26 Ιουλίου 1822 “Σπεύσατε στα Δερβενάκια”

Του Ιωάννη Μιχαλακάκου
εκπαιδευτικού

Μάχη στα Δερβενάκια - καλλιτεχνική απεικόνιση από το Greek Herald

Μια από τις σημαντικότερες μάχες τις σύγχρονης ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας, με σοβαρό αντίκτυπο στα γεωπολιτικά γεγονότα, ήταν η νίκη των Ελλήνων στα Δερβενάκια τον Ιούλιο του 1822.
Μετά από την τελική ήττα και τον θάνατο του Αλή Πασά, οι οθωμανικές δυνάμεις υπό τον Χουρσίτ πασά, οι οποίες είχαν σταθμεύσει στη Λάρισα (μεγάλο οθωμανικό στρατιωτικό κέντρο της εποχής), κινήθηκαν νότια, για να αντιμετωπίσουν την ελληνική επανάσταση με ισχυρότατο εκστρατευτικό σώμα. Επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος ήταν ο Μαχμούτ Πασάς ή αλλιώς Δράμαλης καθώς είχε γεννηθεί στην Δράμα.
Το στρατιωτικό αυτό σώμα αποτελούνταν από πυροβόλα, 24.000 πεζούς και ιππικό καθώς και 6.000 βοηθητικό – υποστηρικτικό προσωπικό. Μαζί με τον Δράμαλη θα εκστράτευαν και πλήθος μπέηδων και αγάδων από την Μακεδονία, την Αλβανία, την Ήπειρο, την Θεσσαλία και την Θράκη όπως ο Ζίχναλή Χασάν Πασάς, ο πρώην Μέγας Βεζίρης Τοπάλ ή Σεΐντ Αλή Πασάς, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ερήπ Αχμέτ Πασάς, ο Χασάν Κασάμπασης, ο Τσαρκατζή Αλή Πασάς, ο Μόραλη Αλή Πασάς, ο Δελή ή Ντελή Αχμέτ, ο Δελήμπασης κ.ά. Αποστολή του ήταν να καταστείλει την ελληνική επανάσταση η οποία είχε εδραιωθει πάνω από ένα έτος στην Πελοπόννησο και να αναλάβει καθήκοντα του Μόρα – Βαλεσή (διοικητού του Μοριά).
Κατά την διάρκεια της καθόδου του στον Μοριά, ο Δράμαλης έσπερνε τον φόβο και τον πανικό.
Στα τέλη Ιουνίου φθάνει στο Ζητούνι (Λαμία) ενώ την 1η Ιουλίου πυρπολεί την Θήβα.
Παρακάμπτει την Ακρόπολη των Αθηνών όπου φυλασσόταν από 500 άνδρες και προχωρεί προς την Πελοπόννησο. Κανείς από τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς δεν στάθηκε να τον πολεμήσει.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος μάλιστα έγραψε στην κυβέρνηση:
“Σας στέλω 30.000 Τούρκους για να μονοιάσετε. Κάμετέ τους ότι θέλετε. Εγώ υπόσχομαι να μην αφήσω άλλους να περάσουν και αναλαμβάνω τον Σερασκέρ Χουρσίτ πασά.”
Σκοπός του Δράμαλη ήταν να τρομοκρατεί με τις μεθόδους βίας και με τον όγκο του στρατού του, ο οποίος έμοιαζε με ανθρώπινο ποτάμι να τροφοδοτεί τον πανικό. Στις 5 Ιουλίου φθάνει στην Κόρινθο ενώ στις 7 την καταλαμβάνει αμαχητί καθώς ο φρούραρχος της Αχιλλέας Θεοδωρίδης την εγκατέλειψε. Έπειτα ορμητικά και με ισχυρή αυτοπεποίθηση εφόσον κανείς δεν είχε σταθεί στο διάβα του εισέβαλε στην κοιλάδα του Άργους. Εκεί προκειμένου να τρομοκρατήσει τον τοπικό πληθυσμό και να περάσει αμαχητί δια της βίας στην υποταγή του προέβη σε ωμότητες και σφαγές.
“ένθα έμενον άταφα και όζοντα πτώματα γονέων, και αδελφών, συγγενών και φίλων, άλλα μεν εστημένα όρθια εντός των ληνών και έχοντα παρά τους πόδας τας κεφαλάς, άλλα εις τους τοίχους όρθια επίσης και επί των τοίχων αι κεφαλαί με εξωρυγμένους τους οφθαλμούς, και άλλα ερριμένα το εν επί του άλλου εις το μέσον των οδών, τα πλείστα ακέφαλα…”Σε αυτή την δύσκολη στιγμή για τον τόπο και τον λαό της Πελοποννήσου έπρεπε να παρθούν και γενναίες αποφάσεις καθώς ακόμα και η κυβέρνηση από φόβο της σύλληψης διέφυγε σε πλοία. Την 10η Ιουλίου του 1822 στον Αχλαδόκαμπο, στο Χάνι του Αγά πασά, έγινε πολεμικό συμβούλιο, στο οποίο έλαβαν μέρος οι: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Πέτρος Μαυρομιχάλης, Δημήτριος Υψηλάντης, Αρχιμανδρίτης Φλέσσας, Πάνος Κολοκοτρώνης, Διονύσιος Ευμορφόπουλος, τα παιδιά του Πέτρου Μαυρομιχάλη, Γιωργάκης και Ιωάννης, καθώς και οι Λακεδαιμόνιοι Παναγιώτης Κρεββατάς, Αντώνιος Κουμουστιώτης, Πέτρος Αναγνωστόπουλος (Μπαρμπιτσιώτης), Ανδρέας και Θεόδωρος Ζαχαρόπουλος.
Εκεί αποφασίστηκαν τα εξής:Φύλαξη των πηγών νερού και καίριων σημείων ώστε ο Δράμαλης να απομονωθεί στον Αργολικό κάμπο. Παράλληλα δηλητηρίαζαν με νεκρά ζώα άλλες πηγές ώστε ο στρατός να μην έχει πρόσβαση σε νερό.
Καύση και δέσμευση όλων των σιτηρών και ζώων της Αργολίδας (καμένη γη) προκειμένου ο στρατός του Δράμαλη να περιοριστεί και να δεινοπαθήσει από την πείνα.
Αιφνιδιαστική κατάληψη του παλαιού κάστρου του Άργους με ισχυρή και αξιόμαχη δύναμη προκειμένου να οδηγήσει σε κωλυσιεργία και καταπόνηση των στρατευμάτων του.
Το παραπάνω σχέδιο τέθηκε άμεσα σε εφαρμογή. Κάηκαν εκτεταμένες εκτάσεις γης προκειμένου το οθωμανικό ιππικό να μην έχει τίποτα να φάει.
Παράλληλα απομακρύνθηκαν όλα τα ζώα από την περιοχή με αποτέλεσμα το στράτευμα να πεινάσει. Επιπλέον πολλά πηγάδια στην περιοχή του Άργους δηλητηριάστηκαν ενώ άλλα φυλάσσονταν επιμελώς με αποτέλεσμα η παροχή νερού στο στράτευμα να είναι ελλιπής και να εξαπλωθούν ασθένειες.
Κίνηση υψηλής στρατιωτικής σημασίας ωστόσο ήταν η κατάληψη του παλαιού κάστρου του Άργους (Λάρισα ονομαζόμενο).
Οι καπετάνιοι Αθανάσιος Καρύγιαννης, Πέτρος Μπαρμπιτσιώτης, Αντώνης Κουμουστιώτης, Θεόδωρος Ζαχαρόπουλος με Λάκωνες καθώς και ο Γιώργος και Ιωάννης Μαυρομιχάλης, Ηλίας Σαλαφατίνος με Μανιάτες και ο Πάνος Κολοκοτρώνης με Αρκάδες, συνολικής δύναμης 700 ανδρών κατέλαβαν το φρούριο. Το εγχείρημα ήταν επίφοβο και για αυτό θεωρήθηκε σπουδαίο. Η δύναμη που ανέβηκε στο φρούριο ήταν ιδιαίτερα αξιόμαχη για αυτό και άντεξε στην πολιορκία των επόμενων ημερών προκαλώντας ιδιαίτερες φθορές στα σουλτανικά στρατεύματα που προσπαθούσαν μάταια να καταλάβουν την θέση του κάστρου. Μόνο λόγω έλλειψης τροφοδοσίας και κυρίως νερού αποφασίστηκε η εγκατάλειψη του κάστρου. Στις 22 και 23 του μηνός ο Κολοκοτρώνης, έπειτα από γόνιμη επανεκτίμηση, εφαρμόζει γενικευμένη επίθεση, «ολοτρόγυρα», όπως ο ίδιος λέει, σε μία προσπάθεια να φθάσουν οι ελληνικές δυνάμεις ως τα τείχη. Οι πολιορκούμενοι, αφού έκαναν «φανό», αξιοποίησαν την ευκαιρία και εξήλθαν επιτυγχάνοντας να διασπάσουν τον κλοιό και να ενωθούν τις πρωινές ώρες με τους επιτιθέμενους. Το σχέδιο φθοράς είχε στεφθεί με επιτυχία.
Οι Τούρκοι βρήκαν ένα άδειο κάστρο.
Τις αμέσως επόμενες μέρες στο πολεμικό συμβούλιο που ακολούθησε υπήρξε διχογνωμία των επαναστατών για το πως θα αντιδράσει ο Δράμαλης. Οι Μανιάτες και αρκετοί άλλοι Πελοποννήσιοι θεώρησαν πως θα προστρέξει για βοήθεια στην Τρίπολη και άρα εκεί έπρεπε να δοθεί το βάρος της αμύνης. Ο Κολοκοτρώνης ωστόσο θεωρούσε πως ο Δράμαλης θα κινηθεί προς τον Ισθμό της Κορίνθου προκειμένου να δεχθεί τροφοδοσία από τον στόλο. Σε μια θυελλώδη διαφωνία που ακολούθησε τα στρατεύματα των επαναστατών τράβηξαν χωριστές διαδρομές. Μέρος των Μανιατών ακολούθησε τον Κολοκοτρώνη όπως ο Γαλάνης Κουμουνδουράκης, ο Χριστόδουλος Καπετανάκης, ο Μούρτζινος, Γιατράκος κ.ά.
Βασικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη ήταν ο αποκλεισμός του θηριώδους αλλά καταπονημένου στρατού του Δράμαλη στα Δερβενάκια και η τελική εξόντωση του. Μόλις επιβεβαίωσε ότι ο στρατός του εχθρού κινείται προς την Κόρινθο αιτήθηκε και εγκρίθηκε από την Πελοποννησιακή Γερουσία διαταγή άμεσης και υποχρεωτικής στρατολόγησης. Το προτότυπο της διαταγής φυλάσεται στο μουσείο Μπενάκη.

το πρωτότυπο της διαταγής της Πελοποννησιακής Γερουσίας

Η Πελοποννησιακή [Γερουσία]

Προς τους υπεφόρους προκρίτους κ΄ άπαντας […] Ζάτουνας, Ατσιχ[όλου], Μπέλεσι, έως άσπρα σπίτια κ΄ Σέρβου, κ΄ όλων των χωρίων Λιοδώ[ρας]

Ιδού αποστέλεται ο Κάπος Παρασκευάς Κολιόπ[ου]λος δια να συνάξη στρατιώτας από […] χρόνων μέχρι 60, όλοι εις τον πόλεμον με όπλα, με ξύλα, με πέτρας, κ΄ μ’ ό,τι άλλο φθοροποιόν εις τον εχθρόν, διότι εχαθήκαμε. Διατάττεσθε λοιπόν όλοι οι Χριστιανοί να εκκινήσετε εις τα Δερβένια δια την υπεράσπισιν της Πατρίδας. Προσέξατε μη παρακούσετε διότι ο ρηθείς Καπετάνιος έχει το πληρεξούσιον να καίει οσπίτια και να τιμωρεί τους απειθείς και λειποτάκτας. Πράξατε αφεύκτως ως διατάττεσθε.

‍Την 7 Ιουλίου 1822
Τρίπο[λη]

Κολοκοτρώνης
Δημητράκης Πλαπούτας

‍Υπογραφές Γερουσίας
Ασημάκης Φωτήλας Αντιπρόεδρος
Ιωάννης Γ. Οικονομίδης
Ηλίας Καράπαυλος
Δημήτριος Καλαμαριώτης[…]

Σφραγίδες:

Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑ 1821, με σύμβολα τον σταυρό και τον αναγεννώμενο φοίνικα
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, με σύμβολα τον σταυρό και την άγκυρα

Από την παραπάνω επιστολή προκύπτει η αποφασιστικότητα και η γενναιότητα ανθρώπων όπως ο Κολοκοτρώνης οι οποίοι γνώριζαν πως “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Είχαν βαθιά την πεποίθηση μέσα τους πως αν δεν ταρακουνήσουν ακόμα και με απειλές και με βία τον ραγιά θα παραμείνει ραγιάς χάνοντας το momentum της στιγμής. Τελικά μέσα από μεγάλες δυσκολίες μέσα σε 20 ημέρες συγκεντρώθηκε ένα πλήθος 2.500 ανδρών, ελλιπώς εξοπλισμένων, άμαθων και φοβισμένων στον πόλεμο ικανών όμως να προκαλέσουν πανικό στον εχθρό. Λίγο πριν την μάχη ο Κολοκοτρώνης ανέβηκε σε έναν λόφο και προκειμενου να εμψυχώσει τους άνδρες τους είπε:
“Σήμερα ο καθείς από εμάς θα καταδιώκη πολλούς, θα πάρητε λάφυρα πολλά και θησαυρούς του Αλή Πασιά θα τους μοιράζετε με το φέσι τα φλωριά, όπου τα έχουν οι Τούρκοι, είναι χρήματα χριστιανικά. Τα είχεν ο τύραννος της Ηπείρου παρμένα από τους αδελφούς μας. Ο Άγιος Θεός μας τα έστειλε και είναι κελεπούρι δικό μας. Αύριον αυτήν την στιγμήν θα σας ιδώ όλους με τ' άρματα των Τούρκων, με τ' άλογά τους, λαμπροφορεμένους με τα ρούχα τους. Ο Θεός είναι με ημάς να μή σας μέλλη τίποτε…”
Ο Γέρος του Μοριά αποδείχτηκε προφητικός. Στις 26 – 27 – 28 Ιουλίου του 1822 οι Οθωμανικές δυνάμεις δέχτηκαν ένα μπαράζ συντριπτικών ηττών με κύριους συντελεστές τον Δ. Υψηλάντη, τον Θ. Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά στα Δερβενάκια, στο Αγιονόρι και στον Άγιο Σώστη που με αποτέλεσμα πάνω από 3.000 νεκρούς για το Οθωμανικό στρατόπεδο και πλήρης αποδιοργάνωση του. Ο απόηχος της νίλας του Δράμαλη όπως έμεινε στην ιστορία η μεγαλύτερη ήττα του τουρκικού στρατού στην σύγχρονη στρατιωτική ιστορία είχε πολλαπλά οφέλη.
Οι Έλληνες αναθάρρησαν και απέκτησαν αυτοπεποίθηση, πλήθος λαφύρων και πολεμοφοδίων σε ελληνικά χέρια και εξασφάλισαν σε βάθος χρόνου ότι ο Μοριάς θα παρέμενε σε ελληνικά χέρια.

