ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 11 Ιουνίου 2019

Νέος Δήμαρχος, Παμπάλαιη Τάξη Πραγμάτων


Γιάννενα!… «Πρώτα στ’ άρματα, στα γρόσσια καί στα Γράμματα!», έλεγε το ρητό.
Σήμερα, βέβαια, η κατοχή αρμάτων είναι παράνομη, γρόσσια (λεφτά, δηλαδή) δεν έχει κανένας, κι από Γράμματα, χέσ’ τα κι άσ’ τα! Όλοι θέλουν …πτυχία, τα Γράμματα δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου.
Εν πάσει περιπτώσει, τα Γιάννενα ξανάρθαν στην επικαιρότητα πρόσφατα, λόγωι της εκλογής δημάρχου ιουδαίου το θρήσκευμα στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Γεγονός, βεβαίως, που από τη μία πλευρά είναι σαφώς ασυνήθιστο, κι απ’ την άλλη πυροδότησε αντιδράσεις στο πατριωτικό («πατριωτίζον», καλύτερα) κομμάτι του εγχωρίου Διαδικτύου. («- Μά, τον εβραίο βγάλανε δήμαρχο;!»)
Όμως, τόσο σ’ εσάς, τους αναγνώστες μου, όσο καί στους συναδέλφους πατριώτες ιστολόγους, σας έχω μιά έκπληξη – άκρως δυσάρεστη:
Ο μέν νέος δήμαρχος Ιωαννίνων μπορεί να είναι καλός άνθρωπος (δεν τον γνωρίζω, αλλά λέγεται πως είναι αγαπητός σε όλους στην πόλη του), αλλά ο συμβολισμός της εκλογής αυτής είναι τρίς χειρότερος από τις αρχικές αντιδράσεις του τύπου: «ποιόν πήγαν καί ψηφίσανε οι μ@λ@κες οι Γιαννιώτες». Μόνο που δεν τον είδε κανείς.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… ξεκαθαρίζοντας -κατά το δυνατόν- πρόσωπα καί καταστάσεις.

α. Ιουδαίοι κι εβραίοι
Η θρησκεία του νέου δημάρχου Ιωαννίνων είναι η ιουδαϊκή. Σας έχω εκφράσει τη γνώμη μου, ότι «ιουδαίος» σημαίνει «ού Διαίος», δηλαδή όχι του Δία· δηλαδή, πιστός του Κρόνου.
Καί εκ παραφθοράς, το «ουΔιαίος» έγινε «ιουδαίος» – κι έμεινε. Όπως πχ λέμε: «φαλάκρα» (το κανονικό) καί «καράφλα» (η παραφθορά, με εναλλαγή της θέσης των γραμμάτων).
Αντιθέτως, ο χαρακτηρισμός «εβραίος» δείχνει φυλετική καταγωγή – καί δεν είναι εβραίοι όλοι οι ιουδαίοι. Οι ίδιοι οι ιουδαίοι μιλάνε γιά καταγωγή του αρχικού πυρήνα τους (υπό τον Μωϋσή) από δώδεκα φυλές, ο δε Άρθουρ Καίσλερ προσθέτει (στο ομότιτλο βιβλίο του) καί την δέκατη τρίτη φυλή, τους Χαζάρους.
Εδώ γίνεται πολύς λόγος, αν οι Χάζαροι είναι γνήσιοι «εβραίοι» ή όχι· πάντως, η γνώμη μου είναι πως είναι γνησιότατοι, καί πως δεν ασπάστηκαν την ιουδαϊκή θρησκεία τον 8ο μΧ αιώνα, αλλά πολύ παλιότερα. Εν πάσει περιπτώσει, γιά να σας δώσω ένα σημείο αναφοράς, «εβραίοι» είναι οι Χαλδαίοι μάγοι… αυτοί που έφαγαν τον Μεγαλέξανδρο.
Οι δώδεκα φυλές του αρχικού πυρήνα των ιουδαίων περιείχαν αιρετικούς Αιγύπτιους εξωμότες (πιστούς του Άτεν), Ατλάντειους (ναί! – κοκκινομάλληδες «Ύκσως», όπως απεικονίζονται στις τοιχογραφίες των Αιγυπτίων, που οι προβληματισμένοι αρχαιολόγοι τους θεωρούν μέχρι καί …Βίκινγκς!!!), Άραβες ληστάρχους της περιοχής, καί …Έλληνες!!! Ναί, ναί ναί!!!
Πρόκειται γιά Πελασγούς πιστούς του Κρόνου, οι δε δύο φυλές τους αυτωνών ήταν η φυλή του Βενιαμίν (που σήμερα δεν υφίσταται) καί η φυλή του Ιούδα (εκ της οποίας καί ο προδότης μαθητής του Χριστού).
Οι Κρόνιοι Πελασγοί δώσανε στην ιουδαϊκή θρησκεία πολλά από τα σημερινά της χαρακτηριστικά, αλλά δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες. (Θα μακρύνει το άρθρο πέραν του δέοντος.)
Φυσικά, η σύγχρονη ιουδαϊκή προπαγάνδα (με βιβλία του τύπου: «Ιουδαϊκή Κρήτη») που λέει ότι οι θρησκείες μας (δηλ. η δική μας η αρχαία με την ιουδαϊκή) συγγενεύουν, κι ότι εμείς πήραμε τη θρησκεία μας απ’ αυτούς, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί.
Όντως οι ομοιότητες δειχνουν πολιτισμική επαφή, αλλά το ποιός έδωσε τί σε ποιόν (καί γιατί), είναι τελείως άλλο θέμα.
Όμως, επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται, κάποιους αιώνες μετά την αρχική «Έξοδο» του Μωϋσή, οι ιουδαϊκές φυλές είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους. Κάπου τον 10ο αιώνα πΧ είχαν σχηματιστεί τα ξεχωριστά βασίλεια της Ιερουσαλήμ καί του Ιούδα. Καί, μαντέψτε σε ποιό κατοικούσαν οι Κρόνιοι Πελασγοί!… αν καί τα Ιερά Σόλυμα είχαν κι αυτά ιδρυθεί από Κρονίους Πελασγούς, τους Σόλυμους της Καρίας.
Πρίν τελειώσουμε την ενότητα, ειρήσθω ότι η (με προσπάθειες να διατηρηθεί κρυφή από το …κοινόν) πραγματική θρησκεία των εξουσιαστών του πλανήτη δεν είναι η ιουδαϊκή, αλλά η αρχαία Αιγυπτιακή! (Μάτι του Ώρου, κτλ.) Καί τούτο, διότι η πραγματική «Γή της Επαγγελίας» των αρχικών ιουδαίων του Μωϋσή δεν ήταν η Παλαιστίνη, αλλά η ίδια η Αίγυπτος.
Δεν ήταν που έχασαν τον προσανατολισμό τους οι αρχικοί ιουδαίοι, καί περιπλανιόντουσαν σαράντα χρόνια στην έρημο. Ήταν που ο Αιγυπτιακός Στρατος τους πέταξε έξω απ’ την Αίγυπτο καί δεν τους άφηνε να ξαναμπούν ως κατακτητές! (Πρώτα υπό τον φαραώ Χορεμχέμπ, πρώην στρατηγό, που κατέλυσε την εκφυλισμένη δυναστεία του Ακχενάτεν καί του Τουταγχαμών.
Καί την ίδια τακτική ακολούθησαν κι οι διάδοχοι του Χορεμχέμπ.) Οπότε, είδαν κι αποείδαν οι ιουδαίοι ότι Αίγυπτος γιόκ, καί στράφηκαν ανατολικά, προς την Παλαιστίνη – με τις γνωστές ιστορικές συνέπειες.

