Μυκηναίοι πολεμιστές: Η τελειότερη πολεμική μηχανή της εποχής τους

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως ο Μυκηναϊκός Στρατός υπήρξε η τελειότερη στρατιωτική μηχανή της εποχής στον τότε γνωστό κόσμο.
Αυτό φυσικά δεν συνέβη εν μια νυκτί. Αντίθετα ήταν προϊόν όλων των προηγουμένων τεχνικών και τακτικών ανακαλύψεων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα από το 5.000 π.Χ. περίπου.
Οι πρώτοι Έλληνες πολεμιστές της 6ης, 5ης και 4ης χιλιετίας π.Χ. ήταν εξοπλισμένοι με σφενδόνες, τόξα, ακόντια και δόρατα.
Το σπαθί εντάχθηκε λίγο αργότερα στο οπλοστάσιο τους, προερχόμενο από το εγχειρίδιο. Αντίθετα με όλους τους ανατολικούς λαούς, οι οποίοι αρχικά χρησιμοποίησαν δρεπανοειδή θλαστικά σπαθιά- ρομφαίες-οι Έλληνες χρησιμοποίησαν εξαρχής τον κλασικό τύπο του ίσιου σπαθιού.
Η ασπίδα εισήχθη επίσης αργότερα στους ελληνικούς στρατούς. Κατασκευαζόταν όμως από φθαρτά υλικά και έτσι δεν έχει διασωθεί κανένα δείγμα.
Οι πρώτες ελληνικές ασπίδες για τις οποίες έχουμε σαφείς πληροφορίες, από τις τοιχογραφίες στις Κυκλάδες και στην Κρήτη, είναι οι πυργοειδείς, ποδήρεις «σάκοι».
Τα δόρατα επίσης εξελίχθηκαν και μεγάλωσαν δραματικά σε μήκος.
Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν φυσικά άσχετη με την ανάπτυξη των αρμάτων κρούσης, ως στοιχείου κρίσης της συμπλοκής.
Ο Μυκηναϊκός Στρατός απαρτιζόταν από τα όπλα του πεζικού και του ιππικού. Το δεύτερο περιελάμβανε στις τάξεις του άρματα μάχης και αργότερα και ιππείς.
Το πεζικό διακρινόταν σε ελαφρύ και βαρύ. Στο βαρύ πεζικό θα πρέπει να ενταχθούν και τα τμήματα τοξοτών, τα οποία δεν πολεμούσαν σε διάταξη ακροβολισμού.
Όλοι οι πολίτες ελάμβαναν στρατιωτική ή «παραστρατιωτική» εκπαίδευση και ήταν υπόχρεοι παροχής στρατιωτικής υπηρεσίας.
Κάθε ηγεμόνας διέθετε έναν πυρήνα μονίμων «επαγγελματιών» στρατιωτών, κυρίως «αρματιστών», οι οποίοι αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα του στρατού. Τον πυρήνα αυτό πλαισίωναν μονάδες επιστράτων.
Η πολιτεία ήταν αυτή που παρείχε στους πολίτες τον κύριο όγκο των όπλων και των υλικών.
Μέσω ενός εξελιγμένου δικτύου έγκαιρης προειδοποίησης (φρυκτωρίες, συνοριακοί περίπολοι), ο τοπικός άρχοντας ήταν σε θέση να ενημερώνεται άμεσα κάθε φορά για το μέγεθος και τη μορφή της απειλής που πλησίαζε στα εδάφη του.
Αναλόγως της απειλής κινητοποιούσε το σύνολο ή μέρος του στρατιωτικού του δυναμικού και έσπευδε κατά των πολεμίων.
Η ύπαρξη μόνιμου τακτικού στρατού σε εκείνους του τόσο πρώιμους χρόνους, προκαλεί ασφαλώς κατάπληξη. Καταπληκτικότερο όμως αυτού είναι το γεγονός ότι και οι επιστρατευμένες μονάδες ήταν οργανωμένες σε τακτικά συγκροτήματα, με συγκεκριμένους ηγέτες, στους οποίους ανατίθονταν η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αποστολών.
Επικεφαλής κάθε τοπικής στρατιωτικής δύναμης ήταν ο τοπικός βασιλιάς-διοικητής. Δεύτερος στην ιεραρχία ήταν ο «Λαφαγέτας», ο αρχιστράτηγος, ο ηγέτης του λαού, του στρατού (=Λαού ηγέτης).


Ακολουθούσαν οι Επέτες, οι πρόμαχοι, οι καλύτεροι πολεμιστές του στρατού. Αυτοί στην πρωτομυκηναϊκή περίοδο φαίνεται ότι πολεμούσαν κυρίως έφιπποι, επί αρμάτων. Αργότερα πολεμούσαν και πεζοί.
Ακολουθούσαν οι βαριά οπλισμένοι πεζοί, οι δορυφόροι, οι οποίοι συγκροτούσαν την πρώιμη φάλαγγα. Ήταν κυρίως ελεύθεροι μικροκαλιεργητές ή τεχνίτες, οι οποίοι είχαν την οικονομική άνεση να συνεισφέρουν στην αγορά των όπλων τους. Οι πλέον φτωχοί πολεμούσαν ως ψιλοί.
Για να μπορέσουμε να εξετάσουμε τον Μυκηναϊκό Στρατό θα πρέπει να χωρίσουμε την περίοδο δράσης του σε δύο χρονικές φάσεις. Η πρώτη αρχίζει από το 1.600 π.Χ. και ολοκληρώνεται γύρω στο 1.200 π.Χ.
Η δεύτερη ξεκινά από τη λήξη της προηγούμενης και φτάνει ως την πτώση του Μυκηναϊκού πολιτισμού, γύρω στο 1.100 π.Χ.
Ο Μυκηναϊκός Στρατός της πρώτης περιόδου είναι εν πολλοίς συνέχεια του κυκλαδικού-κρητικού, ενώ ο ύστερος είναι προϊόν της εμπειρίας των Μυκηναίων, από τις συγκρούσεις τους με τους γειτονικούς λαούς και από τις επαφές μαζί τους.
Στην Ιλιάδα γίνεται λόγος για παλαιές και νέες τακτικές, για παλαιές και νέες μεθόδους.
Προφανώς ο Τρωικός Πόλεμος έλαβε χώρα σε μια εποχή μετάβασης από το παλαιό στο νέο καθεστώς, όπου και οι δύο τύποι μονάδων συνυπήρχαν και συνδύαζαν τη δράση τους για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος.
Ο Πρωτομυκηναϊκός Στρατός (όπως και οι «πρόγονοι» του Κυκλαδικός και Μινωικός), σχημάτιζε τριπλή γραμμή μάχης. Αναλόγως του εδάφους, της ισχύος και της συνθέσεως του αντιπάλου στρατού, και των αναλόγων φίλιων στοιχείων, ο στρατός τάσσονταν με τα άρματα, το ελαφρύ και το βαρύ πεζικό, σε ξεχωριστές γραμμές.
Ωστόσο και τα τρία διαφορετικά «όπλα» του στρατού, συνεργάζονταν αρμονικά μεταξύ τους και συνδύαζαν τη δράση τους.
Η αποστολή που το κάθε τμήμα θα αναλάμβανε να φέρει σε πέρας εξαρτάτο αποκλειστικά από τις επικρατούσες στο πεδίο της μάχης συνθήκες και μόνο.
Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ δογματικοί, ούτε καν στον πόλεμο. Ανέκαθεν αυτοσχεδίαζαν, παραπλανώντας έτσι τον αντίπαλο. Η κατώτερη τακτική υπομονάδα ήταν η δεκαρχία.
Στις πινακίδες Γραμμικής Β’ της Πύλου, αναφέρονται και άλλες στρατιωτικές μονάδες (ο-κα), οι οποίες όμως δεν γνωρίζουμε τι αντιπροσώπευαν.
Κάθε υπομονάδα είχε έναν επικεφαλής, υπαξιωματικό θα λέγαμε σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Έχοντας ως οργανωτική βάση τη δεκαρχία, θα μπορούσαμε παρακινδυνευμένα να υποθέσουμε, ότι η κάθε δεκαρχία θα αποτελούσε έναν στοίχο της φάλαγγας ή πιο απλά ότι η μυκηναϊκή φάλαγγα του βαρέως πεζικού τασσόταν σε βάθος 10 ζυγών.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στους κλασικούς και στους αλεξανδρινούς χρόνους, ο στοίχος της φάλαγγας αποτελούσε την μικρότερη της τακτική υπομονάδα.
Εφόσον λοιπόν ακόμα και η οπλιτική φάλαγγα δεν προήλθε ασφαλώς από παρθενογένεση, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι κάτι παρόμοιο ίσχυε και στη μυκηναϊκή φάλαγγα των οπλισμένων με μακρά δόρατα-σάρισσες πολεμιστών.
Απέναντι στην πρώιμη αυτή «μακεδονική φάλαγγα» κανείς ελαφρύτερος σχηματισμός δεν είχε ελπίδες επικράτησης.
Οι μεγάλες ασπίδες τύπου «σάκου» καθιστούσαν τους δορυφόρους άτρωτους, σχεδόν, από τα εχθρικά βλήματα, ενώ κανένα μη αναλόγως οπλισμένο τμήμα δεν μπορούσε να πλησιάσει το δάσος λογχών της πρωτομυκηναϊκής φάλαγγας, χωρίς να υποστεί συντριπτικές απώλειες.
Τα βαριά και ισχυρά μακρά δόρατα, μήκους μεγαλυτέρου των 3 μέτρων, έφεραν ορειχάλκινη αιχμή μήκους ως και 60 εκατοστών.
Η διατρητική του ικανότητα ήταν τέτοια ώστε να του εξασφαλίζει τη διάτρηση δερμάτινων ασπίδων αμορριτικού τύπου, οι οποίες ήταν κυρίως σε χρήση στους ανατολικούς στρατούς.
Αν και ο ωθισμός δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί, ο «συνασπισμός» ήταν και εφαρμοζόταν κατά κόρο. Οι ασπίδες των ανδρών συνάπτονταν, σχηματίζοντας ένα πραγματικό κινούμενο τείχος.
Σε πολύ πυκνό σχηματισμό (διάστημα ανά άνδρα της τάξης των 60 περίπου εκατοστών) οι άνδρες των δύο πρώτων ζυγών της φάλαγγας είχαν τη δυνατότητα να προτάξουν τα δόρατα τους κατευθείαν εμπρός. Οι άνδρες των υπολοίπων ζυγών κρατούσαν τα δόρατα τους υπό γωνία 45ο.
Η φάλαγγα όμως ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί και ως εξέδρα εκτόξευσης πυρών. Στα κενά διαστήματα μεταξύ δύο ανδρών εισχωρούσε ένας τοξότης , ο οποίος έβαλε καλυμμένος από τις ασπίδες των δορυφόρων.
Η συγκεκριμένη τακτική της «ανάμιξης» τμημάτων ανδρών οπλισμένων με αγχέμαχα και εκηβόλα όπλα ήταν πρωτοποριακή για την εποχή.
Αργότερα υιοθετήθηκε από όλους τους στρατούς της Ανατολής (Ασσυριακό, Βαβυλωνιακό, Περσικό) αλλά και από τον Αλέξανδρο στην «πειραματική φάλαγγα», την οποία συγκρότησε λίγο πριν τον θάνατο του και η οποία δεν δοκιμάστηκε ποτέ σε συνθήκες μάχης.
Όλα όμως άλλαξαν με την, άγνωστο πότε ακριβώς, υιοθέτηση από του Μυκηναίους φαλαγγίτες, της οκτώσχημης ασπίδας. Το όπλο αυτό ήταν επίσης πρωτοποριακής σύλληψης για την εποχή του και προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη ισχύ στους άνδρες που το χρησιμοποιούσαν.
Η οκτώσχημη ασπίδα είχε το ίδιο σχεδόν μέγεθος με την πυργόσχημη ποδήρη ασπίδα ήταν όμως κοίλη και ο πολεμιστής κυριολεκτικά μπορούσε να εισέλθει εντός της βρίσκοντας απόλυτη κάλυψη.
Ήταν επίσης κατασκευασμένη από στρώσεις δερμάτων επί πλεγμένου με ξύλο λυγαριάς σκελετού.
Διέθετε όμως λαβή και σχήμα, με κεντρική ισχυρή ξύλινη νεύρωση, που της επέτρεπε να ωθήσει τον αντίπαλο πολεμιστή και να ανοίξει πέρασμα στο εχθρικό τείχος ασπίδων.
Ήταν η πρώτη ασπίδα παγκοσμίως που όχι μόνο επέτρεπε στον μαχητή να τη χρησιμοποιήσει σε τακτικές ωθισμού, αλλά μάλλον του το επέβαλε.
Η οκτώσχημη ασπίδα ,για κάποιους λόγους άγνωστους σε εμάς, έφτασε να θεωρείτε ακόμα και λατρευτικό σύμβολο. Ίσως η λατρεία αυτή των Μυκηναίων να πήγαζε από τη χρησιμότητα της ως όπλου και από τις νίκες που τυχόν τους είχε χαρίσει.
Ένα άλλο ερώτημα που γεννάτε είναι το γιατί οι Μυκηναίοι δορυφόροι έφτασαν να χρησιμοποιούν τόσο μακρά δόρατα ,τη στιγμή που κανένα αντίπαλό τους έθνος δεν χρησιμοποιούσε παρόμοια όπλα. Η υιοθέτηση των μακρών δοράτων έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με τον ρόλο των αρμάτων στο πεδίο μάχης της εποχής.
Οι Χετταίοι, οι Μινωίτες, οι Μυκηναίοι και σε μικρότερο βαθμό οι Σουμέριοι, παλαιότερα, ήταν οι μόνοι που χρησιμοποίησαν τα άρματα τους ως όργανα κρούσης και κρίσης του αγώνα. Η επέλαση των αρμάτων ήταν ένα τρομακτικό θέαμα και σπάνια υπήρχαν πεζοί αρκετά ψύχραιμοι και αναλόγως οπλισμένοι ώστε να ανταπεξέλθουν σε αυτήν. Συνήθως το πεζικό έχανε την ψυχραιμία του και «έσπαγε» τους ζυγούς του λίγο πριν την επαφή.
Συνέπεια τούτου ήταν να κατακόπτονται οι πεζοί, κυριολεκτικά ως στάχια, από τα αντίπαλα άρματα. Έπρεπε να εξοπλιστεί το πεζικό με ένα όπλο που θα επέτρεπε στον πεζό να διατηρεί την ψυχραιμία του, απέναντι στα εχθρικά άρματα, ένα όπλο στο οποίο ο πεζός θα μπορούσε να εναποθέσει τις ελπίδες επιβίωσης του. Ο πόλεμος άλλωστε από τότε ήταν και παραμένει πρωτίστως ένα ψυχολογικό «παιγνίδι».
Χάρη στο μακρύ του δόρυ, το «έγχος» λοιπόν, ο Μυκηναίος πεζός είχε και την πρακτική αλλά και την ψυχολογική ικανότητα να αντισταθεί στην επέλαση των εχθρικών αρμάτων κρούσης. Με καλυμμένα τα πλευρά της η μυκηναϊκή φάλαγγα ήταν σχεδόν αδύνατο να διασπαστεί ακόμα και από τέτοια επέλαση.
Εξάλλου οι ίπποι των εχθρικών αρμάτων ήταν βέβαιο ότι θα αρνούντο κατηγορηματικά – χάρη στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης- να επελάσουν κατά του δάσους λογχών που παρουσίαζε η φάλαγγα.
Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν το μακρύ έγχος υιοθετήθηκε ως αντίδοτο απέναντι στην πληγή των εχθρικών αρμάτων κρούσης.
Παράλληλα όμως προσέδιδε στον Μινωίτη και στον Μυκηναίο πεζό ένα εξίσου σημαντικό πλεονέκτημα στον αγώνα του κατά του εχθρικού πεζικού, τα αγχέμαχα όπλα του οποίου ήταν σαφώς μικρότερου μήκους.
Ακόμα και η επίλεκτη βασιλική φρουρά του Χετταίου αυτοκράτορα δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει, επί ίσοις όροις, ένα κοινό τμήμα Μυκηναίων φαλαγγιτών.