Γιαταγάνι του Μαχμούτ Πασά Δράμαλη (λάφυρο) Μουσείο Μπενάκη

Πηγές

1. https://21objectsreveal.benaki.org/work/diatagi-tis-peloponisiakis-gerousias
2. Α. Βακαλόπουλος "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821" Αθήναι 1971, σ. 206-212
3. Κ. Παπαρηγόπουλος "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" τ.7ος, σ.91-95
4. Σαμπατακάκη Μαρία, Γιαννόπουλος Νίκος, Ψωμάς Λάμπρος, Δεληγιάννης Περικλής, Δερβενάκια 1822 
5. Ο Κολοκοτρώνης εξοντώνει την στρατιά του Δράμαλη, περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, εκσόσεις Περισκόπιο 2009
6. Φωτάκου (Χρυσανθόπουλος Φώτιος) "Απομνημονεύματα για την Επανάσταση του 1821", Εκδόσεις Βεργίνα 1858
7. Κατσουλάκος Θεόδωρος, Η συμβολή των Λακεδαιμονίων στην προάσπιση της ακρόπολης του Άργους (Ιούλιος 1822), Αργολική Βιβλιοθήκη, 2010,
8. https://argolikivivliothiki.gr/2010/12/19/the-contribution-of-the-lacedaemonians-to-the-defense-of-the-argos-citadel/
9. https://greekherald.com.au/culture/history/this-day-greeks-claim-victory-over-ottomans-battle-dervenakia/

maniatika.wordpress.com/

Οι Έλληνες ήταν φιλόξενοι, τώρα είναι φιλοξενούμενοι στη χώρα τους

Για δεκαετίες, τα σλόγκαν και οι καμπάνιες του ελληνικού τουρισμού βασίζονταν στη Φιλοξενία -που χαρακτήριζε τους Έλληνες από την αρχαιότητα- αλλά η ομηρική φιλοξενία, που δεν είχε καμία σχέση με τα χρήματα και την ιδιοτέλεια, δεν έχει καμία θέση στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, όπου όλα είναι χρήματα.Στις μέρες μας, ο υπερτουρισμός -σε συνδυασμό με την χρεοκοπία της Ελλάδας- έχει καταφέρει το εξής παράδοξο:
Οι Έλληνες, από φιλόξενοι, έχουν γίνει φιλοξενούμενοι στην ίδια τους τη χώρα. Οι Έλληνες φιλοξενούνται στην Ελλάδα από τους τουρίστες.
Όποιος ζει στο κέντρο της Αθήνας ή στα τουριστικά ελληνικά νησιά αισθάνεται φιλοξενούμενος των τουριστών. Και οι τουρίστες δεν είναι και πολύ φιλόξενοι με τους Έλληνες στην Ελλάδα. Πάντως, για την ώρα, μας ανέχονται.
Τα πάντα είναι για τους τουρίστες. Ολόκληρες γειτονιές -στην Αθήνα και στα νησιά- έχουν μετατραπεί σε ξενοδοχεία, αφού η λαίλαπα του Airbnb μετατρέπει ολόκληρες πόλεις σε ξενοδοχεία.
“Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου” μου είπε, πριν από λίγες μέρες, μια φίλη που μένει στου Μακρυγιάννη. Πάντα εκεί έμενε, είναι το πατρικό της. Θυμήθηκα ότι μερικά χρόνια πριν, ήταν πολύ χαρούμενη με το σπίτι της και με τη θέα από το μπαλκόνι της, πριν το Μουσείο της Ακρόπολης αποκτήσει περισσότερο ύψος από αυτό που προβλεπόταν στα σχέδια και της κρύψει οριστικά τη θέα στον Παρθενώνα.
Είναι σχεδόν αδύνατον να περπατήσεις στο κέντρο της Αθήνας, εξαιτίας του μεγάλου πλήθους των τουριστών. Αν θέλεις να πας να δεις μια ταινία στο Cine Paris στην Πλάκα, θα πρέπει να έχεις αγοράσει εισιτήρια online μέρες πριν, γιατί οι τουρίστες κατακλύζουν και τα θερινά σινεμά.
Οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας -όσοι απέμειναν- αναζητούν τρόπους να φύγουν από το κέντρο, αφού δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια βόλτα πια, ενώ οι τιμές έχουν εκτοξευτεί εξαιτίας των τουριστών. Βγαίνω να πιω έναν καφέ στη γειτονιά μου -δεν φταίω εγώ που γεννήθηκα κάτω από την Ακρόπολη- και πρέπει να επισημαίνω στους σερβιτόρους πως είμαι γείτονας και όχι τουρίστας, και πως δεν θέλω εμφιαλωμένο νερό γιατί το θεϊκό κορμί που βλέπουν μπροστά τους είναι ποτισμένο σε όλη του τη ζωή με το νερό της Αθήνας από τη βρύση.
Στους τουρίστες δεν μιλάω καν. Όταν μου μιλάνε για να με ρωτήσουν κάτι, λέω “Σόρι, νο σπικ ίνγκλις”. Όπως πάνε τα πράγματα, θα είμαι ο μόνος Έλληνας κάτοικος στην περιοχή της Ακρόπολης, και θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, εξηγώντας στους τουρίστες που είναι το ένα μέρος και πού το άλλο. Είμαι ευγενικός άνθρωπος αλλά δεν είμαι ηλίθιος. Πάντως, μου αρέσει πολύ που πολλοί τουρίστες σε ρωτάνε σε ποια εστιατόρια τρώνε οι ντόπιοι και μου αρέσει ακόμα περισσότερο η έκφρασή τους, όταν τους λες πως δεν υπάρχουν πια Αθηναίοι στο κέντρο της Αθήνας, γιατί εσείς μένετε στα σπίτια που έμεναν. Βέβαια, πολλοί τουρίστες παρατηρούν πως έρχονται στην Ελλάδα και δεν συναντούν Έλληνες· εκτός από τους Έλληνες που τους υπηρετούν.
Ήταν προφανές πως ο τουρισμός θα γίνει μονοκαλλιέργεια για την χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη Ελλάδα, αν και δεν είναι καθόλου έξυπνο να κάνεις μονοκαλλιέργεια ένα τόσο ευαίσθητο προϊόν όπως ο τουρισμός· ειδικά σε μια χώρα που οι διαλυμένες υποδομές της δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ούτε τους κατοίκους της, πόσο μάλλον σχεδόν 40 εκατομμύρια τουρίστες.
Επίσης, είναι προφανές πως η χώρα καταστρέφεται. Η κάποτε μαγική Σαντορίνη έχει ήδη καταστραφεί από τον υπερτουρισμό, την απληστία των κατοίκων της και την κρατική αδιαφορία, και η κατάστασή της είναι πια μη αναστρέψιμη. Η Σαντορίνη καταστράφηκε για πάντα. Είναι πια αργά για δάκρυα. Το παράδειγμα της Σαντορίνης δεν δείχνει να μαθαίνει τίποτα σε κανέναν, αφού και άλλα νησιά βαδίζουν με ταχύτατους ρυθμούς στον καταστροφικό δρόμο της Σαντορίνης.
Κανείς δεν έδωσε σημασία όταν έφυγαν από τη χώρα πάνω από 600 χιλιάδες Έλληνες -κάποιοι υποστηρίζουν πως οι Έλληνες που έφυγαν μετά την κρίση του 2008 και την χρεοκοπία του 2010 είναι πάνω από 1 εκατομμύριο-, ενώ κανείς δεν δίνει σημασία στο ότι οι νέοι Έλληνες συνεχίζουν να φεύγουν από τη χώρα, αλλά κάποιοι απορούν πού οφείλεται η υπογεννητικότητα και η ερήμωση της χώρας.
Οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν στην Ελλάδα, επειδή η Ελλάδα είναι πολύ ακριβή για αυτούς. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν ούτε διακοπές να κάνουν στη χώρα τους. Διακοπές στην Ελλάδα θα κάνουν -εκτός από τους τουρίστες- μόνο οι Έλληνες που ζουν πια στο εξωτερικό. Ως τουρίστες κι αυτοί. Τουρίστες στη χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Γιατί υπάρχει η Ελλάδα; Γιατί να υπάρχει μια χώρα, αν δεν μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων της; Αυτός είναι ο ρόλος μιας χώρας: να προσφέρει ζωή και ασφάλεια στους κατοίκους της. Διαφορετικά, δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Η σημερινή Ελλάδα έχει ως ρόλο να εξυπηρετεί τους τουρίστες. Οι Έλληνες δεν μετράνε. Οι Έλληνες -όσοι έχουν απομείνει- είναι για να προσφέρουν υπηρεσίες στους τουρίστες. Αλλά τα κέρδη από τον τουρισμό δεν μοιράζονται στην ελληνική κοινωνία.
Ξέρω τη συνέχεια. Και γελάω πολύ με τους Έλληνες επιχειρηματίες του τουρισμού που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως το επόμενο βήμα είναι ότι οι μεγάλες εταιρείες και τα μεγάλα πρακτορεία του εξωτερικού θα τους πάρουν τις επιχειρήσεις. Ήδη, συμβαίνει αυτό (σ.σ. Τα σπίτια στα νησιά και στην Αθήνα -και όχι μόνο- αγοράζονται εδώ και χρόνια μαζικά από ξένους, ενώ το ελληνικό κράτος δίνει και κίνητρα σε κάποιους από αυτούς -Golden Visa- για να αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα.).
Δεν θα υπάρχουν Έλληνες στα ελληνικά νησιά, εκτός από αυτούς που θα σερβίρουν και θα παρέχουν υπηρεσίες στους τουρίστες.
Πώς να είσαι φιλόξενος, όταν εσύ δεν μπορείς να ζήσεις στον τόπο σου;
Η παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία τελείωσε.
Οι δούλοι δεν μπορούν να είναι φιλόξενοι. Οι δούλοι δεν μπορούν να έχουν πολιτισμό.
Και οι Έλληνες είναι πια δούλοι. Με την θέλησή τους. Εθελόδουλοι.
Οι ξένοι πια στην Ελλάδα είναι οι Έλληνες.
Ας προσευχηθούμε οι τουρίστες να μας φερθούν με καλοσύνη και φιλοξενία.