β. Πελασγοί, Κρόνιοι Πελασγοί, Έλληνες
Πάμε, τώρα, σε τάχιστο ιστορικό …φροντιστήριο γιά τα δικά μας!
Μετά τον, δυστυχώς, εμφύλιο (ξέρω πολύ καλά τί λέω!) Ελληνο-Ατλαντικό Πόλεμο (με τα τρομερά αιθερικά όπλα), που καταβύθισε την Ατλαντίδα, οι μεν Άτλαντες σκόρπισαν κυνηγημένοι (από Έλληνες καί συμμάχους) προς Ανατολάς, αλλά κι εμείς δεν πήγαμε πίσω. Προκόψαμε!… βάσει της παροιμίας: «- Κι εμείς κακό χερόβολο, κι εσείς κακό δεμάτι!» Τα αιθερικά όπλα τάραξαν κλιματικές καί ηλεκτρομαγνητικές ισορροπίες σε μέγιστο βαθμό, με αποτέλεσμα πχ η Θεσσαλία να γίνει λίμνη επί χιλειτίες (άρα, πάπαλα οι καλλιέργειες), καί να συγκλονίζεται η Γή με τρομερούς σεισμούς γιά ποιός ξέρει πόσον καιρό μετά.
Φυσικά, κατά τις «σκοτεινές» αυτές χιλιετίες (από το 9600 πΧ μέχρι περίπου το 3500 πΧ) οι Έλληνες δεν περνούσαν καί τα καλύτερα χρόνια τους! Σκορπισμένοι (άρα με αδύναμη άμυνα), χωρίς τεχνολογία, κι επιβιώνοντας όπως-όπως με ό,τι έβρισκαν, έπεφταν πολλές φορές θύματα Ατλαντείων ορδών· αυτών, που είχαν καταφέρει να επιβιώσουν στην Ασία, καί κάποια στιγμή άρχισαν τις επιδρομές κατά ‘δώ.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, γιά να περιγράψουμε τις εποχές εκείνες: τότε έγινε ό,τι έγινε κι επί Τουρκοκρατίας. Φόνοι, ληστείες αγαθών, καί αρπαγές γυναικών καί παιδιών. Συν αλλαξοθρησκείες με το στανιό, καί δημιουργία Γενιτσάρων.
Μην ξεχνάτε ότι οι Άτλαντες είχαν ως μέγιστο θεό τους τον Κρόνο (ο Ποσειδώνας ήταν γιά το …θεαθήναι), καί δή στην άγρια μορφή του – με ιερατείο που εκτελούσε συστηματικά ανθρωποθυσίες (καί ειδικά αγοριών), κτλ κτλ. (Βλέπε πχ Αζτέκους – κι όχι μόνον.)
Ένα (καί μοναδικό) καλό αναγνωρίζω σ’ αυτούς τους Κρονίους Άτλαντες, που καλά θα κάνουμε να το υιοθετήσουμε κι εμείς – αν θέλουμε να δούμε προκοπή:
Είχαν καταλάβει πολύ καλά ότι οι ιστορικές διεργασίες υπερβαίνουν κατά πολύ το άτομο… τον χρόνο ζωής του ανθρώπου. Οι ιστορικές διεργασίες κρατάνε χιλιετίες, ή καί δεκάδες χιλιετιών – γιά πλάκα!
Οπότε, αφού δεν είμαστε αθάνατοι, το μέλλον (αλλά καί το παρελθόν! – η ιστορική μνήμη) της φυλής οφείλει να τηρείται από φυλετικό ιερατείο (από «αριστοσυμβούλιο», αν θέλετε), με στόχους αταλάντευτους. Κι αυτή την αντίληψη οι Άτλαντες την κληροδότησαν σε όλες τις Κρόνιες φυλές (καί θρησκείες).
Εξ ού καί η απίστευτη εκδικητικότητα, που παρατηρούμε στις Κρόνιες φυλές… εκδικητικότητα, που αναφέρεται σε γεγονότα απιθάνων περασμένων χιλιετιών!!! (Νά, ας πούμε το τί τραβάμε εμείς σήμερα από κρυπτο-Άτλαντες «Ευρωπαίους».)
Κι αναρωτιέται ο Έλλην: «- Μά, καλά! Τόσο πολύ το κρατάνε μανιάτικο; Τόσο παρανοϊκοί είναι;» Παρανοϊκοί, όχι ακριβώς… Δεν θα τό ‘λεγα. Οι ενέργειές τους έχουν μιά καλή λογική, που μόλις σας την έδειξα. Καί την οποία καλό είναι να την αντιγράψουμε κι εμείς.
Οι πρόγονοί μας εκείνοι είναι γνωστοί με το συλλογικό όνομα «Πελασγοί». (Σημαίνει «κοντοχωριανοί».)
Οι Πελασγοί είχαν κι έχουν σύμβολο τον αετό… ενδεχομένως καί τους δύο αετούς (καί τον δικέφαλο), που έστειλε ο Δίας αμέσως μετά τον Κατακλυσμό, γιά να βρούν ξηρά. Οπότε, όπου δούμε σε σημαίες καί σύμβολα αετό / δύο αετούς / δικέφαλο, καταλαβαίνουμε ότι επισημαίνουν Πελασγικό πληθυσμό.
Εντάξει, αρκετοί υιοθέτησαν το σύμβολο από φιλοδοξία να φανούν κι αυτοί Πελασγοί (πχ «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους«), χωρίς να είναι, αλλά κατά βάσιν ισχύει αυτό που είπα. Καί πράγματι, Πελασγούς βρίσκουμε μέχρι καί στη Γερμανία!
Πώς, όμως;
Οι εκτός Ελλάδος καί μακριά απ’ αυτήν Πελασγοί, δυστυχώς είναι Κρόνιοι.Βρέθηκαν στας βορείας Ευρώπας (κι αλλού – πχ παράλια Ιωνίας), όταν οι λοιποί Έλληνες τους πέταξαν οριστικά έξω απ’ την Ελλάδα περίπου το 3500 πΧ.
(Αυτή τη χρονολογία τη δίνει η «επίσημη» Αρχαιολογία, πχ γιά το πότε έφυγαν –εκδιώχθηκαν, σωστότερα- οι Πελασγοί από την Αττική. Δεν την έβγαλα απ’ το κεφάλι μου.
Ειρήσθω ότι η «επίσημη» Αρχαιολογία είναι πολύ φειδωλή στο να πάει πίσω στο παρελθόν.
Πχ κατ’ αυτήν, ο Τρωϊκός Πόλεμος έγινε το 1200 πΧ – κι όχι 900 χρόνια πιό πρίν, όπως είναι το σωστό.)
Μέχρι τότε, οι Κρόνιοι Πελασγοί ενεργούσαν ως «ιοί» των Κρονίων Ατλάντων, κι ενοχλούσαν πολύ τους υπόλοιπους Έλληνες… Καί δυστυχώς, το βιολί αυτό το συνέχισαν κι αργότερα, καί μετά το 3500 πΧ, πχ με τις (πρό Τρωϊκού) επιδρομές των Τρώων στην κυρίως Ελλάδα.
Καί το συνεχίζουν καί σήμερα! Συνδυάστε την παροιμία: «- Το μάτι μου είναι βγαλμένο τόσο βαθειά, επειδή μου το έβγαλε ο αδερφός μου!» με την τρομερή, μακρόχρονη ιστορική μνήμη των Κρονίων Πελασγών, καί θα εξηγήσετε μιά χαρά τη συμπεριφορά απέναντί μας τόσο πχ των Γερμανών επι Κατοχής, όσο καί τη συμπεριφορά των Ρωμαίων, κατά την κατάκτηση της Ελλάδας.
Κλείνοντας την ενότητα, οφείλω ν’ αναφέρω ότι υπάρχει καί το ζήτημα της συλλογικής πνευματικής παύλα ψυχικής προόδου ενός έθνους.
Πάλι με διεργασίες συνήθως τόσο χαμηλής εντάσεως (καί σαφώς μακροχρόνιες), που ίσως καί να μή γίνονται αντιληπτές στους πολλούς. Στην πρόοδο αυτή παίζουν ρόλο πολλά… η εξέλιξη της γλώσσας, η εξέλιξη της θρησκείας…Οπότε, όποιος μείνει πίσω, χάνει την ιστορική εξέλιξη καί μένει στάσιμος.
Ως αποτέλεσμα, πιθανόν να μην μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις των νέων εποχών, άρα -χωρίς άμυνες- το πιθανώτερο θα χαθεί από προσώπου Γής καί Ιστορίας. (Πχ Χετταίοι.)
Σ’ εμάς, αυτοί που έμειναν πίσω, είναι οι Κρόνιοι Πελασγοί.
Οι Πελασγοί του Διός μετά τον Τρωϊκό μετεξελιχθήκαμε σε Έλληνες. Δεν έχουμε καμμία βιολογική διαφορά με τους προγόνους μας Πελασγούς, το ίδιο ακριβώς είμαστε – αλλά έχουμε ψυχονοητική διαφορά. Ανέβηκε το «δυναμικό» μας, να το πώ έτσι!
Που είναι κρίμα να τη ροκανίζουμε σε μ@λακίες.

γ. Ιουδαϊκά στοιχεία της Ορθοδοξίας
Ως γνωστόν, οι ιουδαίοι είναι άριστοι έμποροι!
Έτσι, κατάφεραν καί μοσχοπούλησαν (στα κορόϊδα) πολλές φορές ένα φτηνό υλικό, συγκεκριμένα το πακέτο γραπτών της «Παλαιάς Διαθήκης»! (Μαζί με τα καμώματα των θυγατέρων του Λώτ μέσα σ’ αυτό.)
Κάπως, όπως είχε κατηγορηθεί απ’ τις κακές γλώσσες της εποχής του ο Βιβάλντι, ότι κατάφερε καί πούλησε την ίδια ακριβώς μουσική σύνθεση καμιά διακοσαριά φορές! Καρα-lol!!!
Ποιό βάρος του σε χρυσάφι!… Τη Γή ολόκληρη πληρωθήκανε οι ιουδαίοι γιά ένα κείμενο, που το γράψανε στο ποδάρι κατά την Ελληνιστική Εποχή!
Κατ’ αρχήν, με το που πήγε η Ελλάδα ν’ αλλάξει θρησκεία στους μεταχριστιανικούς αιώνες, έφαγε ένα άγριο καπέλλωμα απ’ τον «Μέγα» Θεοδόσιο (τον «ες έδαφος φέρειν», που λέγεται ότι ήταν κρυπτοϊουδαίος), ο οποίος διέταξε κι επέβαλε την ενσωμάτωση της «ΠΔ» στα ιερά κείμενα του (τότε ενιαίου) χριστιανισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν ο άγιος Ιερώνυμος (που μετέφραζε την «Καινή Διαθήκη» στη λαϊκή καθομιλούμενη λατινική διάλεκτο, τη Βουλγκάτα) είχε σχεδόν τελειώσει το έργο του, έμαθε ότι ο Θεοδόσιος έδωσε διαταγή να μεταφράσει καί την «ΠΔ» – καί τσίνησε. Ως αποτέλεσμα, έφαγε μιά εξορία στην Κύπρο, καί πέθανε το επόμενο έτος. (Ήταν ήδη γεροντάκι, δεν άντεξε.)
Κατά δεύτερον, όταν η Ελισσάβετ η Α’ της αγγλίτσας ήθελε ν’ αποκτήσει δύναμη, έκανε μυστική κολλεγιά «αίματος» με τον αρχιρραββίνο του Λονδίνου (καί με προξενητή τον περίφημο / διαβόητο αποκρυφιστή Τζών Ντήη)… εξ ού -ως παρεπόμενες- καί οι αποκλειστικώς ιουδαϊκές αναφορές της (παρα)μυθολογίας των τεκτόνων – Χιράμ Αμπίφφ, καί τα ρέστα. (Όχι σε μένα τα παράπονα, αλλά στον Λ. Χατζηνικολάου, συγγραφέα του θρυλικού πιά «Θαυματουργού ψιθύρου του Ερμή», που καρφώνει το γεγονός της κολλεγιάς.)
Εξ ού καί το ότι οι βασιλιάδες της αγγλίτσας κάθονται αναντάμ-παπαντάμ απάνω σε μιά κοτρώνα, την «πέτρα του Δαυΐδ».
Ωραία συναλλαγή!… Μου δίνεις λεφτά κι εξουσία, σου δίνω κοπυράϊτ σε θρησκευτικά καί πνευματικά ζητήματα – καί δεμπαν’ αποβλακωθούν οι πάντες!!!
Η μεν αγγλίτσα όντως από τότε απέκτησε αυτοκρατορία (μέχρι πρόσφατα), οι δέ τέκτονες εξακολουθούν να κυβερνάνε το ημεδαπόν προτεκτοράτο της αγγλίτσας – καί να τ’ οδηγούν σ’ ελεύθερη πτώση στον γκρεμό.
Αυτά κάνει ένα κείμενο, ενισχυμένο με φανατίλα! Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο -χώρια απ’ όσους γίνονται τέκτονες, νομίζοντας ότι κάτι σπουδαίο κάνουν- αρκετοί συμπατριώτες μας να θεωρούν ότι …χρωστάμε την όποια φυλετική εξέλιξή μας των τελευταίων 17 αιώνων (ως Έλληνες) στις …θυγατέρες του Λώτ! (Τουλάχιστον να φορούσαν καί ζαρτιέρες!… Δεν μας κάνει κούκου με τα εβραίϊκα βρακοζώνια τους! Καρα-lol!!!)
Κι άμα τους λες καί τίποτε των λιβανομαστουρωμένων, απαντάνε ότι: «- Αυτά είναι γράμματα της Εκκλησίας, καί δεν τ’ αλλάζουμε!»
Ρέ, ούστ, λέμε!!!
Φυσικά, όπως επεβλήθη στη νέα θρησκεία των Ελλήνων η «ΠΔ» με το στανιό (κι όχι με Οικουμενική Σύνοδο – άρα, ΔΕΝ αποτελεί δόγμα!), έτσι καί θά ‘ρθει η μέρα που θα φύγει κλωτσηδόν! Πύξ λάξ οδάξ!!!
Ως τότε, όμως, οφείλουμε ν’ αναρωτηθούμε…
…Γιατί η επίσημη Εκκλησία μας έκανε (επί 17 αιώνες) την πάπια -καί συνεχίζει να την κάνει!- στο γεγονός αυτό, του καπελλώματος της νέας θρησκείας μας;
Προσωπικώς, πιστεύω ότι μ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε την ευκαιρία στους Κρονίους Πελασγούς να επανέλθουν στον φυλετικό κορμό. Δηλαδή τους έδειξε πως «υπάρχουν» κάποια κοινά στοιχεία, ώστε να βασιστούμε από κοινού σ’ αυτά καί ν’ αρχίσει η διαδικασία επανεντάξεώς τους. (Φυσικά, με τις επιφυλάξεις ότι το επί χιλιετίες γάνωμα του μυαλού δεν αλλάζει σε μιά μέρα.)
Ο λόγος αυτός (καί δεν βλέπω κι άλλον!) είναι τόσο πολύ σοβαρός, που ακόμη κι εγώ θα έκανα την πάπια! Καί ειδικά, συνδυαζόμενος με τα τελευταία 2000 χρόνια, που διανύουμε την εποχή των Ιχθύων καί τη βασιλεία του Κρόνου.
Πάντως, ας έχουν υπ’ όψη τους οι Κρόνιοι Πελασγοί ότι αυτή είναι καί η τελευταία τους ευκαιρία! Δεν θα υπάρξει άλλη. Αν την κλωτσήσουν, μετά …delenda.
Καί δεν θα κλάψουμε.
δ. Ρώμη
Η Ρώμη είναι μιά ψευδεπίγραφη ταμπέλα. Καί δεν υπήρξε καμμία Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας, ούτε κάποια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Οι ιστορικοί επιμένουν να «ξεχνάνε» κάτι …πραγματάκια!
Η Ρώμη αρχικά ήταν ένα σύνολο Πελασγικών υποφυλών καί χωριών. (Βλέπε καί τον αετό των λαβάρων των Ρωμαϊκών λεγεώνων, με το SPQR.)
Ετρούσκοι, Σαββίνοι (σημείωση: !!! – όνομα κι αυτό, έ; )… Με την πάροδο του χρόνου, καί με τις διαδοχικές κατακτήσεις των Ελληνικών πόλεων της Κάτω Ιταλίας καί Σικελίας, δημιουργήθηκε η τρομερή «Ρωμαϊκή» πολεμική μηχανή· Έλληνες των «Ρωμαϊκών» λεγεώνων, Συρακούσιοι, Ακραγαντίνοι, Ταραντίνοι, πολεμούσαν τους Έλληνες της Αχαϊκής Συμπολιτείας καί της Μακεδονίας! Ποιά «Ρώμη» μου λέτε;
Βέβαια, ισχύει απολύτως η διαχρονική κάκιστη συπεριφορά των αυθεντικών Ρωμαίων (Σύλλας, Μόμμιος… κι όλα τα υπόλοιπα καλόπαιδα – το πρώτο α με ωμέγα) καί των σημερινών Ιταλών απέναντί μας (δες παράδειγμα των Ιταλών – κάτ’-κάτ’ στη σελίδα), καί άριστα πράττει ο Μάρκο ντέ Σάντ καί τους ξεχέζει (εδώ, απάν’-απάν’).
Αλλά, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, εξηγείται απολύτως.
Βλέπετε, οι Κρόνιοι Πελασγοί μπορεί μεν να έφυγαν κλωτσηδόν απ’ την Ελλάδα, αλλά δεν έμειναν αδρανείς. Κατέφυγαν σε περιοχές άλλων Πελασγών, όπου άρχισαν σιγά-σιγά το θρησκευτικό ψηστήρι. Κι έτσι, όταν εμείς στον Μαραθώνα…
…χρυσοφόρων Μήδων εστορέσαμεν δύναμιν…την ίδια ακριβώς χρονιά (490 πΧ) χτίζεται στη Ρώμη μεγαλοπρεπής ναός του Κρόνου!!!
Είπατε τίποτε;
Σιγά-σιγά, λοιπόν, φτάσαμε στο να μπαίνει ως τσόντα ναός «της Ρέας καί του Κρόνου» (δες εδώ) ακριβώς δίπλα στον μεγαλοπρεπέστατο ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, που τον ξεκίνησε ο Πεισίστρατος καί τον ολοκλήρωσε μετά από εξακόσια χρόνια ο επίτιμος Έλλην Αδριανός. Ενώ οι Έλληνες δεν χτίζανε ναούς του Κρόνου!
Καί φτάσαμε στο σημείο ν’ ακούγονται τα μύρια όσα γιά σοδομισμούς καί ανθρωποθυσίες μικρών αγοριών στο Βατικανό. Μην απορείτε καθόλου γι’ αυτές τις «ομορφιές» του Βατικανού! Παγκοσμίως, ο μέγιστος αρχιερέας του Κρόνου σήμερα είναι ο πάπας.

