Σατανισμὸς γιὰ παιδιὰ καὶ νέους

Μεταξύ τῶν τρόπων καί τῶν μεθόδων πού χρησιμοποιεῖ τό κίνημα τοῦ σύγχρονου σατανισμοῦ γιά νά ἐξαπλωθῆ στούς νέους κυρίως ἀνθρώπους εἶναι τά παιδικά παιγνίδια, τά ἠλεκτρονικά μέσα, τά παιδικά ἀναγνώσματα καί ἡ μουσική. Εἶναι ἄλλωστε γνωστό πόσο καταλυτική εἶναι ἡ ἐπίδραση τῆς εἰκόνας καί τῆς μουσικῆς πάνω στίς εὐαίσθητες καί εὔπλαστες ψυχές τῶν παιδιῶν. Ἔτσι, μέ τό κάλυμμα τοῦ παιγνιδιοῦ καί τῆς νότας εὔκολα μπορεῖ νά διεισδύσει, νά «περάσει» ὅπως λέμε, ἕνα μήνυμα στόν νοῦ καί στήν καρδιά τοῦ νέου κυρίως ἀνθρώπου καί νά διαμορφώσει μέσα του τρόπο ζωῆς, χαρακτῆρα, συμπεριφορά, ἠθική καί ἰδεολογία. Γιά τήν φαντασία τοῦ μικροῦ παιδιοῦ ἀποτελεῖ μορφοποιό δύναμη τό παιγνίδι, τό βιβλίο καί ἰδιαίτερα ὁ μαγικός κόσμος τῆς τηλεοράσεως. 

Ὅπως ὅμως ἡ παιδεία γενικότερα μόνη της, χωρίς τήν ἀρετή, γιά νά θυμηθοῦμε τόν Πλάτωνα, μπορεῖ νά καταντήση «πανουργία» καί ἀπειλή, ἔτσι καί ἡ μουσική ἤ ἡ τεχνολογία εἶναι δυνατόν νά μετατραποῦν σέ «ὄργανα» προωθήσεως μηνυμάτων ἤ «δογμάτων», πού νά εἶναι ψυχοφθόρα ἤ ἐπικίνδυνα. Τό ἴδιο καί ἡ ψυχοπλάστρα μουσική μπορεῖ νά καλεῖ σέ ὕμνο καί λατρεία τοῦ σατανᾶ, τά δέ παιδικά παιγνίδια νά μετατρέπονται σέ μέσα μυήσεως «ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων» στόν ἀποκρυφισμό καί στόν σατανισμό. Εἶναι διαπιστωμένο ὅτι στό ἄδυτο τῆς οἰκογένειας, ἐκεῖ ὅπου ὑποτίθεται ὅτι ἀναπτύσσεται προστατευμένο μέσα σέ ἰδανικές συνθῆκες ἀσφαλείας τό μέλλον τοῦ ἀνθρώπου, εἰσβάλλει μέ τόν πιό ὕπουλο καί ἐχθρικό τρόπο ὁ ἀντίπαλος τοῦ γονέα, πού ἀπαιτεῖ τό δικαίωμα τῆς διαμορφώσεως δικοῦ του ἀνθρώπου στά παιδιά μας. 

Ἄς γίνωμε ὅμως πιό συγκεκριμένοι, μέ παραδείγματα ἀπό τόν χῶρο τῶν παιδικῶν παιγνιδιῶν, τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων, τῶν παιδικῶν ἀναγνωσμάτων καί τῆς μουσικῆς: 

α) Παιγνίδια παγίδες 

Ἐπιτραπέζιο παιδικό παιγνίδι, πού προσφέρεται σέ κουτί μέ σχῆμα φέρετρου, καλεῖ τά παιδιά νά παίξουν πάνω σέ χαρτόνι πού ἀπεικονίζει ἕνα νεκροταφεῖο μέ σπασμένα μνήματα. Οἱ μικροί παῖκτες ὑποδύονται ρόλους ὅπως τό ...φάντασμα Χελίν, τόβαμπίρ Μπάθορι... τήν μάγισα Σαντρέν, τόν λυκάνθρωπο Τζιβαουντίν, τή μούμιαΚονρού κλπ. Νικητής εἶναι ὅποιος φτάσει πρῶτος στό κέντρο τοῦ νεκροταφείου ὅπου εἶναι γραμμένη ἡ λέξη «Ἐφιάλτης». Στό παιγνίδι οἱ παῖκτες κερδίζουν κάρτες μέ συνθήματα ὅπως: «Γίνε ἀνελέητος», «Κάνε ὅ,τι θές γιά νά τρομάξεις κάποιον», «ὅταν δεῖς πανσέληνο οὔρλιαξε» (ἡ πανσέληνος συνδέεται μέ σατανιστικές τελετές), «Τούς ἠλίθιους τούς κάνω ὅ,τι θέλω. Τώρα ρίξε τό ζάρι γρήγορα, γιατί θά σοῦ σπάσω τά μοῦτραπαλιοσκουλήκι». 