Read more: https://pitsirikos.net/

Μην το παίρνεις προσωπικά

Φίλε μου Πιτσιρίκο, βοήθεια,
Το μυαλό μου κάνει τεράστια προσπάθεια να μην εκραγεί από την τρομακτική δύναμη της ηλιθιότητας γύρω μου.
Οκτώ μήνες γενοκτονίας των Παλαιστινίων και ακόμα ασχολούμαστε με “το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει”. Το ακούς σαν χαλασμένη κασέτα. Και μετά απαντάς στον συνομιλητή σου ότι, αν το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπάρχει, τότε το ίδιο δικαίωμα έχει και η Παλαιστίνη.
Και κάπου εκεί, το μυαλό τους βραχυκυκλώνει. Error 404.
Για να το ξεκαθαρίσουμε: κανένα κράτος ή κυβέρνηση δεν έχει “το δικαίωμα να υπάρχει”.
Κανένα.
Θα το αφήσω εδώ για ένα λεπτό, να κάτσει.
Να το ξαναπώ, γιατί η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης: κανένα κράτος ή κυβέρνηση δεν έχει “το δικαίωμα να υπάρχει”.
Οι κυβερνήσεις και τα κράτη δεν έχουν δικαιώματα, οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα.
Εκτός, βέβαια, αν είσαι Παλαιστίνιος.
Έχω σιχαθεί να ακούω Αμερικανούς φιλελέδες αξιωματούχους να λένε πόσο “ανησυχούν” για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα. Είναι σαν να σου κρατάει κάποιος το κεφάλι κάτω από το νερό και με τα δύο χέρια, και παράλληλα να φωνάζει “Βοήθεια, βοήθεια, κάποιος να βοηθήσει, ο καημένος πνίγεται!”
Το ίδιο επίπεδο ηλιθιότητας συναντά κανείς σε κάθε στρατιωτική επιχείρηση της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Η Ολλανδία –χώρα του ΝΑΤΟ και ανταγωνίστρια χώρα στην αγορά φυσικού αερίου με τη Ρωσία– και η Δανία, σκοπεύουν να προμηθεύσουν F-16 στο Κίεβο μέσα στους επόμενους μήνες.
Παρεμπιπτόντως, τα F-16 είναι ικανά να κουβαλούν πυρηνικές κεφάλες.
Οι αξιωματούχοι των δύο χωρών υποστηρίζουν ότι τα πολεμικά τους αεροσκάφη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πλήξουν στόχους μακριά από το πεδίο της μάχης, εντός της Ρωσίας. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Στόλτενμπεργκ, πρόσθεσε ότι καλωσορίζει την αλλαγή αυτή στην πολιτική των δύο χωρών, αλλά διευκρίνισε, παράλληλα, ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ένταση των εχθροπραξιών από την Ρωσία.
Δηλαδή, η Ολλανδία και η Δανία δίνουν το πράσινο φως στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει τα πολεμικά τους αεροσκάφη για να χτυπήσει μέσα στη Ρωσία, αλλά καλούν τους Ρώσους να δείξουν αυτοσυγκράτηση.
Ή είναι παντελώς ηλίθιοι, ή είναι ψυχασθενείς, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Για να το κάνω ακόμα πιο λιανά, οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις προμηθεύουν την Ουκρανία με αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων στρατιωτικό εξοπλισμό, όπλα, οχήματα, τανκ, πυρομαχικά, όλμους, ρουκέτες, υπερσύγχρονα πυραυλικά συστήματα και πολεμικά αεροσκάφη, είναι πρόθυμοι να μεταφέρουν το πεδίο της μάχης από την πρώτη γραμμή στην Ουκρανία, βαθιά εντός της ρωσικής επικράτειας, είναι πρόθυμοι να στείλουν δικό τους στρατό να πολεμήσουν, να σκοτώσουν και να πεθάνουν για να υπερισχύσουν έναντι της Ρωσίας, αλλά η Ρωσία δεν πρέπει να το παίρνει προσωπικά.
Είναι τόσο ψυχάκια, που μπορούν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο από δική τους απερισκεψία, και μετά να χαλαρώσουν πίνοντας μαρτίνι την ίδια ώρα που τα παιδιά των μεροκαματιάρηδων στέλνονται στην μηχανή του κιμά για να πετύχουν τους γεωπολιτικούς τους καπιταλιστικούς στόχους.
Αλλά, κοίτα, μην το παίρνεις προσωπικά.
Και μετά έχεις όλους αυτούς τους ηλίθιους που τρέχουν να υπηρετήσουν, έχοντας φάει την κατήχηση των χολιγουντιανών πολέμων εδώ και πάνω από μισό αιώνα, έχοντας την εντύπωση ότι θα πάνε στο μέτωπο να σώσουν τον στρατιώτη Ράιαν, σκοτώνοντας εκατοντάδες Ρώσους κομπάρσους, όπως ακριβώς έκανε και ο Ράμπο.
Δεν περνάει σε κανενός το μυαλό ότι υπάρχει μια πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα να πάνε στο μέτωπο με τις ολοκαίνουργιες καλοσιδερωμένες στολές τους και το υπερσύγχρονο τουφέκι τους, μόνο και μόνο για να διαμελιστούν πριν καλά καλά πυροβολήσουν την πρώτη τους σφαίρα.
“You bow down to the flag, you got a bullet in the head”, τραγουδούσαν οι Rage Against The Machine πριν 25 χρόνια. Μάλλον αυτοί ακούγανε Μαντόνα.
Ο Στόλτενμπεργκ είπε κι άλλα μαργαριτάρια. Είπε ότι το ΝΑΤΟ σκέφτεται να αυξήσει τον αριθμό των πυρηνικών όπλων που έχει σε ετοιμότητα, ώστε να είναι έτοιμοι σε περίπτωση που ο πόλεμος γίνει πυρηνικός. Αλλά, κοίτα, μην τυχόν και παρεξηγήσεις αυτή την εξόφθαλμα επιθετική κίνηση, γιατί το ΝΑΤΟ είναι μια “αμυντική συμμαχία”.
“Πώς είναι δυνατόν μια “αμυντική συμμαχία” να κάνει επιθετικές κινήσεις;”
Όχι εγώ, ο Κίρμπυ, αμερικανός συνταξιούχος ναύαρχος που δουλεύει ως επικοινωνιακός σύμβουλος σε θέματα εθνικής ασφάλειας στον Λευκό Οίκο.
Ο Στόλτενμπεργκ συνεχίζει να μας καίει το μυαλό, λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ παρατάσσει “αμυντικά” πυρηνικές κεφαλές οι οποίες είναι ικανές να καταστρέψουν τον πλανήτη “αμυντικά”. Αλλά μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά, γιατί το να περικυκλώνεις τους επίσημους εχθρούς σου με πυρηνικές κεφαλές θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως ένα αμυντικό μέτρο.
Την τελευταία φορά που ένας επίσημος εχθρός τοποθέτησε πυρηνικά όπλα κοντά στα αμερικανικά σύνορα, η Ουάσιγκτον αντέδρασε τόσο επιθετικά που ο κόσμος παραλίγο να τελειώσει.
Αλλά, σου λέει, άλλο οι ΗΠΑ, άλλο η Ρωσία και η Κίνα. Αυτοί είναι οι “κακοί”. Η Ρωσία και η Κίνα καλά θα κάνουν να κάτσουν στα αυγά τους και να επιτρέψουν στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να τοποθετήσουν όσα πυρηνικά θέλουν στα σύνορα τους, και να μην το πάρουν προσωπικά.
Εμείς θα σε βομβαρδίζουμε, αλλά σε παρακαλώ, μην μας βομβαρδίσεις, δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Αυτό δεν είναι στρατηγική. Αυτό είναι μιας πρώτης κλάσης γεωπολιτικό gaslighting.
Μην το παίρνεις προσωπικά, it’s just business.
Επειδή δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να πέσει η πρώτη πυρηνική βόμβα και να σε βρει στη δουλειά, πάω να ρίξω μια βουτιά. Τουλάχιστον, να με βρει στην παραλία.
Από τα μακρινά βουνά της ορεινής Χαλκιδικής, που οι μόνες κεφαλές που υπάρχουν είναι οι κεφαλές των δέντρων, με αγάπη,
Κώστας

(Φίλε Κώστα, δεν έχεις ακούσει που λένε “η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση”; Περί αυτού πρόκειται. Κώστα, θα εκπλαγείς από το πόσοι άνθρωποι θέλουν να εξαφανίσουν άλλους ανθρώπους, είτε γιατί τους θεωρούν εμπόδια στον δρόμο τους, είτε επειδή αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν τι καθάρματα είναι. Ε, το ίδιο συμβαίνει και με τα κράτη. “Η κόλαση είναι οι άλλοι”, όπως έγραψε ο Σαρτρ. Κώστα, ούτε Μαντόνα άκουγαν γιατί η Μαντόνα, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, τα έχει τραγουδήσει όλα. “It’s a material world and I am a material girl”. Σαράντα χρόνια πριν. Κώστα, έχω σκεφτεί -και το έχω γράψει πολλές φορές- πως σήμερα δεν υπάρχει διαμάχη ανάμεσα σε πολιτικές, κόμματα και ιδεολογίες αλλά πόλεμος ανάμεσα στη Λογική και στην Παράνοια. Και η Παράνοια νικάει με διαφορά. Δεν μπορείς να συζητήσεις λογικά με παρανοϊκούς. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

0itsirikos.net/

Επιστήμονες ξαναγράφουν την ιστορία της Κύπρου – Οι πρώτοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε

Επιστήμονες ξαναγράφουν την ιστορία της Κύπρου – Οι πρώτοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε© Παρέχεται από: enikos.gr

Τα πρότυπα της διασποράς των πρώιμων ανθρώπων σε όλες τις ηπείρους και τα νησιά έχουν αποτελέσει σημείο έντονης συζήτησης, αλλά σύμφωνα με μια νέα μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, οι κυνηγοί-συλλέκτες του Πλειστόκαινου εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από ό, τι πίστευαν προηγουμένως.
Εξετάζοντας τη χρονική στιγμή του πρώτου ανθρώπινου εποικισμού της Κύπρου, έρευνα με επικεφαλής τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Flinders, Corey Bradshaw διαπίστωσε ότι τα μεγάλα νησιά στη Μεσόγειο ήταν ελκυστικοί και ευνοϊκοί προορισμοί για τους παλαιολιθικούς λαούς.
Ανατρέπονται προηγούμενες μελέτες
Αυτά τα ευρήματα διαψεύδουν προηγούμενες μελέτες που υποδηλώνουν ότι τα νησιά της Μεσογείου ήταν απρόσιτα και αφιλόξενα για τις κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών του Πλειστόκαινου.
Ο καθηγητής Bradshaw, μαζί με τη Δρ. Θεοδώρα Μουτσίου, τον Δρ. Christian Reepmeyer και άλλους, χρησιμοποίησαν αρχαιολογικά δεδομένα, εκτιμήσεις κλίματος και δημογραφικά μοντέλα για να αποκαλύψουν τους πρώτους ανθρώπους της Κύπρου.
Η ανάλυση των αρχαιολογικών ευρημάτων που χρονολογούνται από τις 10 παλαιότερες τοποθεσίες σε όλη την Κύπρο, πρότεινε την πρώτη ανθρώπινη κατοχή μεταξύ 14.257 και 13.182 ετών, η οποία είναι πολύ προγενέστερη από ό,τι πιστεύονταν προηγουμένως.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το νησί κατοικήθηκε γρήγορα. Η κλιματική μοντελοποίηση έδειξε ότι αυτοί οι πρώιμοι άνθρωποι συνέπεσαν με αυξήσεις της θερμοκρασίας, των βροχοπτώσεων και της περιβαλλοντικής παραγωγικότητας, που ήταν επαρκείς για τη διατήρηση μεγάλων πληθυσμών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.

Φωτογραφία: Πανεπιστήμιο Φλίντερς© Παρέχεται από: enikos.gr
Ελκυστικός προορισμός η Κύπρος

Μέσα σε 300 χρόνια, ή 11 γενιές, ο πληθυσμός της Κύπρου είχε επεκταθεί σε μέσο όρο 4.000-5.000 κατοίκους.
Ο Δρ. Μουτσίου αναφέρει ότι τα αποτελέσματα δείχνουν πως, αντί να είναι αφιλόξενη, η Κύπρος και ίσως άλλα Μεσογειακά νησιά θα ήταν ελκυστικοί προορισμοί για τις παλαιολιθικές κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.
«Έχει υποστηριχθεί ότι η ανθρώπινη διασπορά στην Κύπρο και σε άλλα νησιά της ανατολικής Μεσογείου αποδίδεται σε δημογραφικές πιέσεις στην ηπειρωτική χώρα μετά από την απότομη κλιματική αλλαγή που είδε τις παράκτιες περιοχές να κατακλύζονται από την άνοδο της στάθμης της μεταπαγετώδους θάλασσας, αναγκάζοντας τους αγροτικούς πληθυσμούς να μετακινηθούν σε νέες περιοχές από ανάγκη και όχι από επιλογή», λέει.
Ο Δρ. Reepmeyer προσθέτει ότι αυτή η ερμηνεία ήρθε ως αποτέλεσμα των μεγάλων κενών στο αρχαιολογικό αρχείο της Κύπρου, που απορρέουν από τη διαφορική διατήρηση του αρχαιολογικού υλικού, τις προκαταλήψεις διατήρησης, τις αβεβαιότητες που σχετίζονται με τη χρονολόγηση, και τα περιορισμένα στοιχεία DNA.
«Η έρευνά μας, η οποία βασίζεται σε αρχαιολογικές αποδείξεις και προηγμένες τεχνικές μοντελοποίησης, το ανατρέπει αυτό», αναφέρει.
Ο καθηγητής Bradshaw, εξηγεί ότι τα αποτελέσματα της νέας έρευνας υπογραμμίζουν την ανάγκη επανεξέτασης των ζητημάτων της πρόωρης μετανάστευσης ανθρώπων στη Μεσόγειο και τον έλεγχο της εγκυρότητας των αντιληπτών ημερομηνιών πρόωρης εγκατάστασης υπό το πρίσμα των νέων τεχνολογιών, των μεθόδων πεδίου και των δεδομένων.
(msn.com)

Αρχαία από το 5.000 π.Χ. στο κέντρο της Νέας Μάκρης!

.

Του Κώστα Ζοργιού

Το πιο σημαντικό ίσως έργο των τελευταίων δεκαετιών στον Δήμο Μαραθώνα, θα προσφέρει κάτι πολύ σπουδαιότερο από τη λύση στο αποχετευτικό, ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί εδώ και δεκαετίες όσους ζουν σε αυτή τη γωνιά της Ανατολικής Αττικής.
Από το πρώτο κιόλας διάστημα που ξεκίνησαν οι εργασίες, έγινε αντιληπτό αυτό που οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν εδώ και χρόνια: ότι η ευρύτερη περιοχή κρύβει πολύ σημαντικά ευρήματα και μάλιστα από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τα οποία σιγά σιγά ανακαλύπτουν και μελετούν.
Μιλώντας στη MP, οι κυρίες Ειρήνη Χαριτάκη και Λαμπρινή Σίσκου, αρχαιολόγοι της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής που είναι υπεύθυνες για το αρχαιολογικό υποέργο της αποχέτευσης, αποκαλύπτουν ότι από την ημέρα που ξεκίνησαν οι εργασίες και μέχρι σήμερα, έχουν εντοπιστεί 44 αρχαιολογικές θέσεις σε ολόκληρο τον Δήμο Μαραθώνα.
Διευκρινίζεται ότι το αρχαιολογικό υποέργο ακολουθεί την πορεία εργασιών της αποχέτευσης.
Οι τέσσερις βασικές περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, μέχρι σήμερα, είναι:
– Στον Άγιο Παντελεήμονα στον Μαραθώνα με ευρήματα από τη ρωμαϊκή εποχή (περίπου 2ος αιώνας μ.Χ.)
– Στον Ερυθρό στη Νέα Μάκρη με ευρήματα γεωμετρικών κλασικών και ρωμαϊκών χρόνων (από 8ο αιώνα π.Χ. μέχρι 2ο με 3ο μ.Χ.)
– Στην Ανατολή, με ευρήματα κλασικών χρόνων (5ος – 4ος π.Χ.).

.

