Ύμνος για την Ελλάδα! Οι εντυπώσεις των Ταραντίνων Σπαρτιατών μετά την επίσκεψή τους.

Πριν από ένα μήνα, έγινε ένα σημαντικό γεγονός παρόλο που δεν του δόθηκε η αρμόζουσα σημασία, λόγω ελλειπούς ενημέρωσης. Μετά από 2.716 χρόνια, οι Ταραντίνοι άποικοι, έκαναν το ταξίδι της επιστροφής, σαν προσκύνημα Σπάρτη. Έκαναν δηλαδή το αντίστροφο δρομολόγιο, όπως ακριβώς όταν οι πρόγονοί τους δημιούργησαν την αποικία.
Είναι πολύ συγκινητικές οι εντυπώσεις τους από αυτό το γεγονός, και τις παραθέτω όπως ακριβώς τις εκφράζει ο πρόεδρος του συλλόγου «Taranto Spartana» κος Giovanni Orlando.


Επιτρέψατε μου να σας αφηγηθώ και να σας περιγράψω αυτό που υπάρχει μέσα μου, προτού σας μιλήσω για όσα είδα έξω από μένα.
Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου! Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου!

Αυτό με συγκίνησε ,αυτό με ώθησε να προγραμματίσω το ταξίδι προς την Σπάρτη να τιμήσω την γη που με γέννησε, για να φανώ αντάξιος να αισθανθώ μέρος της ώστε να μοιραστώ την μοίρα της. Και η γη μου, αυτή που τώρα πατώ μου απήντησε : «Δεν πρέπει να τιμήσεις έμενα, αλλά εκείνους που με έκαναν μεγάλη, εκλεπτυσμένη, με πολιτισμό, σεβαστή και με δέος, εκείνους τους άνδρες που ξεκίνησαν τα πάντα ,εκείνους που ελεύθεροι πλημμύρισαν κάθε μέρος μου με δόξες και τιμές, που με σεβάστηκαν και με αγάπησαν όσο κανείς πια στα 2700 χρόνια». Γι αυτό η επιστροφή στις ρίζες μου ,δεν ήταν απλώς μια επιλογή μου, αλλά επιβάλει της συνειδήσεως μου. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι λιγότερο, έπρεπε να πράξω σαν να το υπαγορεύει η Βίβλος, όπως υπαγορεύει κάθε ιερά αρχή που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του, εάν θέλει να προσαγορεύεται έτσι. Έπρεπε να κάνω το «Λατρευτικό Προσκύνημα» , εστί όπως αναφέρεται παντού και ως ονομασία του ταξιδίου μας. Έπρεπε να το κάνω σεβόμενος την διαδρομή των Παρθενίων, δια θαλάσσης και με ιστιοφόρο, ξαναδιασχίζοντας τους δύσκολους, επιπόνους και επικίνδυνους δρόμους τους. Για να βρεθώ όμως που; Δεν γνώριζα όμως ούτε εγώ που θα βρισκόμουν και τι με περίμενε. Βρισκόμουν σε αναζήτηση συμβόλων, ιχνών, ιχνών γιγάντων που σιωπηλοί, λακωνικοί εδώ και χιλιετίες ατένιζαν με ακούραστο βλέμμα προς τον ορίζοντα, εκείνα τα μέρη , όπου ο ήλιος δύει. Βρήκα γίγαντες, τόσο μεγάλους στο πνεύμα που σε θαμπώνουν, τόσο ισχυρούς στην συμπεριφορά και στις αρχές που υπερβαίνουν τις χιλιετίες ,που νικούν τους εχθρούς της αλήθειας. Ναι τους βρήκα από την οσμή τους ,με την οποία είναι εμποτισμένη η Λακωνία, οσμή ιδρώτα και αίματος, σιωπηλών θυσιών δίχως θρήνο. Ακούγοντας λοιπόν τη σιωπή δεν μένει παρά να μάθουμε να ζούμε ως ελεύθεροι άνθρωποι σε ελεύθερη γη που να την αγαπάμε να την σεβόμεθα και να την τιμάμε.