Η μετά...ανθρώπινη εποχή.

Θα ήθελα να γράψω κάποιο αφιέρωμα για τη σημερινή ημέρα.. να αναρτήσω τραγούδια και ποιήματα.. να ονειρευτώ πως οράματα και ιδέες παραμένουν ζωντανές, αλλά δεν μπορώ να κοροϊδέψω κανέναν ούτε τον εαυτό μου..
Γερνάω κι είμαι από τους επιζώντες της "ανθρώπινης" εποχής.. Εκείνης της εποχής με τα άσχημα και τα ωραία, με τα εύκολα και τα δύσκολα τυλιγμένα όμως όλα με σάρκα και αίμα να χτυπάει στις φλέβες.
Ζωντανά.
Πάει καιρός που τα καλώδια αντικατέστησαν τις φλέβες, όπως οι οθόνες των τραπεζών αντικατέστησαν το χρήμα, όπως το μεταλλαγμένο αντικατέστησε τα κανονικά τρόφιμα, όπως οι υπολογιστές και τα τηλέφωνα, αντικατέστησαν την ανθρώπινη επαφή...
Πάει καιρός που οι άνθρωποι ψήφιζαν κι έβγαιναν καλές ή άσχημες κυβερνήσεις από τις κάλπες τους, και τσακωνόντουσαν στα καφενεία, βγαίναν με πανώ στους δρόμους, ή κατέβαζαν τα ρολά να απεργήσουν γνωρίζοντας ότι κάτι από όλα αυτά έβγαζε κάποιο νόημα...
Τώρα ξέρουν πως είναι ανώφελο. Δεν υπάρχουν κυβερνήσεις, ούτε κόμματα. Δεν έχει σημασία τι ψηφίζουν, τι θέλουν, τι ονειρεύονται.
Η νέα ταινία που αναδύεται στις αίθουσες της παγκόσμιας παράνοιας δεν λέγεται " Όλα είναι δρόμος" λέγεται "Όλα είναι τράπεζα"
Αργά ή γρήγορα το γελοίο παραμύθι του έχουμε ακόμα πατρίδες και κυβερνήσεις πρέπει να τελειώσει...
Πρέπει να παραδεχτούμε όσο κι αν μας πονάει πως είμαστε οι τελευταίοι άνθρωποι....
Η κοινωνία των ζωντανών νεκρών είναι ήδη εδώ.
Παρελάζει.
Είναι καιρός να παραδώσουμε την εξουσία σε αυτούς που πραγματικά την έχουν χωρίς ηλίθιους διαμεσολαβητές για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την ακριβή θέση μας πλέον στο χάρτη...
Μαρία δεν υπάρχει ο μπακάλης.. υπάρχει η αλυσίδα σούπερ μάρκετ...
Δεν υπάρχει ο ράφτης .. ο τσαγκάρης υπάρχουν οι πολυχώροι μαζικής αγοραστικής εκμετάλλευσης..
Δεν υπάρχει το σινεμαδάκι... υπάρχουν οι χώροι μαζικής αποβλάκωσης...
Δεν υπάρχει το τηλεφώνημα που περιμένεις να ακούσεις τη φωνή του, υπάρχει ένα μήνυμα με αυτόματη γραφή..
"Γιαπωνέζοι βρικόλακες με καλώδια στο αίμα...." όπως είχε πει ο Τζιμάκος τότε που ακόμα όλοι γλεντάγανε με το αθάνατο κρασί της μεταπολίτευσης και του Τσοβολα δώστα όλα...
Τρόφιμα, νερό, αέρα, καύσιμα, ρούχα, παπούτσια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και τη υγεία σου τα ορίζουν και στα πουλάνε σε ότι τιμή θέλουν πεντακόσια άντε χίλια άτομα πάνω στο πλανήτη.
Ναι αυτή η ελάχιστη χούφτα ανθρώπων που ούτε τη φάτσα τους δεν ξέρεις, ορίζουν πια τη ζωή όλων.
Συμπεριλαμβανομένων των ανδρείκελων που ψηφίζεις.
Που έβγαλα αυτό τον αριθμό;
Ούτε από κάποια σελίδα συνομοσιολόγων , ούτε από τίποτα το παράξενο... αν ανοίξεις το Forbes και μπεις στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων στο κόσμο τόσοι είναι κι αν δεις τις ακριβώς κατέχουν θα πρέπει να είσαι βλαμμένος για να πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να ορίσει το μέλλον εκτός από αυτούς...

