Κυριακή των Βαΐων στην Πάτρα, « στο λιμάνι της αγωνίας »…

Περιμένοντας εφέτος, εδώ στην Πάτρα, την εορτή των Βαϊων, ημέρα πού κατά τα Άγια Ευαγγέλια και την Ιερά μας Παράδοση έγινε και η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στην Αγία Πόλη, σύμφωνα και με τον λόγο Του «ιδού αναβαίνομεν είς Ιεροσόλυμα…» , θα ευρεθούμε ενώπιον και μίας άλλης κινητοποιήσεως πού αφορά όμως την τοπική κοινωνία και στην οποία θα είναι και ο Μητροπολίτης Πατρών, σύμφωνα με πληροφορίες…
Δεν γνωρίζω ακριβώς γιατί οί λεγόμενοι «ενεργοί πολίτες» διάλεξαν την Κυριακή των Βαϊων γι΄αυτή τους την πρώτη παμπατραϊκή διαμαρτυρία για τον αποκλεισμό του λιμανιού από τους πολίτες (πού εδώ και χρόνια ισχύει, και πού όποιος τον παραβεί συλλαμβάνεται και πληρώνει μάλιστα και γερό πρόστιμο), και εάν η σύμπτωση τής ημέρας διαμαρτυρίας με την Κυριακή των Βαίων έχει και κάποιους άλλους συνειρμούς…
Πρίν προχωρήσουμε όμως στις αναμνήσεις «από το παλαιό λιμάνι της Πάτρας» και σε κάποια άλλα πτερωτά και πτερόεντα πού θα πούμε, ας εξηγήσουμε εν τάχει, τι έγινε αυτή τήν «Κυριακή των Βαϊων» και γιατί την βάλαμε στα ημερολόγια και στην ζωή μας;
Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, το «Ωσαννά Ευλογημένος ο Ερχόμενος…» πού του φώναζαν μικροί και μεγάλοι στρώνοντας βάγια και δάφνες στον δρόμο του, διήρκεσαν μόνο για κάποια εικοσιτετράωρα….

Κι΄ έτσι, πέντε μόνο μέρες μετά, ο ίδιος ο λαός, ο αχάριστος και ευκολομετάβλητος , πού συνήθεια είχε την μια να ανεβάζει κάποιον στα σύννεφα και την άλλη να τον πετάει στον Άδη, φωνάζει τώρα και απαιτεί «Σταύρωσον, Σταύρωσον αυτόν».
Τι θα πει όμως «Ωσαννά»* ;
«Δόξα στο όνομά Σου Θεέ μου», αυτό θα πει.
Αλλά μήπως κι΄ εμείς αδελφοί, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, δεν κάνουμε σήμερα τα ίδια ή παρόμοια πράγματα ;
Σήμερα λοιπόν πάμε στην Εκκλησία και αύριο αντιπάθειες και μίση. Μπροστά στον κίνδυνο, στην αρρώστια, στον πειρασμό, στο ατύχημα, σε οποιοδήποτε κατατρεγμό της ζωής μας φωνάζουμε «Παναγία μου», «Χριστέ μου», «Θεέ μου» και άλλα τέτοια πού έχουμε πρόχειρα, και σε δύο – τρεις μέρες, ή και την ίδια μέρα βλαστημάμε τα θεία.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γρουσουζιά σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια, σε μια εργασία, από το να βλαστημούν οι οικείοι του σπιτιού τον Χριστό, την Παναγία, τον Σταυρό, τους Αγίους…
Γρουσουζιά, πού θα είναι εις βάρος τους και εις βάρος των παιδιών τους. Και εις βάρος σε κάθε τι που θα πιάνουν και θα κάνουν στα χέρια τους.
Για όλα αυτά λοιπόν έχουμε ανάγκη μετάνοιας !
Συναίσθησης δηλαδή και συντριβής απέναντι του Χριστού για τις όποιες πράξεις μας, κι΄ όχι απλώς συναίσθηση απέναντι του εαυτού μας, μια και αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα και δεν αρκεί…
Την μετάνοια λοιπόν την έχουμε όλοι μας ανάγκη, γιατί όλοι μας είμαστε λίγο- πολύ αμαρτωλοί.