arxaiaellinika.home.blog

Πηγή

Έφυγε από τη ζωή ο πολυβραβευμένος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης

ΟΓιάννης Μπεχράκης, ένας από τους πιο πολυβραβευμένους και αγαπητούς στους συναδέλφους του φωτοειδησεογράφους του πρακτορείου ειδήσεων Reuters, πέθανε έπειτα από μακρά, άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 58 ετών...
Αφού εντάχθηκε στο πρακτορείο πριν από 30 και πλέον χρόνια, ο Μπεχράκης κάλυψε συνταρακτικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο, από τις συρράξεις στο Αφγανιστάν, στην Αφρική, στην Τσετσενία, ως τον τεράστιο και εξαιρετικά καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ ή την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011.
Στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του. Ήταν ο επικεφαλής της ομάδας του πρακτορείου που έλαβε το Βραβείο Πούλιτζερ το 2016, για την κάλυψη της κρίσης των προσφύγων.
Οι συνάδελφοί του που εργάστηκαν στο πλάι του στο πεδίο τόνισαν πως το Ρόιτερς έχασε έναν ταλαντούχο, απόλυτα αφοσιωμένο φωτοειδησεογράφο και δημοσιογράφο.

Αναφερόμενος στη ματιά και το στιλ της δουλειάς του Μπεχράκη, ο βετεράνος φωτοειδησεογράφος του Ρόιτερς Γκόραν Τομάσεβιτς σχολίασε ότι για τον εκλιπόντα, πάντα το ζητούμενο «ήταν να αφηγηθεί την ιστορία με όσο πιο άρτιο, καλλιτεχνικό τρόπο ήταν δυνατόν».
«Δεν θα συναντήσετε κανέναν εξίσου αφοσιωμένο, τόσο εστιασμένο, κάποιον που θα θυσίαζε τα πάντα για να καταγράψει την πιο σημαντική εικόνα», πρόσθεσε.
Αυτή η αφοσίωση του Μπεχράκη, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, ήταν βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ο φίλος και συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, που συνεργάστηκε μαζί του τριάντα χρόνια, τον περιγράφει ως «θυελλώδη» τύπο, που δεν σταμάταγε να δουλεύει, μέρα-νύχτα, ενίοτε με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή του, για να τραβήξει τη φωτογραφία που ήθελε.
Όταν ο Μπεχράκης δεν ήταν απορροφημένος στη δουλειά του, ήταν θερμός, αστειευόταν, συνάρπαζε τους ανθρώπους γύρω του. Ενίοτε, μπορούσε να είναι παράφορος.

«Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτοειδησεογράφους της γενιάς του, ήταν παθιασμένος, γεμάτος ζωή, γεμάτος ένταση στη δουλειά του και στη ζωή του», σημείωσε η Ντίνα Κυριακίδου-Κοντίνη, η οποία δουλεύει για το πρακτορείο στις ΗΠΑ. «Οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές, ορισμένες είναι έργα τέχνης.Όμως ήταν η βαθιά κατανόηση των θεμάτων αυτή που τον έκανε σπουδαίο φωτοειδησεογράφο.»
Αυτό που βρισκόταν πίσω από όλα όσα έκανε ο Μπεχράκης στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ήταν η σπάνια αποφασιστικότητά του να αποκαλύψει στον κόσμο τι συνέβαινε στις εμπόλεμες χώρες και στις χώρες σε κρίση. Πίστευε στη δύναμη της εικόνας, της φωτογραφίας που μπορούσε να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου, ακόμη και να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Αυτή η πεποίθησή του τον ώθησε να δημιουργήσει ένα έργο-παρακαταθήκη που θα μείνει στη συλλογική μνήμη για πολλά χρόνια μετά τη φυγή του.

«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε», είχε πει συζητώντας για το Πούλιτζερ που πήρε η ομάδα του Ρόιτερς που κάλυψε την κρίση των προσφύγων στην Ευρώπη. «Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: "δεν γνώριζα"».
Αφήνει πίσω τη σύζυγό του Ελισάβετ, την κόρη τους Ρεβέκκα και τον γιο του Δημήτρη.

Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου
Με ανακοίνωσή της που εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, αφού έγινε γνωστός ο θάνατος του Γιάννη Μπεχράκη, η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (ΕΑΞΤ) απηύθυνε «θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters».
Η ανακοίνωση:
«Ο Γιάννης Μπεχράκης, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της γενιάς του, απεβίωσε χτες στην Αθήνα μετά από πάλη με τον καρκίνο. Ήταν 58 ετών.
Νοιώθοντας συντριβή για τον αδόκητο θάνατό του, τα μέλη της ΕΑΞΤ εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, στο οποίο εργάστηκε και διακρίθηκε για περισσότερα από 30 χρόνια.
Για δεκαετίες ολόκληρες λίγα ήταν τα μεγάλα πολεμικά, πολιτικά, αθλητικά και κοινωνικά γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο από τα οποία απουσίασε ο Γιάννης. Το να πει κανείς ότι απλώς τα κάλυψε με τον φακό του, θα ήταν πολύ φτωχό. Με τις φωτογραφίες του σφράγισε τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τα γεγονότα - από τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Σιέρα Λεόνε μέχρι την προσφυγική κρίση και την Αραβική Άνοιξη.

Ο κατάλογος των διεθνών διακρίσεων του Γιάννη Μπεχράκη αντανακλά τόσο την ποιότητα της δουλειάς του όσο και τον προσωπικό κίνδυνο στον οποίον εξέθεσε πολλές φορές τον εαυτό του στο δημοσιογραφικό του καθήκον.

Επιγραμματικά και μόνο αναφέρουμε τα βραβεία Pulitzer το 2016, World Press Photo το 2000, Bayeux-Calvados το 2002 και τον τίτλο του Φωτογράφου της Χρονιάς από την εφημερίδα Guardian το 2015.
Πέρα από την πολυσχιδή και δημιουργική δουλειά του, ο Γιάννης ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος της ΕΑΞΤ. Θα τον θυμόμαστε για πάντα.
"Είμαι εκεί για να καταγράφω τις καλύτερες και τις χειρότερες πλευρές της ανθρωπότητας", είπε κάποτε. Ας μείνουν αυτά τα λόγια ως παρακαταθήκη του.
Tο ΔΣ της ΕΑΞΤ»

Διαβάστε περισσότερα για τον Γιάννη Μπεχράκη εδώ►

https://t53vorini-gr.blogspot.com

Τo DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών

Μιχάλης Στούκας

Τι είναι το DNA – Τι υποστηρίζει η Γενετική – Ποια είναι η γενετική καταγωγή των συγχρόνων Ελλήνων-Το DNA των Ελλήνων που κατάγονται από τη Μικρά Ασία.

Μετά από δύο, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα όπως φάνηκε άρθρα, για την προέλευση της λέξης "λουλούδι" και την καταγωγή των Σουλιωτών,ωθούμενοι και από τα σχόλια πολλών αναγνωστών, σκεφτήκαμε να ασχοληθούμε εκτενέστερα με τη γενετική καταγωγή των Ελλήνων και των γειτονικών μας λαών.
Επειδή και στα συγκεκριμένα άρθρα, αλλά και σε παλαιότερα (π.χ.για τον Φαλμεράιερ), έχουν αναφερθεί πολλές και πολλοί στο DNA και το τι αυτό δείχνει, θεωρήσαμε σκόπιμο να αναζητήσουμε, μέσα από τις καταγεγραμμένες απόψεις διαπρεπών επιστημόνων την αλήθεια.

Τι είναι το DNA – Φ. Κρικ , Τ. Γουάτσον και Μ.Γουίλκινς
Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε όσο πιο απλά μπορούμε τι είναι το DNA και ποιος ο ρόλος του στην κληρονομικότητα.
Το DNA, είναι νουκλεϊκό οξύ με τη μορφή συνήθως διπλής έλικας, το οποίο αποτελεί τον φορέα των γενετικών πληροφοριών (ΧΡΗΣΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, έκδ. ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ, 2010).
Στο ίδιο αυτό Λεξικό, βλέπουμε ότι αποτελεί ακρωνύμιο αγγλικής του ονομασίας D (eoxyribo) N (ucleic) A (cid).
Έτσι όσοι δυσκολεύονται με το αγγλικό DNA, μπορούν να χρησιμοποιούν το ελληνικό δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ! Φυσικά το DNA, Ντι Έν Έι, είναι απείρως ευκολότερο στην προφορά!
Η λέξη DNA, υπάρχει στα αγγλικά - αμερικανικά από το 1944 (MERRIAM WEBSTER'S COLLEGIATE DICTIONARY, 11th EDITION).
Ο Βρετανός F. H. C. Crick (1916 - 2004), ο Αμερικανός J. Watson (γ. 1928) και ο Νεοζηλανδός M. Wilkins (1916 - 2004), τιμήθηκαν το 1962 με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής, για τον προσδιορισμό του συντακτικού τύπου, της χημικής δομής του DNA δηλαδή.
Δίκαια αυτό το επίτευγμα θεωρείτε ως μια από τις σημαντικότερες βιολογικές, και όχι μόνο, ανακαλύψεις του 20ου αιώνα.
Κάθε ανθρώπινο κύτταρο έχει ένα πυρήνα, στον οποίο βρίσκονται 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων.
Σε κάθε ζεύγος, το ένα χρώμα το σώμα κληρονομήθηκε από την πλευρά του πατέρα και το άλλο, από την πλευρά της μητέρας. Στα 22 από τα 23 ζεύγη, τα χρωμοσώματα είναι όμοια μεταξύ τους.
Το 23ο ζεύγος είναι αυτό που καθορίζει το φύλο και αποτελείται στον μεν άνδρα από το χρωμόσωμα Χ που είναι μητρικής προέλευσης και το χρωμόσωμα Υ που είναι πατρικής, ενώ στη γυναίκα από δύο χρωμοσώματα Χ, το ένα πατρικής και το άλλο μητρικής προέλευσης.
Τα χρωμοσώματα αποτελούνται από DNA, που περιέχει γενετικές πληροφορίες που καθορίζουν τη βιολογική ανάπτυξη του οργανισμού.