Μᾶς εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατον νά ἀντιληφθοῦμε τήν «παιδαγωγική» ἀξία αὐτοῦ τοῦ «παιγνιδιοῦ». 

Σέ ἄλλο παιγνίδι, πού συνοδεύεται μέ «προσπέκτους» «διακοσμημένο» μέ ἕντεκα τερατώδεις καί σατανικές μορφές, χαράσσεται ἡ «στρατηγική ἐπιβίωσης». Μ' αὐτή καλλιεργεῖται μέσα στίς ἀπαλές ψυχές τῶν παιδιῶν ἡ βία καί τό μῖσος μέ φράσεις ὅπως: «Κάνε ἐπίθεση στόν ἀντίπαλό σου ἔχοντας στό μυαλό σου κάτι τό ἁπλό: πῶς θά τόν κόψεις φέτες στά γρήγορα». Καί πιό κάτω: «Ὅσο πιό πολύ δουλεύεις μέ τά φαιά κύτταρα, τόσο πιό θανάσιμο θά εἶναι τό χτύπημα». 

Μήπως κάποιοι ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτά τά συνθήματα θά βοηθήσουν τά παιδιά νά ἀποκτήσουν «αὐτοπεποίθηση»; Τότε ἄς μᾶς ἐπιτρέψουν νά ἐρωτήσωμε: Πότε καί πῶς ὁ νέος, πού «ζυμώθηκε» μέ τέτοια «δόγματα» θά ἀπορρίψη αὐτό τό «μάθημα τῆς βίας» πού πῆρε καί πῶς δέν θά τό μετατρέψη στό σατανικό δόγμα τοῦ Crowley: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τό δικαίωμα νά ζεῖ σύμφωνα μέ τό δικό του νόμο, νά παίζει ὅπως θέλει, νά ξεκουράζεται ὅπως θέλει, νά πεθαίνει ὅποτε θέλει καί ὅπως θέλει...»; 

Σέ διαφήμιση παιγνιδιῶν ὁ ἥρωας εἶναι ὁ «σοῦπερ κακός, μέ μιά στρατιά τέρατα κάτω ἀπό τίς διαταγές» του. Ἡ διαφορετικότητα δέ τοῦ παιγνιδιοῦ αὐτοῦ ὀφείλεται στό ὅτι σ'αὐτό «οἱ καλοί δέν πεθαίνουν τελευταῖοι, ἀντίθετα εἶναι αὐτοί πού ἐμποδίζουν τά σατανιστικά σας σχέδια καί πρέπει νά φύγουν πρῶτοι ἀπό τή μέση». 

Σέ καρτοπαιγνίδι, μέ πολλές «ἀνατριχίλες» ἕνας μικρός παίκτης διαβάζει: «Ἐγώ εἶδα μιά νεκροκεφαλή νά βγάζει τήν ἄμορφη μάζα πού δέν πεθαίνει». Καί ὁ ἄλλος παίκτης λέει: «Εἶδα ἕνα χέρι δράκουλα νά βγαίνει ἀπό ἕνα τάφο». Ἄραγε πῶς θά τό ἑρμηνεύσει αὐτό τό «παιγνίδι» ἕνας παιδαγωγός; Καί μή πεῖ κανείς ὅτι εἶναι προσπάθεια νά κατανικηθῆ ὁ φόβος τοῦ θανάτου μέσα στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ! 

