ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Οι Έλληνες είναι Λιοντάρια που κυβερνούνται από ελάφια.

Αν θυμάμαι καλά, αυτή την φράση την είπε ο Κεμάλ Ατατούρκ.

Ο παππούς μου πολέμησε στην μικρασιατική εκστρατεία, και μου έλεγε ότι νικούσαμε σε όλα τα μέτωπα του πολέμου .
Οι διαταγές για υποχώρηση άρχισαν να έρχονται ξαφνικά χωρίς να υπάρχει κανείς μα κανείς λόγος .
Πολεμούσαν οι δικοί μας σαν λιοντάρια .
Ξαφνικά τα ελάφια άρχισαν να δίνουν διαταγές για υποχώρηση , και εκεί άρχισε το κακό .
Αυτά που γράφω, τα διασταύρωσα μικρός με πάρα πολλούς από αυτούς που πολέμησαν τότε εκεί . Κανείς δεν είπε ότι χάσαμε μάχη . Όλοι μιλάγανε για διαταγές οπισθοχώρησης, χωρίς κανένα λόγο .
Την ιστορία της χαμένης πατρίδας, μας την λένε ψεύτικη, ένα μιλημένο παιχνίδι από πριν.
Ο πόλεμος αυτός γράφτηκε πριν καν ξεκινήσει, λες και όλα όσα γίνονται στον τόπο μας, γίνονται για να δοκιμαζόμαστε και μόνο.
Λες και όλα γίνονται για να γεννιούνται ήρωες .
Η πρώτη γενιά αυτών που διώχθηκαν έφυγε, και σχεδόν έφυγε και η δεύτερη γενιά. Ο πατέρας μου έφυγε πριν τέσσερα χρόνια, και μείνανε ελάχιστοι πια απ την γενιά του,
μείναμε εμείς η τρίτη γενιά και δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνά κανείς Έλληνας.
….....
Όταν λέμε Έλληνας, είναι σα να λέμε Ελευθερία .
Η Ελευθερία είναι το δέντρο που ποτίζεται με το αίμα των Ελλήνων .
Αυτός που προσκυνάει δεν μπορεί να είναι Έλληνας, δεν γίνεται .
Ο άρχοντας του κακού ζήτησε απ τον Ιησού Χριστό να προσκυνήσει με αντάλλαγμα όλο τον κόσμο . Ο Χριστός μας όμως δεν το έκανε. Τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμο όλο κερδίσει, τη δε αυτού ψυχή ζημιωθεί;
Το τίμημα λοιπόν που πλήρωσε ο Θεάνθρωπος ήταν ο σταυρός. Αντί για τον κόσμο όλο, σταυρώθηκε. ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟΝ.
Η ζωή μας αυτή είναι .
Η Ελευθερία έχει τίμημα, την αγαπάς, την υπερασπίζεσαι, την διεκδικείς.
Ελευθερία Θέωση.
Ο σταυρικός θάνατος δεν ήταν θάνατος, αλλά ο δρόμος της Ελευθερίας απ τα σαρκικά δεσμά .
Ο σπόρος χάνεται, αλλά γίνεται τεράστιο δέντρο.
Αν ο σπόρος δεν χαθεί, δεν πρόκειται να υπάρξει δέντρο.
……….


Έχω στο σπίτι μου την φωτογραφία από ένα γάμο στην Σμύρνη.
Η γιαγιά μου είναι όρθια στα δεξιά ντυμένη με ναυτικό συνολάκι.
Ο πατέρας (μάλλον) της νύφης κάθεται στην καρέκλα στο κέντρο έχοντας τη νύφη δίπλα του, και πολλοί συγγενείς από γύρω.
Η γιαγιά είναι στα δεκαέξι της απ ότι θυμάμαι.
Το παράξενο σ αυτή την φωτογραφία, είναι πως όλοι στέκονται σοβαροί, λες και ξέρανε τι θα γίνει . . . Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη το είκοσι δυο, λίγο πριν την καταστροφή. . .
Πρόσωπα σοβαρά με κοιτάνε μέσα από αυτή την φωτογραφία και ρωτάνε γιατί. . .
Απαθανατισμένη μια στιγμή πριν τον θάνατο.
Από αυτούς όλους, μόνο η γιαγιά μου ήρθε εδώ στην Ελλάδα ,έμεινε πάνω σε μια συκιά την ώρα που οι τούρκοι κόβανε κορμιά.
Αν κάποιος κοίταζε πάνω, η γιαγιά μου δεν θάφταμε εδώ.
Ένα κοριτσάκι δεκαέξι χρονών, έβλεπε την σφαγή κι έτρεμε σφιγμένο σ ένα κλαδί . . . και το αίμα έτρεχε . . .
Είναι πέντε ξημερώματα στη Σμύρνη τώρα θα χαράζει και στα χωριά της πατρίδας θ ακούγονται τα κοκόρια στην πρωινή δροσιά . . .νυσταγμένοι άνθρωποι τ ακούνε μέσα στον ύπνο τους κι ετοιμάζονται να σηκωθούν . .
Πως αντέχεις Ήλιε μου κι ορθώνεσαι σ αυτά τα μέρη;
Μαρία! Γιάννη! Χαράλαμπε! Αλέξανδρε !
Γιώργο! Μιχάλη! Αντωνάκη!
άντε βρέ ! ξυπνήστε ! . . . . . .
Η Μαρία δεν θα ξυπνήσει . . .
Ο Αντωνάκης δεν θα σηκωθεί . .
Κάνεις δε θα δει τον Ήλιο να ανατέλλει . . .γιατί δεν κοιμήθηκαν.
Τους πρόλαβε το βάρβαρο χέρι του τούρκου, τους μακέλεψε, τους χάλασε .
Η μάνα έβγαλε την φωνή με την ψυχή μαζί σκεπάζοντας το παιδί της που της τ άρπαξαν μες απ τα χέρια και τοσφαξαν μπροστά της.
Τα αίματα τους ανακατεύτηκαν στη σκόνη, στο χώμα.
Η γυναίκα στη φωτογραφία έγινε σφαχτάρι στο δρόμο, κομματιάστηκε βάρβαρα, με μανία πολλή.
Η γυναίκα και το παιδί της έμειναν μέρες στο δρόμο με μάτια ανοιχτά χωρίς να βλέπουν , χωρίς ν ακούνε τα κοκόρια που φώναζαν την κάθε ανατολή .
Οι ορδές του Αττίλα, βάρβαρα στίφη, ζώα με ανθρώπινη μορφή, κλάδεψαν, κατέστρεψαν, ρήμαξαν το άνθος της ανατολής.
Το αίμα και ο θρήνος πότισαν τη γη της Ιωνίας.
Στον πόντο στα καταπράσινα χωρία το κλάμα της μάνας, ο σπαραγμός, η ανατριχίλα απ τη φωνή του παιδιού που ξεψυχάει σφαγμένο, ακούγονται αν σκύψεις κι αφουγκραστείς τη γη.
Κουφάρια σπίτια χωρίς πόρτες και παράθυρα, ετοιμόρροπα, στέκουν ορθά φαντάσματα και φωνάζουν. . .
Στα βάθη της ανατολής τα καραβάνια δεν έφτασαν . . .
Ο σπαραγμός κι η σφαγή στοιχειώνουν. . .
Στην ανατολή ξημερώνει , αλλά καλημέρα δεν ακούς . . .
Μιχαήλ

Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