Μαρτυρική η συμβίωση γυναικών και αλλοδαπών στην Ελληνική κοινωνία...

Nύχτα τρόμου έζησε η νεαρή γυναίκα, η οποία πριν μερικά βράδια ήρθε αντιμέτωπη με τρεις μετανάστες αποφασισμένους για όλα! Όλα συνέβησαν στο δρόμο πίσω από το Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας και σε μια ώρα όπου στην περιοχή υπήρχε ακόμα αρκετή κίνηση.

Όπως γράφει εφημερίδα "Κόσμος" φαίνεται ότι αυτό δεν εμπόδισε τους τρεις μελαμψούς (πιθανόν Βορειοαφρικανούς) από το να τολμήσουν την επίθεση σε βάρος της κοπέλας προκειμένου να αρπάξουν την τσάντα της. Την ακολουθούσαν από την πλατεία Αγίου Γεωργίου και έφθασαν μέχρι τον ανηφορικό δρόμο πίσω από το ωδείο. Όταν έφθασαν σε ένα αρκετά σκοτεινό σημείο και να δεν περνούσε κανείς άλλος αποφάσισαν να ορμήσουν.
Την αιφνιδίασαν πιάνοντάς την από πίσω και ο ένας εξ αυτών άρπαξε την τσάντα και άρχισε να την τραβάει. Μόνο που η γυναίκα αποδείχθηκε κι εκείνη δυνατή. Ενστικτωδώς αντέδρασε κρατώντας με δύναμη την τσάντα και απωθώντας το μετανάστη ακόμα και με κλωτσιές που του έδινε στα πόδια. Ταυτόχρονα, ο δεύτερος της παρέας των αλλοδαπών προσπαθούσε να τη συγκρατήσει έχοντάς την πιάσει από πίσω και επιχειρώντας να γυρίσει πίσω τα χέρια της.
Το σκηνικό της πάλης συνεχίστηκε για ένα με δύο λεπτά ενώ η νεαρή άρχισε να ουρλιάζει καλώντας σε βοήθεια και βρίζοντας. Τότε επενέβη και ο τρίτος αλλοδαπός ενώ πλέον οι δυνάμεις της γυναίκας είχαν ήδη αρχίσει να την εγκαταλείπουν. Έτσι αφέθηκε στο έλεός τους και τότε συνέβη το εξής αναπάντεχο:
Οι μετανάστες δεν ήθελαν πια την τσάντα της. Ήθελαν να της προκαλέσουν περισσότερο τρόμο γι' αυτό που τους είχε κάνει και προφανώς να την... τιμωρήσουν για την αντίσταση που προέβαλε. Έτσι και οι τρεις μαζί κατάφεραν να την ακινητοποιήσουν και την ξαπλώσουν στο δρόμο. Νόμιζε πως θα την βίαζαν. Η νεαρή, με όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει, άρχισε να κουνάει τα πόδια και το σώμα της, πιστεύοντας ότι ο επόμενος στόχος των αλλοδαπών ήταν ο βιασμός.
Οι μετανάστες την είχαν ακινητοποιήσει ουσιαστικά και ο ένας σήκωσε τη φούστα της και... κατέβασε το εσώρουχό της (!), το οποίο πέταξε με δύναμη προς την πλευρά του αρχαίου ωδείου. Το ευτύχημα ήταν ότι εκείνη τη στιγμή οι μετανάστες άρχισαν να... φεύγουν. Αφήνοντας την τσάντα, αλλά φτύνοντας την κοπέλα η οποία είχε ήδη αρχίσει να κλαίει από τρόμο.

Μερικά ακόμα παρόμοια πρόσφατα περιστατικά:
Έγινε βιασμός στην πλατεία Μέμου;
Μια 55χρονη έπεσε θύμα ληστείας και κακοποίησης!
Λήστεψαν και βίασαν 26χρονη!!
Ανήμπορη και 90 χρονών γιαγιά βιάσαν τα κτήνη!!!

ΕΧΟΥΝΕ ΜΕΓΑΛΟ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΠΙΣΤΕΣ.
ΠΑΝΤΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΡΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΡΤΑ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ....