Εἶναι σίγουρο πώς ἡ προβολή τῆς βίας, τοῦ «κακοῦ», τῶν τεράτων, τῶν ἀποκρουστικῶν φανταστικῶν μορφῶν, δέν καλλιεργεῖ τίς ἀπαλές ψυχές τῶν παιδιῶν. Μᾶλλον εἶναι μιά ἀπαράδεκτη «ἐμπορεύσιμη ἰδέα πού μπορεῖ νά μαγέψει τό κοινό», εἶναι μιά «ἀδίστακτη τακτική πωλήσεων μέ ἐπιπτώσεις σέ ἄτομα πού ἀκόμη βρίσκονται σέ τρυφερή ἡλικία». Παράδειγμα ἡ ψύχωση πού προκλήθηκε στούς μικρούς συλλέκτες τῶν Pokemon μέ τήν ἐμπορευματοποίησή τους, ὥστε «ἀκόμη καί ἡ Ἕνωση τῶν Ἄγγλων Διευθυντῶν Σχολείων ἔχει ἀνησυχήσει μέ τήν μαύρη ἀγορά καρτῶν στίς σχολικές αὐλές καί τά ποσά πού ἀπαιτοῦνται γιά νά συμπληρωθεῖ κάποια στιγμή μιά τέτοια συλλογή» (ἐφημερίδα "Τό Βῆμα τῆς Κυριακῆς", 15.5.2000). 

β) Τό παιγνίδι στήν ὀθόνη 

Ἦλθε ὅμως καί τό νέο ἐπίτευγμα, τάἠλεκτρονικά παιχνίδια, νά αἰχμαλωτίσει ἀκόμη περισσότερο τό μυαλό καί τήν φαντασία τοῦ παιδιοῦ. Σύμφωνα μέ πρόσφατη ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ: «Βία, αἷμα καί θάνατος σέ ἀφθονία διαθέτουν τά περισσότερα ἠλεκτρονικά παιχνίδια ἰδίως ὅσα κρίνονται κατάλληλα γιά μικρά παιδιά» (ἐφημερίδα «Τά Νέα», 11.12.2001). 

Ὁ συντάκτης τοῦ σχετικοῦ ἄρθρου σημειώνει ὅτι «Περισσότερο ἀπό τό 90% τῶν χρηστῶν τοῦ παιχνιδιοῦ περιέχει βίαιες πράξεις... Οἱ τίτλοι μέ τήν περισσότερη βία ἀνήκουν στίς κατηγορίες τῶν παιχνιδιῶν δράσης καί “Shoot’ em up”. Σέ αὐτά τά παιχνίδια συναντῶνται καί οἱ περισσότεροι θάνατοι ἀνά λεπτό, 24 κατά μέσο ὅρο. Συνολικά, τά μισά ἀπό τά παιχνίδια στήν ἔρευνα περιεῖχαν τουλάχιστον μία σκηνή μέ βίαιο θάνατο» (αὐτόθι). 

Ἑλληνικό περιοδικό, σέ ἄρθρο του μέ τίτλο «Παιχνίδια πού διαφημίζουν τόν σατανᾶ» σημειώνει: «Πρόκειται γιά τά “Computer Games” πού προτρέπουν κατά κάποιο τρόπο ὅλους ἐμᾶς, μικρούς καί μεγάλους νά μποῦμε στούς σκοτεινούς κόσμους τοῦ Σατανᾶ. Γιά τά παιχνίδια τοῦ θανάτου πού παίζουν τό ρόλο τοῦ μυητῆ δίνουν εἰκόνες ἀλλά καί “συμβουλές” μέ κάθε λεπτομέρεια γιά τελετές μαύρης μαγείας καί βουντού ἐνῶ μιλοῦν καί γιά θυσίες στό Κτῆνος» (Οἰκ.Θησαυρός, 29.10.1996). 

Στό φθοροποιό ἔργο τῶν ἠλεκτρονικῶν παιγνιδιῶν ἔρχεται συνεπίκουρος ἡ μαγική ὀθόνη τῆς τηλεοράσεως. Οἱ παιδικές ἐκπομπές μέ ἀποκρυφιστικό καί μαγικό περιεχόμενο, τύπου Χάρι Πότερ, εἶναι ἡ καθημερινή «τροφή» τῶν μικρῶν τηλεθεατῶν σέ ἀρκετά κανάλια. Πολλοί ἀπό τούς «ἥρωες» τῶν ἐκπομπῶν αὐτῶν δέν εἶναι πρότυπα ἀρετῆς, ἀνθρωπιᾶς, ἀλληλεγγύης, αὐτοθυσίας, ἀλλά «ἥρωες τοῦ παραλόγου», ὑπεράνθρωποι πού ἀντλοῦν τήν δύναμη ἀπό μέσα τους, πού δέν σκέπτονται κἄν –ἄρα καί δέν διδάσκουν– ὅτι πέραν ἀπό τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες καί ἱκανότητες ὑπάρχει ἡ Παντοδυναμία καί ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀντί οἱ ἥρωες αὐτοί νά διδάσκουν τήν σωστή σχέση τοῦ παιδιοῦ πρός τόν Θεόν-Δημιουργόν του, ντύνουν τήν «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» μέ μορφές ζώων καί φανταστικῶν τεράτων. 

