Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011
Βλέπε παιδί μου....γράμματα.
Σε δύο μέρες από τώρα, τα παιδιά μας θα ακούσουν το κουδούνι του σχολείου να τα καλεί και θα παραταχθούν στο προαύλιο για την προσευχή και τις καθιερωμένες ανακοινώσεις των εκπαιδευτικών. Τα παιδάκια που θα πάνε φέτος για πρώτη φορά στο δημοτικό θα φύγουν από εκεί με ένα επιπλέον άγχος.
Πώς θα καταφέρουν να μάθουν γράμματα αφού θεωρούν οι υπεύθυνοι δεδομένο ότι όλοι
κατέχουν το αντικείμενο της πληροφορικής, έχουν τουλάχιστον έναν υπολογιστή στο σπίτι, έναν εκτυπωτή και γονείς γκουρού στον τομέα της πληροφορικής και των ξένων γλωσσών.
κατέχουν το αντικείμενο της πληροφορικής, έχουν τουλάχιστον έναν υπολογιστή στο σπίτι, έναν εκτυπωτή και γονείς γκουρού στον τομέα της πληροφορικής και των ξένων γλωσσών.
Θα πάνε με τις καινούργιες σχολικές τους τσάντες, αυτές με τις πολλές θήκες για να χωρούν όλα τα σχολικά τους τακτοποιημένα, αλλά θα φύγουν με ένα dvd στο χέρι.
Και όλο αυτό γιατί;
Δεν είναι κακό να προχωράμε και να προσαρμοζόμαστε στις νέες τεχνολογίες, και φυσικά δεν θα ήταν κακό αν το μόνο κακό ήταν η έλλειψη των σχολικών βιβλίων από τα δημόσια σχολεία μας. Όμως δεν είναι η έλλειψη βιβλίων αλλά η έλλειψη σεβασμού και η καταπάτηση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του πολίτη από το κράτος μας που με ενοχλεί.
Τα σχολεία δεν θα έχουν βιβλία γιατί δεν έγινε έγκαιρα η διαδικασία για την χορήγηση χαρτιού, μας λένε.
Δεν είναι κακό να προχωράμε και να προσαρμοζόμαστε στις νέες τεχνολογίες, και φυσικά δεν θα ήταν κακό αν το μόνο κακό ήταν η έλλειψη των σχολικών βιβλίων από τα δημόσια σχολεία μας. Όμως δεν είναι η έλλειψη βιβλίων αλλά η έλλειψη σεβασμού και η καταπάτηση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του πολίτη από το κράτος μας που με ενοχλεί.
Τα σχολεία δεν θα έχουν βιβλία γιατί δεν έγινε έγκαιρα η διαδικασία για την χορήγηση χαρτιού, μας λένε.
Όμως... η αποθήκη του Ο.Ε.Δ.Β. ήταν γεμάτη με χιλιάδες βιβλία τα οποία δεν διατέθηκαν στη δημόσια εκπαίδευση (όπως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια) αλλά πωλήθηκαν στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Δεν υπάρχει χαρτί ή το προμηθεύτηκε αργά, όμως από Δευτέρα η αποθήκη του Ο.Ε.Δ.Β. θα ξεκινήσει την δεύτερη διάθεση πάλι στους ιδιώτες με τίτλους νέους που έχουν υποστεί αλλαγές και επομένως δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι τους είχαν ως απόθεμα.
Δεν υπάρχει χαρτί ή το προμηθεύτηκε αργά, όμως από Δευτέρα η αποθήκη του Ο.Ε.Δ.Β. θα ξεκινήσει την δεύτερη διάθεση πάλι στους ιδιώτες με τίτλους νέους που έχουν υποστεί αλλαγές και επομένως δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι τους είχαν ως απόθεμα.
Επομένως μας κοροϊδεύουν όταν μιλάνε για παράδοση βιβλίων στα δημόσια σχολεία κατά τέλος Οκτώβρη, Νοέμβρη.
Αν ήθελαν τα παιδιά μας να πάρουν βιβλία έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν άμεσα.
Το Δεκέμβριο ο φορέας του Ο.Ε.Δ.Β. παύει να υφίσταται και ακόμη δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Θλίβομαι για την Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της και αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ;.
ΓΙΑΤΙ;
Αφήνουν τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ιδιωτικό σχολείο χωρίς βιβλία στα οποία τα παιδιά εκτός το ότι πάντα πλήρωναν τα σχολικά βιβλία, οι γονείς έχουν και κάποια καλύτερη οικονομική άνεση και θα μπορούσαν στην τελική σε συνεργασία με τα ιδιωτικά τους σχολεία να προβούν σε άλλες λύσεις.
Έπειτα αναλογιστείτε αυτή η φετινή έλλειψη σχολικών βιβλίων πόσους κλάδους επηρεάζει.
Ας ξεκινήσουμε από τον χαρτέμπορα που δεν θα πουλήσει την ποσότητα του χαρτιού όπως τις προηγούμενες χρονιές, τον τυπογράφο και το προσωπικό του, το βιβλιοδέτη και το προσωπικό του, τους μεταφορείς, τους αποθηκάριους, τα βιβλιοπωλεία, αυτούς που κατασκευάζουν τις ετικέττες, τα σχολικά καλύμματα, τους σελιδοδείκτες, τα τετράδια, τα στυλό, τις γόμες τους υπογραμμιστές και ούτω καθεξής.
Αλυσιδωτή μείωση στις πωλήσεις και αλυσιδωτές μειώσεις προσωπικού και κλεισίματος επιχειρήσεων από απλά μια κίνηση της κυβέρνησης μας.
Έτος 2030 μ.Χ
Ένας ιερέας κατεβαίνει τα σκαλιά μιας υπόγειας κρύπτης. Δεν φοράει σταυρό και ράσα καθώς στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί να δείχνεις φανερά το οποιοδήποτε θρησκευτικό σύμβολο.
Το σκεπτικό του νόμου ήταν ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία που συνυπάρχουν πολλές θρησκευτικές ομάδες κανένας δεν πρέπει να δείχνει θρησκευτικά σύμβολα δημοσίως για να μην προσβάλει τον συνάνθρωπο του.
Ο Ιερέας βγάζει με τρεμάμενο χέρι μια Αγία Γραφή. Είναι παλιά και κιτρινισμένη από την πάροδο του χρόνου. Πολλές σελίδες της είναι σε κακή κατάσταση και δύσκολα διαβάζονται. Έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία της Αγίας Γραφής και οι παραβάτες διώκονται αυστηρά και ο λόγος της απαγόρευσης της ήταν ότι κρίθηκε ως προπαγανδιστικό κείμενο που σκοπό είχε να διαφθείρει την Ελληνική κοινωνία και να την τάξει εναντίον της παγκόσμιας ειρήνης που πρέσβευε η νέα εποχή. Κυκλοφορούσαν βέβαια ακόμα κάποια «αντίτυπα» αλλά ήταν παραλλαγμένα και είχε αφαιρεθεί από μέσα ότι θεωρήθηκε προσβλητικό για την νέα εποχή και την νέα παν-θρησκεία.
Ο Ιερέας ετοιμάζει την κολυμβήθρα. Είναι να βαφτίσει έναν άνθρωπο εκείνη την ημέρα Χριστιανό. Όμως η κολυμβήθρα δεν είναι όπως την ξέρουμε.
Ο Ιερέας ετοιμάζει την κολυμβήθρα. Είναι να βαφτίσει έναν άνθρωπο εκείνη την ημέρα Χριστιανό. Όμως η κολυμβήθρα δεν είναι όπως την ξέρουμε.
Είναι ουσιαστικά μια μεγάλη μεταλλική μπανιέρα και ο λόγος είναι ότι αυτός που θα βαφτιστεί δεν είναι νήπιο αλλά ενήλικας. Έχει καταργηθεί ο νηπιοβαφτισμός προ πολλού.
Υπήρχε μεγάλη πολεμική στο ζήτημα αυτό και είχαν γίνει πολλά επεισόδια. Το κύριο επιχείρημα εναντίον του νηπιοβαφτισμού ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν ήταν σωστό κατά την νέα-τάξη ο άνθρωπος να βαφτίζεται με το ζόρι όταν είναι νήπιο.
Μετά την ενηλικίωση του ας αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Έτσι από το 2020 οι Έλληνες δεν μπορούσαν πλέον να βαφτίσουν τα παιδιά τους. Έπρεπε να περιμένουν να αποφασίσει το ίδιο το παιδί.
Ωστόσο πολύ λίγοι Έλληνες πλέον αποφάσιζαν να βαφτιστούν έστω και ενήλικες.
Ωστόσο πολύ λίγοι Έλληνες πλέον αποφάσιζαν να βαφτιστούν έστω και ενήλικες.
Ο λόγος απλός: Τα παιδιά φεύγαν από την οικογένεια νωρίς και πλέον δεν ήταν δυνατό οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τις αρχές και την πίστη. Και οι δυο γονείς δουλεύανε νυχθημερόν με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν από πολύ μικρή ηλικία σε ολοήμερα σχολεία στα οποία σχολεία τους γινόταν η ανατροφή που ήθελε η νέα εποχή.
Το μάθημα των θρησκευτικών είχε πλέον καταργηθεί σαν μάθημα που δίχαζε τους μαθητές και οι εικόνες είχαν αφαιρεθεί από τις σχολικές αίθουσες.
Η πρωινή προσευχή είχε αντικατασταθεί με ένα τραγουδάκι που αποτελούσε τον σχολικό ύμνο της νέας εποχής: “όλοι οι άνθρωποι ένα χρώμα μια φυλή μια θρησκεία μια γλώσσα…”.
Η ιστορία πλέον είχε αλλάξει και διδασκόντουσαν μόνο κεφάλαια που δεν δημιουργούσαν εθνικές η θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Σε αυτό το κλήμα ο νέος ήταν αδύνατο να μάθει για τον Χριστό…
Ο Ιερέας σχεδόν δακρυσμένος ξεκινάει το μυστήριο.
Ο Ιερέας σχεδόν δακρυσμένος ξεκινάει το μυστήριο.
Θυμάται ακόμα τους παλαιούς τρόπους ο γέρο-Ιερέας και κάθε φορά που καλείται να τελέσει κάποιο μυστήριο στους λίγους εναπομείναντες Χριστιανούς η μνήμη του ανασύρει γεγονότα παλαιότερων εποχών.
Θυμάται όταν ο τόπος ήταν Ορθόδοξος και οι Έλληνες τελούσαν περήφανοι τα μυστήρια στις Εκκλησίες.
Τώρα οι Εκκλησίες έχουν καταργηθεί. Κατασπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα είπαν και τις κλείσανε. Οι δημοσιογράφοι φωνάζανε στα κανάλια ότι οι παπάδες έχουν κλέψει πολλά και πρέπει να πληρώσουν. Έτσι όχι μόνο η νέα εποχή έκλεισε τις δημόσιες Εκκλησίες αλλά φορολογούσε υπέρογκα και όποιον επιχειρούσε να ανοίξει μια ιδιωτική.
Με την έλλειψη μεγάλου αριθμού πιστών κανείς ιερέας πλέον δεν μπορούσε να καλύψει το έξοδο και έτσι οι εναπομείναντες ιερείς αναγκαζόντουσαν και τελούσαν τα μυστήρια σε σπίτια.
Άλλωστε τα περισσότερα μυστήρια είχαν πλέον απαγορευτεί να τελούνται δημοσίως υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας:
Άλλωστε τα περισσότερα μυστήρια είχαν πλέον απαγορευτεί να τελούνται δημοσίως υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας:
Ο αγιασμός των υδάτων δεν τελούταν πλέον γιατί στις θάλασσες υπήρχαν και νεκροί που δεν ήταν Χριστιανοί και προφανώς δεν θα θέλανε να αγιαστούν.
Στις λειτουργίες πλέον απαγορεύτηκε να μνημονεύεται ο Στρατός γιατί δεν ήταν όλοι οι φαντάροι Χριστιανοί.
Πλέον στην ορκωμοσία της βουλής δεν υπήρχε ιερέας αφού οι βουλευτές δεν ήταν όλοι Χριστιανοί και απαγορεύτηκε το μνημόσυνο των νεκρών με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να μας βεβαιώσει κάποιος που έχει πεθάνει αν ήταν Χριστιανός μέχρι το τέλος της ζωής του η όχι οπότε στην περίπτωση που λίγο πριν πεθάνει άλλαξε γνώμη και έγινε παγανιστής είναι σπίλωση της μνήμης του να του κάνει μνημόσυνο ο παπάς.
Πόσο είχε αλλάξει ο κόσμος!
Πόσο είχε αλλάξει ο κόσμος!
Ο γέρο-Ιερέας έχει τελειώσει το μυστήριο. Δεν μπορούν βέβαια να του δώσουν κάτι ως αντάλλαγμα οι λιγοστοί πιστοί που βρίσκονται εκεί καθώς πλέον το χρήμα έχει καταργηθεί και την θέση του έχει πάρει ένα τσιπάκι στο χέρι η στο μέτωπο.
Με αυτό μόνο μπορείς να κάνεις συναλλαγές και όσοι λιγοστοί δεν το έχουν πάρει περνάνε δύσκολα. Μόνο ευχαριστώ μπορούν να του πουν και να του φιλήσουν το χέρι.
Και ο γέρο Ιερέας τους δίνει την ευχή του: “Δύναμη παιδιά μου. Σύντομα, πολύ σύντομα θα είμαστε κοντά στον κύριο. Δεν έχει πολύ ακόμα ο κόσμος αυτός και εμείς δεν είμαστε του κόσμου τούτου. Πάμε αλλού,σε έναν κόσμο που θα είμαστε μαζί με τον γλυκό Ιησού…”
Ίσως το κείμενο φανεί υπερβολικό σε κάποιον αλλά αν αποκωδικοποιήσουμε το τι επιτέλους ζητάνε οι πολέμιοι της Ορθοδοξίας θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι η απώτερη επιδίωξη τους. Όμως μπορούν να γίνουν ΑΝ τους αφήσουμε οι Χριστιανοί να συνεχίσουν το έργο τους. Και λέω ΑΝ γιατί ΔΕΝ θα τους αφήσουμε με την βοήθεια του Θεού. Έτσι λοιπόν η απάντηση μας στο εν λόγο περιστατικό και στα όσα Αντίχριστα δρομολογούνται στην Ελλάδα είναι μία:
Δεν θα σας περάσει.
Ίσως το κείμενο φανεί υπερβολικό σε κάποιον αλλά αν αποκωδικοποιήσουμε το τι επιτέλους ζητάνε οι πολέμιοι της Ορθοδοξίας θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι η απώτερη επιδίωξη τους. Όμως μπορούν να γίνουν ΑΝ τους αφήσουμε οι Χριστιανοί να συνεχίσουν το έργο τους. Και λέω ΑΝ γιατί ΔΕΝ θα τους αφήσουμε με την βοήθεια του Θεού. Έτσι λοιπόν η απάντηση μας στο εν λόγο περιστατικό και στα όσα Αντίχριστα δρομολογούνται στην Ελλάδα είναι μία:
Δεν θα σας περάσει.
Η Ελλάδα είναι Ορθόδοξη και έτσι θα παραμείνει. +Αμήν+
Συντάχθηκε απο τον/την Siglitiki http://logia-tou-aera.blogspot.com/2011/09/2030.html
Συντάχθηκε απο τον/την Siglitiki http://logia-tou-aera.blogspot.com/2011/09/2030.html
Ο Πρωθ-Υπάλληλος Λαγός και οι αχάριστοι Έλληνες.
Όλοι οι κυβερνώντες, για να σώσουν εμάς, αναγκάστηκαν να ξεπουληθούν, έσκυψαν σε ξένους, ξεπουλάνε τα πάντα, υπακούουν και μας δίνουν το παράδειγμα, πειραματόζωα και σε αποτυχημένο πείραμα δέχθηκαν να γίνουν για να σώσουν εμάς.
Ώ, τί μεγαλείο ψυχής!
Ώ, μα τι αυτοθυσία!
Κι εμείς οι αχάριστοι Έλληνες Δούλοι ουτε αυτή την θυσία δέν έχουμε αναγνωρίσει σε αυτούς τους Αγγέλους επι Γής:
Την μετάλλαξή τους σε Λαγούς με πρώτο αποτυχόντα τον Πρωθ-Υπάλληλο.
SeeGreek
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011
To σχέδιο για την «ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση» ήταν πνευματικό τέκνο των Ναζί.
Γράφει η Σόφη
Υπότιτλος: Οι οικονομικοί τρομοκράτες ψάχνουν για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης»
Οι ευρωπαίοι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης διαπράττουν μια ακόμα πράξη οικονομικής τρομοκρατίας, με την αξιοποίηση της κρίσης, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman van Rompuy να ανακοινώνει ότι είναι έτοιμος να ηγηθεί της ομάδας. Μια κίνηση που παραλληλίζεται με τα τρομακτικά σχέδια των κορυφαίων Ναζί να οικοδομήσουν μια οικονομική κυβέρνηση σε όλη την ήπειρο.
Οι ηγέτες της ΕΕ καπηλεύονται τον φόβο από τις συνέπειες των κρατών μελών εγκαταλείποντας το ενιαίο νόμισμα, προειδοποιώντας ότι μια κατάρρευση του ευρώ θα οδηγήσει σε στρατιωτικό νόμο, ακόμη και εμφύλιο πόλεμο.
Η “λύση” τους είναι να πάρουν στα χέρια τους ακόμα περισσότερη δύναμη για να δημιουργήσουν μια κοινή οικονομική πολιτική που όλα τα κράτη μέλη θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν, σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας τους.
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman van Rompuy δήλωσε χθες ότι ήταν έτοιμος να θέσει υποψηφιότητα για μια δεύτερη θητεία ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ηγηθεί μιας κίνησης για τις « Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης », αναφέρει η ιρλανδική Independent.
“Ο κ. Van Rompuy έχει ανακοινώσει ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει την «ημιτελή» κρίση του χρέους της ευρωζώνης με νέες εξουσίες μιας «οικονομικής κυβέρνησης» στις Βρυξέλλες.”
Υπότιτλος: Οι οικονομικοί τρομοκράτες ψάχνουν για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης»
Οι ευρωπαίοι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης διαπράττουν μια ακόμα πράξη οικονομικής τρομοκρατίας, με την αξιοποίηση της κρίσης, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman van Rompuy να ανακοινώνει ότι είναι έτοιμος να ηγηθεί της ομάδας. Μια κίνηση που παραλληλίζεται με τα τρομακτικά σχέδια των κορυφαίων Ναζί να οικοδομήσουν μια οικονομική κυβέρνηση σε όλη την ήπειρο.
Οι ηγέτες της ΕΕ καπηλεύονται τον φόβο από τις συνέπειες των κρατών μελών εγκαταλείποντας το ενιαίο νόμισμα, προειδοποιώντας ότι μια κατάρρευση του ευρώ θα οδηγήσει σε στρατιωτικό νόμο, ακόμη και εμφύλιο πόλεμο.
