Περίεργα πλάσματα...

Περίεργα πλάσματα είμαστε εμείς οι άνθρωποι...
Η αλήθεια είναι πως μέχρι και τα τελευταία χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω τους ανθρώπους,
τι σκέφτονται, πως το σκέφτονται ... τι νιώθουν, αν νιώθουν κτλ.
Τα παράτησα... ίσως άπλα γιατί κατάλαβα...
ο καθένας είναι μοναδικός στον τρόπο σκέψης του...
μοναδικότητα που δεν μπορεί κανένας να την ερμηνεύσει...
Όσο και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τον άλλον πάντα θα βρίσκουμε εμάς μέσα τους...
τι θέλω να πω;
Η ερμηνεία που κάνουμε για μια κίνηση κάποιου άλλου είναι ο τρόπος που εμείς τα βλέπουμε, τα σκεφτόμαστε ή που εμείς θα κάναμε...
αυτό μπορεί μερικές φόρες να πέφτει μέσα αλλά μπορεί να πέφτει και πολύ έξω.
είναι σαν τους καθρέφτες που έχουν στις ανακρίσεις..
Φαντάσου τον άλλον να είναι από την πλευρά που δεν τον βλέπεις...
σε βλέπει και σου μιλάει... εσύ τον ακούς αλλά βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη...
Ότι και αν σου λέει εσύ απαντάς βλέποντας εσένα...
ξέρεις ότι από πίσω είναι κρυμμένος κάποιος άλλος ...
αλλά εσύ βλέπεις εσένα και κάθε λέξη του άλλου μεταφράζετε μέσα από τις δικές σου εμπειρίες ...
Αυτόν τον καθρέφτη προσπάθησα να τον σπάσω πολλές φορές...
άλλες φορές τον ακουμπούσα μήπως περάσω μαγικά από την άλλη πλευρά...
τελικά έφτασα στο σημείο απλά να ακούω και να προσπαθώ να ακούω ότι λέει χωρίς να κοιτάω...
να έχω γυρισμένη πλάτη και να προσπαθώ με την αντίληψη να νιώσω...
Δύσκολο και ίσως μάταιο... αλλά προσπαθώ...

το εγραψε η Μαρλού Ξηνταριανού