« μόνος σου μιλάς παιδί μου; πάει…σου σάλεψε μου φαίνεται» παρατήρησε η θεία Μαρίτσα, καθαρίζοντας φασολάκια.
« Μα είναι να μη μου σαλέψει βρε θεία; Πού ξανακούστηκε, γιος πυροσβέστη, να καίει ένα ολόκληρο νησί από εκδίκηση!»
«Εσένα τώρα τι σε εξοργίζει, ότι έκαψε τη Χίο ή ότι είναι γιος πυροσβέστη;» έθεσε τον προβληματισμό της η θεία.
Ο Μπάμπης προς στιγμή σάστισε. Το θέμα είχε δυο σκέλη…ίσως και περισσότερα από δυο.
«Το ότι είναι γιος πυροσβέστη με σοκάρει βρε θεία! Το ότι έκαψε ολόκληρο το νησί, ξεπερνάει τα όρια της λογικής και το ότι η πράξη του οφείλεται σε λόγους εκδίκησης σφιχταγκαλιάζει την παράνοια! Φαντάσου δηλαδή, όλοι αυτοί οι υποψήφιοι στα πανεπιστήμια, να έκαναν το ίδιο αν δεν πετύχαιναν τους στόχους τους!» είπε ο Μπάμπης φανερά προβληματισμένος.
«Εσύ λες αυτό…για φαντάσου όλοι οι απολυμένοι να έκαναν το ίδιο…Οι καταστάσεις της ζωής, μας έχουν φέρει μπροστά σε πρωτόγνωρα αδιέξοδα. Η οικονομική κρίση, έχει γίνει πλέον προσωπική κρίση για τον καθένα χωριστά!
Και μη χειρότερα…» είπε η θεία αναστενάζοντας.
«εσύ τώρα γιατί αναστενάζεις; Από θυμό, στεναχώρια ή συνήθεια;» ρώτησε ο Μπάμπης με παιχνιδιάρικη διάθεση.
Η θεία τον κοίταξε αυστηρά και δεν απάντησε.
«Αν είναι από θυμό, όλοι μ αυτόν συνηθίσαμε να ζούμε θεία μου, αν είναι από στεναχώρια, θα μεταλλαχθεί κι αυτή σε θυμό, αν πάλι είναι από συνήθεια…τι να σου πω…μάλλον συνηθίσαμε να είμαστε θυμωμένοι!» είπε ο Μπάμπης κουνώντας το κεφάλι του με προβληματισμό.
« όχι αγόρι μου…δεν ξέρω πώς να φτιάξω τα φασολάκια. Γιαχνί ή νερόβραστα…» απάντησε η θεία Μαρίτσα βαριεστημένα, συνεχίζοντας το καθάρισμα…
«Ο θυμός δεν οδηγεί πουθενά αγόρι μου…τι κάνουμε πέρα απ αυτόν έχει σημασία…»
Τζούλια Καραμολέγκου
voreini
.png)