Η σημαντικότερη όλων, ωστόσο, βρίσκεται στο κέντρο της Νέας Μάκρης, ανατολικά της λεωφόρου Μαραθώνος. Τα πρώτα ίχνη εντοπίσθηκαν από τον τότε επιμελητή αρχαιοτήτων Δ. Θεοχάρη, ο οποίος το 1954 πραγματοποίησε ανασκαφική έρευνα, κοντά στην παραλία της Νέας Μάκρης, αποκαλύπτοντας τμήμα οικισμού της Νεολιθικής Εποχής και υποστήριξε την ύπαρξη «μεγάλου προϊστορικού συνοικισμού».
Δύο δεκαετίες αργότερα, το 1977, η καθηγήτρια Αρχαιολογίας Μαρία Παντελίδου-Γκόφα ανασκάπτει, μελετά και δημοσιεύει ακόμη ένα τμήμα του οικισμού. Σήμερα με τις πρόσφατες ανασκαφές, συμπληρώνουμε τις γνώσεις μας για τον οικισμό που αποκαλύπτεται στο κέντρο της Νέας Μάκρης.
«Γνωρίζαμε ότι με τις εργασίες του αποχετευτικού θα εντοπίζαμε αρχαιότητες. Ήταν ωστόσο έκπληξη το εύρος και η εξαιρετικά καλή διατήρηση των ευρημάτων στο κέντρο της Νέας Μάκρης. Τα ευρήματα νεολιθικής εποχής χρονολογούνται στο 5.000 π.Χ. και το σπουδαιότερο είναι ότι πρόκειται για οργανωμένο οικισμό με κτήρια, καλύβες, δρόμους και αυλές. Αυτό σημαίνει ότι στην εποχή του λίθου, οι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει έναν πολιτισμό μόνιμης εγκατάστασης, πυκνοκατοικημένο και πολύ οργανωμένο» λέει η κα Σίσκου, με την κα Χαριτάκη να συμπληρώνει:
«Από τις αρχικές μας έρευνες προκύπτει ότι πιθανότατα αυτός ο οικισμός δεν καταστράφηκε, αλλά οι κάτοικοί του τον εγκατέλειψαν. Μέχρι στιγμής, έχουμε εντοπίσει αρχαία σε πολλές οδούς, ενώ σήμερα είναι σε εξέλιξη οι ανασκαφικές έρευνες στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου».
Αμφότερες εξηγούν ότι στην Νέα Μάκρη, το μη εκπαιδευμένο μάτι θεωρεί ότι ο δρόμος κλείνει επειδή βρίσκουμε… απλές πέτρες. Η ιστορική αξία τους, ωστόσο, είναι τεράστια και οι πολίτες θα χρειαστεί να κάνουν υπομονή γιατί η περιοχή κρύβει αρχαιολογικούς θησαυρούς. Όποιος δει από κοντά τι αποκαλύπτει η αρχαιολογική σκαπάνη, θα αισθανθεί πραγματικό δέος.
Παραμένει άγνωστο τι άλλο θα αποκαλύψει η έρευνα κάτω από το έδαφος. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά είναι ότι η ευρύτερη περιοχή δεν κρύβει κι άλλες εκπλήξεις...

/news.marathonpress.gr/

Κουρσαριάνοι της Μάνης - η ιστορία τής οικογένειας

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΥ

Κυριάκος Μιχαλακάκος και η σύζυγός του Καλλιόπη Κουρσαράκου (Κυριάκαινα)

Όλες τις πληροφορίες για την ιστορία τής οικογένειας αυτής και του πύργου τής, τίς συγκέντρωσε ο παππά-Αντώνης Κουρσαράκος, που γεννήθηκε στο χωριό της Μάνης Χειμάρα την 1/1/1924 και τίς έγραψε όπως ακριβώς τίς άκουσε από τούς παλαιότερους.
Τίς περισσότερες τίς άκουσε από την θεία του την Καλλιόπη (Κυριάκαινα)(1) και τον Αλέξη Κουτρελάκο από τα Λουκάδικα.
Τα πάντα έχουν φτάσει στις μέρες μας από στόμα σε στόμα και από κάποιες πληροφορίες που υπάρχουν στους τοίχους τού πύργου.
Το γενεαλογικό δένδρο τίς οικογένειας και των οικογενειών που δημιουργήθηκαν αργότερα φτάνει μέχρι την γενιά των παιδιών του παπά – Αντώνη, και αντίστοιχα για τίς άλλες οικογένειες.
Όποιος θέλει να δώσει συνέχεια για την δική του οικογένεια να το κάνει για να μάθουν οι επόμενες γενιές την καταγωγή τους.

«Αριστερά στην ρεματιά

Αντίκρυ από το κάστρο

Εκεί κοιμάται ο Κάκαβος

Με τα φλουριά γεμάτος»

Το τετράστιχο αυτό αναφέρεται σε έναν αρχιπειρατή με το όνομα ή το ψευδώνυμο Κάκαβος, που με ορμητήριο τον Λακωνικό κόλπο και συγκεκριμένα τον όρμο του Κότρωνα, είχε γίνει ο φόβος και ό τρόμος, όχι μόνο στον Λακωνικό κόλπο, αλλά σε όλη την θαλάσσια περιοχή μέχρι το Κρητικό πέλαγος και το νότιο Αιγαίο πέλαγος κατά την χρονική περίοδο του 16ου αιώνα.
Δεν είναι γνωστό πότε και πώς έφυγε από την ζωή, γνωρίζουμε όμως από το τετράστιχο, ότι ετάφη στην αριστερή πλευρά α της ρεματιάς, που δημιουργείται από το βουνό Σαγγιάς και τον πετρόλοφο Καστράκι, γεμάτος φλουριά.

Δεν έχει βρεθεί ο τάφος του, ούτε ο υποτιθέμενος θησαυρός του, παρ όλες τίς έρευνες, που έχουν γίνει από πολλούς(2) ακόμα και με συσκευές ανίχνευσης μετάλλων.
Στην δεξιά πλευρά τής ρεματιάς, στην έξοδό της προς τα ανατολικά σώζονται ακόμη τα ερείπια μικρού οικισμού κρυμμένου σε μια καμπή του λόφου, ώστε να μην είναι ορατός από μακριά.
Ο οικισμός αυτός ήταν το κρησφύγετο των πειρατών του Κάκαβου και η κατοικία του ίδιου, των πειρατών του και των οικογενειών τους.
Γύρω στα 1600, Τούρκοι ή Μπερμπερίνοι πειρατές, την νύχτα του Πάσχα, επιτέθηκαν στο Μαύριανο ίσως για να πάρουν εκδίκηση ή για να αρπάξουν τούς θησαυρούς του Κάκαβου, και αφού αιφνιδίασαν τούς περισσοτέρους μέσα στην εκκλησία τούς κατέσφαξαν.

Στην συνέχεια κατέστρεψαν ολοσχερώς τον οικισμό.
Όσοι κατάφεραν να διαφύγουν, που ήταν πολύ λίγοι, εγκαταστάθηκαν κατά την παράδοση στο απέναντι βουνό, την Αραβίκια, στη θέση Καψάληδες.
Σώζονται ακόμη και σήμερα 2020 ερείπια κατοικιών στην περιοχή αυτή.
Τελευταία από τον Μαυριάνο έφυγε η οικογένεια Κουρσαράκου, ‘όσοι είχαν απομένει.
Αναφέρεται το όνομα ενός Νικολού, ο οποίος φημολογείται ότι ήταν εγγονός του Κάκαβου και γνώστης του σημείου που ήταν κρυμμένος ο θησαυρός, γιατί σε μικρό χρονικό διάστημα από την καταστροφή του Μαυριάνου έκτισε το πρώτο κτίσμα στο ψηλότερο σημείο τής περιοχής, που σήμερα είναι κτισμένο το χωρίο Χειμάρα.
Το κτίσμα αυτό ένας τριώροφος πύργος, ο οποίος όμως σώζεται κολοβωμένος μέχρι σήμερα και ανήκει στην οικογένεια του παπά – Αντώνη Κουρσαράκου.

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
Ο πύργος έχει κτιστεί το έτος 1628, όπως διαπιστώνεται από την χρονολογία που είναι σκαλισμένη σε ένα αγκωνάρι, (μεγάλη ορθογώνια πέτρα, από αυτές που χρησιμοποιούσαν για να δένουν τίς γωνίες στις ενώσεις των τοίχων) στην μία ανατολική γωνία του κτίσματος ενώ στην άλλη γωνία είναι σκαλισμένα, ένα μικρό ιστιοφόρο και ένα χταπόδι, σε ύψος 4 με 5 μέτρα από το έδαφος.
Τα σημάδια αυτά δείχνουν ότι ο πύργος αυτός ανήκε σε ναυτικό.
Ήταν ένα πανύψηλο κτήριο με ημιυπόγειο και τρείς πέτρινες καμάρες (τρείς ορόφους), που στην κορυφή του είχε ένα περβάζι δαντελωτό, ύψους ενός περίπου μέτρου (έτσι έλεγαν τότε τίς πολεμίστρες που περιτριγύριζαν το κτίριο στην κορυφή του).
Είχε μια μικρή θολωτή πόρτα στο ημιυπόγειο στην βορεινή του πλευρά, διαστάσεων 1,5Χ0,70 μέτρα περίπου και μια παρόμοια στην ίδια πλευρά στον πρώτο όροφο.
Σε κάθε όροφο υπήρχε ένα μικρό θολωτό παράθυρο στην ανατολική πλευρά και πολεμίστρες σε όλους τούς ορόφους και σε όλες τίς πλευρές.
Οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν πιο στενά από την εξωτερική πλευρά (καλυμμένα με πέτρες και κασώματα) ενώ άνοιγαν προς το εσωτερικό του πύργου για λόγους ασφαλείας.
Στο ημιυπόγειο που χρησίμευε για αποθήκη υπήρχαν δύο μικρά κανόνια(τρομπόνια τα έλεγαν τότε) και τρείς σιδερένιες μπάλες, διαμέτρου 8 με 10 εκατοστά, επίσης υπήρχαν μια μικρή βάρκα και ένα κατάρτι καραβιού.
Το πάχος των τοίχων είναι περίπου ένα μέτρο και το εσωτερικό εμβαδόν κάθε ορόφου γύρω στα 15 τετραγωνικά μέτρα.
Η επικοινωνία ανάμεσα στους ορόφους γινόταν με εσωτερικές πέτρινες σκάλες, εκεί που κάθε καμάρα άφηνε ένα άνοιγμα σε μια γωνία περίπου ένα τετραγωνικό μέτρο.
Έγραψα νωρίτερα ότι ο πύργος σώζεται κολοβωμένος, αφού το 1932 αφαιρέθηκε ο τρίτος όροφος και η καμάρα του δευτέρου ορόφου.
Ξανάχτισαν τον δεύτερο όροφο με στενότερο τοίχο κερδίζοντας 20 εκατοστά από κάθε πλευρά για να μεγαλώσει ο εσωτερικός χώρος.
Σκεπάστηκε ο πύργος με κεραμοσκεπή και στην θέση τής καμάρας έβαλαν πάτωμα.
Σε αυτή την κατάσταση σώζεται μέχρι σήμερα.
Ξεχασα ότι στην ανατολική πλευρά κάρφωσαν το ένα κανόνι στον τοίχο του δευτέρου ορόφου το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα.
Το δεύτερο κανόνι και οι μπάλες χάθηκαν, και δεν υπάρχουν στοιχεία για το που και πότε.
Οι αλλαγές αυτές εγιναν από την οικογένεια του Βασίλη (Βασου) Κουρσαράκου, στην οποία ανήκαν και τα λίγα καλλιεργήσιμα κτήματα τής περιοχής Μαυριάνου, κληρονομία των προγόνων του.
Ας έρθουμε πάλι στον Νικολό Κουρσαρακο, που έφτιαξε τον πύργο, ενώ φημολογείται ότι μαζί με τον πύργο έφτιαξε λίγο πιο κάτω και μια εκκλησία τον Άγιο Νικόλαο (προστάτη των ναυτικών από την οποία σώζονται μόνο λίγες πέτρες.
Στην θέση αυτή έγινε πολύ αργότερα καινούργια εκκλησία, που υπάρχει μέχρι σήμερα στην πλατεία τής Χειμάρας.
Εκτός από τον πύργο, αναφέρεται πώς ο Νικολός, ως αρχηγός πειρατικού στολίσκου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, ξεκίνησε επιδρομές αφού ασφάλισε την οικογένεια του στον πύργο.
Σε κάποια από τίς επιδρομές του στην Κρήτη, σκοτώθηκε ο Νικολός περίπου στα μισά του 17ου αιώνα.
Αυτά είναι γνωστά από το μοιρολόι που είπε η γυναίκα του όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του από τούς συντρόφους του.

«Στο παραθύρι εκάθομου, λούζομου και χτενίζομου

Και στο γυαλί γυαλίζομου , κι αγνάντευα τη θάλασσα.

Βλέπω γαλέτες νάρχονται, όλες με άσπρα τα πανιά

Μια γαλετίτσα μοναχά, είχεναι μαύρα τα πανιά.

Τη γνώρισα από μακριά ότι ήτονε του Νικολού

Βάνω το φέσι βιαστικά, και το μποξά μου αναριχτά και εδιάηκα στον Κότρωνα.

Νιαύτες και πούν ο νιαύτης σας, και πουν ο καπετάνιος σας

Στην Κρήτη τον αφήσαμε, εκεί στις Κρήτης τα χωριά (νερά) η σκοτωμένο η φονιά.

Δε στο είπακα βρέ Νικολέ, μην πας στην Κρήτης τα χωριά

Μη δέρνεις τη φτωχολογιά, τι φτωχοπούλα ήμουν κι εγώ

Και να που θέλησε ο θεός, και έγινα αρχόντισσα κι κάλια καπετάνισσα.»

Το μοιρολόι μου το είπε όπως το άκουσε η θεία μου Καλλιόπη (Κυριάκαινα) αδελφή του πατέρα μου.
Δεν υπάρχει καμιά πληροφορία σχετικη με την οικογένεια του Νικολού και τούς απογόνους του μέχρι το 1800 περίπου, όταν κατοικος του πύργου ήταν ο Βασίλης Κουρσαράκος με την σύζυγο του Καλλιόπη Κουτρελάκου από τα Λουκάδικα , πληροφορία από τιν αείμνηστο Αλέξη Κουτρελάκο.