ε. Ρωμανιώτες ιουδαίοι
Όπως προείπαμε, οι ιουδαίοι είναι διαφόρων φυλετικών προελεύσεων.
Οι σημερινές κύριες φυλετικές ομάδες τους είναι οι Χάζαροι (κοιτίδα τους η Ουκρανία) καί οι Σεφαραδίτες (εκδιωγμένοι από Ισπανία το 1492 – που ήρθαν ανατολικά, καί στην Ελλάδα).
Όμως, στην Ελλάδα υπάρχουν καί οι λεγόμενοι «Ρωμανιώτες», μέλος των οποίων είναι καί ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων. (Σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2 – μόνο που ο αγγλόφωνος σύνδεσμος έχει πολύ περισσότερο υλικό.)
Αυτοί θεωρούντα (καί είναι) ιουδαίοι, που υπήρχαν στην κυρίως Ελλάδα κατά τους χρόνους από Ελληνιστική Εποχή καί μετά. Είναι αυτοί, στων οποίων τις συναγωγές μιλούσε ο Σαούλ-Παύλος. Πάντως, μερικοί ζούν στην Ελλάδα από ακόμη παλιότερα.
Εν πάσει περιπτώσει, οι Ρωμανιώτες είναι ένα σύνολο ίδιας μέν θρησκείας, αλλά διαφορετικής φυλετικής προελεύσεως. Σ’ αυτούς, έχω εντοπίσει πιθανή προέλευση από Αίγυπτο (δες πχ -στους συνδέσμους που δίνω- στη φωτογραφία τα πρόσωπα του προπολεμικού ραββίνου του Βόλου καί των γυιών του), σίγουρη προέλευση από Γεφυραίους (ιουδαίοι της Χαλκίδας – πχ οικογένεια του στρατιωτικού Φριζή, του πεσόντος στην Αλβανία το 1940), καί από…
…Πρό ετών, είχα δεί (κατά 99% στην ΕΡΤ) ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμανταίρ γιά τους Ρωμανιώτες ιουδαίους των Ιωαννίνων.
(Παρένθεση: Μην πεταχτεί πάλι κανένας εξυπνάκιας, που τα ξύνει όλη μέρα μπροστά σ’ έναν υπολογιστή, καί με ρωτάει πού καί πότε. Γράφω από μνήμης, καί δεν διαθέτω στο σπίτι μου τμήμα πολυμέσων …με τμηματάρχη καί υπαλλήλους. Όποιος θέλει να βρεί, ψάχνει.)
Εκεί, λοιπόν, μιλούσε μιά πολύ νόστιμη γκομενίτσα από δαύτους (μαυρομάλλα με καρρέ κόμμωση), που ζούσε στη Τζιού Γιόρκ, καί δούλευε ως σερβιτόρα… κρυφακούοντας τις συνομιλίες των Ελληνοαμερικανών, που δεν υποψιαζόντουσαν ότι το κοριτσόπουλο ήξερε άριστα Ελληνικά!
Είπε επίσης ότι οι ιουδαίοι της Αμερικής τη ρώτησαν από πού είναι, καί τους απάντησε «- Γκρήκ Τζιού!», καί δεν την πίστευαν!
Της ανταπάντησαν ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο! Όμως, τους έδειξε την πράγματι όμορφη συναγωγή τους (φωτογραφία στον αγγλόφωνο σύνδεσμο της Γουΐκι που σας έδωσα), καί πείστηκαν!
Μετά, το ντοκυμανταίρ έδειξε Ρωμανιώτες των Ιωαννίνων, τόσο από Ιωάννινα, όσο καί ξενητεμένους στις ΗΠΑ. Έ, λοιπόν, όλοι τους ανεξαιρέτως ήταν Ρωμαιόφατσες!!! (Ναί, κι η γκομενίτσα!)
Καταγωγή από Ρώμη, λοιπόν, οι Γιαννιώτες Ρωμανιώτες ιουδαίοι! Κρόνιοι Πελασγοί της Ρώμης!!!
Ο ίδιος ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων μοιάζει πολύ με Βενετσιάνο, αλλά δεν παραξενεύομαι καθόλου.

[Σας έχω καί μιά έκπληξη ακόμη:Κι ο Θεόδωρος Χέρτζιλ, ο ιδρυτής του Σιωνισμού, ήταν Κρόνιος Πελασγός!
Κοιτάξτε τη φωτογραφία του! «Γωνία κάμπερ» κάθετη, η σημιτική μυτόγκα πουθενά… Αρχαιοελληνική φάτσα, καθαρά. Του βάζεις μιά περικεφαλαία, καί τον κάνεις -ξέρω ‘γώ- Μυρμηδόνα! Κι είναι η δική του -τύπου …Έλληνος καφενοβίου- ξεροκεφαλιά, που ίδρυσε το κράτος του Ισραήλ. Διότι αλλοιώς τα ιερά βιβλία των ιουδαίων το απαγόρευαν αυτό.
Η ξεροκεφαλιά του Χέρτζιλ παρέκαμψε τις θρησκευτικές απαγορεύσεις, κι έφτιαξε το Ισραήλ (με μόνο το σκεπτικό ότι: «θα το κάνουμε με το έτσι γουστάρουμε, εφ’ όσον μπορούμε»).
Καί ποιός ιουδαίος είχε κι έχει τον τσαμπουκά να πάει κόντρα στους ραββίνους; Κανείς!… Εκτός αν τα γονίδιά του του το υπαγορεύουν αυτό!
Διότι, αν ρωτούσε τον οποιονδήποτε ορθόδοξο γέρο ραββίνο, θα του απαντούσε ότι: «- Ιδώ τα ιηρά βιβλία λιέν ουότι πρώτα θα ‘ρθεί ου Μασσιάχ (ο Μεσσίας, δηλαδή), κι αυτός θα φτιάξ’ του κράτους! Ουόχ’ ανάπουδα!»
Γι’ αυτό μέχρι σήμερα οι ορθόδοξοι κι υπερορθόδοξοι ραββίνοι θέλουν να διαλυθεί το Ισραήλ.
Καί γι’ αυτό τότε τους πέταξαν τους Σιωνιστές έξω απ’ τη Γερμανία -με απειλή αφορισμού-, κι αυτοί κάνανε τελικά το συνέδριό τους στην Βασιλεία της Ελβετίας.]
Γιατί; Τί είχε συμβεί;
Όσο κι αν ξυνίζει σε μερικούς, την αρχαία Ελλάδα τη διέλυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αυτός έβαλε πινακίδα «κλειστόν»! Lol!!!
Διοικητικώς, διότι μάζεψε όλες τις εξουσίες όλων των Ελληνικών πόλεων επάνω του.
Κι άντε βρές τονε, στα βάθη της Ασίας, να λύσει σοβαρά διοικητικά ζητήματα! (Τακτική που τηρεί μέχρι σήμερα το εκάστοτε εγχώριο γκουβέρνο.
Μέχρι να σου απαντήσει, βγάζεις άσπρα μαλλιά.)
Καί θρησκευτικώς, της γ@μησε τη μάνα της αρχαίας Ελλάδας, από τη στιγμή που αξίωσε να λατρεύεται ως θεός, καί ξεκαπάκωσε τον βόθρο της ανθρώπινης ανοησίας. (Είναι πολύ μικρή η απόσταση από τον Αλέξανδρο, μέχρι το άλογο του μισότρελλου Καλλιγούλα.)
Ως αποτέλεσμα, κατά την Ελληνιστική Εποχή, αλλά κι αργότερα κατά τη Ρωμαϊκή, επεκράτησε ο κοσμοπολιτισμός – παναπεί η απομάκρυνση από την παραδοσιακή θρησκεία· κι επί της ουσίας, η ήπιας μορφής αθεΐα.
Ο καθένας πλέον πίστευε ό,τι γούσταρε. Μεσανατολικές καί Αφρικανικές (κι άλλες) θρησκείες καί δοξασίες εισέβαλαν στην επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο δε χριστιανισμός επεκράτησε μετά από αιώνες «χύμα» θρησκευτικών πεποιθήσεων – καί διαφόρων κατά καιρούς προσπαθειών γιά εγκαθίδρυση «επίσημης» θρησκείας του κράτους.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή οι (αυθεντικοί) Ρωμαίοι πρόγονοι των Ρωμανιωτών ιουδαίων των Ιωαννίνων παράτησαν την παραδοσιακή θρησκεία της Ρώμης, επειδή γιά κάποιους λόγους δεν τους κάλυπτε, κι ασπάστηκαν την ιουδαϊκή. Φαίνεται πως αυτοί ήσαν Κρόνιοι Ρωμαίοι, οπότε στην ιουδαϊκή θρησκεία βρήκαν κάτι το πιό οικείο.
Ειρήσθω ότι η τότε ιουδαϊκή θρησκεία, καί δή των εξελληνισμένων ιουδαίων, μικρή σχέση είχε με τη σημερινή μορφή της. Αλλά πάλι δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες. Απλώς, να θυμάστε ότι η πεποίθηση πως μιά θρησκεία είναι η ίδια κι απαράλλαχτη από την αρχή της μέχρι σήμερα, είναι εντελώς λάθος. (Καί πράγματι, όταν ήρθαν οι Σεφαραδίτες στα Γιάννενα, θεώρησαν τους Ρωμανιώτες λιγάκι ως αιρετικούς.)
Καί γιατί Ρωμαίοι, οι Ρωμανιώτες των Ιωαννίνων;
Πολύ απλά, επειδή οι Ρωμαίοι στις κατακτήσεις τους προς ανατολάς, πάντα καθόντουσαν στα δυτικά μιάς χώρας. Σπάνια στο κέντρο, ή ανατολικά.
Πχ στη δυτική Ελλάδα: Νικόπολη, Πρέβεζα, Άκτιον. Καί στην (δυτική, παραλιακή) Ιωνία, Πέργαμος. Δεν πήγαν ούτε πχ στις Παγασές, ούτε ξέρω ‘γώ στην Καππαδοκία.
Όθεν, καί Γιάννενα.