Είμαστε οι απόβλητοι που ζουν έξω από τη πόλη τους στο "Απόδραση από τη Νέα Υόρκη" το έχεις δει;
Είμαστε τα ζόμπι που περιφέρονται έξω από τις πολυτελείς κατοικίες "στο Land of the dead" το έχεις δει;
Είμαστε οι ηλίθιοι που δε φοράνε τα γυαλιά με κανένα τρόπο στο They live το έχεις δει;
Είμαστε το υλικό για τις κονσέρβες που θα φτιάχνονται στο μέλλον όταν όλα τα υπόλοιπα θα έχουν μαραθεί για πάντα όπως στο Soylent Green το έχεις δει;
Για ποια επέτειο να γράψω;

Ξέρετε είμαι σε μια ηλικία που η εξέλιξη με ανάγκασε να έχω αναπτύξει αναγκαστικά δυο εαυτούς. Κι όσοι είναι στην ηλικία 50+ μπορούν να νοιώσουν αυτό που λέω.
Ο ένας μου εαυτός έχει σαν πρώτη ανάμνηση το πατέρα μου που με πήρε στα χέρια για να μου δείξει πως στο σπίτι είχαμε φέρει μια νέα συσκευή που λεγόταν ηλεκτρικό ψυγείο....
Καταλαβαίνετε τι έχει συμβεί;
Δεν το έζησε αυτό κάποιος που είναι εκατό χρονών.
Το έζησε ένας άνθρωπος που είναι σήμερα 57...
Και μέσα σε μισό αιώνα... περάσαμε από τις πρώτες ηλεκτρικές συσκευές, τις επαναστάσεις και τους Μάηδες τα Γούντστοκ και τα τραγούδια για ελευθερία των απανταχού Πολυτεχνείων, τον έρωτα και τα γλέντια μέχρι το ξημέρωμα, τις πορείες και τις απεργίες, τα σινεμαδάκια με το πασατέμπο και τα μυρωδάτα φαγητά τις Κυριακές, τις εφηβικές επαναστάσεις και τα μεγάλα οράματα, τις ντισκοτέκ τις παλιές και τα πάρτι στη Βουλιαγμένη, το ξύλο στο Χημείο και τις μοικάνες, τους πυρετούς το σαββατόβραδο και τις νυχτερινές ξάπλες στις παραλίες, το αμαρτωλό τσιγαριλίκι και τα ξεραμένα από τα ρόλευ μαλλιά στα κομμωτήρια, το μεροκάματο το μισθό σε πραγματικό χρήμα.... κι αν συνεχίσω θα πρέπει να έχω τέσσερις αναρτήσεις για να περιγράψω...στην εποχή της μαζικοποιημένης παράνοιας....
Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω πια ανθρώπους με συνήθειες αλλά .. φωτοκόπιες ενός συγκεκριμένου μοντέλου που βγάζει ασταμάτητα κάποιο εργοστάσια που αγνοώ που βρίσκεται, τι είναι ποιος κινεί τις μηχανές του...
Ο ένας μου εαυτός γνώρισε τις προσωπικότητες και την ιδιαιτερότητα τους... ο άλλος πρέπει να συνηθίσει τη "μόδα" Τη μόδα που είναι φασόν, ένα κουστούμι για όλους με ελάχιστες παραλλαγές.
Τη κατευθυνόμενη είδηση.
Σήμερα κλαίμε για αυτό αύριο γελάμε με αυτό και ξανά από την αρχή...
Τη κατευθυνόμενη δυστυχία..
Σήμερα παίζει το μοντέλο είμαι δυστυχισμένος γιατί είμαι χοντρός..
Αύριο θα παίξει το αυτοκτονώ γιατί μου έκαναν ,μπούλινγκ...
Μετά θα παίξει το παίρνω αναβολικά για να κάνω κοιλιακούς...
Ύστερα θα αγωνιώ για το ποιος καραγκιόζης θα νικήσει σε ένα ηλίθιο ριάλιτυ...
Μόλις μου δώσουν το σύνθημα θα στριμωχτώ με τα άλλα πρόβατα της μαύρης Παρασκευής να βουτήξω μπιχλιμπιδια που θα με κάνουν να νοιώθω ζωντανός...
Μοιάζει να τα ισοπεδώνω όλα, όμως δεν είναι έτσι .. τώρα φαίνεται πως κάτι διαφέρει, αύριο δεν θα υπάρχει πια καμιά διαφορά... αύριο θα έχει εξαφανιστεί κάποια στιγμή και η τελευταία διαφορετικότητα....

