Ένα καλοκαιρινό θέρετρο τρόμου.
Κατέστησαν την Πατρίδα μου ένα απέραντο γαλάζιο, ενυδρείο.
Κύκλωσαν με αγκαθωτό σύρμα το Αιγαίο και πέταξαν μέσα τους καρχαρίες.
Καρχαρίες και σκυλόψαρα, με γραβάτα ή χωρίς, διψασμένοι για αίμα, το δικό μας αίμα, αυτό είναι που θρέφει τις ανέσεις και την θέση τους.
Τα ίδια αιμοβόρα ξανά και ξανά αλωνίζουν σε κάθε γωνιά του ενυδρείου.
Βάζουν το σαγόνια τους μπροστά στο γυαλί επιδεικνύοντας τα δόντια τους, κοφτερά, απειλητικά μην ξεμακρύνει ο νους σου.
Κι εσύ τρομολάγνος καθώς είσαι αποστρέφεις το βλέμμα τη μια στιγμή και το ξαναστρέφεις την άλλη, κύμβαλα αλαλάζοντα του διαδικτύου, αναμεταδίδουν τον τρόμο!
Καμία πληροφορία δεν είναι αληθινή.
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του, είναι οικονομικοί δολοφόνοι;
Επιλέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο του ασυμβίβαστου, για να στήσουν επάνω τους την δήθεν ανάγκη ενός συμβιβασμού;
Παριστάνουν τους ανίκανους για να προσδώσουν χαρακτήρα απαξίας στις δήθεν αντικαπιταλιστικές απόψεις τους;
Παρουσιάζουν δυο απόψεις να επιλέξεις, την «ορθή» της ασφάλειας και την «λανθασμένη» της ασάφειας;
Δωσίλογοι και δίγλωσσοι;
Εσύ τι νομίζεις πως θα επιλέξεις;
Έχουν στόχο το μυαλό σου;
Την χειραγώγησή σου μέσω της τρομοκράτησης;
Να αποδεχθείς την «ασφάλεια» του αφέντη σου;
Αυτό που έκαναν στους αγράμματους ανθρώπους μέχρι τον 20ο αιώνα.
Τους έδιναν ένα κομμάτι ψωμί και στέγη σε παραπήγματα, πουλώντας τους «επιβίωση».
Και ως αγράμματοι και φοβισμένοι, δεν αναγνώριζαν την δύναμη τους.
Δυστυχώς όσοι μπήκαν στα Πανεπιστήμια μετά την μεταπολίτευση, είναι αμόρφωτοι, «νάνοι», δεν έχουν το ειδικό βάρος να σηκώσουν στις πλάτες τους ένα έθνος -με ιστορία σπουδαία.
Δεν είναι απλώς αμόρφωτοι, είναι κάτι χειρότερο, είναι μπολιασμένοι από την πρώτη μέρα στο Δημοτικό, με απαξίες ως αξίες.
Αντί να καλλιεργήσουν την κριτική σκέψη τους, τούς εκπαίδευσαν να επιλέγουν ανάμεσα σε έτοιμες απαντήσεις.
Ο νους δεν επεξεργάζεται πλέον δεδομένα, αλλά πορεύεται με ένα «βιβλιαράκι οδηγιών χρήσης». Όπως στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, όπως οι εξετάσεις για την άδεια οδήγησης. «Ποιο από τα παρακάτω είναι σωστό»;
Σε εκπαιδεύουν να ακολουθείς κανόνες, που έχουν προεπιλέξει, δεν σου αφήνουν τον περιθώριο της κρίσης, να σκεφτείς τις πιθανότητες μιας απάντησης, από άλλη οπτική!
Όλοι κοιτάνε το δέντρο (τι φοράνε, τι τρώνε, που πάνε, τι κάνουν, πως φέρονται).
Ουδείς δεν δίνει σημασία στο δάσος των λόγων τους.
Μνήμη κοντή, ποιος θυμάται τι έλεγαν, και πόσο μοιάζουν τα λόγια κάθε φορά.
Και πόσο μοιάζουν τα κατοπινά έργα τους κάθε φορά.