στ. Πρό Κατακλυσμού – μετά Κατακλυσμόν
Λιγάκι πρό Κατακλυσμού -κι αν δεν σφάλλω-, η τότε Ελλάδα διέθετε κάμποσα θρησκευτικά κέντρα, κι ένα διοικητικό (τη Διμένεα).
Μετά τον κατακλυσμό, τα διοικητικά κέντρα γίνονται πολλά – κάθε πόλη, καί διοίκηση!
Τα δε θρησκευτικά παραμένουν κάμποσα, αλλά μετατοπίζονται. (Δεν θα συζητήσουμε εδώ τις πρότερες θέσεις καί τις μετατοπίσεις αυτές, ξεμακραίνουμε πάρα πολύ.)
(Σήμερα, βέβαια, έχουμε μονάχα ένα διοικητικό καί θρησκευτικό ταυτόχρονα: την Αθήνα.
Μάλλον κακή μεθοδολογία αυτή! Πάντως, βγάζω το καπέλλο –«Hats off!», που λένε- στον Τρισ-α-τέλειο, που πρώτος επεσήμανε την κάπως μυστηριώδη σχέση των Ιωαννίνων με την Αθήνα, ως θρησκευτικών κέντρων.
Κάπως σα να ρίχνεις μιά στεκιά εκεί, καί η μπάλλα να χτυπάει στην πρωτεύουσα!)
Ένα από τα σημαντικώτερα θρησκευτικά κέντρα, καί πρό Κατακλυσμού, καί μετά απ’ αυτόν, ήταν η Δωδώνη. Το κατ’ εξοχήν κέντρο του Διός!!!
Καθαρά Πελασγικό το τοπωνύμιο, διότι παρουσιάζει τον λεγόμενο «Πελασγικό αναδιπλασιασμό» μιάς συλλαβής.
Είτε κολλητά, όπως εδώ (Δω/δώ/νη), είτε χώρια, όπως τά/λα/ττα (θάλασσα). Οπότε, δεν αμφιβάλλουμε γιά την παλαιότητά του.
Καί τί σημαίνει «Δωδώνη»;
Κάνε το πρώτο γράμμα κάππα, καί θα καταλάβεις! Κωδώνη! Κουδούνι.
Στο μαντείο της Δωδώνης είχανε χάλκινες χύτρες, που τις χτυπούσαν μ’ ένα ραβδί κι αυτές συντονιζόντουσαν. Καί προσπαθούσαν οι ιερείς να μαντέψουν απ’ τον ήχο.
Όπως ακριβώς τα χάλκινα μπωλλάκια των Θιβετιανών, αλλά σε πιό μεγάλο μέγεθος.
Αργότερα, τα καζάνια αυτά τούμπαραν (τα πάνω-κάτω), κι ενσωμάτωσαν το ραβδί του χτυπήματος μέσα τους. Έγιναν οι σημερινές καμπάνες των εκκλησιών μας!!!
(Αυτά να τα βλέπουν, όσοι νομίζουν πως η Ορθοδοξία είναι κάτι το καινούργιο – κι εδράζεται στις θυγατέρες του Λώτ!)

ζ. Άρα;
Άρα……Έχουμε έναν Κρόνιο Πελασγό, να γίνεται επικεφαλής της κατ’ εξοχήν περιοχής του Διός!!!!!
Το πιάνετε τώρα;
Ειλικρινά, μπορεί ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων να είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Εμένα, όμως, μ’ ενδιαφέρει η στάση, που θα κρατήσει σε δύο θέματα:
Απέναντι στον Διονύσιο τον Σκυλόσοφο, κι απέναντι στην Δωδώνη.Τα υπόλοιπα τ’ ακούω βερεσέ.

η. Καί το υπερβατικό στοιχείο
Αυτές τις μέρες (με αποκορύφωμα το βράδυ της 10ης Ιουνίου 2019) είχαμε αντίθεση Ήλιου καί Δία!
Γιά σκεφθήτε το λιγάκι!… Κρόνιος Πελασγός γίνεται αρχηγός της περιοχής της Δωδώνης, πάνω στην αρχή της αντίθεσης αυτής!
Άσχετο με το τί γράφουν οι σχετικές ιστοσελίδες, εγώ το βλέπω ως…
…Καθόλου καλά μαντάτα.

Aπό ΦΩΤΕΙΝΗ 

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

Μάχονται με όραμα για μια άλλη Ελλάδα

Ζούμε στη χώρα με τους πιο απαισιόδοξους κατοίκους της Ευρώπης.
Μια χώρα με χαμηλή παραγωγικότητα, δυσθεώρητο χρέος, υψηλή διαφθορά, κακοδιοίκηση, γραφειοκρατία, ανύπαρκτες ευκαιρίες και ας είναι για τον άνθρωπο η πρόοδος μονόδρομος.
Και όμως, στην Ελλάδα δεν ανοίγονται μόνο βάραθρα, υψώνονται και κορυφές.
Το λέμε συχνά: αν κάτι σώζει τη χώρα, είναι οι εντυπωσιακές προσπάθειες ορισμένων, σχετικά λίγων, που υπερνικούν την αδράνεια, τις παθογένειες, τις πράξεις οπισθοδρόμησης ετών.
Δεκάδες οι διακρίσεις ατόμων και ομάδων που έφεραν πρωτιές, τα βραβεία σε επαγγελματίες που μας έκαναν υπερήφανους, τα «χρυσά» σε Ελληνες πρωτοπόρους όλων των πεδίων.
Η «Κ» συνομίλησε με τρεις «μαχητές», που κάνουν κάθε μέρα και σε βάθος χρόνου τη διαφορά.
Τον Ανάργυρο Μαριόλη, που «έκανε το θαύμα» στο Κέντρο Υγείας Αρεόπολης, τον Νίκο Ζούρο που κατέστησε τη Λέσβο κέντρο ενός θαυμαστού παγκόσμιου δικτύου, τη Σόφη Λάμπρου που βοηθώντας ευάλωτα άτομα με μεράκι επιχειρεί να φέρει μια ξεκάθαρη θετική κοινωνική αλλαγή.

Ανάργυρος Μαριόλης, διευθυντής του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης: Ενας γιατρός, εφημερεύων Σαμαρείτης

Η κατ’ οίκον νοσηλεία κυρίως ηλικιωμένων είναι από τις προτεραιότητες του Ανάργυρου Μαριόλη. Πραγματοποιεί έως 700 επισκέψεις τον χρόνο.
Το λένε όλοι οι κάτοικοι της περιοχής και οι συνεργάτες του.
Για το θαύμα που συντελείται στο Κέντρο Υγείας Αρεόπολης, μια όαση φροντίδας και πολιτισμού, καθαρό και οργανωμένο σαν ιδιωτικό νοσοκομείο, την ευθύνη φέρει ο αναμορφωτής του, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, Ανάργυρος Μαριόλης, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής Ιατρικής.
Αφού ίδρυσε το πρώτο κέντρο υγείας αστικού τύπου, το 2004, στον Βύρωνα, και ολοκλήρωσε το εξαιρετικά επιτυχημένο έργο του εκεί το 2010, ανέλαβε τη διεύθυνση του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης στη Μάνη.
Εκεί, μαζί με τον καινούργιο χώρο οικοδόμησε την απόλυτη εμπιστοσύνη του κόσμου.
Το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών εξοπλίστηκε.
Δημιουργήθηκε Τμήμα Βραχείας Νοσηλείας, οργανώθηκαν οι κατ’ οίκον επισκέψεις, συγκροτήθηκε ιατρικό αρχείο.
Οικοδομήθηκε η πρόληψη. «Η προληπτική ιατρική στη Μάνη είναι μια απτή έκφραση αγάπης για τη γιαγιά που προχωράει στο πλακόστρωτο με τον αντίλαλο από το μπαστούνι της να ακούγεται ρυθμικά, για τα λιγοστά παιδιά που παίζουν στα χωριά της Μάνης και αποτελούν το ζωντανό κύτταρο του τόπου αυτού που ονειρευόμαστε», λέει ο κ. Μαριόλης.
Κάθε Ιούνιο, 20 ειδικότητες γιατρών βρίσκονται μια ολόκληρη ημέρα στο Κέντρο για δωρεάν εξετάσεις ενώ ανά τακτά διαστήματα πραγματοποιούνται εξειδικευμένες εξετάσεις από ειδικούς δωρεάν – είναι το πρώτο κέντρο υγείας που έχει επιστημονική και λειτουργική διασύνδεση με την Ιατρική Σχολή Αθηνών και συνδρομή από νοσοκομεία του ΕΣΥ.
Παράλληλα, το Κέντρο Υγείας Αρεόπολης έγινε ένας εξωστρεφής οργανισμός.
Συνεχείς οι κύκλοι ιατρικής εκπαίδευσης φοιτητών στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ερευνα, εκπαιδευτικά προγράμματα για προσωπικό και κοινό, στοχευμένες παρεμβάσεις σε σχολεία, εθελοντικές αιμοδοσίες, σεμινάρια πρώτων βοηθειών, πρωτοβουλίες που «αναζωπυρώνουν ολοένα το πάθος μας για τη διασφάλιση του αυτονόητου, την παροχή ολιστικής φροντίδας προς όλους», αναφέρει ο κ. Μαριόλης, ο οποίος δεν έχει πάρει ποτέ χρήματα για τις υπηρεσίες που προσφέρει, δεν παίρνει άδεια, δεν εγκαταλείπει το κέντρο υγείας παρά μόνον για ώρες, προκειμένου να μιλήσει σε συνέδρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οδηγεί το δεύτερο ασθενοφόρο όταν το πρώτο έχει φύγει, συμβάλλει προσωπικά στη συντήρηση και στα λειτουργικά έξοδα, επιδιορθώνει ντουλάπες, βάφει χώρους, κάνει την απολύμανση μόνος.
Σωτηρία εν πλω
Η πιο πρωτόγνωρη εμπειρία; «Οταν προσέγγισα με ένα καΐκι, με θαλασσοταραχή, ένα κρουαζιερόπλοιο και κατέβασα μια Βρετανίδα τουρίστρια με διαβητικό κώμα».
Ηταν Σάββατο βράδυ, 28 Οκτωβρίου 2017. Επτά ημέρες μετά, επαναλήφθηκε ένα παρόμοιο περιστατικό. Ο κ. Μαριόλης προσέγγισε και πάλι με καΐκι ένα εμπορικό πλοίο στον όρμο του Οιτύλου, περιέθαλψε τον ασθενή με έμφραγμα εν πλω, τον κατέβασε με σχοινιά στο καΐκι. «Είναι η πιο συγκλονιστική εμπειρία να σώζεις μια ανθρώπινη ψυχή», λέει.