Οι δυστοπικές κοινωνίες που οραματίστηκαν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας δεν απέχουν πλέον τόσο.. είναι ήδη εδώ απλά εμείς αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή βρισκόμαστε ακριβώς στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν πηδήξουμε μέσα στο χάος τους...
Υπάρχουν ακόμα αυτοί οι νέοι και οι άλλοι.. αυτοί οι εργαζόμενοι και οι άλλοι, αυτοί οι θεατές και οι άλλοι, αυτοί οι ψηφοφόροι και οι άλλοι... αλλά πολύ σύντομα αυτή η μειοψηφία που ονομάζεται σε κάθε κατηγορία "και οι άλλοι" δεν θα υπάρχει.
Θα σβήσει.
Θα έρθει μια εποχή που οι άνθρωποι δεν θα πηγαίνουν σε κανένα μαγαζί θα ψωνίζουν μόνο από τις οθόνες και γι΄αυτό δεν θα χρειάζονται οι υπάλληλοι (και όλα αυτά τα εκατομμύρια που πριν είχαν δουλειά θα πεταχτούν στα σκουπίδια)
Θα έρθει μια εποχή που δεν θα υπάρχει καθόλου υπαρκτό χρήμα (δηλαδή χαρτονόμισμα) και όλοι όσοι δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν μια κάρτα πολύ απλά θα πεθάνουν από τη πείνα ή θα ζουν από τα σκουπίδια των υπόλοιπων...
Θα έρθει μια εποχή που δεν θα υπάρχει πλέον ούτε δημόσια περίθαλψη ούτε δημόσια παιδεία κι έτσι μόνο όποιος θα έχει τη κάρτα που λέγαμε θα μπορεί να γιατρευτεί ή να σπουδάσει το παιδί του...
Δεν είναι μακριά πλέον όλα αυτά. Ήρθαν.
Μια επέτειος σαν τη σημερινή λοιπόν, δεν είναι στα μάτια των περισσότερων τίποτα διαφορετικό από μια οποιαδήποτε γιορτή της παρελθούσης ανθρώπινης ιστορίας... το 21, το 40, το 73... είναι νούμερα... για τα νούμερα που γίναμε....
Δεν τα ισοπεδώνω.. απλά βλέπω. Παρατηρώ.
Η μετά ανθρώπινη εποχή είναι εδώ.
Καλωσορίστε τον τραπεζίτη της γειτονιάς σας και κοιτάξτε να πιάσετε φιλίες με κάποιον που να μπορεί να σας δώσει αύριο όταν δεν θα υπάρχει ούτε δουλειά, ούτε τίποτα, μια κάρτα στη ζούλα... για να περνάτε στη κυρίως πόλη και να βρίσκετε κανένα αποφάγι στα σκουπίδια να στανιάρετε...

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα

τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο

την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα

την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Σε αυτό το δυστοπικό μέλλον θα γεννηθούν νέου είδους επαναστάσεις..
Θα γεννηθούν νέους είδους τακτικές για τους ελάχιστους που δεν θα έχουν υποκύψει που ακόμα δεν γνωρίζουμε. Πάντα βρίσκει κάποιος διεξόδους αν θέλει, απλά θα είναι πολύ δύσκολα όλα.
Θα χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος και φαντασία για να μπορείς να ξεφύγεις από τη μαζικοποιημένη εκτέλεση...
Στο Φαρενάιτ 451 ήταν μια κοινωνία που είχαν απαγορευτεί όλα τα βιβλία.
Οι επαναστάτες είχαν βρει τρόπο να διατηρήσουν τη γνώση...
Κάθε ένας μάθαινε ένα βιβλιο απέξω κι έτσι μπορούσε και το μάθαινε στα παιδιά...
Κι έπαιρνε το όνομα του βιβλίου.
Αυτός θα ήταν η Ιλιάδα, ο άλλος Το έγκλημα και τιμωρία κι εκείνος εκεί Ταξίδι στα άστρα...
Στο they live βρήκαν τα γυαλιά... και τα έφτιαχναν σε μαζική παραγωγή, τα γυαλιά που μπορούσες να διακρίνεις τους ανθρώπους από τα τέρατα...
Στα παιδιά των ανθρώπων βρέθηκε μια μοναδική κοπελίτσα που κατάφερε να μείνει έγκυος και να γεννήσει το πρώτο παιδί της ελεύθερης εποχής....
Θα υπάρξουν τεχνάσματα, αλλά για να υπάρξουν πρέπει από τώρα να γαλουχηθούν παιδιά που να έχουν αυτές τις αντοχές... πρέπει να μεταδώσουμε όσοι μείναμε τα βιβλία μας στους επόμενους....

fantastikeskatastaseis.blogspot.com

To νέο νομοσχέδιο και το τέλος του φοιτητικού συνδικαλισμού

Γράφει ο Στρατής Ζουμπουλιάς 

«… είχα την τύχη να ζήσω όλες τις εκφάνσεις του ελεύθερου πλέον φοιτητικού κινήματος.

Τις ατέλειωτες συζητήσεις στο αμφιθέατρο, τις συγκρούσεις με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, τους αγώνες για δημοκρατικές ελευθερίες και μια καλύτερη ζωή, για ένα άλλο επίπεδο σπουδών, για την ισότητα των δύο φύλων.»

Η συγκεκριμένη παράγραφος βρίσκεται στο βιογραφικό της Υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου. Η Υπουργός Παιδείας, αισθάνεται περήφανη που είχε την τύχη να «ζήσει όλες τις εκφάνσεις του ελεύθερου φοιτητικού κινήματος», τις «ατελείωτες συζητήσεις στο αμφιθέατρο και τις συγκρούσεις με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά» γεγονός που φανερώνει την ενεργή συμμετοχή της στον φοιτητικό συνδικαλισμό.

Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτή την αναφορά της .Υπάρχει όμως στο νομοσχέδιο που καταθέτει σήμερα προς συζήτηση και αύριο προς ψήφιση στην Βουλή.Πέρα από τις καινοτόμες αλλαγές που αφορούν το «Συμβούλιο Ιδρύματος» , την χρηματοδότηση, τον ρόλο του Πρύτανη και την εκλογή των καθηγητών, στο νέο νομοσχέδιο τίθεται και μια άλλη σημαντική παράμετρος: η όσο το δυνατό μικρότερη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των Πανεπιστημίων.

Οι φοιτητικές παρατάξεις, με τα θετικά και τα αρνητικά τους, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ιστορία των ΑΕΙ, ειδικότερα μετά την μεταπολίτευση. Το «φοιτητικό κίνημα» ήταν εκείνο που συνέβαλλε στο Πολυτεχνείο και δίνει τον παλμό και την ένταση σε κάθε άδικο μέτρο και αλλαγή που επιβάλλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

Και όμως ο «εκσυγχρονισμός» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, δεν περιλαμβάνει τις φοιτητικές παρατάξεις, καθώς θεωρούνται «αναχρονιστικές» και προσπαθούν να μετατρέψουν το Πανεπιστήμιο σε «κομματικό φέουδο» του πολιτικού τους φορέα. Προάγουν την «αναξιοκρατία» και θέτουν φοιτητές, καθηγητές, Πρυτάνεις και ΑΕΙ υπό «καθεστώς ομηρίας».Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει καταγγελίες για τις φοιτητικές παρατάξεις. Αυτή όμως είναι η μια μεριά του ζητήματος.Η αρνητική πλευρά.Η πλευρά που δικαιολογεί την υποβάθμιση τους και οδηγεί σε έξοδο των φοιτητών από τα όργανα ελέγχου και διοίκησης των ΑΕΙ.Υπάρχει – όπως και σε κάθε ζήτημα- μια άλλη,θετική πλευρά.

Σε αυτήν οι παρατάξεις δεν είναι «ο δυνάστης των ελληνικών Πανεπιστημίων». Με την ιδεολογία πάνω στην οποία βασίζονται, και κατ επέκταση με τις ιδεολογικές διαφορές που βιώνουν μεταξύ τους, πολιτικοποιούν τους φοιτητές, τους δίνουν μια αίσθηση της πολιτικής και τους θέτουν υπό σκέψη για το «ποιον και γιατί» θα ψηφίσουν στις φοιτητικές εκλογές.

Αυτό το «ποιον να ψηφίσω και γιατί να τον ψηφίσω» είναι ένα ερώτημα που σπάνια τίθεται σε σημαντικότερες εκλογικές διαδικασίες όπως εκείνη που οδηγεί στην ψήφιση της κυβέρνησης. Είναι ένα ερώτημα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη του ο κάθε ψηφοφόρος, είτε στις φοιτητικές είτε στις βουλευτικές εκλογές.

