Άνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον,
ὃς μάλα πολλὰ πλάγχθη,
ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν:
πολλῶν δ᾿ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ᾿ ὅ γ᾿ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
Ἀ ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων....
Ήρθε ο καιρός να δούμε τα πράγματα από την άλλη σκοπιά..Από εκείνη της Πηνελόπης..
Εκείνης που περίμενε καρτερικά να γυρίσει ο Αγαπημένος της
από την επική μάχη του Τρωικού πολέμου
που κι εκείνος για τα μάτια μιας γυναίκας έγινε..
Της όμορφης Ελένης..
Και τι κατάλαβε;
Είκοσι χρόνια τον περίμενε..
Είκοσι καρτερικά..
Με τους Μνηστήρες γύρω της να στήνουν γλέντι
Και το κορμί της να ορέγονται
Και την περιουσία του αντρός της..
Κι εκείνη τον περίμενε.