Σόφη Λάμπρου, συνιδρύτρια Impact Hub Athens: Βοηθώντας επιχειρήσεις με κοινωνικό πρόσημο

Η Σόφη Λάμπρου, στο κέντρο, με τον συνιδρυτή του Impact Hub Athens, Δημήτρη Κοκκινάκη, στα εγκαίνια της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης.
Ηθελαν, με όπλο την κοινωνική καινοτομία, να κάνουν «τον κόσμο καλύτερο». Κατάφεραν, βοηθώντας εκατοντάδες νεοφυή σχήματα και άτομα από ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, να μετατρέψουν πρωτοπόρες ιδέες σε βιώσιμες επιχειρήσεις, να αλλάξουν το πρόσημο μέσα σε μια δύσκολη πενταετία κρίσης και να στήσουν την πρώτη αγορά κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Αλλωστε, γι’ αυτό το Impact Hub Athens έλαβε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ το βραβείο IVLP Alumni για την «κοινωνική καινοτομία και αλλαγή».
Το Impact Hub Athens, που έκανε γνωστή την έννοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και είναι τμήμα του διεθνούς δικτύου Impact Hub με μέλη σε 84 χώρες, «παρέχει σε επαγγελματίες και ομάδες εγκαταστάσεις, εξοπλισμό, πρόσβαση σε νέες ιδέες, πόρους και δικτύωση, σχεδιάζει επιχειρηματικά άλματα», λέει η κ. Σόφη Λάμπρου, η οποία ίδρυσε, μαζί με τον Δημήτρη Κοκκινάκη, προ πενταετίας, τον οργανισμό στη χώρα μας. Δηλαδή όχι μόνο βοηθούν ώστε μια ιδέα να γίνει επιχειρηματικό σχέδιο, όχι μόνο προσφέρουν τεχνογνωσία, στέγη, τρόπους χρηματοδότησης, επαφή με ειδικούς και πελάτες, αλλά και στηρίζουν την επέκταση της επιχείρησης σε άλλους τομείς, άλλες πόλεις, άλλες χώρες. Ακόμη, «θέλουμε οι πολίτες να πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη του δημόσιου χώρου, να καλλιεργηθούν ο σεβασμός στο περιβάλλον, η συμμετοχή στα κοινά», τονίζει η κ. Λάμπρου.
Εξηγεί τα τρία επίπεδα στα οποία δρα ο οργανισμός:
α) Η κοινωνική επιχειρηματικότητα να γίνει χώρος της οικονομίας. «Τα δύο τελευταία χρόνια, σε συνεργασία με τη Γ.Γ. Κοινωνικής Οικονομίας του υπουργείου Εργασίας διοργανώνουμε την ετήσια έκθεση κοινωνικών επιχειρήσεων, όπου επιχειρηματίες από όλη την Ελλάδα έρχονται και παρουσιάζουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους».
β) Να στηριχθούν περισσότεροι επιχειρηματίες. «Κάθε χρόνο υποστηρίζουμε 100 με 200 επιχειρήσεις ή ιδέες. Το 80% της επιτυχίας τους λένε πως το οφείλουν σ’ εμάς».
γ) Να προωθηθούν δικά τους καινοτόμα προγράμματα, όπως η συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων για την επαναλειτουργία της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης. Το ιστορικό κτίριο ανακαινίστηκε από τον δήμο με ευρωπαϊκά κονδύλια και ο οργανισμός ανέλαβε τη διαχείριση της αγοράς. Ενα μοντέλο συν-διαχείρισης, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (δήμος και κοινωνία των πολιτών – το Impact Hub), που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε δημόσιο κτίριο. «Μεταξύ των οκτώ μαγαζιών, ένα κοινωνικό ανθοπωλείο, που παρέχει επαγγελματικές δεξιότητες σε άτομα από ευάλωτες ομάδες ή με αναπηρία –εργάζονται στα κτήματα στον Μαραθώνα, λειτουργούν το κατάστημα–, και το Αρχιπέλαγος, ένα κατάστημα ειδών από δεύτερο χέρι, το οποίο “τρέχουν” άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα». Μέσα στην Αγορά της Κυψέλης «έχει μεταφερθεί και το El Sistema Greece, ένα πρόγραμμα που χρησιμοποιεί τη μουσική σαν μέσο ένταξης και ενδυνάμωσης παιδιών από ευπαθείς ομάδες».

Νίκος Ζούρος, διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου: Κατέστησε το νησί παγκόσμιο γεωπάρκο

Ο Νίκος Ζούρος ξεναγεί στο απολιθωμένο δάσος Λέσβου επιστήμονες από όλο τον κόσμο, κατά το φετινό 10ο Θερινό Σχολείο Γεωπάρκων
Χάρη σε αυτόν η Λέσβος κατέστη γεωλογικό κέντρο του πλανήτη, ο χώρος όπου παράγεται τεχνογνωσία και διαδίδεται στα πέρατα της γης μέσω κορυφαίων επιστημόνων που έρχονται και εκπαιδεύονται στο νησί. Χάρη σε αυτόν ολόκληρο το νησί ανακηρύχθηκε Παγκόσμιο Γεωπάρκο της UNESCO, λειτουργούν ένα μουσείο - παγκόσμιο πρότυπο και νέα γεωλογικά πάρκα, μεταξύ των οποίων ένα υποθαλάσσιο. Με τη συμβολή του οργανώθηκε διεθνές δίκτυο γεωπάρκων, και νέα μνημεία-τεκμήρια της εξέλιξης του πλανήτη μας ξεπήδησαν στον κόσμο.
Ο λόγος για τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου και πρόεδρο του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων, Νίκο Ζούρο.
Κάθε μέρα, μέσα από την έρευνα, τις ανασκαφές, την ανάπτυξη νέων τεχνικών, τη διοργάνωση σεμιναρίων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και διαλέξεων ανά τον κόσμο, μάχεται για την κατοχύρωση και ανάδειξη της γεωλογικής κληρονομιάς της Λέσβου, της Ελλάδας και του πλανήτη. Με τη δική του άμεση εμπλοκή, «μια πρωτοβουλία η οποία ξεκίνησε από Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, μέσα σε 15 χρόνια έγινε επίσημο πρόγραμμα της UNESCO».
Δημιουργία, το 1995, του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, του οποίου ο κ. Ζούρος είναι έκτοτε διευθυντής, και εκκίνηση των προσπαθειών «για να αποκαλυφθούν τα γεγονότα που συνόδευσαν τη δημιουργία του μνημείου. Για πρώτη φορά αναδείχθηκε ότι όλη η Λέσβος είναι ένα γεωπάρκο, ότι υπήρχαν όχι ένα αλλά επάλληλα δάση και οικοσυστήματα σε διάφορες θέσεις στο σύνολο του νησιού, που απολιθώθηκαν με μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων σε ένα διάστημα τριών εκατομμυρίων ετών (μεταξύ 20 και 17 εκατ. ετών πριν). Σήμερα έχουμε φέρει στο φως πολύ προγενέστερα στοιχεία, από τα 200 εκατ. χρόνια πριν ώς τις μέρες μας, που αφηγούνται την ιστορία της δημιουργίας όλου του ελληνικού χώρου», σημειώνει ο κ. Ζούρος. Παράλληλα, άρχισε το έργο ευαισθητοποίησης των μαθητών και της τοπικής κοινωνίας, γιατί «πιστεύουμε ότι όση προσπάθεια κι αν καταβληθεί από την επιστημονική κοινότητα, δεν θα είναι αποτελεσματική εάν η τοπική κοινωνία δεν πεισθεί ότι η κληρονομιά αυτή της ανήκει και αξίζει να την προστατεύσει».
Από το 2007, κάθε Ιούνιο έρχονται στο διεθνές σχολείο γεωπάρκων Λέσβου «για 10 ημέρες, επιστήμονες από 20 - 30 χώρες για να ενημερωθούν γύρω από την τεχνογνωσία που έχουμε αναπτύξει στη συντήρηση και ανάδειξη των ευρημάτων και να δημιουργήσουν μετά στις χώρες τους τα δικά τους γεωπάρκα». Υπογράφονται συνεργασίες με ξένα ιδρύματα – εξέχον το παράδειγμα της συνεργασίας με την Κίνα.
Πρωτοποριακό εγχείρημα
Ακόμη, «δημιουργήσαμε καινούργια πάρκα στον χερσαίο χώρο, αλλά και το πρώτο στην Ελλάδα θαλάσσιο πάρκο απολιθωμάτων πέριξ της νησίδας Νησιώπης». Ενα πρωτοποριακό εγχείρημα που συνδέει το παρελθόν με τα σύγχρονα οικοσυστήματα και αφηγείται την ιστορία δημιουργίας του Αιγαίου. «Μιλάμε για την κλιματική αλλαγή και πολλοί δεν πείθονται πως υπάρχει κίνδυνος για την ανθρωπότητα. Τα γεωλογικά μνημεία μας δείχνουν τις επιπτώσεις που είχαν οι κλιματικές αλλαγές στο παρελθόν και διδάσκουν στους νέους πώς να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή, τις φυσικές καταστροφές και να κάνουν τις δικές τους ζωές ασφαλέστερες και καλύτερες».

Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Πρώτες στη διαφθορά η αστυνομία και η δικαιοσύνη στην Ελλάδα