Dr. Marija Gimbutas

Οι πληροφορίες αυτές δεν έχουν κατανοηθεί ακόμα στο σύνολο τους.
(Πηγή, το βραβευμένο βιβλίο από την Ακαδημία Αθηνών το 2013 του «Πόθεν και πότε οι Έλληνες» του Θ.Γιαννόπουλου).
Στο σώμα κάθε ενήλικου ατόμου, υπάρχουν 10 στη δεκάτη τετάρτη (1 ακολουθούμενο από 14 μηδενικά) κύτταρα, που περιέχουν όλα το ίδιο γενετικό υλικό.
Η ολοκλήρωση της ανάλυσης του DNA του ανθρώπου το 2003, έδειξε ότι το DNA σε κάθε πυρήνα ανθρώπινου κυττάρου αποτελείται από 3,2 δισεκατομμύρια (!) ζευγάρια νουκλεοτιδίων.
Το DNA μεταβιβάζεται αναλλοίωτο από γενιά σε γενιά, εφόσον δεν συμβεί κάποια μετάλλαξη, που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να κληρονομηθεί στους απογόνους.
Το 1987, διαπιστώθηκε ότι οι νέες τεχνολογίες της εποχής εκείνης, επέτρεπαν να αναλυθεί αρκετά εύκολα το μιτοχονδριακό DNA, που κληρονομείται από την μητέρα στα παιδιά της.
Τα μιτοχόνδρια, είναι μικρά κυτταροπλασματικά οργανίδια του κυττάρου, που έχουν ρόλο στην τροφοδότηση του με ενέργεια και περιέχουν το δικό τους γενετικό υλικό.

Συνεπώς η μελέτη δομής και της εξελικτικής ιστορίας πληθυσμών, έχει ιστορία 30 χρόνων περίπου.

Ποια είναι η γενετική καταγωγή των σημερινών Ελλήνων;
Στη χώρα μας, από τις αρχές της νέας χιλιετίας, έχουν γίνει αρκετές έρευνες DNA σε ελληνικούς πληθυσμούς, από διακεκριμένους επιστήμονες, αλλοδαπούς και Έλληνες. Ανάμεσα στους τελευταίους, ξεχωρίζουν ο Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Καθηγήτρια του ΑΠΘ Αναστασία Κουβάτσα, ο Καθηγητής Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Νικόλαος Ανάγνου, ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Νικόλαος Ξηροτύρης και ο αείμνηστος Καθηγητής Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Κρήτης Μανώλης Μιχαλοδημητράκης, που έφυγε από κοντά μας το 2016.Φ. Κρικ, Τ. Γουάτσον και Μ. Γουίλκινς - Έλαβαν Νόμπελ το 1962
Σε γενικές γραμμές, όπως γράφει στο σπουδαίο βιβλίο του ''Η Γενετική Καταγωγή των Ελλήνων'', ο Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής & Γενετικής του Ανθρώπου Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, με βάση τις έρευνες που έγιναν, η Γενετική υποστηρίζει ''Την τριπλή καταγωγή των Ευρωπαίων και άρα και των Ελλήνων από παλαιολιθικούς κυνηγούς – τροφοσυλλέκτες (σημ. τροφοσυλλέκτης : άνθρωπος – μέλος πρωτόγονης ομάδας κατά την
εποχή του Λίθου που τρεφόταν με ρίζες φυτών, καρπούς δέντρων και ωμό κρέας, αγγλ. food –gatherer, ΧΛΝΓ, εκδ.2014), πρώιμους Νεολιθικούς αγρότες, που από τη Μέση Ανατολή διέσχισαν την Ανατολία (κυρ. τη Μικρά Ασία και ανατολικότερα δηλαδή) και έφτασαν πρώτα στην Ελλάδα μέσω των νησιών του Αιγαίου, καθώς και τις μεταναστεύσεις κυρίως από τον ελλαδικό χώρο προς την υπόλοιπη Ευρώπη από την εποχή του Χαλκού!
Την ύπαρξη της γενετικής υπογραφής των αρχαίων Ελλήνων σε όλες τις αποικίες τους.
Τη γενετική συνέχεια των κατοίκων της Κρήτης από την εποχή του Χαλκού μέχρι σήμερα, οι ανατομικοί σύγχρονοι άνθρωποι, σύμφωνα με τον Κ. Τριανταφυλλίδη, εμφανίστηκαν στην Αφρική πριν από 200.000 χρόνια και μετακινήθηκαν από την Αφρική προς τη Δυτική Ασία πριν από 100.000 χρόνια. Παρέμειναν στη Μέση Ανατολή για 10.000- 30.000 χρόνια .
Έως πριν 70.000 χρόνια περίπου, η μετακίνηση προς την Ευρώπη ήταν αδύνατη λόγω της περιόδου παγετώνων που επικρατούσε σ' αυτή. Μετά τη βελτίωση των κλιματολογικών συνθηκών, πριν τουλάχιστον 55.000 χρόνια , ο Ηomo sapiens μετακινήθηκε προς την Ελλάδα και τη ΝΑ Ευρώπη.
Η πρώτη διαδρομή, έγινε 50.000 – 40.000 χρόνια προ Χριστού, από την Εγγύς Ανατολή στην Ελλάδα κι από εκεί στην Ιταλία και τις ακτές της Μεσογείου.

Colin Renfrew ανασκαφή στην Κέρο-θεωρία της Ανατολίας

Η δεύτερη, έγινε 45.000-40.000 χρόνια προ Χριστού, από τη Βαλκανική μέσω των κοιλάδων του Στρυμόνα, του Αξιού και του Δούναβη μέχρι την Κεντρική Ευρώπη και κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου ενώ η Τρίτη, έγινε 40.000 – 30.000 χρόνια προ Χριστού μέσω του Έβρου και του Δούναβη.
Ανάμεσα στα αμέτρητα ενδιαφέροντα στοιχεία που βρίσκουμε στο βιβλίο του Κ. Τριανταφυλλίδη, είναι ότι οι μετακινήσεις ναυσιπλοΐας από τη Δυτική Ελλάδα (Ζάκυνθο και Κεφαλλονιά συγκεκριμένα), πιθανόν με πρόχειρες ξύλινες κατασκευές, ξεκίνησαν πριν από 35.000 χρόνια!

Είναι γνωστές οι διάφορες θεωρίες που αναπτύχθηκαν κατά καιρούς για την καταγωγή των Ελλήνων. Υπάρχουν αρχαίοι μύθοι, που μας είναι γνωστοί από συγγράμματα όπως το ''Έργα και Ημέραι'' του Ησίοδου και οι οποίοι ξεκινούν από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, το ζευγάρι που σώθηκε από τον μυθικό κατακλυσμό και φτάνουν ως την κάθοδο των Δωριέων. Πρόκειται για τη ''θεωρία της αυτοχθονίας'', κατά τον Κ. Τριανταφυλλίδη.
Μια άλλη θεωρία, αυτή της ινδοευρωπαϊκής καταγωγής, με κύριο υποστηρικτή τον Μ. Σακελλαρίου βασιζόμενη κυρίως σε στοιχεία της συγκριτικής γλωσσολογίας, υποστηρίζει ότι οι Έλληνες δεν ήταν αυτόχθονες, αλλά μετανάστες που έφτασαν στον ελλαδικό χώρο από την κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων, τις στέπες της Πόντο – Κασπίας από την Ουκρανία ως την Κεντρική Ασία που είχε αναπτυχθεί ο λεγόμενος "Πολιτισμός των Τύμβων".


Οι επιστήμονες ωστόσο, δεν κατάφεραν να βρουν την κοιτίδα της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας αλλά και τον ακριβή χρόνο εξάπλωσης των πρώτων Ινδοευρωπαίων, οι οποίοι κάλυπταν μια τεράστια έκταση, από την Ισλανδία ως την Ινδία.
Αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες για την κοιτίδα και τη χρονολογία της Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας.

Οι τρεις κυριότερες είναι οι εξής:
i) Η θεωρία της Παλαιολιθικής συνέχειας, η οποία ωστόσο δίνει στην εξέλιξη των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών υπερβολικά μεγάλη ιστορική διάρκεια.
ii) Η θεωρία Κουργκάν."Μητέρα" αυτής της θεωρίας, είναι η Λιθουανή αρχαιολόγος Marija Gimbntas (Μαρία Γκιμπούτας).
Υποστήριζε ότι οι πρώτοι ομιλητές της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας ήταν ημινομαδικός λαός, κτηνοτρόφοι ιππείς που έχτιζαν θολωτούς τάφους, τα Κουργκάν.
Η κοιτίδα τους, σύμφωνα με την Γκιμπούτας ήταν η περιοχή του Βόρειου Πόντου στις στέπες της Νότιας Ρωσίας – Ουκρανίας και του Ανατολικού Καζακστάν.
Φαίνεται όμως ότι η εξάπλωσή τους προς την Κεντρική Ευρώπη, έγινε πριν 3.000 – 4.000 χρόνια, πολύ αργότερα από την εξάπλωση των αγροτών από την Εγγύς Ανατολή.

Χάρτης που απεικονίζει τη θεωρία Κουργκάν

iii) Η θεωρία της Ανατολίας «Πατέρας» αυτής της θεωρίας, είναι ο Βρετανός αρχαιολόγος Colin Renfrew. Βάση της, οι εργασίες του Ιταλού L. Cavalli – Sforza και των συνεργατών του.
Συνοψίζοντας όσα υποστηρίζει η θεωρία αυτή, η ελληνική γλώσσα πρωτοεμφανίζεται ως ιδιαίτερος κλάδος της ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας, τουλάχιστον 6.500 χρόνια πριν.
Οι κάτοικοι της Ελλάδας την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (περίπου 1.700 π.Χ.) ήταν Έλληνες, δεν έφτασαν στον ελλαδικό χώρο από τις στέπες της Πόντο – Κασπίας και ήταν αυτόχθονες ή έποικοι από την Εγγύς Ανατολή που αφομοιώθηκαν από τους γηγενείς. Αυτό, επιβεβαιώθηκε μετά την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Β από τους Michael Ventris και John Chadwick (1956)
Τέλος, μια άλλη θεωρία για την καταγωγή των Ελλήνων, είναι η λεγόμενη "Αφροκεντρική Θεωρία" σύμφωνα με την οποία πληθυσμοί από την Αφρική εποίκησαν την Ελλάδα κατά την προϊστορία και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, προήλθε από τον εποικισμό Αιγυπτίων και Φοινίκων την 2η χιλιετία π.Χ.
Σήμερα η θεωρία αυτή έχει καταρριφθεί από αποτελέσματα δεκάδων μελετών πληθυσμιακής γενετικής.

Ο καθηγητής Γενετικής Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης

Η ανάλυση της γενετικής σύστασης Ελλήνων και Ευρωπαίων
Η πρώτη συστηματική προσπάθεια ανάλυσης σύστασης του DNA των Ελλήνων για να διαπιστωθεί η γενετική δομή του ελληνικού πληθυσμού, έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με αρχές της δεκαετίας του 2.000. Αναλύθηκε η γενετική σύσταση 790 γηγενών κατοίκων της Ελλάδας, από διάφορες περιοχές της χώρας με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά και από Έλληνες προσφυγικής καταγωγής από τη Μ. Ασία, που κατοικούν στην Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία από το 1923.

