Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πώς τα λεφτά υπάρχουν, και υπήρχαν πολύ περισσότερα αλλά τα φάγαμε.
Μετανιώνω και ζητώ ταπεινά συγνώμη αλλά βρέθηκα σε στιγμή αδυναμίας και υποθήκευσα το μέλλον της πατρίδας μου και των παιδιών σας.
Ήδη με καταδιώκουν οι ερινύες και δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Και όταν λίγο με παίρνει ο ύπνος….
….έρχεται ένας γίγαντας όμοιος με εκείνο που έτρωγε την περιουσία του «παπουτσωμένου γάτου», και μου κουνά απειλητικά το δάκτυλο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, αφού φάει και χορτάσει, σκορπάει τα υπάρχοντα μου, που με κόπο και ιδρώτα μάζευα για μένα, και για σας, για τα παιδιά μου, και τα παιδιά σας, για την πατρίδα ρε γαμώτο….
Με λούζει κρύος ιδρώτας γιατί μάλλον στο τέλος θα με βουτήξει και θα με κάνει μια χαψιά.
Άστο δεν πάει, καλύτερα να ξυπνήσω,δεν είναι καιρός για όνειρα…γίνανε και αυτά εφιάλτες.
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