Εδώ ο φοιτητικός συνδικαλισμός προσφέρει απλόχερα στους φοιτητές μια «βοήθεια» για το πώς πρέπει να δρουν και να συμπεριφέρονται ως πολίτες πλέον.Η δράση των φοιτητικών παρατάξεων φυσικά δεν σταματάει εδώ. Με τις δράσεις , τις προτάσεις, την συμμετοχή τους στα- ως τώρα- όργανα συνδιοίκησης , ακόμα και με τις σημειώσεις που προσφέρουν στους φοιτητές, έστω και αν το κάνουν για ψηφοθηρικούς λόγους, συμπληρώνουν τα κενά της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Κενά στα οποία το νέο νομοσχέδιο θα έπρεπε να στοχεύει και να προσπαθεί να τα εξαλείψει.

Παράλληλα διενεργούν ,με την παρουσία τους, έλεγχο στις αποφάσεις που παίρνονται από τις διοικήσεις των ΑΕΙ για τους φοιτητές, που με το νέο νομοσχέδιο θα παίρνονται δίχως τους φοιτητές.Με το νέο νόμο οι φοιτητικές παρατάξεις εξωθούνται από τα ελληνικά ΑΕΙ. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν γίνεται με την πλήρη κατάργηση τους, αλλά με τον περιορισμό του ρόλου τους στην ζωή του Πανεπιστημίου.

Οι εκλογές θα γίνονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο του φοιτητικού συλλόγου. «Δια εξαναγκασμού» δηλαδή, όλοι οι φοιτητές μπαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο, από όποιον ιδεολογικό χώρο και να προέρχονται. Η ένωση του φοιτητικού κινήματος θα μπορούσε να επιτευχθεί αν είχαν συμφωνήσει όλες οι φοιτητικές παρατάξεις. Τώρα θα είναι αναγκασμένες να ενωθούν σε ένα ψηφοδέλτιο, ώστε να εκλεγεί ένας φοιτητής που θα εκπροσωπεί χιλιάδες στο Συμβούλιο του Ιδρύματος, και οι υπόλοιποι για τα γνωμοδοτικά Συμβούλια σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας.

Ο «εκσυγχρονισμός» των ΑΕΙ, σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά και Διεθνή πρότυπα είναι κάτι αναγκαίο για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, ώστε να ανακτήσουν την θέση τους στην κοινωνία. Η Ελλάδα δεν στερείται επιστημόνων με άριστη κατάρτιση στο αντικείμενο τους. Μια ματιά στους Έλληνες καθηγητές των ξένων Πανεπιστημίων, θα το βεβαιώσει. Πάσχει από υποδομές και από την απαραίτητη συνδρομή του κράτους. Ταράσσεται κάθε φορά από κυβερνήσεις που μέσα στα σχέδια τους πάντα βρίσκεται μια μεγάλη αναδιάρθρωση για την Παιδεία, λες και είναι εκείνη το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ελληνικού κράτους.Τώρα όμως το «εξιλαστήριο θύμα» έχει βρεθεί.

Είναι οι παρατάξεις.Χωρίς και εκείνες να είναι άμοιρες ευθυνών , η προσπάθεια «κατάργησης» τους θα σημαίνει πολλά. Το Υπουργείο Παιδείας θα μπορούσε να αναθεωρήσει τον τρόπο λειτουργίας τους, όχι να μειώσει την εκπροσώπηση των φοιτητών στα όργανα Διοίκησης. 

Για να μπορούν να υπάρχουν ακόμα «διάλογοι με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά» στα ελληνικά Πανεπιστήμια.

adalis gr

Θέμα για τα σχολικά βιβλία της νέας σχολικής χρονιάς.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΑΣ (ΟΕΔΒ)
Γυρνάω πίσω στα μαθητικά μου χρόνια που τα παιδιά μεταξύ μας ερμηνεύαμε το σηματάκι του ΟΕΔΒ που βρισκόταν στο πίσω μέρος του κάθε σχολικού βιβλίου, όπως παραπάνω.
Μετά από τόσα χρόνια, και ενώ υποτίθεται ο πολιτισμός μας πάει μπροστά, βλέπουμε και δεν πιστεύουμε ότι αυτός ο φορέας παύει να υφίσταται. Τον έχουν καταργήσει αλλά είναι τόσο ασύλληπτο αυτό που δεν θέλει κανείς να το πιστέψει.