Η “λύση” τους είναι να πάρουν στα χέρια τους ακόμα περισσότερη δύναμη για να δημιουργήσουν μια κοινή οικονομική πολιτική που όλα τα κράτη μέλη θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν, σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας τους.
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman van Rompuy δήλωσε χθες ότι ήταν έτοιμος να θέσει υποψηφιότητα για μια δεύτερη θητεία ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ηγηθεί μιας κίνησης για τις « Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης », αναφέρει η ιρλανδική Independent.
“Ο κ. Van Rompuy έχει ανακοινώσει ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει την «ημιτελή» κρίση του χρέους της ευρωζώνης με νέες εξουσίες μιας «οικονομικής κυβέρνησης» στις Βρυξέλλες.”
Ταυτόχρονα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, δήλωσε χθες το βράδυ ότι η Βρετανία “πρέπει να αφήσει τις χώρες της ευρωζώνης να κινηθούν προς την κατεύθυνση των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με μια κοινή οικονομική πολιτική», αναφέρει η Daily Mail.
“Ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι δεν ήταν σίγουρος για το αν η Γερμανία και άλλες χώρες είχαν την πολιτική βούληση να αποτρέψουν τη διάλυση του ενιαίου νομίσματος, αλλά επέμεινε ότι πρέπει να επιτραπεί να προσπαθήσουν.”
Η κίνηση να εκμεταλλευτούν την κρίση του χρέους, προκειμένου να διαλύσει εντελώς την οικονομική κυριαρχία του κάθε μέλους της ΕΕ με τη δημιουργία μιας κεντρικής οικονομικής επιτροπής προγραμματισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στην οποία όλες οι χώρες είναι υπόχρεοι, δεν είναι παρά μια πράξη οικονομικής τρομοκρατίας, είναι ανατριχιαστική όμοια με τις ίδιες προτάσεις που ήταν το πνευματικό τέκνο των κορυφαίων Ναζί.
Τα σχέδια για την δημιουργία μιας ομοσπονδιακής ευρωπαϊκής οικονομικής κυβέρνησης στο όνομα μιας εντολής δημοσιονομικής υπευθυνότητας και προς αποφυγή της επανάληψης της κρίσης στην Ελλάδα αποτελεί σχέδιο καθρέφτη του σχεδίου της δεκαετίας του 1940, ως μέσο για τη διατήρηση της φασιστικής δύναμης στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, από τους άνδρες που ήταν υπεύθυνοι από την αρχή για την ίδρυση της ΕΕ.
Όπως έχουμε διεξοδικά τεκμηριωμένες, η Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά, ο πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν ένα πνευματικό τέκνο των κορυφαίων Ναζί στη δεκαετία του 1940 που ήθελε να διατηρήσει φασιστική εξουσία σε περίπτωση ήττας στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η έκθεση EW-Pa 128 Στρατιωτικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, γνωστή και ως Η Κόκκιινη Έκθεση, παρουσιάζει λεπτομέρειες πώς κορυφαίοι Ναζί συναντήθηκαν κρυφά στο Maison Rouge Hotel στο Στρασβούργο στις 10 Αυγούστου 1944 και, γνωρίζοντας ότι η Γερμανία ήταν στα πρόθυρα της στρατιωτικής ήττας, συνωμότησαν για να δημιουργήσουν το Δ ‘Ράιχ – μια πανευρωπαϊκή οικονομική αυτοκρατορία που να βασίζεται σε μια ευρωπαϊκή κοινή αγορά, ακριβώς μια νέα Οικονομική κυβέρνηση όπως αυτή που υποστηρίζεται από τους ομοίους του Cameron και van Rompuy και απαιτείται.
Πλούσιοι ναζί βιομήχανοι, όπως ο Alfried Krupp της Krupp Industries και ο Friedrich Flick, καθώς και εταιρείες όπως η BMW, η Siemens και η Volkswagen, ήταν μπροστάρηδες στο έργο της οικοδόμησης μιας νέας πανευρωπαϊκής επιχειρηματικής αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Δρ Michael Pinto-Duschinsky, «Για πολλές από τις κορυφαίες προσωπικότητες που ήταν κοντά στο ναζιστικό καθεστώς, η Ευρώπη έγινε ένα κάλυμμα για την επιδίωξη των γερμανικών εθνικών συμφερόντων μετά την ήττα του Χίτλερ …. Η συνέχεια της οικονομίας της Γερμανίας και των οικονομιών της μεταπολεμικής Ευρώπης είναι εντυπωσιακή. Μερικές από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της ναζιστικής οικονομίας έγιναν ηγετική οικοδόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. “
Τα θεμέλια για την ΕΕ και εν τέλει του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος μπήκαν από τη μυστικοπαθή Λέσχη Bilderberg στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Από έγγραφα της ίδιας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που έχουν διαρρεύσει αποδεικνύεται ότι η ατζέντα για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής κοινής αγοράς και του ενιαίου νομίσματος έχουν διατυπωθεί από την Bilderberg το 1955. Ένας από τους ιδρυτές της αρχής της ομάδας ήταν Η. Πρίγκιπας Bernhard της Ολλανδίας, ο πρώην αξιωματικός της ναζιστικής SS.
Αλλά το ιδεολογικό πλαίσιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, στην δεκαετία του 1940 όταν κορυφαίοι οικονομολόγοι Ναζί και ακαδημαϊκοί περιγράφουν το σχέδιο για μια ενιαία ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, μια ατζέντα που δεόντως ακολουθήθηκε μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το 1940 στο βιβλίο του Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ο Ναζί υπουργός Οικονομίας και εγκληματίας πολέμου Walther Funk έγραψε για την ανάγκη να δημιουργηθεί μια «Κεντρική Ευρωπαϊκή Ένωση» και «Ευρωπαϊκή Οικονομική Περιοχή» για τις σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, δηλώνοντας «Κανένα έθνος στην Ευρώπη δεν μπορεί να επιτύχει το δικό του υψηλότερο δυνατό επίπεδο οικονομικής ελευθερίας και να είναι συμβατό με όλες τις κοινωνικές απαιτήσεις … Ο σχηματισμός πολύ μεγάλων οικονομικών περιοχών ακολουθεί το φυσικό νόμο της εξέλιξης …. διακρατικές συμφωνίες στην Ευρώπη θα ελέγχουν τις [οικονομικές δυνάμεις γενικά] … Πρέπει να υπάρχει ετοιμότητα να υποτάξει κανείς τα δικά του συμφέροντα σε ορισμένες περιπτώσεις σε εκείνα των [ΕΚ]. “
Πόσο διαφορετική είναι η έκκληση Funk προς τις κυβερνήσεις να υποτάξουν τα οικονομικά τους συμφέροντα σε εκείνα της Ευρώπης σε σχέση με την επιμονή του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ότι κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να αναγκαστούν να «θεσπίσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις υπό την απειλή των οικονομικών κυρώσεων”; Η ομοιότητα είναι τρομακτική.
Τις απόψεις του Funk ακολούθησαν κι άλλοι. Ο Ναζί ακαδημαϊκός Heinrich Hunke έγραψε, “Η κλασσική εθνική οικονομία .. είναι νεκρή … κοινή μοίρα είναι η ευρωπαϊκή οικονομία … η μοίρα και η επέκταση της ευρωπαϊκής συνεργασίας εξαρτάται από ένα νέο κοινό οικονομικό πρόγραμμα».
Ένα “νέο κοινό οικονομικό πρόγραμμα,” αυτό είναι ακριβώς αυτό που Cameron και Van Rompuy προτείνουν – συγκεντρωτικό οικονομικό έλεγχο των οικονομιών της Ευρώπης από τις Βρυξέλλες.
Ο συνεργάτης των Ναζί Gustav Koenig παρατήρησε, «έχουμε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Κοινότητα μπροστά μας … Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η κοινοτική προσπάθεια θα διαρκέσει πέρα από το τέλος του πολέμου.”
Το 1940, ο υπουργός Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς διέταξε τη δημιουργία της “μεγάλης κλίμακας οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης,” πιστεύοντας ότι “σε πενήντα χρόνια” [οι άνθρωποι δεν θα] σκέφτονται πλέον με γνώμονα τις χώρες. ”
“Ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι δεν ήταν σίγουρος για το αν η Γερμανία και άλλες χώρες είχαν την πολιτική βούληση να αποτρέψουν τη διάλυση του ενιαίου νομίσματος, αλλά επέμεινε ότι πρέπει να επιτραπεί να προσπαθήσουν.”
Η κίνηση να εκμεταλλευτούν την κρίση του χρέους, προκειμένου να διαλύσει εντελώς την οικονομική κυριαρχία του κάθε μέλους της ΕΕ με τη δημιουργία μιας κεντρικής οικονομικής επιτροπής προγραμματισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στην οποία όλες οι χώρες είναι υπόχρεοι, δεν είναι παρά μια πράξη οικονομικής τρομοκρατίας, είναι ανατριχιαστική όμοια με τις ίδιες προτάσεις που ήταν το πνευματικό τέκνο των κορυφαίων Ναζί.
Τα σχέδια για την δημιουργία μιας ομοσπονδιακής ευρωπαϊκής οικονομικής κυβέρνησης στο όνομα μιας εντολής δημοσιονομικής υπευθυνότητας και προς αποφυγή της επανάληψης της κρίσης στην Ελλάδα αποτελεί σχέδιο καθρέφτη του σχεδίου της δεκαετίας του 1940, ως μέσο για τη διατήρηση της φασιστικής δύναμης στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, από τους άνδρες που ήταν υπεύθυνοι από την αρχή για την ίδρυση της ΕΕ.
Όπως έχουμε διεξοδικά τεκμηριωμένες, η Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά, ο πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν ένα πνευματικό τέκνο των κορυφαίων Ναζί στη δεκαετία του 1940 που ήθελε να διατηρήσει φασιστική εξουσία σε περίπτωση ήττας στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η έκθεση EW-Pa 128 Στρατιωτικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, γνωστή και ως Η Κόκκιινη Έκθεση, παρουσιάζει λεπτομέρειες πώς κορυφαίοι Ναζί συναντήθηκαν κρυφά στο Maison Rouge Hotel στο Στρασβούργο στις 10 Αυγούστου 1944 και, γνωρίζοντας ότι η Γερμανία ήταν στα πρόθυρα της στρατιωτικής ήττας, συνωμότησαν για να δημιουργήσουν το Δ ‘Ράιχ – μια πανευρωπαϊκή οικονομική αυτοκρατορία που να βασίζεται σε μια ευρωπαϊκή κοινή αγορά, ακριβώς μια νέα Οικονομική κυβέρνηση όπως αυτή που υποστηρίζεται από τους ομοίους του Cameron και van Rompuy και απαιτείται.
Πλούσιοι ναζί βιομήχανοι, όπως ο Alfried Krupp της Krupp Industries και ο Friedrich Flick, καθώς και εταιρείες όπως η BMW, η Siemens και η Volkswagen, ήταν μπροστάρηδες στο έργο της οικοδόμησης μιας νέας πανευρωπαϊκής επιχειρηματικής αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Δρ Michael Pinto-Duschinsky, «Για πολλές από τις κορυφαίες προσωπικότητες που ήταν κοντά στο ναζιστικό καθεστώς, η Ευρώπη έγινε ένα κάλυμμα για την επιδίωξη των γερμανικών εθνικών συμφερόντων μετά την ήττα του Χίτλερ …. Η συνέχεια της οικονομίας της Γερμανίας και των οικονομιών της μεταπολεμικής Ευρώπης είναι εντυπωσιακή. Μερικές από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της ναζιστικής οικονομίας έγιναν ηγετική οικοδόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. “
Τα θεμέλια για την ΕΕ και εν τέλει του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος μπήκαν από τη μυστικοπαθή Λέσχη Bilderberg στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Από έγγραφα της ίδιας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που έχουν διαρρεύσει αποδεικνύεται ότι η ατζέντα για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής κοινής αγοράς και του ενιαίου νομίσματος έχουν διατυπωθεί από την Bilderberg το 1955. Ένας από τους ιδρυτές της αρχής της ομάδας ήταν Η. Πρίγκιπας Bernhard της Ολλανδίας, ο πρώην αξιωματικός της ναζιστικής SS.
Αλλά το ιδεολογικό πλαίσιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, στην δεκαετία του 1940 όταν κορυφαίοι οικονομολόγοι Ναζί και ακαδημαϊκοί περιγράφουν το σχέδιο για μια ενιαία ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, μια ατζέντα που δεόντως ακολουθήθηκε μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το 1940 στο βιβλίο του Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ο Ναζί υπουργός Οικονομίας και εγκληματίας πολέμου Walther Funk έγραψε για την ανάγκη να δημιουργηθεί μια «Κεντρική Ευρωπαϊκή Ένωση» και «Ευρωπαϊκή Οικονομική Περιοχή» για τις σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, δηλώνοντας «Κανένα έθνος στην Ευρώπη δεν μπορεί να επιτύχει το δικό του υψηλότερο δυνατό επίπεδο οικονομικής ελευθερίας και να είναι συμβατό με όλες τις κοινωνικές απαιτήσεις … Ο σχηματισμός πολύ μεγάλων οικονομικών περιοχών ακολουθεί το φυσικό νόμο της εξέλιξης …. διακρατικές συμφωνίες στην Ευρώπη θα ελέγχουν τις [οικονομικές δυνάμεις γενικά] … Πρέπει να υπάρχει ετοιμότητα να υποτάξει κανείς τα δικά του συμφέροντα σε ορισμένες περιπτώσεις σε εκείνα των [ΕΚ]. “
Πόσο διαφορετική είναι η έκκληση Funk προς τις κυβερνήσεις να υποτάξουν τα οικονομικά τους συμφέροντα σε εκείνα της Ευρώπης σε σχέση με την επιμονή του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ότι κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να αναγκαστούν να «θεσπίσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις υπό την απειλή των οικονομικών κυρώσεων”; Η ομοιότητα είναι τρομακτική.
Τις απόψεις του Funk ακολούθησαν κι άλλοι. Ο Ναζί ακαδημαϊκός Heinrich Hunke έγραψε, “Η κλασσική εθνική οικονομία .. είναι νεκρή … κοινή μοίρα είναι η ευρωπαϊκή οικονομία … η μοίρα και η επέκταση της ευρωπαϊκής συνεργασίας εξαρτάται από ένα νέο κοινό οικονομικό πρόγραμμα».
Ένα “νέο κοινό οικονομικό πρόγραμμα,” αυτό είναι ακριβώς αυτό που Cameron και Van Rompuy προτείνουν – συγκεντρωτικό οικονομικό έλεγχο των οικονομιών της Ευρώπης από τις Βρυξέλλες.
Ο συνεργάτης των Ναζί Gustav Koenig παρατήρησε, «έχουμε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Κοινότητα μπροστά μας … Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η κοινοτική προσπάθεια θα διαρκέσει πέρα από το τέλος του πολέμου.”
Το 1940, ο υπουργός Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς διέταξε τη δημιουργία της “μεγάλης κλίμακας οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης,” πιστεύοντας ότι “σε πενήντα χρόνια” [οι άνθρωποι δεν θα] σκέφτονται πλέον με γνώμονα τις χώρες. ”
Ακριβώς 53 χρόνια αργότερα, ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση στη σημερινή της μορφή.
Έτσι έχετε τότε ένα από τους πιο πιστούς Ναζί του Χίτλερ να κάνει έκκληση στους συμμάχους για “Οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης,” και τώρα τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ να απαιτεί τη δημιουργία «ενός οικονομικού φορέα εποπτείας για να διεκδικήσει τον έλεγχο των οικονομικών των κρατών μελών. “
Έτσι έχετε τότε ένα από τους πιο πιστούς Ναζί του Χίτλερ να κάνει έκκληση στους συμμάχους για “Οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης,” και τώρα τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ να απαιτεί τη δημιουργία «ενός οικονομικού φορέα εποπτείας για να διεκδικήσει τον έλεγχο των οικονομικών των κρατών μελών. “
Ακόμα και το γεγονός ότι η ΕΕ, η οποία ξεκίνησε ως μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, επιδιώκει τώρα να έχει μη εκλεγμένα μέλη της να ελέγχουν άμεσα τις εθνικές οικονομίες, είναι εντελώς δικτατορικό, αυταρχικό, και καταστρατηγεί κάθε έννοιας δημοκρατία ή αντιπροσώπευση των λαών της Ευρώπης. Προσθέστε το γεγονός ότι η ίδια ακριβώς ημερήσια διάταξη ήταν στις επιδιώξεις ενός από τα πιο διαβόητα και βάρβαρα καθεστώτα στην ιστορία και ο κώδωνας του κινδύνου δεν θα πρέπει να χτυπάει;
Άλλα κορυφαία στελέχη των Ναζί που ζητούσαν τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού ομοσπονδιακού οικονομικού υπερκράτους είναι οι Ρίμπεντροπ, Κουίσλινγκ και Seyss-Inquart, ο οποίος μίλησε για «Τη νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας μεταξύ όλων των ανθρώπων της … θα βρουν … ραγδαία αύξηση της ευημερίας αφού τα εθνικά οικονομικά όρια θα έχουν αφαιρεθεί. “
Τα περισσότερα από τα άτομα που κατέχουν τα ηνία της εξουσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ναζί, και πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και φιλελεύθεροι και εργάζονται για το «γενικότερο καλό».
Άλλα κορυφαία στελέχη των Ναζί που ζητούσαν τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού ομοσπονδιακού οικονομικού υπερκράτους είναι οι Ρίμπεντροπ, Κουίσλινγκ και Seyss-Inquart, ο οποίος μίλησε για «Τη νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας μεταξύ όλων των ανθρώπων της … θα βρουν … ραγδαία αύξηση της ευημερίας αφού τα εθνικά οικονομικά όρια θα έχουν αφαιρεθεί. “
Τα περισσότερα από τα άτομα που κατέχουν τα ηνία της εξουσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ναζί, και πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και φιλελεύθεροι και εργάζονται για το «γενικότερο καλό».
Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη φύση της είναι ολοκληρωτική, γιατί επιδιώκει να αφαιρέσει δύναμη από τις εθνικές κυβερνήσεις που λογοδοτούν στους ψηφοφόρους τους και να συγκεντρώνουν την εξουσία στα χέρια των υπερ-εθνικών φορέων που δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό τους. Επιδιώκουν επίσης να αφαιρέσουν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου για όσους κατέχουν μια θέση επιρροής και ασκούν κριτική σε αυτή την ατζέντα.
Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ένα πνευματικό τέκνο των κορυφαίων οικονομολόγων Ναζί και των βιομηχάνων, που διατυπώθηκε ως μέσο διατήρησης δικτατορικής εξουσίας και στη συνέχεια να εφαρμόζεται από πρώην Ναζί που εργάζονται υπό την αιγίδα της Ομάδας Bilderberg το 1955, αποδεικνύει ότι το σύνολο του συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δηλητηριασμένο με μια κληρονομιά και ένα λόγο ύπαρξης που παραπέμπει σε ολοκληρωτισμό.