Ἀλλά καί μέ τό τελευταῖο ἐπίτευγμα τῆς τεχνολογικῆς προόδου τοῦ ἀνθρώπου, τόΔιαδίκτυο, συμβαίνει ὅ,τι καί μέ τά ἄλλα ἐπιτεύγματά του. Δηλαδή, δέν χρησιμοποιεῖται μόνον ὡς πολυτιμώτατο ἀγαθό καί μέσο ἀνταλλαγῆς γνώσεων καί ἐπικοινωνίας, ἀλλά συχνά ὡς μέσο-ὄργανο διακινήσεως καταστροφικῶν ἰδεολογιῶν διαφόρων παραθρησκευτικῶν καί σατανιστικῶν ὁμάδων. 

Ἐτσι, μπορεῖ κανείς νά βρεῖ σέ ἰστοσελίδα σατανιστικῆς ὁμάδος, ὑπό τόν τίτλο «Νέα τῆς Κόλασης», ποιοί εἶναι οἱ: «Δέκα λόγοι γιά τούς ὁποίους εἶναι πολύ θαυμάσιο νά εἶσαι σατανιστής». Καί βέβαια ὑπάρχει ἐκτενής ἀνάλυση γιά τό πῶς θά τό πετύχεις. 

Σέ ἄλλη σελίδα διαβάζομε: «Συμμετέχετε γιά νά προάγουμε τίς μεθόδους καί νά γεννήσουμε ἕνα σατανικό ἔθνος μέ τό νά προχωρήσετε στίς ἐπίλεκτες δυνάμεις τῶν πιστῶν ὀπαδῶν τοῦ σατανᾶ... Ἔχει φτάσει ἡ ὥρα νά συντρίψουμε τή Χριστιανικήὑποκρισία καί νά φέρουμε στό προσκήνιο τήν κυριαρχία τοῦ σατανᾶ στή γῆ, νά φέρουμετούς χριστιανούς γονατιστούς μπροστά μας, δηλ.νά τούς ὑποτάξουμε καί νά τούς κυριέψουμε...». 

Ἡ προσφορά μέσῳ τοῦ Internet ἐμπλουτίζεται ἀκόμη μέ πάμπολλες «ἀγγελίες» γιά «ἀναζητήσεις» φίλων σατανιστῶν ἤ μέ τήν προβολή τῶν προτιμήσεών τους σέ «θυσίες, ἀκρωτηριασμούς, κανιβαλισμό... μπάνιο σέ αἷμα κατσίκας καί νά τό πίνει ἀπό ἀνθρώπινο κρανίο». 

γ) Βιβλία διαβρωμένα 

Κι ἄν κάποιοι γονεῖς, θέλοντας νά προφυλάξουν τά παιδιά τους ἀπό ὅλα ὅσα μέχρι τώρα ἐκθέσαμε, θελήσουν νά τά ἀπασχολήσουν μέ ἕνα βιβλίο, ἄς μή νομίσουν ὅτι δέν ἔχουν φθάσει ἐκεῖ οἱ ὑπηρέτες τοῦ κακοῦ. 