Από τον Πατριάρχη μέχρι και τον τελευταίο παπαδάκο και ιεροδιάκονο και μέχρι τον τελευταίο καλόγερο μοναχό, από τους πλανητάρχες της γης, τους αυτοκράτορας και κυβερνήτες λαών και Εθνών, μέχρι και του πιο ασήμαντου ανθρωπάκου, του πιο περιφρονημένου και εγκαταλελειμμένου, τού ανάπηρου και ρακένδυτου πολίτη που ζει πάνω στον πλανήτη μας όλοι μας έχουμε ανάγκη μετανοίας αλλά και Εξομολόγησης αν θέλουμε την σωτηρία μας !
Γιατί η μετάνοια μόνη της δεν αρκεί, ώστε να μας συγχωρήσει ο Θεός!
Αυτά όμως για την θρησκευτική πλευρά των Βαΐων, και ας δούμε τώρα και τα υπόλοιπα…
Τό παλιό μας λίμάνι, σκόρπιες αναμνήσεις…
Θυμάμαι παλιά τον λιμενοβραχίονα της Πάτρας, της αγαπημένης μου πολιτείας…
Τότε, πού σχεδόν κάθε βράδυ , ειδικώς τα καλοκαίρια, εκατοντάδες συμπολίτες ανεβοκατέβαιναν συζητώντας πάνω σ΄ αυτόν τον «λιμενοβραχίονα», πού τον λέμε και Μόλο.
Άλλοι κουβέντιαζαν περπατώντας με τις παρέες τους δίπλα στα ψαροκάϊκα, άλλοι ψαρεύανε με την πετονιά τους για αναψυχή με το σχόλασμα από την δουλειά τους, και κάποιοι άλλοι μόρτηδες «γάμπριζαν» στην πασαρέλα του πάνω-κάτω στον Μόλο…

Όταν φθάνανε όμως όλοι κάτω, στο τέρμα, κοντά στον Φάρο, φράπ ! κάνανε μία μεταβολή και γυρίζανε προς την Αγίου Νικολάου φθάνοντας στην Μαιζώνος επάνω μέχρι και στην πλατεία Γεωργίου.
Εκεί συνήθως γινότανε η δεύτερη «μεταβολή, παρουσιάστε άρμ» , αν δεν είχε γίνει νωρίτερα βέβαια, στο ύψος του ζαχαροπλαστείου Παυλίδη ! Και όλα αυτά τα πάνω-κάτω να διαρκούν για κανά δύο ώρες !
Ήταν η εποχή των κοινωνικών συναναστροφών, χωρίς τηλεοράσεις, υπολογιστές, ιντερνέτ καί πάει λέγοντας...
Αξέχαστα χρόνια, συγκρατημένοι άνθρωποι, άλλες εποχές, ανέμελες κοινωνίες, καί εγκληματικότης μηδέν !
Μόνο ακούγαμε κάπου - κάπου ότι εκεί στο Σικάγο κλείνονται οι άνθρωποι νωρίς στα σπίτια τους...
Ήταν γραφτό μετά από την συμμετοχή μας στην ΕΟΚ και από κάτι ανίκανους πολιτικούς πού κυβέρνησαν και κυβερνούν τα τελευταία χρόνια την πατρίδα μας, να γίνουμε κι΄ εμείς Σικάγο και χειρότερα από Σικάγο !
Μετά, μας ήλθαν τα καράβια δίπλα στον Μόλο, ανοίξαμε περατζάδες με την Ιταλία, χάθηκαν τα γνωστά και αδελφά Υπερωκεάνια « Σατούρνια» και «Βουλκάνια» πού πήγαιναν Έλληνες μετανάστες κυρίως στην Αμερική και Αυστραλία μέσω ΔΕΜΕ…
Αυτά, τότε άραζαν «αρόδο» έξω από τον κυματοθραύστη γιατί δεν χωρούσαν μέσα, οι δε επιβάτες φεύγανε με βαρκάκια, εκεί στο ύψος του παλαιού Τελωνείου αν θυμάμαι καλά, και ανεβαίνανε με σκάλες στο καράβι και με την ψυχή στην κούλουρη μη παραπατήσουνε και πέσουνε μέσα στην θάλασσα και χάσει έτσι ο Νέος Κόσμος τέτοιο τεφαρίκι « εκ Πατρών και περιχώρων» σαν και του λόγου μας, πού οί συγγενείς του το περίμεναν στο Αμέρικα…
Τότε, ταξίδια στην Αθήνα γίνονταν και με καράβια, γιατί ο « Εθνικός δρόμος» Πατρών- Αθηνών δεν υπήρχε, ο παλαιός κι΄ αυτός ήταν στα χάλια του και μόνο για κάρα…
Πρόλαβα και ταξίδεψα με κάποιο απ΄ αυτά, εμπορικό ήταν πού έπαιρνε και επιβάτες, νομίζω ήταν το «Αγγέλικα», φεύγαμε βράδυ από Πάτρα και φθάναμε πρωί στον Πειραιά, και θυμάμαι ακόμη πού πέτυχα φυλακισμένους κάτω στο αμπάρι στο μηχανοστάσιο να σέρνουνε τις χοντρές αλυσίδες τους δεμένοι σε χέρια και σε πόδια με κάποιο λάσκο βέβαια, συνοδεία φυλάκων !