Και ενώ σε λίγες μέρες τα σχολεία θα υποδεχτούν τους μαθητές από τις καλοκαιρινές τους διακοπές, δεν θα συμβεί το ίδιο και με τα σχολικά βιβλία που αφορούν τον καθένα από αυτούς. Ήταν που ήταν δύσκολο το έργο των εκπαιδευτικών, τώρα για να δούμε πως θα ανταπεξέλθουν και στη νέα δυσκολία που προκύπτει.

Ο φορέας της δωρέαν παιδείας, 31/12/2011 παύει να λειτουργεί και τυπικά. Από εκεί και πέρα κανείς αρμόδιος δεν θα υπάρχει για να διαχειριστεί κάτι το οποίο έχει περίπου από το Μαϊο καταργηθεί. Αυτή τη στιγμή μια ολόκληρη αποθήκη του Ο.Ε.Δ.Β. (η οποία δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ειδικά φέτος μεταφέρθηκε από τη Θήβα στον Ασπρόπυργο) προσπαθεί να λειτουργήσει με ένα μόνο άτομο. Ένα μόνο άτομο έβγαλε τις παραγγελίες όχι μόνο όλων των ελληνικών σχολείων αλλά και των βιβλιοπωλείων που προμηθεύονται βιβλία για τη διάθεσή τους σε μαθητές ιδιωτικών σχολείων. Ένα άτομο που είχε μάλλον υπερβολικό φιλότιμο.

Και παρά τις δυσκολίες αυτές που οι αρμόδιοι γνώριζαν ότι θα αντιμετωπίσουν, ζητούν πίσω βιβλία για διοθρώσεις και αλλαγές. Εδώ δεν υπάρχει η οργάνωση να διαθέσουν απλά τα βιβλία, αλλά αναλαμβάνουν να επιμεληθούν και κάποια τα οποία μόλις πέρισυ είχαν εκδοθεί για πρώτη φορά.

Για να δούμε θα έχει βιβλίο Άλγεβρας φέτος η Α λυκείου;

Θα έχει Χημεία η Α λυκείου;

Θα έχει βιβλίο Γλώσσας η Στ δημοτικού;

Και δεν συζυτώ για την Γ λυκείου που οι ελλείψεις θα είναι ασύλληπτες.

Οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν και βγαίνουν στα μέσα ενημέρωσης λέγοντας ότι επειδή είχαν καθυστερήσεις στην προμήθεια του χάρτου, τα βιβλία θα καθυστερήσουν περίπου 15 με 20 ημέρες να παραδοθούν.

Μακάρι!

Νομίζω όμως ότι απλώς δημιουργούν εντυπώσεις και κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Πρώτα από όλα γιατί ένας φορέας που καταργείται και δεν έχει προσωπικό να τυπώσει κάτι και να δημιουργήσει στοκ όταν από την καινούργια χρονιά δεν θα μπορεί να το διαθέσει και δεύτερον το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες διαδικασίες όπως καταθέσεις προσφορών και οι εκτυπώσεις των βιβλίων απαιτείται ένα διάστημα πάνω από δύο μήνες. Από την άλλη μεριά δεν μας έχει διευκρινίσει κανείς πώς θα προμηθευόμαστε τα βιβλία των παιδιών μας και από ποιούς.

Οι εκδότες καιροφυλακτούν σαν τα κοράκια να μοιράσουν τους τίτλους. Μου έρχονται εικόνες από το παλιό αναγνωστικό με τον Μίμη και τη Λόλα που περνούσε από μαθητή σε μαθητή. Αλήθεια και σε αυτό όμως υπήρχε το σηματάκι του ΟΕΔΒ. Από την άλλη το ηλεκτρονικό βιβλίο θα μπορούσε να βοηθήσει λίγο την κατάσταση αλλά πόσο πρακτικό και εύχρηστο μπορεί να γίνει αν δοθεί με προχειρότητα και χωρίς καμία εναλλακτική λύση;

Κυκλοφορώντας σαν καταναλώτρια, πηγαίνοντας στο φαρμακείο για παράδειγμα, έχει τύχει να ακούσω τον φαρμακοποιό να διαμαρτύρεται γιατί δεν του στέλνουν τα φάρμακα που παραγγέλνει ή το βρεφικό γάλα κάποιας συγκεκριμένης εταιρίας λόγω ελλείψεων.