Η Καλλιόπη ήταν αδελφή του παππού του, και από το σημείο αυτό αρχίζει πάλι η πορεία τής οικογένειας όπως την γνωρίζουμε. 

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΥ ΑΠΟ 1800 ΕΩΣ 2020

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ παντρεύτηκε την ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΥΤΡΕΛΑΚΟΥ απέκτησαν τέσσερεις γιούς και μία κόρη :
(1) ΜΙΧΑΛΗ (2)ΣΑΒΒΑ (3)ΠΙΕΡΟ (4)ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ (5)ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

(1) Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ παντρεύτηκε την ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ το γένος ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΟΥ από τον Κάβαλο και απέκτησαν τρείς γιους και μία κόρη :
(1Α)ΒΑΣΙΛΗ (ΒΑΣΟ) –(1Β) ΔΗΜΗΤΡΗ – (1Γ)ΓΙΩΡΓΟ – (1Δ)ΚΑΛΛΙΟΠΗ(ΚΥΡΙΑΚΑΙΝΑ)

(1Α.) Ο ΒΑΣΙΛΗΣ (ΒΑΣΟΣ) παντρεύτηκε την ΔΗΜΗΤΡΑ (ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ) το γένος ΣΚΑΝΤΑΛΑΡΟΥ από τα Λουκάδικα και απέκτησαν έξι γυιούς και τρείς κόρες :
(1Α-1)ΜΙΧΑΛΗ – (1Α-2)ΔΗΜΗΤΡΗ –(1Α-3) ΓΡΗΓΟΡΗ – (1Α-4)ΑΝΤΩΝΗ – (1Α-5)ΠΈΤΡΟ –(1Α-6) ΓΙΩΡΓΟ – (1Α-7)ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΠΟΤΑ) – (1Α-8)ΚΑΤΙΝΑ – (1Α-9)ΚΑΛΛΙΟΠΗ.

(1Α-1) Ο ΜΙΧΑΛΗΣ παντρεύτηκε την ΒΑΡΒΑΡΑ το γενος ΚΩΣΤΑΡΕ από το Βαλτεσίνικο Γορτυνίας και απέκτησαν δύο γιους και τρείς κόρες :
ΒΑΣΙΛΗ – ΓΙΑΝΝΗ – ΔΗΜΗΤΡΑ – ΑΡΙΣΤΕΑ – ΚΑΤΙΑ

(1Α-2) Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ σκοτώθηκε στην Μακεδονία από τους Γερμανούς. Υπηρετούσε στην Χωροφυλακή αλλά είχε προσχωρήσει στο αντα ρτικο του ΤΣΑΟΥΣ ΑΝΤΩΝ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΕΣΤΕΡΙΔΗΣ ταγματάρχες του Ελληνικού στρατού). Δεν άφησε απογόνους.

(1Α-3) Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ πέθανε ανυπανδρος.

(1Α-4) Ο ΑΝΤΩΝΗΣ παντρεύτηκε την ΑΛΙΚΗ το γένος ΚΑΛΑΓΙΑΚΟΥ, από τον Κάβαλο και απέκτησαν δύο γιούς και μία κόρη :
ΒΑΣΙΛΗ – ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ – ΔΗΜΗΤΡΑ

(1Α-5)Ο ΠΈΤΡΟΣ παντρεύτηκε την ΡΟΖ-ΜΑΡΙ από την Γερμανία και δεν απέκτησαν απογόνους.

(1Α-6) O ΓΙΩΡΓΟΣ παντρεύτηκε την ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ(ΒΟΥΛΑ) το γενος ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ από το Κιλκίς και απέκτησαν δύο γιους :
ΒΑΣΙΛΗ – ΔΗΜΗΤΡΗ

(1Α-7) Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΠΟΤΑ) παντρεύτηκε τον ΓΙΩΡΓΟ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟ από το Φλωμοχώρι και απέκτησαν έναν γιο και μια κόρη :
ΒΑΣΙΛΗ – ΚΩΝΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΤΙΝΑ)

(1Α-8) Η ΚΑΤΙΝΑ παντρεύτηκα τον ΦΩΤΗ ΔΙΑΚΟΥΜΑΚΟ από την Σκάλα του Βαχού και απέκτησαν έναν γιο κι τέσσερεις κόρες :
ΔΗΜΗΤΡΗ – ΒΑΣΙΛΙΚΗ – ΦΕΡΕΝΙΚΗ – ΜΑΡΙΑ – ΝΑΥΣΙΚΑ.

(1Α-9) Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ παντρεύτηκε τον ΗΛΙΑ ΘΩΜΑΚΟ από την Χειμάρα και δεν άφησαν απογόνους.

(1Β) Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ πέθανε στην Αμερική χωρίς απογόνους.

(1Γ) Ο ΓΙΩΡΓΟΣ παντρεύτηκε την ΚΑΤΙΝΑ ΔΟΥΚΑ από την Θεσσαλονικιό και απέκτησαν μία κόρη την ΜΑΡΙΚΑ. Η ΜΑΡΙΚΑ παντρεύτηκε τον ΑΝΔΡΕΑ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟ και απέκτησε έναν γιο τον ΑΝΤΩΝΗ. Ο ΓΙΩΡΓΟΣ (ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΣ) χάθηκε στην Ουκρανία το 1919. Υπηρετούσε εκεί ως υπολοχαγός του εκστρατευτικού σώματος.

(1Δ) Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ(ΚΥΡΙΑΚΑΙΝΑ) παντρεύτηκε τον ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΙΧΑΛΑΚΑΚΟ(ΓΟΥΡΔΟΥΡΑΚΟ) και απέκτησαν δύο γιούς και έξι κόρες:
(1Δ-1)ΓΙΩΡΓΟ- (1Δ-2)ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ(ΤΑΚΗ) –(1Δ-3)ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (1Δ-4)ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ – (1Δ-5)ΕΛΕΝΗ –(1Δ-6) ΕΡΑΣΜΙΑ – (1Δ-7)ΚΑΤΕΡΙΝΑ –(1Δ-8) ΧΡΥΣΑΝΘΗ.

(1Δ-1) Ο ΓΙΩΡΓΟΣ παντρεύτηκε την ΦΩΦΩ ΤΡΑΝΑΚΟΥ από το Βαχό και απέκτησαν δύο γιους και τρεις κόρες :
ΚΥΡΙΑΚΟ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ(ΜΠΑΜΠΗ) – ΚΑΛΛΙΟΠΗ(ΚΑΛΛΙΟΠΙΤΣΑ) – ΑΘΗΝΑ – ΓΕΩΡΓΙΑ.

(1Δ-2) Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ) παντρεύτηκε την ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ από το Γαζένκο (Ελάτη) Αρκαδίας και απέκτησαν έναν γιο και δύο κόρες.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ – ΚΑΛΛΙΟΠΗ(ΠΟΠΗ) – ΓΙΟΥΛΑ.

(1Δ-3)  Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ παντρεύτηκα τον ΓΑΒΡΙΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΟ

(1Δ-4)  Η ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ παντρεύτηκε τον ΣΤΑΥΡΟ ΤΖΕΦΕΡΑΚΟ

(1Δ-5)  Η ΕΛΕΝΗ παντρεύτηκε τον ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΤΣΙΚΑΡΟ

(1Δ-6) Η ΕΡΑΣΜΙΑ παντρεύτηκε τον ΣΤΕΛΙΟ ΔΙΑΚΟΥΜΑΚΟ

(1Δ-7) Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ( μητερά μου) παντρεύτηκε τον ΑΝΩΝΗ ΠΑΠΑΔΟΘΩΜΑΚΟ και απέκτησαν τέσσερεις γιους και δύο κόρες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ-ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ-ΓΡΗΓΟΡΗΣ-ΙΩΑΝΝΑ-ΓΕΩΡΓΙΑ

(1Δ-8) Η ΧΡΥΣΑΝΘΗ παντρεύτηκε τον ΠΕΤΡΟ ΚΥΡΙΑΚΌΓΙΑΝΝΗ


(2) Ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ παντρεύτηκε την ΒΑΣΙΛΙΚΗ και απέκτησαν τρεις γιους και δύο κόρες :
(2Α.)ΒΑΣΙΛΗ – (2Β.)ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ –(2Γ.) ΓΙΑΝΝΗ –(2Δ.) ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΤΣΑ –(2Ε.) ΚΑΝΕΛΑ.

Οί απόγονοι του ΣΑΒΒΑ πήραν το επώνυμο ΣΑΒΒΑΚΟΣ το οποίο ισχυει και σήμερα.

(2Α.) Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΒΒΑΚΟΣ παντρεύτηκε την ΕΥΓΕΝΙΑ το γένος ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΚΟΥ από την Χειμαρα και απέκτησαν δύο γιους και τέσσερεις κόρες :
(2Α.1) ΔΗΜΗΤΡΗ(ΜΗΤΣΟ) – (2Α.2) ΜΙΛΤΙΑΔΗ-(2Α.3) ΒΑΣΙΛΙΚΗ(ΒΑΣΩ)- (2Α.4) ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ- (2Α.5) ΚΑΝΕΛΑ- (2Α.6) ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ.

(2Α.1) Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ(ΜΗΤΣΟΣ) παντρεύτηκε την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ(ΤΑΣΙΑ) το γενος ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΥ, από το Χατζηκυριάκειο και απέκτησαν τρεις γοιους και πέντε κόρες :
ΒΑΣΙΛΗ(ΜΠΙΛΗ)- ΑΝΤΩΝΗ – ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ(ΜΙΛΤΙΑΔΗ)- ΕΥΓΕΝΙΑ – ΝΑΥΣΙΚΑ – ΑΝΝΑ – ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ – ΑΣΗΜΙΝΑ(ΣΟΥΛΑ).

(2Α.2) Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ παντρεύτηκα την ΚΑΙΤΗ και απέκτησαν έναν γιο και δύο κόρες :
ΒΑΣΙΛΗ- ΕΥΓΕΝΙΑ – ΙΩΑΝΝΑ.

(2Α.3) Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ(ΒΑΣΩ) παντρεύτηκα τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΡΤΖΙΡΟΓΛΟΥ

(2Α.4) Η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ παντρεύτηκα τον ΕΥΣΤΡΑΤΙΟ ΦΑΡΑΚΟ

(2Α.5) Η ΚΑΝΕΛΑ παντρεύτηκα τον ΣΩΤΉΡΗ ΜΙΧΑΛΑΓΑ

(2Α.6) Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ παντρεύτηκε τον ΝΙΚΟΛΑΟ ΤΣΑΓΚΟ

(2Β.) Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μετανάστευσε στην Αμερική

(2Γ.) Ο ΓΙΑΝΝΗΣ έφυγε από το χωριό και αγνοείται η τύχη του

(2Δ.) Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΤΣΑ παντρεύτηκε τον ΠΕΤΡΑΚΗ ΚΟΥΖΟΥΝ

(2Ε.) Η ΚΑΝΕΛΑ παντρεύτηκε τον ΓΙΑΝΝΗ ΦΩΤΑΚΟ

(3) Ο ΠΙΕΡΟΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ δεν άφησε απογόνους

(4) Ο ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ δεν άφησε απογόνους

(5) Η ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΥ παντρεύτηκε τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟ η ΧΕΙΜΩΝΑΚΟ





Σήμερα με το επώνυμο ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ βρίσκονται :
1. Οί δυο γιοι του ΜΙΧΑΛΗ, ΒΑΣΙΛΗΣ και ΓΙΑΝΝΗΣ
2. Οϊ δύο γιοι του ΑΝΤΩΝΗ (ΠΑΠΑ ΑΝΤΩΝΗΣ) ΒΑΣΙΛΗΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3. Οϊ δυό γιοι από τον ΓΙΩΡΓΟ ο ΒΑΣΊΛΗΣ και ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Πρόκειται για την μητέρα της μητέρας μου την γιαγιά μου
2. Θρύλους σχετικά με τον θησαυρό έχω ακούσει και από την μητέρα μου Κατερίνα, με πιθανή τοποθεσία κάποιο κτήμα της οικογένειας της των Μιχαλακιάνων. Πρόκειται όμως κατά την άποψη μου για μυθεύματα που ήταν συνήθη στην Μάνη

3. Σώζεται ακόμα περιοχή με το όνομα Μαυριάνος


Η αποτύπωση των χειρόγραφων σε ηλεκτρονική μορφή έγινε από έμενα τον ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΑΠΑΔΟΘΩΜΑΚΟ του ΑΝΤΩΝΙΟΥ.
Τα χειρόγραφα και η άδεια να γίνει δημοσίευσα, ήταν μια ευγενής παραχώρηση από τον πρώτο μου εξάδελφο  ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ(ΜΠΑΜΠΗ) ΜΙΧΑΛΑΚΑΚΟ

26/4/2024=20-2

Αγνωστο εύρημα του Γρύπα Πολεμιστή

Εχει τύχει ποτέ να παρακολουθήσετε τη σφοδρή μάχη ενός λιονταριού με έναν γρύπα;
Το πρώτο είναι το ισχυρότερο ζώο της φύσης, ενώ το δεύτερο θεωρείται το ισοδύναμό του στον υπερφυσικό κόσμο.
Ισως λοιπόν εξαιτίας των γήινων ορίων του, το λιοντάρι νικιέται από τον ιπτάμενο γρύπα στις περισσότερες μυθολογικές τους αναμετρήσεις και στις απεικονίσεις τους στα τεχνουργήματα της προϊστορικής εποχής.
Εκτός αν πρόκειται για ένα ακόμα αναπάντεχο και ιδιαίτερο εύρημα από τον περίφημο ασύλητο τάφο του Πρίγκιπα Πολεμιστή της Πύλου, που χρονολογείται περίπου στο 1.450 π.Χ. και ο οποίος ήρθε μεν στο φως από τους αρχαιολόγους Σάρον Στόκερ και Τζακ Ντέιβις του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι το 2015, αλλά εξακολουθεί να εντυπωσιάζει. Αυτή τη φορά, ο λόγος είναι ένα περίτεχνο, οβάλ ελεφαντοστέινο καπάκι μιας πυξίδας (κιβωτίδιο φύλαξης κοσμημάτων), που ήταν και το τελευταίο σημαντικό αντικείμενο που απομακρύνθηκε από τον τάφο.
Ηταν για όλους μας μια απίστευτη έκπληξη, λέει στην Κ η Σάρον Στόκερ για τις στιγμές που το αντικείμενο εντοπίστηκε κοντά στον νεκρό, ανάμεσα σε θραύσματα ορείχαλκου και σε χώμα. Νομίζαμε, συμπληρώνει ο Τζακ Ντέιβις, ότι είχαμε τελειώσει.