Σύμφωνα με την έκθεση της διεθνούς οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια», βελτιωμένη κατά 10 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη για τον Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς του 2017 ήταν η θέση της Ελλάδας.
Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις διαφθοράς αφορούν τις αστυνομικές αρχές.
Η έκθεση κάνει λόγο και για περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς αστυνομικών.
Στις συνολικά 201 τέτοιες περιπτώσεις από το 2009 μέχρι το 2017, οι 65 αφορούν αδικήματα σε βάρος ημεδαπών και οι 136 σε βάρος αλλοδαπών.
Ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών και πληροφοριών για διαφθορά ήταν και για τον τομέα της δικαιοσύνης (246 από σύνολο 459).
Photo Menelaos Myrillas / SOOC
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα από την 69η θέση που κατείχε το 2016, κατατάχθηκε στην 59η θέση για το 2017 επί συνόλου 168 χωρών, όπως αναφέρεται στην ετήσια έκθεση της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας για το 2017.
Η εν λόγω μείωση αφορά την ύφεση του αριθμού των καταγγελιών (-8,5%) για περιπτώσεις διαφθοράς, αλλά και τη μείωση των δικογραφιών των Εσωτερικών Υποθέσεων (-15%).
Επιπλέον, μειώθηκε και ο αριθμός των προσώπων που συνελήφθησαν με την αυτόφωρη διαδικασία (-44%).
Η έκθεση, ωστόσο, αναφέρει ότι «η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της και η αιτία για την κατάσταση αυτή βρίσκεται κυρίως στην εκτεταμένη διαφθορά σε μια σειρά τομέων της».
Τα στοιχεία αναφέρουν ότι από το 2014 παρατειρείται μεγάλη άνοδος στις καταγγελίες περί διαφθοράς.
Τη μερίδα του λέοντος στις καταγγελίες εις βάρος δημοσίων λειτουργών έχει το αστυνομικό προσωπικό (αστυνομικοί όλων των βαθμών και ειδικοί φρουροί), καθώς από τις 1.126 καταγγελίες, οι 703 (62%) αφορούσαν τη συγκεκριμένη κατηγορία.
Οι υπόλοιπες 244 (ποσοστό 22%) αναφέρονταν σε καταγγελίες κατά δημοσίων υπαλλήλων, 99 (9%) αφορούσαν ιδιώτες και 80 (ποσοστό 7%) αφορούσαν καταγγελίες/πληροφορίες για εγκλήματα στα οποία συμμετέχουν αστυνομικοί και δημόσιοι υπάλληλοι.
Για το δημόσιο τομέα γενικότερα, ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών και πληροφοριών για διαφθορά ήταν για τον τομέα της δικαιοσύνης (246 από σύνολο 459) και ακολουθούν οι υπηρεσίες ΟΤΑ (54), νοσοκομεία (33), υπουργεία (28), δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί (21), οικονομικές υπηρεσίες (17), Περιφέρειες (15), πυροσβεστική (9), στρατιωτικές υπηρεσίες (8), λιμενικό και εκπαιδευτικά ιδρύματα (από 7), τελωνειακές υπηρεσίες (5), ασφαλιστικά ταμεία (3), προξενικές αρχές και Βουλή (από 1), και άλλοι οργανισμοί (4).
Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων χειρίστηκε το 2017, 473 δικογραφίες, εκ των οποίων οι 284 αφορούσαν αστυνομικό προσωπικό.
Σε περιπτώσεις αυτόφωρης διαδικασίας, συνελήφθησαν το 2017 συνολικά 73 άτομα, από τα οποία οι 20 ήταν αστυνομικοί, οι 3 ειδικοί φρουροί, οι 19 δημόσιοι υπάλληλοι και οι 31 ιδιώτες.
Επιπροσθέτως, η έκθεση κάνει λόγο και για περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς αστυνομικών.
Στις συνολικά 201 τέτοιες περιπτώσεις από το 2009 μέχρι το 2017, οι 65 αφορούν αδικήματα σε βάρος ημεδαπών και οι 136 σε βάρος αλλοδαπών.
Για τις περιπτώσεις των βασανιστηρίων, οι Εσωτερικές Υποθέσεις χειρίστηκαν 55 (39 σε βάρος αλλοδαπών και 16 σε βάρος ημεδαπών) το ίδιο διάστημα.
Τέλος, ασκήθηκαν συνολικά 164 ποινικές διώξεις για τις υποθέσεις που αφορούσαν ακραία αστυνομική συμπεριφορά αυτά τα 8 χρόνια.
«Η διαφθορά είναι ένα παγκόσμιο και πολυδιάστατο φαινόμενο το οποίο συναντάται σε όλες τις εποχές και σε όλα τα κράτη, ανεπτυγμένα και υπανάπτυκτα»ενώ «σε ακραίες περιπτώσεις, η διαφθορά υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς και τις διαδικασίες» καταλήγει η έκθεση.

thepressproject.gr

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Δένδρα με ψυχή, ιερά, προστατευόμενα…

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΟΛΥΜΕΡΟΥ - ΚΑΜΗΛΑΚΗ*



ΠΗΓΗ: ΚΠΣΙΝ, Shutterstock

Κι ας γείρει ο πόθος σου βαρύς σαν ήσκιος καρυδιάς (Σεφέρης)
Δέντρα καρπερά και άκαρπα, γερά και ευπαθή, όμορφα, ευωδιαστά, καλοήσκιωτα αλλά και βρωμερά ή βαρυσήσκιωτα, δέντρα που βλαστάνουν και θάλλουν από ξερά κλαδιά, δέντρα αειθαλή και φυλλοβόλα, ευθυτενή και σκυφτά, αυχμηρά και βελούδινα, δάση σιωπηλά και μοναχικά, βαθειά ριζωμένα στη γη από την οποία τρέφονται και ζουν. Οι ιδιότητες των δέντρων και των καρπών τους έχουν δημιουργήσει γενικότερα πολλές δοξασίες και παραδόσεις, στην προσπάθεια των ανθρώπων να δώσουν εξήγηση. Η συκιά, η καρυδιά, η ακακία με τους βαρείς χυμούς που διατρέχουν τις φλέβες τους δημιουργούν ήσκιο βαρύ και ανθυγιεινό.



Στοιχειωμένα δέντρα
«Εις το χωριό της Λέκας ευρίσκονται πολλά πλατάνια, μεγάλα και φουντωτά, αλλά κανείς δεν τολμά να βάλει επάνω τους πελέκι ή πριόνι. Μια φορά ηθέλησε ένας γεωργός να κόψει έν’ από τα πλατάνια, αλλά το στοιχειό του δέντρου τον εσκότωσε»
(Ν. Γ. Πολίτου, Παραδόσεις, τ. Α΄, 1904, σ. 177, αρ. 323).
«Τα μεγάλα και παλαιά δέντρα είναι στοιχειωμένα, και οι άνθρωποι αποφεύγουν να κάθωνται πολλήν ώρα αποκάτω σ’ αυτά, ή να κοιμώνται στον ήσκιο των, για να μην πάθουν. Και όταν κόβουν κανένα απ’ αυτά οι ξυλοκόποι και το ιδούν πως γέρνει να πέσει, πέφτουν προύμυτα καταγής και δε βγάνουν μιλιά, για να μην τους εννοήσει η ψυχή του δέντρου, όταν θα βγαίνει, πως είναι εκεί, και καθώς είναι αγαναχτισμένη τους λαβώσει. Και στον κορμό στη μέση όταν κόβουν βάνουν μια πέτρα για να εμποδιστεί να μην έβγει με ορμή η ψυχή του δέντρου. Τι αλλιώς θα τους κάμει κακό και θα τους κοψομεσιάσει και θα έχουν δυνατούς πόνους στη μέση»
(Ν. Γ. Πολίτου, Παραδόσεις, τ. Α΄, 1904, σ. 177-178, αρ. 324)


Το στοιχειό του δέντρου
Η δοξασία ότι όποιος φυτέψει δέντρο θα πεθάνει, όταν αυτό μεγαλώσει και ο κορμός του γίνει όσος και η περίμετρος της μέσης του, έχει ευρύτατη διάδοση, ιδιάιτερα για δέντρα που θεωρούνται στοιχειωμένα, όπως η καρυδιά.
«Πολλά δέντρα θεριακωμένα και μοναχικά είναι στοιχειωμένα, και τα φυλάνε το καθένα το στοιχειό του, γι αυτό κανείς δεν κοττάει να τα πειράξει. Και γνωρίζεται εύκολα ποιο δέντρο στοιχειώνει, γιατί πρόωρα μεγαλώνει και δυναμώνει πολύ. Όποιος φυτέψει τέτοιο μεγάλο δέντρο θα πεθάνει, γιατί χωρίς άλλο θα τον πνίξει το στοιχειό».
Οι δοξασίες για δέντρα καλά και κακά, καλοήσκιωτα και βαρυήσκιωτα οδηγούν σε ανάλογες προλήψεις και δεισιδαιμονίες:

Δεν είναι καλό κανένας να κοιμηθεί κάτω από συκιά γιατί έχει κακόν ήσκιο .
• Όταν τα παιδιά έχουν σκυλλόβηχα (κοκκύτη) τα περνούν από μια τρύπια καρυδιά και δένουν και ένα κομμάτι πανί στην καρυδιά.
• «Αποδεμό κάνουν οι γυναίκες. Κατεβαίνουν στην ποταμιά, παίρνουν κλάδους ιτιάς, τους δένουν με χόρτο κι έτσι αποδένουν τον άντρα που θέλουν να αποδέσουν. Κι όταν θέλουν να λύσουν τον αποδεμό, λύνουν τους κλώνους της ιτιάς ή δίνουν στον αποδεμένο να φορέση δαχτυλίδι πεθαμένου».



Δέντρα, κλαδιά, στεφάνια στον κύκλο του χρόνου και της λατρείας
Κλαδιά δέντρων, ανάλογα με την περίσταση, χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της χρονιάς για στολισμό, επίτευξη γονιμότητας, αποτροπή επιβλαβών ζωυφίων, προστασία από τη βασκανία και γενικά για ευεργετική επίδραση σε ανθρώπους, ζώα και κτήματα.
Έτσι η ελιά σύμβολο μακροβιότητας, γονιμότητας και ευτυχίας εξαιτίας του αειθαλλούς της φυλλώματος και του εξαιρετικά θρεπτικού και υγιεινού καρπού της, χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να έχει την μεγαλύτερη χρήση στα χαρακτηριστικά περάσματα του ανθρώπινου κύκλου της ζωής, από τη γέννηση ώς το θάνατο, αλλά και στον κύκλο του χρόνου, από τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, την Πρωτομαγιά, και σε κάθε περίπτωση που ένα κλωνάρι της συμβολίζει την ευετηρία και τη μακροβιότητα.
Αλλά και το πουρνάρι (δρυς, δέντρο), η καρυδιά, η κρανιά, η μηλιά κ.ά. χρησιμοποιούνται εθιμικά για τον αποχρωμα-τισμένο τελετουργικά στολισμό των σπιτιών κατά τη διάρκεια του χρόνου.



Το πάντρεμα της φωτιάς
Την παραμονή των Χριστουγέννων επειδή πιστεύουν ότι με την έναρξη του Δωδεκαημέρου, οι καλλικάντζαροι ανεβαίνουν πάνω στη γη, αφήνοντας στην ησυχία του το δέντρο της ζωής να αναβλαστήσει, και επιδιώκουν να δημιουργήσουν προβλήματα στους ανθρώπους, οι ένοικοι του σπιτιού προσπαθούν να κρατούν αναμμένη τη φωτιά στην εστία.
Επιλέγουν μάλιστα ξύλα δέντρων που αργούν να καούν, ακόμη και χλωρά, και τα «παντρεύουν».
Και ο αριθμός των ξύλων ή το είδος του δέντρου συμβολίζει τον ιδιοκτήτη του σπιτιού ή το αντρόγυνο ή το αντρόγυνο και τον κουμπάρο.
Στα Άγραφα «Την παραμονή των Χριστουγέννων παντρεύουν τη φωτιά τους. Βάνουν ξύλο αγριοκερασιάς για στοίχειωμα της νοικοκυράς και κέδρου για στοίχειωμα του νοικοκύρη. Και τα βάνουν χλωρά στη φωτιά, για να καούν».
Στην Κέρ-κυρα βάζουν και τρίτο ξύλο, που συμβολίζει τον κουμπάρο, ενώ στη Λευκάδα ο νοικοκύρης, αφού τοποθετήσουν στη γωνιά δυό ξύλα, (ένα μεγάλο, ίσιο, αρσενικό, και ένα με παραφυάδες, θηλυκό) χύνουν επάνω σ’ αυτά λίγο λάδι και λίγο κρασί, ψάλλοντας δ’ αμέσως το «Ευλογητός ει, Κύριε», ανάβει τα ζευγαρωμένα ξύλα. Έτσι γίνεται το πάντρεμα της γωνιάς.
Στη Θράκη «ο σπιτονοικοκύρης κόβει τρία ξύλα τριών λογιών ίσαμε ένα μέτρο, απού δέντρα π’ κάνουν καρπό, και τα βάζ’ στου τζάκι απού βραδύς του Χριστού θα καίουνται απού λίγου, ώς την παραμονή των Φώτων».
Η φωτιά των Χριστουγέννων και του Δωδεκαημέρου συγκεντρώνει την οικο-γένεια γύρω από την εστία, όπου και μαντεύει με φύλλα χλωρά ελιάς ή καρυδιάς ή δάφνης ή σούρβα ή κουκούτσια από κρανιές ή φύλλα πρίνου την εξέλιξη της υγείας και ευτυχίας των μελών της και του σπιτιού (υγεία ή θάνατο, ευφορία ή αφορία).
Στην Καστοριά, το βράδυ της παραμονής ανάβουν στο τζάκι τη μεγαλύτερη φω-τιά βάζουν τη μεγαλύτερη «κουρφάδα» (=χοντρό κορμό) δέντρου, «για να φασκιώσ’ η αρκούδα».
Στη Ήπειρο την Πρωτοχρονιά συνηθίζουν να ρίχνουν στη φωτιά κλαδί πρίνου, λέγοντας τα εξής:
Καλημέρα κι άη Βασίλης / με τον πέρναρο στα χέρια /
με το διάφορο στο σπίτι / όσα φύλλα και κλαριά, /
τόσα γρόσια και φλουριά.