Χάρτης Ανατολίας

Είναι γνωστό ότι στις αρχές του 20ου αιώνα κατοικούσαν στη Μικρά Ασία περίπου 2.000.000 Έλληνες. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, έμειναν ελάχιστοι. Τα αποτελέσματα DNA της ομάδας αυτής, συνοψίζονται στα εξής:
i. Ο προσφυγικής καταγωγής πληθυσμός που κατοικεί στο Πλατύ Ημαθίας όπου εγκαταστάθηκαν μετά το 1923 πολλοί Έλληνες, κυρίως από την Καππαδοκία παρουσιάζει μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα με τον πληθυσμό της ηπειρωτικής Ελλάδας παρά με τον τουρκικό ή τον βουλγαρικό πληθυσμό.
ii. Οι προσφυγικής καταγωγής Έλληνες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο έχουν διαφορετική γενετική σύσταση από τους Τούρκους.
iii. Υπάρχει διαφορετική γενετική κληρονομιά ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους.
iv. Η διερεύνηση της γενετικής σχέσης Ελλήνων του ελλαδικού χώρου με Έλληνες καταγόμενους από τη Μικρά Ασία, έδειξε ότι στο φυλογενετικό δέντρο που συγκροτήθηκε, το πληθυσμιακό δείγμα των Ελλήνων προσφυγικής καταγωγής βρίσκεται μεταξύ των πληθυσμιακών δειγμάτων της Χίου (κυρίως) και της Ανατολικής Κρήτης.
Από το μιτοχονδριακό DNA 702 Ελλήνων, μόνο 7 άτομα είχαν DNA σύσταση ασιατικής προέλευσης (ή ποσοστό 1%) και 2 με DNA σύσταση αφρικανικής προέλευσης (ή ποσοστό 0,3%).
Έτσι, οι Έλληνες σε ποσοστό 98,7% έχουν "μητροπλευρικό" (από την πλευρά της μητέρας )DNA που χαρακτηρίζει τους Καυκάσιους (Λευκούς).
Ανάλογη έρευνα του DNA του χρωμοσώματος Υ, δείχνει ότι οι Έλληνες έχουν "πατροπλευρικό" (από την πλευρά του πατέρα DNA), αυτό που χαρακτηρίζει τους Καυκάσιους (Λευκούς) σε ποσοστό 99,3%.
Παράλληλα, αποδείχθηκε μετακίνηση πληθυσμιακών ομάδων από τον ελλαδικό χώρο προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ελπίζουμε, το άρθρο αυτό να ήταν ενδιαφέρον, κατανοητό και όχι κουραστικό.
Θα επανέλθουμε αύριο με περισσότερα στοιχεία για το DNA πληθυσμιακών υποομάδων που ζουν στον ελλαδικό χώρο καθώς και με άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία για το DNA των γειτονικών μας λαών. Συνεχίζεται.....εδώ

Πηγές:
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, "Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ", εκδόσεις Κυριακίδη, 2016.
Θεόδωρος Γ. Γιαννόπουλος, "Πόθεν και πότε οι Έλληνες", ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΚΡΗΤΗΣ, 2014.

protothema.gr

Τι δείχνει το DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών (μέρος Β')

Συνέχεια του άρθρου : Τo DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών
Το DNA των μουσουλμάνων της Ροδόπης – Το DNA των Σαρακατσάνων, των Βλάχων και των Ρομά – Κατάγονται από τα βάθη της Ασίας οι Τούρκοι; - Υπάρχει σχέση ανάμεσα σε Έλληνες και Αλβανούς;
Συνεχίζοντας το προηγούμενο άρθρο μας, θα ασχοληθούμε με το DNA ορισμένων πληθυσμιακών υποομάδων της χώρας μας και με το DNA των γειτονικών μας λαών.
Μελετώντας τα βιβλία "Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" και "Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ", του Ομότιμου Καθηγητή Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου του Α.Π.Θ. Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη, βρίσκουμε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία. Παραθέτουμε ορισμένα από αυτά, ξεκινώντας με το (και επίκαιρο λόγω επίσκεψης Ερντογάν -προκλήσεις Τούρκων) θέμα των Ελλήνων Μουσουλμάνων του νομού Ροδόπης. Με τις ιστορικές πτυχές του θέματος αυτού, θα ασχοληθούμε πολύ σύντομα.
Ας δούμε τι δείχνει το DNA.

(Κ. Τριανταφυλλίδης)

Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι του νομού Ροδόπης, παρουσιάζουν κοινά γενετικά χαρακτηριστικά. "Τα συνολικά αποτελέσματα, στο επίπεδο του DNA, δεν καταδεικνύουν σημαντικές διαφορές στη γενετική σύσταση των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων (Χριστιανοί και πεδινοί Μουσουλμάνοι) του Νομού Ροδόπης".
Και βέβαια, υπάρχουν και οι Πομάκοι, που ζουν στον ορεινό όγκο της Ροδόπης. Αποτέλεσαν και αποτελούν αντικείμενο έρευνας από πολλούς και διακεκριμένους επιστήμονες.
Πιθανότερη είναι η εκδοχή οι Πομάκοι να "αντιπροσωπεύουν" απογόνους των αρχαίων Θρακών. Όπως γράφει ο Κ. Τριανταφυλλίδης, ένα πολύ χαρακτηριστικό τους στοιχείο είναι η παραλλαγή της αιμοσφαιρίνης που ονομάζεται αιμοσφαιρίνη HbO – Arab, που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη συχνότητα παγκοσμίως στους Έλληνες Πομάκους και δημιουργήθηκε πριν 2.000 χρόνια περίπου.
Πρόσφατες έρευνες, απέδειξαν ότι οι Πομάκοι βρίσκονται γενετικά πλησιέστερα στους Ευρωπαίους και τους Έλληνες, παρά σε Αφρικανούς ή Ασιάτες.

(Alberto Piazza - Γενετιστής)

Υπήρξαν κάποιοι επιστήμονες (;), οι οποίοι υποστήριξαν ότι οι Πομάκοι κατάγονται από αρχαίες αφρικανικές φυλές και άλλοι, που υποστήριξαν ότι κατάγονται από μογγολικές φυλές που κατοικούσαν στη Μικρά Ασία.
Η ανάλυση της γενετικής σύστασης των Πομάκων με τον DNA προσδιορισμό των αλληλόμορφων γονιδίων που καθορίζουν λευκοκυτταρικά αντιγόνα (HLA), έδειξε ότι οι πληθυσμιακές ομάδες που βρίσκονται γενετικά πλησιέστερα προς τους Πομάκους είναι οι Έλληνες και οι Βούλγαροι, παρά οι Τούρκοι. (Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές χιλιάδες Πομάκοι ζουν και στη Βουλγαρία).
Τα αποτελέσματα των ερευνών των γενετιστών, επιβεβαιώνουν τον Πέτρο Θεοχαρίδη, ο οποίος στο βιβλίο του "Πομάκοι: Οι Μουσουλμάνοι της Ροδόπης, Ιστορία, Προέλευση, Γλώσσα, Θρησκεία",( Ξάνθη, 1995) διατύπωσε την άποψη ότι οι Πομάκοι αποτελούν γηγενή πληθυσμό της Θράκης, ο οποίος εξισλαμίστηκε (πιθανότατα τον 17ο αιώνα), όπως βέβαια και οι υπόλοιποι Έλληνες Μουσουλμάνοι της Ροδόπης.

(Αρχαίοι Σλάβοι)

Η γενετική σύσταση Σαρακατσάνων, Βλάχων, Ελλήνων από τη Γεωργία και των Ρομά
Ας δούμε τώρα τι έδειξε η έρευνα του DNA ορισμένων άλλων πληθυσμιακών υποομάδων της Ελλάδας.
Ξεκινάμε από τους Σαρακατσάνους, με τους οποίους ασχοληθήκαμε πρόσφατα και θα ασχοληθούμε και στο μέλλον.
Ο Δανός Carsten Hoeg, όπως είχαμε αναφέρει ήταν εκείνος που το 1925 – 1926, διατύπωσε την άποψη ότι οι Σαρακατσάνοι είναι αρχαίο νομαδικό ελληνικό φύλο.

(Γκέγκηδες-φάρα Αρβανίτικη)

Το DNA, τον επιβεβαιώνει!
Οι Σαρακατσάνοι δείχνουν μεγάλη γενετική ομοιότητα με τον υπόλοιπο ελληνικό πληθυσμό.
Και από την ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA των Σαρακατσάνων δείχνει, κατά τον Κ. Τριανταφυλλίδη ότι "το 80% περίπου του σημερινού μιτοχονδριακού DNA αποθέματος των Σαρακατσαναίων προέρχεται από προγόνους που ζούσαν την Ύστερη Παλαιολιθική εποχή στον ελλαδικό γεωγραφικό χώρο, όπως και των υπόλοιπων Ελλήνων".
Η γενετική σύσταση των Βλάχων (με τους οποίους επίσης θα ασχοληθούμε εκτενώς), είναι περίπλοκη. Είναι γνωστές η προσπάθεια και η προπαγάνδα των Ρουμάνων (και λιγότερο των Ιταλών), να προσεταιριστούν τους βλαχόφωνους Έλληνες (κυρίως μεταξύ 1870 και 1943), χωρίς όμως να τα καταφέρουν.
Η γενετική εξέταση, δύο πληθυσμιακών δειγμάτων Βλάχων από το Dukasi της Αλβανίας και το Krusovo της FYROM, έδειξε ότι οι πληθυσμοί των Βλάχων αυτών, δεν έχουν στενή γενετική συγγένεια μεταξύ τους, αλλά ούτε και με τους Αλβανούς ή τους Σλάβους των Σκοπίων, τους Ρουμάνους ή τους Έλληνες της Θράκης.
Επίσης από τις πολυμορφικές αλληλουχίες Alu, αποδείχτηκε ότι οι Βλάχοι ανήκουν στους βαλκανικούς πληθυσμούς, ενώ οι γενετικοί δείκτες του μιτοχονδρίου και του χρωμασώματος Υ, πληθυσμών Βλάχων από Αλβανία, FYROM και Ρουμανία, έδειξαν ότι οι Βλάχοι δεν αποτελούν μια γενετικά ομοιογενή ομάδα που να διαχωρίζεται από τις υπόλοιπες βαλκανικές πληθυσμιακές ομάδες. Οι περισσότεροι πληθυσμοί των Βλάχων είναι γενετικά πιο κοντά στους Έλληνες, παρά στους Ιταλούς, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι Βλάχοι προέκυψαν από εκλατινισμένο ελληνικό πληθυσμό (με πιθανές επιγαμίες με Ρωμαίους)

(Oθωμανικός στρατός)

Για τη γενετική σύσταση των Ελλήνων της Γεωργίας, μελετήθηκε ο πληθυσμός των Ελλήνων της Τσάλκα, πόλης της Γεωργίας όπου ως το 1990, όποτε άρχισε ο επαναπατρισμός τους, ζούσαν 30.000 Έλληνες.
Οι Έλληνες της Τσάλκα διαφέρουν από τους Γεωργιανούς ως προς το μιτοχονδριακό DNA.
Επίσης, οι παλιννοστούντες από την Τσάλκα έχουν παρόμοια γενετική σύσταση με τους Έλληνες που κατοικούν στη μητροπολιτική Ελλάδα. Αυτά τα αποτελέσματα, οφείλονται, σύμφωνα με τον Κ. Τριανταφυλλίδη, στην έλλειψη μεικτών γάμων και την απουσία σημαντικής γονιδιακής ροής μεταξύ Ελλήνων και Γεωργιανών.
Με τους Ρομά (Αθίγγανους), έχουμε ασχοληθεί εκτενώς σε τουλάχιστον τρία άρθρα.Μέσα από αυτά, έβγαινε το συμπέρασμα ότι αρχική τους κοιτίδα είναι η Ινδία.
Η εξέταση των δεικτών DNA των Ελλήνων Ρομά αλλά και Ρομά που ζουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επιβεβαιώνει το συμπέρασμά μας αυτό. "Η πιο συχνή γενετική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ των Ελλήνων Roma ανήκει στη γενεαλογική (υποαπλοομάδα) VJ – 68.
Η γενετική σύσταση αυτή εντοπίστηκε κυρίως στην Ινδία και το Πακιστάν. Επιπλέον, οι παραλλαγές DNA του πληθυσμού των Roma έδειξαν μεγαλύτερη συγγένεια (85,2%) με τους Ινδούς, παρά με τους υπόλοιπους Έλληνες" (Κ. Τριανταφυλλίδης).

(Τόσκηδες-φάρα Αρβανίτικη)

Τελικό συμπέρασμα των γενετικών ερευνών;
Φαίνεται ότι οι Roma της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης, είναι απόγονοι ενός προγονικού πληθυσμού της Ινδίας που είναι γνωστοί ως Doma ή Domna. Οι πρόγονοι των Ευρωπαίων Roma ξεκίνησαν το "ταξίδι" τους από το Παντζάμπ, επαρχία της ΒΔ Ινδίας, πριν 1.500 χρόνια.