Τα ξόανα δεν κυβερνούν, ακριβοπληρωμένοι κακοποιοί, εκτελούν εντολές της παγκόσμιας μαφίας του κεφαλαίου.
Ένας αισχρός θίασος παλιανθρώπων υποδύονται τους αρχηγούς κρατών και Τσάρους οικονομίας, απαγγέλοντας τα ποιηματάκια τους.
Και το κοινό προσέρχεται, άλλοι χειροκροτούν κι άλλοι γιουχάρουν, δίνοντας αξία στην «παράσταση»!
Οι μισοί κοιτάνε την φωτεινή πλευρά του κομήτη υποστηρίζοντας κι άλλοι μισοί την σκοτεινή πλευρά απαξιώνοντας.
Καμία πληροφορία δεν είναι αληθινή.
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του, είναι οικονομικοί δολοφόνοι;
Επιλέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο του ασυμβίβαστου, για να στήσουν επάνω τους την δήθεν ανάγκη ενός συμβιβασμού;
Παριστάνουν τους ανίκανους για να προσδώσουν χαρακτήρα απαξίας στις δήθεν αντικαπιταλιστικές απόψεις τους;
Παρουσιάζουν δυο απόψεις να επιλέξεις, την «ορθή» της ασφάλειας και την «λανθασμένη» της ασάφειας;
Δωσίλογοι και δίγλωσσοι;
Εσύ τι νομίζεις πως θα επιλέξεις;
Έχουν στόχο το μυαλό σου;
Την χειραγώγησή σου μέσω της τρομοκράτησης;
Να αποδεχθείς την «ασφάλεια» του αφέντη σου;
Αυτό που έκαναν στους αγράμματους ανθρώπους μέχρι τον 20ο αιώνα.
Τους έδιναν ένα κομμάτι ψωμί και στέγη σε παραπήγματα, πουλώντας τους «επιβίωση».
Και ως αγράμματοι και φοβισμένοι, δεν αναγνώριζαν την δύναμη τους.
Δυστυχώς όσοι μπήκαν στα Πανεπιστήμια μετά την μεταπολίτευση, είναι αμόρφωτοι, «νάνοι», δεν έχουν το ειδικό βάρος να σηκώσουν στις πλάτες τους ένα έθνος -με ιστορία σπουδαία.
Δεν είναι απλώς αμόρφωτοι, είναι κάτι χειρότερο, είναι μπολιασμένοι από την πρώτη μέρα στο Δημοτικό, με απαξίες ως αξίες.
Αντί να καλλιεργήσουν την κριτική σκέψη τους, τούς εκπαίδευσαν να επιλέγουν ανάμεσα σε έτοιμες απαντήσεις.
Ο νους δεν επεξεργάζεται πλέον δεδομένα, αλλά πορεύεται με ένα «βιβλιαράκι οδηγιών χρήσης». Όπως στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, όπως οι εξετάσεις για την άδεια οδήγησης. «Ποιο από τα παρακάτω είναι σωστό»;
Σε εκπαιδεύουν να ακολουθείς κανόνες, που έχουν προεπιλέξει, δεν σου αφήνουν τον περιθώριο της κρίσης, να σκεφτείς τις πιθανότητες μιας απάντησης, από άλλη οπτική!
Όλοι κοιτάνε το δέντρο (τι φοράνε, τι τρώνε, που πάνε, τι κάνουν, πως φέρονται).
Ουδείς δεν δίνει σημασία στο δάσος των λόγων τους.
Μνήμη κοντή, ποιος θυμάται τι έλεγαν, και πόσο μοιάζουν τα λόγια κάθε φορά.
Και πόσο μοιάζουν τα κατοπινά έργα τους κάθε φορά.
Τα ξόανα δεν κυβερνούν, ακριβοπληρωμένοι κακοποιοί, εκτελούν εντολές της παγκόσμιας μαφίας του κεφαλαίου.
Ένας αισχρός θίασος παλιανθρώπων υποδύονται τους αρχηγούς κρατών και Τσάρους οικονομίας, απαγγέλοντας τα ποιηματάκια τους.
