Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός του Obama θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής.
Ο καθηγητής έπειτα είπε «ο.κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με το σχέδιο Obama».
Όλοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό - έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα)..
Μετά από το πρώτο τέστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς).
Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.
Καθώς το δεύτερο τέστ διεκπαιρεώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο.
Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!
Μετά το τρίτο τέστ, ο μέσος όρος ήταν ένα Δ (κάτω από τη βάση).
Κανένας δεν ήταν ευτυχής.
Καθώς τα τέστ προχωρούσαν, τα αποτελέσματα δεν βελτιώνονταν.
Ξεσπούσαν μικροκαυγάδες , οι μαθητές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο και όλο αυτό το κακό κλίμα οδήγησε στο να μην διαβάζει κανένας για το όφελος του άλλου.
Προς μεγάλη τους έκπληξή, ΟΛΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ και ο καθηγητής τους είπε ότι ο σοσιαλισμός είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όταν η ανταμοιβή είναι μεγάλη, η προσπάθεια των ανθρώπων να πετύχουν είναι μεγάλη, αλλά όταν η κυβέρνηση παίρνει όλη την ανταμοιβή, κανένας δεν θα προσπαθήσει ή θα θελήσει να πετύχει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιό απλό από αυτό.
Αυτές είναι ενδεχομένως οι 5 καλύτερες προτάσεις που θα διαβάσετε και είναι εφαρμόσιμες στο παραπάνω πείραμα:
1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις τους φτωχούς σε ευημερία με το να θέσεις εκτός ευημερίας τους πλούσιους.
2. Για να λάβει οτιδήποτε ένα άτομο που δεν εργάζεται, πρέπει κάποιο άλλο άτομο να εργάζεται χωρίς να λαμβάνει.
3. Για να δώσει κάτι η κυβέρνηση σε κάποιον, πρέπει πρώτα να το στερήσεις από κάποιον άλλο.
4. Δεν μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τον πλούτο διαιρώντας τον!
5. Όταν οι μισοί νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν γιατί θα τους φροντίσουν οι άλλοι μισοί, και όταν οι μισοί που δουλεύουν καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούν γιατί τον κόπο τους τον μοιράζονται με τους άλλους μισούς, τότε πλησιάζει η αρχή του τέλους για οποιοδήποτε έθνος.
Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις.
Στέλλα
.png)
Ο τόκος που εισπράττει ο δανειστής αναλογεί σε εργασία του δανειστή; Έχω χίλια ευρώ, τα δανείζω σε σας και μέσα σε λίγο καιρό έχω περισσότερα δίχως να έχω δουλέψει καθόλου. Ο τοκισμός, είναι το κύριο μέσο πλουτισμού και όχι η εργασία. Καθώς επίσης και οι νόμοι που καθορίζουν τους μισθούς έτσι ώστε δουλεύοντας κάποιοι νυχθημερόν να πλουτίζουν άλλοι που δεν δουλεύουν, διότι απλούστατα, βγάζουν πολύ περισσότερα από την εργασία των πρώτων και τους πληρώνουν με πολύ λιγότερα. Αν ίσχυαν αυτά που λέγονται παραπάνω αυτό θα σήμαινε ότι ένας που έχει ένα εκατομμύριο δραχμές σε σχέση με έναν που έχει χίλιες δραχμές δουλεύει χίλιες φορές περισσότερο από τον δεύτερο. Πιστεύετε δηλαδή πως οι δισεκατομμυριούχοι δουλεύουν δισεκατομμύρια φορές περισσότερο από τους υπόλοιπους και δικαίως έχουν όσα έχουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός αν δεν έχω συλλάβει το πνεύμα της ανάρτησης και μιλάτε ειρωνικά.
Επίσης, όσον αφορά τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης και το κατά πόσον η μελέτη ή η νοημοσύνη είναι ευθέως ανάλογες της «ανταμοιβής» του βαθμού από τις εκάστοτε βαθμολογικές κλίμακες οι επιστημονικές απόψεις διίστανται. Ο ίδιος ο Αινστάιν που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας και της επιστήμης εθεωρείτο στα σχολεία όπου φοίτησε ως ανεπίδεκτος μαθήσεως και ως τεμπέλης. Υπάρχουν επίσης συστήματα αξιολόγησης που εξετάζουν και βαθμολογούν διαφορετικές δεξιότητες με αποτέλεσμα σε ένα σύστημα ο μαθητής να βαθμολογείται με ψηλή βαθμολογία ενώ σε ένα άλλο, ο ίδιος μαθητής έχοντας επιδοθεί στην ίδια ακριβώς μελέτη να βαθμολογείται με μικρότερη. Συνήθως (και κυρίως στην Ελλάδα) μιλάμε μόνο για αξιολόγηση (δίχως να γίνεται κι αυτή ποτέ και σε κανέναν τομέα) και ποτέ για αξιολογία. Δεν εξετάζουμε δηλαδή ούτε τι είναι αξία/αξίες (οι οποίες διαφέρουν από τις «αρχες»), ούτε πώς μπορούμε να τις επινοήσουμε, να τις εμπεδώσουμε, να τις εμπνεύσουμε και να τις αναπτύξουμε. Λες και βρισκόμαστε ακόμα στο μεσαίωνα μιλάμε μόνο για δουλειά ή για μελέτη κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο, δίχως να ξέρουμε ούτε τι είναι δουλειά ούτε τι είναι μελέτη. Ξέρετε εσείς όταν βλέπετε κάποιον «να χαζεύει» αν όντως «χαζεύει» και πόσα «γίγα» σκέψης ανεβοκατεβάζει εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά σας επισκέπτομαι. Δεν γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα καθώς και το ύφος και το πνεύμα του Ισολογίου σας (που δεν έχω προλάβει να μελετήσω) και απλώς σας καταθέτω κάποιες σκέψεις έτσι όπως μου δημιουργήθηκαν διαβάζοντας την παρούσα ανάρτηση, χάριν της ελεύθερης επικοινωνίας. Ευχαριστώ προκαταβολικά για τη φιλοξενία (αν αναρτηθούν τα σχόλιά μου) και καλή συνέχεια στην όποια προσπάθειά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή