Ο μύθος του Έλληνα.

Μιά φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα Ον, ο Έλληνας.
Λένε ότι ήταν πολύ έξυπνος γιατί μιλούσε συνεχώς και ήξερε τα πάντα. Λάτρευε την θεά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και είχε πολλές πόλεις που όλες τις έλεγαν ΑΘΗΝΑΙΣ.
Ήταν πάντα γελαστός χαρούμενος και ήρεμος.
Οι δύο θεές η ΗΠΑ και η ΕΥΡΩΠΗ που τον αγαπούσαν πολύ, μετέτρεπαν σκοτεινούς φιλόδοξους ανθρώπους που τους έλεγαν ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, σε Αγγέλους και κατά τακτά χρονικά διαστήματα τους έστελναν στον Έλληνα για να τον υπηρετούν και για να τον προστατεύουν.
Και αυτός ήρεμος καλοπερνούσε σάν θεός στα σύννεφα.
Όμως η καλοπέραση και η χλιδή μέσα σε λίγα χρόνια τον κατήντησαν κοιμισμένο, άβουλο, και τεμπέλη.
Δέν πρόσεχε πλέον τίποτε ούτε κάν ποιός διοικούσε την χώρα του. Γι' αυτό και η θεά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έφυγε θυμωμένη από όλες τις ΑΘΗΝΑΙΣ και δέν ξαναγύρισε.
Αυτός όμως δέν στεναχωρήθηκε διόλου. Ήταν ανώτερος και από τους θεούς γιατί είχε την μαγική ικανότητα να φτιάχνει όνειρα, πολυτελή παραμύθια και να ζεί μέσα σε αυτά. Έτσι απέφευγε να αντιμετωπίσει τους θεούς, τους εχθρούς, αλλά και την πραγματικότητα.
Απ' όσο λένε οι μύθοι, η θεά ΕΥΡΩΠΗ και η θεά ΗΠΑ του είχαν δώσει ένα θεϊκό μηχάνημα το ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ που είχαν φτιάξει οι θεοί ΝΤΟΛΑΡΣ και ΕΥΡΟΣ. Αυτό το μηχάνημα που έβλεπε και μπορούσε να φτιάξει και να χαλάσει τον κόσμο όλον, ο Έλληνας του ζητούσε ότι επιθυμούσε και αυτό το εμφάνιζε με μαγικό τρόπο.
Όμως μιά μέρα το έτος 2010 (δύο χρόνια πρίν φθάσουν οι Έψιλον στην Γή), ένας δυνατός θόρυβος τον έβγαλε βίαια από το όνειρό του.
Ήταν το στομάχι του που γουργούριζε πολύ δυνατά. Πεινούσε. Το ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ δέν του εκπλήρωνε πλέον τις επιθυμίες και κάθε φορά που προσπαθούσε να του ζητήσει κάτι εκείνο έβγαζε φωτιές και αστραπές που έφθαναν μέχρι τον ουρανό. Απελπισμένος κοίταξε γύρω του όλους τους άλλους Έλληνες. Όλοι κινούταν νωχελικά αγουροξυπνημένοι από τον βαθύ λήθαργο και με απορία
κοιτούσαν ο ένας τον άλλον. Τα στομάχια γουργούριζαν, τόσο δυνατά που ο θόρυβος από όλες τις ΑΘΗΝΑΙΣ έφθασε στα αυτιά της ΕΥΡΩΠΗΣ και της ΗΠΑ οι οποίες θέλησαν να βοηθήσουν. Όμως η εξαδέλφη τους η θεά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θυμωμένη τις ανάγκασε να δεχθούν τον δικό της όρο :
Να υπακούσουν, να υποταχθούν και να δεχθούν όλοι οι Έλληνες ως θεά τους την κακιά της κόρη την ΔΟΥΛΙΑ.
Οι Έλληνες σε ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ και μή έχοντας άλλη επιλογή από αυτή της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ εδέχθησαν και μόνον τότε οι θεές κάλεσαν με χαρά τους μάστορες θεούς τον ΝΤΟΛΑΡΣ ο οποίος γέμισε πολλές από τις ΑΘΗΝΑΙΣ και το ΑΙΓΑΙΟ με ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΠΗΓΕΣ και τον ΕΥΡΟ ο οποίος γέμισε τις υπόλοιπες ΑΘΗΝΑΙΣ με ΟΡΥΧΕΙΑ.
Ο αστείρευτος πλούτος από τις ΑΘΗΝΑΙΣ χαροποίησε την ΕΥΡΩΠΗ και την ΗΠΑ τόσο πολύ που έδωσαν την ευλογία τους την ΜΠΟΝΟΥΣ, σε κάθε έναν ΠΟΛΙΤΙΚΟ που υπηρέτησε και βοήθησε σημαντικά τον Έλληνα.
Όλοι λοιπόν αυτοί οι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ πέρασαν ζωή χαρισάμενη και έφθασαν σε βαθύ γήρας.
Ο Έλληνας όμως υπό το άγρυπνο και βλοσυρό βλέμμα της θεάς ΔΟΥΛΙΑΣ το μόνο που του απέμεινε ώς ανταμοιβή ήταν ένα ψωμί κάθε μέρα. Αυτό που του το έδειχνε και το κράδαινε ειρωνικά ο επιστάτης. Και ο κάθε Έλληνας ήξερε ότι για να το κερδίσει θα έπρεπε να εργαστεί ασταμάτητα μία ολόκληρη ημέρα στην αυλή που κάποτε ήτανε δική του περιουσία, αλλά με την διαφορά ότι ακόμη
και σήμερα παράγει πετρέλαιο, διαμάντια, ουράνιο, χρυσό για εμάς, τους εκλεκτούς του δικού μας θεού.
Γι' αυτό ζούμε εμείς καλά.....και οι υπόλοιποι σαν Έλληνες.
Νάνι τώρα και ύπνο ελαφρύ.
Όχι βαρύ και βαθύ σαν εκείνον του Έλληνα.

Πηγή