ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2022

Βρέθηκε ο τάφος του σωματοφύλακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Πευκέστα; (ΜΕΡΟΣ Α΄)

Και τμήματα από το σπαθί και την ασπίδα του, που ήταν η ιερή και μυστηριώδης ασπίδα του Αχιλλέα;

Ας σταθούν όλοι στο ύψος τους…
Το θέμα είναι και εθνικό…



Του Γιώργου Λεκάκη
Ο μακεδονικός τάφος της Κρίσεως είναι ο τάφος του Πευκέστα

Μη γνωρίζοντας, έως τώρα, σε ποιον ανήκει, ένας από τους πολλούς αρχαίους μακεδονικούς τάφους που υπάρχουν γύρω από την αρχαία Μίεζα (*) της Ημαθίας, ελέγετο «Ο τάφος της Κρίσεως», διότι σε αυτόν εικονιζόταν ο νεκρός πολεμιστής να οδηγείται από τον ψυχοπομπό Ερμή στους Kριτές του Κάτω Κόσμου, Αιακό και Ραδάμανθυ… Και έτσι ελέγετο έως τώρα…Μόνο, που, κατά πληροφορίες, ευρέθη το όνομα του νεκρού...
Και μάλιστα μαζί με τμήμα της ασπίδος του, η οποία ήταν η ασπίς του Αχιλλέως. Είναι γνωστό ότι την κρατούσε. Εάν, λοιπόν, ετάφη όντως και με αυτήν, την αυθεντική μυστηριώδη ασπίδα του Αχιλλέως, τότε βρισκόμαστε ενώπιον ενός σπουδαίου ευρήματος, του μόνου γνωστού έως τώρα εκ των χειρών του θεού Ηφαίστου, το μόνο θεϊκό χειροποίητο τεχνούργημα / κατασκεύασμα που θα έχει βρεθεί επί γης!!!
Και κάτι τέτοιο θα πρέπει να εξετασθεί διεπιστημονικώς, και όχι μόνον αρχαιολογικώς!..
(*) Θυμίζω ότι για την αναφερομένη από τα αρχαία χρόνια Μίεζα (ήδη από τον Πολύβιο ακόμη), αποφάνθηκε επιτροπή σοφών (με επί κεφαλής τον καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη!) ότι είναι... σλαβικό τοπωνύμιο, διότι καταλήγει σε... -ζα!!! Κι έτσι το χωριό Κοπανός, όπου βρέθηκε η σχολή του Αριστοτέλους, δεν μετονομάσθη σε Μίεζα...
Έλληνες εναντίον Περσών και Κένταυροι εναντίον Λαπιθών...
Μια από τις παραστάσεις του τάφου.

Γράφει ο Α. Χοϊλούς:
«Και το όνομα αυτού, Πευκέστας»!!!
Πριν από δύο μήνες (περίπου) σας είχα πει ότι επισκέφθηκα τον Μακεδονικό Τάφο «Της Κρίσεως» στη Μίεζα[1] (κοντά στην Νάουσα). Εκείνη την ημέρα ήταν που πήρα την πληροφορία ότι ο συγκεκριμένος τάφος ανήκει στον Πευκέστα. Σύμφωνα με τις τελευταίες, πρόσφατες, ανασκαφές που έγιναν στο δάπεδο του τάφου βρέθηκαν τμήματα από το σπαθί και την ασπίδα του, στα οποία είναι χαραγμένο το όνομα του: Πευκέστας!
Ο Πευκέστας (4ος αιώνας) ήταν αξιωματικός στην υπηρεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένας από τους σωματοφύλακες του, και ο μετέπειτα σατράπης της επαρχίας της Περσίας. Καταγόταν από τη Μίεζα κοντά στη σύγχρονη Νάουσα, το ίδιο μέρος όπου ο Αριστοτέλης είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγηση του Αλεξάνδρου και των υπόλοιπων νέων της Μακεδονικής αριστοκρατίας (σχολή του Αριστοτέλη). Είχε διακριθεί για τις πολεμικές του αρετές, καθώς ήταν το πρόσωπο το οποίο ο Αλέξανδρος επέλεξε να τον συνοδεύει στη μάχη, με την – ιερή - ασπίδα που είχε αποκτηθεί από τον ναό της Αθηνάς στη Τροία (πρόκειται για την ασπίδα του Αχιλλέα που έχει κατασκευάσει ο Θεός Ήφαιστος, και ο Όμηρος αφιερώνει 134 στίχους στην Ιλιάδα, ραψωδία Σ, για να την περιγράψει). Ήταν επίσης δίπλα στον Αλέξανδρο κατά την επίθεση φρουρίου το -325 της Ινδικής φυλής των Μαλλών, κατά την οποία ο Αλέξανδρος βρέθηκε κάποια στιγμή να έχει πηδήξει από τις επάλξεις μέσα στο αντίπαλο φρούριο μόνος του έναντι πλήθους αμυνομένων. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν πως η συμβολή του Πευκέστα ήταν ιδιαίτερα σημαντική ώστε να σωθεί η ζωή του Αλέξανδρου. Σε αυτή την περίπτωση ο Μέγας Αλέξανδρος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά. Ο Πευκέστας τιμήθηκε με κάθε δυνατή τιμή από τον Αλέξανδρο, (επειδή τον έσωσε πέφτοντας από πάνω του, καλύπτοντας τον με την Ιερή Ασπίδα) ο οποίος τον έκανε πλέον και επίσημα έναν από τους σωματοφύλακες του, ρόλο που εποφθαλμιούσαν πολλοί Μακεδόνες αξιωματικοί. Κατά την επιστροφή του Αλέξανδρου στην Περσέπολη, απένειμε στον Πευκέστα την σημαντική σατραπεία της επαρχίας της Περσίας, καθώς και επιλέχθηκε ως ο πρώτος που του απονεμήθηκε χρυσό στέμμα, όπως σε όλους τους υπόλοιπους στρατιώτες που είχαν διακριθεί για τις υπηρεσίες τους.
Τώρα, το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής:
Αν η ασπίδα που βρέθηκε στον συγκεκριμένο Μακεδονικό Τάφο (Της Κρίσεως) είναι η Ιερή Ασπίδα του Αχιλλέα με την οποία έσωσε τον Μέγα Αλέξανδρο στην μάχη των Μαλλών ο Πευκέστας; Διότι αν είναι όντως αυτή, (η ασπίδα) όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας, θα πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο και σπουδαίο εύρημα που θα αποδεικνύει ότι, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια υπάγονται στα Ιστορικά γεγονότα και όχι στη Μυθολογία, όπως ισχυρίζονται κάποιοι πονηροί σήμερα.
Καθώς και πολλά άλλα που δεν είναι του παρόντος.
Περιμένω από τους αρχαιολόγους να σταθούν στο ύψος τους και σύντομα να ανακοινώσουν και επίσημα ότι ο τάφος ανήκει στον Πευκέστα τον Μιεζεύ.
Καθώς επίσης και την αλήθεια για την ασπίδα που βρέθηκε.

ΠΗΓΗ: Α. ΧΟΪΛΟΥΣ. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 25.8.2018.
Τι λέει το υπουργείο Πολιτισμού
για τον «Τάφο της Κρίσεως»

Από τους σημαντικότερους και καλύτερα διατηρημένους μακεδονικούς τάφους, που έχουν έλθει στο φως μέχρι σήμερα, είναι αυτός ''της Κρίσεως'', ένα από τα ταφικά μνημεία της αρχαίας Μίεζας, που είχαν κατασκευασθεί στην πορεία του αρχαίου δρόμου που ένωνε την πόλη με την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα.
Οφείλει την ονομασία του στη μοναδική για την αρχαία τέχνη ζωγραφική παράσταση που τον διακοσμεί και έχει ως θέμα την κρίση του νεκρού.
Χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι π.Χ. και ξεχωρίζει ανάμεσα στους μακεδονικούς τάφους για τις μνημειώδεις διαστάσεις του και την επιβλητική του πρόσοψη.
Το μνημείο ανήκει στον τύπο του διθάλαμου μακεδονικού τάφου με καμαρωτή στέγη και καλυπτόταν με χωμάτινο τύμβο που είχε ύψος 1,50 μ. και διάμετρο 10 μ. Η πρόσοψή του είναι διώροφη, συνδυάζει το δωρικό με τον ιωνικό ρυθμό και δίνει την εντύπωση αρχαίου διώροφου κτηρίου με αετωματική επίστεψη. Ο ''πρώτος όροφος'' είναι δωρικού ρυθμού με τέσσερις ημικίονες (τετράστυλο πρόπυλο με παραστάδες στις άκρες), επάνω στους οποίους στηρίζεται το δωρικό γείσο.
Αποτελείται από τρίγλυφα και 11 μετόπες, που διατηρούν τμηματικά την πολυχρωμία τους και διακοσμούνται με ένα πολύ γνωστό θέμα, την αναμέτρηση των Κενταύρων με τους Λαπίθες.
Έλληνες εναντίον Περσών και Κένταυροι εναντίον Λαπιθών...
Μια από τις παραστάσεις του τάφου...
Ταινία με σταγόνες και γραπτή ζώνη με άνθη και έλικες διαχωρίζουν τις μετόπες από την ιωνική ζωφόρο που ακολουθεί. Το θέμα του διακόσμου της είναι κάποια μάχη των Ελλήνων εναντίον των Περσών, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι οι μορφές που τη συνθέτουν είναι ανάγλυφες (stucco).
Πάνω από το γείσο αναπτύσσεται ο ''δεύτερος όροφος'' της πρόσοψης. Αποτελείται από έξι μικρούς ιωνικούς ημικίονες με ύψος 1,46 μ., ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν διαστήματα διαμορφωμένα ως ψευδόθυρες. Το αέτωμα πρέπει να διέθετε γραπτή διακόσμηση, όπως προκύπτει από διάφορα θραύσματα που έχουν έλθει στο φως. Ανάμεσα στις ακραίες παραστάδες και στους δωρικούς ημικίονες, που πλαισιώνουν τη θύρα, υπάρχουν τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες, οι οποίοι αποτελούν ενιαία σύνθεση που απεικονίζει τη σκηνή της κρίσης του νεκρού.
Ο νεκρός πολεμιστής οδηγείται από τον ψυχοπομπό Ερμή στους κριτές του Κάτω Κόσμου, Αιακό και Ραδάμανθυ, θέμα εξαιρετικά σπάνιο στην εικονογραφία, αλλά γνωστό από τον πλατωνικό διάλογο ''Γοργίας''.
Ο ψυχοπομπός Ερμής με το κηρύκειό του,
οδηγεί την ψυχή του νεκρού (Πευκέστα;)
στους κριτές, Ραδάμανθυ και Αιακό...
Μια από τις παραστάσεις του Τάφου της Κρίσης, στα Λευκάδια Ημαθίας...

