Εμπόριο Χαρμάνι!

Συχνά κρίνω επαγγελματικές συντεχνίες, ακόμη και τη δική μου -εμπόριο- και δέχομαι «πυρά».
Όσο πιο μεγάλο το εμπόριο, τόσο πιο ανήθικο.
Το τραγικό είναι ότι το μεγαλώνουμε εμείς, με την αγοραστική μας διάθεση, εν αντιθέσει με το δημόσιο που μεγαλώνει εκ των ενόντων.
Οι έμποροι είναι μάστιγα γιατί εκμεταλλεύονται τον κόπο άλλων ανθρώπων.
Κάποιος θα σκεφτεί στο σύγχρονο αστικό τρόπο ζωής το εμπόριο είναι πανάκεια.
Εκεί ακριβώς εστιάζω το πρόβλημα για τον άνθρωπο.
Η στοίβαξη τόσων χιλιάδων ανθρώπων σε πολυκατοικίες, έχει ένα σκοπό.
Την όσο πιο δυνατή εκμετάλλευση.
Περισσότερους καταναλωτές σε λιγοστά τετραγωνικά χιλιόμετρα για λιγότερα καταστήματα, λιγότερα έξοδα, και ασφαλώς περισσότερα κέρδη.
Ότι ακριβώς κάνουν στα γουρούνια, στα κοτόπουλα και λοιπά ζώα που εκτρέφουν, το ίδιο και σε μας που καταναλώνουμε όσα παράγουμε.
Στοιβαγμένοι στα ανθρωποστάσια με αντίστροφη όμως γραμμή παραγωγής από αυτή των ζώων. Αυτά τα ταΐζουν για να τα αρμέξουν, ενώ εμάς μας αρμέγουν για να μας ταΐσουν.
Γι’ αυτό φωνάζω συνέχεια ενάντια στον εκφυλιστικό αστισμό και στην αλόγιστη κατανάλωση.
Όσο περισσότερο και γρηγορότερα καταναλώνεις τόσο περισσότερα κερδίζουν οι εβραϊκές πολυεθνικές και γιγαντώνει το μονοπώλιο, η εξουσία τους.
Αλήθεια ποιος σκέφτηκε ποιον εξυπηρετεί η ημερομηνία λήξης στα προϊόντα, η τυποποίηση των προϊόντων, τα υπερμάρκετ.
Με ένα υπερμάρκετ έχεις λιγότερα έξοδα (λειτουργικά, μεταφορικά, προσωπικό κλπ) από το να είχες διάσπαρτα δέκα μπακάλικα σε μια τεράστια οριζόντια αστική έκταση.
Επίσης έχεις τον «μονοπωλιακό» έλεγχο ως προς τους προμηθευτές και την διάθεση των προϊόντων τους.
Κι έρχομαι στην τυποποίηση των προϊόντων.
Αυτή έχει ως σκοπό τη νοθεία.
Σε ένα συσκευασμένο προϊόν δεν μπορείς να ελέγξεις την ποιότητα, αγοράζεις «γουρούνι στο σακί». Με μια φανταχτερή συσκευασία σου πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Επίσης έχει να κάνει και με την εμπέδωση της ετικέτας, σε συνέργεια με την διαφήμιση έχεις ένα προϊόν που λειτουργεί συνειρμικά (Tide, Nes Café, etc).
Χώρια το κόστος που δεν μπορεί να αναλάβει ο μικροπαραγωγός, επειδή ήδη το χύμα προϊόν του είναι φυσικότερο άρα πιο ακριβό.
Σε αυτή τη περίπτωση το οξύμωρο είναι πως ενώ όλοι θέλουν «βιολογικά» προϊόντα τα θέλουν ανέγγιχτα (από έντομα, παράσιτα κλπ) και ομοιόμορφα, σε σταθερή ποιότητα.
Η τρέλα κατέβηκε στις πόλεις -ο θεός να τις κάνει.
Και να κλείσω με την ημερομηνία λήξης.
Ένα μεταλλαγμένο χημικό προϊόν με μύρια συντηρητικά δεν λήγει ποτέ.
Γιατί βάζουν λοιπόν ημερομηνία;
Για να χτυπήσουν τον μικροπαραγωγό που το προϊόν του έχει φυσικά συντηρητικά και λήγει γρήγορα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα προϊόντα του δίχως την διαφήμιση των μέσων μαζικής κατανάλωσης να μην έχουν ευρεία κατανάλωση να λήγουν και να χάνεται η αξιοπιστία του προϊόντος και μέρος του κεφαλαίου του, με βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα τον κλονισμό της βιωσιμότητας του.
Αυτά είναι ελάχιστα από τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι έμποροι των εθνών στον αθέμιτο ανταγωνισμό που έχουν επιβάλλει, με τη δύναμη του κεφαλαίου και των μέσων.
Μια είναι η επανάσταση.
Η επανατοποθέτηση της στάσης σου στην καθημερινότητα (στην κατανάλωση και φυσικά στην προσφορά του κόπου σου).
Μη χαρίζεις τον κόπο σου, που οι έμποροι τον μοσχοπουλούν στους πάγκους τους, πάλι σε σένα! Έξω οι μεσάζοντες έμποροι και δη, «θάνατος» στο μεγαλεμπόριο!

Rory Gas