Το DNA των γειτονικών μας λαών- Ιταλοί

Ας ξεκινήσουμε με μία σύγκριση της γενετικής σύστασης των Ελλήνων με εκείνη των Ιταλών.
Είναι γνωστό ότι από τον 12ο π.Χ. αιώνα, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ιδρύσει σπουδαίες αποικίες στη Σικελία. Ο όρος "Μεγάλη Ελλάδα" αναφέρεται στις ελληνικές αποικίες στη νότια Ιταλία και τη Σικελία κατά την αρχαϊκή και την κλασική περίοδο και αποτελεί σαφές δείγμα της σημαντικής ελληνικής παρουσίας στη γειτονική χώρα.
Από τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μεγαλύτερη γενετική συγγένεια ανάμεσα στους σημερινούς Έλληνες και τους σημερινούς κατοίκους της Ιταλίας απ' ότι ανάμεσα στους Έλληνες και τους άλλους μεσογειακούς λαούς.
Με βάση τους απλούς νουκλεοτιδικούς δείκτες αποδείχτηκε ότι οι Έλληνες παρουσιάζουν μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους Ιταλούς και ακολούθως με τους Ισπανούς.
Κάνουμε εδώ μία παρένθεση.

Επειδή μερικοί αναγνώστες πιστεύουν ότι μόνο εμείς ,οι Έλληνες, ασχολούμαστε με το DNA και ότι όλα όσα αναφέραμε στα δυο άρθρα για το DNA είναι αποτελέσματα ερευνών αποκλειστικά του κυρίου Τριανταφυλλίδη, να τονίσουμε ότι π.χ. με τη γενετική ιστορία της Ιταλίας είχε ασχοληθεί ήδη από το 1988 ο καθηγητής Alberto Piazza και η ομάδα του.
Ο δε Κ. Τριανταφυλλίδης στα δύο βιβλία του που έχουμε στη διάθεση μας, χρησιμοποιεί εκτός από δικές του απόψεις και έρευνες, μία ογκωδέστατη βιβλιογραφία αποτελούμενη από 366 ξενόγλωσσα και 64 γραμμένα στην ελληνική γλώσσα βιβλία.
Το τελευταίο συμπέρασμα για παράδειγμα ότι οι Έλληνες μοιάζουν περισσότερο με τους Ιταλούς και τους Ισπανούς από ότι με τους άλλους μεσογειακούς λαούς τεκμηριώνεται σε δημοσιεύσεις των M.F. Seldin, R. Shigeta κ.ά. (PLoS Genet . 2 : e 143), C. Tian, R. Plenge κ.ά (PLoS Genet . 4 : e 4) και C. Tian, R. Cosoy κ.ά (Molecular Medicine 15 : 371-383).

Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στη γενετική ομοιότητα Ελλήνων και Ιταλών.
Η γενετική (DNA) υπογραφή των Ελλήνων είναι εμφανής στη γενετική δεξαμενή των σημερινών κατοίκων της νότιας Ιταλίας και Ιταλίας τονίζει ο Κ. Τριανταφυλλίδης, που συνεχίζει, γράφοντας ότι η γενετική ομοιότητα μεταξύ των κατοίκων των δύο περιοχών επιμένει χρονικά.

Έλληνες και Αλβανοί
Από τη σύγκριση της γενετικής σύστασης των Αλβανών (συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών μεταναστών από την Αλβανία στη χώρα μας καθώς και Αλβανών του Κοσόβου) όταν λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος της συχνότητας των γενετικών δεικτών, προκύπτει ότι η γενετική σύσταση των Αλβανών διαφέρει από εκείνη των Ελλήνων.
Από τη σύγκριση της γενετικής σύστασης του βόρειου και νότιου αλβανικού πληθυσμού με την αντίστοιχη των Ελλήνων προκύπτει ότι η πληθυσμιακή ομάδα των Τόσκηδων (κάτοικοι της νότιας Αλβανίας) ομαδοποιείται πιο κοντά με τους Έλληνες παρά με τους Γκέγκηδες (κατοίκους της βόρειας Αλβανίας).

Οι Σλάβοι της FYROM
Η FYROM, Vardarska Banovica (Επαρχία του Βαρδάρη) του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας από το 1929 ως το 1941 (για να μην ξεχνάμε...) κατοικείται σε ποσοστό 64% από Σλάβους, 25% Αλβανούς και από Έλληνες, Βόσνιους, Σέρβους, Ρομά και Τούρκους σε ποσοστό 11% περίπου.
Οι γενετικές έρευνες στους Σλάβους της FYROM έδειξαν ότι παρά τη γεωγραφική γειτνίαση ,η προγονική πατρική πλευρική γενετική σύσταση των Ελλήνων διαφέρει σημαντικά από αυτή των Σλάβων της FYROM.
Αλλοδαποί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι πληθυσμιακό δείγμα από τη FYROM έδειχνε μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους Βούλγαρους, έπειτα με τους Σέρβους και μικρότερη γενετική συγγένεια με τους Κροάτες.
Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν ότι οι Σλάβοι της Π.Γ.Δ.Μ. εντάσσονται μεταξύ των σλαβικών λαών, ενώ τα όσα ισχυρίζονται περί της καταγωγής τους, ότι δηλαδή είναι απόγονοι αρχαίων Μακεδόνων, απορρίπτονται ακόμη και από Σλάβους γενετιστές, καταλήγει ο Κ. Τριανταφυλλίδης.

Έλληνες και Βούλγαροι
Με βάση τις συχνότητες δύο γονιδίων (HLA-A και Β) που καθορίζουν λευκοκυτταρικά αντιγόνα, συγκροτήθηκε φυλογενετικό δέντρο. Σε αυτό οι Βούλγαροι είναι πιο στενά γενετικά συγγενείς με τους Τούρκους, τους Αρμένιους και τους Ιταλούς ενώ οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι συγκροτούν ενιαίο φυλογενετικό κλάδο.
Τα γενετικά αποτελέσματα παρέχουν ισχυρή γενετική υποστήριξη σε ιστορικά δεδομένα ότι η γενετική σύσταση των κατοίκων της Ελλάδας διαφέρει από αυτή των κατοίκων της Βουλγαρίας. Η σημερινή σύνθεση των κατοίκων της γειτονικής χώρας προέρχεται από κατοίκους που ζούσαν στην περιοχή ως τον 5ο μ.Χ. αιώνα και την επιμειξία τους κυρίως με Σλάβους και πρωτο-Βουλγάρους.

Έλληνες και Τούρκοι: Η... ανατρεπτική έκπληξη της γενετικής
Τα αποτελέσματα των γενετικών ερευνών στους Τούρκους μάλλον θα εκπλήξουν πολλούς και θα αποδείξουν ότι η επιστήμη οφείλει και πρέπει να αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια όποια και αν είναι αυτή.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι, κατά τον Κ. Τριανταφυλλίδη, το εξής: «... σε όλες τις γενετικές έρευνες των Ελλήνων αποκαλύφθηκε ελάχιστη μογγολική διείσδυση στο DNA τους. Ως εκ τούτου, οι Έλληνες, εξαιτίας θρησκευτικών, πολιτισμικών, γλωσσικών, ηθολογικών και άλλων λόγων, δεν ήρθαν σε μεγάλο βαθμό σε επιμιξίες με Τούρκους με μογγολική καταγωγή».

Συνοπτικά τα γενετικά αποτελέσματα δείχνουν ότι:

α) ο πληθυσμός της Τουρκίας δημιουργήθηκε από την επιμειξία των απογόνων ντόπιου πληθυσμού που ζούσε στην Ανατολία από τους προϊστορικούς χρόνους ,με άντρες και γυναίκες μογγολικής καταγωγής που διείσδυσαν στην περιοχή μετά τον 11ο αιώνα μ.Χ. Η Τουρκία όπως και η Ουγγαρία αποτελούν παραδείγματα πληθυσμών όπου μία πληθυσμιακή μειοψηφία επιβάλλει τη γλώσσα της όχι όμως και το DNA της στους γηγενείς κατοίκους.
β) Τουλάχιστον 25%-30% των σημερινών κατοίκων της Τουρκίας προέρχεται από ασιατικούς πληθυσμούς (μογγολική καταγωγή).
γ) Ο σημερινός πληθυσμός της Τουρκίας είναι πιο κοντά με βαλκανικούς πληθυσμούς (όπως απέδειξαν οι D. Comas, H. Schmidt κ.ά το 2004), γεγονός που δείχνει γονιδιακή ροή από τους Έλληνες και τους άλλους λαούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας προς τους σημερινούς Τούρκους.

Κάπου εδώ κλείνει η πρώτη προσέγγιση στο θέμα το DNA των Ελλήνων και των άλλων βαλκανικών λαών. Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε σε μελλοντικό μας άρθρο.

Πηγές:
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, "Η Γενετική Καταγωγή των Ελλήνων", εκδόσεις Κυριακίδη, 2016.
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, "Η Γενετική Ιστορία της Ελλάδας", Β' Έκδοση, Εκδόσεις Κυριακίδη, 2014.
Θεόδωρος Γ. Γιαννόπουλος, "Πόθεν και Πότε οι Έλληνες", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2014.
protothema.gr

Μάχονται με όραμα για μια άλλη Ελλάδα

 ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ

Ζούμε στη χώρα με τους πιο απαισιόδοξους κατοίκους της Ευρώπης.
Μια χώρα με χαμηλή παραγωγικότητα, δυσθεώρητο χρέος, υψηλή διαφθορά, κακοδιοίκηση, γραφειοκρατία, ανύπαρκτες ευκαιρίες και ας είναι για τον άνθρωπο η πρόοδος μονόδρομος.
Και όμως, στην Ελλάδα δεν ανοίγονται μόνο βάραθρα, υψώνονται και κορυφές.
Το λέμε συχνά: αν κάτι σώζει τη χώρα, είναι οι εντυπωσιακές προσπάθειες ορισμένων, σχετικά λίγων, που υπερνικούν την αδράνεια, τις παθογένειες, τις πράξεις οπισθοδρόμησης ετών.
Δεκάδες οι διακρίσεις ατόμων και ομάδων που έφεραν πρωτιές, τα βραβεία σε επαγγελματίες που μας έκαναν υπερήφανους, τα «χρυσά» σε Ελληνες πρωτοπόρους όλων των πεδίων.
Η «Κ» συνομίλησε με τρεις «μαχητές», που κάνουν κάθε μέρα και σε βάθος χρόνου τη διαφορά.
Τον Ανάργυρο Μαριόλη, που «έκανε το θαύμα» στο Κέντρο Υγείας Αρεόπολης, τον Νίκο Ζούρο που κατέστησε τη Λέσβο κέντρο ενός θαυμαστού παγκόσμιου δικτύου, τη Σόφη Λάμπρου που βοηθώντας ευάλωτα άτομα με μεράκι επιχειρεί να φέρει μια ξεκάθαρη θετική κοινωνική αλλαγή.

Ανάργυρος Μαριόλης, διευθυντής του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης: Ενας γιατρός, εφημερεύων Σαμαρείτης

Η κατ’ οίκον νοσηλεία κυρίως ηλικιωμένων είναι από τις προτεραιότητες του Ανάργυρου Μαριόλη. Πραγματοποιεί έως 700 επισκέψεις τον χρόνο.