Από τον τρόπο απόδοσης των μορφών προκύπτει ότι δύο ζωγράφοι συμμετείχαν στη διακόσμηση του τάφου. Ο προθάλαμος, αν και δεν έχει ανασκαφεί πλήρως, φαίνεται ότι δεν διέθετε γραπτές παραστάσεις. Αντίθετα, ο νεκρικός θάλαμος με την αρχιτεκτονική διάρθρωση των τοίχων θυμίζει έντονα τις εσωτερικές όψεις σπιτιών της Πέλλας και της Δήλου. Διαθέτει τοιχοβάτη, κυρίως τοίχο, παραστάδες στις γωνίες, θριγκό και καμαρωτή στέγη. Βαθύ γαλάζιο, κόκκινο και λευκό είναι τα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί στο θάλαμο, ενώ ιωνικά κυμάτια, ρόδακες και ταινίες διακοσμούν τα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη.
Ο τάφος της Κρίσεως εντοπίσθηκε τυχαία το 1954 κατά τις εργασίες διάνοιξης επαρχιακού δρόμου και ανασκάφηκε από τον καθηγητή Φώτιο Πέτσα κατά τα έτη 1954-1964. Είχε υποστεί σοβαρές φθορές ήδη από την αρχαιότητα, τόσο στην καμάρα του προθαλάμου όσο και στην πρόσοψη. Εργασίες συντήρησης των κονιαμάτων και δομικής αποκατάστασης της πρόσοψης έγιναν το 1998, παράλληλα με ανασκαφή από τη Λ. Στεφανή, ενώ σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο ανάδειξης του μνημείου, που προβλέπει και νέα πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες.

ΠΗΓΗ: Ε. Ψαρρά, αρχαιολόγος. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 25.8.2018.


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
[1] Σ.σ.: Για την ακρίβεια, ο τάφος είναι στο χωριό Λευκάδια, στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Μίεζας, όπου ήταν η Σχολή του Αριστοτέλους, όπου φοίτησαν ο Αλέξανδρος και τα άλλα πριγκηπόπουλα της Μακεδονίας.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ το β΄ μέρος του άρθρου, ΕΔΩ.


.arxeion-politismou.gr/

Ο σωματοφύλακας του Μ. Αλεξάνδρου, Πευκέστας ο Μιεζεύς, είναι ο νεκρός του Τάφου της Κρίσεως!!! (ΜΕΡΟΣ Β΄)

Στα Λευκάδια της Ημαθίας

Του καθηγητού Μανώλη Βαλσαμίδη
για το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Ένας από τους πολλούς αρχαίους μακεδονικούς τάφους στα Λευκάδια Ημαθίας.
Έτσι όπως έπεφτε το φως τελετουργικά και σημειολογικά επάνω του,
την ώρα που μπήκαμε μέσα... Μαγεία!
Φωτ.: Γ. Λεκάκης

Μετά την τυχαία εύρεση του Τάφου της Κρίσεως, το 1954, ο τάφος ανασκάφθηκε από τον Φώτη Πέτσα, καθηγητή αργότερα στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων στα χρόνια 1954-1964.
Ο Πέτσας έσκαψε με επιμέλεια τον νεκρικό θάλαμο και τον δημοσίευσε (1966).
Με ευθύνη του υπουργείου έγινε και το στέγαστρό του.
Ο Πέτσας άφησε χωρίς αποχωμάτωση τον προθάλαμο και σωστά, γιατί στήριζε τη διώροφη πρόσοψη του τάφου.
Ένας από τους πολλούς αρχαίους μακεδονικούς τάφους, στα Λευκάδια Ημαθίας.
Η πινακίδα του υπ. Πολιτισμού λέει απλώς: "Μακεδονικός τάφος"...
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.
Μετά τον Πέτσα ο τάφος δοκιμάστηκε από τις καιρικές συνθήκες και τα υπόγεια νερά που κάθε χειμώνα «ανέβαιναν». Έγιναν κάποιες συζητήσεις για ανάγκη αναστήλωσης του μνημείου, ανεπιτυχείς και το μνημείο αφέθηκε στην τύχη του.
Είπαν κάποιοι «αρμόδιοι» ότι το μνημείο ήταν καταδικασμένο να καταρρεύσει. Ανέλαβα την ευθύνη και κατέθεσα μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου στην εισαγγελία της Βέροιας.
Στήριξε την προσπάθειά μου η Δικαιοσύνη, ο Τύπος, τα ΜΜΕ, ο κ. Χαρδαβέλας έκανε ειδική εκπομπή. Πολλοί άνθρωποι του πνεύματος και απλοί πολίτες από όλα τα διαμερίσματα της Ελλάδος, οι Ναουσαίοι των Αθηνών και Έλληνες του εξωτερικού συνέδραμαν την προσπάθεια διάσωσης του μνημείου.
Το εσωτερικό ενός εξ αυτών.
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.

Πρωθυπουργός τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε μήνυμα στον υπουργό επί του Πολιτισμού (ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν στην Αίγυπτο με το διπλωματικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε από την ανασκαφή της Σίουα από την φίλη κ. Λ. Σουβαλτζή) να γυρίσει αμέσως. «Εδώ μας βάλανε φωτιά!», του είπε.
Ο αρχαίος μακεδονικός Τάφος της Κρίσεως
(αναπαράσταση της προσόψεώς του) στα Λευκάδια Ημαθίας.

Με την επίσκεψη του Μικρούτσικου και τις εντολές του πρωθυπουργού άλλαξε η κατάσταση. Ορίσθηκε υπεύθυνος της αναστήλωσης ο αναστηλωτής της Ακροπόλεως, ο κ. Ζάμπας, που, αφού μελέτησε το μνημείο ανέλαβε την αναστήλωσή του. Ο κ. Ζάμπας έφερε σε πέρας με απόλυτη επιτυχία το έργο του σε μικρότερο της προθεσμίας χρόνο. Η πρόσοψη του μνημείου κατέβηκε και ανέβηκε με διαφορά κάποιων χιλιοστών με όλα τα επιστημονικά δεδομένα για τις αναστηλώσεις, ενώ οι τοιχογραφίες του νεκρού, του ψυχοπομπού Ερμή και των κριτών του Άδη, Αιακού και Ραδάμανθυ, αποκολλήθηκαν και πήγαν για συντήρηση.
Είναι άξιοι επαίνων οι αναστηλωτές.
Εύγε στον κ. Ζάμπα και στο λαμπρό συνεργείο των αναστηλωτών που έφερε μαζί του!
Ο αρχαίος μακεδονικός "Τάφος των Ανθεμίων".
Σε ποιον να ανήκει άρα γε;
Φωτ.: Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας.

Με την αναστήλωση δόθηκε καιρός και η αρχαιολογική περιφέρεια με προϊσταμένη την κ. Ακαμάτη οργάνωσε την ανασκαφή και του προθαλάμου του τάφου.
Πολλά τα ευρήματα. Εγγίζουμε τον μύθο, όπως έγραψα σε σχετική αναφορά μου.
Ένας από τους αρχαίους μακεδονικούς τάφους των Λευκαδίων,
κατά την περίοδο των εργασιών αναστήλωσης και συντήρησής του.
Ό,τι μπόρεσα να διακρίνω από μια χαραμάδα...
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.

Τα Λευκάδια είναι ακριβώς δίπλα στην Μίεζα, όπου ήταν η Σχολή του Αριστοτέλους...
Η Σχολή του Αριστοτέλους έχει βρεθεί, στο χωριό που νυν λέγεται Κοπανός Ημαθίας, ακριβώς κάτω από την Νάουσα,
και που πρέπει κάποτε να μετονομασθεί Μίεζα!
Τι ενδοξότερον! Τι μοναδικότερον!
Η Αρχαιολογική Υπηρεσία το επιβεβαιώνει με πινακίδα...
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.
Ό,τι απέμεινε από την ενδοξότερη αρχαία Σχολή της Μακεδονίας, στην Μίεζα...
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.
Η Βρύση του Αριστοτέλους, αφιερωμένη στον μεγάλο δάσκαλο,
με το μακεδονικό αστέρι.
Στα Λευκάδια, δίπλα στους μακεδονικούς τάφους των μαθητών του...
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.