Τους έφερναν από τις απαίσιες εγκληματικές φυλακές της Κέρκυρας και τους πήγαιναν για Αθήνα.
Θλιβερό θέαμα…

Αυτά όμως , από τα παλιά για το ένδοξο λιμάνι μας πού άδοξα το φράξανε και το περικυκλώσανε, από την μια ο Οργανισμός Λιμένος και από την άλλη οι λαθρομετανάστες πού ελεύθερα μπαινοβγαίνουν εκεί μέσα, ενώ εμείς ή Πατρινοί δεν έχουμε ούτε αυτό το δικαίωμα.
Γίναμε δηλαδή χειρότεροι από τους μετανάστες και τους τζιτζιφιόγκους πού τους φέρνουνε εδώ, και δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια!
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο…
Από πολύ καιρό λοιπόν, παρακολουθώ τα όσα γίνονται «για να πάρουμε το λιμάνι πίσω » . Και δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τους ανθρώπους αυτούς, πού ξεκίνησαν αυτή την πρωτοβουλία...
Για πάρα πολλά χρόνια η κεντρική παραλία μας βρίσκεται θα έλεγες υπό Κρατική κατοχή ως « λιμάνι της Πάτρας» !
Και βέβαια, χωρίς ο Δήμος της Πάτρας, στα γεωγραφικά όρια του οποίου εμπεριέχεται ο λιμενικός αυτός χώρος, να έχει στην ουσία κανένα δικαίωμα επί του εδάφους αυτού…
Τώρα λοιπόν πού έγινε το νέο λιμένα της Πάτρας, ( πού όλο παραδίδεται σε λειτουργία και όλο… δεν παραδίδεται ), και για το οποίο δαπανήθηκαν τεράστια ποσά, ήλθε η ώρα να ευδοκιμήσει η απεμπλοκή του λιμένος από την Κρατική κατοχή και να περιέλθει στους ιθαγενείς πολίτες…
Όμως οφείλω να πώ και κάποια πικρά λόγια…
Πολύ φοβάμαι λοιπόν και δεν το κρύβω αυτό, ότι με τέτοια προχειρότητα και τσαπατσουλιά πού έχουμε στο αίμα μας, όχι το λιμάνι μόνο αλλά και ολόκληρο τον Πατραϊκό κόλπο να μας χαρίζανε, άντε και την θάλασσα του Μαρμαρά και τον Βόσπορο ακόμη, δεν θα μπορέσουμε σωστά και να τον διαχειριστούμε…
Γιατί τα λέω αυτά;
Γιατί έχω πικρά πείρα από την πολιτική και κοινωνική μερικές φορές ανωριμότητα πού μας διακρίνει, όταν πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο.
Κι΄ έτσι, ενώ υπάρχουν κάποιοι πού έχουν εκ φύσεως δυναμισμό μέσα τους και είναι ικανοί για κάτι το ξεχωριστό όπως οι υπεύθυνοι τώρα της κίνησης «ενεργοί πολίτες», να έρχονται και να τούς υποσκάπτουν οι γύρω τους, ακόμη και του «φιλίου εδάφους» μόνο και μόνο για «να μη φανεί αυτός ή αυτοί», και ποτέ του ας μη γίνει το έργο !