Η πρόσθετη γνώση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει πλέον ίδιες οικονομικές πολιτικές με αυτές που εκφράστηκαν από τα κορυφαία στελέχη των Ναζί, αρκετοί από τους οποίους βοήθησαν στο να βρεθεί η ΕΕ σε εμβρυϊκό στάδιο, είναι μια ανατριχιαστική υπενθύμιση του πόσο ριζικά αντιδημοκρατικές και φασιστικές καθίσταται οι πολιτικές της ΕΕ ώστε να ρουφάει περισσότερη δύναμη από τα κράτη μέλη και να αυτοπροσδιορίζεται ως η υπέρτατη δικτάτορας μιας ολόκληρης ηπείρου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παλέψουν με νύχια και δόντια για την προστασία του ενιαίου νομίσματος από την κατάρρευση, επειδή, όπως κατέστησε σαφές το κορυφαίο μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και καθηγητής του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ σε πρόσφατη δημοσίευση στην Financial Times: το μελλοντικό σχέδιο για ένα παγκοσμιοποιημένο νομισματικό σύστημα είναι πλήρως εξαρτώμενο από την επιβίωση του Ευρώ, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταστραφεί, αν οι Έλληνες ή οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος ήταν στην ρίξουν στην τάφρο το ενιαίο νόμισμα.
«Το πείραμα του ευρώ μας έφερε επίσης σ ένα σταυροδρόμι για το σύνολο του διεθνούς νομισματικού συστήματος», έγραψε ο Rogoff. “Τα εγγόνια μας θα κληρονομήσουν ένα κόσμο με έναν τεράστιο αριθμό εθνικών νομισμάτων, ή ένα πολύ μικρό αριθμό πολυεθνικών νομισμάτων;”
Μετάφραση άρθρου του Paul Joseph Watson, συντάκτη και συγγραφέα του Prison Planet.com δημοσιευμένο στις 7 Σεπτεμβρίου.
αἰέν ἀριστεύειν
Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ένα πνευματικό τέκνο των κορυφαίων οικονομολόγων Ναζί και των βιομηχάνων, που διατυπώθηκε ως μέσο διατήρησης δικτατορικής εξουσίας και στη συνέχεια να εφαρμόζεται από πρώην Ναζί που εργάζονται υπό την αιγίδα της Ομάδας Bilderberg το 1955, αποδεικνύει ότι το σύνολο του συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δηλητηριασμένο με μια κληρονομιά και ένα λόγο ύπαρξης που παραπέμπει σε ολοκληρωτισμό.
Η πρόσθετη γνώση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει πλέον ίδιες οικονομικές πολιτικές με αυτές που εκφράστηκαν από τα κορυφαία στελέχη των Ναζί, αρκετοί από τους οποίους βοήθησαν στο να βρεθεί η ΕΕ σε εμβρυϊκό στάδιο, είναι μια ανατριχιαστική υπενθύμιση του πόσο ριζικά αντιδημοκρατικές και φασιστικές καθίσταται οι πολιτικές της ΕΕ ώστε να ρουφάει περισσότερη δύναμη από τα κράτη μέλη και να αυτοπροσδιορίζεται ως η υπέρτατη δικτάτορας μιας ολόκληρης ηπείρου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παλέψουν με νύχια και δόντια για την προστασία του ενιαίου νομίσματος από την κατάρρευση, επειδή, όπως κατέστησε σαφές το κορυφαίο μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και καθηγητής του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ σε πρόσφατη δημοσίευση στην Financial Times: το μελλοντικό σχέδιο για ένα παγκοσμιοποιημένο νομισματικό σύστημα είναι πλήρως εξαρτώμενο από την επιβίωση του Ευρώ, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταστραφεί, αν οι Έλληνες ή οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος ήταν στην ρίξουν στην τάφρο το ενιαίο νόμισμα.
«Το πείραμα του ευρώ μας έφερε επίσης σ ένα σταυροδρόμι για το σύνολο του διεθνούς νομισματικού συστήματος», έγραψε ο Rogoff. “Τα εγγόνια μας θα κληρονομήσουν ένα κόσμο με έναν τεράστιο αριθμό εθνικών νομισμάτων, ή ένα πολύ μικρό αριθμό πολυεθνικών νομισμάτων;”
Μετάφραση άρθρου του Paul Joseph Watson, συντάκτη και συγγραφέα του Prison Planet.com δημοσιευμένο στις 7 Σεπτεμβρίου.
αἰέν ἀριστεύειν
Το δικαστήριο απέρριψε τα ασφαλιστικά της ΔΕΛΤΑ κατά της Greenpeace για τα μεταλλαγμένα προϊόντα
Το δικαστήριο απέρριψε συνολικά το αίτημα της ΔΕΛΤΑ για απόσυρση του Οδηγού Καταναλωτών για τα μεταλλαγμένα στα ζωϊκά προϊόντα!
Ο Οδηγός κυκλοφορεί πλέον κανονικά και χωρίς κανένα περιορισμό αναφοράς στο όνομα και τη βαθμολογία της ΔΕΛΤΑ.
Ένα ευχαριστώ σε όλους εσάς που στηρίξατε τη Greenpeace από την πρώτη στιγμή, μοιάζει να είναι πολύ λίγο.
Όχι μόνο γιατί η απόφαση μας δικαιώνει, αλλά πολύ περισσότερο γιατίεπικράτησε το δικαίωμα όλων μας στη διαφανή και αμερόληπτη ενημέρωση.
Τι συνέβη με τη Δέλτα
Η ΔΕΛΤΑ, τον περασμένο Φεβρουάριο, κινήθηκε νομικά εναντίον της Greenpeace ζητώντας την απόσυρση της τρέχουσας έκδοσης του Οδηγού Καταναλωτών, στην οποία παρουσιάζει σημαντική πτώση στη βαθμολογία της (είχε προσκομίσει όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις για τη μη χρήση μεταλλαγμένων στις ζωοτροφές, αθέτησε όμως τη δέσμευσή της να προβεί σε σχετική αναγραφή στη συσκευασία έως το Μάϊο του 2010).
Η ΔΕΛΤΑ, τον περασμένο Φεβρουάριο, κινήθηκε νομικά εναντίον της Greenpeace ζητώντας την απόσυρση της τρέχουσας έκδοσης του Οδηγού Καταναλωτών, στην οποία παρουσιάζει σημαντική πτώση στη βαθμολογία της (είχε προσκομίσει όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις για τη μη χρήση μεταλλαγμένων στις ζωοτροφές, αθέτησε όμως τη δέσμευσή της να προβεί σε σχετική αναγραφή στη συσκευασία έως το Μάϊο του 2010).
Το δικαστήριο απέρριψε τις κατηγορίες της τόσο για παραπλάνηση του καταναλωτικού κοινού όσο και συκοφαντική δυσφήμηση,ενώ αναγνώρισε ότι «ο τρόπος βαθμολόγησης είναι διαφανής, ίδιος προς όλες τις συμμετέχουσες εταιρίες και αμερόληπτος».
Επιπλέον απεφάνθη πως «η αναγραφή – μη χρήσης μεταλλαγμένων- στη συσκευασία δεν είναι παράνομη» όπως ισχυριζόταν η ΔΕΛΤΑ,«αφού δεν αντίκειται σε διάταξη του Κώδικα Τροφίμων και ποτών».
Συνεχίζουμε δυναμικά τη δράση μας για τη σήμανση
Εμείς συνεχίζουμε τη δράση μας, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα των καταναλωτών να επιλέγουν ποιοτικά ελληνικά προϊόντα, ελεύθερα από μεταλλαγμένα με κρατική σήμανση.
Συνεχίζουμε δυναμικά τη δράση μας για τη σήμανση
Εμείς συνεχίζουμε τη δράση μας, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα των καταναλωτών να επιλέγουν ποιοτικά ελληνικά προϊόντα, ελεύθερα από μεταλλαγμένα με κρατική σήμανση.
Άλλωστε η δημιουργία του προαιρετικού κρατικού σήματος από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, βρίσκεται σε εξέλιξη και το επόμενο βήμα είναι να υιοθετηθεί από τις ίδιες τις εταιρείες.
Είμαστε πολύ περήφανοι γιατί μπορούμε και ανταποδίδούμε εμπράκτως την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε, εδώ και 15 χρόνια, στη δράση μας ενάντια στα μεταλλαγμένα.
Είμαστε πολύ περήφανοι γιατί μπορούμε και ανταποδίδούμε εμπράκτως την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε, εδώ και 15 χρόνια, στη δράση μας ενάντια στα μεταλλαγμένα.
Η ευθύνη είναι μεγάλη. Μεγάλη όμως είναι και η χαρά μας γιατί ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, χάρη σε εσάς μπορούμε να φέρνουμε αποτελέσματα, όσο ισχυρός και αν είναι ο αντίπαλοςκάθε φορά.
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011
Νύχτα 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955…
Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, όλα φαινόταν ήρεμα στήν Πόλη.
Μια μικρή ομάδα φοιτητών ήταν συγκεντρωμένοι στην Πλατεία του Ταξίμ, στην κορυφή του Πέρα, διαδηλώνοντας εναντίον της Ελλάδος.
Η Ελλάδα ήταν πάντα ό συντηρούμενος από τις Τουρκικές αρχές στόχος του όχλου.
Οι πέντε μεγάλοι δρόμοι πού οδηγούσαν στην Πλατεία Ταξίμ γέμισαν ξαφνικά με ένα μαινόμενο όχλο οπλισμένο με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, σκεπάρνια, σφυριά και σιδερένιους λοστούς πού φώναζε «Kahrolsun giavourlar!» (Ανάθεμα στους γκιαούρηδες!) και «Yikin, kirin, giavourdur!» (Σπάστε, γκρεμίστε είναι γκιαούρης!).
Οταν μαζεύτηκαν 50.000 περίπου άτομα, αλαλάζοντος όχλου, μπήκε σε εφαρμογή η επόμενη φάση του σχεδίου:
Καταστροφή όλων των ελληνικών περιουσιών και βεβήλωση όλων των Ιερών και Όσίων του Ελληνισμού της Πόλης.
Οι οδηγίες πού είχαν δοθεί ήταν να μη μείνει τίποτα όρθιο.
Ακολούθησαν ώρες πραγματικής κόλασης.
Ενα μέρος του όχλου κινήθηκε στο Istiklal Caddesi, το περίφημο Πέρα, πού στο ένα χιλιόμετρο της διαδρομής του είχε, σαν το πιο φημισμένο εμπορικό κέντρο της Πόλης, 700 περίπου μαγαζιά πού το συντριπτικό τους ποσοστό άνηκε σε Ελληνες.
Χρυσαφικά μεγάλης αξίας λεηλατήθηκαν μέσα σ’ ελάχιστα λεπτά απ’ τους συμπλεκόμενους μεταξύ τους διαδηλωτές. Οταν ο όχλος έφθασε στην Αγία Τριάδα, ακούστηκαν οι κραυγές «Ανάθεμα στους άπιστους!» και ο όχλος εισέβαλε στην εκκλησία. Ο,τι κινητό υπήρχε στον ναό καταστράφηκε ή βεβηλώθηκε. Εικόνες, άγια σκεύη, ράσα ήταν ο στόχος του μανιασμένου όχλου.
Το Πέρα μέσα σε λίγες ώρες άρχισε να αλλάζη όψη.
Ό δρόμος αποκτούσε ένα περίεργο υπόστρωμα, πού ήταν ένα μίγμα απ’ τα πράγματα πού καταστρεφόταν: μηχανήματα, γούνες, ρολόγια, παπούτσια, λάδια, τυριά, υφάσματα, πιατικά, ρούχα, διάφορα άλλα είδη τροφίμων και ένδυσης, ανακατεμένα, κάτω απ’ το βάρος του όχλου πού κινιόταν συνεχώς, δημιούργησαν σιγά-σιγά μια υπερυψωμένη μάζα λασπώδη καί λιγδερή.
Στό μεταξύ το σχέδιο της καταστροφής όλων των ελληνικών περιουσιών της Πόλης βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη:
Εκατό ομάδες εκτελούσαν το φρικιαστικό τους έργο σε μια τεράστια έκταση απ’ τον Βόσπορο ως τη θάλασσα του Μαρμαρά.
Οι επί κεφαλής των διαδηλωτών με καταλόγους σπιτιών και καταστημάτων των Ελλήνων, διεύθυναν τις ομάδες του όχλου.
Ηταν ένας οργανωμένος τυφώνας πού σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του.
Δεκάδες Ελληνες πολίτες και κληρικοί κακοποιήθηκαν.
Λεηλατήθηκαν ή παραδόθηκαν στις φλόγες 73 ελληνικές εκκλησίες.
Καταστράφηκαν εικόνες, αγιογραφίες και σκεύη ανεκτίμητης ιστορικής και αρχαιολογικής άξιας. Καταστράφηκαν ολοσχερώς και τα 26 Ελληνικά σχολεία.
Ή Πατριαρχική Σχολή του Φαναριού πού ιδρύθηκε το 1453 και ή Θεολογική Σχολή της Χάλκης υπέστησαν το μένος του όχλου με ιδιαίτερη βαρβαρότητα.
Το Ζάππειο Λύκειο δέχτηκε την επιδρομή του όχλου που κατρακύλησε απ’ τις μεγάλες μαρμάρινες σκάλες το άγαλμα του ευεργέτου του Σχολείου Κωνσταντίνου Ζάππα και, κατέστρεψε όχι μόνο θρανία, πιάνο, αίθουσα τελετών αλλά έκανε και τεράστια ζημιά στις τοιχογραφίες πού κοσμούσαν το εσωτερικό του σχολείου.
4.340 ελληνικά καταστήματα λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν.
2.600 σπίτια Ελλήνων βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα και παραδόθηκαν στο μένος καί την πρωτοφανή λύσσα του όχλου.
Ρημάχτηκαν κυριολεκτικά καί καταστράφηκαν τα γραφεία και τα πιεστήρια των τριών μεγάλων ελληνικών εφημερίδων της Κωνσταντινούπολης.
Στό Ελληνικό νεκροταφείο του Σισλί μία ομάδα τυφλωμένων απ’ το μίσος διαδηλωτών επί δύο ολόκληρες ώρες κατέστρεφε τάφους καί σταυρούς, έσκαβε τους πιο πρόσφατους καί έβγαζε έξω τα πτώματα μαχαιρώνοντας καί κομματιάζοντας τα.
Στήν Παναγία των Βλαχερνών, πού χτίστηκε πάνω στα θεμέλια Βυζαντινού ναού του 470 μ.Χ., ο όχλος των διαδηλωτών κατέστρεψε με απίστευτη μανία ό,τι οι Ελληνες κατάφεραν να διατηρήσουν για χίλια τετρακόσια ογδόντα πέντε χρόνια.
Στόν Αγιο Γεώργιο στα Ψωμαθιά, μια εκκλησία χτισμένη τον 13ο αιώνα πού οι Τούρκοι ονόμαζαν kanli kilise (ματωμένη εκκλησία) απ’ το αίμα πού έχυσαν στο σημείο εκείνο την ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, η μανία των διαδηλωτών μετέτρεψε την ιστορική εκκλησία σε σωρό ερειπίων.
Στήν Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, γνωστή σαν Βαλουκλιώτισσα, οι αστυνομικοί καί ο νυχτοφύλακας πού υποτίθεται ότι τη φύλαγαν, καθοδήγησαν τον όχλο στην καταστροφή καί στη λεηλασία του ιστορικού Μοναστηρίου. Καί οι τρεις μοναχοί πού βρισκόταν τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου στο Μοναστήρι είτε θανατώθηκαν είτε βασανίστηκαν.
Ό 90χρονος μοναχός Χρύσανθος Μαντάς βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες της φωτιάς πού άναψαν για να τον κάψουν.
Ό 6Οχρονος ηγούμενος, επίσκοπος Παμφιλίου Γεράσιμος, βασανίστηκε καί τραυματίστηκε βαρεία στο κεφάλι. Ό 35χρονος ιερέας Ευάγγελος χτυπήθηκε καί βασανίστηκε
Ό όχλος απαιτούσε τη σταύρωση του πού τελικά δεν έγινε, γιατί οι διαδηλωτές ήθελαν να απολαύσουν μία αργή καί σαδιστική σταύρωση, αλλά καθυστέρησαν πολύ, τους πρόλαβε ο Στρατιωτικός Νόμος πού κηρύχτηκε τα μεσάνυχτα καί φοβήθηκαν τις συνέπειες του.
Οί Πατριαρχικοί Τάφοι καί τα σκηνώματα των μεγάλων ευεργετών του Γένους πού από το 1850 καί μετά τοποθετούντο στον αυλόγυρο της Ιεράς Μονής, καταστράφηκαν με καννιβαλική μανία.
Οι Πατριαρχικοί Τάφοι ανοίχτηκαν καί τα οστά των νεκρών σκορπίστηκαν στους δρόμους.
21 ελληνικά εργοστάσια καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Σέ όσα βρισκόταν στα παράλια του Βοσπόρου οι μηχανές καί τα εργαλεία πετάχτηκαν στη θάλασσα.
110 ελληνικά εστιατόρια καί ξενοδοχεία λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν ή παραδόθηκαν στις φλόγες. Καί τα 27 ελληνικά φαρμακεία λεηλατήθηκαν καί καταστράφηκαν.
Οι βιασμοί γυναικών, ανεξάρτητα απ’ την ηλικία τους, υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τους 200 τη νύχτα εκείνη, ενώ παρέμεινε άγνωστος ο τελικός αριθμός των νεκρών, πού ξεπέρασε τους 20, παρ’ όλο πού οι οδηγίες πού είχαν δοθεί απαγόρευαν τις δολοφονίες.
Το οργανωμένο σχέδιο της ολοκληρωτικής καταστροφής των περιουσιών των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης διήρκεσε 6 ώρες περίπου. Στίς 12 τα μεσάνυχτα καί, αφού οι τέλεια οργανωμένες ομάδες είχαν σχεδόν ολοκληρώσει το έργο τους, η Τουρκική Κυβέρνηση ευαρεστήθηκε να κηρύξει Στρατιωτικό Νόμο σε μια Πόλη παραδομένη στις φλόγες.
Το σχέδιο τους σημείωσε καταπληκτική επιτυχία.
Το σύνολο σχεδόν των ελληνικών περιουσιών καταστράφηκε.
Ό ελληνικός πληθυσμός τρομοκρατήθηκε.
Οί απειλές για τη ζωή όσων είχαν επιβιώσει ήταν διάχυτες στην ατμόσφαιρα.
Ό στόχος τους λαβώθηκε θανάσιμα, Ό Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης δεν επρόκειτο να συνέλθει ποτέ από το χτύπημα της νύχτας αυτής.
Σιγά-σιγά καραβάνια ολόκληρα από Ελληνες εγκατέλειπαν την Βασιλεύουσα για να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τη ζωή τους.
Κακώς πολεμήσαμε ενάντια στον Χίτλερ.
Ας θυμηθούμε τους μπακάληδες.
Τους δόθηκε η δυνατότητα να φτιάξουν Συνεταιρισμούς, Μίνι-Μάρκετ και γλυκάθηκαν.
Ζήτησαν παραπάνω νομικά πλαίσια-προνόμοια σε εισαγωγές και τους δόθηκαν.
Έτσι έσπασαν μόνοι τους τις ασφάλειες του επαγγέλματός τους και ανοίξαν μόνοι τους τις πόρτες στις ξένες αλλυσίδες οι οποίες και τους εξαφάνισαν όλους.
Ακριβές ήταν και οι μίζες για να πέσουν φαρδειές-πλατειές οι υπογραφές Πρόεδρων Εργατοπατεράδων όλων των Κλάδων.
Επιδοτήσεις για να ξηλωθούν οι ελιές, για να μην παράγεται τίποτε.
Απο παραγωγοί γίναμε αγοραστές μεταλλαγμένων κ.α.
Και όλα αυτά υπο την προτροπή την καθοδήγηση τις ευλογίες του Κράτους.
Δηλαδή των Κυβερνήσεων που μόνον για αυτό το σχέδιο, της καταστροφής της Ελλάδος, όλες τους τηρήσανε το "ΣΥΝΕΧΕΙΑ - ΣΥΝΕΠΕΙΑ του ΚΡΑΤΟΥΣ", και τις έξωθεν εντολές.
Ναί κυρίες και κύριοι, εξ αιτίας όλων αυτών, που αλληλο-αθωώνονται στα δικά τους εικονικά δικαστήρια, καταντήσαμε στο σήμερα.
Ουδείς Έλλην Κυβερνήτης μετά Καποδίστρια.
Κανείς απο αυτούς δέν ήξερε οτι ΕΟΚ-ΕΕ είχαν ως πρότυπό τους την Κίνα;
Μιά αυτοκρατορία Δούλων που θα δουλεύουν μόνον για μιά φέτα ψωμί;
Οι Διοικητές της 3ης Παγκοσμίου Καθέτου Ζώνης Διοικήσεως, οι Γερμανοί, απο τους πρωτεργάτες αυτού του οράματος αφού διέλυσαν τα πάντα στην Ελλάδα με τους απεσταλμένους εδώ ως πρωθυπουργούς-υπουργούς, έρχονται και δείχνουν το σημείο που πρέπει να υπογράψουν ΤΩΡΑ τα πολιτικά μας ανδρείκελλα.
Όποια Γερμανική επιχείρηση ΒΙΤΡΙΝΑΣ (θέσεις εργασίας ή πιό όμορφα επενδύσεις) εγκατασταθεί στην Ελλάδα να είναι ένα αυτόνομο Κράτος εν Κράτει.
Να μήν υπόκεινται σε καμμία υποχρέωση φορολογίας ή νόμου, αλλα και να μήν υπάρχει απολύτως κανένας περιορισμός-απαίτηση για το ΕΔΑΦΟΣ και το ΥΠΕΔΑΦΟΣ στο οποίο θα εδράζει, εκ μέρους του Ελληνικού (πρώην) Κράτους.
Τους δόθηκε η δυνατότητα να φτιάξουν Συνεταιρισμούς, Μίνι-Μάρκετ και γλυκάθηκαν.
Ζήτησαν παραπάνω νομικά πλαίσια-προνόμοια σε εισαγωγές και τους δόθηκαν.
Έτσι έσπασαν μόνοι τους τις ασφάλειες του επαγγέλματός τους και ανοίξαν μόνοι τους τις πόρτες στις ξένες αλλυσίδες οι οποίες και τους εξαφάνισαν όλους.
Ακριβές ήταν και οι μίζες για να πέσουν φαρδειές-πλατειές οι υπογραφές Πρόεδρων Εργατοπατεράδων όλων των Κλάδων.
Επιδοτήσεις για να ξηλωθούν οι ελιές, για να μην παράγεται τίποτε.
Απο παραγωγοί γίναμε αγοραστές μεταλλαγμένων κ.α.
Και όλα αυτά υπο την προτροπή την καθοδήγηση τις ευλογίες του Κράτους.
Δηλαδή των Κυβερνήσεων που μόνον για αυτό το σχέδιο, της καταστροφής της Ελλάδος, όλες τους τηρήσανε το "ΣΥΝΕΧΕΙΑ - ΣΥΝΕΠΕΙΑ του ΚΡΑΤΟΥΣ", και τις έξωθεν εντολές.
Ναί κυρίες και κύριοι, εξ αιτίας όλων αυτών, που αλληλο-αθωώνονται στα δικά τους εικονικά δικαστήρια, καταντήσαμε στο σήμερα.
Ουδείς Έλλην Κυβερνήτης μετά Καποδίστρια.
Κανείς απο αυτούς δέν ήξερε οτι ΕΟΚ-ΕΕ είχαν ως πρότυπό τους την Κίνα;
Μιά αυτοκρατορία Δούλων που θα δουλεύουν μόνον για μιά φέτα ψωμί;
Οι Διοικητές της 3ης Παγκοσμίου Καθέτου Ζώνης Διοικήσεως, οι Γερμανοί, απο τους πρωτεργάτες αυτού του οράματος αφού διέλυσαν τα πάντα στην Ελλάδα με τους απεσταλμένους εδώ ως πρωθυπουργούς-υπουργούς, έρχονται και δείχνουν το σημείο που πρέπει να υπογράψουν ΤΩΡΑ τα πολιτικά μας ανδρείκελλα.
Όποια Γερμανική επιχείρηση ΒΙΤΡΙΝΑΣ (θέσεις εργασίας ή πιό όμορφα επενδύσεις) εγκατασταθεί στην Ελλάδα να είναι ένα αυτόνομο Κράτος εν Κράτει.
Να μήν υπόκεινται σε καμμία υποχρέωση φορολογίας ή νόμου, αλλα και να μήν υπάρχει απολύτως κανένας περιορισμός-απαίτηση για το ΕΔΑΦΟΣ και το ΥΠΕΔΑΦΟΣ στο οποίο θα εδράζει, εκ μέρους του Ελληνικού (πρώην) Κράτους.
Όλο αυτό, μετά τις Κυβερνητικές αποφάσεις, μεταφράζεται:
ΚΑΚΩΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΜΜΑΧΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΚΑΚΩΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΜΜΑΧΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα - Ένα τεράστιο ΨΕΜΑ!
Σε μια εποχή, όπου οι λέξεις «ηθική», «φυσιολογικό» και «οικογένεια» έχουν χάσει τη σημασία τους, η προώθηση κι η παρουσίαση του φαινομένου της ομοφυλοφιλίας ως μιας υγιούς κατάστασης έρχεται να καθίσει σαν κερασάκι στην τούρτα της αποδόμησης των αξιών, των ηθών, του ίδιου του ανθρώπου.
Λόγω του ψευτοπροοδευτισμού και της «απελευθέρωσης» - κατάλυσης των ηθών το λέω εγώ - που επικρατεί στις μέρες μας, η εξάπλωση του φαινομένου έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις και με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό.Μα πώς γίνεται να είναι φυσιολογικό, αφού είναι ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ, ενάντιο στη φύση δηλαδή;
Προσπαθούν να μας πείσουν να το δεχτούμε, ονομάζοντάς μας ρατσιστές, απαιτώντας δικαιώματα στο γάμο και την οικογένεια, ακόμα και να υιοθετούν παιδιά.
Ε, λοιπόν, ΟΧΙ!
Θες να είσαι ομοφυλόφιλος;
Ωραία, δικαίωμά σου!
Κράτα το, όμως, για τον εαυτό σου.
Δεν έχεις το δικαίωμα να καταλύεις τους ιερούς θεσμούς του γάμου και της οικογενείας!
Δεν έχεις δικαίωμα να υιοθετήσεις ένα παιδί, βιάζοντας το νόμο της φύσης που θέλει την οικογένεια να απαρτίζεται από πατέρα (άρρεν), μητέρα (θήλυ) και παιδιά.
Και σίγουρα δεν έχεις δικαίωμα με τη στάση σου να επέμβεις στη διαμόρφωση του δικού μου παιδιού, ώστε να μάθει να θεωρεί το αφύσικο φυσιολογικό, όταν θα μεγαλώνει βλέποντας ομόφυλα ζευγάρια να φιλιούνται στα πάρκα ή να κρατιούνται χέρι-χέρι στο δρόμο.
Δεν έχεις το δικαίωμα κι εγώ δεν είμαι υποχρεωμένη να τα ανεχτώ όλα αυτά!
Μεταξύ άλλων γελοίων επιχειρημάτων, προκειμένου να στηρίξουν την αστήρικτη θέση τους, έχουν υιοθετήσει τη… θεσμική καταξίωση της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα. Βασισμένοι τόσο σε εικασίες όσο και σε τμηματικές νεοελληνικές μεταφράσεις, που δε μπορούν να αποδώσουν επακριβώς το νόημα των αρχαίων όρων, αφού η σημασία τους έχει μεταβληθεί μέσα στους αιώνες, ισχυρίζονται πως η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα ήταν όχι απλά παραδεκτή και διαδεδομένη, αλλά και θεσμοθετημένη.
Ένα ακόμη από αυτά τα επιχειρήματα, που θέλουν τους προπάτορές μας... κουνιστούς, είναι και οι ομοφυλοφιλικές αναπαραστάσεις σε ευρήματα αρχαίων αγγείων.
Δε μας λένε, όμως, πως το ποσοστό αυτών των αναπαραστάσεων είναι από ελάχιστο έως μηδαμινό σε σχέση με το σύνολο. Τους διαφεύγει ακόμα – και μάλλον όχι τυχαία – η έννοια της ειρωνείας και του σαρκασμού.
Τους διαφεύγουν οι σατυρικές γκραβούρες του Μεσαίωνα, αλλά και ύστερων εποχών, όταν ο καλλιτέχνης ήθελε να καυτηριάσει ένα γεγονός.
Κάτι σαν τα σημερινά κόμιξ/γελοιογραφίες.
Ως μέγιστό τους επιχείρημα ωστόσο φέρουν το Συμπόσιο του Πλάτωνα, το οποίο αν το διαβάσει κανείς αγνοώντας πολλά άλλα κείμενα, είναι λογικό να του δημιουργηθεί εσφαλμένη αντίληψη. Ωστόσο, ακόμα και να ‘χει κανείς πλήρη άγνοια περί της νομοθεσίας σχετικά με την ομοφυλία στην αρχαία Αθήνα, θα αρκούσε να γνωρίζει την αυθεντική αρχαιοελληνική σημασία των όρων «έρωτας» «εραστής» και «ερωμένος», που προκύπτουν από το ρήμα «εράω-ερώ», το οποίο σημαίνει «αγαπώ/επιθυμώ» χωρίς να εμπεριέχει καμία σεξουαλική υπόνοια. Ο πλατωνικός έρως, άλλωστε, όπως ορίζεται ξεκάθαρα στο Συμπόσιο, είναι ψυχική ανάταση και καθόλου σεξουαλική διέγερση.
Αστήρικτο, λοιπόν, το επιχείρημα περί Συμποσίου, αφού ο έρως στην αρχαία Ελλάδα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτό που ονομάζουμε σήμερα έρωτα, αλλά σήμαινε την βαθύτατη αγάπη και το σεβασμό, τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ του παιδαγωγού και του παιδευόμενου.
Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, εφ’ όσον μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα. Αν σήμερα το παρερμηνεύουμε και δε μπορούμε να το κατανοήσουμε, είναι γιατί εμείς έχουμε διαφθαρεί, έχοντας καταστήσει τη σεξουαλική πράξη ως το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο κόσμος κι έχοντας παραμερίσει τις αξίες και τις αρετές του πνεύματος.
Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε το κάλλος ως ιδανικό, αλλά το συνδέσαμε απαραίτητα με τη συνουσία.
Κάτι ακόμα απλό που μπορούμε να σκεφτούμε, για να αντιληφθούμε τις θέσεις περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα, είναι η ίδια η λέξη «κίναιδος».
Η λέξη σημαίνει «ο κινών την αιδώ» (κινώ + αιδώς). Υπάρχει, άλλωστε, και ο εξής γνωστός μύθος του Αισώπου, ο οποίος αποσαφηνίζει πως οι αρχαίοι Έλληνες κατεδείκνυαν την ομοφυλοφιλία ως κάτι αισχρό: «Όταν ο Ζευς έπλασε τους ανθρώπους, τις άλλες ψυχικές ιδιότητες αμέσως τις έβαλε μέσα τους, μόνο τη ντροπή (αιδώ) εξέχασε. Επειδή δεν ήξερε από ποιο σημείο να την εισάγει, την πρόσταξε να μπει από τον πρωκτό. Εκείνη αρχικώς προέβαλε αντιρρήσεις και δυσανασχετούσε, κι επειδή εντόνως διαφωνούσε, είπε: “Μόνο με αυτήν τη συμφωνία δέχομαι να εισέλθω, αν οποιοσδήποτε εισέλθει μετά από ‘μένα, τότε ευθύς αμέσως εγώ εξέρχομαι. Από τον λόγο αυτόν και ύστερα όλοι οι πόρνοι να είναι ξεδιάντροποι.”»
Ως επίλογο θα ήθελα να αφήσω τους ίδιους τους αρχαίους ημών προγόνους να μιλήσουν, ως η πλέον αξιόπιστη πηγή πληροφοριών.
«Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω».
Δηλαδή:
αν κάποιος Αθηναίος συνάψει ομοφυλοφιλική σχέση με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις:
1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων
2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας
3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού
4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας
5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου
6. δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος - ανισόρροπος)
7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς
8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες
9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς
όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά ενεργήσει αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο!
(ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ Βιβλίο 5 κεφάλαιο 5 άρθρο 332)
Ο Αισχύνης αναφέρει επιπλέον νομοθετικά πλαίσια επί του θέματος τα εξής:
«Oι διδάσκαλοι να μην ανοίγουν τα σχολεία πριν ανατείλει ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν από την δύση του. Να μην επιτρέπεται σε όσους έχουν μεγαλύτερη ηλικία από τα παιδιά να εισέρχονται στα σχολεία, όταν υπάρχουν μέσα παιδιά, εκτός αν πρόκειται για τον υιό, τον αδελφό ‘ή τον γαμπρό του διδασκάλου. Εάν κάποιος παραβεί αυτή την απαγόρευση και εισέλθει στο σχολείο, θα τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Επίσης οι επί κεφαλής της παλαίστρας να μην επιτρέπουν, επ’ ουδενί λόγο, σε κανέναν ενήλικο να κάθεται μαζί με τα παιδιά στις Εορτές του Ερμή. Εάν κάτι τέτοιο συμβεί ο επί κεφαλής της παλαίστρας είναι ένοχος παραβάσεως του νόμου περί διαφθοράς των ελευθέρων παίδων.»
(Aισχίνου, Nόμος Aττικού Δικαίου – Kατά Tιμάρχου 12)
«Εάν κάποιος ωθήσει σε ασέλγεια ελεύθερο παίδα, να καταγγέλλεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον που έχει την κηδεμονίαν του παιδός, αφού προηγουμένως αναγράψει στην μήνυση την ποινή που θεωρεί άξια για τον δράστη. Aν δε ο μηνυθείς καταδικασθεί, να παραδοθεί στους ένδεκα και να θανατωθεί αυθημερόν.»
(Aισχίνου, Nόμος Σόλωνος – Kατά Tιμάρχου 16)
Και ενώ όλα αυτά ελάμβαναν χώρα στην Αθήνα, κάτι αντίστοιχο ίσχυε και στην Σπάρτη.
«Ο δε Λυκούργος Εναντία και τούτοις πάσι γνούς, ει μεν τις αυτός ων οίον δει αγασθείς ψυχήν παιδός πειρώτο άμεμπτον φίλον αποτελέσασθαι και συν-είναι, επήνει και καλλίστην παιδείαν ταύτην ενόμιζεν.Ει δε τις παιδός σώματος ορεγόμενος φανείη, αίσχιστον τούτο θείς εποίησεν εν Λακεδαίμονι μηδέν ήττον εραστάς παιδικών απέχεσθαι ή γονείς παίδων ή και αδελφοί αδελφών εις αφροδίσια απέχοντα.»
Δηλαδή:
«Ο Λυκούργος όμως, αντιθέτως προς όλα ταύτα πιστεύων, επεδοκίμαζε μόνον το εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχική αρετήν του παιδίου, προσεπάθη να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των αμέμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν όμως επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικόν σώμα, επειδή ο Λυκούργος εθεώρη τούτο πολύ αναίσχυντον, ενομοθέτησεν εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί από τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδισίους (ερωτικάς) σχέσεις οι γονείς από τα τέκνα των και οι αδελφοί από τους αδελφούς των».
(Ξενοφώντος, Λακεδαιμονίων Πολιτεία ΙΙ, 13)
«Εράν των την ψυχήν σπουδαίων παίδων εφείτο. Το δε πλησιάζειν αισχρόν νενόμιστο, ως του σώματος λερων τας αλλ΄ ου της ψυχής. Ο δ’ εγκληθείς ως επ’ αισχύνη πλησιάζων άτιμος διά βίου ην».
δηλαδή:
«Το να ερωτεύεται κανείς την ψυχή των σπουδαίων παιδιών επιτρέπονταν, αλλά το να τα πλησιάσει κανείς σεξουαλικά θεωρούνταν ντροπή, επειδή έδιναν βάρος στο σώμα και όχι στην ψυχή. Εκείνος που καταδικαζόταν, επειδή πλησίαζε ερωτικά με τρόπο αισχρό (υλικό-σωματικό) το αγόρι, τιμωρούνταν με ατίμωση δια βίου.»
(Πλούταρχος Ηθικά, Τόμος 6, “Τα παλαιά των Λακεδαιμονίων Επιτηδεύματα Β7”)
Ο Αιλιανός επίσης μας ενημερώνει ότι:
«O Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε καμία σχέση με αισχρότητες. Eάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια εις βάρος του ή εάν κάποιος άλλος έφηβος επιχειρούσε να ασελγήσει εις βάρος κάποιου άλλου, δεν συνέφερε κανέναν απ' τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη, αφού σε τέτοια περίπτωση ή εξοριζόντουσαν εφ' όρου ζωής από την Σπάρτη ή έχαναν την ζωή τους.»
(Αιλιανού στο έργο του «Ποικίλη Ιστορία» III, 12)
Ο Πλάτων στους «Νόμους», καταδικάζει απερίφραστα ως αφύσικο τον σαρκικό έρωτα μεταξύ αρρένων:
«Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν.»
Δηλαδή:
«Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν).»
(Πλάτωνος Νόμοι 836c-e)
«...ει γάρ τις ακολουθών τη φύσει θήσει τον προ του Λαίου νόμον, λέγων ως ορθώς είχεν το αρρένων και νέων μη κοινωνείν καθάπερ θηλειών προς μίξειν αφροδισίων, μάρτυρα παραγόμενος την θηρίων φύσιν και δεικνύς προς τα τοιαύτα ουχ απτόμενον άρρενα άρρενος δια το μη φύσει τούτο είναι, ταχ’ αν χρώτο πιθανώ λόγω...»