Με διαστάσεις 10x11,1 εκατοστά και με πάχος 2 εκατοστά, το ελεφαντοστέινο εύρημα κάλυπτε μια πυξίδα, στην οποία φυλάσσονταν κοσμήματα. [PHOTOGRAPHY JEFF VANDERPOOL; COURTESY DEPARTMENT OF CLASSICS, UNIVERSITY OF CINCINNATI]© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το ανάγλυφο φιλντισένιο πώμα απεικονίζει με εξαιρετική λεπτομέρεια τη στιγμή που το λιοντάρι βυθίζει τα δόντια του στον λαιμό του μαχόμενου αντιπάλου του. Η σκηνή δεν ήταν εξαρχής ορατή και όπως εξηγούν οι δύο αρχαιολόγοι, η συμβολή του συντηρητή Αλέξανδρου Ζώκου στην άμεση φροντίδα του αντικειμένου, ήταν πολύ σημαντική.
Ενώ όμως ο Πρίγκιπας της Πύλου αναφέρεται συχνά ως Γρύπας Πολεμιστής εξαιτίας των απεικονίσεων του φτερωτού πλάσματος στα ευρήματα του τάφου του, το ανάγλυφο εύρημα, συνδυασμένο με άλλα λεόντεια κτερίσματα, δείχνει ίσως ότι ο νεκρός επιθυμούσε άλλη ταύτιση.
Αν δεχτούμε ότι ο γρύπας συνδέεται με την Κνωσό, τότε αρχίζουμε να επανεξετάζουμε ακόμα και την αρχική ονομασία “Γρύπας Πολεμιστής”, λέει ο Τζακ Ντέιβις.
Αν δεχτούμε ότι ο γρύπας συνδέεται με την Κνωσό –ειδικά μέσα από τις απεικονίσεις του στην αίθουσα του θρόνου του μινωικού ανακτόρου– και ότι το λιοντάρι είναι εξέχον σύμβολο του ηπειρωτικού ελλαδικού χώρου –το γνωρίζουμε και από τα ευρήματα του Σλήμαν στις Μυκήνες– τότε αρχίζουμε να επανεξετάζουμε ακόμα και την αρχική ονομασία “Γρύπας Πολεμιστής”, λέει ο Τζακ Ντέιβις.
Το εύρημα μας ωθεί να ξανασκεφτούμε τι ήθελε να πει με τα κτερίσματα του τάφου του ο πολεμιστής ή εκείνοι που τον έθαψαν και να αναρωτηθούμε αν ήθελε να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν λιοντάρι, ως μια μεταφορά για τον νικηφόρο πολεμιστή. Νικηφόρο, ναι, αλλά σε ποια μάχη;
Τα αρχαιολογικά δεδομένα δεν επιτρέπουν εύκολα συμπεράσματα. Μπορεί επίσης αντί για μάχη, να έχουμε να κάνουμε με κάποια αναίμακτη κατάκτηση (π.χ. με κάποιον διαδυναστικό γάμο) ή απλώς με μια έκφραση ανεξαρτησίας.
Τέτοια ερωτήματα θέτουν οι δύο αρχαιολόγοι σε ένα επιστημονικό άρθρο τους για το ελεφαντοστέινο καπάκι που λόγω της αναγκαίας πολύχρονης έρευνας δημοσιεύθηκε μόλις πρόσφατα στην επιθεώρηση Hesperia της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών (και συνυπογράφεται από την αρχαιολόγο Τζόαν Αρούζ). Αρκετά σχετικά άρθρα επίσης θα συγκεντρώνει ο κατάλογος της έκθεσης με τα ευρήματα του τάφου, η οποία θα παρουσιαστεί το 2025 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καλαμάτας, έπειτα θα ταξιδέψει στο Getty στο Λος Αντζελες και θα επανέλθει στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, προτού εγκατασταθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χώρας στην Πύλο.
Επειδή πάντως οι Μυκηναίοι κατέκτησαν τους Μινωίτες, ενδεχομένως εκείνη την περίοδο συνέβησαν διάφορα γεγονότα.
Αναρωτιόμαστε ποια ήταν η συμμετοχή του “Γρύπα Πολεμιστή” σε αυτά ή αν θέλησε να τα αναπαραστήσει στην εικονογραφία των κτερισμάτων που βρέθηκαν στον τάφο του, λέει η Σάρον Στόκερ.
Ο Τζακ Ντέιβις προσθέτει ότι στον υστεροελλαδικό 15ο αιώνα π.Χ., η έννοια του βασιλείου εισήχθη από την Κρήτη στον ηπειρωτικό ελλαδικό χώρο, του οποίου τα τεχνουργήματα ενδεχομένως να άρχισαν να απεικονίζουν μια μορφή ανεξαρτησίας από τους Μινωίτες.
Και είναι επίσης ενδιαφέρον το γεγονός ότι από τον 12ο αιώνα π.Χ. στην αίθουσα του θρόνου στο παλάτι του Νέστορα έχουμε γρύπες και λιοντάρια, που όμως δεν παλεύουν πια, λέει ο αρχαιολόγος. Iσως μέχρι τότε να είχε διαδοθεί η ιδέα μιας ενοποιητικής βασιλείας που ενσωμάτωνε τόσο τα σύμβολα της Κρήτης, όσο και του ηπειρωτικού ελλαδικού χώρου.
Το ελεφαντοστέινο, οβάλ καπάκι της πυξίδας θα παρουσιαστεί και αυτό στην έκθεση με τα ευρήματα από τον τάφο του Πρίγκιπα Πολεμιστή.
Εκτός επίσης από έναν ήδη δημοφιλή σφραγιδόλιθο από αχάτη που βρέθηκε στον τάφο, θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά και μερικοί ακόμα. Είναι τόσο πολλά τα αντικείμενα του τάφου, που πιθανότατα θα τα μελετάμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, λέει γελώντας ο Τζακ Ντέιβις, Iσως μάλιστα, συνεχίζει το αστείο η Σάρον Στόκερ, ακόμα περισσότερο.
Το πάθος και η λεπτομέρεια
Είναι στα αλήθεια εξαιρετικό, λέει ο Τζακ Ντέιβις, σχολιάζοντας από αισθητικής σκοπιάς το ελεφαντοστέινο οβάλ καπάκι πυξίδας που βρέθηκε στον τάφο του Πρίγκιπα Πολεμιστή της Πύλου. Η εκτίμηση του αρχαιολόγου είναι ότι το εύρημα πρέπει να τοποθετηθεί στο καλλιτεχνικό περιβάλλον της Νεοανακτορικής περιόδου του μινωικού πολιτισμού (1.700-1.450 π.Χ.), ενώ τονίζει και τη μοναδικότητά του: Δεν υπάρχει κάποιο ακριβές ανάλογό του. Mοιάζει με την περίπτωση του σφραγιδόλιθου από αχάτη που απεικονίζει σκηνή μάχης. Τέτοια αντικείμενα είναι εντυπωσιακά και απαράμιλλα, λέει χαρακτηριστικά.
Ο Τζακ Ντέιβις επισημαίνει τις ανάγλυφες λεπτομέρειες στο σώμα και στο μυοσκελετικό σύστημα του λιονταριού, αλλά και του γρύπα, στην πλούσια χαίτη του πρώτου, αλλά και στην ένταση, στο πάθος που εκπέμπει η σκηνή.
Το εύρημα μας προσφέρει επίσης σημαντικές πληροφορίες για το επίπεδο δεξιοτεχνίας που είχαν οι τεχνίτες του ελεφαντόδοντου στα λιμάνια της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου στα οποία το υλικό κυκλοφορούσε, συμπληρώνει η Σάρον Στόκερ.
Οι δύο αρχαιολόγοι εκτιμούν επίσης ότι πρόκειται ίσως για την παλαιότερη χρονολογημένη απεικόνιση μάχης λιονταριού και γρύπα σε ελεφαντόδοντο, στους πολιτισμούς του Αιγαίου.

Σχέδιο του ελεφαντοστέινου ευρήματος, προφίλ και τομή του, η οποία φανερώνει το κυρτό εσωτερικό του. DRAWINGS T. ROSS AND C. KOLB COURTESY DEPARTMENT OF CLASSICS, UNIVERSITY OF CINCINNATI.© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

https://www.msn.com/

25η Μαρτίου 1821 μύθος ή πραγματικότητα

Του Ιωάννη Μιχαλακάκου
εκπαιδευτικού

Η ορκομωσία των Αγωνιστών Θεόδωρος Βρυζάκης 1865

Τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει πολύ η συζήτηση σχετικά με την πραγματική ημερομηνία έναρξης της Ελληνικής επανάστασης του 1821. Η συζήτηση αυτή μάλιστα έχει επεκταθεί τόσο πολύ από σύγχρονους αναθεωρητές της ιστορίας που αμφισβητούν όχι μόνο τις ημερομηνίες αλλά ακόμα και τα εθνικά κίνητρα του εν λόγω κινήματος και τους ίδιους τους αγωνιστές που βίωσαν τα γεγονότα. Ανεξαρτήτως του λόγου που συμβαίνει αυτή η τάση αναθεώρησης είτε είναι η αγωνιώδης αναζήτηση της αλήθειας ή η αποσύνδεση του αγώνα με το θρησκευτικό συναίσθημα ή ιδεολογικά κίνητρα το παρόν άρθρο έχει σκοπό να φωτίσει τα πραγματικά γεγονότα προκειμένου ο πολίτης να μην συγχέεται και παραπληροφορείται.
Αρχικά πρέπει να ξεδιαλυθεί στο νου του αναγνώστη τι σημαίνει κήρυξη της επανάστασης εκείνη την εποχή. Επί της ουσίας το θρησκευτικό συναίσθημα των αγωνιστών ήταν απολύτως συνυφασμένο με την εθνική τους συνείδηση και την πολιτική τους σκέψη. Αυτός ήταν και ο λόγος όπου έχουμε ιερές δοξολογίες πριν την εκκίνηση κάθε στρατιωτικής επιχείρησης με σκοπό να «ευλογηθούν τα όπλα». Αδιαμφισβήτητο είναι επίσης το γεγονός ότι πριν την 25η Μαρτίου είχαν προηγηθεί όχι μόνο ιερές δοξολογίες για να ευλογηθούν οι αγωνιστές αλλά και ένοπλα γεγονότα που είχαν σκοπό την προπαρασκευή του κινήματος.
Τον Απρίλιο του 1820 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μετά από σύσκεψη που είχε με εκπροσώπους της φιλικής εταιρείας δέχτηκε τον ηγετικό ρόλο. Του δόθηκε το ψευδώνυμο «Καλός» και τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου «α.ρ.» για να υπογράφει τις επιστολές του. (Brewer, 2019). Ήταν υπασπιστής του Τσάρου και ήλπιζε σε βοήθεια των Ρώσων ως ομόδοξων μετά τις πρώτες επιτυχίες του εν λόγω κινήματος. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον ποταμό Προύθο σε μια κίνηση casus belli για την Οθωμανική διοίκηση. (Τσέα Μ, 2021) Δύο μέρες μετά στις 24 Φεβρουαρίου, μετά από δοξολογία στον ναό των Τριών Ιεραρχών στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, εκδίδει την πρώτη επαναστατική διακήρυξη που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και τους καλεί να λάβουν τα όπλα «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». (Αργολική Βιβλιοθήκη, 2020). Το σχέδιο του προέβλεπε να επαναστατήσει ταυτόχρονα και η νότια Ελλάδα και να υπάρχει πίεση από βορρά και νότο. Ωστόσο αυτό δεν κατέστη δυνατό όχι μόνο λόγω της καταστροφής των δυνάμεων του στην Μολδοβλαχία αλλά και λόγω πρακτικών ζητημάτων επικοινωνίας και διστακτικότητας στο νότο.

Η Μονή των Τριών Ιεραρχών στο Ιάσιο, σε χαρακτικό του α’ μισού του 19ου αιώνα.Εδώ στις 24 Φεβρουαρίου 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την έναρξη της επανάστασης.

