Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας ΔΠΘ

maniatika.wordpress.com

Το «ελιξίριο της ζωής» βρέθηκε στην Κίνα

Ενώπιον μιας σημαντικής ανακάλυψης βρέθηκαν οι αρχαιολόγοι στην Κίνα.

Στην κινεζική πόλη Λουόγιανγκ εργαστηριακή έρευνα αποκάλυψε ένα μυστικό το οποίο ήταν θαμμένο για χρόνια .
Πρόκειται για έναν «θησαυρό» που η φήμη του είχε γίνει αντικείμενο έρευνας των Αλχημιστών. Πρόκειται για το μυθικό ελιξίριο της ζωής που λέγεται ότι κρύβει το μυστικό της αθανασίας.
Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο ερευνών κινέζων αρχαιολόγων ο πρώτος αυτοκράτορας της ενοποιημένης Κίνας, Τσιν Σι Χουάνγκ, ήθελε να βρει τον πολυπόθητο θησαυρό, διατάζοντας τους στρατιώτες του να το αναζητήσουν παγκοσμίως.
Μετά από ανασκαφή σε τάφο δυναστείας στην πόλη Λουόγιανγκ τον περασμένο Οκτώβριο, εντοπίστηκε ένα αρχαίο χάλκινο δοχείο, το οποίο περιείχε 3,5 λίτρα από ένα μυστήριο υγρό.
Οι αρχικές εκτιμήσεις το ήθελαν για ποτό, αφού μύριζε αλκοόλ.

Ωστόσο, περαιτέρω εργαστηριακή έρευνα έδειξε ότι το υγρό αποτελείται από νιτρικό κάλιο και αλενίτη, τα οποία ίσως είναι τα βασικά συστατικά του «ελιξίριου της ζωής» όπως καταγράφεται σε ένα αρχαίο ταοϊστικό κείμενο.
«Είναι η πρώτη φορά που βρέθηκαν τα μυθικά »ελιξίρια της αθανασίας» στην Κίνα.

Το υγρό έχει σημαντική αξία για τη μελέτη της αρχαίας κινεζικής φιλοσοφίας για την επίτευξη της αθανασίας και την εξέλιξη του κινεζικού πολιτισμού», δήλωσε ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Πολιτιστικών Μνημείων και Αρχαιολογίας της Λουόγιανγκ.


CGTN ✔@CGTNOfficial 

"Elixir of immortality" found in central China's ancient tomb https://goo.gl/d2dA6P

kavalarissa.eu