Στην Κερασούντα του Πόντου την ημέραν των Χριστουγέννων, περί τα ξημερώματα, τα κορίτσια κατέβαιναν στην παραλία, μάζευαν πετραδάκια και τα σκόρπι-ζαν στο σπίτι. Επίσης έσχιζαν λεπτοκάρυα και τα περνούσαν στα φύλλα κλάδου ελιάς και τα κρεμούσαν στο εικονοστάσι καθώς και στις αυλόθυρες και τα εργαστήρια.



Εκτός από την ελιά κατά τη διάρκεια των αγερμών τα παιδιά κρατούσαν κλαδιά κρανιάς, δένδρου με ιδιαίτερα γερό ξύλο.
Στην περιφέρεια Αδριανουπόλεως «το πρωϊ της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά, ηλικίας 12-15 ετών, γύριζαν τα σπίτια μ’ ένα κλαδί κρανιάς (σουρβάκια) και σούρβιζαν, δηλ. κτυπούσαν τον νοικοκύρην και τους οικείους εις την ράχιν, λέγοντα: «Σούρβα, σούρβα, γερό κορμί, / γερό κορμί, γερό σταυρί/. Σαν ασήμι, σα κρανιά / και την χρόν’ γούλ’ γεροί / και καλόκαρδοι !»
Αλλού το κλωνάρι της κρανιάς περιτυλίσσουν με χρωματιστές κλωστές και κορδέλλες;
Στο Κωστί «κόφτανε ένα κλωνάρι πράσινο ακρανιά και τυλίζασι τη ζώνη την ασημένια, που φορούσαν οι μάννες τους. Έτσι το παιδί πήγαινε πα στο σπίτι με τ’ ασήμι».
Αλλού «μόλις ξημερώση την Αρχιχρονιά, σκοτεινά – σκοτεινά ακόμη, ένα κορίτσι έπαιρνεν ένα κομμάτι δάφνα κ’ επήγαινε στα συγγενικά σπίτια να καλαγγιάση το οτσάκι. Έπρεπε να πάη πρώτη ν’ ανοίξη αυτή την πόρτα. Πήγαινε ίσια στο τζάκι, έρριχνε τη δάφνα μέσ’ στη φωτιά και καούντανε κ’ έλεγε: «Και του χρόνου, καλές δουλειές».



Βάγια, ελιές, φοίνικες. Οι κλάδοι των βαϊων
Για να στολίσουν τις εκκλησίες την ημέρα των Βαϊων και να μοιράσουν τα βάγια στους εκκλησιαζομένους χρησιμοποιούν δάφνες, φοίνικες και ελιές, μυρτιές.
Στο Λοζέτσι της Ηπείρου «όσες νύφες γίνουν τη χρονιά μέσα, όλες θα παν του Λαζάρου για τα βάγια. Κάθε νύφη στολίζεται με πράσινο φόρεμα, σαν το χρώμα της βαγιάς, και με κόκκινη μάλλινη φούστα από μέσα. Φορεί και κεντητά τσαρούχια, κόκκινα με ωραίες φουντίτσες, καινούργια, και άσπρες κάλτσες. Προσκαλεί πρωτύ-τερα όλες τις συγγένισσές της, κάνουν ρυζόπιττα, ψήνουν φασούλια, παίρνουν ελιές, χαλβά, παίρνουν κ’ ένα βουτσέλι κρασί κι άλλο ένα νερό και πηγαίνουν στ’ Αλωνάκι (ένα ισάδι του βουνού) κ’ εκεί κάθονται. Πριν να κινήση η νύφη με τη συνοδεία της, έχει στείλει την κουνιάδα της και την αδερφή της, κορίτσια ανύπαντρα – όχι παντρεμένα, να’ χουν και μάννα και πατέρα – και πηγαίνουν στο λόγγο. Κόβουν ένα φόρτωμα βάγια και τα ζαλώνονται και τα πηγαίνουν στ’ Αλωνάκι, όπου περιμένουν οι νύφες.
Στο δρόμο τραγουδούν:

«Όλες οι δάφνες είν’ εδώ κι όλες δαφνολογιούνται,
και νια βεργούλα δεν είν’ δω,
πάει στη βρύση για νερό κτλ.»



Κούνιες από δέντρο χλωρό και δυνατό
Κούνια, ροδάνη (Καστορία), τα τουλάπια (Σινώπη) κλπ. στήνεται το Πάσχα σε ανοιχτό χώρο και από δέντρο δυνατό που έχει βλαστήσει. Συνήθως κουνιούνται οι ανύπαντρες κοπέλλες στις οποίες απευθύνονται και τα δίστιχα:
«Κουνήσετε τις έμορφες, κουνήσετε τις άσπρες,
κουνήσετε τις λεμονιές, που’ ναι ανθούς γεμάτες».

Αλλά και τα παιδιά κατά την εορτή της Πεντηκοστής, στα Ρουσάλια περιφέρονται από σπίτι σε σπίτι με ένα σταυρό στολισμένο με λουλούδια στην κορυφή μιας σημαίας και τραγουδούν:
Π.χ. στα Μέγαρα:

Να σας πούμε τα Ρουσάλια; / - Πέστε τα, βρε παλληκάρια. / …
Κάτω σ’ ένα περιβόλι / δάφνη και μηλιά μαλώνει. /
Δάφνη, πήρες μου κλωνάρι, / να με πάρη το ποτάμι, /



Στεφάνι της πρωτομαγιάς
Η αναζήτηση κλαδιού από δέντρο δυνατό για την κατασκευή του σκελετού του μαγιάτικου στεφανιού ήταν η πρώτη μέριμνα και ακολουθούσε η συλλογή ανθέων για την κατασκευή του.
Η αναζήτηση φυτών ή ανθέων με θαυμαστές ιδιότητες απέβλεπε στην συγκέντρωση ευεργετικών ιδιοτήτων στο στεφάνι του Μάη που κρεμούσαν στο ανώφλι του σπιτιού
Έτσι το ξύλο της κρανιάς ή της μουριάς χρησίμευε για τον σκελετό του στεφανιού, ενώ απαραίτητο ήταν το σκόρδο, κάποιο αγκαθερό λουλούδι, τσουκνίδα και γενικά φυτά αποτρεπτικά της βασκανίας και κλαδιά καρποφόρων δέντρων.

Κτυπήματα με χλωρούς κλάδους αγριοτριανταφυλλιάς
Τα ζώα για να γεννούν εύκολα τα χτυπούν την πρωτομαγιά με χλωρά κλαδιά αγριοτριανταφυλλιάς. Στον Πόντο “την 1ην Μαϊου ωδηγούσαν τα ζώα εκ της μάνδρας εις την βοσκήν με τρία χλωρά κλαδιά λεφτοκαρυάς, αγρίας ροδής και κι αρμασαούδας (αγρίου θάμνου), δια να μην αρρωστήσουν τα ζώα και δια να γεννούν ελεύθερα. Κτυπώντες δε με τας ράβδους αυτάς τα ζώα έλεγαν: «Χίλια κεφάλια ! χίλια κεφάλια!». Επίσης τοποθετούσαν ένα κλωνάρι αγριοτριανταφυλλιάς στον τράχηλο ζώων και πτηνών.



Ερίνιασμα – αρραβώνιασμα των δέντρων
Για την καλύτερη καρποφορία των δένδρων έβαζαν πάνω στα κλαδιά τους κλαδιά από αροδάφνη, αγράμπελη, ρίγανη κ.ά.
Στη Ρόδο «ανήμερα τ’ άη Κωνσταν-τίνου βάλλουν πάνω στους κλάδους των ροδιών και συκιών βλαστάρια αροδάφνης και αριγανιές. Αυτό το λεν ραώνιασμα (αρραβώνιασμα) και το κάμνουν, για να πιάσουν τα δέντρα περισσότερους καρπούς. Εκείνη την ημέρα περιμένει τον νοικοκύρην του το δέντρο, γιατί, σαν δε το νοιαστή, νομίζει πώς πέθανε και λυπάται».
Στην Κάρπαθο «του αγ. Κωνσταντίνου ρωνιάζουν τα δέντρα και λέγουν: «Να, τσυρά, τον άντρα σου τσαί κράτει τον καρπόσ σου». Ύστερα βάζουν στη ρίζα τως μια πέτρα ή και ένα κλωνάρι από σφάκα», (δηλ. πικροδάφνη). Αλλού «την παραμονή του αγ. Κωνσταντίνου έπαιρναν φύλλα κυδωνιάς και άντρες και γυναίκες τα φορούσανε ως ανήμερα το μεσημέρι, για να μην τους χτυπήσ’ η Πούλια και βγάλνε πούλιες (=πανάδες) στο πρόσωπο. Ακόμα και οι τσομπάνηδες έφερναν τα πρόβατα, τα αγελάδια και τα άλλα ζώα σε μέρος, που να μην τα αντικρύσ’ ο ήλιος το πρωϊ».

Ο πλάτανος του Ιπποκράτη
Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά και πρωτοσταυριά χαρακτηρίζεται ακόμη και σήμερα σε πολλές περιοχές η πρώτη του Σεπτέμβρη. Κι αυτό γιατί από το 312 μ.Χ. είχε ορισθεί ως αρχή της ινδίκτου, του θρησκευτικού δηλαδή έτους. Ως πρωτοχρονιά, πέρασμα από τον ένα χρόνο στον άλλο διατηρεί πολλά σχετικά έθιμα.
Έτσι στην Κω τα κορίτσια και τα αγόρια κάνουν την αρκιχρονιά δηλαδή μια αρμαθιά από ρόδι, σταφύλι, σκόρδο και φύλλο από το πλατάνι του Ιπποκράτη και το πρωί της πρώτης του Σεπτέμβρη αραδιάζονται στην παραλία και ρίχνουν την παλιά αρχιχρονιά στη θάλασσα και βουτούν την καινούργια στο νερό.
Έπειτα παίρνουν νερό από σαράντα κύματα και γυρίζουν στο σπίτι και την κρεμούν στο εικονοστάσι. Γυρίζοντας περνούν από τον πλάτανο, τον αγκαλιάζουν για να πάρουν το χόντρος και τη δύναμή του.



Παρομοιώσεις προς δέντρα

• Ο κλέφτης που πέφτει στη μάχη : Σα δέντρον ερραγίστηκε, σαν κυπαρίσσι πέφτει
ενώ ο Όμηρος για να παραστήσει τους πεσόντας Άσιον (Ν 389-392) και Σαρπηδόνα (Π 482-484) :

Ήριπε δ’ ως ότε τις δρυς ήριπεν ή αχερωίς
Ηέ πίτυς βλωθρή, την τα’ ούρει τέκτονες άνδρες
Εξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήιον είναι…

• Δέντρα που φυτρώνουν σε τάφους εραστών

Εκεί που θάψανε το νιό φύτρωσε κυπαρίσσι
Κι εκεί που θάψανε τη νιά φύτρωσε μια μηλίτσα.
Βεργολυγάει η μηλιά φιλάει το κυπαρίσσι…
.