Η περίπτωση του πρώην Περιφερειάρχη Καβαδά, του πιο δραστήριου ανθρώπου πού πέρασε ποτέ από την Δυτική Ελλάδα, πού έλυνε προβλήματα ως πού να πείς κύμινο και κατάφερνε με μία αξεπέραστη διπλωματία να ειρηνεύει αντιμαχόμενες κοινωνικές ομάδες, είναι χαρακτηριστική.
Τον φάγανε πολιτικά, κόβοντας του τον δρόμο για την Βουλή γιατί με τα προσόντα πού είχε δείξει πολλοί θα τον ψήφιζαν!
Τον έριξαν δυστυχώς στην αφάνεια, αλλά ίσως να τους βαρέθηκε και ο ίδιος και αποχώρησε…
Αν δεν υπάρξει λοιπόν αδελφική συσπείρωση για το ελεύθερο λιμάνι, ακόμη και αν η Κυβέρνηση μάς το παραδώσει, πολύ φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε σε έριδες, εσωτερικές φιλονικίες και φιλοδοξίες, διορισμούς «δικών μας ανθρώπων» στα κατάλληλα πόστα, και αντιδικίες με «τους απέναντι», και άλλα παρόμοια απ΄ αυτά πού έχει καρφιτσωμένα στο ταμπεραμέντο της η βαριά ασθενούσα από πράσινο κομματισμό Πολιτεία μας…
Και πού θα κάνουμε στο τέλος έναν Οργανισμό, πού θα θυμίζει Αγροτικούς Συναιτερισμούς με το γνωστό τέλος τους…
Λυπούμαι για όσα γράφω, και μακάρι να διαψευσθώ, αλλά το έχει η μοίρα μας φαίνεται εδώ στην Πάτρα, «γι΄ αυτά, για τέτοια, και για παρόμοια…».
Και παρ΄ όλη την καλή διάθεση μερικών, αυτών των λίγων ανθρώπων, πού όμως θέλουν κάτι καλλίτερο γι΄ αυτή την αδιόρθωτη πολιτεία, ότι θα χρειασθεί τιτάνιος αγώνας για να επιτύχει το όραμα !
Και εάν δεν αποβάλλουμε το « δικός μας» και το «δικός σας» και δεν ομονοήσουμε, τότε η αποτυχία άς θεωρηθεί δεδομένη!
Τώρα…
Διάβασα παρακάτω μία είδηση από την Κρήτη και θαύμασα την σκέψη εκείνων των τοπικών παραγόντων πού διοργάνωσαν την υποδοχή ενός πλωτού επισκέπτη, ενός ξένου πλοίου, ανοίγοντας έτσι την νέα Τουριστική σαιζόν.
Εμείς εδώ, συλλογίστηκα, θα είμαστε ικανοί για τέτοιες διοργανώσεις, μ΄ αυτούς ή παρόμοιους τρόπους για προσέλκυση επισκεπτών;
Ή θα αναπαυόμαστε στο διηνεκές, πάνω στις αποξηραμένες δάφνες του Καρνάβαλου «μας»,
Και εάν κατέβαιναν στο λιμάνι μας, έστω στην Πλατεία Τριών Συμμάχων, δίπλα στον Μόλο πού τον θέλουμε τώρα αναπλασμένο και ελεύθερο, τι θα έβλεπαν εκεί ;
Ρυπαρούς λαθρομετανάστες να περιφέρονται απειλητικά στους δρόμους, να μαχαιρώνονται μεταξύ τους, να σπάνε αυτοκίνητα, να κλέβουν συμπολίτες...
Επαίτες όλων των φυλών της γης να ορμάνε επάνω τους, βρώμικες πλάκες από αποπατήματα σκύλων, αρουραίους να κόβουν βόλτες γύρω από τους κάδους, χαρτιά, φλούδες, σακούλες , πεταμένα στους άπλυτους δρόμους…
Κι΄ αν τράβαγαν και λίγο παραπάνω, στην οδό Κορίνθου άς πούμε, θα θαύμαζαν και για τους κόκκινους διαδρόμους «για τους τυφλούς» πού διαθέτει η Πολιτεία μας, και θα έδιναν και «συγχαρητήρια» ίσως στην απελθούσα Δημοτική αρχή ( αιωνία της η μνήμη ), πού για 10 τυφλούς πού θάχει όλη η Πολιτεία τύφλωσε όλα τα πόδια των Πατρινών θέλοντας τάχατες να παρουσιάσει πρωτότυπο έργο, εφάμιλλο των ξένων μεγαλουπόλεων πού κάποιος εξ΄ αυτών προφανώς θα είχε δεί και τούκατσε η επιθυμία να το φτιάξει κι΄ εδώ.
