Εθνική ενότητα - Κοινωνική αλληλεγγύη - Αντίσταση! Τιμή και δόξα στον απεργιακό αγώνα των εργατών της Χαλυβουργικής.

Συμπαράσταση στον αγώνα των απεργών της Χαλυβουργικής.

Οι Εθνικιστές Σοσιαλιστές πρέπει να είναι όλοι εκεί, στο δρόμο του αγώνα κοντά στους εργάτες. Ανθρώπινα δικαιώματα στους εργάτες. 

του Έσπερου.

Και όμως υπάρχουν Έλληνες προλετάριοι που αντιστέκονται στην φιλελεύθερη λαίλαπα.
Από τις αρχές Νοεμβρίου ξεκίνησε μια απεργία που αποτελεί σύμβολο αντίστασης στην Ελλάδα του 2011. Ένας απεργιακός αγώνας, που δείχνει το δρόμο της αντίστασης σε όλους τους φοβισμένους που σέρνονται να πληρώνουν τα φορολογικά χαράτσια της κατοχικής κυβέρνησης.
Μια απεργία όχι σε κάποιον δημόσιο τομέα, που κρύβεται κάτω από τον μανδύα της μονιμότητας, αλλά σε μια από τις πιο παραγωγικές βιομηχανίες της Ελλάδας την «Ελληνική Χαλυβουργική».
Οι απεργοί κάνουν αγώνα για να μην προχωρήσουν οι απολύσεις των 34 εργατών στη Χαλυβουργία Ελλάδος και να μπει τέλος στην εργοδοτική τρομοκρατία.
Η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» ανησυχεί καθώς βλέπει τους εργαζόμενους να κλείνουν ένα μήνα αγώνα αλλά αντί να κουράζονται, να συνεχίζουν ακόμα πιο αποφασιστικά διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να υποκύψουν. Η οικογένεια Αγγελόπουλοι έχει σαν βασικό της στόχο το τσάκισμα της εργασιακής σύμβασης και του 8ωρου και 5ήμερου καθώς και στην υποχρεωτική εκ περιτροπής απασχόληση.