Είναι πολύ βασανιστικό το πρόβλημα που βιώνουν οι γυναίκες
Είναι πολύ βασανιστικό το πρόβλημα που βιώνουν οι γυναίκες από τους αλλοδαπούς.Οι οποίες όταν βγαίνουν από το σπίτι τους ταράζονται από τις καθημερινές αισχρές παρενοχλήσεις που τους κάνουν οι θρασύδειλοι αλλοδαποί στον δρόμο. Οι αλλοδαποί δεν έχουν κανένα δισταγμό να τις μιλήσουν αισχρά, να τις βρίσουν χωρίς ιδιαίτερο λόγω , να τις κλέψουν και εάν είναι δυνατόν και το ευνοεί ο χώρος, να τις θωπέψουν, να τις βιάσουν ακόμα και να τις σκοτώσουν… Για τις γυναίκες βιασμός ψυχολογικός είναι και ότι διαισθάνονται και γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των παλιανθρώπων γύρω τους. Βιασμός είναι και η σκέψη ότι αναπάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν στο χέρι (….) εκείνων ανυπεράσπιστες…
Υπάρχουν δρόμοι (κυρίως στην Αθήνα και την Πάτρα) που καταλύπτοντε κυρίως από αλλοδαπούς. Όταν είναι πολλοί μαζί (οι αλλοδαποί) γίνονται ακόμα περισσότερο θρασείς, φυσικά χωρίς ούτε ιερά ούτε όσια, μπορούν να φτάσουν σε ακραίες συμπεριφορές, που μία γυναίκα είναι αδύνατο να αντιδράσει. Κάποιες γυναίκες που είναι οι δουλειές τους κοντά σε τέτοιους δρόμους αναγκάζονται να κάνουν κύκλους για να πάνε στον προορισμό τους από άλλους δρόμους. Είναι τόσο άδικο. Και αυτό είναι ψυχολογικός βιασμός..
Στην Ελλάδα πάνω από πέντε χιλιάδες γυναίκες τον χρόνο πέφτουν θύματα απόπειρας βιασμού ή βιασμού από αλλοδαπούς, λιγότερες από χίλιες το καταγγέλλουν, λόγω της τρομοκρατίας μην μπλέξουν χειρότερα.. λιγότεροι από δέκα αλλοδαποί συλλαμβάνονται, λιγότεροι από τρείς εκτίουν μια σοβαρή πυνή ανάλογη της πράξης τους. Κανείς τους δεν απελάσεται και φυσικά το επαναλαμβάνουν. Το να το γνωρίζουν και αυτό οι γυναίκες είναι ψυχολογικός βιασμός. Οι νεαρότερες κοπέλες που πηγαίνουν σχολείο βιώνουν αυτόν τον εφιάλτη καταναγγαστηκά και καθημερινά αφού είναι υποχρεωμένες να αντικρίζουν καθημερινά στον χώρο τους (σχολείο-τάξη-προαύλιο) τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους, και φοβούνται ακόμα και στην τουαλέτα να πάνε μην τις στριμώξουν εκεί και τις κάνουν οτιδήποτε αισχρό. Και πάλι δεν έχουν διέξοδο αντίδρασης γιατί, τι να παρατήσουν το σχολείο;
Οι γυναίκες που δεν πάνε με τα πόδια στην δουλεία τους, αλλά οδηγούν, έχουν και αυτές τις παρενοχλήσεις τους, όταν ο Πακιστανός στο φανάρι δεί γυναίκα οδηγό πηγαίνει με το ζόρι, σηκώνει τους γυαλοκαθαριστήρες, αγνοώντας φυσικά την άρνηση της να καθαρίσει το τζάμι της και το κάνει επιτακτικά, ή στέκεται μπρόστα στο παράθυρο της και την κοιτάζει ενοχλητικά πονηρά, ή της λέει αισχρόλογα, ή της σπάει το παράθυρο και της κλέβει την τσάντα… και αυτό είναι ψυχολογικός βιασμός που η γυναίκα οδηγός τι να κάνει, να μην σταματάει στα φανάρια; Όταν μια γυναικοπαραία αποφασίζει να πάει για καφέ η οποιαδήποτε έξοδο είναι αντιμέτωπες με τις αλλοδαποπαραίες, εκεί που πίνουν τον καφέ τους οι θρασείς αλλοδαποί έρχονται ακάλεστοι φυσικά στο τραπέζι τους, τις παρενοχλούν και το χειρότερο είναι να της ακολουθήσουν όταν εκείνες αποφασίσουν να αποχωρήσουν, ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλώσουν για μια ακόμα φορά σε εκείνες τα ζωώδη ένστικτα τους.
Όταν μια γυναίκα εργάζεται κάπου, που εργάζονται και αλλοδαποί, εκεί είναι αρκετά δύσκολη περίπτωση, γιατί αυτοί έχουν το θράσος, λόγω της συνεργασίας(…), μπορούν να βρούν το τηλέφωνο και την διεύθυνση της και εκείνη τον μπελά της…. Και τι να κάνει, να παραιτηθεί από την δουλειά της; Εξάλλου σε όλες τις δουλείες υπάρχουν πλέον αλλοδαποί… Αυτά και πολλά άλλα προβληματίζουν τις γυναίκες (κυρίως της Αθήνας) στην καθημερινότητα τους, σε σχέση με τους αλλοδαπούς «συντοπίτες» τους.
Αναρωτιέμαι εάν κάποιος θα δώσει την λύση ( γιατί υπάρχουν λύσεις) για αυτό τον καθημερινό εφιάλτη των γυναικών, του φόβου, της τρομοκρατίας, του εξευτελισμού, της παράνοιας, του ψυχολογικού και μη βιασμού τους από αλλοδαπούς.. Για να έχουν και εκείνες μια υγειές, σχετικά, ήρεμη, ελεύθερη, ευκολότερη ζωή…

Πηγή