Μέχρι τότε,,, όταν συνάντησε εκείνον όμως,,, Όλα άλλαξαν, τα πάντα,,, Η καρδιά δεν ρωτάει, προστάζει, η καρδιά δεν έχει λογική, δεν καταλαβαίνει από κανόνες και πρέπει, από λάθος ή σωστό,,, Τον ερωτεύθηκε και την ερωτεύθηκε δίχως όρους,,, Ένιωθαν ότι η μοίρα τους ήθελε μαζί,,, Ήταν κάτι πάνω από τις δυνάμεις τους,,, Πάνω από τις ηθικές τους αξίες,,,
Στην αρχή έμοιαζε με κρυφτό,,, σαν και κείνο το παιχνίδι που παίζουμε στην παιδική μας ηλικία,,, ίντριγκα, παρανομία,,, η ομορφιά του απαγορευμένου,,, Όμως αυτό δεν ήταν η ουσία,,, την έκανε να νιώθει ξεχωριστή,,,μοναδική, την ανέβαζε και την έκανε να νιώθει γοητευτική,,, Όλα πάνω της του άρεσαν,,, της το έλεγε,,, της το έδειχνε,,, συνέχεια,,, Μέχρι τότε δεν είχε απατήσει ποτέ την γυναίκα του,,, Ήταν ο σωστός οικογενειάρχης,,, Αυτό και μόνο την έκανε να νιώθει εξαιρετικά μοναδική,,, Συνέβη γιατί ήμουν εγώ έλεγε στον εαυτό της,,,
Ζούσαν το δικό τους παραμύθι,,, σε έναν δικό τους πλανήτη, όλα ήταν υπέροχα,,, κανείς δεν μπορούσε να τους ακουμπήσει, ούτε η κατακραυγή του κόσμου, ούτε η ρουτίνα και η καθημερινότητα,,, τίποτα,,, όλα ήταν υπέροχα,,, Δύο χρόνια μετά συνέχισαν να είναι μαζί, εκείνος δεν έχει μιλήσει στη γυναίκα του,,, εκείνη μπορεί μέσα της να το ήθελε αλλά δεν έχει θυμώσει μαζί του που δεν της το έχει πει,,, πολλές φορές σκέφτεται πως εκείνος περνάει χειρότερα από κείνη, όταν αναγκάζεται τα βράδια να επιστρέψει στη σύζυγο του,,,
Παρόλα αυτά,,, κουράστηκε,,, ποτέ δεν την συνόδευσε στις κοινωνικές της εξόδους, ποτέ δεν ήταν δίπλα της όταν εκείνη αρρώσταινε,,, ποτέ δεν μοιράστηκαν μαζί τις γιορτές,,, ποτέ δεν έκαναν ένα ρομαντικό περίπατο στην ακροθαλασσιά,,, ποτέ δεν πήγαν βόλτα στα μαγαζιά για ψώνια,,, Κάποιες στιγμές θυμώνει που ποτέ δεν τον έχει όταν τον θέλει,,, ποτέ δεν θα πάει σε κείνη ότν τον χρειάζεται,,, Δεν είναι η προτεραιότητα του,,, Πολλές φορές η ανάγκη της αυτή την οδηγεί σε συμπεριφορές λανθασμένες,,, μειώνει την οικογένεια του,,, τονίζει την λάθος επιλογή της συζύγου,,, τονίζοντας πόσο ξεχωριστή είναι και πώς εκείνη είναι η σωστή επιλογή για κείνον,,,
Μετά από δύο ολόκληρα χρόνια δεν νιώθει μοναδική όπως όταν τον πρωτοσυνάντησε,,, Ξέρει ότι την αγαπά αλλά δεν αρκεί,,, νιώθει μόνιμα παραμελημένη, σε δεύτερη μοίρα,,, Η αγάπη της για αυτόν είναι τόσο δυνατή και αληθινή όμως που κλείνει τα μάτια και συνεχίζει να αγνοεί την αλήθεια,,, Ίσως χωρίσει, ίσως όχι,,, όμως εκείνη δεν θα ναι ποτέ η δική του προτεραιότητα,,, τα παιδά θα ναι και το κάλεσμα της μητέρας τους,,,
Μετά από δύο ολόκληρα χρόνια,,, νιώθει χαζή και αφελής που τον πίστεψε,,, που του επίτρεψε να της καταστρέψει την ζωή,,, που δέχθηκε να ζήσει μέσα στο ψέμα του,,,
Κι όμως διαβάζοντας μία τέτοια ιστορία,,, που μοιάζει με δεκάδες αναρωτιέμαι μήπως η ευθύνη δεν ήταν μόνο δική του,,, μήπως τελικά εκείνος δεν της πρόσφερε ένα ψέμα που εκείνη με αφέλια και ηλιθιότητα δέχθηκε ??? Δεν είναι το θύμα τελικά αυτής της Ιστορίας, θαρρώ,,, Είχε και κείνη μερίδιο ευθύνης αφού ήξερε σε ποιάς μορφής σχέση εισχωρούσε,,, Έκανε την επιλογή της,,, Μπορεί να της είναι δύσκολο να το αντιληφθεί αλλά, είτε το θέλει, είτε όχι, η ίδια είχε τον έλεγχο της ζωής της,,, Συνειδητά ή ασυνείδητα η ίδια επέλεξε να δημιουργήσει την συγκεκριμένη σχέση για να καλύψει τις ανάγκες που είχε εκείνη την δεδομένη περίοδο ( μυστήριο, παιχνίδι, ανεμελιά, επιβεβαίωση,),,, Περνώντας ο καιρός, οι ανάγκες της άλλαξαν, αποτέλεσμα να νιώσει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο,,, Τελικά αν η ίδια καταλάβει ότι εκείνη είναι η υπαίτια,,, εκείνει είναι που δημιούργησε τούτο το αδιέξοδο τότε θα ξέρει καλά ότι μπορεί να απεγκλωβιστεί εύκολα και ανώδυνα οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσει,,,
Να θυμάστε Αγαπημένοι Αναγνώστες αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη είναι δυνατός, τα θύματα είναι πάντα ανήμπορα,,,
η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