Ακολουθεί το άρθρο του κ. Βαλσαμίδη, από το περ. ΝΙΑΟΥΣΤΑ, του 1995:



Μια τέτοια Σχολή, ένα τέτοιο αυτοκρατορικό πνευματικό κέντρο,
δεν θα μπορούσε να μην έχει θέατρο!
Το αρχαίο θέατρο της Μίεζας εντοπίσθηκε μεταξύ Κοπανού και Λευκαδίων.
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.
Το ίδιο θέατρο, μετά την αποκατάστασή του...
Φωτ.: Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας.


Το "μακεδονικό αστέρι",
σε τοιχογραφία στον αρχαίο τάφο Λύσωνος και Καλλικλή, του 2ου π.Χ. αιώνα,
πάντα στα Λευκάδια Ημαθίας.


Από τις σπουδαίες αρχαιολογικές εργασίες
ενός των αρχαίων μακεδονικών τάφων στα Λευκάδια.
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.



Από τις σπουδαίες αρχαιολογικές εργασίες
ενός των αρχαίων μακεδονικών τάφων στα Λευκάδια.
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.


Ένας άλλος, από τους αρχαίους μακεδονικούς τάφους της Μίεζας,
στα Λευκάδια Ημαθίας πάντα,
λέγεται (...ακόμη χειρότερα...) Τάφος του Κινχ / Kinch,
από το όνομα του... Γερμανού αρχαιολόγου που τον ανακάλυψε!!!
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.



Στην Σχολή του Αριστοτέλους στην Μίεζα Ημαθίας.
Σε πιάνει δέος και μόνο να σκεφτείς πως, ίσως,
μέσα σε ένα από αυτά τα σπήλαια,
ίσως κοιμήθηκε ή δίδαξε ο Αριστοτέλης,
ή κοιμήθηκε και διδάχθηκε ο Μ. Αλέξανδρος
και τα άλλα πριγκηπόπουλα της Μακεδονίας!
Κι όμως, αυτό το μέρος, δεν έχουμε καταφέρει να το κάνουμε
παγκόσμιο προσκύνημα!
Ντροπή και αίσχος!
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.

Τέλος, να υπενθυμίσω, ότι στην Βέρροια (< φέρω + ροή) κατοικούσε η Πευκαστική ή Πευκαστηκή φυλή των Μακεδόνων (Πευκεστοί, Πευκετοί), ενώ εκτός από τον Πευκέστα, αναφέρονται και άλλα σχετικά με το πεύκο ονόματα στην περιοχή, όπως Πευκόλαος, Έπευκτος, κλπ. μάλλον των Ηρακλειδών, εκ του Πευκέα Ηρακλή.

Βλ. επίσης και:
Γουναροπούλου Λ. - Χατζοπούλου Μ. Β. "Επιγραφές της Κάτω Μακεδονίας".
Ζάλιου Χρ. "Παραδοσιακοί χοροί και έθιμα Νάουσας".

Λεκάκη Γ. «Νάουσα, η ηρωική πόλις» έκδ. «Primus» Θεσσαλονίκης, 2002.
Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη λόφους-τύμβους (μακεδονικές τούμπες),
που περιμένουν στωικά να αποκαλύψουν τα μυστικά τους...
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.

Μήπως, γύρω-γύρω από την αρχαία Σχολή της Μίεζας είναι θαμμένοι ή έχουν κενοτάφιο / μνημείο / τύμβο (τούμπα), ο Αριστοτέλης και όλοι οι Μακεδόνες μαθητές του, και του Μ. Αλεξάνρου συμπεριλαμβανομένου;

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκη "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις".




ΔΙΑΒΑΣΤΕ το α΄ μέρος του άρθρου, ΕΔΩ.

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022

Μάθημα Ιστορίας και της Αλήθειας

Το αξιοθαύμαστο της Ιστορίας είναι, το ό,τι αυτή είναι η μόνη που συνδέει ενέργειες, γεγονότα και δραστηριότητες των ανθρώπων. «Μη παίρνετε εις τα σοβαρά αυτούς τους ανιστόρητους, που προκαλούν με την αγνωσία τους». Εις την ζωή ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα οφείλει σε όλα αυτά μία έντιμη απάντηση, η οποία είναι καλύτερη απο μια αποτυχία. Αναφέρομαι τώρα εις τους Ρωμαίους, μία φυλετική βάρβαρη πολεμική οντότητα της Κεντρικής Ιταλίας, χωρίς ουδεμία Πνευματική και Πολιτιστική Παρακαταθήκη. Για αυτό μισούσαν τους ‘Ελληνες και τους άλλους Λαούς και Πολιτισμούς. Και οι οποίοι ήδη απο τον 5ο π. Χ. αιώνα άρχισαν να καπηλεύονται και να καταχρούνται τους Μύθους, ιδέες, έννοιες,, την Ιστορία και Πολιτισμό των Ελλήνων. Και εν συνεχεία «μεταλαμπάδευσαν» αυτόν εις την Ευρώπη ως καραμέλα, σε «Ελληνο-ρωμαϊκό Πολιτισμό»!. Απο πού έως που «αυτός ο πρωτόγνωρος αρραβώνας μεταξύ Πολιτισμού και Βαρβαρότητας», κάτι το ανάλογο και αντίστοιχο το οποίο δεν υπάρχει εις την Παγκόσμια Ιστορία (ίδε Σελίδα 2/δ. και Σελίδα 3.). Ποίοι οι Ρωμαίοι, οι οποίοι με την πρώτη τους εμφάνισή εις την Ιστορία, δεν είχαν ουδεμία πνευματική και πολιτιστική παρακαταθήκη, όπως τότε πριν οι επί 3 χιλιετίες Ελληνες, και οι οποίοι Ρωμαίοι ήσαν/είναι Εχθροί και Πολέμιοι των Ελλήνων, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αλλά και άλλων Λαών. Ετσι οι βάρβαροι Ρωμαίοι χρησιμοποιούντες ως Μανδύα τον «Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό» μεταλαμπάδευσαν την βαρβαρότητά τους και εις τους Ευρωπαίους, και αργότερα όλοι μαζί ξεχύθηκαν και στράφηκαν κατά της Ανθρωπότητας, καταληστεύοντας και καταστρέφοντας σε όλες τις Ηπείρους Λαούς και Πολιτισμούς (ίδε: Σελίδες 3-4). Διότι άλλο είναι Πολιτισμός και άλλο Πολιτική! Εξ ού και η εχθρική και βάρβαρη συμπεριφορά αυτών απέναντι της Ελλάδος και η υπέρ της βάρβαρης Τουρκίας ανέκαθεν πολύ φιλική στάση αυτών, καθότι ισχύει η ρήση:«ο όμοιος πάντα τον όμοιό του αναζητεί»!

Ο Πολιτισμός είναι όμως το γνώρισμα, η δημιουργία, τα έργα, η διαχρονική και αναλλοίωτη ταυτότητα κάθε Λαού. Τα τραγικό και όλως λυπηρό, σε όλα αυτά που θα διαβάσετε, είναι ότι σήμερα απουσιάζει αυτή η αντίδραση της Πνευματικής και Πολιτικής Ηγεσίας της Πατρίδος μας!