Έχει τύχει να πάω σε οφθαλμίατρο και να μου πει να κάνω υπομονή μέχρι το Σεπτέμβρη, έχει τύχει να στείλω φαξ σε δημόσια υπηρεσία και να μην υπάρχει το απαραίτητο χαρτί για να το τυπώσουν, και τώρα θα τύχει και αυτό με τα σχολικά βιβλία που δυστυχώς όμως καταργείται ολόκληρος ο φορέας της έκδοσής τους και της δωρεάν εκπαίδευσης.

Το κράτος μας καταρρέει και συμπαρασύρει μαζί του τους ανυποψίαστους πολίτες.


Ο Δάσκαλος σίγουρα δεν είναι βλάκας, αλλά αυτοί που μας κυβερνούν θεωρούν και αυτόν και όλους εμάς ΒΛΑΚΕΣ και φροντίζουν να γεμίσει η κοινωνία μας στο μέλλον από αμόρφωτους και μη σκεπτόμενους πολίτες.

Τ. Χ.

Επίσκεψη στο πλοίο μουσείο «Γ. Αβέρωφ», και στην τριήρη «Ολυμπιάς»

Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου
Συγγραφεύς – Ναυτικός
Μέλος Ελληνικής Εταιρίας Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ.)

Το πλοίο Μουσείο "Γ. Αβέρωφ".
ΦΩΤΟ: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου

Όσοι ασχολούνται με θέματα «περί Αλός» είχαν την ευκαιρία, την Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011, το απόγευμα, να τιμήσουν την εκατονταετηρίδα ύψωσης της ελληνικής σημαίας στο θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» (16 Μαίου 1911), πραγματοποιώντας επίσκεψη στο ιστορικό πλοίο μουσείο, καθώς και στην τριήρη «Ολυμπιάς».
Με πρωτοβουλία της εταιρείας «ΑΛΣ Α.Ε.» και με την καθοδήγηση του Ιωάννη Θεοδωράτου δημοσιογράφου-αμυντικού αναλυτή και της Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου συγγραφέως-ναυτικού, η 25μελής ομάδα επισκεπτών-επισκεπτριών (μαθητών και φίλων των μαθημάτων-σεμιναρίων ιστορίας και γεωπολιτικών αναλύσεων που πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στην αίθουσα της «Αλός») είχε την ευκαιρία να ξεναγηθεί στα δύο πλοία.

Οι επισκέπτες ακούν με προσοχή, από τον Ιωάννη Σ. Θεοδωράτο, πως ο Κουντουριώτης έδρασε στην Ναυμαχία της Έλλης.
ΦΩΤΟ: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου

Στην παρέα μας παρευρέθηκαν επίσης και μας τίμησαν με την παρουσία τους, οι δημιουργοί/διαχειριστές των ιστοσελίδων: Τριήρης, ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ Koukfamily και Αιώνια Ελληνική Πίστη.
Η επίσκεψη ξεκίνησε από το «Γεώργιος Αβέρωφ», όπου είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά την ιστορία του πλοίου, με την βοήθεια ξεναγού που διέθεσε το ΠΝ.
Στη συνέχεια περιηγηθήκαμε στα εσωτερικά διαμερίσματα που έχουν αναπαλαιωθεί με τέτοια πιστότητα και ιστορική ακρίβεια, ώστε να έχεις την εντύπωση ότι θα ξεπροβάλλει από κάποια θύρα ο θρυλικός ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης!

Χειρόγραφες σημειώσεις Α΄Μηχανικού. ΦΩΤΟ: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου

Φυσικά τα εύσημα για το μοναδικό αποτέλεσμα που μπορεί να θαυμάσει ο επισκέπτης, πρέπει να απονεμηθούν κατά προτεραιότητα στο νυν διευθυντή της Διεύθυνσης Ιστορίας Πολεμικού Ναυτικού υποναύαρχο Αθανάσιο Παναγόπουλο ΠΝ.
Πράγματι ειδικά στους χώρους των ενδιαιτήσεων των αξιωματικών, νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, ενώ εντυπωσιακή είναι η αποκατάσταση των ξύλινων τμημάτων με λεπτομέρεια και πολυτέλεια που γυρνά την μνήμη πίσω σε άλλες εποχές.
Η ξενάγηση είχε επίσης «ενέσεις ιστορίας και πατριωτισμού» από τον Ιωάννη Θεοδωράτο, που πρόσθεσε άγνωστες πτυχές από τη διαδρομή και την πολεμική ιστορία του θρυλικού «Μπαρμπαγιώργη».