Τό μάρκετιγκ καί ἰδίως τό κέρδος δέν ἔχουν ἀναστολές, ἰδιαίτερα ὅταν οἱ "ἐγκέφαλοί" τους ἔχουν στρατευθῆ στά προστάγματα τοῦ τέρατος πού λέγεται «Νέα Ἐποχή». Ἔτσι καί στό χῶρο τοῦ βιβλίου, μέσα ἀπό τό παραμύθι καί τά εἰκονογραφημένα ἔντυπα, προωθοῦν τόν σατανισμό. Τίτλοι βιβλίων ὅπως: «Σχολεῖο ὁ Τάφος», «Ἡ κατασκήνωση τοῦ Δράκουλα», «Ὁ ἀκέφαλος ποδηλάτης» κ.ἄ., καλύπτουν κείμενα βίας, μαγείας, σατανισμοῦ. Μέσα ἀπό πολλά βιβλία καί εἰκονογραφημένα παιδικά ἀναγνώσματα ἐπιδιώκεται ἡ κατάργηση τῆς διακρίσεως μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ (καθαρά νεοεποχίτικο "δόγμα"). Ἡ πρόκληση τρόμου εἶναι ὁ κεντρικός ἐπιδιωκόμενος σκοπός, πού ξεκινᾶ ἀπό τά τρομακτικά ἐξώφυλλα καί καταλήγει σέ μιά ἀναστάτωση τῆς ἀπαλῆς ψυχῆς τοῦ νεαροῦ ἀναγνώστη. Πολύ εὔστοχα χαρακτηρίστηκε μιά συλλογή ἐξωφύλλων τέτοιων βιβλίων ὡς «εἰκονοστάσι τοῦ Διαβόλου». 

Ἄραγε, ὅταν τό παιδί μας σήμερα ὁλοκληρώνει τό διάβασμα ἑνός παραμυθιοῦ νιώθει τό ἴδιο εὐτυχισμένο, γαλήνιο, χαρούμενο, ἀνάλαφρο, ἀσφαλές ὅπως μέ κεῖνα τά ἀξέχαστα παραμύθια τοῦ παπποῦ καί τῆς γιαγιᾶς, τοῦ «παλιοῦ καλοῦ καιροῦ»; 

δ) Ὁ σατανικότερος τρόπος 

Τέλος, ὁ σατανισμός χρησιμοποιεῖ, καί μάλιστα εὐρύτατα, τίς «χορδές" καί τά «ὄργανα». Τό σατανιστικό μήνυμα καί ἡ λατρεία τοῦ σατανᾶ χρησιμοποιοῦν ἰδιαίτερα τήν hard rock καί τήν heavy metal μουσική γιά μέσο προσηλυτισμοῦ τῶν νέων κυρίως ἀνθρώπων. 

Σατανιστική ὁρολογία, ὕβρεις κατά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ γενικώτερα, συνθήματα βίας, αἰσχρά συνθήματα καί μηνύματα, ἀκόμη καί σατανιστικά ἤ ἀντιχριστιανικά σύμβολα κυριαρχοῦν σέ τραγούδια καί σέ ἔντυπα αὐτῆς τῆς μοντέρνας μουσικῆς. Συγκροτήματα φέρουν προκλητικούς καί ὑβριστικούς τίτλους ὅπως: «Rotting Christ» (σάπιος Χριστός) «Judas Priest» (ἱερέας τοῦ Ἰούδα) κ.ἄ. 

Μέσα στό παραλήρημα τῆς ἔντονης αὐτῆς μουσικῆς ἀκούγονται λόγια ὅπως: «Εἶμαι ἑνωμένος μέ τό Σατανᾶ, ὑπακούω στίς ἐντολές του ...ἀγαπάω τόν θάνατο.., εἶμαι κύριος τοῦ ἑαυτοῦ μου... Φέρω τό σημάδι τοῦ Διαβόλου, σκοτώνω τό νεογέννητο μωρό, σκίζω τή σάρκα τῶν νηπίων» (συγκρότημα Venon). Χωρίς ἀμφιβολία σοκάρουν τά συνθήματα τοῦ συγκροτήματος Black Sabbath στό «Paranoid»: "πάρε μιά ζωή, θά εἶναι φθηνή. Σκότωσε κάποιον, κανένας δέν θά κλάψει. Ἡ ἐλευθερία εἶναι δική σου, κάνε μόνο τό καθῆκον σου, θέλουμε μόνον τήν ψυχή σου». 

Στό περιοδικό «The Forest» διαβάζομε ὅτι: «Τό black metal ΔΕΝ εἶναι μουσική, εἶναι ἰδεολογία πού ἐκφράζεται μέσα ἀπό δαιμονικούς ἤχους καί θορύβους». Ἐπί πλέον πολλά κείμενα τοῦ περιοδικοῦ διακοσμοῦνται μέ τόν ἀντεστραμένο σταυρό. Εἶναι πολύ χαρακτηριστική ἡ ἀπάντηση πού δίδει ἕνα μέλος ξένου συγκροτήματος: «Εἶμαι Θεός. Προσκυνῆστε με». 