(Πλουτάρχου, περί Αλεξάνδρου τύχης ή Αρετής Λόγος Α' 12)
«Αλέξανδρος δε, Φιλοξένου του της παραλίας υπάρχου γράψαντος, ότι παίς εν Ιωνία γέγονεν οίος ουκ άλλος ώραν και είδος, και πυνθανομένου δια των γραμμάτων ει αναπέμψη, πικρώς αντέγραψεν ω κάκιστ’ ανθρώπων, τι μοι πώποτε τοιούτο συνέγνως, ίνα τοιαύταις με κολακεύσης ηδοναίς;»
Δηλαδή:
«Και ο Αλέξανδρος, όταν του έγραψε ο Φιλόξενος, ο κυβερνήτης της παραλίας ότι υπάρχει στην Ιωνία ένα παιδί που, όμοιο στην ομορφιά του δεν ξανάγινε ποτέ, και ζητούσε να πληροφορηθή με γράμμα, αν ήθελε να του το στείλη, ο Αλέξανδρος του έγραψε απαντώντας αυστηρά: "Ω πιο κακέ απ’ όλους τους ανθρώπους, με ξέρεις ανακατεμένο, ποτέ, με τέτοιες βρωμοδουλειές, για να με κολακεύσης με τέτοιου είδους απολαύσεις;»
Βάσει των παραπάνω, γίνεται σαφές, πως η ομοφυλοφιλία ήταν μεν γνωστή – σε κάθε εποχή υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές – δεν ήταν όμως θεσμοθετημένη και κοινώς αποδεκτή, αλλά αντιθέτως κατακριτέα τόσο από την κοινή συνείδηση, όσο και από τους νόμους της πόλης. Οι κίναιδοι στην αρχαιότητα θεωρούταν απεχθείς, μιάσματα κι η ομοφυλοφιλία αντιμετωπιζόταν με αυστηρότητα. Οι ισχυρισμοί, λοιπόν, των υπερμάχων της, σήμερα, που προσπαθούν να μας περάσουν μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας, είναι εντελώς ανυπόστατοι και αστείοι.
Ατρυτώνη Αθηνά
Προσπαθούν να μας πείσουν να το δεχτούμε, ονομάζοντάς μας ρατσιστές, απαιτώντας δικαιώματα στο γάμο και την οικογένεια, ακόμα και να υιοθετούν παιδιά.
Ε, λοιπόν, ΟΧΙ!
Θες να είσαι ομοφυλόφιλος;
Ωραία, δικαίωμά σου!
Κράτα το, όμως, για τον εαυτό σου.
Δεν έχεις το δικαίωμα να καταλύεις τους ιερούς θεσμούς του γάμου και της οικογενείας!
Δεν έχεις δικαίωμα να υιοθετήσεις ένα παιδί, βιάζοντας το νόμο της φύσης που θέλει την οικογένεια να απαρτίζεται από πατέρα (άρρεν), μητέρα (θήλυ) και παιδιά.
Και σίγουρα δεν έχεις δικαίωμα με τη στάση σου να επέμβεις στη διαμόρφωση του δικού μου παιδιού, ώστε να μάθει να θεωρεί το αφύσικο φυσιολογικό, όταν θα μεγαλώνει βλέποντας ομόφυλα ζευγάρια να φιλιούνται στα πάρκα ή να κρατιούνται χέρι-χέρι στο δρόμο.
Δεν έχεις το δικαίωμα κι εγώ δεν είμαι υποχρεωμένη να τα ανεχτώ όλα αυτά!
Μεταξύ άλλων γελοίων επιχειρημάτων, προκειμένου να στηρίξουν την αστήρικτη θέση τους, έχουν υιοθετήσει τη… θεσμική καταξίωση της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα. Βασισμένοι τόσο σε εικασίες όσο και σε τμηματικές νεοελληνικές μεταφράσεις, που δε μπορούν να αποδώσουν επακριβώς το νόημα των αρχαίων όρων, αφού η σημασία τους έχει μεταβληθεί μέσα στους αιώνες, ισχυρίζονται πως η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα ήταν όχι απλά παραδεκτή και διαδεδομένη, αλλά και θεσμοθετημένη.
Ένα ακόμη από αυτά τα επιχειρήματα, που θέλουν τους προπάτορές μας... κουνιστούς, είναι και οι ομοφυλοφιλικές αναπαραστάσεις σε ευρήματα αρχαίων αγγείων.
Δε μας λένε, όμως, πως το ποσοστό αυτών των αναπαραστάσεων είναι από ελάχιστο έως μηδαμινό σε σχέση με το σύνολο. Τους διαφεύγει ακόμα – και μάλλον όχι τυχαία – η έννοια της ειρωνείας και του σαρκασμού.
Τους διαφεύγουν οι σατυρικές γκραβούρες του Μεσαίωνα, αλλά και ύστερων εποχών, όταν ο καλλιτέχνης ήθελε να καυτηριάσει ένα γεγονός.
Κάτι σαν τα σημερινά κόμιξ/γελοιογραφίες.
Ως μέγιστό τους επιχείρημα ωστόσο φέρουν το Συμπόσιο του Πλάτωνα, το οποίο αν το διαβάσει κανείς αγνοώντας πολλά άλλα κείμενα, είναι λογικό να του δημιουργηθεί εσφαλμένη αντίληψη. Ωστόσο, ακόμα και να ‘χει κανείς πλήρη άγνοια περί της νομοθεσίας σχετικά με την ομοφυλία στην αρχαία Αθήνα, θα αρκούσε να γνωρίζει την αυθεντική αρχαιοελληνική σημασία των όρων «έρωτας» «εραστής» και «ερωμένος», που προκύπτουν από το ρήμα «εράω-ερώ», το οποίο σημαίνει «αγαπώ/επιθυμώ» χωρίς να εμπεριέχει καμία σεξουαλική υπόνοια. Ο πλατωνικός έρως, άλλωστε, όπως ορίζεται ξεκάθαρα στο Συμπόσιο, είναι ψυχική ανάταση και καθόλου σεξουαλική διέγερση.
Αστήρικτο, λοιπόν, το επιχείρημα περί Συμποσίου, αφού ο έρως στην αρχαία Ελλάδα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτό που ονομάζουμε σήμερα έρωτα, αλλά σήμαινε την βαθύτατη αγάπη και το σεβασμό, τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ του παιδαγωγού και του παιδευόμενου.
Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, εφ’ όσον μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα. Αν σήμερα το παρερμηνεύουμε και δε μπορούμε να το κατανοήσουμε, είναι γιατί εμείς έχουμε διαφθαρεί, έχοντας καταστήσει τη σεξουαλική πράξη ως το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο κόσμος κι έχοντας παραμερίσει τις αξίες και τις αρετές του πνεύματος.
Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε το κάλλος ως ιδανικό, αλλά το συνδέσαμε απαραίτητα με τη συνουσία.
Κάτι ακόμα απλό που μπορούμε να σκεφτούμε, για να αντιληφθούμε τις θέσεις περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα, είναι η ίδια η λέξη «κίναιδος».
Η λέξη σημαίνει «ο κινών την αιδώ» (κινώ + αιδώς). Υπάρχει, άλλωστε, και ο εξής γνωστός μύθος του Αισώπου, ο οποίος αποσαφηνίζει πως οι αρχαίοι Έλληνες κατεδείκνυαν την ομοφυλοφιλία ως κάτι αισχρό: «Όταν ο Ζευς έπλασε τους ανθρώπους, τις άλλες ψυχικές ιδιότητες αμέσως τις έβαλε μέσα τους, μόνο τη ντροπή (αιδώ) εξέχασε. Επειδή δεν ήξερε από ποιο σημείο να την εισάγει, την πρόσταξε να μπει από τον πρωκτό. Εκείνη αρχικώς προέβαλε αντιρρήσεις και δυσανασχετούσε, κι επειδή εντόνως διαφωνούσε, είπε: “Μόνο με αυτήν τη συμφωνία δέχομαι να εισέλθω, αν οποιοσδήποτε εισέλθει μετά από ‘μένα, τότε ευθύς αμέσως εγώ εξέρχομαι. Από τον λόγο αυτόν και ύστερα όλοι οι πόρνοι να είναι ξεδιάντροποι.”»
Ως επίλογο θα ήθελα να αφήσω τους ίδιους τους αρχαίους ημών προγόνους να μιλήσουν, ως η πλέον αξιόπιστη πηγή πληροφοριών.
«Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω».
Δηλαδή:
αν κάποιος Αθηναίος συνάψει ομοφυλοφιλική σχέση με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις:
1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων
2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας
3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού
4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας
5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου
6. δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος - ανισόρροπος)
7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς
8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες
9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς
όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά ενεργήσει αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο!
(ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ Βιβλίο 5 κεφάλαιο 5 άρθρο 332)
Ο Αισχύνης αναφέρει επιπλέον νομοθετικά πλαίσια επί του θέματος τα εξής:
«Oι διδάσκαλοι να μην ανοίγουν τα σχολεία πριν ανατείλει ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν από την δύση του. Να μην επιτρέπεται σε όσους έχουν μεγαλύτερη ηλικία από τα παιδιά να εισέρχονται στα σχολεία, όταν υπάρχουν μέσα παιδιά, εκτός αν πρόκειται για τον υιό, τον αδελφό ‘ή τον γαμπρό του διδασκάλου. Εάν κάποιος παραβεί αυτή την απαγόρευση και εισέλθει στο σχολείο, θα τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Επίσης οι επί κεφαλής της παλαίστρας να μην επιτρέπουν, επ’ ουδενί λόγο, σε κανέναν ενήλικο να κάθεται μαζί με τα παιδιά στις Εορτές του Ερμή. Εάν κάτι τέτοιο συμβεί ο επί κεφαλής της παλαίστρας είναι ένοχος παραβάσεως του νόμου περί διαφθοράς των ελευθέρων παίδων.»
(Aισχίνου, Nόμος Aττικού Δικαίου – Kατά Tιμάρχου 12)
«Εάν κάποιος ωθήσει σε ασέλγεια ελεύθερο παίδα, να καταγγέλλεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον που έχει την κηδεμονίαν του παιδός, αφού προηγουμένως αναγράψει στην μήνυση την ποινή που θεωρεί άξια για τον δράστη. Aν δε ο μηνυθείς καταδικασθεί, να παραδοθεί στους ένδεκα και να θανατωθεί αυθημερόν.»
(Aισχίνου, Nόμος Σόλωνος – Kατά Tιμάρχου 16)
Και ενώ όλα αυτά ελάμβαναν χώρα στην Αθήνα, κάτι αντίστοιχο ίσχυε και στην Σπάρτη.
«Ο δε Λυκούργος Εναντία και τούτοις πάσι γνούς, ει μεν τις αυτός ων οίον δει αγασθείς ψυχήν παιδός πειρώτο άμεμπτον φίλον αποτελέσασθαι και συν-είναι, επήνει και καλλίστην παιδείαν ταύτην ενόμιζεν.Ει δε τις παιδός σώματος ορεγόμενος φανείη, αίσχιστον τούτο θείς εποίησεν εν Λακεδαίμονι μηδέν ήττον εραστάς παιδικών απέχεσθαι ή γονείς παίδων ή και αδελφοί αδελφών εις αφροδίσια απέχοντα.»
Δηλαδή:
«Ο Λυκούργος όμως, αντιθέτως προς όλα ταύτα πιστεύων, επεδοκίμαζε μόνον το εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχική αρετήν του παιδίου, προσεπάθη να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των αμέμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν όμως επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικόν σώμα, επειδή ο Λυκούργος εθεώρη τούτο πολύ αναίσχυντον, ενομοθέτησεν εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί από τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδισίους (ερωτικάς) σχέσεις οι γονείς από τα τέκνα των και οι αδελφοί από τους αδελφούς των».
(Ξενοφώντος, Λακεδαιμονίων Πολιτεία ΙΙ, 13)
«Εράν των την ψυχήν σπουδαίων παίδων εφείτο. Το δε πλησιάζειν αισχρόν νενόμιστο, ως του σώματος λερων τας αλλ΄ ου της ψυχής. Ο δ’ εγκληθείς ως επ’ αισχύνη πλησιάζων άτιμος διά βίου ην».
δηλαδή:
«Το να ερωτεύεται κανείς την ψυχή των σπουδαίων παιδιών επιτρέπονταν, αλλά το να τα πλησιάσει κανείς σεξουαλικά θεωρούνταν ντροπή, επειδή έδιναν βάρος στο σώμα και όχι στην ψυχή. Εκείνος που καταδικαζόταν, επειδή πλησίαζε ερωτικά με τρόπο αισχρό (υλικό-σωματικό) το αγόρι, τιμωρούνταν με ατίμωση δια βίου.»
(Πλούταρχος Ηθικά, Τόμος 6, “Τα παλαιά των Λακεδαιμονίων Επιτηδεύματα Β7”)
Ο Αιλιανός επίσης μας ενημερώνει ότι:
«O Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε καμία σχέση με αισχρότητες. Eάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια εις βάρος του ή εάν κάποιος άλλος έφηβος επιχειρούσε να ασελγήσει εις βάρος κάποιου άλλου, δεν συνέφερε κανέναν απ' τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη, αφού σε τέτοια περίπτωση ή εξοριζόντουσαν εφ' όρου ζωής από την Σπάρτη ή έχαναν την ζωή τους.»
(Αιλιανού στο έργο του «Ποικίλη Ιστορία» III, 12)
Ο Πλάτων στους «Νόμους», καταδικάζει απερίφραστα ως αφύσικο τον σαρκικό έρωτα μεταξύ αρρένων:
«Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν.»
Δηλαδή:
«Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν).»
(Πλάτωνος Νόμοι 836c-e)
«...ει γάρ τις ακολουθών τη φύσει θήσει τον προ του Λαίου νόμον, λέγων ως ορθώς είχεν το αρρένων και νέων μη κοινωνείν καθάπερ θηλειών προς μίξειν αφροδισίων, μάρτυρα παραγόμενος την θηρίων φύσιν και δεικνύς προς τα τοιαύτα ουχ απτόμενον άρρενα άρρενος δια το μη φύσει τούτο είναι, ταχ’ αν χρώτο πιθανώ λόγω...»
(Πλουτάρχου, περί Αλεξάνδρου τύχης ή Αρετής Λόγος Α' 12)
«Αλέξανδρος δε, Φιλοξένου του της παραλίας υπάρχου γράψαντος, ότι παίς εν Ιωνία γέγονεν οίος ουκ άλλος ώραν και είδος, και πυνθανομένου δια των γραμμάτων ει αναπέμψη, πικρώς αντέγραψεν ω κάκιστ’ ανθρώπων, τι μοι πώποτε τοιούτο συνέγνως, ίνα τοιαύταις με κολακεύσης ηδοναίς;»
Δηλαδή:
«Και ο Αλέξανδρος, όταν του έγραψε ο Φιλόξενος, ο κυβερνήτης της παραλίας ότι υπάρχει στην Ιωνία ένα παιδί που, όμοιο στην ομορφιά του δεν ξανάγινε ποτέ, και ζητούσε να πληροφορηθή με γράμμα, αν ήθελε να του το στείλη, ο Αλέξανδρος του έγραψε απαντώντας αυστηρά: "Ω πιο κακέ απ’ όλους τους ανθρώπους, με ξέρεις ανακατεμένο, ποτέ, με τέτοιες βρωμοδουλειές, για να με κολακεύσης με τέτοιου είδους απολαύσεις;»
Βάσει των παραπάνω, γίνεται σαφές, πως η ομοφυλοφιλία ήταν μεν γνωστή – σε κάθε εποχή υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές – δεν ήταν όμως θεσμοθετημένη και κοινώς αποδεκτή, αλλά αντιθέτως κατακριτέα τόσο από την κοινή συνείδηση, όσο και από τους νόμους της πόλης. Οι κίναιδοι στην αρχαιότητα θεωρούταν απεχθείς, μιάσματα κι η ομοφυλοφιλία αντιμετωπιζόταν με αυστηρότητα. Οι ισχυρισμοί, λοιπόν, των υπερμάχων της, σήμερα, που προσπαθούν να μας περάσουν μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας, είναι εντελώς ανυπόστατοι και αστείοι.
Ατρυτώνη Αθηνά
Η ζωή εις το πλοίον.
Η ζωή σε ένα πολεμικό πλοίο του Β’ΠΠ.
…όπως την έζησε και την περιγράφει ο Αντιναύαρχος Ιωάννης Ν. Τούμπας
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ι. Ν. Τούμπα «Εχθρός Εν Όψει. Αναμνήσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», σελ. 147, Πειραιάς 2008,
Η ζωή μέσα εις ένα πολεμικόν πλοίον και ιδίως εις ένα αντιτορπιλλικόν, είναι κατά την διάρκεια του πολέμου, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Εις ένα αντιτορπιλλικόν, όλοι οι επιβαίνοντες, ο Κυβερνήτης, οι Αξιωματικοί, οι υπαξιωματικοί, και οι ναύται, αποτελούν μιαν μικράν ομοιογενή οικογένειαν, η οποία ζη, εργάζεται και αισθάνεται, κατά τρόπον τελείως ιδιότυπον.
Τρόπον ο οποίος δεν ομοιάζει καθόλου, προς τον τρόπο ζωής του Στρατού και της Αεροπορίας.
Το Καράβι, δι’ αυτούς που αποτελούν το πλήρωμά του, είναι το παν. Είναι το σπίτι τους, είναι το μέρος που κάνουν τα γυμνάσιά τους, είναι το μέσον που τους μεταφέρει ανά τον κόσμον και τέλος είναι το μέρος εις το οποίον πολεμούν.
Σκεφθείτε ολίγον όλας αυτάς τας εννοίας συγκενητρωμένας εις ένα και το αυτό. Αντιλαμβάνεσθε τότε πόσον συνδέεται, πόσον προσκολλάται κανείς εις το Καράβι του. Ο κάθε ένας το θεωρεί ιδικό του, ιδιοκτησία του. Το θεωρεί το Καράβι του. Όταν λέγει κανείς το Καράβι μου εννοεί χίλια δυο πράγματα. Το στρώμα του, το κανόνι του, το φαϊ του, τους φίλους του, τα αισθήματά του, το καθήκον του, την μοίρα του.
Το κτητικόν μου, που προσθέτει όταν κάποιος ομιλεί δια το καράβι εις το οποίον υπηρετεί, λέγει πολλά.
Ένα ιδιαίτερον χαρακτηριστικόν των πλοίων, χαρακτηριστικόν που εξηγεί πολλά, είναι ότι όλοι οι επιβαίνοντες, από τον Κυβερνήτην έως τον τελευταίον ναύτην, έχουν κοινήν την τύχην.
Τα ίδια θα περάσουν όλοι, είτε καλά είτε κακά.