Σας γράφω όλως σχηματικά τα κάτωθι:
1 Αληθινοί ιδρυτές της Ρώμης, που σημαίνει ανδρεία, ψυχική δύναμη, ήσαν μετά την πτώση της Τροίας ο Αινείας και οι ήρωες αυτής, και όχι οι Ρωμαίοι, οι μεγαλύτεροι λαφειρολόγοι και καταστραφείς της Αρχαιότητας, οι οποίοι 700 χρόνια αργότερα κατασκεύασαν και ευφαντάστηκαν τον Ψευδο-Μύθο του Ρέμους και Ρωμύλου(Remus-Romulus).
2. Οι Ρωμαίο-Λατίνοι κατέστρεψαν την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το πρώτο και μεγαλύτερο εις την Παγκόσμια Ιστορία Κέντρο Γνώσης, και όχι οι Άραβες. Η καταστροφή έγινε μεταξύ του 1ου και 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν η εμφάνιση, η παρουσία και η δραστηριότητα των Ρωμαίων άρχισε να γίνεται έντονη, αλλά και πολύ επιζήμια.
3. Οι Ρωμαίοι μισούσαν τους ‘Ελληνες
α. Μετά την νίκη των Ρωμαίων εις την Πύδνα (26.Ιουνίου 168 π. Χ.), εις τους Φιλίππους (2/3.Οκτ.42 π. Χ.) και την Ναυμαχία του Ακτίου(2.Σεπτ.31 π. Χ.), μετέφεραν οι Ρωμαίοι, οι πρώτοι και μεγαλύτεροι Κλεπταποδόχοι και Αρχαιοκάπηλοι της Ανθρωπότητας, χιλιάδες έργα τέχνης και γνώσης εις την Ρώμη (λίγο μετά και εις τα Υπόγεια του Βατικανού!), όπου είναι κρυμμένα και αδημοσίευτα. χιλιάδες ανεκτίμητοι θησαυροί. Υποτίθεται και ένα παρόμοιο ακριβές αντίγραφο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, το οποίο βρέθηκε αρχάς του 19ου αιώνος, και το οποίο τότε «πήγαινε» και αυτό για την Ρώμη»!.Ιστορικώς όμως είναι επίσης αδιαμφισβήτητο, ότι η ανάδειξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφείλεται μόνο εις τις διχόνοιες και αναπόφευκτες ήττες των Ελλήνων.
β. Μετά τις προαναφερθείσες ήττες των Ελλήνων, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες «υπηρέτησαν ως Σκλάβοι/δάσκαλοι» εις την Ρώμη και μετέφεραν εκεί την γνώση και την σοφία των Ελλήνων. Πρότερο οι Ρωμαίοι ήσαν μόνο μια στρατιωτική πόλις της Κεντρικής Ιταλίας, η οποία στράφηκε εναντίον όλων των Ελλήνων της Νοτίου Ιταλίας και Σικελίας, αλλά αργότερα και κατά της Ηπειρωτικής Ελλάδος και εναντίον όλων των πνευματικώς πολύ αναπτυγμένων Αποικιών του Ελληνικού Κόσμου. Δεν είχαν ουδέν πνευματικό επίπεδο και παρακαταθήκη, δηλαδή κανένα Πολιτισμό όπως π.χ. ήδη τότε επι πολλές χιλιετίες οι Ελληνες. Απο πού έως πού οι «Ρωμαίοι Φιλόσοφοι Σενέκα, Βιργίλιος και Πλίνιος κ.α.», οι οποίοι χωρίς ουδεμία παρακαταθήκη ήρθαν αίφνης απο το πουθενά, ευθύς μετά τις μάχες της Πύδνας, των Φιλίππων και του Ακτίου. Όταν ήδη τότε οι Ρωμαίοι ισχυρίζονταν, ότι «αυτοί νίκησαν τους ‘Ελληνες με τα όπλα τους, και οι Έλληνες νίκησαν αυτούς με το πνεύμα και την σοφία τους»!
Θα έχετε επίσης ακούσει, ότι και εις την σύγχρονη εποχή, γόνοι πολλών εύπορων, που σπουδάζουν εις τα διάφορα με διεθνές κύρος Πανεπιστήμια του Κόσμου, αποκτούνε Ακαδημαϊκούς Τίτλους με εργασίες που γράφουν Καθηγητές έναντι αμοιβής ή επειδή οι γονείς είναι χορηγοί των Πανεπιστημίων! Γνωρίζω π.χ. πρώην Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος πήρε το Τίτλο του Διδάκτορα (Dr.) χάρις εις την βοήθεια ενός Έλληνα και πολύ γνωστού εις την Ελλάδα Συνταγματολόγου καθηγητού, που δίδασκε τότε εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης. Ένα δημοσίευμα που προκάλεσε τότε εις την Γερμανία μεγάλη αίσθηση εις τους αναγνώστες!
γ. Μετά την πρώτη ρήξη και την μεταφορά απο τον Μεγάλο Κωνσταντίνο (εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης 11.Μαϊου 330 μ Χ.) της νέας πρωτεύουσας εις το Βυζάντιο, η Ρώμη π.χ. ο Πάπας Αυτής μετα βδελυγμίας αναφέρονταν εις την Ανατολική Ρώμη (Ost-Rom), και όχι εις την Αυτοκρατορία του Βυζαντίου, που σημαίνει Ελληνική Αυτοκρατορία του Βυζαντίου. Εκ του λόγου αυτού αποκαλούσαν αυτή Ανατολική Ρώμη και Ρωμιούς, και όχι Βυζάντιο και ‘Ελληνες.
δ. Εις όλες τις εκφάνσεις των τότε «Διανοούμενων και Ιστορικών» της Ευρώπης αποφεύγονταν συστηματικά η άμεση αναφορά εις τους Ελληνες και τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Πολύ χαρακτηριστικό είναι ότι και εις την δεκαετία του ’60 υπήρχαν ακόμη εκατοντάδες Γυμνάσια εις τις Χώρες της Κεντρικές Ευρώπης, που ονομάζονταν «ΕΛΛΗΝΟ-ΡΩΜΑΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ», τα οποία ήσαν υπό τον Έλεγχο του Κυριάρχου της Ευρώπης και Πάπα της Ρώμης. Ιστορικώς μια πρωτοφανής νοθεία της Ιστορίας και του Πολιτισμού. Προς τι λοιπόν η πρόσθεση «ΡΩΜΑΙΚΑ», αφού πηγή της Γνώσης ήσαν μόνο οι Ελληνες και ο Ελληνικός Πολιτισμός! Διότι δεν υπάρχει εις την Παγκόσμια Ιστορία ένας «Ελληνο-ρωμαϊκός Πολιτισμός» ή π.χ. «Ελληνο-αιγυπτιακός Πολιτισμός» ή «Ελληνο-κινεζικός Πολιτισμός» ή «Ελληνο-βαβυλώνιος Πολιτισμός» και τανάπαλιν κ.λπ., αλλά ούτε και ένας π.χ. «Κινεζικό-αιγυπτιακός Πολιτισμός» ή «Ινδικό-κινεζικός Πολιτισμός» ή «Ιαπωνικό-κινεζικός Πολιτισμός» ή «Σουμερικό-αιγυπτιακός Πολιτισμός» και ούτω καθεξής. Δηλαδή μία σύμπτυξη/αρραβώνας Πολιτισμών, καθότι κάθε Λαός είναι δημιουργός ενός Πολιτισμού που έχει δικό του γνώρισμα και δική του ταυτότητα, εξέλιξη, ανάδειξη, πορεία και αδιαμφισβήτητη θέση εις την Παγκόσμια Ιστορία και Πολιτισμό. Μάλιστα τότε μου είχε προταθεί να διδάξω σε ένα απο αυτά τα «Ελληνο-ρωμαϊκά Γυμνάσια» εις την Κολωνία (κοντά εις την Βόννη!), αλλά δεν αποδέχθηκα την πρόταση, διότι είχα ήδη ετοιμάσει τις βαλίτσες μου για την τελική επιστροφή εις την Πατρίδα μας.
ε. Η όποια αλλαγή εις την Ευρώπη οφείλεται πρώτα εις τους υποταγμένους ‘Ελληνες της Νοτίου Ιταλίας και Σικελίας, και εν συνεχεία εις τους Άραβες, οι οποίοι μετά την κατάκτηση της Ιβηρικής Χερσονήσου (709 μ. Χ.) απο τον Ταρίκ και εν συνεχεία την Ιδρυση των εκεί Χαλιφάτων, μετέφεραν τον Ελληνικό Πολιτισμό εις την Ευρώπη, και οι οποίοι ήσαν γνώστες της Αρχαίας Γνώσης και Σοφίας των Ελλήνων. Δηλαδή αυτό το Ισλαμο-αραβικό Σχήμα προκάλεσε την Αναγέννηση εις την Ευρώπη και όχι οι Ρωμαίοι. Βέβαια μετά την πρώτη πτώση του Βυζαντίου (1204) εις τους Ρωμαιο-Λατίνους/Φράγκους και την καταλήστευση όλων των θησαυρών αυτού (Βιβλιογραφία, Έργων Τέχνης κ.α.) και εν συνεχεία λίγο πριν απο την τελική πτώση εις τους Οθωμανούς (1453), με την φυγή χιλιάδων Ελλήνων διανοούμενων του Βυζαντίου προς την Ιταλία και την Ευρώπη, επιταχύνθηκε τότε η Αναγεννησιακή Τάση εις την Ευρώπη! Τότε έχουμε την ανακάλυψη και ανάδειξη της σημασίας του Ελληνικού Πολιτισμού, τότε έχουμε την γέννηση και ανάδειξη γνωστών Ευρωπαίων Διανοούμενων και Επιστημόνων.
ζ. Και συμπληρώνω εις την παράγραφο ε. :
Ο Γάλλος Συγγραφέας Sylvain Gouguenheim (γεν. το 1960) Καθηγητής της Μεσαιωνικής Ιστορίας, με το Βιβλίο του «Ο Αριστοτέλης εις το Μον-Σαιν Μισέλ» με τον εύγλωττο υπότιτλο: «Οι Ελληνικές ρίζες της Χριστιανικής Ευρώπης», περιγράφει την Χρονική Περίοδο 7ο έως 12ο αιώνα. Ένα έργο το οποίο προκάλεσε όμως πολλές αντιδράσεις εις την Ευρώπη! Κατανοητό σε μία Ευρώπη την οποία, επι εκατονταετηρίδες, εξαπατούσε η Ρώμη, ο Πάπας και η Καθολική Εκκλησία. Και η οποία Ρώμη και ο Πάπας αποκαλούσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία Ανατολική Ρώμη, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και δεν επέτρεπε εις τους Ελληνες να αποκαλούνται Έλληνες, αλλά Ρωμιοί!
4. Η αφύπνιση των Λαών. Σε ποιους λοιπόν οφείλει τις ελληνικές ρίζες της η Χριστιανική Ευρώπη; Εις τους Άραβες Χριστιανούς, εις τους Άραβες Μουσουλμάνους, εις τον Αβερρόη, τον Μουσουλμάνο μελετητή του Αριστοτέλη εις τον 12ο αιώνα, ή ακόμη και εις τους ευρωπαίους μοναχούς. Ποιοι άνοιξαν τον δρόμο εις την Ευρώπη για την Αναγέννηση; Και η Αναγέννηση άνθησε έτσι ξαφνικά εις την Ευρώπη ή μήπως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ νωρίτερα, τον 9ο αιώνα, είχε προηγηθεί η αφύπνιση των λαών που αποτελούσαν τη Μεγάλη Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου; Τότε δηλαδή που ο Αυτοκράτορας ενεθάρρυνε τη μελέτη των Ελληνικών Γραμμάτων και ήδη εις τα μοναστήρια αυτής, μιας περιόδου όπου είχε αρχίσει η αντιγραφή αρχαίων και ιερών χειρογράφων που προετοίμασαν το έδαφος για την Αναγέννηση,
α. Η Θεοφανώ και ο Γερμανός Αυτοκράτορας Οθων Β’ 