Στην νότια Ελλάδα ήδη από τις 16 Μαρτίου σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις που έχουν καταγραφεί στο χειρόγραφο του Μιχ. Δέφνερ το 1875 έχουμε κατόπιν συνεννόησης με τους προκρίτους στην Μάνη, επαναστατική κίνηση στο Λεωνίδιο από τους Τριαντινό και Ράμφο. (Τσαγγούρης Π, 2014). Ταυτόχρονα στην Αχαΐα προκειμένου να καμφθούν οι τυχόν δισταγμοί των εκεί προκρίτων αλλά και για να μην πάρουν οι τούρκοι τους φόρους των Ρωμιών γίνονται κρούσεις στις 14 Μαρτίου από τον Νικόλαο Σολιώτη στην θέση Αγρίδι και στις 16 Μαρτίου από τους Χονδρογιανναίους στην θέση Χελονοσπηλιά. (Οικονόμου Μ, 1874). Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία στις 18 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα υπό τον Π.Π. Γερμανό αποφασίζεται η μαζική συμμετοχή της περιοχής στην επανάσταση υψώνοντας το τοπικό λάβαρο (ΓΕΕΘΑ). Αποτέλεσμα των παραπάνω διεργασιών ήταν η πολιορκία και απελευθέρωση των Καλαβρύτων (21 – 25 Μαρτίου).
Την ίδια μέρα στην Αρεόπολη της Μάνης (τότε Τσίμοβα), σύμφωνα με τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη «την 17ην Μαρτίου οι πρόκριτοι της Μάνης συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων». Απότοκο της κήρυξης της επανάστασης στην Μάνη ήταν η αναίμακτη κατάληψη της πόλεως της Καλαμάτας από όπου στις 23 Μαρτίου του 1821 εξεδόθη η «Προειδοποίησης προς τας Ευρωπαϊκάς αυλάς». (Καπετανάκη, 2020). Το πρώτο κείμενο επί της ουσίας που γνωστοποιούσε την επανάσταση στο εξωτερικό εμφανίζοντας την ελληνική επανάσταση ως κίνημα εθνικό και όχι ως κοινωνική στάση. Ο Θ. Κολοκοτρώνης αναφέρει χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματα του «Το κίνημα μας έγινε εις τας 22 Μαρτίου εις την Καλαμάτα….».
Από τα παραπάνω λοιπόν εύλογα προκύπτει το ερώτημα γιατί ο εορτασμός της έναρξης της επανάστασης ορίστηκε στις 25 του Μάρτη και όχι νωρίτερα. Η φιλική εταιρεία και ο αρχηγός της Αλέξανδρος Υψηλάντης ήδη από το 1820 επεξεργάζονταν διάφορα σχέδια οργάνωσης ενός επαναστατικού κινήματος. Τελικά με την συνδρομή του Παπαφλέσσα και άλλων μελών της φιλικής εταιρείας κατέληξαν στο «Σχέδιον Γενικόν» πιθανότατα τον Οκτώβριο του 1820 στο Ισμαήλιο της Μολδοβλαχίας (Παπαδόπουλος Σ, 1977). Στο σχέδιο αυτό προέβλεπε ταυτόχρονη έκρηξη της επανάστασης από βορρά και νότο με ημέρα έναρξης την 25η Μαρτίου του 1821. (Σπηλιάδη Ν, 1851). Βάση αυτής της ημερομηνίας κινήθηκαν και τα παραπάνω προεπαναστατικά γεγονότα.
Η ημερομηνία αυτή δεν επελέγη τυχαία. Πρώτα απ όλα είχε τεράστια συμβολική σημασία για τους Έλληνες. Η 25η Μαρτίου είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας. Ο ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Σύμφωνα με τον Τρικούπη «ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους». Πέραν του θεολογικού συμβολισμού που θα ευλογούσε τον αγώνα είχε και πρακτικό λόγο εφαρμογής. Η μεγάλη συγκέντρωση Ελλήνων στις εκκλησίες δεν θα κινούσε τις υποψίες των Τούρκων από την μια και από την άλλη θα μπορούσαν πολύ εύκολα να ενημερωθούν για το επερχόμενο κίνημα και το ξέσπασμα της επανάστασης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι τότε δεν υπήρχαν εύκολοι και άμεσοι τρόποι επικοινωνίας και έπρεπε να χρησιμοποιούν ημερομηνίες – σημεία αναφοράς για την εκτέλεση του σχεδίου.

Το επίσημο διάταγμα της καθιέρωσης της 25ης Μαρτίου ως ημέρα εορτασμού

Με την λογική αυτή στις 15 Μαρτίου του 1838 επί βασιλείας του Όθωνα καθιερώθηκε η 25η Μαρτίου ως επίσημη ημερομηνία εορτασμού της εθνικής ανεξαρτησίας και παλιγγενεσίας. (Φουρτούνης Β, 2017). Αξίζει να σημειωθεί πως ακόμα και οι αγωνιστές του 1821 που συμμετείχαν στις προεπαναστατικές δράσεις ήταν σύμφωνοι με την παραπάνω επιλογή. Χαρακτηριστικό είναι το αδημοσίευτο εξοδολόγιο του Ιωάννη Κατσή Μαυρομιχάλη, αδελφού του Πετρόμπεη ο οποίος μάλιστα ήταν από τους πρώτους απελευθερωτές της Καλαμάτας και τους πρωταγωνιστές των πρώτων ημερών. Ο Φωτάκος αναφέρει χαρακτηριστικά «τὴν δὲ πρωΐαν τῆς 23 Μαρτίου, ἦλθον (στην Καλαμάτα) ὁ Κατσῆς Μαυρομιχάλης, ὁ Ἠλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης, τῇ ἰδίᾳ δὲ ἡμέρᾳ ἦλθον ὁ Γεώργιος Καπετανάκης, ὁ Ἰωάννης Καπετανάκης….». Στο εξοδολόγιο αυτό αναφέρει κατηγορηματικά ο αγωνιστής τα έξοδα του
“Σημείωσις των όσων έχω εξοδεμένα εις ας διάφορας κατά καιρόν εκστρατείας μου από την αρχή της επαναστάσεως 1821: μαρτίου 25”

Το εξοδολόγιο του Κατζή Μαυρομιχάλη

Το παραπάνω έγγραφο έχει γραφτεί το 1825 στο Ναύπλιο. Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι για τους αγωνιστές της εποχής εκείνης όλη αυτή η συζήτηση για το πότε ξεκίνησε η Ελληνική επανάσταση αποτελεί θέμα ανούσιο και χωρίς περιεχόμενο. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πως οι περισσότεροι μεγάλοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 βρίσκονταν εν ζωή όταν οι Βαυαροί επισημοποίησαν την 25η Μαρτίου ως ημέρα εθνικής επετείου.
Κατά την γνώμη μας λοιπόν αποτελεί ανούσια απόπειρα και ψευτοδίλημμα να προσπαθούμε να διαχωρίσουν την ημέρα της παλιγγενεσίας και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πιο πολύ θυμίζει μια προσπάθεια ιδεολογικών διαφορών παρά αναζήτησης της ιστορικής αλήθειας.

Πηγές

θερμές ευχαριστίες στον φίλο νομικό και ιστορικό Δημήτρη Μαριόλη για την παροχή του εγγράφου του Κατζή Μαυρομιχάλη.

https://argolikivivliothiki.gr/2020/06/17/loan-solomon/
https://eleftheriaonline.gr/local/politismos/history/item/209442-stayros-kapetanakis-h-symvoli-tis-manis-stin-enarksi-tis-epanastasis-tou-1821
https://fourtounis.gr
https://geetha.mil.gr/chronologio-ellinikis-epanastasis/
https://www.in.gr/2023/01/19/stories/aleksandros-ypsilantis-195-xronia-apo-ton-thanato-tou-arxigou-tis-filikis-etaireias/
https://www.leonidion.gr/2015/03/16-1821-21.html
https://www.offlinepost.gr/2021/01/20/oi-stratiotikes-dynameis-ton-epanastaton-stis-igemonies/
https://www.protothema.gr/stories/article/1353682/ta-gegonota-prin-tin-25i-martiou-1821-i-epanastasi-stin-patra-kai-i-agia-laura/
Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα (Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής φυλής 1770-1836), έκδοση "Εστίας", 1901, τόμ. Α', σελ. 47, 48
Κολοκοτρώνη Θ. Ι. (1856), Ελληνικά Υπομνήματα ήτοι επιστολαί και διάφορα έγγραφα από την ελληνική επανάσταση, Αθήνησι τύποις Χ Νικολαίδου Φιλαδελφέως
Οικονόμου Μ (1874), Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, εν Αθήναις εκ του τυπογραφείου Παπαλεξανδρή
Π. Δ. Ζούβα (1969), Η οργάνωσις στρατού κατά την Επανάστασιν του 1821. Αθήνα
Παπαδόπουλος Σ. Ι. (1977). Το "Σχέδιον Γενικόν" της Φιλικής Εταιρείας και οι επαφές με τους Σέρβους. Μακεδονικά, 17(1), 40–54. https://doi.org/10.12681/makedonika.361
Σπ. Τρικούπη, Ιστορία Ελληνικής Επαναστάσεως, έκδοση 1860, τομ. Α' σελ. 23
Σπηλιάδη Νικολάου, Απομνημονεύματα, εκδοθέντα υπό Χ.Ν.Φιλαδελφέως, Αθήνα 1851, τομ. Α', σελ. 31
Χρυσανθόπουλου Φώτη ή Φωτάκου, Βίοι Πελοποννησίων ανδρών, εν Αθήναις εκ του τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου, 1888
ΓΑΚ Υπουργείο Πολέμου Φ. 50 (1825).

https://maniatika.wordpress.com/

Η χρυσή μονταζιέρα

,

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του πιο υπέροχου blog του κόσμου, καλησπέρα.
Την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα «Το Βήμα» -που όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουμε σε ποιον ανήκει- σε ρεπορτάζ της, «αδειάζει» την συμμορία που παριστάνει την κυβέρνηση στη χώρα μας, «αποκαλύπτοντας» πως έγινε μοντάζ στις συνομιλίες του σταθμάρχη με τους μηχανοδηγούς το μοιραίο βράδυ τις 28ης Φεβρουαρίου 2023, ώστε να γίνει πιο «εύπεπτο» στο πόπολο το αφήγημα του «ανθρώπινου λάθους».
Μάλιστα, η περίφημη «μονταζιέρα» που «κόσμησε» το πρωτοσέλιδο «παραπέμπει»
-τουλάχιστο ως λογοπαίγνιο- στην υπόθεση της «ζαρντινιέρας», αν θυμάστε(;), που για την οικονομία του κειμένου θα παραλείψω.
Δηλαδή, μία συστημική εφημερίδα, έναν ολόκληρο χρόνο μετά, «αποδεικνύει» την προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης από την πλευρά της κυβέρνησης.
Το προφανές και αυτό που βγάζει μάτι εδώ και δεκατρείς μήνες.
Οπότε τώρα, όλοι(;) «εμείς» χρειαζόμαστε την «επίσημη» επιβεβαίωση «του Βήματος» του εφοπλιστή Μαρινάκη -που μαζί με την επιφανή του παρέα αφοδεύει σε πρωθυπουργούς- στο οποίο αρθρογραφούν όλες αυτές οι «ομορφιές» της «δημοσιογραφίας» για να πειστούμε για την σαπίλα που επικρατεί στη χώρα.
Εντάξει, η ανοησία έχει φτάσει στη στρατόσφαιρα.
Αλήθεια τώρα, πιστεύει κανείς νοήμων άνθρωπος πως, ξαφνικά, μια εφημερίδα όπως η παραπάνω άρχισε να λειτουργεί όπως πρέπει να λειτουργεί μια εφημερίδα;
Ακόμη και αν υποθέσουμε πως αύριο η ίδια εφημερίδα έκανε ρεπορτάζ για την υπόθεση του Noor1, υπάρχει άνθρωπος που δεν θα πίστευε πως από πίσω κρύβεται κάτι που βρομάει;
Μάλλον όχι.
Αλλά το αστείο εδώ είναι πως η «κοινωνία» χρειάζεται την επιβεβαίωση των μαφιόζων ολιγαρχών για να δει τι κρύβεται μέσα στο νεοελληνικό βόθρο.
Το να ανακαλύψει τη «δημοσιογραφική Σελήνη» στην κρατική δολοφονία των Τεμπών -και σε οποιοδήποτε άλλη σοβαρή υπόθεση πλην κουτσομπολιών- μια οποιαδήποτε ελληνική εφημερίδα δεν το πιστεύουν ούτε οι ιδιοκτήτες της.
Ας δούμε, όμως, τι έγραφε σχεδόν ένα χρόνο πριν η συγκεκριμένη εφημερίδα στις 4/3/2023 δηλαδή λίγες μέρες μετά το δυστύχημα.

.

Διαβάζουμε, μεταξύ άλλων:
«Με τη μετωπική σύγκρουση ανέβηκε η θερμοκρασία πάνω από το όριο αυτανάφλεξης, έσπασε το δοχείο, εκτοξεύτηκαν τα λάδια, πήραν φωτιά και δημιούργησαν αυτό το τεράστιο ‘μανιτάρι’.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε λαμαρίνες, φρούτα και σιτηρά και όχι κάποιο εύφλεκτο υλικό. Αυτό προέκυψε τόσο από την έρευνα των αστυνομικών αλλά και από πυροσβέστες που βρίσκονται στο σημείο της τραγωδίας.»
Δυστυχώς η ευτυχώς, δεν είμαστε όλοι «πελάτες», ούτε έχουμε πάρε-δώσε με κομματικά απόβλητα.
Επίσης, δεν έχουμε πάθει αμνησία.
Αλήθεια, κανείς δεν γνωρίζει τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία;
Όχι. Κανείς.
Ούτε ο «συνεπώνυμος» του κυβερνητικού εκπροσώπου και μόνιμος πρωθυπουργός της χώρας;
Λαμαρίνες, φρούτα και σιτηρά.
Τέλος.
Χωρίς ηλεκτρονικά τιμολόγια από την περίφημη “my aade” που τη ζηλεύουν οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι;
Ναι χωρίς, κάηκαν κατά την σύγκρουση.
Και τα βίντεο της φορτοεκφόρτωσης;
Είπαμε, λαμαρίνες, φρούτα και σιτηρά.
Τέλος.
Λίγες ώρες μετά το δημοσίευμα της περασμένης Κυριακής, υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα περιστατικά.
Ο βουλευτής Τρικάλων κ.Μιχάλης Ταμήλος διαγράφεται από το κυβερνών κόμμα γιατί δηλώσεις του -που έκανε ή τον έβαλαν και έκανε(;)- «πρόσβαλαν» τις οικογένειες των θυμάτων.
Οπότε η κυβέρνηση, που έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη -κάτι που οι οικογένειες δεν έχουν-, «προστατεύει» τις οικογένειες, τις σέβεται και θέλει το καλό τους.
Βέβαια, το πιθανότερο θα είναι ο κ.Ταμήλος να μην διάβασε το «Βήμα της Κυριακής», γιατί είναι γνωστό πως η συγκεκριμένη εφημερίδα ανήκει στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, οπότε κανείς από τους νεοδημοκράτες βουλευτές δεν την διαβάζει.
Εξάλλου, ποιος βουλευτής διαβάζει σήμερα εφημερίδες που εξυπηρετούν συμφέροντα;
Κανείς.
Δεν ξέρω αν έχετε προσέξει πως τις τελευταίες μέρες ανέλαβε δράση και η χουντική ακροδεξιά τριάδα που χτυπιέται και σκίζει τα ιμάτιά της σε βουλευτικά έδρανα και τηλεοπτικά πάνελ γιατί, λέει, την κυβέρνηση θέλουν να την ρίξουν τα «εκδοτικά συμφέροντα» και ο «εντολοδόχος» τους πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ανδρουλάκης.
Τέλειο;
Με τις ευρωεκλογές να πλησιάζουν, την αποχή να είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ξεπεράσει το πενήντα αν όχι το εξήντα τοις εκατό, τον Μητσοτάκη να έχει σαπίσει και την «εναλλακτική» να βρίσκεται στον Στέφανο Κασσελάκη, που μπορεί να «χάνει» το βήμα αλλά την κεφαλή την στρίβει ολίγον «δεξιά», οι πρώτοι που θα θυσιαστούν για να επιβιώσει για όσο ακόμη χρειάζεται ο ήδη τελειωμένος Μητσοτάκης θα είναι οι ακροδεξιές πατερίτσες του.
«Εύα», πες αλεύρι.
Ο λογαριασμός, μάλλον, είναι ήδη στο τραπέζι, οπότε κάποιος θα κληθεί να πληρώσει.
Με την ευρωπαία εισαγγελέα να έχει αρχίσει να σκαλίζει την υπόθεση, «μοιράζοντας» πρόστιμα και οικονομικές «εγγυήσεις» στους εμπλεκόμενους, την κυρία Καρυστιανού να πράττει ό,τι απαιτούν οι συνθήκες και τη συντριπτική πλειοψηφία να απαιτεί «ευρωπαϊκή» και όχι «ελληνική» δικαιοσύνη μέσω υπογραφών, δεν αργεί να δημιουργηθεί κανένα κίνημα όπως αυτό τον «αγανακτισμένων».
Οπότε, δεν θέλει και πολύ μυαλό να καταλάβεις πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα για τον ιδιοκτήτη «του Βήματος».
Θα έγραφα και άλλα.
Αλλά αφενός η Ελλάδα είναι επικίνδυνη χώρα και αφετέρου μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί και ποια θα είναι η συνέχεια.
Εγώ, πάντως, περιμένω με ανυπομονησία πότε θα τραβήξουν το καζανάκι τα «επιχειρηματικά συμφέροντα» στέλνοντας τους ενόχους εκεί που πρέπει, και τον πάντα αθώο και ηρωικό ελληνικό λαό στα ουράνια.