Αναλύοντας παραστατικά τον τρόπο βολής των πυροβόλων του πλοίου.
ΦΩΤΟ: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου

Στο πρατήριο του πλοίου είχαμε την ευκαιρία να αγοράσουμε αναμνηστικά και είδη δώρου, για να θυμόμαστε την επίσκεψη και να ενισχύσουμε οικονομικά το πλοίο μουσείο.

Ο μικρότερος της παρέας, ο Γιώργος, ανέλαβε
να ανάψει το κερί εις μνήμην των ηρωϊκών
πεσόντων των ναυτικών αγώνων.
ΦΩΤΟ: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου

Συγκινητική ήταν η σκηνή όταν λίγο πριν την αναχώρηση ανάψαμε ένα κερί στην μνήμη των πεσόντων στους αγώνες του Ναυτικού μας, στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται δίπλα στον πρυμναίο πύργο με τα δίδυμα πυροβόλα των 23,4 εκατοστών.
Με τονωμένο το φρόνημα και με ενθουσιασμό, η μεγάλη μας παρέα κατευθύνθηκε προς το αριστούργημα των αείμνηστων Μόρισον και Κόουτς, την ανακατασκευή αρχαίας αθηναϊκής τριήρους, «Ολυμπιάς»!
Όπως αντιλαμβάνεστε τα «πηδάλια» της ξενάγησης, ανελήφθησαν από εμέ, καθώς πρόκειται για το πολυαγαπημένο θέμα, στην μελέτη του οποίου έχω αφιερώσει τη ζωή μου!
Η ομάδα μας στοιχήθηκε στην πρύμνη του ενδόξου σκάφους που δόξασε την αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα την Αθήνα, καθώς χάρη στην σκιά της βρήκαμε ένα δροσερό μέρος για να ξεκινήσουμε την ιστορική περιπλάνηση, από την εποχή του δημιουργού της, Κορίνθιου ναυπηγού Αμεινοκλέους.

Ταξίδι στα πέλαγα της αρχαιότητας με
αναφορές από πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές
της ιστορίας.
ΦΩΤΟ: Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος

Αλλά μην φανταστείτε ότι επρόκειτο για μια «ανιαρή» αφήγηση γεμάτη χρονολογίες, μεγέθη και αριθμούς.
Τα μέλη της παρέας ξεναγήθηκαν νοερά εντός του σκάφους και ήταν σαν να κάθισαν στη θέση των ερετών, από όπου απόλαυσαν ένα ταξίδι στα πέλαγα της αρχαιότητας.
Ο θαλασσινός άνεμος φούσκωσε τα ιστία της ξενάγησης και μας πήγε σε ηρωικά μέρη, μας έδωσε την ουσία της αποστολής της τριήρους.
Όμως ο πλους παρότι νοερός δεν ήταν ειρηνικός.
Τριήρης σημαίνει πόλεμος, ναυμαχίες, εμβολισμοί, αποβάσεις!
Αυτό το περιβάλλον και τα ενδότερα μυστικά του αποκάλυψα στους παρευρισκομένους, προσθέτοντας σαν αλατοπίπερο διάφορα ανέκδοτα και αφηγήσεις των αρχαίων συγγραφέων.
Οι ερωτήσεις πολλές και ενδιαφέρουσες, αλλά και οι απαντήσεις άμεσες και περιεκτικές.


Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου:
"Το αλατοπίπεροστην ξενάγηση είναι, μεταξύ άλλων, και τα διάφορα ανέκδοτα περί τριήρουςαπότουςαρχαίους συγγραφείς".
ΦΩΤΟ: Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος

Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο, ποιος ξέρει, ίσως σε κάποιο μελλοντικό μάθημα της Ναυτικής Ιστορίας, το οποίο ελπίζω να ξεκινήσω….
Μετά το πέρας των ξεναγήσεων η όμορφη παρέα συνέχισε τη βραδιά με την παραδοσιακή ελληνόψυχη ομήγυρη, σε ένα παραλιακό καφενείο, όπου απολαύσαμε το τερπνόν (καφές, χυμοί, παγωτό, μπύρα) μετά του ωφελίμου (συζήτησις).
Η ομάδα υποσχέθηκε να ξανασυναντηθεί σύντομα για νέες ναυτικές περιπέτειες…

Περί Αλός