Από την ίδια βόμβα θα πάνε όλοι. Δεν υπάρχει πρώτη και δευτέρα γραμμή. Όλοι ευρίσκονται πάντοτε εις την πρώτην γραμμήν. Είτε τα στοιχεία της φύσεως, είτε τον εχθρόν, θα τα αντιμετωπίσουν όλοι μαζί.
Αυτός ο τρόπος της διαβιώσεως, δημιουργεί έναν τελείως ιδιαίτερον δεσμόν μεταξύ όλων όσων συνυπηρετούν. Ο ένας ενδιαφέρεται δια τον άλλον. Ο κυβερνήτης βλέπει τους ναύτας του και εκτός της ώρας της εργασίας. Ζη μαζί τους εις δύο μέτρων απόστασιν. Είναι γείτονες. Βλέπονται ένα σωρό φορές την ημέρα. Χαμογελά ο ένας είς τον άλλον, όταν χαιρετούνται! Αυτό είναι το σημείον, εις το οποίον διαφέρουν τα Ναυτικά όλων των Κρατών, από τας άλλας Ενόπλους Δυνάμεις.
Το χαμόγελο! Το χαμόγελο του Ναυτικού. Είναι το ιδιαίτερον χαρακτηριστικόν και το προνόμιον του Ναυτικού.
Εάν δείτε ότι δεν υπάρχει χαμόγελο σε ένα καράβι, πρέπει να προσέξετε, διότι ασφαλώς κάτι στραβό θα υπάρχει.
Εις την Μέσην Ανατολήν το καράβι ήτο το παν δι’ ημάς. Είχαμε μέσα όλα τα υπάρχοντά μας και ήτο το μοναδικό σπίτι μας.
Δια τον λόγον αυτόν έπρεπε να κανονισθή αναλόγως και η ενδιαίτησις. Δια πρώτη φορά εις το Ναυτικόν, επετράπησαν τα βαλιτσάκια. Δεν εχωρούσαν εις τα ενθέμια όλα τα πράγματα των ναυτών.
Το φαγητό μας έπρεπε να το προσέξομεν περισσότερον παρά ποτέ. Χάρις εις τον άξιον ναύτην μας, τον Καπνιάν, εις τον ΑΕΤΟΝ ετρώγαμε καλλίτερα, από κάθε άλλο πλοίον. Η ίδια κουζίνα, το ίδιο φαγητό για όλους.
Ένας ναυτης μελαγχολικός, που νοσταλγούσε τους δικούς του, έπρεπε να ακούση ολίγα λόγια σοβαρά, παρηγορητικά, από τον Κυβερνήτην του. Ο Κυβερνήτης έπρεπε να δώση «κουράγιο» εις τους άνδρας του, κουράγιο όχι δια να αντιμετωπίσουν τον θάνατον εις την μάχην, αλλά κουράγιο δια να αντιμετωπίσουν την ζωήν. Και κάπου κάπου, κανένα αστείο, είναι πολύτιμο καμμιά φορά.
Αν έβλεπα κανένα ναύτην σκεπτικόν ή μελαγχολικόν, εσυνήθιζα να του λέω, ότι με τέτοια μούτρα θα τον χάσουμε τον πόλεμον! Αμέσως ερχόταν το γέλιο.
Κατόπιν τα γράμματα. Έπρεπε να διατηρηθή η ελπίς της αναμονής ενός γράμματος, ενός σημειώματος από την Πατρίδα, ο δεσμός με του ειδικούς του. Έγραψες στο σπίτι σου με τον Ερυθρό Σταυρό; Εις την αρχήν δεν πολιπίστευαν εις αυτόν τον τρόπον της αλληλογραφίας. Μόλις όμως, ύστερα από μήνας, άρχισαν να έρχονται τα πρώτα γράμματα του Ερυθρού Σταυρού από την Ελλάδα, το πράγμα άλλαξε. Όλοι εκρέμοντο από αυτό το ανεκτίμητο χαρτάκι.
Όλοι όσοι επολέμησαν μακριά από τα σπίτια τους, θα ενθυμούνται πάντοτε με ευγνωμοσύνην τον Ερυθρόν Σταυρόν, την υπέροχον αυτήν ανθρωπιστική οργάνωση.
Κατά τα ταξίδια η ζωή ήτο ρυθμισμένη μέχρι και της τελευταίας λεπτομερείας.
Όλοι ήξευραν ότι η επιτυχία μας, αλλά και ηασφάλειά μας, εξηρτώντο από τον καθένα. Δι’ αυτό, όλοι έκαναν την υπηρεσία τους με απόλυτον ευσυνειδησίαν.
Εάν κανείς δεν εγνώριζε καλά τα καθήκοντά του, σχεδόν πριν το αντιληφθή ο αρμόδιος Αξιωματικός, θα του τα είχαν μάθει αμέσως οι άλλοι ναύται.
Εις τα αντιτορπιλλικά τύπου ΑΕΤΟΣ, το διαμέρισμα του Κυβερνήτου είναι εις την πρύμνην. Αυτό εις τον σημερινόν πόλεμον σημαίνει, ότι όταν το καράβι ταξιδεύει, ο Κυβερνήτης δεν ημπορεί να μένη και να κοιμάται εκεί.
Διότι εις την θάλασσαν και ιδίως κατά την νύκτα, κάθε έκτακτον γεγονός, όπως είναι η εμφάνισης του εχθρού ή οτιδήποτε άλλο, είναι κατά κανόνα απρόοπτον, είναι τελείως αιφνίδιον και επομένως πρέπει ο Κυβερνήτης να είναι πάντοτε έτοιμος, δια να ευρεθή αμέσως εις την γέφυραν μόλις αναφερθή το παραμικρόν έκτακτον.
Λόγω τούτου, μόλις το πλοίον απέπλεεν, αμέσως, από εκείνην την στιγμήν ανέβαινα εις την γέφυραν, την οποίαν δεν εγκατέλειπα πλέον παρά μόνον όταν ετελείωνε το ταξίδι. Εκοιμώμουν εις την κάτω γέφυραν, εις ένα καναπέ του γραφείου χαρτών. Εκεί μέσα επίσης έτρωγα.
Κατά τον πόλεμον ο Κυβερνήτης μένει συνήθως άγρυπνος καθ’ όλην την νύκτα και κοιμάται κατά την ημέραν. Κατά την ημέραν είναι πάντοτε πιο εύκολα τα πράγματα. Κατά την νύκτα όμως η ασφάλεια, ή η δράσις του πλοίου είναι ζήτημα δευτερολέπτων. Φυσικά πάντοτε κοιμάται κανείς ντυμένος.
Καθ’ όλην την διάρκειαν του ταξιδιού, ο Κυβερνήτης ζη και κινείται ανάμεσα εις τας δύο γεφύρας. Όλοι οι άλλοι ημπορούν μετά την υπηρεσία τους να πάνε όπου θέλουν εις το καράβι. Ο Κυβερνήτης είναι ο μόνος που είναι κολλημένος εις την γέφυραν.
Δεν πρέπει όμως να νομίση κανείς ότι ο τρόπος αυτός της ζωής είναι ενοχλητικός δια τον Κυβερνήτην. Ομιλώ δια λογαριασμόν μου. Κάθε άλλο. Από την γέφυραν, βλέπει το κάθε τι εις το καράβι και έχει κάτω από τα μάτια του τους πάντας και τα πάντα. Τας ατελειώτου ώρας του ταξιδιού τας επερνούσα διαβάζοντας, σκεπτόμενος και κυρίως φανταζόμενος.
Ο Κυβερνήτης πρέπει να ημπορεί να φαντάζεται. Πρέπει να περνούν από το μυαλό του όλα όσα ημπορούν να του συμβούν και να προσπαθή να εύρη τον τρόπον, με τον οποίον θα τα αντιμετωπίση. Είναι ένας τρόπος και αυτός, δια να μη αιφνιδιάζεται με το παραμικρό.
Πρέπει να τονίσω εδώ, ότι πολλά, ίσως τα περισσότερα από όσα γεγονότα και επεισόδια μου συνέβησαν κατά τον πόλεμον, τα είχα φαντασθή και έτσι ευρέθην έτοιμος να τα αντιμετωπίσω αυθωρεί και κατά τον ορθότερον τρόπον. Πιστεύω, ότι ένας καλός Κυβερνήτης, πρέπει απαραιτήτως να έχει φαντασίαν.
Επίσης, οι Αξιωματικοί, είναι συνεχώς απησχολημένοι όταν το πλοίον ταξιδεύει. Διότι εκτός από τας ώρας που έχουν φυλακήν (βάρδια), απασχολούνται και επί πολλά άλλας ώρας, με το προσωπικόν και το υλικόν των επιστασιών των.
Οι Αξιωματικοί έχουν πάντοτε το νου τους εις την γέφυραν, ώστε μόλις χρειασθή, να ευρεθούν αυστογμεί επάνω. Ένας Αξιωματικός που και αυτός είναι, σαν τον Κυβερνήτην, κολλημένος εις την γέφυραν, είναι ο Αξιωματικός Ναυτιλίας.
Πάντοτε με κάτι θα έχη να ασχοληθή. Και κάθε λίγο και λιγάκι πάντοτε ο Κυβερνήτης κάτι θα έχη να του ειπή, κάτι θα έχη να τον ερωτήση.
Οι ναύται μετά την άδειά τους είναι ελεύθεροι.
Συνήθως όσοι δεν είχαν βάρδια εμαζεύοντο τα απογεύματα εις το τρίτον πυροβόλον και ετραγουδούσαν διάφορα Ελληνικά τραγούδια. Μου ήτο πολύ ευχάριστο να ακούω να φθάνουν έως την γέφυραν, σβυσμένα από την απόστασιν, τα τραγούδια αυτά των ναυτών μου, εις τους οποίους πολύ ευχαρίστως εσυγχωρούσα τας παραφωνίας των, εφ’ όσον με το τραγούδι τους μου εθύμιζαν την μακρυνήν Πατρίδα μας.
Όλη –όλη η ψυχαγωγία εν πλω, ήσαν τα τραγούδια αυτά και το ραδιόφωνον. Τα νέα τα ηκούαμεν από το το Μπι-Μπι-Σι και το Σταθμόν του Καϊρου.
Μόλις ενύκτωνεν είχαμε το περίφημο «Μπλάκ – Άουτ», την κάλυψιν φώτων. Δεν διεκρίνετο ούτε μια χαραμάδα φωτισμένη.
Το κάπνισμα εις το κατάστρωμα δεν εποτρέπετο. Έχει αποδειχθεί, ότι το φως του τσιγάρου, ημπορεί να φανή από αποστάσεως ενός μιλλίου! Δηλαδή 1852 μέτρα! Είναι απίστευτον και όμως είναι γεγονός. Ένα τσιγάρο ημπορεί να δείξη θαυμάσια εις ένα υποβρύχιον, την ύπαρξη ενός πλοίου.
Ένα τσιγάρο έχει προκαλέσει δράματα!
Ένα εμπειροπόλεμο πλήρωμα, φαίνεται από δύο πράγματα χαρακτηριστικά.
Κανείς δεν καπνίζη εις το κατάστρωμα κατά την νύκτα και κανείς δεν ομιλεί δυνατά όταν το καράβι έχει αναλάβει δράσιν, διότι όλοι γνωρίζουν, ότι κατά την νύκτα το αυτί παίζει μεγάλο ρόλον.
Όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να υπάρχη απόλυτος ησυχία δια να ημπορή να ακούη καλά ο Κυβερνήτης.
Ιδίως όταν το καράβι υφίσταται αεροπορικήν επίθεσιν κατά την νύκτα, από το αυτί του Κυβερνήτου εξαρτάται κατά πολύ η ασφάλεια του πλοίου ή ασφάλεια όλων.
Αργότερα θα ιδούμε πόσον ακριβές είναι αυτό.
Όταν εφθάναμε εις έναν λιμένα, όλοι όσοι είχαν σειρά δια να εξέλθουν εις την ξηράν, όσοι είχαν «Εξόδου», ήσαν ντυμένοι του «κουτιού». Φρεσκοξυρισμένοι, φρεσκοσιδερωμένοι, μυρωδάτοι.
Ήσαν πραγματικώς μια χαρά οι ναύται μας κατά την εποχήν εκείνην από απόψεως εμφανίσεως.
Ιδίως ήσαν πάντοτε κατακάθαροι.
Εις τα ταξίδια μας εις διάφορα μέρη τους είχαν πολύ εκπολιτίσει. Επί πλέον ήξευραν ότι εάν πάντοτε η καθαριότης έχει την αξίαν της, ιδιαιτέρως κατά τον πόλεμον, έχει μεγαλυτέραν. Διότι εάν κανείς τραυματισθή, εξαρτάται κατά πολύ από την σωματικήν του καθαριότητα να μην μολυνθή το τραύμα του. Αυτό το εγνώριζαν και το ετήρουν πολύ και οι Αρχαίοι Έλληνες. Ενθυμείστε τον καλλωπισμόν και το ξύρισμα των 300 του Λεωνίδα προ της μάχης των Θερμοπυλών. Αυτά τους είχαμε μάθει και τα είχαν καταλάβει πολύ καλά.
Δεν έχει ανάγκην ο οπλονόμος, να κυνηγά τους ναύτας δια να πλένονται. Αντιθέτως πολλά ήταν τα παράπονα του Πρώτου μηχανικού, δια την μεγάλην κατανάλωσιν νερού που είχαμε εις τον ΑΕΤΟΝ!!
Οι ναύται μας κατά κανόνα ήσαν συμπαθείς εις τους λιμένας που επηγαίναμε. Αυτό ωφείλετο εις το ότι τα γλέντια τους ήτο πολιτισμένα και ποτέ δεν υπερέβαιναν τα όρια. Είχαν μάθει να μην ενοχλούν τους κατοίκους των τόπων που επισκεπτόμεθα. Και το κυριώτερον, δεν είχαν τα μεθύσια που βλέπει κανείς εις τους ξένους ναύτας και ιδίως εις τους Αγγλοσάξωνας.
Ήδη κατά τα διάφορα ανά την Μεσόγειον ταξίδια μας, εκυκλοφορούσαμε μεταξύ τεσσάρων Κρατών. Της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και της Συρίας.
Διαφορετικά ήθη, διαφορετικά χρώματα, διαφορετικά νοιμίσματα. Όλα αυτά τα έζησαν οι ναύται μας και άρχισαν να παίρνουν το ύφος του κοσμογυρισμένου.
Ποτέ δεν μου εδημιούργησεν ζητήματα το πλήρωμά μου, εις τα διάφορα μέρη που επηγαίναμε. Ήσαν ευπρεπέστατοι. Με τον καιρόν, ο ΑΕΤΟΣ, είχε γίνει αρκετά αξιόμαχον πλοίον. Η εποχή που εκυβερνούσα ένα πλοίον, ανοργάνωτον, είχε περάσει. Τώρα ο καθείς εγνώριζε την δουλειά του καλά και εγώ ημπορούσα να βασίζομαι εις το πλοίον μου. Όταν εσημαίνετο κατά την νύκτα συναγερμός, όλαι αι θέσεις μάχης ήσαν έτοιμαι εντός ενός λεπτού! Αρκετά ικανοποιητικός χρόνος.
Παντού όπου επηγαίναμε, το πλήρωμα είχε τις παρέες του. Αλλά το «σπίτι» τους, ήτο η Αλεξάνδρεια. Εκεί ένοιωθαν σαν να ήσαν εις τον τόπον τους.
Όταν συνέβαινε να είμεθα, κατά την νύκτα, κοντά εις την Αλεξάνδρειαν, ενώ την εβομβάριδζαν οι Γερμανοί, τότε εβλέπαμε ένα καταπληκτικό θέαμα. Έμοιαζε σαν φαντασμαγορική ταινία του Ντίσνεϋ. Φαντασθείτε χιλιάδες τροχιοδεικτικών βλημάτων να πετούν προς τον ουρανόν. Φωτιστικά να φωτίζουν από ψηλά όλην την περιοχήν, λάμψεις από βόμβες που έσκαζαν κάτω, λάμψεις από εκρήξεις των αντιαεροπορικών βλημάτων που έσκαζαν εις τον αέρα, εκατοντάδες προβολέων να ερευνούν τον ουρανόν.
Οι τροχιοδείκται των αντιαεροπορικών βλημάτων, που είχαν διάφορα χρώματα, κόκκινα , μπλε, κίτρινα, επαιχνίδιζαν μεταξύ τους και όλα αυτά μαζί εφαίνοντο σαν να ήσαν έργο ενός θαυματουργού καλλιτέχνου πυροτεχνημάτων.
Ήτο ένα από τα ωραιότερα και μεγαλοπρεπέστερα θεάματα που ημπορούσε να ιδή ένας άνθρωπος. Και όμως αυτό το ωραίον θέαμα, εσκόρπιζε τον θάνατον!
Κατά τα ταξίδα μας πάντοτε υπήρχεν εις το πλοίον μια ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, ευχαριστήσεως και υπερηφανίας.
Το καλόν διοικητικόν του Υπάρχου και των Αξιωματικών του πλοίου και η πρόνοια με την οποίαν ούτοι περιέβαλλαν τους ναύτας των, συνετέλεσαν κατά πολύ εις την διαμόρφωσιν των συναισθημάτων αυτών. Είμαι βέβαιος ότι τα αισθήματα αυτά ωφείλοντο εις μεγάλον βαθμόν και εις το συναίσθημα που του εδημιούργει το υποσυνείδητον , ότι έκαναν το καθήκον τους.
Το γεγονός είναι, ότι υπήρχε πολύ κέφι και χιούμορ εις το καράβι και το κάθε τι που συνέβαινε το αντιμετώπιζαν με το γέλιο.
Μόλις εφθάναμε σε ένα λιμάνι , αμέσως ο Ναύκληρος άρχιζε με την «αγγαρείαν» του το σιγύρισμα του καραβιού. Κάτι θα είχε σκουριάσει από την θάλασσα, κάπου το χρώμα θα είχε φύγει από το κτύπημα του καραβιού στα κύματα. Αυτά έπρεπε αμέσως να διορθωθούν, να γυαλιστούν, να χρωματισθούν. Ένα καράβι πρέπει πάντοτε να είναι, όχι μόνον σιγυρισμένον, αλλά και καλοβαμένον, πρέπει να φαίνεται ωραίον, να είναι κομψόν. Το Καράβι ήτο όπως το σπίτι μας και όπως δεν αφήνεις ένα σπίτι βρώμικο και ασιγύριστο, έτσι δεν αφήνεις και το καράβι σου να είναι σε χάλια.
Έχει μεγάλην επίδρασιν επί του ηθικού, η εσωτερική τάξις και η καθαριότης, καθώς και η εξωτερική εμφάνισης του καραβιού. Ακάθαρτον και ανοικοκύρευτο καράβι, έχει κατά κανόνα άσχημον ηθικόν και ηλαττωμένη μαχητικότητα.