Μήπως άλλωστε θα πλήρωνε το έργο από την τσέπη του; Άλλα κοροϊδα θα το πλήρωναν, οί δημότες Πατρών ! Αυτός θάβαζε την ιδέα !
Και ευτυχείς θα ήσαν, ( οί προαναφερόμενοι τουρίστες ), αν γύριζαν και σώοι στο βαπόρι τους και στην πατρίδα τους και δεν έσπαγαν και κανένα πόδι, να καταλήξουν σε καμιά κλινική, όπως πολλοί συμπολίτες μας, και ιδιαίτερα συμπολίτισές μας…
Μια «Πλωτή πολιτεία» στο λιμάνι της Σούδας !
Με το κρουαζιερόπλοιο Mariner of the Seas, το οποίο προερχόταν από την Ρόδο και έδεσε το πρωί στην Σούδα, άνοιξε σήμερα στα Χανιά η αυλαία των αφίξεων των πλοίων κρουαζιέρας.
Το πλοίο μετέφερε 3.194 επιβάτες από 55 διαφορετικές χώρες.

Παρά το γεγονός ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες, οι τοπικοί φορείς υποδέχθηκαν επιβάτες και πλήρωμα με Κρητικούς χορούς τραγούδια και παραδοσιακά τοπικά προϊόντα.
Στο λιμάνι της Σούδας βρέθηκαν επίσης μεταξύ άλλων, ο βουλευτής Ευτύχης Δαμιανάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Απόστολος Βουλγαράκης, ο Δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης, ο Μητροπολίτης Κυδωνίας - Αποκορώνου Δαμασκηνός.
Το Mariner of the Seas έδεσε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του προβλήτα, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο τμήμα του.
Με μήκος 311 μέτρων αποτελεί μια πλωτή πολιτεία με πλήρωμα 1.185 ατόμων. Η κατασκευή του, το 2003 στην Φινλανδία, κόστισε 650 εκατομμύρια δολάρια.

Μέσα στο πλοίο έγινε ανταλλαγή δώρων του πλοιάρχου και των εκπροσώπων των τοπικών αρχών των Χανίων.
Στα 15 καταστρώματα του κρουαζιερόπλοιου, εκτός των εγκαταστάσεων αναψυχής (εστιατόρια, καφετέριες, καζίνο,γκολφ, πισίνες, κινηματογράφος, θέατρο ,) υπάρχουν χώροι διαμορφωμένοι με τέτοιο τρόπο που δίνουν την εντύπωση πως βρίσκεσαι σε μια πόλη και όχι σε πλοίο.
Συνολικά το πλοίο διαθέτει 1.557 καμπίνες, από τις οποίες οι 939 είναι εξωτερικές και οι 618 εσωτερικές, ενώ από τις εξωτερικές οι 765 έχουν και μπαλκόνια.
Στην διάρκεια μιας επταήμερης κρουαζιέρας με το Mariner of the Seas καταναλώνονται μεταξύ άλλων :
420 χιλιάδες λίτρα φρέσκου νερού που παράγεται στο πλοίο και 203 χιλιάδες παγάκια 20 χιλιάδες μπουκάλια μπύρας και 3 χιλιάδες μπουκάλια κρασιού.

Η κουζίνα του κρουαζιερόπλοιου στην διάρκεια της επταήμερης κρουαζιέρας παρασκευάζει 105 χιλιάδες γεύματα τα οποία αποτελούνται μεταξύ άλλων και από 30 τόνους φρέσκων λαχανικών, 9 τόνους μοσχάρι, 5,5 τόνους κοτόπουλα, 2,5 τόνους χοιρινό, 8 τόνους πατάτες, και 28.000 φρέσκα αυγά.
Οι επιβάτες αφού επιβιβάστηκαν σε τουριστικά λεωφορεία, λεωφορεία του αστικού ΚΤΕΛ και ΤΑΞΙ, πραγματοποίησαν εκδρομές ενώ βρέθηκαν και στην πόλη των Χανίων όπου τα καταστήματα παρέτειναν το ωράριό τους.
Επόμενος σταθμός του είναι η Ιταλία...

Πηγή