Οι Αγγελόπουλοι είναι τα αφεντικά που έζησαν όλα αυτά τα χρόνια μέσα στην χλιδή από τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών τους. Αδίστακτοι που έκαναν πολιτικές φιλίες και στηρίχθηκαν στο χρήμα του ελληνικού λαού.
Τα μέσα ενημέρωσης που διοικούν οι νταβατζήδες εργολάβοι των δημόσιων έργων δεν κάνουν καμιά αναφορά στον αγώνα των Ελλήνων προλετάριων της Χαλυβουργικής.
Βλέπετε δεν μπορούν να δαγκώσουν το χέρι που τα τάιζε στην πολυφυλετική φιέστα της Ολυμπιάδας του 2004.
Η εικόνα της Αγγελοπούλου, που μετά το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών, χόρευε αισθησιακά στις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου, δείχνει την αληθινή εικόνα των μεγαλοαστών της πατρίδας μας, που παρέμειναν όλα αυτά τα χρόνια κρατικοδίαιτοι και με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου αλλά και τον ιδρώτα των εργατών τους έχτιζαν περιουσίες.
Η Αγγελοπούλου πρώην βουλευτής της ΝΔ, ευνοούμενη του ΠΑΣΟΚ και αγαπημένο παιδί των ξένων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 άρχισε να ασχολείται με την πολιτική.
Το 1986 γνωρίσθηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και έτσι έγινε υποψήφια στις δημοτικές εκλογές εκείνου του έτους και εκλέχθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, με τον συνδυασμό του Μιλτιάδη Έβερτ.
Το 1989 και το 1990 εκλέχθηκε βουλευτής της ΝΔ στην Αθήνα.
Το 1994 διατέλεσε αντιπρόεδρος του πρυτανικού συμβουλίου της Σχολής Διοίκησης John Kennedy στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Επίσης, το 1997 ορίσθηκε «Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων» της Ελλάδας.
Αφού έδωσε εξετάσεις υπακοής οι ξένοι την αγάπησαν. Έτσι επέβαλαν το 1996 και ορίσθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997, οι αγώνες ανατέθηκαν στην Αθήνα. Όμως, η Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη δεν ορίσθηκε πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής. Μετά από πιέσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, τον Μάιο του 2000, η ελληνική κυβέρνηση άλλαξε την διοίκηση της οργανωτικής επιτροπής και η Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη ορίσθηκε τελικά πρόεδρος της επιτροπής.
Η ζήτηση για προϊόντα χάλυβα ήταν μεγάλη στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 και η Αγγελοπούλου έκανε ότι ήταν δυνατόν για να εφοδιάζει τους εργολάβους δημοσίων έργων και να αυξάνει τα κέρδη της οικογενειακής επιχείρησής της. Ήταν τότε που οι ξένοι τοκογλύφοι δάνειζαν στην Ελλάδα πακτωλούς χρημάτων, επειδή ήξεραν ότι τα δανεικά τους θα πήγαιναν στις τσέπες των ντόπιων επιχειρηματικών λαμόγιων, που με την σειρά τους θα το επέστρεφαν σε αυτούς και στις ξένες τράπεζες που κατέχουν. Ο κύκλος των χαμένων δανεικών και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού είχε αρχίσει.
Πακτωλός κερδών για την Χαλυβουργική που έχτισε την μισή Ελλάδα.
Ας δούμε όμως την ιστορία της ματωμένης βιομηχανίας. Στις 3 Μαρτίου 1948 ιδρύθηκε η Χαλυβουργική ΑΕ και τέσσερα χρόνια μετά, το 1952, σε παραθαλάσσια έκταση κοντά στην Ελευσίνα κατασκευάζονται μοντέρνες μονάδες παραγωγής σιδήρου, για να ακολουθήσουν στις 27 Ιουλίου 1963 τα εγκαίνια της πρώτης υψικαμίνου στην Ελλάδα. Στη σκληρή μάχη για τη χορήγηση της σχετικής άδειας οι Αγγελόπουλοι είχαν συγκρουστεί με την οικογένεια Τσάτσου των τσιμέντων «Ηρακλής», αλλά κέρδισαν την προτίμηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τα εγκαίνια της υψικαμίνου έκανε ο βασιλιάς Παύλος, που διατηρούσε «φιλικές» σχέσεις με την οικογένεια.
Η μισή Ελλάδα περίπου χτίστηκε τις δύο επόμενες δεκαετίες με χάλυβα της Χαλυβουργικής.
Ο δημιουργός Θεόδωρος Αγγελή Αγγελόπουλος έχει πεθάνει από το 1953, τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης έχουν την ηγεσία του εργοστασίου μαζί με τον άλλο τους αδελφό Άγγελο, που την περίοδο της Κατοχής δεν είχε διστάσει να συμμετάσχει ως Γραμματέας Οικονομικών στην «κυβέρνηση του βουνού», ενώ στην πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Οικονομικών.
Τον Σεπτέμβριο 1972, δύο χρόνια πριν από τον θάνατο του Γιάννη Αγγελόπουλου, μετά από συνδρομή κρατικών «κεφαλαίων» εγκαινιάζεται και δεύτερη υψικάμινος και αρχίζουν μεγάλες εξαγωγές σιδήρου. Με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ το 1981, η Χαλυβουργική των 2.500 και πλέον εργατοτεχνιτών κλείνει τις υψικαμίνους, επιστρέφει στην παραγωγή με ηλεκτρικούς κλιβάνους, εξαπολύει πογκρόμ εναντίων των εργατών και απολύει εκατοντάδες εργαζομένους, αν και διευρύνει την παραγωγή με νέες μονάδες που αποδίδουν λαμαρίνα και άλλα χαλυβουργικά προϊόντα.
Η επαναδυνάμωση της Χαλυβουργικής από τον Κώστα Αγγελόπουλο και τους γιους του, και η εδραίωση της ναυτιλιακής Arcadia ShipManagement (με 15 δεξαμενόπλοια, όλα με ελληνική σημαία) την καθιστά μεταξύ των κορυφαίων εταιρειών διαχείρισης δεξαμενοπλοίων στον κόσμο.
Ακόμη, η συμφωνία με τη ΔΕΗ για την από κοινού κατασκευή δύο μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, συνολικής δυναμικότητας 880 MW, με καύσιμο φυσικό αέριο στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα, εισάγει την οικογένεια στο κλάδο της ενέργειας.
Παράλληλα η οικογένεια ελέγχει και την Aegean Bulk, εταιρεία με οκτώ φορτηγά πλοία.
Επίσης η οικογένεια είναι μεταξύ των βασικών μετόχων της Τράπεζας Πειραιώς και ο Κώστας Αγγελόπουλος μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο ως αντιπρόεδρος.
Οι εργάτες νεκροί και το αφεντικό … μεγάλος ευεργέτης.
Όλα αυτά τα χρόνια στην Χαλυβουργική συνολικά σαράντα πέντε εργάτες έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή. Εκατοντάδες είναι οι σακατεμένοι, αμέτρητα τα εργατικά ατυχήματα.
Ελάχιστοι είναι οι χαλυβουργοί που βγήκαν στη σύνταξη και πρόλαβαν να φτάσουν στα 70. Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακήρυξε τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο «Άρχοντα Λογοθέτη» και μέγα ευεργέτη.
Ευεργέτης με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και τον ιδρώτα των εργατών του. Ένας ευεργέτης με αιματοβαμμένα χέρια ...
Συμπαράσταση στον αγώνα των απεργών της Χαλυβουργικής.
Οι Εθνικιστές Σοσιαλιστές πρέπει να είναι όλοι εκεί, στο δρόμο του αγώνα κοντά στους εργάτες. Ανθρώπινα δικαιώματα στους εργάτες.
mavroskrinos
neapatrida
polemosgenel