Οι Άγγλοι αποδίδουν εξαιρετικήν σημασίαν εις το σημείον αυτό και έχω πάντοτε παρατηρήσει εις τα φύλλα ποιότητος, που έχουν συντάξει κατά τον πόλεμον Άγγλοι Ναύαρχοι, να τονίζουν την «κομψήν εμφάνισιν του πλοίου».
Χάρις εις τον Ύπαρχον και τους Αξιωματικούς του, ο ΑΕΤΟΣ ανεφέρετο πάντοτε ως ένα εκ των πλέον περιποιημένων και κομψοτέρων πλοίων του Ελληνικού Ναυτικού.
Ένα στοιχείο που προσέθετε πολύ εις την εμφάνισιν του πλοίου, ήτο το «καμουφλάζ» του. Εκάναμε σχέδια επί σχεδίων, δια να καταλήξωμεν εις το καμουφλάζ με το οποίον θα εχρωματίζαμε τον ΑΕΤΟΝ. Έπρεπε να συνδυάσουμε χρωματισμούς, που θα απέκρυπταν κατά το δυνατόν περισσότερον, το καράβι κατά την νύκτα, με την κομψή του εμφάνισιν.
Εις το τέλος το επετύχαμε και το καμουφλάζ του ΑΕΤΟΥ ήτο ονομαστόν εις την Μεσόγειον.
Περί Αλός
…όπως την έζησε και την περιγράφει ο Αντιναύαρχος Ιωάννης Ν. Τούμπας
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ι. Ν. Τούμπα «Εχθρός Εν Όψει. Αναμνήσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», σελ. 147, Πειραιάς 2008,
 |
| ΝΜΕ/ΠΝ/ΥΙΝ. Ο Αντιναύαρχος Ιωάννης Ν. Τούμπας. ΦΩΤΟ: ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ |
Η ζωή μέσα εις ένα πολεμικόν πλοίον και ιδίως εις ένα αντιτορπιλλικόν, είναι κατά την διάρκεια του πολέμου, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Εις ένα αντιτορπιλλικόν, όλοι οι επιβαίνοντες, ο Κυβερνήτης, οι Αξιωματικοί, οι υπαξιωματικοί, και οι ναύται, αποτελούν μιαν μικράν ομοιογενή οικογένειαν, η οποία ζη, εργάζεται και αισθάνεται, κατά τρόπον τελείως ιδιότυπον.
Τρόπον ο οποίος δεν ομοιάζει καθόλου, προς τον τρόπο ζωής του Στρατού και της Αεροπορίας.
Το Καράβι, δι’ αυτούς που αποτελούν το πλήρωμά του, είναι το παν. Είναι το σπίτι τους, είναι το μέρος που κάνουν τα γυμνάσιά τους, είναι το μέσον που τους μεταφέρει ανά τον κόσμον και τέλος είναι το μέρος εις το οποίον πολεμούν.
Σκεφθείτε ολίγον όλας αυτάς τας εννοίας συγκενητρωμένας εις ένα και το αυτό. Αντιλαμβάνεσθε τότε πόσον συνδέεται, πόσον προσκολλάται κανείς εις το Καράβι του. Ο κάθε ένας το θεωρεί ιδικό του, ιδιοκτησία του. Το θεωρεί το Καράβι του. Όταν λέγει κανείς το Καράβι μου εννοεί χίλια δυο πράγματα. Το στρώμα του, το κανόνι του, το φαϊ του, τους φίλους του, τα αισθήματά του, το καθήκον του, την μοίρα του.
Το κτητικόν μου, που προσθέτει όταν κάποιος ομιλεί δια το καράβι εις το οποίον υπηρετεί, λέγει πολλά.
Ένα ιδιαίτερον χαρακτηριστικόν των πλοίων, χαρακτηριστικόν που εξηγεί πολλά, είναι ότι όλοι οι επιβαίνοντες, από τον Κυβερνήτην έως τον τελευταίον ναύτην, έχουν κοινήν την τύχην.
Τα ίδια θα περάσουν όλοι, είτε καλά είτε κακά.
Από την ίδια βόμβα θα πάνε όλοι. Δεν υπάρχει πρώτη και δευτέρα γραμμή. Όλοι ευρίσκονται πάντοτε εις την πρώτην γραμμήν. Είτε τα στοιχεία της φύσεως, είτε τον εχθρόν, θα τα αντιμετωπίσουν όλοι μαζί.
Αυτός ο τρόπος της διαβιώσεως, δημιουργεί έναν τελείως ιδιαίτερον δεσμόν μεταξύ όλων όσων συνυπηρετούν. Ο ένας ενδιαφέρεται δια τον άλλον. Ο κυβερνήτης βλέπει τους ναύτας του και εκτός της ώρας της εργασίας. Ζη μαζί τους εις δύο μέτρων απόστασιν. Είναι γείτονες. Βλέπονται ένα σωρό φορές την ημέρα. Χαμογελά ο ένας είς τον άλλον, όταν χαιρετούνται! Αυτό είναι το σημείον, εις το οποίον διαφέρουν τα Ναυτικά όλων των Κρατών, από τας άλλας Ενόπλους Δυνάμεις.
Το χαμόγελο! Το χαμόγελο του Ναυτικού. Είναι το ιδιαίτερον χαρακτηριστικόν και το προνόμιον του Ναυτικού.
Εάν δείτε ότι δεν υπάρχει χαμόγελο σε ένα καράβι, πρέπει να προσέξετε, διότι ασφαλώς κάτι στραβό θα υπάρχει.
Εις την Μέσην Ανατολήν το καράβι ήτο το παν δι’ ημάς. Είχαμε μέσα όλα τα υπάρχοντά μας και ήτο το μοναδικό σπίτι μας.
Δια τον λόγον αυτόν έπρεπε να κανονισθή αναλόγως και η ενδιαίτησις. Δια πρώτη φορά εις το Ναυτικόν, επετράπησαν τα βαλιτσάκια. Δεν εχωρούσαν εις τα ενθέμια όλα τα πράγματα των ναυτών.
Το φαγητό μας έπρεπε να το προσέξομεν περισσότερον παρά ποτέ. Χάρις εις τον άξιον ναύτην μας, τον Καπνιάν, εις τον ΑΕΤΟΝ ετρώγαμε καλλίτερα, από κάθε άλλο πλοίον. Η ίδια κουζίνα, το ίδιο φαγητό για όλους.
Ένας ναυτης μελαγχολικός, που νοσταλγούσε τους δικούς του, έπρεπε να ακούση ολίγα λόγια σοβαρά, παρηγορητικά, από τον Κυβερνήτην του. Ο Κυβερνήτης έπρεπε να δώση «κουράγιο» εις τους άνδρας του, κουράγιο όχι δια να αντιμετωπίσουν τον θάνατον εις την μάχην, αλλά κουράγιο δια να αντιμετωπίσουν την ζωήν. Και κάπου κάπου, κανένα αστείο, είναι πολύτιμο καμμιά φορά.
Αν έβλεπα κανένα ναύτην σκεπτικόν ή μελαγχολικόν, εσυνήθιζα να του λέω, ότι με τέτοια μούτρα θα τον χάσουμε τον πόλεμον! Αμέσως ερχόταν το γέλιο.
Κατόπιν τα γράμματα. Έπρεπε να διατηρηθή η ελπίς της αναμονής ενός γράμματος, ενός σημειώματος από την Πατρίδα, ο δεσμός με του ειδικούς του. Έγραψες στο σπίτι σου με τον Ερυθρό Σταυρό; Εις την αρχήν δεν πολιπίστευαν εις αυτόν τον τρόπον της αλληλογραφίας. Μόλις όμως, ύστερα από μήνας, άρχισαν να έρχονται τα πρώτα γράμματα του Ερυθρού Σταυρού από την Ελλάδα, το πράγμα άλλαξε. Όλοι εκρέμοντο από αυτό το ανεκτίμητο χαρτάκι.
 |
| Έπρεπε να διατηρηθεί η ελπίδα της αναμονής ενός γράμματος...ΦΩΤΟ: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου |
Κατά τα ταξίδια η ζωή ήτο ρυθμισμένη μέχρι και της τελευταίας λεπτομερείας.
Όλοι ήξευραν ότι η επιτυχία μας, αλλά και ηασφάλειά μας, εξηρτώντο από τον καθένα. Δι’ αυτό, όλοι έκαναν την υπηρεσία τους με απόλυτον ευσυνειδησίαν.
Εάν κανείς δεν εγνώριζε καλά τα καθήκοντά του, σχεδόν πριν το αντιληφθή ο αρμόδιος Αξιωματικός, θα του τα είχαν μάθει αμέσως οι άλλοι ναύται.
Εις τα αντιτορπιλλικά τύπου ΑΕΤΟΣ, το διαμέρισμα του Κυβερνήτου είναι εις την πρύμνην. Αυτό εις τον σημερινόν πόλεμον σημαίνει, ότι όταν το καράβι ταξιδεύει, ο Κυβερνήτης δεν ημπορεί να μένη και να κοιμάται εκεί.
Διότι εις την θάλασσαν και ιδίως κατά την νύκτα, κάθε έκτακτον γεγονός, όπως είναι η εμφάνισης του εχθρού ή οτιδήποτε άλλο, είναι κατά κανόνα απρόοπτον, είναι τελείως αιφνίδιον και επομένως πρέπει ο Κυβερνήτης να είναι πάντοτε έτοιμος, δια να ευρεθή αμέσως εις την γέφυραν μόλις αναφερθή το παραμικρόν έκτακτον.
Λόγω τούτου, μόλις το πλοίον απέπλεεν, αμέσως, από εκείνην την στιγμήν ανέβαινα εις την γέφυραν, την οποίαν δεν εγκατέλειπα πλέον παρά μόνον όταν ετελείωνε το ταξίδι. Εκοιμώμουν εις την κάτω γέφυραν, εις ένα καναπέ του γραφείου χαρτών. Εκεί μέσα επίσης έτρωγα.
Κατά τον πόλεμον ο Κυβερνήτης μένει συνήθως άγρυπνος καθ’ όλην την νύκτα και κοιμάται κατά την ημέραν. Κατά την ημέραν είναι πάντοτε πιο εύκολα τα πράγματα. Κατά την νύκτα όμως η ασφάλεια, ή η δράσις του πλοίου είναι ζήτημα δευτερολέπτων. Φυσικά πάντοτε κοιμάται κανείς ντυμένος.
 |
| Αντιναύαρχος Ιωάννης Ν. Τούμπας. ΦΩΤΟ: ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ |
Δεν πρέπει όμως να νομίση κανείς ότι ο τρόπος αυτός της ζωής είναι ενοχλητικός δια τον Κυβερνήτην. Ομιλώ δια λογαριασμόν μου. Κάθε άλλο. Από την γέφυραν, βλέπει το κάθε τι εις το καράβι και έχει κάτω από τα μάτια του τους πάντας και τα πάντα. Τας ατελειώτου ώρας του ταξιδιού τας επερνούσα διαβάζοντας, σκεπτόμενος και κυρίως φανταζόμενος.
Ο Κυβερνήτης πρέπει να ημπορεί να φαντάζεται. Πρέπει να περνούν από το μυαλό του όλα όσα ημπορούν να του συμβούν και να προσπαθή να εύρη τον τρόπον, με τον οποίον θα τα αντιμετωπίση. Είναι ένας τρόπος και αυτός, δια να μη αιφνιδιάζεται με το παραμικρό.
Πρέπει να τονίσω εδώ, ότι πολλά, ίσως τα περισσότερα από όσα γεγονότα και επεισόδια μου συνέβησαν κατά τον πόλεμον, τα είχα φαντασθή και έτσι ευρέθην έτοιμος να τα αντιμετωπίσω αυθωρεί και κατά τον ορθότερον τρόπον. Πιστεύω, ότι ένας καλός Κυβερνήτης, πρέπει απαραιτήτως να έχει φαντασίαν.
Επίσης, οι Αξιωματικοί, είναι συνεχώς απησχολημένοι όταν το πλοίον ταξιδεύει. Διότι εκτός από τας ώρας που έχουν φυλακήν (βάρδια), απασχολούνται και επί πολλά άλλας ώρας, με το προσωπικόν και το υλικόν των επιστασιών των.
Οι Αξιωματικοί έχουν πάντοτε το νου τους εις την γέφυραν, ώστε μόλις χρειασθή, να ευρεθούν αυστογμεί επάνω. Ένας Αξιωματικός που και αυτός είναι, σαν τον Κυβερνήτην, κολλημένος εις την γέφυραν, είναι ο Αξιωματικός Ναυτιλίας.
Πάντοτε με κάτι θα έχη να ασχοληθή. Και κάθε λίγο και λιγάκι πάντοτε ο Κυβερνήτης κάτι θα έχη να του ειπή, κάτι θα έχη να τον ερωτήση.
Οι ναύται μετά την άδειά τους είναι ελεύθεροι.
Συνήθως όσοι δεν είχαν βάρδια εμαζεύοντο τα απογεύματα εις το τρίτον πυροβόλον και ετραγουδούσαν διάφορα Ελληνικά τραγούδια. Μου ήτο πολύ ευχάριστο να ακούω να φθάνουν έως την γέφυραν, σβυσμένα από την απόστασιν, τα τραγούδια αυτά των ναυτών μου, εις τους οποίους πολύ ευχαρίστως εσυγχωρούσα τας παραφωνίας των, εφ’ όσον με το τραγούδι τους μου εθύμιζαν την μακρυνήν Πατρίδα μας.
Όλη –όλη η ψυχαγωγία εν πλω, ήσαν τα τραγούδια αυτά και το ραδιόφωνον. Τα νέα τα ηκούαμεν από το το Μπι-Μπι-Σι και το Σταθμόν του Καϊρου.
 |
| Το πλήρωμα του Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ εορτάζει τις νίκες του ελληνικού στρατού στην Αλβανία 20-12-1940 ΦΩΤΟ: ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ |
Το κάπνισμα εις το κατάστρωμα δεν εποτρέπετο. Έχει αποδειχθεί, ότι το φως του τσιγάρου, ημπορεί να φανή από αποστάσεως ενός μιλλίου! Δηλαδή 1852 μέτρα! Είναι απίστευτον και όμως είναι γεγονός. Ένα τσιγάρο ημπορεί να δείξη θαυμάσια εις ένα υποβρύχιον, την ύπαρξη ενός πλοίου.
Ένα τσιγάρο έχει προκαλέσει δράματα!
Ένα εμπειροπόλεμο πλήρωμα, φαίνεται από δύο πράγματα χαρακτηριστικά.
Κανείς δεν καπνίζη εις το κατάστρωμα κατά την νύκτα και κανείς δεν ομιλεί δυνατά όταν το καράβι έχει αναλάβει δράσιν, διότι όλοι γνωρίζουν, ότι κατά την νύκτα το αυτί παίζει μεγάλο ρόλον.
Όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να υπάρχη απόλυτος ησυχία δια να ημπορή να ακούη καλά ο Κυβερνήτης.
Ιδίως όταν το καράβι υφίσταται αεροπορικήν επίθεσιν κατά την νύκτα, από το αυτί του Κυβερνήτου εξαρτάται κατά πολύ η ασφάλεια του πλοίου ή ασφάλεια όλων.
Αργότερα θα ιδούμε πόσον ακριβές είναι αυτό.
Όταν εφθάναμε εις έναν λιμένα, όλοι όσοι είχαν σειρά δια να εξέλθουν εις την ξηράν, όσοι είχαν «Εξόδου», ήσαν ντυμένοι του «κουτιού». Φρεσκοξυρισμένοι, φρεσκοσιδερωμένοι, μυρωδάτοι.
Ήσαν πραγματικώς μια χαρά οι ναύται μας κατά την εποχήν εκείνην από απόψεως εμφανίσεως.
Ιδίως ήσαν πάντοτε κατακάθαροι.
Εις τα ταξίδια μας εις διάφορα μέρη τους είχαν πολύ εκπολιτίσει. Επί πλέον ήξευραν ότι εάν πάντοτε η καθαριότης έχει την αξίαν της, ιδιαιτέρως κατά τον πόλεμον, έχει μεγαλυτέραν. Διότι εάν κανείς τραυματισθή, εξαρτάται κατά πολύ από την σωματικήν του καθαριότητα να μην μολυνθή το τραύμα του. Αυτό το εγνώριζαν και το ετήρουν πολύ και οι Αρχαίοι Έλληνες. Ενθυμείστε τον καλλωπισμόν και το ξύρισμα των 300 του Λεωνίδα προ της μάχης των Θερμοπυλών. Αυτά τους είχαμε μάθει και τα είχαν καταλάβει πολύ καλά.
Δεν έχει ανάγκην ο οπλονόμος, να κυνηγά τους ναύτας δια να πλένονται. Αντιθέτως πολλά ήταν τα παράπονα του Πρώτου μηχανικού, δια την μεγάλην κατανάλωσιν νερού που είχαμε εις τον ΑΕΤΟΝ!!
Οι ναύται μας κατά κανόνα ήσαν συμπαθείς εις τους λιμένας που επηγαίναμε. Αυτό ωφείλετο εις το ότι τα γλέντια τους ήτο πολιτισμένα και ποτέ δεν υπερέβαιναν τα όρια. Είχαν μάθει να μην ενοχλούν τους κατοίκους των τόπων που επισκεπτόμεθα. Και το κυριώτερον, δεν είχαν τα μεθύσια που βλέπει κανείς εις τους ξένους ναύτας και ιδίως εις τους Αγγλοσάξωνας.
Ήδη κατά τα διάφορα ανά την Μεσόγειον ταξίδια μας, εκυκλοφορούσαμε μεταξύ τεσσάρων Κρατών. Της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και της Συρίας.
Διαφορετικά ήθη, διαφορετικά χρώματα, διαφορετικά νοιμίσματα. Όλα αυτά τα έζησαν οι ναύται μας και άρχισαν να παίρνουν το ύφος του κοσμογυρισμένου.
Ποτέ δεν μου εδημιούργησεν ζητήματα το πλήρωμά μου, εις τα διάφορα μέρη που επηγαίναμε. Ήσαν ευπρεπέστατοι. Με τον καιρόν, ο ΑΕΤΟΣ, είχε γίνει αρκετά αξιόμαχον πλοίον. Η εποχή που εκυβερνούσα ένα πλοίον, ανοργάνωτον, είχε περάσει. Τώρα ο καθείς εγνώριζε την δουλειά του καλά και εγώ ημπορούσα να βασίζομαι εις το πλοίον μου. Όταν εσημαίνετο κατά την νύκτα συναγερμός, όλαι αι θέσεις μάχης ήσαν έτοιμαι εντός ενός λεπτού! Αρκετά ικανοποιητικός χρόνος.
Παντού όπου επηγαίναμε, το πλήρωμα είχε τις παρέες του. Αλλά το «σπίτι» τους, ήτο η Αλεξάνδρεια. Εκεί ένοιωθαν σαν να ήσαν εις τον τόπον τους.