Το λένε όλοι οι κάτοικοι της περιοχής και οι συνεργάτες του.
Για το θαύμα που συντελείται στο Κέντρο Υγείας Αρεόπολης, μια όαση φροντίδας και πολιτισμού, καθαρό και οργανωμένο σαν ιδιωτικό νοσοκομείο, την ευθύνη φέρει ο αναμορφωτής του, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, Ανάργυρος Μαριόλης, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής Ιατρικής.
Αφού ίδρυσε το πρώτο κέντρο υγείας αστικού τύπου, το 2004, στον Βύρωνα, και ολοκλήρωσε το εξαιρετικά επιτυχημένο έργο του εκεί το 2010, ανέλαβε τη διεύθυνση του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης στη Μάνη.
Εκεί, μαζί με τον καινούργιο χώρο οικοδόμησε την απόλυτη εμπιστοσύνη του κόσμου.
Το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών εξοπλίστηκε.
Δημιουργήθηκε Τμήμα Βραχείας Νοσηλείας, οργανώθηκαν οι κατ’ οίκον επισκέψεις, συγκροτήθηκε ιατρικό αρχείο.
Οικοδομήθηκε η πρόληψη. «Η προληπτική ιατρική στη Μάνη είναι μια απτή έκφραση αγάπης για τη γιαγιά που προχωράει στο πλακόστρωτο με τον αντίλαλο από το μπαστούνι της να ακούγεται ρυθμικά, για τα λιγοστά παιδιά που παίζουν στα χωριά της Μάνης και αποτελούν το ζωντανό κύτταρο του τόπου αυτού που ονειρευόμαστε», λέει ο κ. Μαριόλης.
Κάθε Ιούνιο, 20 ειδικότητες γιατρών βρίσκονται μια ολόκληρη ημέρα στο Κέντρο για δωρεάν εξετάσεις ενώ ανά τακτά διαστήματα πραγματοποιούνται εξειδικευμένες εξετάσεις από ειδικούς δωρεάν – είναι το πρώτο κέντρο υγείας που έχει επιστημονική και λειτουργική διασύνδεση με την Ιατρική Σχολή Αθηνών και συνδρομή από νοσοκομεία του ΕΣΥ.
Παράλληλα, το Κέντρο Υγείας Αρεόπολης έγινε ένας εξωστρεφής οργανισμός.
Συνεχείς οι κύκλοι ιατρικής εκπαίδευσης φοιτητών στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ερευνα, εκπαιδευτικά προγράμματα για προσωπικό και κοινό, στοχευμένες παρεμβάσεις σε σχολεία, εθελοντικές αιμοδοσίες, σεμινάρια πρώτων βοηθειών, πρωτοβουλίες που «αναζωπυρώνουν ολοένα το πάθος μας για τη διασφάλιση του αυτονόητου, την παροχή ολιστικής φροντίδας προς όλους», αναφέρει ο κ. Μαριόλης, ο οποίος δεν έχει πάρει ποτέ χρήματα για τις υπηρεσίες που προσφέρει, δεν παίρνει άδεια, δεν εγκαταλείπει το κέντρο υγείας παρά μόνον για ώρες, προκειμένου να μιλήσει σε συνέδρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οδηγεί το δεύτερο ασθενοφόρο όταν το πρώτο έχει φύγει, συμβάλλει προσωπικά στη συντήρηση και στα λειτουργικά έξοδα, επιδιορθώνει ντουλάπες, βάφει χώρους, κάνει την απολύμανση μόνος.
Σωτηρία εν πλω
Η πιο πρωτόγνωρη εμπειρία; «Οταν προσέγγισα με ένα καΐκι, με θαλασσοταραχή, ένα κρουαζιερόπλοιο και κατέβασα μια Βρετανίδα τουρίστρια με διαβητικό κώμα».
Ηταν Σάββατο βράδυ, 28 Οκτωβρίου 2017. Επτά ημέρες μετά, επαναλήφθηκε ένα παρόμοιο περιστατικό. Ο κ. Μαριόλης προσέγγισε και πάλι με καΐκι ένα εμπορικό πλοίο στον όρμο του Οιτύλου, περιέθαλψε τον ασθενή με έμφραγμα εν πλω, τον κατέβασε με σχοινιά στο καΐκι. «Είναι η πιο συγκλονιστική εμπειρία να σώζεις μια ανθρώπινη ψυχή», λέει.

Σόφη Λάμπρου, συνιδρύτρια Impact Hub Athens: Βοηθώντας επιχειρήσεις με κοινωνικό πρόσημο

Η Σόφη Λάμπρου, στο κέντρο, με τον συνιδρυτή του Impact Hub Athens, Δημήτρη Κοκκινάκη, στα εγκαίνια της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης.

Ηθελαν, με όπλο την κοινωνική καινοτομία, να κάνουν «τον κόσμο καλύτερο». Κατάφεραν, βοηθώντας εκατοντάδες νεοφυή σχήματα και άτομα από ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, να μετατρέψουν πρωτοπόρες ιδέες σε βιώσιμες επιχειρήσεις, να αλλάξουν το πρόσημο μέσα σε μια δύσκολη πενταετία κρίσης και να στήσουν την πρώτη αγορά κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Αλλωστε, γι’ αυτό το Impact Hub Athens έλαβε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ το βραβείο IVLP Alumni για την «κοινωνική καινοτομία και αλλαγή».
Το Impact Hub Athens, που έκανε γνωστή την έννοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και είναι τμήμα του διεθνούς δικτύου Impact Hub με μέλη σε 84 χώρες, «παρέχει σε επαγγελματίες και ομάδες εγκαταστάσεις, εξοπλισμό, πρόσβαση σε νέες ιδέες, πόρους και δικτύωση, σχεδιάζει επιχειρηματικά άλματα», λέει η κ. Σόφη Λάμπρου, η οποία ίδρυσε, μαζί με τον Δημήτρη Κοκκινάκη, προ πενταετίας, τον οργανισμό στη χώρα μας. Δηλαδή όχι μόνο βοηθούν ώστε μια ιδέα να γίνει επιχειρηματικό σχέδιο, όχι μόνο προσφέρουν τεχνογνωσία, στέγη, τρόπους χρηματοδότησης, επαφή με ειδικούς και πελάτες, αλλά και στηρίζουν την επέκταση της επιχείρησης σε άλλους τομείς, άλλες πόλεις, άλλες χώρες. Ακόμη, «θέλουμε οι πολίτες να πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη του δημόσιου χώρου, να καλλιεργηθούν ο σεβασμός στο περιβάλλον, η συμμετοχή στα κοινά», τονίζει η κ. Λάμπρου.
Εξηγεί τα τρία επίπεδα στα οποία δρα ο οργανισμός:
α) Η κοινωνική επιχειρηματικότητα να γίνει χώρος της οικονομίας. «Τα δύο τελευταία χρόνια, σε συνεργασία με τη Γ.Γ. Κοινωνικής Οικονομίας του υπουργείου Εργασίας διοργανώνουμε την ετήσια έκθεση κοινωνικών επιχειρήσεων, όπου επιχειρηματίες από όλη την Ελλάδα έρχονται και παρουσιάζουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους».
β) Να στηριχθούν περισσότεροι επιχειρηματίες. «Κάθε χρόνο υποστηρίζουμε 100 με 200 επιχειρήσεις ή ιδέες. Το 80% της επιτυχίας τους λένε πως το οφείλουν σ’ εμάς».
γ) Να προωθηθούν δικά τους καινοτόμα προγράμματα, όπως η συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων για την επαναλειτουργία της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης. Το ιστορικό κτίριο ανακαινίστηκε από τον δήμο με ευρωπαϊκά κονδύλια και ο οργανισμός ανέλαβε τη διαχείριση της αγοράς. Ενα μοντέλο συν-διαχείρισης, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (δήμος και κοινωνία των πολιτών – το Impact Hub), που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε δημόσιο κτίριο. «Μεταξύ των οκτώ μαγαζιών, ένα κοινωνικό ανθοπωλείο, που παρέχει επαγγελματικές δεξιότητες σε άτομα από ευάλωτες ομάδες ή με αναπηρία –εργάζονται στα κτήματα στον Μαραθώνα, λειτουργούν το κατάστημα–, και το Αρχιπέλαγος, ένα κατάστημα ειδών από δεύτερο χέρι, το οποίο “τρέχουν” άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα». Μέσα στην Αγορά της Κυψέλης «έχει μεταφερθεί και το El Sistema Greece, ένα πρόγραμμα που χρησιμοποιεί τη μουσική σαν μέσο ένταξης και ενδυνάμωσης παιδιών από ευπαθείς ομάδες».

Νίκος Ζούρος, διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου: Κατέστησε το νησί παγκόσμιο γεωπάρκο

Ο Νίκος Ζούρος ξεναγεί στο απολιθωμένο δάσος Λέσβου επιστήμονες από όλο τον κόσμο, κατά το φετινό 10ο Θερινό Σχολείο Γεωπάρκων

Χάρη σε αυτόν η Λέσβος κατέστη γεωλογικό κέντρο του πλανήτη, ο χώρος όπου παράγεται τεχνογνωσία και διαδίδεται στα πέρατα της γης μέσω κορυφαίων επιστημόνων που έρχονται και εκπαιδεύονται στο νησί. Χάρη σε αυτόν ολόκληρο το νησί ανακηρύχθηκε Παγκόσμιο Γεωπάρκο της UNESCO, λειτουργούν ένα μουσείο - παγκόσμιο πρότυπο και νέα γεωλογικά πάρκα, μεταξύ των οποίων ένα υποθαλάσσιο. Με τη συμβολή του οργανώθηκε διεθνές δίκτυο γεωπάρκων, και νέα μνημεία-τεκμήρια της εξέλιξης του πλανήτη μας ξεπήδησαν στον κόσμο.
Ο λόγος για τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου και πρόεδρο του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων, Νίκο Ζούρο.
Κάθε μέρα, μέσα από την έρευνα, τις ανασκαφές, την ανάπτυξη νέων τεχνικών, τη διοργάνωση σεμιναρίων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και διαλέξεων ανά τον κόσμο, μάχεται για την κατοχύρωση και ανάδειξη της γεωλογικής κληρονομιάς της Λέσβου, της Ελλάδας και του πλανήτη. Με τη δική του άμεση εμπλοκή, «μια πρωτοβουλία η οποία ξεκίνησε από Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, μέσα σε 15 χρόνια έγινε επίσημο πρόγραμμα της UNESCO».
Δημιουργία, το 1995, του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, του οποίου ο κ. Ζούρος είναι έκτοτε διευθυντής, και εκκίνηση των προσπαθειών «για να αποκαλυφθούν τα γεγονότα που συνόδευσαν τη δημιουργία του μνημείου. Για πρώτη φορά αναδείχθηκε ότι όλη η Λέσβος είναι ένα γεωπάρκο, ότι υπήρχαν όχι ένα αλλά επάλληλα δάση και οικοσυστήματα σε διάφορες θέσεις στο σύνολο του νησιού, που απολιθώθηκαν με μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων σε ένα διάστημα τριών εκατομμυρίων ετών (μεταξύ 20 και 17 εκατ. ετών πριν). Σήμερα έχουμε φέρει στο φως πολύ προγενέστερα στοιχεία, από τα 200 εκατ. χρόνια πριν ώς τις μέρες μας, που αφηγούνται την ιστορία της δημιουργίας όλου του ελληνικού χώρου», σημειώνει ο κ. Ζούρος. Παράλληλα, άρχισε το έργο ευαισθητοποίησης των μαθητών και της τοπικής κοινωνίας, γιατί «πιστεύουμε ότι όση προσπάθεια κι αν καταβληθεί από την επιστημονική κοινότητα, δεν θα είναι αποτελεσματική εάν η τοπική κοινωνία δεν πεισθεί ότι η κληρονομιά αυτή της ανήκει και αξίζει να την προστατεύσει».
Από το 2007, κάθε Ιούνιο έρχονται στο διεθνές σχολείο γεωπάρκων Λέσβου «για 10 ημέρες, επιστήμονες από 20 - 30 χώρες για να ενημερωθούν γύρω από την τεχνογνωσία που έχουμε αναπτύξει στη συντήρηση και ανάδειξη των ευρημάτων και να δημιουργήσουν μετά στις χώρες τους τα δικά τους γεωπάρκα». Υπογράφονται συνεργασίες με ξένα ιδρύματα – εξέχον το παράδειγμα της συνεργασίας με την Κίνα.
Πρωτοποριακό εγχείρημα
Ακόμη, «δημιουργήσαμε καινούργια πάρκα στον χερσαίο χώρο, αλλά και το πρώτο στην Ελλάδα θαλάσσιο πάρκο απολιθωμάτων πέριξ της νησίδας Νησιώπης». Ενα πρωτοποριακό εγχείρημα που συνδέει το παρελθόν με τα σύγχρονα οικοσυστήματα και αφηγείται την ιστορία δημιουργίας του Αιγαίου. «Μιλάμε για την κλιματική αλλαγή και πολλοί δεν πείθονται πως υπάρχει κίνδυνος για την ανθρωπότητα. Τα γεωλογικά μνημεία μας δείχνουν τις επιπτώσεις που είχαν οι κλιματικές αλλαγές στο παρελθόν και διδάσκουν στους νέους πώς να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή, τις φυσικές καταστροφές και να κάνουν τις δικές τους ζωές ασφαλέστερες και καλύτερες».

kathimerini.gr

"Λιαντίνης – Έζησα έρημος και ισχυρός"

Αποκαλυπτική μαρτυρία για τον Λιαντίνη από έναν φίλο και συνάδελφο. 