Αυτό που δεν περίμενα να βρω, ίσως γιατί δεν ξεκίνησα με πρόθεση να τους βρω, ήταν οι άνδρες και οι γυναίκες της Λακωνία, αλλά και όλης της Ελλάδας. Εκείνους όχι, δεν γνώριζα, έτι ήταν εκεί. Εκείνοι που την πρώτη φορά, χωρίς να τους έχεις ξαναδεί, σε κοιτούν στα μάτια και σου λένε: «Kαλώς ήρθες στο σπίτι Αδελφέ!». Αυτοί ήταν η φωνή των Γιγάντων που άφησαν αυτό το μήνυμα, όταν επιστρέψαμε. Για δεκάδες επί δεκάδων γενεών πέρασε αυτό το μήνυμα, από στόμα σε στόμα, από πατέρα σε γιο, ακούραστα, με την βεβαιότητα, ότι θα επιστρέφαμε. Ναι επιστρέψαμε, επιστρέψαμε σ’ αυτήν την μητέρα, την κυρτωμένη από τα χρόνια, τους αιώνες, τις χιλιετίες που δεν έχει ούτε την δύναμη να ανασηκώσει το βλέμμα να καταλάβει τι λες, διότι μιλάς μια άλλη γλώσσα, αλλά γνωρίζει, γιατί δεν γίνεται να μην γνωρίζει, ότι είσαι τέκνο της, ότι γύρισες σπίτι και αυτό είναι το μόνο που μετράει. Το μόνο!. Και αυτή η αγκαλιά δεν είναι νέα, αλλά παντοτινή, από τότε που χιτών κάλυπτε το κρέας, το αισθάνεσαι στο δέρμα σου σαν κάτι δικό σου, ως κάτι που αποτελεί μέρος από τα οστά σου. Οι καταιγίδας έπληξαν τις γαίες μας, εκείνες όπου ανατέλλει και δύει ο ήλιος, και την ελπίδα, επειδή μίσος και αίμα διέκοψαν δεσμούς, και συναισθήματα. Άλλα οι γίγαντες παρακολουθούν, πάνω απ’ όλους τα πάντα, έχουν ήδη δώσει και από αυτούς δεν μπορεί να αφαιρέσει κανείς τίποτα. Ακόμη και αν καταστραφεί και η τελευταία πέτρα, η φωνή τους θα μείνει πάντα ζωντανή, παρούσα και αθάνατη. Διότι βρίσκεται μέσα σ’ εμάς, εμάς τους Έλληνες.

Associazione Culturale
“Taranto Spartana”
Il Presidente
Giovanni Orlando

Πολιτιστικός Σύλλογος
`Σπαρτιάτης Τάρας`
Ο Πρόεδρος
Τζοβαννι Ορλαντο

Μερικές φωτογραφίες από τις σημαντικότερες στιγμές και συναντήσεις των αδελφών μας

    Στό Γύθειο με τον δήμαρχο κο Χατζηχαραλάμπους Συμεών

Στην ακρόπολη της αρχαίας Σπάρτης

Στην ακροπολη της αρχαίας Σπάρτης

Στην αρχαία Σπάρτη

Μιά μυρτιά από τον Τάραντα που φυτεύτηκε.

Ο αρχηγός της αποστολής Τζιοβάνι Ορλάντο και ο δήμαρχος Σπάρτης Σαράντος Αντωνάκος  ανταλλάσουν αναμνηστικά δώρα.

Ο κος Τζιοβάνι Ορλάντο στούς Δελφούς.

Το πλοίο με το οποίο έκαναν τό ταξίδι.

 Συμβολικό τελετουργικό

Περισσότερα στοιχεία εδώ