Στα τραγούδια του γάμου είναι συχνές οι παρομοιώσεις των νέων με δέντρα:

Δέντρο είχα στην αυλή μου για παρηγοριά δική μου…

Μηλίτσα πού ’σαι στο γκρεμό τα μήλα φορτωμένη,
Τα μήλα σου λιμπίζομαι και το γκρεμό φοβούμαι

Μια Παρασκευή κι ένα Σαββάτο βράδυ
μάνα μ’έδιωχνε από το σπιτικό μου
Παίρνω ένα στρατί, στρατί το μονοπάτι
Βρίσκω ένα δεντρί, βρίσκω ‘να κυπαρίσσι


Για τον γαμπρό:

Κίνα δεντρί μου, κίνα, κίνησε, κυπαρίσσι,
Να πας να βρης τη λεύκα τη λυγεροκλαδούσα…..
Μακρύς, λιγνός εις το κορμί κι ίσιος σαν κυπαρίσσσι
Κι απολυγίζει η μέση του σαν λεμονιάς κλωνάρι

Η νύφη

Σα λυγιά λυγάει
σα νερατζούλα φουντωτή, οπού μοσχοβολάει
Αλλά και συμβουλευτικά:

Ψηλή γυναίκα μη πάρης συκιά ξεκλωνισμένη
Η συκιά ξεκλωνισμένη πάντα είναι μαραμένη
Και για τον αρνητή της αγάπης και άπιστο:
Εσείς οι νέοι το’χετε το δέντρο ν’αγαπάτε
Κι αφόντες φάτε τον καρπό, το δέντρο λησμονάτε
.

*Η κ. Αικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη είναι τ. Διευθύντρια του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

kathimerini.gr

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Το ελληνικό καλοκαίρι μιας άλλης εποχής

Διάσημοι φωτογράφοι απαθανατίζουν την χώρα μας σε 33 υπέροχες εικόνες

Το καλοκαίρι είναι η πιο γεμάτη περίοδος της Ελλάδας.
Το πλούσιο φως της είναι διάχυτο από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.
Πάλλευκο τις πρώτες πρωινές ώρες, κίτρινο και δυνατό το μεσημέρι, ενώ αλλάζει ολόκληρη την παλέτα όσο ωριμάζει, μέχρι να φύγει εντυπωσιακά, ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα.
Το ιδιαίτερο αυτό φως, απλωμένο πάνω στη φύση, η γραφικότητα των χωριών και η ιερή λιτότητα του τοπίου, αποτελούν μεγάλο δέλεαρ για κάθε φωτογράφο.
Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και έναν αιώνα πάρα πολλοί φωτογράφοι και οι κορυφαίοι αυτών επιλέγουν να επισκέφθούν την καλοκαιρινή Ελλάδα και να απαθανατίσουν τις εμβληματικές της εικόνες.

Salvador Dali with Amanda Lear 1965, at Greek Island
Karpathos. 1964, Constantinos Manos
Μύκονος 1957, Rene Burri
Kalymnos 1964, Constantinos Manos
Gerolimenas. 1964, Constantinos Manos
Peloponnesus. 1964, Constantinos Manos
Τρικερι 1964, Constantinos Manos
Mykonos 1967 Constantinos Manos


Λαιμός Βουλιαγμένης 1957, Δημήτριος Χαρισιάδης
Peloponnesus. 1970, Constantinos Manos
Κάλυμνος 1950, Δημήτριος Χαρισιάδης
Santorini 1939, Herbert List
Ischia Island 1953, Herbert List
Βούλα Παπαϊωάννου
Robert McCabe, 1954
Rudolf Koppitz, Carinthiac, 1930
Nelly’s, Κουμ Καπί, Χανιά, 1927
Hubertus Hierl, Μύκονος, 1962
Fred Boissonas, Κρήτη Άγιος Νικόλαος, 1920
Fred Boissonas, Μήλος, 1919
George D. Pratt, Santorini, 1923
Mykonos 1950
Ydra
Sifnos 1930
Alex Howitt
Mykonos 1965
Mykonos 1956, David Seymour
Bruce Davidson 1933
James Burke, Μύκονος, 1961
Henri Cartier Bresson, Sifnos 1961
Ευχαριστώ την Αγγελική Δεκουλάκου Facebook για το φωτογραφικό της αρχείο.

Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ (ΙΙΙ) (ΙΙ) (Ι)

sooteris kyritsis

Η ΡΙΖΑ ΩΓ=ΩΒ
Η λέξις ΩΡΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟ

Ωδηγήθη η νέα Ελλάς, μετά την (δήθεν) απελευθέρωσί της, σε μία αρχαιοελληνική
γνώσι όπου δυστυχώς έγιναν δεκτά ΜΟΝΟ τα Ιωνικά-Αττικά στοιχεία ως ελληνικά ενώ ταυτοχρόνως απαξιώθηκαν και αφανίσθηκαν τα Αιολοδωρικά με το γελοιωδέστατο επιχείρημα ότι ήταν λατινικά, σλαβικά ή τουρκικά.
Οφείλουμε να αναζητήσουμε και προσδιορίσουμε, κατά το δυνατόν, τα
“κυνηγημένα” ή αφανισμένα αιολοδωρικά γλωσσικά στοιχεία αναλύοντας υπάρχουσες
λέξεις που επεβίωσαν εϊς πείσμα των γραικύλων.
Ευτυχώς για μας, η Ιωνικής προελεύσεως λαίλαψ της γλωσσικήςκαταστροφικής”καθαρότητος”,δεν μπόρεσε να αφανίση (ακόμη) τους αντίλαλους των διαλέκτων οι οποίες ήταν βασισμένες σε θεμέλια μη ιωνικά. Οι αντίλαλοι αυτοί, δυστυχώς,εντοπίζονται σήμερα κυρίως μόνο σε ξεχασμένα
τοπωνύμια, δηλαδή, σε αυτά τα οποία παρά το ότι επενέβησαν οι οιονεί ανελλήνιστοι φιλόλογοι απ’ την μία και θολοκουλτουριαρόπληκτοι γλωσσοκαταστροφείς απ’ την άλλη, γενικώς όλοι ανεγκέφαλοι αστοιχείωτοι κακοήθεις,παρέμειναν δια της παραδόσεως σαν ηρωικά αντιστασιακά απομεινάρια ενός διαχρονικού σιωπηλού πολέμου.
ΤΟ ΩΓΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟ
Οι πανάρχαιοι Έλληνες, είτε ωνομάζοντο Γραικοί, είτε Πελασγοί, είτε Αχαιοί κλπ διέθεταν μοναδικό αναλυτικό και

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Σχεδιασμοί για το μέλλον της Ελλάδας

Ποιο ρόλο προορίζεται να αναλάβει η χώρα

Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, εάν ρωτούσατε έναν ΚΝΕίτη, «όταν λες να φύγουν οι βάσεις των ΗΠΑ από την Ελλάδα, την ίδια ώρα εννοείς να έρθουν οι βάσεις των Ρώσων;»,
εάν ήταν ειλικρινής ή αιφνιδιαζόταν θα απαντούσε «φυσικά».
Αυτό που αποκρύπτεται διαρκώς από τους ρωσόφιλους, είτε ως ναπαίους (τον 19ο αιώνα), είτε ως κομμουνιστές (επί ΕΣΣΔ), είτε ως ΛΑΕτζίδες ή ΧΑγίτες σήμερα, είναι ότι η περιβόητη «εθνική ανεξαρτησία» που προπαγανδίζουν σημαίνει, στην πραγματικότητα, η Ελλάδα να πάψει να είναι στη σφαίρα των ΗΠΑ και να γίνει αποικία της Ρωσίας.
Δηλαδή, προτεκτοράτο της διεθνούς ρωσικής μαφίας και της σλαβικής Ορθοδοξίας.
Εδώ λοιπόν οφείλουμε να πούμε κάποιες αλήθειες, πέρα από προφητείες για ξανθά ή… ντεκαπάζ γένη.
Αλήθειες που προέρχονται από καλά ενημερωμένες πηγές στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Κυρίως στο εξωτερικό.
Πρώτον, ο κόσμος είναι «μοιρασμένος» και η ίδια η Ρωσία το γνωρίζει, για αυτό κι όταν ο Τσίπρας πήγε και τους ζήτησε βοήθεια τον έστειλαν, οι ίδιοι οι Ρώσοι, στους Αμερικανούς.
Δεύτερον, η Ελλάς ως ναυτικό έθνος μπορεί να είναι σύμμαχος μόνο με τα ναυτικά έθνη και όχι με τα ηπειρωτικά, δηλαδή Γερμανία ή Ρωσία. Δεν σημαίνει ότι θα είμαστε και εχθροί αλλά όχι και στις «σφαίρες» τους.
Τρίτον, η Ελλάδα θεωρείται και είναι γεωπολιτικός αντίπαλος της Ρωσίας στο κομμάτι της γεωθρησκείας, στη σύγκρουση ποιος θα «ελέγξει» την Ορθοδοξία, πράγμα που φάνηκε και στην πρόσφατη Πανορθόδοξη Σύνοδο στην Κρήτη που η Ρωσία και τα φίλα προσκείμενα σε αυτή Πατριαρχεία τη μποϊκόταραν επειδή θεωρούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη φιλοαμερικανό.
Οι Ρώσοι θέλουν να πάρουν τα πρωτεία της Ορθοδοξίας από τους Έλληνες, που τα έχουν ως διαδόχοι του ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, και να τα κρατήσουν εκείνοι ως «Τρίτη Ρώμη».
Η Ελλάδα, ως δύση της ανατολής και ανατολή της δύσης, ως μήτρα της Δύσηςδηλαδή, έχει θέση ανάμεσα στα δυτικά έθνη όχι ως αποικία, όπως την κατάντησαν οι άθλιοι δεξιοί κοτσαμπάσηδες και οι ανεπρόκοποι «σοσιαλφιλελεύθεροι», αλλά ως περιφερειακή ηγετική δύναμη του δυτικού κόσμου στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα, στον άξονα της συμμαχίας της με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, πρωταγωνιστεί ως το έσχατο δυτικό ανάχωμα και προμαχώνας στην εξ ανατολών βαρβαρότητα.
Η Ελλάδα είναι το πραγματικό σύνορο του ΝΑΤΟ και όχι η Τουρκία.
Ως κληρονόμος όχι μόνο του Ελληνικού Πολιτισμού αλλά και της ανατολικής Ρωμαϊκής Παράδοσης, η Ελλάδα προορίζεται να αναλάβει, σε συνεργασία με τους συμμάχους της (Ισραηλινούς και Κούρδους), τη διαχείριση του Λεβάντε από τους τρισάθλιους Άραβες, σε μια Συμμαχία των Αρχαίων Λαών, απομακρύνοντας για πάντα τους Σλάβους, Μογγόλους και Άραβες εισβολείς από Μέση Ανατολή και Μεσοποταμία, επαναφέροντας τον δυτικό πολιτισμό σε εκείνες τις κάποτε ελληνιστικές και ρωμαϊκές περιοχές προς όφελος των λαών τους και της δημοκρατίας.
Αυτοί είναι οι σχεδιασμοί που συζητιούνται άκρως σοβαρά και αναζητούνται εγχώριοι ικανοί πολιτικοί ηγέτες να τους υλοποιήσουν.
Ηγέτες απαραιτήτως μυημένοι στην κλασική Παιδεία και στον Ορθό Λόγο για να θριαμβεύσει ο πολιτισμός επί της βαρβαρότητας.
Η απουσία ηγεσίας που να πληροί τις προϋποθέσεις έχει ως αποτέλεσμα και την καθυστέρηση των εξελίξεων.
Ο Ειδικός Συνεργάτης
tribune.gr