Αν και ξέρω.

Με εκτίμηση,

Τ.Τ.Π.

(Φίλε Βαγγέλη, αν δεν είχα την χρήσιμη εμπειρία των όσων ακολούθησαν τη χρεοκοπία της χώρας το 2010, μπορεί και να την πατούσα σήμερα και να γέμιζα οργή και …ελπίδα. Αλλά επειδή το έχω δει το έργο -όπως το έχεις δει κι εσύ- και επειδή έχω ορκιστεί να μην κάνω δυο φορές το ίδιο λάθος, τώρα το …απολαμβάνω. Σπουδαίο πράγμα η εμπειρία. Σε γλιτώνει από τις αυταπάτες και το χαμένο χρόνο. Επίσης, έχω γίνει πια πολύ καχύποπτος με όσους λένε πολλά επαναστατικά γιατί δεν ξεχνάω πως το 2010 βγήκαμε δυναμικά στους δρόμους, τα δώσαμε όλα και το 2012 βρεθήκαμε με κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Βαγγέλη, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους σημερινούς Έλληνες. Τους αποφεύγω όσο μπορώ. Μια χώρα γεμάτη αθώους και θύματα. Πολλά καθάρματα στην Ελλάδα σήμερα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι πολιτικοί της αλλά οι πολίτες της. Εντάξει, δεν είναι δημοφιλές αυτό που γράφω και διώχνει αναγνώστες από το μπλογκ -πρέπει να γράφεις και να λες πόσο καλοί και αθώοι είναι οι Έλληνες και πόσο τους εξαπατούν οι κακοί πολιτικοί- αλλά αυτός είναι ο σκοπός μου: να κρατήσω όσους περισσότερους Έλληνες γίνεται μακριά μου. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)


https://pitsirikos.net/2024/03

Οδοιπορικό στην άγνωστη αρχαία ακρόπολη της Πλατιάνας

.

Στο νοτιοανατολικό τμήμα του Νομού Ηλείας, στις ανατολικές απολήξεις του όρους Λαπίθα, στα σύνορα της Αρχαίας Τριφυλίας με την Αρκαδία βρίσκεται η ακρόπολη της Πλατιάνας .
Πρόκειται για οχυρωμένη πόλη κτισμένη σε δυσπρόσιτο και ψηλό λόφο του παραπάνω όρους, αμέσως νοτίως της ομώνυμης σημερινής κοινότητας (υψόμετρο 630 μέτρα) και κοντά στις Κοινότητες της Μακίστου και της Αρτέμιδας.
Η θέα από την ακρόπολη προς όλα τα σημεία του ορίζοντα είναι καταπληκτική. Από εκεί φαίνονται εκτός των άλλων, το Αρκαδικό Λύκαιον και τα βουνά της Γορτυνίας, ο Χελμός και τα βουνά των Καλαβρύτων, ολόκληρη σχεδόν η Ηλεία με τον Αλφειό να δεσπόζει, τα βουνά της Ζακύνθου και της Κεφαλλονιάς
Η ακρόπολη της Πλατιάνας αποτελεί μία σημαντική αρχαιολογική θέση. Η θέση του οικισμού σε τόσο ψηλό και δυσπρόσιτο μέρος είναι σπάνια για ελληνική πόλη.
Στην επιλογή της θα πρέπει να συνετέλεσε το γεγονός πως δέσποζε στην περιοχή της ορεινής Τριφυλίας και πως ήλεγχε το δρόμο από την Πισάτιδα προς τη Μεγαλόπολη και την υπόλοιπη Αρκαδία.

Τμήμα του αρχαίου τείχους

Η αρχαία πόλη δεν έχει ανασκαφεί πλήρως. Διασώζονται τμήμα του αρχαίου τείχους της ακρόπολης, ερείπια του θεάτρου ,ερείπια της αγοράς καθώς και άλλων κτισμάτων.
Η περίοδος ακμής της πόλης ήταν η ύστερη κλασική και η ελληνιστική εποχή.
Από την ανεύρεση λίθινων τεχνέργων κατά τη διάρκεια εργασιών αποψίλωσης στην κορυφή και τα πρανή του λόφου εικάζεται πως η θέση είχε και προϊστορικές φάσεις κατοίκησης.

Λείψανα κτίσματος, πιθανόν αρχαίου πύργου

Για την ταύτισή της έχουν προταθεί οι πόλεις της αρχαίας Τριφυλίας Τυπανέαι και Ύπανα, οι οποίες μνημονεύονται από τον Πολύβιο σε σχέση με την εισβολή του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου Β΄ στην περιοχή κατά τη διάρκεια του Συμμαχικού πολέμου (-220/ -217), καθώς και από άλλες αρχαίες πηγές και επιγραφικές μαρτυρίες.
Τις πιο πολλές πιθανότητες φαίνεται να έχει η αρχαία πόλη Τυπανέαι η οποία πιθανολογείται ότι είναι η συνέχεια της Ομηρικής πόλης Αίπυ μέλος της εξάπολης των Μινύων , η οποία βρισκόταν κοντά στην αρχαία Μάκιστο και σύμφωνα με τον Όμηρο είχε συμμετάσχει στον Τρωικό πόλεμο και μάλιστα το αναφέρει σαν εύκιστον(καλόχτιστο):
«Όσοι εκαρπούντο την Πύλο και την ποθητή Αρήνη και το Θρύον, κοντά στου ποταμιού του Αλφειού το πέρασμα και το καλόχτιστο Αίπυ, και τον Κυπαρισσήεντα και την Αμφιγένεια κατοικούσαν, και την Πτελεόν και το Έλος και το Δώριον... Αρχηγός αυτών ήταν ο Γερήνειος Νέστωρ ο αρματομάχος.»
Στις διαταγές του αρμένιζαν στην γραμμή ενενήντα βαθουλά καράβια.» Ιλιάδα Β΄ στιχ. 591- 602 (μεταφρ. εκδόσεις Πάπυρος)

Τμήμα των τειχών

Η ταύτιση της θέσης με την αρχαία πόλη δεν είναι ακόμη απολύτως ασφαλής, μελλοντικές ωστόσο έρευνες και ευρήματα μπορούν να συνδράμουν προς την κατεύθυνση αυτή.
Η πόλη είχε πιθανόν εγκαταλειφθεί έως τον 2ο αι. μ.Χ, καθώς δεν μνημονεύεται από τον περιηγητή Παυσανία.
Ο Αρχαιολογικός Χώρος
Περιμετρικά του οροπεδίου εκτείνεται το τείχος της ακρόπολης. Είναι κτισμένο με τεράστιους τιτανόλιθους και τέλειο ισοδομικό σύστημα. Σε μερικά σημεία του διασώζεται σε ύψος 6μ , έχει πάχος περίπου 2μ και στη Ν και Δ πλευρά του διασώζονται μερικοί ενσωματωμένοι στο τείχος τετράγωνοι πύργοι. Ο χώρος που περικλείει είναι περίπου 500 μέτρα μήκους, και έως 100 μέτρα πλάτους.Ένα ιδιόμορφο χαρακτηριστικό του είναι ότι με εγκάρσια τείχη, διαιρείται κυρίως σε πέντε ανισοϋψή επίπεδα(Άνδηρα). Στο πρώτο επίπεδο που είναι και το ψηλότερο, διακρίνονται τα ερείπια της κυρίως Ακρόπολης. Στο δεύτερο επίπεδο διασώζονται το κοίλο ενός θεάτρου, μια άριστα διατηρημένη λαξευτή στο βράχο δεξαμενή και τα λείψανα οικημάτων και ιερών.

Το στόμιο λαξευτής δεξαμενής της ακρόπολης

Στο τρίτο επίπεδο είναι τα ερείπια της Αγοράς. Το τείχος της Ακρόπολης στη σημερινή του μορφή και τα περισσότερα οικοδομήματα, χρονολογούνται κατά τους υστεροκλασσικούς χρόνους.
Ενώ στα άλλα δυο επίπεδα ερείπια από διάφορα κτίσματα ,πιθανόν δημόσια.
Το τείχος διαθέτει τρεις μεγάλες πύλες στα ΒΔ, ΝΔ και Α, όπου είναι η κύρια πύλη, καθώς και αρκετούς αμυντικούς πύργους, κυρίως ορθογώνιας αλλά και τραπεζιόσχημης κάτοψης.
Τα τείχη όπως και τα περισσότερα κτίσματα έχουν κτιστεί από ογκόλιθους του φυσικού τοπίου κατά το πολυγωνικό σύστημα τοιχοδομίας.
Το θέατρο χρονολογείται σε δύο φάσεις. Tο κοίλο χρονολογείται στον -4ο αι., ενώ το σκηνικό οικοδόμημα χρονολογείται στο -245.
Όπως σώζεται σήμερα, το θέατρο παρουσιάζει την τριμερή χαρακτηριστική διάρθρωση των ελληνιστικών θεάτρων: κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα.

Το αρχαίο θέατρο

Η ορχήστρα έχει διάμετρο 12,00μ. και το κοίλο 34,5 μ. Το κοίλο είναι ημικυκλικό με έντονα άνισα μήκη αναλημματικών τοίχων παρόδων. Από τις γενικές διαστάσεις του κοίλου προκύπτει ότι το θέατρο διέθετε από 10 έως 12 σειρές καθισμάτων με μέγιστη χωρητικότητα όχι μεγαλύτερη των 850 ατόμων.
Σήμερα διατηρείται μόνο τμήμα της σκηνής και του κοίλου, ενώ σε καλή κατάσταση σώζεται ο αρχαίος αναλημματικός τοίχος του θεάτρου και στην αρχική θέση του ένας θρόνος από τις προεδρείες.
Το μνημείο παρουσιάζει σήμερα τη μορφή μεγάλου ερειπιώνα .
Αποτελεί το δεύτερο σωζόμενο μνημείο της συγκεκριμένης κατηγορίας στο Νομό Ηλείας , μετά από το θέατρο της αρχαίας Ήλιδας.
Η πρώτη προσπάθεια συστηματικής ανάδειξης της ακροπόλεως πραγματοποιήθηκε κατά τα έτη 2002 - 2003 από τη Ζ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

Εναέρια φωτογραφία της Ακρόπολης και σχεδιάγραμμα της .
Πηγή :http://www.diazoma.gr/

.

Πως θα πάτε:
Η διαδρομή είναι περίπου 25 λεπτά απο το κέντρο της πόλης Ζαχάρως. Ακολουθούμε την επαρχιακή οδό προς Αρήνη-Μάκιστο . Πριν φτάσουμε στην κοινότητα Αρήνη στρίβουμε αριστερά προς Μάκιστο - Πλατιάνα. Μετά την Μάκιστο περίπου 3 χλμ στα δέξια υπάρχει ένα μικρό πλάτωμα με ταμπέλα "Προς αρχαιολογικό χώρο". Ακολουθούμε τον ανηφορικό χωματόδρομο και μετά περίπου 600-700 μετρά σε ένα πλάτωμα του δρόμου θα βρείτε δέξια σκαλοπάτια που οδηγούν στην Ακρόπολη.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό :

Το αρχαίο θέατρο

.

Τμήμα των ενισχυτικών τειχών των Ανδήρων

Ερείπια κτισμάτων ,πιθανόν δημόσια κτίρια

Τμήμα του ισχυρού τείχους της ακρόπολης

Ερείπια ναόσχημου κτίσματος

Η Δεξαμενή

.

Θρόνος επίσημου άρχοντα στο Θέατρο

.

Τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην Ακρόπολη

Τμήμα αρχαίου κτίσματος

Ένας εκ των αμυντικών πύργων του τείχους

.

ΠΗΓΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ :
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2591
https://aristomenismessinios.blogspot.gr/2013/11/blog-post_11.html
http://www.diazoma.gr/deltia-typou/%CE%B7-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1/

autochthonesellhnes.blogspot.