Βασίλειος Κύρκος, (1934-2016. Διδάκτορας Φιλοσοφίας από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Υπήρξε ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας. Διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος ΦΠΨ, διευθυντής του τομέα Φιλοσοφίας και Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων. Από το 1996 καθηγητής στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών):

«Ο Λιαντίνης ήταν ένα ανθρώπινο μέταλλο που δεν ήταν κοινό. Απολύτως σπάνιο.
Και αυτός ήταν ο λόγος που μέσα στο Τμήμα του δέχθηκε επίθεση απροκάλυπτη, κομπλεξική και τελείως αντιακαδημαϊκή.
Βρήκε όμως απόλυτη κατανόηση από τον Δανασσή (σ.σ. τότε αντιπρύτανης), και αυτό δεν είναι λίγο. Ήταν έντιμος άνθρωπος ο αντιπρύτανης, παρόλο που ούτε ο ίδιος μπορεί να συγκριθεί μαζί του, γι’ αυτό δεν παρασύρθηκε από τις προτιμήσεις του όχλου, των πολλών μέσα εκεί.
Όλοι αυτοί έβλεπαν στο πρόσωπο του Λιαντίνη έναν άνθρωπο που δεν μπορούσαν να φτάσουν.
Ο Λιαντίνης, εκτός από γοητευτικός δάσκαλος, είχε ένα πνευματικό επίπεδο διακριτό από τους άλλους. Η επιστημονική του επάρκεια υπερέβαινε κατά πολύ το μέσο όρο.
Από εκεί ξεκινάει η απαξίωση και η έχθρα απέναντι στον Λιαντίνη.
Σε αυτό πρωτοστάτησε ο Μαρκαντώνης, ένας άνθρωπος που εκπροσωπούσε τη νοοτροπία και το ύφος του “προφεσόρου”, του παλιού καθηγητή που τα πήγαινε μια χαρά με όλα τα πολιτικά συστήματα, τσιμπούρι στους πολιτικούς, υποτακτικός, ικανός να ελίσσεται κάνοντας δημόσιες σχέσεις, και όλα αυτά χωρίς ίχνος πνευματικότητας.
Είχε καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είσαι σπουδαίος επιστήμων, φτάνει να ξέρεις τι θέλει ο όχλος. Ο Λιαντίνης ήταν ξένος και αντισυμβατικός προς όλα αυτά.
Ας το πούμε κι έτσι: δεν ήταν του κόσμου τούτου.
Όλη αυτή η κατάσταση τον στεναχωρούσε πολύ. Προσοχή όμως!
Όχι γιατί τον άγγιζε προσωπικά, αλλά γιατί είχε άλλη αντίληψη γι’ αυτό που λέμε ακαδημαϊκή κοινότητα. Τον πλήγωνε η χαμέρπεια μεγάλου μέρους της κοινότητας και η υποταγή της στη συμβατικότητα. Κάνοντας αναγωγή, τον πλήγωνε η εικόνα της χώρας.
Όταν λειτουργεί έτσι το καλύτερο στοιχείο ενός συνόλου, όπως είναι το Πανεπιστήμιο, που βγάζει δασκάλους που θα διδάξουν παιδιά, τότε δεν μπορείς να νιώθεις αισιόδοξος.
Ήταν έκδηλη η αγωνία του Λιαντίνη για τις τύχες της χώρας.
Γι’ αυτό που λέμε “πού βαδίζει”.
Εκείνο που έκανε τον Λιαντίνη να ξεχωρίζει μέσα στο Πανεπιστήμιο, δεν ήταν μόνο ο πλούτος των γνώσεων που κατείχε, αλλά κυρίως η δυνατότητα να τις διυλίζει.
Είχε την ικανότητα να οσμίζεται τους όρους που οδηγούν στη σήψη, ή στην ανάταση.
Μπορούσε να δει τα σημάδια των καιρών.
Να διακρίνει τις λεπτές αποχρώσεις της ιστορίας. Να καταδύεται σ’ εκείνο που δεν φαίνεται και να το αναδεικνύει.
Όταν έφυγε ο Λιαντίνης το 1998, έζησα το κλίμα απαξίωσής του από την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Όχι από όλους, αλλά από την πλειοψηφία.
“‘Ελα μωρέ, παιχνίδια κάνει και θα γυρίσει”. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που κατάλαβαν...
“Καίει” ο Λιαντίνης, ενοχλεί.
Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που οι κοινότητες αργούν να αναδείξουν.
Ειδικά η νεοελληνική κοινωνία, έτσι όπως άρχισε να διαμορφώνεται μετά τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, είναι γεμάτη αντιφάσεις και δυσπλασίες που δύσκολα αφήνουν χώρο στις εξαιρέσεις.
Δεν τις ανέχεται. Αλλά αυτές οι εξαιρέσεις λειτουργούν τελικά ως πνευματική ταυτότητα για μια κοινωνία».

(Πηγή μαρτυρίας: "Λιαντίνης – Έζησα έρημος και ισχυρός", εκδ. Ελευθερουδάκη)

Βαγγέλης Παπαθανασίου: «Oλοι είμαστε συνάθροιση δισεκατομμυρίων ετών μνήμης»

Με αφορμή το έργο «Rosetta» που κυκλοφόρησε σε όλον τον κόσμο την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου ο Έλληνας δημιουργός μιλάει στο BHmagazino για τα μυστικά της δημιουργικότητας, για τον τρόπο που εργάζεται, για τη σχέση του με την Ελλάδα καθώς και για τη βαθύτερη ουσία, το νόημα και τη νόηση της μουσικής

Φωτογραφία: Στάθης Ζαλίδης

Το άλμπουμ «Rosetta» του Βαγγέλη Παπαθανασίου κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου από την Decca Records.

Πώς συνδέεται η εξερεύνηση τoυ Διαστήματος και των απαρχών του Σύμπαντος με το έργο του μεγάλου έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου;
Η παγκόσμια κυκλοφορία προ δύο ημερών του νέου άλμπουμ του συνθέτη με τίτλο «Rosetta» σημαδεύει την ολοκλήρωση της ομώνυμης διαστημικής αποστολής από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (European Space Agency, ESA).
Το διαστημικό όχημα Rosetta, που πήρε το όνομά του από τη Στήλη της Ροζέττας η οποία αποτέλεσε το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών, ολοκλήρωσε πριν από λίγες ημέρες τη μελέτη του κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο τον ορίζοντα των γνώσεών μας για τη γένεση του ηλιακού συστήματος.
Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, μια προσωπικότητα της τέχνης με ακτινοβολία πολύ ευρύτερη από εκείνη που σηματοδοτεί το Οσκαρ που κέρδισε το 1982 για την ταινία «Οι δρόμοι της φωτιάς», παραχώρησε στο BHMAgazino μια σπάνια συνέντευξη.
Στη συνέντευξη αυτή μίλησε όχι για τη μουσική με όρους «μουσικής βιομηχανίας», αλλά για το βαθύτερο νόημα, τη σημασία και τη νοητική υπόσταση της μουσικής, για τον κώδικα της δημιουργίας, για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται στην πραγματικότητα τα αριστουργήματα, τα επιτεύγματα, κάθε υλική και πνευματική έκφραση, για το «σύστημα» με το οποίο και ο ίδιος εργάζεται και δημιουργεί μουσική.
Και είναι βέβαιο πως όσοι διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη θα προβληματιστούν δημιουργικά και θα αιφνιδιαστούν θετικά γιατί θα διαφωτιστούν αρκετά σχετικά με θεμελιώδεις αλήθειες που αποκρυσταλλώνονται μέσα στη μουσική, αλήθειες που ενώ μοιάζουν αφηρημένες και «φιλοσοφικές» έχουν επίδραση και εφαρμογή σε οτιδήποτε σκεφτόμαστε και πράττουμε.

Κύριε Παπαθανασίου, ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της διαστημικής αποστολής της Rosetta που σας ενέπνευσε ώστε να δημιουργήσετε ένα νέο πρωτοποριακό άλμπουμ;

Αλίκη Βουγιουκλάκη...

...«Η Κυρά Βάσω, παιδική φίλη και συγγένισσα της στην Μάνη διηγείται……..!!» (Βίντεο)

Στο ψάξιμο της είδησης, σε έναν δύστροπο τόπο όπως είναι αυτός της Μάνης, πολλά μπορούν να συμβούν.
Εξερευνώντας τον τόπο και τους ανθρώπους της, πολλές φορές η συγκυρία σε φέρνει σε συλλογή ειδήσεων και ιστοριών που ούτε καν τις φαντάζεσαι !!

Αυτές βγαίνουν μέσα από συζητήσεις μεγάλων σε ηλικία ανθρώπων, σε κάποια ρούγα ή σε κάποιο φιλικό σπίτι και πιστέψτε το, αυθόρμητα.

Αλίκη Βουγιουκλάκη

Στο διάβα μας λοιπόν συναντήσαμε μια παιδική φίλη και συγγένισσα της μεγάλης, αξέχαστης ηθοποιού, Αλίκης Βουγιουκλάκη ,η οποία μας αποκάλυψε άγνωστες στιγμές που έζησε παρέα με την Αλίκη, όταν η Ελληνίδα σταρ, κοριτσάκι ακόμα, επισκέφτηκε την Μάνη και συγκεκριμένα το χωριό του πατέρα της την Λάγια.
Στην συζήτηση λοιπόν με την τότε παιδική της φίλη και συγγένισσα της που ακούει στο όνομα Βασιλική Γαλάκου (το γένος της μητέρας της, Βουγιουκλάκη),σύζυγος Γεωργίου Γαλάκου από την Λάγια και ο ίδιος, μητέρα δύο παιδιών της Θεοδώρας και του Βασίλη , γιαγιά τριών εγγονιών, η κυρία Βάσω μας αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της παιδικής ηλικίας της μεγάλης ηθοποιού.
Μας αποκάλυψε την έφεση της αρχικά στο τραγούδι, το ναζιάρικο ύφος της που λόγω των αυστηρών αρχών που ίσχυαν τότε στη Μάνη , προκαλούσε το χωριό , αναφέρθηκε στον πατέρα της δικηγόρο στο επάγγελμα και Νομάρχη Αρκαδίας μετέπειτα, ενώ μας αποκάλυψε και τους λόγους για τους οποίους δεν αγάπησε ποτέ της την Μάνη.
Πιστέψτε μας είναι στιγμές που το ρεπορτάζ έχει αξία σε υπερθετικό βαθμό, διότι μιλώντας με ανθρώπους μπαρουτοκαπνισμένους της ζωής , κάθε λέξη ή φράση που ξεστομίζουν βγάζει σοφία που αποτελεί δίδαγμα για εμάς τους νεότερους!
Όση ώρα μιλούσαμε με την κυρία Βάσω ένα συναίσθημα μας κυρίευε: ο σεβασμός.
Ένας σεβασμός που δεν τον επιδίωξε, αλλά βγήκε προς εμάς αυθόρμητα μέσα από τις προσεκτικές τοποθετήσεις της, τον σεβασμό στα ήθη και έθιμα του τόπου της, αλλά και τον σεβασμό προς τους ανθρώπους που αναφέρθηκε και που πέρασαν από την μακρά ζωή της , είτε υπάρχουν σήμερα είτε όχι!!

Κυρία Βάσω πέρα από τις αποκαλύψεις για την παιδική ηλικία της Αλίκης Βουγιουκλάκη ,με σεβασμό, σας ευχαριστούμε για την όμορφη συνάντηση και συνομιλία μαζί σας!!

Δείτε το βίντεο:

omorfimani.gr

The Greeks

Agamemnon to Alexander the Great: A stunning exhibition celebrating 5,000 years of Greek culture. Opens June 1.


About the Exhibition
This summer, National Geographic will bring an extraordinary cultural experience to Washington, D.C. THE GREEKS:

Agamemnon to Alexander the Great is an exceptional journey through 5,000 years of Greek history and culture.

This exhibition features more than 500 priceless treasures—many of which have never been on display outside of Greece.

Washington, D.C. is the only east coast museum to host the exhibit. We expect to draw visitors from New York to Richmond for this exhibition, as it is the largest and most comprehensive survey of Greek culture in a generation.
Featuring collections from 22 national museums in Greece, THE GREEKS tells the unique story of one of the world’s greatest ancient civilizations. Visitors will encounter the early origins of Greek writing and art from the Cycladic and Minoan cultures of the Aegean, meet the Mycenaean rulers and priestesses, the warriors of Sparta, the heroes, athletes and philosophers of Classical Greece and Alexander, the king that would spread Greek culture throughout the world—giving rise to civilization as we know it.

The exhibition explores pivotal moments that led to the birth of Western democracy, modern art, science, medicine, theater and sports.

This summer National Geographic is hosting events celebrating all things Greek—talks, tastings, tours and toga parties, this event lineup is not-to-be-missed!