Και το κοινό προσέρχεται, άλλοι χειροκροτούν κι άλλοι γιουχάρουν, δίνοντας αξία στην «παράσταση»!
Οι μισοί κοιτάνε την φωτεινή πλευρά του κομήτη υποστηρίζοντας κι άλλοι μισοί την σκοτεινή πλευρά απαξιώνοντας.
Ουδείς δεν βλέπει την τροχιά του κάθε μπαρουφάκη.
Κοινή διαδρομή έχουν όλοι, από τα ίδια Πανεπιστήμια (εκκολαπτήρια αρμοστών) της monopoly-democracy ξεκινούν, πριν γίνουν «δορυφόροι» μιας χρήσης στην πολιτική σφαίρα επιρροής, μέχρι να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους και εξαφανιστούν, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν, σαν κομήτες!
Τα κράτη φωνάζω δεν χρεοκοπούν πραγματικά, ούτε τα δάνεια είναι πραγματικά, η εικονική χρεοκοπία του κράτους είναι ένας μοχλός πίεσης για να δανειστείς εικονικά στους τοκογλύφους ούτως ώστε να υφαρπάξουν τον ιδρώτα σου.
Είναι η νέα μέθοδος σκλαβιάς μετά την Βαστίλη.
Δεν αφήνεις τον κόσμο να πεινάσει πραγματικά για να μην ξεσηκωθεί αλλά τον τρομοκρατείς με την απειλή της φτώχειας.
Ένα γαϊτανάκι δηλώσεων και πληροφοριών που στόχο είχαν την Ελληνική αγορά.
Από τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλα το σχέδιο που εξυφαίνανε από βάθους χρόνου
Ένα πεντάμηνο χρεοκοπίας της αγοράς των Ελλήνων για να ενδώσουν στα δάνεια.
Ένα πεντάμηνο εσκεμμένης καθυστέρησης αποφάσεων για να τσακίσουν το ηθικό της αγοράς.
Ένας νέος τρόπος ζωής ξημερώνει -εβραϊκός- ένα νούμερο όλοι, μιας κάρτας ελέγχου συναλλαγών και κατανάλωσης, της ίδιας της ζωής μας!
…και το μακρύ ταξίδι του χειμώνα, μέσα στο καλοκαίρι, καλά κρατεί!
Rory Gas
Κοινή διαδρομή έχουν όλοι, από τα ίδια Πανεπιστήμια (εκκολαπτήρια αρμοστών) της monopoly-democracy ξεκινούν, πριν γίνουν «δορυφόροι» μιας χρήσης στην πολιτική σφαίρα επιρροής, μέχρι να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους και εξαφανιστούν, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν, σαν κομήτες!
Τα κράτη φωνάζω δεν χρεοκοπούν πραγματικά, ούτε τα δάνεια είναι πραγματικά, η εικονική χρεοκοπία του κράτους είναι ένας μοχλός πίεσης για να δανειστείς εικονικά στους τοκογλύφους ούτως ώστε να υφαρπάξουν τον ιδρώτα σου.
Είναι η νέα μέθοδος σκλαβιάς μετά την Βαστίλη.
Δεν αφήνεις τον κόσμο να πεινάσει πραγματικά για να μην ξεσηκωθεί αλλά τον τρομοκρατείς με την απειλή της φτώχειας.
Ένα γαϊτανάκι δηλώσεων και πληροφοριών που στόχο είχαν την Ελληνική αγορά.
Από τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλα το σχέδιο που εξυφαίνανε από βάθους χρόνου
Ένα πεντάμηνο χρεοκοπίας της αγοράς των Ελλήνων για να ενδώσουν στα δάνεια.
Ένα πεντάμηνο εσκεμμένης καθυστέρησης αποφάσεων για να τσακίσουν το ηθικό της αγοράς.
Ένας νέος τρόπος ζωής ξημερώνει -εβραϊκός- ένα νούμερο όλοι, μιας κάρτας ελέγχου συναλλαγών και κατανάλωσης, της ίδιας της ζωής μας!
…και το μακρύ ταξίδι του χειμώνα, μέσα στο καλοκαίρι, καλά κρατεί!
Rory Gas