Οι Φράγκοι και οι Γερμανοί/Σάξονες, εν συνεχεία κοινώς Αγγλοσάξονες, όμως είχαν και έχουν πολύ συγκεκριμένες προκαταλήψεις απέναντι εις τους Έλληνες και το Βυζάντιο. Ιδιαίτερα όταν η βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ παντρεύτηκε (972) τον Γερμανό Αυτοκράτορα Οθωνα Β΄, την οποία Θεοφανώ εχθρεύονταν όμως οι Φράγκοι. Τότε έχουμε την ανόρθωση της Παποσύνης (Πάπας Ιωάννης ΙΓ (965-972), όπου Θεολογικοί Κύκλοι των Γερμανών Ηγεμόνων και Ευγενών έθεσαν εφεξής υπό την ηγεμονία και επιρροή τους την Ρώμη, τους Πάπες και την Παποσύνη και έτσι προκάλεσαν με το Filioque και το Μεγάλο Σχίσμα (1054). Η διαμάχη δηλαδή απο «ποίον προέρχεται το Άγιο Πνεύμα, απο τον Θεό Πατέρα ή τον Θεό Πατέρα και τον Υιό»; Εκτοτε και μέχρις σήμερα δεν άλλαξε όμως η στάση τους κατά των Ελλήνων, του Ελληνισμού και της Ορθοδoξίας!
β. Η ήττα του Βυζαντίου απο τους Οθωμανούς εις το Μαντζικέρτ 26.Αυγ.1071. Είναι μία συνέπεια της Έχθρας και θανάσιμου Μίσους των Ρωμαίο-Λατίνων, των Φράγκων και Αγγλοσαξόνων, οι οποίοι μετά το Μεγάλο Σχίσμα (1054) και μόλις 16 χρόνια μετά (1071) στράφηκαν ευθέως κατά του Βυζαντίου, ενισχύοντας και ενθαρρύνοντας τους Σελτζούκους/Τούρκους κατά του Βυζαντίου. Και έπεται η συνέχεια: μόλις 25 χρόνια αργότερα, το 1096, με την Α’ Σταυροφορία έχουμε την λεηλασία των χωρών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είκοσι (20) «Σταυροφορίες λεηλασιών, καταστροφών και βαρβαρότητας» ακολούθησαν μεταξύ του 11ου και 15ου αιώνα. Με τις βαρβαρότητες κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Λαών αυτής.
γ. Η αρχή της Αποικιοκρατίας και «η λεηλασία της ανθρωπότητας» με τις βαρβαρότητες και φρικαλεότητες εις βάρος των Λαών, το μεγαλύτερο εις την Παγκόσμια Ιστορία σκλαβοπάζαρο πολλών εκατομμυρίων Αφρικανών, και την καταστροφή σε όλη την υφήλιο πολλών Παραδόσεων και Πολιτισμών.
Μετά την πτώση της αβοήθητης απο τους Ρωμαιο/Λατίνους/Φράγκους κ.α. Κωνσταντινούπολης (1453), έχουμε μόλις 39 χρόνια αργότερα (1492) την αρχή της Αποικιοκρατίας με τις λεηλασίες και βαρβαρότητες κατά της Ανθρωπότητας με τον Χριστόφορο Κολόμπο. Το 1499-1500 ο Αμέρικο Βεσπούτσι. Το 1520 ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος. Το 1650 οι Ολλανδοί εις την Αφρική και την Αμερικανική Ήπειρο και λίγο μετά οι Βέλγοι και άλλοι Ευρωπαίοι. Να μη ξεχάσουμε και την «επιζήμια παρουσία των Φράγκων-Ρωμαιο-Λατίνων και εις την Ελλάδα»!
δ. Οι Ρωμαιο-Λατίνοι / Καθολική Εκκλησία(Παποσύνη)/Φράγκοι-Αγγλοσάξονες μισούσαν/μισούν τους Έλληνες, τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Σημειωτέο είναι, ότι κατά κοινή και γενική ομολογία των προαναφερθέντων, ούτε η Καθολική και Προτεσταντική Εκκλησία, αλλά ούτε και οι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις με εξαίρεση μόνο εκείνων των ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, συνέδραμαν τον Ελληνικό Λαό και την Ορθοδοξία εις τον απελευθερωτικό τους Αγώνα του 1821! Σε αυτό αναφερθήκαμε ήδη εις τις προηγούμενες παραγράφους Αλλά μισούσαν και μισούν και τους Εβραίους. Έπεται η επόμενη παράγραφος ε.
ε. Οι διωγμοί και η τιμωρία των Εβραίων εις την Ευρώπη
Ο Σταυρός είναι μία εφεύρεση των Ρωμαίων, ως ένα απο τα πολλά, αλλά έκτοτε και το πιο βασικό εργαλείο βασανισμού των ανθρώπων, άρα είναι συνώνυμο της απάνθρωπης και βάρβαρης συμπεριφοράς των Ρωμαίων. Η οποία βαρβαρότητα μεταλαμπαδεύθηκε εις τους Ευρωπαίους, οι οποίοι έγιναν όμοιοι των Ρωμαίων, με ιδιότητες και χαρακτηριστικά, που είναι π.χ. η πολύ μειωμένη ηθική και ευσυνειδησία εις την εφεξής συμπεριφορά αυτών απέναντι των άλλων Λαών και Πολιτισμών. Όμως με την Σταύρωση του Ιησού Χριστού, για την οποία ευθύνονται μόνο οι Ρωμαίοι, ευθύς μετά κατέστη ο Σταυρός το Σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Αλλά είναι και το Σύμβολο των ανθρώπων, οι οποίοι εξαιτίας της αδικίας, της ένδειας, της δυστυχίας και βαρβαρότητας σταυρώνονται!
Μετά τους Διωγμούς και τα βασανιστήρια των Χριστιανών οι Ρωμαίοι στράφηκαν αργότερα και κατά των Εβραίων. Η Παποσύνη/Καθολική Εκκλησία δεν διαφέρει καθόλου ούτε απο τον Προτεσταντισμό(απο την λατινική λέξη: protestor:που σημαίνει «διακηρύττω την αντίθεσή μου, διαμαρτύρομαι») του Γερμανού Μοναχού του Μαρτίνου Λούθηρου (1483-1546), του Ηγέτη Μεταρρυθμιστή και Θεμελιωτή του Προτεσταντισμού, ο οποίος αποσπάσθηκε απο την Καθολική Εκκλησία εξαιτίας μόνο του Ηγεμονισμού και των Αυθαιρεσιών του Πάπα και της Ρώμης. Εκ του λόγου αυτού, ο Προτεσταντισμός ως Εκκλησία, δεν ηγείται απο Ανώτατο Ηγέτη! Η Παποσύνη όμως εξέθρεψε και το Μίσος κατά των Εβραίων, τους οποίους θεώρησε και ως «υπεύθυνους για την Σταύρωση του Ιησού Χριστού». Ενώ πραγματικοί υπεύθυνοι και ένοχοι ήσαν τότε μόνο η Ρώμη και οι Ρωμαίοι με την σύμπραξή αυτών με τη Φατρία των Φαρισαίων! Λίγο μετά ακολούθησε η εκδίωξη των Εβραίων απο την Πάτρια Γη, οι οποίοι μετοίκησαν σε διάφορες χώρες (Εβραίοι της Διασποράς!). Η «Κυρίαρχος της Ευρώπης Παποσύνη» για να τιμωρήσει όμως τους Εβραίους, ως δήθεν «υπευθύνους για την Σταύρωση του Ιησού Χριστού», απαγόρευσε εις τους Ηγεμόνες και Ευγενείς της Ευρώπης τον διορισμό των Εβραίων σε Δημόσιες Υπηρεσίες, τον Στρατό, την απονομή σε αυτούς τίτλων Ευγενών και την ενασχόληση αυτών σε μερικά επαγγέλματα. Για την επιβίωση τους, οι Εβραίοι εστράφησαν τότε σε διάφορους τομείς της μεταποίησης, του μικρεμπορίου, του δανεισμού χρημάτων, εν κατακλείδι της Οικονομίας. Έτσι με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν τον Έλεγχο της Οικονομίας και του Τραπεζικού Συστήματος! Ως συνέπεια της Οικονομικής Ισχύος τους, έχουμε και την απαρχή του μίσους και τους διωγμούς των Εβραίων σε διάφορες χώρες, όπως π.χ. το έτος 1492 εις την Ισπανία (τμήμα των οποίων κατέφυγε τότε π.χ. και εις την Θεσσαλονίκη). Λίγο αργότερα ακολούθησαν η Γαλλία, Ουγγαρία, Αυστρία, Γερμανία και άλλες χώρες. Ετσι έχουμε και τον Αντισημιτισμό εις την Ευρώπη, αποκορύφωμα του οποίου ήταν η Γερμανία με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων!
Όμως οι Παραδόσεις των Λαών, οι Πολιτισμοί και η Ιστορία διδάσκουν. Η εξασφάλιση σήμερα της συνεχώς αυξανόμενης τάσης μερικών Ισχυρών των Οικονομιών του Πλανήτη, με την εμμονή αυτών εις την «ευτυχία και επιτυχία της στατιστικής των αριθμών», που ευθύνονται όμως για την τεράστια οικολογική καταστροφή, και η οποία καταστροφή συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, αλλά και εξαιτίας και της ασυνεννοησίας αυτών, μας θυμίζουν τον Πύργο της Βαβέλ, την Κιβωτό του Νώε, τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων. Καθότι όλοι αυτοί βλέπουν σήμερα μόνο το δένδρο και όχι το Δάσος που χάνεται. Εν τέλει επικείμενη είναι η αναπόφευκτη καταστροφή της ανθρωπότητας με την δυστυχία και τον θάνατο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αγαπητοί φίλοι, οι ανιστόρητοι και εθνομηδενιστές, όχι μόνον διχάζουν επι δεκαετίες τις κοινωνίες και τους Λαούς, και έτσι βλάπτουν και την Πατρίδα μας, αλλά ως ήδη γνωστό, οι ένοχοι δεν ανέχονται και ούτε καν την αλήθεια, απεναντίας είναι σφοδροί πολέμιοι και εχθροί αυτής. Ο Αριστοτέλης όμως είπε: «Το αληθές και το δίκαιο είναι απο το φύση πιο δυνατό απο το ψευδές και το άδικο». Ενώ ο Νίκος Καζαντζάκης είπε: «Το ψέμα είναι ανανδρία». Και ο Συντάκτης-αρθρογράφος ο οποίος δεν είναι ευθυνόφοβος, αλλά ευθύγραμμος, ευθύλογος και ετοιμόλογος προσθέτει:«Εις την απλότητα της ζωής ευρίσκεται ο πλούτος της γνώσης και της σοφίας. Η γνώση είναι η μόνη δύναμη που στρέφεται κατά της βαρβαρότητας, της αδικίας και του ψεύδους που καταστρέφουν την ανθρωπότητα. Για αυτό δεν ποιεί τιμή για τους λόγους ύπαρξής μας, όταν πολλοί αμφισβητούν και προσβάλλουν συστηματικά τον Πολιτισμό, την Ιστορία και τις Παραδόσεις των Λαών, το Πνεύμα, τις σκέψεις, τις ικανότητες και τις αγωνίες των άλλων».
Οι άνθρωποι αναζητούν όμως κάθε τόσο ένα άλλοθι για τα λάθη τους. Αποφεύγουν έτσι να σταθούν όρθιοι μπροστά εις τον καθρέπτη τους, διότι φοβούνται ό,τι αυτός θα σπάσει σε χιλιάδες κομμάτια και θα τους πλακώσει. Αν για μερικούς είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις συνεχώς με το ίδιο το αίμα και τα ιδανικά του.