EVENT CALENDAR

See The Greeks Exhibit

Location: National Geographic Museum
1145 17th Street NW
Washington, D.C., US 20036
Telephone: +1 202 857 7700
Open Daily 10:00 a.m.–6:00 p.m.
Farragut North or Farragut West Metro

BUY TICKETS

www.nationalgeographic.com

Δωρεάν καύσιμο από το νερό

To πρώτο βήμα έγινε.
Η τηλεοπτική εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» έφερε στο φως τη μεγάλη ελληνική εφεύρεση του Πέτρου Ζωγράφου που φιλοδοξεί να δώσει λύση στο ενεργειακό.
Το δεύτερο βήμα το έκανε η Ένωση Ελλήνων Φυσικών που διοργάνωσε ειδικό επιστημονικό συνέδριο για τη συσκευή που παράγει ρεύμα.
Οι πρώτες αντιδράσεις από την επιστημονική κοινότητα είναι κάτι παραπάνω από θετικές.
Αξιοποιώντας την ίδια αρχή λειτουργίας, στη σημερινή εκπομπή έγινε ζωντανή επίδειξη παραγωγής υδρογόνου από μια μεγαλύτερη σε μέγεθος συσκευή του Πέτρου Ζωγράφου, το οποίο αξιοποιήθηκε ως καύσιμη ύλη για τη λειτουργία βενζινοκινητήρα
Έπειτα από τέσσερις εκπομπές στην τηλεόραση της «Ζούγκλας» με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, έγινε κατ’ αρχήν αποδεκτή η εφεύρεση του Έλληνα φυσικού Πέτρου Ζωγράφου που παράγει άφθονο ρεύμα από αθώο νεράκι, σε ειδικό συνέδριο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών.
Η επιστημονική κοινότητα υποκλίνεται στην εφεύρεση και πλέον έχει ανοίξει ο δρόμος του διαλόγου για την καθιέρωση και την αποδοχή της.​
Όπως αναδείχτηκε, οι δυνατότητες εφαρμογών της εφεύρεσης πραγματικά εκπλήσσουν και ενθουσιάζουν.
Αξιοποιώντας την ίδια αρχή λειτουργίας, στη σημερινή εκπομπή έγινε ζωντανή επίδειξη παραγωγής
υδρογόνου από μια μεγαλύτερη σε μέγεθος συσκευή του Πέτρου Ζωγράφου, το οποίο αξιοποιήθηκε ως καύσιμη ύλη για τη λειτουργία βενζινοκινητήρα!
Ο κινητήρας πήρε... μπροστά, σκορπίζοντας ενθουσιασμό στους παρευρισκόμενους επιστήμονες του πάνελ της εκπομπής, αφήνοντας υποσχέσεις και ελπίδες για τη μετάβαση σε ένα εντελώς διαφορετικό -πάμφθηνο και οικολογικό- μοντέλο μετακινήσεων καθώς και θέρμανσης των σπιτιών μας.
Μικρά τεχνικά προβλήματα (δυσλειτουργία της βαλβίδας) δεν επέτρεψαν τη συνεχή λειτουργία του, που όμως στην επόμενη εκπομπή θα έχουν επιλυθεί και θα διαφανεί το εύρος της δυνατότητας. Η παραγωγή υδρογόνου συνεχίστηκε απρόσκοπτα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κατάλοιπα αυτής της καύσης του υδρογόνου δεν είναι καθόλου ρυπογόνα.
Παρακολουθήστε την εκπομπή:

Την επόμενη Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου 2015, στις 18:00 θα πραγματοποιηθεί νέα εκπομπή στην τηλεόραση της Ζούγκλας.
Παρακολουθήστε τις παρουσιάσεις στον «Κίτρινο Τύπο»








zougla.gr

Θέλουν να ξαναστήσουν στα πόδια του τον Κολοσσό της Ρόδου

Θα είναι το μεγαλύτερο γλυπτό που φτιάχτηκε ποτέ με ύψος 150 μέτρων
Ο Κολοσσός της Ρόδου σύμφωνα με τους εμπνευστές του σχεδίου, θα είναι μία κατασκευή 150 μέτρων προορισμένη να λειτουργεί ως μουσείο, πολιτιστικό κέντρο, βιβλιοθήκη, αλλά πάνω απ' όλα να επανακτήσει το ρόλο του Κολοσσού ως φάρος.
Ένα φιλόδοξο σχέδιο που θα αναδείξει με μοναδικό τρόπο, τουριστικά και πολιτιστικά τη Ρόδο όσο και την Ελλάδα, έχουν εκπονήσει νεαροί επιστήμονες από το σμαραγδένιο νησί και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια να στηθεί ξανά στα πόδια του, στην είσοδο του λιμανιού, όπως και στην αρχαιότητα, ένα θεόρατο άγαλμα ύψους 150 μέτρων, αυτό του Κολοσσού, που τηρουμένων των αναλογιών θα αποτελεί ένα από τα θαύματα του σύγχρονου κόσμου.
Όχι μόνο για το μέγεθός του, που θα είναι πάνω από τρεις φορές ψηλότερο από εκείνο της αρχαιότητας, αλλά και για τον συμβολισμό του.
Ο σύγχρονος Κολοσσός της Ρόδου, δεν θα είναι απλώς το υψηλότερο γλυπτό που φτιάχτηκε ποτέ, αλλά ταυτόχρονα ένας φάρος πολιτισμού, ένα αρχαιολογικό μουσείο του νησιού, όπου θα φιλοξενεί χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα εγκαταλειμμένα κάτω από στρώματα σκόνης σε διάφορες αποθήκες της Ρόδου, ένα έργο που θα γεμίζει συγκίνηση και θα προκαλεί δέος στα εκατομμύρια των επισκεπτών.
«Ο στόχος της μελέτης δεν είναι να προτείνει ένα αντίγραφο της αρχαίας κατασκευής, ύψους 40 μέτρα, χάλκινο, αλλά να επαναλάβει ακριβώς την ίδια συγκίνηση και ρίγος που κατακτούσε τους επισκέπτες όταν τον αντίκριζαν για πρώτη φορά, πάνω από 2.200 χρόνια πριν, επισκέπτες συνηθισμένοι σε κατασκευές 5 έως και 10 μέτρων ύψους.

Είναι σαφές ότι, σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται σε κτήρια 400, 500 έως 800 μέτρων ύψους, για να αναδημιουργηθούν αυτά τα συναισθήματα το έργο θα πρέπει να είναι μοναδικό στο είδος του», λένε οι εμπνευστές του σχεδίου στην ειδική ιστοσελίδα που έχουν δημιουργήσει για την προώθηση του προγράμματος.
Μία κατασκευή 150 μέτρων προορισμένη να λειτουργεί ως μουσείο, πολιτιστικό κέντρο, βιβλιοθήκη, αλλά πάνω απ' όλα να επανακτήσει το ρόλο του Κολοσσού ως φάρος.
'Ενα σημείο αναφοράς για τα πλοία το βράδυ, με φως που θα εκπέμπεται πάνω από 56 χιλιόμετρα μακριά στην ανοικτή θάλασσα έως τα παράλια της Τουρκίας.

Πώς θα κατασκευαστεί.
Στη μελέτη προτείνεται μια κατασκευή που εκμεταλλεύεται τις τελευταίες τεχνολογίες, κάνοντας χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και έξυπνων συστημάτων κατά των σεισμικών δονήσεων και ανέμων, χαρίζοντας ταυτόχρονα σταθερότητα και ευελιξία.
Η εξωτερική επιφάνεια του «δέρματος» θα καλύπτεται με ειδικά φύλλα φωτοβολταϊκών πάνελ τα οποία θα προσφέρουν έως και 100% αυτονομία.
Το σχήμα της βάσης της κατασκευής, από τα πόδια μέχρι την μέση του κορμού, είναι ένας τρίποδας, η πιο σταθερή μορφή, πάνω από το οποίο υψώνεται η κεντρική στήλη των άνω ορόφων.
Η μελέτη προτείνει μία κατασκευή μοναδική στο είδος της όσον αφορά την ανταπόκριση στις σεισμικές δονήσεις και τους ισχυρούς ανέμους με την ανώτερη κατασκευή να αρθρώνεται στην κορυφή του τριπόδου, έχοντας ταυτόχρονα το κέντρο βάρους χαμηλότερα, επιτρέποντας το δυναμικό έλεγχο στις ισχυρές δονήσεις που μπορεί να παρουσιαστούν σε αυτή η περιοχή.
Τα οικονομικά οφέλη
Η μελέτη του σύγχρονού Κολοσσού, υποστηρίχθηκε από τις συμβουλές οικονομολόγων, σύμφωνα με τους οποίους μια επένδυση αυτής της κλίμακας, θα επιμηκύνει την τουριστική περίοδο (12μηνο τουρισμό), εκτινάσοντας την οικονομία του νησιού, με συνακόλουθη αύξηση των εσόδων πάνω από 2 δισ. ευρώ το χρόνο.
Το έργο αυτό, υπολογίζεται να διαρκέσει 3-4 χρόνια, αφήνοντας ελεύθερη την είσοδο στο λιμάνι, χωρίς να δημιουργείταικανένα πρόβλημα στην διέλευση των πλοιαρίων.
Το συνολικό κόστος, υπολογίζεται από 240 έως 260 εκατομμύρια ευρώ, το οποίο θα αποφέρει έσοδα, της τάξεως άνω των 30 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο.

Στέφανος Κρίκκης
tanea.gr

Δεκατρείς λόγοι να είσαι ευγνώμων που γεννήθηκες Έλληνας…

ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ…
Ότι μας κυριαρχεί το συναίσθημα και όχι η λογική. Εμάς που εφεύραμε την λογική σαν επιστημονικό εργαλείο αλλά την απορρίψαμε σαν τρόπο ζωής.

Ότι είμαστε ανοργάνωτοι. Κανείς στον κόσμο δεν ξέρει να ζει με τόση αρμονία μέσα στο χάος όπως εμείς.

Ότι είμαστε αντιφατικοί. Μα η φύση είναι αντιφατική, είμαστε γεννημένοι με το Κακό / Καλό γραμμένο στο DNA μας… η μεγαλύτερη αντίφαση που υπάρχει.

Ότι είμαστε απρόβλεπτοι. Τι βαρετό Θεέ μου να είσαι προβλέψιμος!

Ότι είμαστε εριστικοί. Είναι αλήθεια, κυρίως τρωγόμαστε μεταξύ μας. Ευτυχώς για αυτούς, γιατί αν δεν τρωγόμασταν μεταξύ μας… θα δουλεύανε όλοι για μας.



Ότι είμαστε άστατοι. Γιατί μας αρέσουν πολλά πράγματα και τα θέλουμε όλα συγχρόνως.

Ότι λέμε πολλά. Είμαστε οι εφευρέτες του ΛΟΓΟΥ και ο ΛΟΓΟΣ οφείλει να είναι γενναιόδωρος.

Ότι είμαστε όλο ιδέες και λίγες πράξεις. Ο πολιτισμός ξεκίνησε τη στιγμή που ο άνθρωπος είχε την πρώτη του ιδέα, εξάλλου, είναι αυθάδεια και αγνωμοσύνη να λες στον δάσκαλό σου ότι δεν έκανε αρκετά.

Ότι δεν είμαστε πρακτικοί. Πράγματι εμείς πρώτοι θεραπεύσαμε το περιττό άρα μη πρακτικό, γιατί το Ωραίο είναι εξ ορισμού Περιττό όπως και το Αλάτι στο Φαΐ. Ζωή χωρίς το Περιττό θα ήταν όσο άνοστο είναι το Φαΐ χωρίς Αλάτι.

Ότι μας αρέσει να διασκεδάζουμε. Γιατί η διασκέδαση θέλει καρδιά και όχι μυαλό και από καρδιά εμείς έχουμε περίσσευμα και κατά τα φαινόμενα οι κατήγοροί μας έλλειμμα.

Ότι δεν είμαστε γνήσιοι Έλληνες. Τίποτα ποιο αναληθές, 3.000 χρόνια διαφυλάσσουμε ευλαβικά όλα τα ελαττώματα της Φυλής αναλλοίωτα.

Ότι δεν είμαστε ειλικρινείς. Δεν λέμε σκόπιμα ψέματα, γιατί το ψέμα έχει δόλο, απλά εκφράζουμε έντονα τα εφήμερα αισθήματα μας και οι άλλοι νομίζουν ότι υπογράψαμε συμβόλαιο.

Ότι τα τραγούδια μας είναι γεμάτα πόνο και δυστυχία. Θέλει πολλά κότσια για να γλεντάς και να διασκεδάζεις με τον πόνο και τη δυστυχία. Όλοι οι άλλοι διασκεδάζουν ξορκίζοντας τον πόνο και την δυστυχία, εμείς τα προκαλούμε.

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΕΛΛΗΝΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
defence-point.gr