Είναι καιρός να χρησιμοποιήσει ο Δήμος...την δύναμή του.

Άμα θέλουμε να μιλήσουμε έξω από τα δόντια και με αντικειμενικότητα για την πολιτειακή κατάσταση πρέπει να αναλύσουμε κάποιες παραμέτρους σχετικά με το τι είναι και το τι φαίνεται.
Το πολίτευμά μας είναι φυσικά Δημοκρατία, και αν κάποιος τολμήσει και την κρίνει, ίσως και να θεωρηθεί εχθρός της. Αλλά συμβαίνει το αντίθετο εκείνος που κρίνει σωστά είναι φίλος και υποστηρικτής. Η Δημοκρατία που μας διέπει σαν πολίτευμα είναι μέσον πλέον για να εξυπηρετεί διάφορες καταστάσεις.
Μεταλλάχτηκε και εμείς το σώμα της, ό Δήμος, είμαστε το μέσον που επικυρώνει και νομιμοποιεί, όσα εξυπηρετούν αυτούς που εκμεταλλεύονται την δημοκρατία.
Δήμος και κρατώ είναι η λέξεις που την συνθέτουν, Κυριαρχία του Δήμου, αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί πώς αυτό που συμβαίνει στην πράξη ταυτίζεται και εννοιολογικά με την λέξη.
Δάμος στην δωρική, που στην συνέχεια μετατράπηκε σε δήμος είναι ένας τόπος και το σύνολο των ανθρώπων που αποτελούσαν μια ομάδα ( δάμος, δήμος [βλ. Δηώ]- διαμέρισμα γης, γη, χώρα, πλήθος, υποδιαίρεση φυλών, λαός). Η Λέξη λοιπόν νοηματικά έχει να κάνει αρχικά με την γη, και κατ επέκταση με τους ανθρώπους που την κατοικούν. Είναι λοιπόν ό δήμος το γήινο, με όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που το ακλουθούν. Η επικράτηση του δήμου λοιπόν είχε έχει και θα έχει τα καλά και τα κακά του. Το ίδιο και η Δημοκρατία, το ποιόν και το ύφος της οποίας είναι ανάλογο με την ποιότητα και την αρετή του δήμου. Δήμος υψηλού επιπέδου έχει και ανάλογη Δημοκρατία.

Σήμερα όμως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κυριαρχία του Δήμου, αλλά μάλλον κυριαρχία επί του Δήμου στο σύνολό του από ισχυρές ομάδες, όχι μόνο σε κρατικό επίπεδο αλλά το χειρότερο και σε παγκόσμιο.
Για να αποφύγουν λοιπόν οι παραπάνω την μήνιν του Δήμου, τεχνηέντως τον κάνουν συνένοχο των αποφάσεων τους. Με την κατάλληλη προπαγάνδα «διαφωτίζουν» την πλειοψηφία, και αυτή με το κόλπο των εκλογών επικυρώνει την θέλησή τους.
Μην παραξενεύεστε και η λέξη εκλογές και εκλέγω, νοηματικά δεν έχει την σωστή ερμηνεία. Από τις λέξεις εκ και λέγω, δηλαδή λέγω απ έξω, που σημαίνει πώς εξ αρχής στην ουσία ο ψηφοφόρος είναι έξω από την όλη διαδικασία. Άλλη έννοια καταγράφει ο εγκέφαλος όταν ακούει «αιρώ» και άλλη όταν ακούει εκλέγω. Αυτό είναι και το μυστικό των παρανοϊκών καταστάσεων που μας βασανίζουν, την έλλειψη της επικοινωνίας, την κρίση των σχέσεων.
Δίνουμε λάθος μηνύματα στο εγκέφαλο μας, μιλώντας λάθος.
Κάποιοι μας κατευθύνουν έτσι, επειδή έχουν συμφέρον να μας αποδιοργανώσουν, γνωρίζοντας την τεράστια δύναμη του Δήμου.
Είναι καιρός και εμείς να μάθουμε ποιοι είμαστε, και πόσο μεγάλες δυνατότητες έχουμε.
Το τελευταίο μήνυμα είναι η «περιφέρεια» και οι «περιφερειάρχες».
Με το «εκλέγω» μιλάμε απ’ έξω «στου κουφού την πόρτα…» και με την «περιφέρεια», θα πράττουμε και απ έξω. Με άλλα λόγια ο Δήμος θα βρίσκεται στην περιφέρεια και στο κέντρο του κύκλου θα βρίσκεται κάποιος άλλος. Αυτό είναι το «απίθανο» σχέδιο που όπως τα περισσότερα, παρουσιάζει τις θετικές πλευρές, και αν δεν έχει δημιουργεί.

Ποιες άραγε είναι οι θετικές πλευρές που έχει ή διοικητική διαίρεση ενός μικρού κράτους σε περιφέρειες;
Το σχέδιο αυτό όμως χρειάζεται την έγκριση του Δήμου, για να νομιμοποιηθεί.
Να σταθεί λοιπόν ο Δήμος στο ύψος του, και σεβόμενος την δύναμη που έχει να μην το νομιμοποιήσει. Είναι κατανοητό από όλους ότι όταν ένα σύνολο κατακερματίζεται, έχει λιγότερη ισχύ, ίσως και καθόλου.Επιπλέον μέρη του συνόλου, μπορούν να έλθουν σε αντιπαραθέσεις μεγάλες ή μικρές, η ακόμη και να ζητήσουν προστασία από άλλους. Σε γενικές γραμμές νομίζω πώς, και ο «Καλλικράτης», δεν είναι η κυριαρχία του ωραίου, αλλά του άσχημου και αλλοίμονο του επικίνδυνου.
Μην ξεχνάτε σε μια πλειοψηφική δημοκρατία ένας περιφερειάρχης που εκλέγεται με 10%, είναι ευκολότατο να καθηλωθεί και να ανατραπεί όταν ξεφύγει από το 90%.
Αυτό ισχύει σε όλες τις εκλογές, και αυτό φοβίζει την κρατούσα τάξη.
Μήπως και ο Δήμος αρνηθεί να επικυρώσει τις αποφάσεις της, για αυτό και μας προτρέπουν να ψηφίσουμε επειδή δήθεν η δημοκρατία κινδυνεύει, και ότι είναι να γίνει, θα γίνει ακόμη και αν ψηφίσουν μόνο δέκα.
Ναι θα γίνει αλλά, δεν έχει την έγκριση της πλειοψηφίας, και εφόσον έχουμε Δημοκρατία, το αποτέλεσμα μπορεί να ανατραπεί Δημοκρατικά, σεβόμενη η εξουσία αν είναι πράγματι πιστή στην Δημοκρατία, την επιθυμία του Δήμου.