Όταν συνέβαινε να είμεθα, κατά την νύκτα, κοντά εις την Αλεξάνδρειαν, ενώ την εβομβάριδζαν οι Γερμανοί, τότε εβλέπαμε ένα καταπληκτικό θέαμα. Έμοιαζε σαν φαντασμαγορική ταινία του Ντίσνεϋ. Φαντασθείτε χιλιάδες τροχιοδεικτικών βλημάτων να πετούν προς τον ουρανόν. Φωτιστικά να φωτίζουν από ψηλά όλην την περιοχήν, λάμψεις από βόμβες που έσκαζαν κάτω, λάμψεις από εκρήξεις των αντιαεροπορικών βλημάτων που έσκαζαν εις τον αέρα, εκατοντάδες προβολέων να ερευνούν τον ουρανόν.
Οι τροχιοδείκται των αντιαεροπορικών βλημάτων, που είχαν διάφορα χρώματα, κόκκινα , μπλε, κίτρινα, επαιχνίδιζαν μεταξύ τους και όλα αυτά μαζί εφαίνοντο σαν να ήσαν έργο ενός θαυματουργού καλλιτέχνου πυροτεχνημάτων.
Ήτο ένα από τα ωραιότερα και μεγαλοπρεπέστερα θεάματα που ημπορούσε να ιδή ένας άνθρωπος. Και όμως αυτό το ωραίον θέαμα, εσκόρπιζε τον θάνατον!
Κατά τα ταξίδα μας πάντοτε υπήρχεν εις το πλοίον μια ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, ευχαριστήσεως και υπερηφανίας.
Το καλόν διοικητικόν του Υπάρχου και των Αξιωματικών του πλοίου και η πρόνοια με την οποίαν ούτοι περιέβαλλαν τους ναύτας των, συνετέλεσαν κατά πολύ εις την διαμόρφωσιν των συναισθημάτων αυτών. Είμαι βέβαιος ότι τα αισθήματα αυτά ωφείλοντο εις μεγάλον βαθμόν και εις το συναίσθημα που του εδημιούργει το υποσυνείδητον , ότι έκαναν το καθήκον τους.
Το γεγονός είναι, ότι υπήρχε πολύ κέφι και χιούμορ εις το καράβι και το κάθε τι που συνέβαινε το αντιμετώπιζαν με το γέλιο.
Μόλις εφθάναμε σε ένα λιμάνι , αμέσως ο Ναύκληρος άρχιζε με την «αγγαρείαν» του το σιγύρισμα του καραβιού. Κάτι θα είχε σκουριάσει από την θάλασσα, κάπου το χρώμα θα είχε φύγει από το κτύπημα του καραβιού στα κύματα. Αυτά έπρεπε αμέσως να διορθωθούν, να γυαλιστούν, να χρωματισθούν. Ένα καράβι πρέπει πάντοτε να είναι, όχι μόνον σιγυρισμένον, αλλά και καλοβαμένον, πρέπει να φαίνεται ωραίον, να είναι κομψόν. Το Καράβι ήτο όπως το σπίτι μας και όπως δεν αφήνεις ένα σπίτι βρώμικο και ασιγύριστο, έτσι δεν αφήνεις και το καράβι σου να είναι σε χάλια.
Έχει μεγάλην επίδρασιν επί του ηθικού, η εσωτερική τάξις και η καθαριότης, καθώς και η εξωτερική εμφάνισης του καραβιού. Ακάθαρτον και ανοικοκύρευτο καράβι, έχει κατά κανόνα άσχημον ηθικόν και ηλαττωμένη μαχητικότητα.
Οι Άγγλοι αποδίδουν εξαιρετικήν σημασίαν εις το σημείον αυτό και έχω πάντοτε παρατηρήσει εις τα φύλλα ποιότητος, που έχουν συντάξει κατά τον πόλεμον Άγγλοι Ναύαρχοι, να τονίζουν την «κομψήν εμφάνισιν του πλοίου».
Χάρις εις τον Ύπαρχον και τους Αξιωματικούς του, ο ΑΕΤΟΣ ανεφέρετο πάντοτε ως ένα εκ των πλέον περιποιημένων και κομψοτέρων πλοίων του Ελληνικού Ναυτικού.
Ένα στοιχείο που προσέθετε πολύ εις την εμφάνισιν του πλοίου, ήτο το «καμουφλάζ» του. Εκάναμε σχέδια επί σχεδίων, δια να καταλήξωμεν εις το καμουφλάζ με το οποίον θα εχρωματίζαμε τον ΑΕΤΟΝ. Έπρεπε να συνδυάσουμε χρωματισμούς, που θα απέκρυπταν κατά το δυνατόν περισσότερον, το καράβι κατά την νύκτα, με την κομψή του εμφάνισιν.
Εις το τέλος το επετύχαμε και το καμουφλάζ του ΑΕΤΟΥ ήτο ονομαστόν εις την Μεσόγειον.
Περί Αλός
Τέρμα η τρομοκρατία κατά των Bloggers!!!
Σας παραθέτω την ανάρτηση του φιλικού μας ιστολογίουΚλασσικοπερίπτωση για ένα εξαιρετικά φλέγον θέμα που αφορά όλους τους χρήστες του διαδικτύου.
Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης,
σε αντίθεση με σας που μας γράψατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας, τo Eυρωπαϊκό Κοινοβούλιο απάντησε σε ερώτημα ενεργών πολιτών της Ελλάδας:
«…η οδηγία 2002/58/ΕΚ …υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών… Εάν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. .»!!!!!!
Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναγνώστες μας, ενεργοί πολίτες απευθύνθηκαν, επώνυμα, στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατάγγειλαν την προσπάθεια της Ελληνικής Κυβέρνησης, των ανώτατων εισαγγελέων και του Υπουργού Δικαιοσύνης, για τρομοκρατία και φίμωση των bloggers, υποβάλλοντας αναφορά και ερώτημα για τη σύσταση της επιτροπής για τη φίμωση των blogs από τον κ. Παπαϊωάννου και την έκδοση των γνωμοδοτήσεων από τους ανώτατους εισαγγελείςτέως Σανιδά, νυν Τέντε και νυν Αντεισαγγελέα Κατσιρώδη σχετικές με την επέκταση στις άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών και για αδικήματα εκτός του κακουργηματικού πεδίου.
Επίσης την ίδια αναφορά έστειλαν και στο Ελληνικό Τμήμα της παραπάνω Επιτροπής.
Ο Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Λουξεμβούργο απέστειλε ταχυδρομική επιστολή στους αναφέροντες ενεργούς πολίτες, αναγνώστες μας, με την οποία τους πληροφορούσε ότι έλαβε το ερώτημά τους και το προώθησε προς νομική και ουσιαστική του έρευνα, με συγκεκριμένο αριθμό πρωτοκόλλου, τον οποίο και τους κοινοποίησε.
Στη συνέχεια από την "Υπηρεσία ενημέρωσης του πολίτη" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι αναφέροντες έλαβαν μέσω του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου την παρακάτω επιστολή:
Θέμα: άρση ανωνυμίας στο διαδίκτυο
Προς: ………..
Ημερομηνία: Τετάρτη, 31 Αύγουστος 2011, 20:00
Αξιότιμε κύριε ........
Η μονάδα "Υπηρεσία ενημέρωσης του πολίτη" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έλαβε την επιστολή σας.
Θα ήθελα κατ' αρχήν να σας ενημερώσω ότι όσον αφορά παραβίαση ή μη του Συντάγματος, το θέμα δεν εμπίπτει στον τομέα αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εφόσον βάσει της αρχής της επικουρικότητας, ο τομέας του Συντάγματος ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών.
Όσον όμως αφορά το Διαδίκτυο, με χαρά μου σας πληροφορώ ότι η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει την εγγύηση του απορρήτου στις επικοινωνίες.
Πιο συγκεκριμένα, η οδηγία 2002/58/ΕΚ αναφέρει τα εξής: "Η οδηγία υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Οφείλουν, ειδικότερα, να απαγορεύουν σε κάθε άλλο πρόσωπο εκτός των χρηστών την ακρόαση, την υποκλοπή, την αποθήκευση των επικοινωνιών χωρίς τη συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων χρηστών.
Ο συνδρομητής ή ο χρήστης που αποθηκεύει αυτές τις πληροφορίες θα πρέπει προηγουμένως να ενημερώνεται για τον σκοπό της επεξεργασίας των δικών του δεδομένων. Του δίνεται η δυνατότητα να ανακαλέσει τη συγκατάθεσή του για την επεξεργασία των δεδομένων κίνησης."
Στην κάτωθι ιστοθέση θα βρείτε ολόκληρο το κείμενο της οδηγίας αυτής, καθώς και λεπτομερέστερες πληροφορίες επί του θέματος:http://europa.eu/legislation_summaries/information_society/legislative_framework/l24120_el.htm
Η παρούσα οδηγία ισχύει στα κράτη μέλη από τις 25 Μαΐου 2011.Εάν λοιπόν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Στον κάτωθι ιστότοπο της Επιτροπής θα βρείτε όλες τις πληροφορίες σχετικά με την υποβολή καταγγελίας:http://ec.europa.eu/eu_law/your_rights/your_rights_el.htm
Ελπίζω οι πληροφορίες αυτές να σας φανούν χρήσιμες και σας ευχαριστώ που επικοινωνήσατε με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Με εξαιρετική εκτίμηση
Βαρβάρα Χωρέμη
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Υπηρεσία Ενημέρωσης του Πολίτη»
------------------------------------------------------------------------------------
Κύριε Παπαϊωάννου
ΠΑΡΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΜΑΙL ΣΑΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ και αντ’ αυτού συστήνετε παράνομες επιτροπές,ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ έστω και τώρα να ενεργήσετε τα νόμιμα και να ελέγξετε τα ανώτατα κρατικά όργανα της Δικαιοσύνης σας για τις παράνομες γνωμοδοτήσεις που εξέδωσαν και μάλιστα ο τελευταίος κ. Κατσιρώδης και μετά τις 25-5-2011, που η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/58/ΕΚ, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μας ενημερώνει,είχε γίνει νόμος του Κράτους μας!
Επανορθώστε όσο είναι καιρός, διαλύστε την παράνομη επιτροπή με τους ελεγχόμενους κρατικούς λειτουργούς της Δικαιοσύνης σας και των δήθεν ανεξάρτητων Αρχών σας και ελέγξτε τους παρανομήσαντες! Αλλιώς θα καταγγελθείτε όλοι στην παραπάνω Ευρωπαϊκή Επιτροπή και φανταστείτε το ρεζίλι σας, να καταγγέλλουν Έλληνες ενεργοί πολίτες τα ανώτατα δικαστικά όργανα της Ελλάδας και τον Υπουργό Δικαιοσύνης για παράβαση του Ευρωπαϊκού Δικαίου!!
Πάψτε να τρομοκρατείτε τους πολίτες αυτής της Χώρας που σας ταϊζουν και σας πληρώνουν με το αίμα της ψυχής τους γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι δεν γνωρίζετε την Ευρωπαϊκή Οδηγία και τη μη δυνατότητα να ψηφίσετε νομοθέτημα που να αντιβαίνει σ’ αυτήν!!
enomenoiblogers
Koukfamily blogspot
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011
Μαρκοπούλο: Καταγγέλλουν τη Δημοτική Αρχή
Ο Δήμος Μαρκοπούλου προέβη στην πρόσληψη, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου διάρκειας 8 μηνών, συνολικά τριάντα πέντε ατόμων για την κάλυψη εποχικών ή παροδικών αναγκών του Δήμου.
Η Δημοτική κίνηση «Δύναμη Ελπίδας», με την παρακάτω ανακοίνωση καταγγέλλει για μεθόδευση των αδιαφανών διαδικασιών από τη Δημοτική Αρχή και τη μεροληψία υπέρ των ολίγων και εκλεκτών της.
«Μεσούσης της θερινής ραστώνης αντιληφθήκαμε τυχαία πως η Δημοτική Αρχή δρομολόγησε την πρόσληψη 35 ατόμων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου διάρκειας 8 μηνών. Καταγγέλλουμε πως η διαδικασία της προκήρυξης των θέσεων έγινε εν κρυπτώ, χωρίς να δοθεί πλήρης δημοσιότητα και παραθέτουμε παρακάτω την διαδικασία που ακολουθήθηκε:
1. Η προκήρυξη δημοσιεύτηκε στις 11/8/2011 στις χαμηλής κυκλοφορίας εφημερίδες "ΑΥΓΗ" και "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" ενώ δεν δημοσιεύτηκε σε καμία τοπική εφημερίδα.
2. Η προκήρυξη των θέσεων δεν αναρτήθηκε στον ειδικό χώρο ανακοινώσεων του Δημαρχείου, καταστρατηγώντας την εκ του νόμου προβλεπόμενη υποχρέωση. Σε βεβαίωση αυτού υπάρχουν διαθέσιμες μαρτυρίες τόσο στελεχών της "Δύναμης Ελπίδας" όσο και άλλων πολιτών.
3. Η Δημοτική Αρχή δεν εξέδωσε καμία σχετική ανακοίνωση - σε αντίθεση με ό,τι μας έχει συνηθίσει - και δεν ενημέρωσε τα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα.
4. Η προκήρυξη δεν αναρτήθηκε σε καμία από τις δύο (2) επίσημες ιστοσελίδες του Δήμου.
5. Καμία από τις Δημοτικές Παρατάξεις της Αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερωθεί για την προκήρυξη του διαγωνισμού, ακόμη και σύμβουλοι της πλειοψηφίας δήλωναν άγνοια για το θέμα, το οποίο κρατήθηκε εφτασφράγιστο μυστικό μεταξύ ολίγων.
6. Η ανάρτηση της προκήρυξης στην ιστοσελίδα "Διαύγεια" έγινε μόλις στις17/08/2011, δηλαδή λίγες μέρες πριν την καταληκτική ημερομηνία υποβολής των αιτήσεων, που ήταν η 22/08/2011, οπότε και υπέπεσε στην αντίληψή μας.
Οι ανεπίσημες πληροφορίες μας, διότι παρά τις προσπάθειες μας σαφή απάντηση δεν λάβαμε, αναφέρουν περί τις 70 -μόνο- υποβληθείσες αιτήσεις. Σε μια εποχή που το δικαίωμα στην εργασία τείνει να αναχθεί σε προνόμιο όλο και λιγότερων, θεωρούμε απαράδεκτη και τουλάχιστον αντιδεοντολογική τη στέρηση της ελπίδας για εξεύρεση εργασίας από κάθε ενδιαφερόμενο συμπολίτη μας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους:
1. Η προκήρυξη δημοσιεύτηκε στις 11/8/2011 στις χαμηλής κυκλοφορίας εφημερίδες "ΑΥΓΗ" και "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" ενώ δεν δημοσιεύτηκε σε καμία τοπική εφημερίδα.
2. Η προκήρυξη των θέσεων δεν αναρτήθηκε στον ειδικό χώρο ανακοινώσεων του Δημαρχείου, καταστρατηγώντας την εκ του νόμου προβλεπόμενη υποχρέωση. Σε βεβαίωση αυτού υπάρχουν διαθέσιμες μαρτυρίες τόσο στελεχών της "Δύναμης Ελπίδας" όσο και άλλων πολιτών.
3. Η Δημοτική Αρχή δεν εξέδωσε καμία σχετική ανακοίνωση - σε αντίθεση με ό,τι μας έχει συνηθίσει - και δεν ενημέρωσε τα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα.
4. Η προκήρυξη δεν αναρτήθηκε σε καμία από τις δύο (2) επίσημες ιστοσελίδες του Δήμου.
5. Καμία από τις Δημοτικές Παρατάξεις της Αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερωθεί για την προκήρυξη του διαγωνισμού, ακόμη και σύμβουλοι της πλειοψηφίας δήλωναν άγνοια για το θέμα, το οποίο κρατήθηκε εφτασφράγιστο μυστικό μεταξύ ολίγων.
6. Η ανάρτηση της προκήρυξης στην ιστοσελίδα "Διαύγεια" έγινε μόλις στις17/08/2011, δηλαδή λίγες μέρες πριν την καταληκτική ημερομηνία υποβολής των αιτήσεων, που ήταν η 22/08/2011, οπότε και υπέπεσε στην αντίληψή μας.
Οι ανεπίσημες πληροφορίες μας, διότι παρά τις προσπάθειες μας σαφή απάντηση δεν λάβαμε, αναφέρουν περί τις 70 -μόνο- υποβληθείσες αιτήσεις. Σε μια εποχή που το δικαίωμα στην εργασία τείνει να αναχθεί σε προνόμιο όλο και λιγότερων, θεωρούμε απαράδεκτη και τουλάχιστον αντιδεοντολογική τη στέρηση της ελπίδας για εξεύρεση εργασίας από κάθε ενδιαφερόμενο συμπολίτη μας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους:
· Καταγγέλλουμε την μεθόδευση των αδιαφανών διαδικασιών από τη Δημοτική Αρχή και τη μεροληψία υπέρ των ολίγων και εκλεκτών της.
· Ρωτάμε πως είναι δυνατόν ο διαγωνισμός να ξεκινήσει στις 11 Αυγούστου, (με δημοσίευση μόνο στην «ΑΥΓΗ» και την «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ») και να τελειώσει στις 22 Αυγούστου, το δεκαήμερο δηλαδή που όλη η Ελλάδα είναι διακοπές .
· Ζητάμε από τη Δημοτική Αρχή, να λειτουργήσει με διαφάνεια, αξιοκρατία και ίση μεταχείριση, να σεβασθεί το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια όλων των ανέργων συμπολιτών μας, να επαναπροκηρύξει τον διαγωνισμό και να χρησιμοποιήσει κάθε πρόσφορο μέσο για την τήρηση των κανόνων της δημοσιότητας , της δεοντολογίας και της χρηστής διοίκησης..
· Επιφυλασσόμαστε για τη χρήση κάθε νόμιμου μέσου για την αποκατάσταση της νομιμότητας και της ισονομίας.
· Ρωτάμε πως είναι δυνατόν ο διαγωνισμός να ξεκινήσει στις 11 Αυγούστου, (με δημοσίευση μόνο στην «ΑΥΓΗ» και την «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ») και να τελειώσει στις 22 Αυγούστου, το δεκαήμερο δηλαδή που όλη η Ελλάδα είναι διακοπές .
· Ζητάμε από τη Δημοτική Αρχή, να λειτουργήσει με διαφάνεια, αξιοκρατία και ίση μεταχείριση, να σεβασθεί το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια όλων των ανέργων συμπολιτών μας, να επαναπροκηρύξει τον διαγωνισμό και να χρησιμοποιήσει κάθε πρόσφορο μέσο για την τήρηση των κανόνων της δημοσιότητας , της δεοντολογίας και της χρηστής διοίκησης..
· Επιφυλασσόμαστε για τη χρήση κάθε νόμιμου μέσου για την αποκατάσταση της νομιμότητας και της ισονομίας.
Ακολουθεί η πρώτη σελίδα της προκήρυξης. Το πλήρες κείμενό της είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική διεύθυνση:http://static.diavgeia.gov.gr/doc/4ΑΜΛΩΛΝ-ΛΤΩ »
πηγή
anatolikiattikinews
πηγή
anatolikiattikinews
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png)