Ο Πολιτισμός που παράγει Πνεύμα ήταν απο αρχαιοτάτων χρόνων η ανυπέρβλητη και αιώνια δύναμη των Ελλήνων, για αυτό οι Αρχαίοι Ελληνες απεχθάνονταν την βαρβαρότητα που παράγει μόνο πλούτο, ασύδοτη πλεονεξία και απληστία. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, σήμερα είναι όμηροι μιας κοινωνίας της βαρβαρότητας, της σιωπής, αδιαφορίας, ωχαδερφισμού και της βίας των βολεμένων.

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο Συντάκτης κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη/Θράκη, τον Προμαχώνα της Ελλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης και Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2022

Περιβαλλοντικό έγκλημα στην Μάνη – Δολοφόνησαν τον σπιζαετό «Δράκο»



Γράφει η Δήμητρα Λυμπεροπούλου Επικεφαλής Περιφερειακής Παράταξης Πράσινη Πελοπόννησος

Έτσι κάπως θα ξεκινάμε να μιλάμε στα παιδιά σε λίγα χρόνια αφού… συνεχίζουμε να «δολοφονούμε» την φύση…
Μετά την δολοφονία του σπιζαετού «Λάμπρου» στην Κρήτη, πριν λίγους μήνες, ένας ακόμα σπιζαετός ο «Δράκος» στη Μάνη αυτή τη φορά έπεσε νεκρός από σκάγια φυσιγγίου.
Ήταν αρχές καλοκαιριού του 2020 όταν σε μια αετοφωλιά στην Μάνη δυο νεοσσοί δακτυλιώθηκαν και απέκτησαν τον δορυφορικό τους πομπό. Οι δυο νεαροί Μανιάτες σπιζαετοί ονομάστηκαν «Ταίναρος» και «Δράκος» παραδοσιακό αντρικό όνομα της Μάνης και ήταν έτοιμοι να μας ξεναγήσουν με τις πτήσεις τους, με την ελπίδα να έχουν μεγάλα και ασφαλή ταξίδια μέχρι να εντοπίσουν την επικράτεια τους.
Όμως ο «Δράκος» έμελλε να είναι το τελευταίο, μέχρι σήμερα, θύμα ασυνείδητου, που δεν δίστασε να σηκώσει το όπλο, να πυροβολήσει και να σκοτώσει το εμβληματικό αρπακτικό.
Είναι προστατευόμενο είδος από την ελληνική, ενωσιακή και διεθνή νομοθεσία και στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας καταγράφεται ως “Κρισίμως Κινδυνεύον” είδος, δηλαδή απειλούμενο με εξαφάνιση.
Η προστασία των αρπακτικών πουλιών – σύμβολο της φύσης της Μάνης και η διαφύλαξη της φυσικής κληρονομιάς του τόπου μας είναι υποχρέωση όλων μας.
Είκοσι πέντε και πλέον χρόνια περιβαλλοντικών προγραμμάτων, αρκετά ευρωπαϊκά κονδύλια και δράσεις ενημέρωσης των τοπικών κοινοτήτων σε όλη την χώρα δεν στάθηκαν τελικά ικανά να μας πείσουν για να πάμε, εν έτει 2022, ως κοινωνία ένα βήμα μπροστά.
Καλούμε όποιον διαθέτει στοιχεία που μπορούν να συμβάλλουν στον εντοπισμό του δράστη να απευθυνθεί στο Δασαρχείο Γυθείου στο τηλ. 2733022255.

apela.gr/

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022

Ζιφιοί, φυσητήρες και δελφίνια SOS!

Τι θάλασσες θέλουμε;
Γεμάτες ζωή και μοναδικά είδη, προστατευμένες και καθαρές;
Ή με τον βυθό τους σκαμμένο, με τρυπάνια και πλατφόρμες;


Αυτή την εποχή, τα ΕΛΠΕ κάνουν ό,τι θέλουν στο Ιόνιο και στα κρυστάλλινα νερά του.
Μόλις ολοκλήρωσαν 3 εβδομάδες σεισμικών ερευνών με δυνατές εκρήξεις στον Κυπαρισσιακό Κόλπο, στην περιοχή “οικόπεδο 10”, που τους έχει παραχωρηθεί για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. 
Έρευνες που ξεκίνησαν στα κρυφά, χωρίς ανακοινώσεις, και που έπρεπε να πιέσουμε, να ρωτήσουμε, να στείλουμε επιστολές για να τις παραδεχτούν.
Και επειδή το ότι έγιναν σεισμικές έρευνες με μυστικότητα σε περιοχή που προστατεύεται με Προεδρικό Διάταγμα, σε μικρή απόσταση από το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, μάλλον δεν τους ήταν αρκετό, βρίσκονται ακόμα στο Ιόνιο χωρίς να έχουν δώσει καμία πληροφορία για το αν θα συνεχίσουν τις έρευνες και σε άλλο οικόπεδο και πού αλλού σκοπεύουν να πάνε!
Σταμάτησέ τους!

Το Ιόνιο Πέλαγος και οι θάλασσες της χώρας μας φιλοξενούν δεκάδες πανέμορφα, ευάλωτα είδη: χελώνες Caretta caretta, μεσογειακές φώκιες, σταχτοδέλφινα, φυσητήρες, ζιφιούς και πολλά άλλα. 
Δεν μπορούμε να αφήσουμε το σπίτι τους να μείνει απροστάτευτο!
Οι πετρελαϊκές επιμένουν στο καταστροφικό τους πλάνο για εξορύξεις αερίου και πετρελαίου, ακόμα και σε προστατευόμενες, ευάλωτες περιοχές, την ώρα που βρισκόμαστε σε κλιματική κρίση, η βιοποικιλότητα χάνεται με ταχύτατους ρυθμούς και κινδυνεύει όχι μόνο η υγεία του πλανήτη και της θαλάσσιας ζωής, αλλά και η δική μας!
Ας μην ξεχάσουμε τον ζιφιό που έχασε τη ζωή του στην Αττική πρόσφατα, κι ας προστατέψουμε το σπίτι του.
Ας μην αφήσουμε το Ιόνιο και τα ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματά μας να κινδυνέψουν!
Ζήτα μαζί μας από τις εταιρείες και την κυβέρνηση την προστασία των θαλασσών μας και την ακύρωση όλων των σχεδίων για σεισμικές έρευνες και εξορύξεις στη χώρα!

Μαζί μπορούμε να το πετύχουμε!

