Η πολιτική μια εικόνας, μια ψευδής αίσθηση.

Αυτή η εικόνα του μωρού και οι υπόλοιπες ανθρώπινες ρημαγμένες φιγούρες που παρελάσουν από τα μέσα χειραγώγησης, έχουν έναν σκοπό.
Ο άνθρωπος είναι συναισθηματικό ζώο από την φύση του.
Με αυτές τις εικόνες εγείρουν τον συναισθηματισμό του.
Ο στόχος είναι ίδιος κι απαράλλαχτος από την εποχή που ανακάλυψαν τις θρησκείες.
Η εξουσία να εξημερώνει τα κτήνη, για να μπορεί να κυβερνά με ασφάλεια, στην ζούγκλα.
Ένας συναισθηματικά φορτισμένος άνθρωπος είναι ευάλωτος και υποχείριος.
Γι’ αυτό με τις θρησκείες καλλιεργούν το συναίσθημα κι αφαιρούν την λογική, απλώς τα κηρύγματα στους ναούς αντικατέστησαν τώρα οι οθόνες της τηλεόρασης και του διαδικτύου.
Ο εγκέφαλος δέχεται διαρκώς πληροφορίες και μέσα από την μνήμη προσπαθεί να τις ταυτίσει.
Το πιο δυνατό συναίσθημα που κρατά ο άνθρωπος στην μνήμη του, είναι ο πόνος.
Ο λόγος τώρα είναι η άμεση αναγνώριση της πληροφορίας για την αποφυγή του.
Ο πόνος τον φοβίζει περισσότερο από τον θάνατο, άλλωστε ο φόβος του θανάτου δημιουργήθηκε από τον πόνο του θανάτου αγαπημένων προσώπων.
Ο φόβος του πόνου λοιπόν, που έχει καταγραφεί στην μνήμη, εγείρει το συναίσθημα κάθε φορά που βλέπει μια εικόνα!
Κι όχι αυτή καθαυτή η εικόνα.
Ένας ανελέητος «βομβαρδισμός» εικόνων πόνου και δυστυχίας λοιπόν, αναπαράγεται δημιουργώντας ένα συναισθηματικό βραχυκύκλωμα.
Μέχρι να έρθει η επόμενη εικόνα που θα εγείρει ξανά το συναίσθημα μεσολαβεί ένας κενός εκρηκτικός χρόνος, που προκαλεί στερητικό σύνδρομο κι αυτό δημιουργεί εθισμό.
Πρεζάκια που γυρεύουν υποκατάστατα στο διαδίκτυο.
Δεν το αντιλαμβάνονται!
Ουδείς παθιασμένος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τον εθισμό του.
Ο Παπαδιαμάντης ήταν ξεκάθαρος
«Σα νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καϋμοί του κόσμου»!
Όταν λοιπόν σε πληγώνει μια εικόνα.........

εκ των πραγμάτων αυτή είναι μια εικονική, μια ψευδής αίσθηση!

Rory Gas