Σέ ἐρώτηση, τί ἐκφράζει τό συγκρότημα Crismson Moon, δίδεται ἡ ἀπάντηση: «Τή καταστροφή κάθε μορφή ἐπιβολῆς ὅπως ἡ ἀστυνομία, οἱ κυβερνήσεις καί ὁ Χριστιανισμός. Οἱ μόνες ἀρχές πού πρέπει νά διέπουν τήν ἀνθρωπότητα εἶναι τά ἀνθρώπινα ἔνστικτα ὅπως ἡ λαγνεία καί ἡ ἐκδίκηση». 

Καί σέ ἄλλη ἐρώτηση: «Μέ τί ἀσχολοῦνται οἱ στίχοι σας»;, δίδεται ἡ ἀπάντηση: «Ἀσχολούμαστε μέ φιλοσοφία καί ἀποκρυφιστικές πρακτικές ὅπως ὁ Ἀστρικός, ψυχικός καί τελετουργικός Βαμπιρισμός, Δαιμονολογία, Ἀστρική Προβολή, Μαγεία καί ἀρχαία Σουμεριακή καί Ἀσσυριακή μυθολογία». 

Ὅταν δέ τούς ζητοῦν νά ποῦν πῶς ἐμπνέονται: ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι «Χρησιμοποιοῦμε μαριχουάνα καί μανιτάρια. Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού ἔχουμε βιώσει ἐξωκοσμικές ἐμπειρίες». 

Δέν παραλείπει τό ἐν λόγῳ «μουσικό» περιοδικό νά ἀφιερώσει πέντε ὁλόκληρες σελίδες γιά νά προβάλλει τήν «Ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ». 

Κάνει ἰδιαίτερη ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι φιλοξενοῦνται τέτοια συγκροτήματα μέσα σέ δημόσιους χώρους, ὅπως εἶναι τό Ὀλυμπιακό Στάδιο στό ὁποῖο διοργανώθηκε Rockwave Festival (Ἰούλιος 2001) μέ σατανιστικά τραγούδια κάτω ἀπό τό ὄνομα γνωστῆς φίρμας μπύρας. 

Μετά ἀπό ὅλα αὐτά κάθε ἐφησυχασμός εἶναι ἐνοχή. Ἡ καθυστέρηση στήν λήψη μέτρων, μέσα στά πλαίσια τῶν νόμων, εἶναι ἔγκλημα. Τό ποῦ ἀνήκει ἡ εὐθύνη εἶναι πρόδηλο: τά ἐγκλήματα διώκονται ἀπό τίς ἁρμόδιες Ἀρχές τίς τεταγμένες νά τίς προστατεύουν τήν δημόσια τάξη, τήν ὑγεία, τήν ζωή, τήν ἀσφάλεια καί τά ἔννομα ἀγαθά. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει κρούσει ἐπανειλημμένα τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου καί ἔχει ὑποβάλλει τίς προτάσεις Της. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἔχουσα συναίσθηση τῶν εὐθυνῶν Της καί μέσα στά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων πού τό Σύνταγμα καί οἱ νόμοι Τῆς παρέχουν ἐπιτελεῖ τό καθῆκον Της. 

Πρέπει ὅμως καί τά ἁρμόδια ὄργανα τῆς Πολιτείας νά ἀναγνωρίσουν τό πρόβλημα καί νά ἀναλάβουν τό μέρος τῆς εὐθύνης πού τούς ἀνήκει. Ἔχομε ἤδη θρηνήσει θύματα καί τοῦτο δέν πρέπει νά ξανασυμβεῖ. Αὐτό μπορεῖ νά ἀποφευχθῆ μόνον ὅταν ἔγκαιρα, ὀρθά καί ὑπεύθυνα καί μάλιστα προληπτικά ἀντιμετωπισθῆ ἡ ἀπειλή, ὅταν αὐτή σίγουρα ὑπάρχει. 

π. Κυριακοῦ Τσουροῦ (Γραμματέως τῆς Σ.Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν αἱρέσεων)

by Siglitiki - ecclesia