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022

Τουρκία: Λείψανα θυμάτων από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης βρέθηκαν στο Τσεσμέ



Πρόκειται για έναν άνδρα και τον σκύλο του που «χάθηκαν» από το τσουνάμι που προκάλεσαι η έκρηξη πριν από 3.600 χρόνια - Η ανάλυση DNA θα δώσει περισσότερα στοιχεία για τον νεαρό άνδρα, μέχρι στιγμής εκτιμάται ότι ήταν μόλις 17 ετών
Αρχαιολόγοι στην Τουρκία ανακάλυψαν τα λείψανα ενός άνδρα κι ενός σκύλου που σκοτώθηκαν από το τσουνάμι που προκάλεσε η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, πριν από περίπου 3.600 χρόνια.
Οι σκελετοί ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών στην πόλη Τσεσμέ, στη δυτική ακτή της Τουρκίας, οι οποίες ξεκίνησαν πριν από 10 και πλέον χρόνια, όταν κάποιοι οικοδόμοι που έχτιζαν εκεί ένα συγκρότημα διαμερισμάτων, βρήκαν ερείπια από την Εποχή του Χαλκού.
Μόλις πρόσφατα όμως οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι η καταστροφή αυτή είχε προκληθεί από τα τσουνάμι που προκάλεσε η έκρηξη του ηφαιστείου της της Θήρας, δήλωσε ο Vasıf Şahoğlu, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, ο οποίος διηύθυνε τις ανασκαφές από το 2009 έως το 2019 και επικεφαλής συγγραφέας μιας νέας μελέτης σχετικά με τις ανακαλύψεις.
Το ηφαίστειο της Θήρας εξερράγη περίπου το 1600 π.Χ. και ήταν μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η έκρηξη εξαφάνισε τη μινωική πόλη Ακρωτήρι στο νησί και τα επακόλουθά της μπορεί να συνέβαλαν στην καταστροφή του μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη, περίπου 120 χιλιόμετρα νότια. Η τέφρα από τη Θήρα ίσως έφτασε μέχρι την Αίγυπτο και πιθανόν να προκάλεσε έναν παγκόσμιο ηφαιστειακό χειμώνα που έφτασε μέχρι και την Κίνα.



Αρχαία έκρηξη

Παρά την εκτεταμένη καταστροφή και τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που πρέπει να έχασαν τη ζωή τους, έχουν βρεθεί τα λείψανα μόνο ενός άνδρα που θάφτηκε κάτω από τα ερείπια στη Σαντορίνη και τα οποία ανακαλύφθηκαν τον 19ο αιώνα, δήλωσε ο Şahoğlu.
Πολλά θύματα από τουλάχιστον τέσσερα τσουνάμι που έπληξαν τη Μεσόγειο μετά την έκρηξη της Θήρας πιθανότατα παρασύρθηκαν στη θάλασσα. Ίσως οι αρχαιολόγοι να έχουν βρει και άλλα λείψανα από αυτό το γεγονός και να υπέθεσαν λανθασμένα ότι οι άνθρωποι αυτοί σκοτώθηκαν από άλλες αιτίες.
Μπορεί να είναι δύσκολο να δει κανείς τα σημάδια της καταστροφής που προκάλεσε ένα αρχαίο τσουνάμι και συχνά τα σημάδια αυτά μπορούν να επιβεβαιωθούν μόνο από την παρουσία μικροσκοπικών απολιθωμάτων θαλάσσιων ζώων, δήλωσε η Μπέβερλι Γκούντμαν-Τσέρνοφ, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα και επικεφαλής συν-συγγραφέας της μελέτης.
Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα, ο άνδρας ήταν περίπου 17 ετών όταν πέθανε. Σκοτώθηκε από το τσουνάμι και στη συνέχεια ξεβράστηκε σε έναν τοίχο στην πόλη της Εποχής του Χαλκού. Τα λείψανα του σκύλου βρέθηκαν σε κοντινή απόσταση, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο άνδρας και ο σκύλος ήταν μαζί όταν σκοτώθηκαν, σύμφωνα με την αρχαιολόγο.



Προσπάθειες διάσωσης

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι πάνω από το πτώμα του άνδρα είχε σκαφτεί σκόπιμα ένας λάκκος, πιθανώς σε μια προσπάθεια διάσωσής του ή ανάσυρσης του σώματός του για να ταφεί κανονικά. Παρόμοιοι λάκκοι είχαν σκαφτεί και αλλού στην περιοχή, προφανώς αμέσως μετά από τα πρώτα κύματα τσουνάμι.
Ο Şahoğlu δήλωσε ότι η ομάδα θα εξετάσει τα λείψανα χρησιμοποιώντας ανάλυση του DNA τους, ώστε να μάθει περισσότερα για τον νεαρό άνδρα και τον σκύλο. Θα αναζητήσει επίσης, και άλλα ίχνη του τσουνάμι στην περιοχή, ενώ η πρόσφατη ανακάλυψη στο Τσέσμε θα τη βοηθήσει να επανεκτιμήσει τα στοιχεία από τους αρχαιολογικούς χώρους που βρίσκονται κοντά στην περιοχή.



Οι αρχαιολογικές εργασίες στο Τσέσμε έχουν πλέον ολοκληρωθεί και οι αρχές αναμένουν τώρα την έγκριση για την κατασκευή ενός μουσείου πάνω από τον χώρο για τη διατήρηση των ανασκαφών, είπε.
Τα ευρήματα της ανασκαφής δημοσιεύθηκαν στις 4 Ιανουαρίου στο «Proceedings of the National Academy of Sciences».

protothema.gr/

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2021

Οικισμοί 10.000 χρόνων (τουλάχιστον) είναι βυθισμένοι στην θάλασσα της Ζακύνθου…

Κατά το Πλειστόκαινο η Ζάκυνθος ήταν, πιθανότατα, συνδεδεμένη με την Κεφαλονιά και την Ιθάκη…
Πριν 27.000 έως 6.000 χρόνια, η στάθμη της θάλασσας γύρω από την Ζάκυνθο, κυμάνθηκε μεταξύ 120 - 20 μ. χαμηλότερα από την σημερινή στάθμη. Κατά συνέπειαν, η στεριά της Ζακύνθου ήταν μεγαλύτερη από ό,τι είναι σήμερα. Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ότι οιαδήποτε πρώιμη Μεσολιθική (8300 - 6000 π.Χ.) ή νεολιθική (6000 - 3200 π.Χ.) κατοίκηση σε παραθαλάσσιους οικισμούς είναι πλέον υποβρύχια (κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας[1].
Έρευνες στο νησί (1965 και 1966) ανακάλυψαν αρκετές παλαιολιθικές τοποθεσίες, που υποδεικνύονται από διάσπαρτα λίθινα εργαλεία και αγγεία.[2]
Η κεραμική και η λίθινη τέχνη της Εποχής του Χαλκού υποδηλώνουν ότι το νησί είχε συνεχή ανθρώπινη παρουσία, από την Μέση Παλαιολιθική και μετά.[3]
Στην περιοχή Κατασταρίου, υπάρχουν κάποια κοιτάσματα γης που είναι αρκετά βαθειά ώστε να ελεγχθούν ως στρωματογραφικά στρώματα. Εκεί Ζακυνθηνοί αγρότες καλλιέργησαν την γη, καλλιεργώντας ελιές (Olea europaea) και σταφύλια (Vitis vinifer) - τις μεγαλύτερες εξαγωγές του νησιού ακόμη και έως σήμερα!
Η Ζάκυνθος ήταν νησιωτική γη, ξέχωρη από την ηπειρωτική Ελλάδα και τα άλλα Ιώνιο νησιά, για πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από την Παλαιολιθική. Αυτό σημαίνει ότι είχε και κάποιο είδος ναυτιλίας και ότι οι αρχαίοι Ζακύνθιοι ήταν (και αυτοί, όπως σχεδόν όλοι οι αρχαίες Έλληνες) ναυτικοί…[4]

ΠΗΓΗ: Richard Takkou, Sonja Dobroski «A Discourse on the Archaeological History of Zakynthos: Alternative Approaches», στο International Journal of Student Research in Archaeology (IJSRA), Μάρτιος 2016, vol. 1, αρ. 1, 89–102. Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.12.2016.


Sordinas, (1970) surveyed the island between 1965 and 1966 and discovered several Paleolithic sites indicated by scattered lithics and pottery. Interestingly the only full-scale excavation of a pre-historic site was conducted by Agallopoulou, (1973), who excavated 14 Mycenaean tombs in an ancient cemetery in the village of Kambi located 30 km north of the town of Zakynthos.
The seismic activity and eustasy suffered by Zakynthos has been constant and consistent since the Middle Pleistocene (Zelilidis et al.,1998:400). In the period from 25,000 to 4,000 BC the sea level has fluctuated between 120–20 m below present level and, consequently, the landmass of Zakynthos was greater than it is today. Effectively, this means any early Mesolithic (8300–6000 BC) or Neolithic (6000–3200 BC) coastal settlements are now underwater (Ferentinos et al., 2012:2172). Even though Zakynthos probably was attached to Kefalonia and Ithaki during parts of the Pleistocene, the group of islands remained insular and detached from the Greek mainland. Moreover, geological research indicates that the peninsula of Vasilikos was detached from the rest of Zakynthos and constituted a separate island until the end of the Bronze Age (Lambeck and Purcell, 2005). The evidence of Paleolithic stone tools and Bronze Age pottery and lithics indicates that the island had a constant human presence from the Middle Paleolithic onwards (Kourtessi-Philippakis, 1999:286). Nevertheless, the lack of stratigraphic deposits on the island make it difficult to assess these finds in a secure chronological framework. In all cases, the lithics and pottery have been found at open-air (surficial) sites or in off-site (back dirt) material. Further, in the region of Katastari, where there are some deposits of earth that are deep enough to be quantified in stratigraphic layers, farmers have worked this land for hundreds of years cultivating olives (Olea europaea) and grapes (Vitis vinifer) – the island’s largest exports.
Landscapes are not static nor do they exist in a temporal vacuum. A post-colonial approach to archaeology in this region would value local understandings of landscape and ancient material heritage. For example, during our preliminary fieldwork in August 2015 we ascertained from several local people the belief that prehistoric occupation on the island was heavily connected to the other Ionian islands via seafaring. Current island commerce and activities have most likely been projected onto the ancient past. However, it is notable that archaeologists have not adequately studied the ancient seascapes in the region. This is peculiar considering the fact that Zakynthos has remained insular from the Greek mainland and the other Ionian islands for many thousands of years before the Paleolithic, which means the presence of early humans at Zakynthos during Palaeolithic times must have involved some type of seafaring (Ferentinos et al., 2012). Local folklore and contemporary identity construction in relation to ancient heritage provides inspiration to these complex archaeological landscapes. This is no doubt due to the keen observations of local people who live and work those same landscapes and seascapes of earlier ancient inhabitants. This intimate, intuitive acquaintance with Zakynthos is unique to local people and should not be taken for granted.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Βλ. Ferentinos et al., 2012:2172.
[2] Βλ. Sordinas, 1970.
[3] Βλ. Κουρτέση-Φιλιππάκης, 1999:286.
[4] Βλ. Ferentinos et al., 2012.

βυθισμενοι Οικισμοι 10.000 χρονια θαλασσα Ζακυνθου, Πλειστοκαινο Ζακυνθος Κεφαλονια Ιθακη, 27.000 25.000 6.000 χρονια, σταθμη θαλασσας πρωιμη Μεσολιθικη 8000 8300 - 6000 πΧ νεολιθικη 6000 - 3200 πΧ κατοικηση παραθαλασσιος οικισμος υποβρυχια 1965 1966 παλαιολιθικη εποχη τοποθεσια λιθινα εργαλεια αγγεια κεραμικη λιθινη τεχνη Εποχη Χαλκου ανθρωποι Μεση Παλαιολιθικη Κατασταρι στρωματογραφια Ζακυνθηνοι αγροτες καλλιεργεια γη, ελια Olea europaea σταφυλια Vitis vinifer ελιες, ελαιοδενδρο, ελαιοδεντρο, σταφυλι, αμπελι, κρασι, νησι ηπειρωτικη Ελλαδα Ιωνιο ιονιο, ιονια, ιωνια, νησια, πελαγος, ναυτιλια Ζακυνθιοι αρχαιοι Ελληνες ναυτικοι, Archaeological History of Zakynthos φερεντινος, Σορντινας, Κουρτεση Φιλιππακης

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΖΑΚΥΝΘΟ, ΕΔΩ.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021

Εφορία Αρχαιοτήτων Κιλκίς: Ένας νέος αρχαιολογικός χώρος γεννιέται!

Πού ακριβώς βρίσκεται – ποια είναι τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν (Εντυπωσιακές εικόνες)
.

Κυριακή Τσολάκη

Κοντά στον πυρήνα του Μακεδονικού Βασιλείου, 26 χλμ ΒΑ της πρωτεύουσάς του Πέλλας, στους ύστερους κλασικούς/πρώιμους ελληνιστι­κούς χρόνους (ύστερος 4ος/πρώιμος 3ος αι. π.Χ.) άκμαζε στην περιοχή της αρχαίας Βοττιαίας –σύμφωνα με τη Δρ Γεωργία Στρατούλη, Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κιλκίς- μια άγνωστη στο ευρύ κοινό αρχαία πόλη, με ορατά μνημεία μέχρι τις μέρες μας (Εικ. 1), και στον αστικό και τον αγροτικό χώρο της κοινότητας Τούμπας του δήμου Παιονίας στο νομό Κιλκίς, 8 χλμ βόρεια από τη γνωστή αρχαία Ευρωπό, την ‘ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΝ’, γενέτειρα του ηγέτη της θρυλικής δυναστείας των Σελευκιδών, του Σελεύκου Α’ του Νικάτορα.
ΕΙΚΟΝΑ1
Το όνομα της αρχαίας πόλης, 1200 μ. βόρεια του σημερινού οικισμού της Τούμπας, παραμένει άγνωστο. Μπορεί, όμως, να το μάθουμε, όταν θα ανασκαφεί το οικιστικό της σύνολο, το οποίο αναπτύσσεται στον χαμηλό λόφο ‘Σημάδι’ με κορυφή τραπεζιόσχημου σχήματος (‘τράπεζα’) (Εικ. 2), σε περιοχή παλαιών μαιανδρισμών του ποταμού Γοργόπη, που με τα γάργαρα νερά του από πηγές του Πάικου όρους κυλά περί τα 100 μ. βόρεια της αρχαίας πόλης και με κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά εκβάλλει στον ποταμό Αξιό.
ΕΙΚΟΝΑ 2
Το νεκροταφείο της αριστοκρατικής τάξης
Περί τα 250μ. νότια της αρχαίας πόλης, σε αγροτική περιοχή με σιταροχώραφα, ελαιόδενδρα και ροδώνες, ο περιηγητής συναντά δύο κυρίαρχους στο τοπίο αντικριστούς ταφικούς τύμβους (Ι & ΙΙ) (Εικ. 1, 3), ενώ ένας τρίτος υπάρχει σε απόσταση περ. 900 μ. νότια, εντός του σύγχρονου οικισμού, με το κωδωνοστάσιο του ναού του Αγ. Αθανασίου επί αυτού (Εικ. 1, 4).
Τα μνημεία αυτά ανήκαν σε νεκροταφείο της αριστοκρατικής τάξης τής υπό συζήτηση αρχαίας πόλης και η θέση τους σηματοδοτεί την πορεία κεντρικού αρχαίου δρόμου επικοινωνίας αυτής της πόλης με άλλες (π.χ. την αρχαία Ευρωπό) καθώς και πολίσματα της ευρύτερης περιοχής.
ΕΙΚΟΝΑ3
ΕΙΚΟΝΑ 4
ΕΙΚΟΝΑ 5
Ο σχεδόν ακέραια σωζόμενος Ταφικός Τύμβος Ι (Εικ. 3), με διάμετρο 40,0 μ. και ύψος 9,0 μ., ερευνήθηκε την δεκαετία του 1960 από τον Έφορο Αρχαιοτήτων Φώτιο Πέτσα.
Στην περιφέρεια του τύμβου αποκαλύφθηκε συλημένος υπόγειος μονοθάλαμος τάφος μακεδονικού τύπου (Εικ. 5), εξαιρετικής κατασκευής και με μνημειακή άλλοτε πρόσοψη -σύμφωνα με την κ. Στρατούλη-, με χαρακτηριστική καμαρωτή οροφή, κλίνη στο εσωτερικό του και εντυπωσιακή δίφυλλη μαρμάρινη θύρα.
Η ολοκλήρωση της αποκάλυψης τού δρόμου τού τάφου (Εικ. 6), μήκους περ. 13,0-14,0 μ., με νέα ενδιαφέροντα στοιχεία για την διάνοιξή του στον υποκείμενο μαργαϊκό ασβεστόλιθο και το περιεχόμενο των επιχώσεών του, αποτέλεσε αντικείμενο της υπό εξέλιξη ανασκαφικής έρευνας της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κιλκίς, στο πλαίσιο έργου στο τρέχον ΕΣΠΑ 2014-2020, με στόχο την ολοκλήρωση των εργασιών προστασίας και ανάδειξης των δύο ταφικών τύμβων και του περιβάλλοντος χώρου τους για την απόδοσή τους στη σύγχρονη κοινωνία ως νέου, φιλικού και επισκέψιμου αρχαιολογικού χώρου στην Κεντρική Μακεδονία, επεκτείνοντας την πολιτιστική διαδρομή των πρώιμων ελληνιστικών χρόνων από την Πέλλα στην Ευρωπό και την Τούμπα του ν. Κιλκίς.
ΕΙΚΟΝΑ 6

Νέες μελέτες και υλοποίηση έργου
Στον Ταφικό Τύμβο ΙΙ (Εικ. 3, 7), διαμέτρου 35,0 μ. και σωζόμενου ύψους 5,0 μ., ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε το 1992 από την αρχαιολόγο της πρώην ΙΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θωμαή Σαββοπούλου.
Στο κέντρο του τύμβου αποκαλύφθηκε συλημένος κιβωτιό­σχημος τάφος (3,0 μ. x 2,5 μ., Εικ. 8) επιμελημένης κατα­σκευής με κάλυψη από μεγάλους ογκόλιθους.
Η αποκάλυψη αγγείων από τελετουργικές προσφορές, σε επαφή σχεδόν με τον τάφο, επιτρέπουν την χρονολόγησή του προς το τέλος του 4ου αι. π.Χ., όντας πιθανό να είναι λίγο παλιότερος του μακεδονικού τάφου του Ταφικού Τύμβου Ι.
ΕΙΚΟΝΑ 8
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κιλκίς φιλοδοξεί, σύμφωνα με την Προϊσταμένη της κ. Στρατούλη, σε συνέχεια του υπό εξέλιξη έργου, που πραγματοποιείται από τις αρχές του 2021 στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2014-2020 στους δύο ταφικούς τύμβους, να προβεί με νέες μελέτες και υλοποίηση έργων ήπιου χαρακτήρα στη συνολική ανάδειξη των μνημείων της αρχαίας πόλης στην κοινότητα Τούμπας.
Η ΕΦΑ Κιλκίς προσβλέπει στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης χωρικής παρέμβασης, η οποία -σε συνεργασία και με τις τοπικές αρχές- θα αξιοποιήσει και ενσωματώσει (Εικ. 1) σε μια ενιαία τοπική πολιτιστική διαδρομή/σε ένα εκτεταμένο αρχαιολογικό πάρκο 1,5 χλμ - μια μορφή σύγχρονου ‘open air museum’ με γνωσιακό και ψυχαγωγικό περιεχόμενο, τόσο στοιχεία της ενδιαφέρουσας γεωλογικής ιστορίας, γενικότερα του πλούσιου περιβάλλοντος και της αγροτικής οικονομίας της περιοχής, όσο και της κοινωνικο-πολιτικής διαχρονικής ιστορίας της.