Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΤΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

Γράφει ο Πέτρος Καπερναράκος (υπεύθυνος του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων στην Πελοπόννησο και Κρήτη και υπεύθυνος επικοινωνίας του «ΦΙΛόΒΙΟΣ» - οργάνωση για την προστασία και διατήρηση της βιοποικιλότητας).

Αγαπητοί μου αναγνώστες
Θα επικαλεστώ την ευκαιρία που μου είχε δώσει το ΕΠΑΘΛΟ (www.epathlo.gr) στα τέλη του 2009 όπου από το βήμα του μετέφερα στους αναγνώστες του τις εμπειρίες δύο περίπου χρόνων σαν εθελοντής του ΕΚΠΑΖ, για να σας θυμίσω τι είχα γράψει τότε! Σας παραθέτω το κείμενο!

Το ΕΚΠΑΖ στο δρόμο της ουσίαςκαι όχι στις λεωφόρους της περιβαλλοντικής φαντασίαςΑξιοποιώντας την ευκαιρία αυτού του βήματος που το ΕΠΑΘΛΟ ευγενικά παραχωρεί στο ΕΚΠΑΖ Πελοποννήσου, θέλω να μοιραστώ μαζί σας εμπειρίες και προβληματισμούς από τον καθημερινό αγώνα μας για την σωτηρία των άγριων ζώων. Γιατί δεν πρέπει να παραβλέπουμε ή να ξεχνάμε ότι τα ωραία λευκώματα με τις φωτογραφίες, οι μελέτες και οι επιστημονικές αναλύσεις, κινδυνεύουμε να γίνουν τα αναμνηστικά αντικείμενα της άγριας ζωής και της φύσης. Το ΕΚΠΑΖ, είναι το σωματείο που επί 25 συνεχή χρόνια (από το 1984) εργάζεται καθημερινά, με αυτοθυσία και με εκατοντάδες εθελοντές, ακριβώς για να μην γίνουν τα άγρια πλάσματα αναμνήσεις.

Το Κέντρο Περίθαλψης της Αίγινας υποδέχεται κάθε χρόνο περισσότερα από 1500 και πάνω πληγωμένα ζώα, τα περιθάλπει, τα ταΐζει, και τα απελευθερώνει μετά την αποθεραπεία τους. Κάποια απ’ αυτά γίνονται μόνιμοι κάτοικοι του Κέντρου όταν ο τραυματισμός τους δεν τους επιτρέπει να πετάξουν ή να επιβιώσουν στο άγριο περιβάλλον. (περίπου 1500 ζώα, φιλοξενούνται μόνιμα). Εθελοντές σε όλη την Ελλάδα τρέχουν καθημερινά να περισυλλέξουν χτυπημένα ζώα και να τα μεταφέρουν στους σταθμούς Πρώτων Βοηθειών και στο Κέντρο Περίθαλψης, τις περισσότερες φορές με δικά τους έξοδα και από το υστέρημα του χρόνου τους. Τροφές, φάρμακα, εγκαταστάσεις, μεταφορές και λειτουργικά έξοδα, αποτελούν πάγια ανάγκη και οικονομική δαπάνη που κατά κανόνα καλύπτεται από φίλους και χορηγούς.

Στον ενάμιση περίπου χρόνο που λειτουργούμε το παράρτημα Πελοποννήσου, έχω μείνει έκπληκτος από την ανιδιοτέλεια και την αφιλοκερδή προσφορά όλων των ανθρώπων του ΕΚΠΑΖ, στελεχών, μελών, εθελοντών αλλά και των απλών ανθρώπων που το στηρίζουν. Χωρίς αυτούς, χιλιάδες σπάνια ζώα θα είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή από καιρό και η ύπαιθρος θα ήταν πολύ φτωχότερη σήμερα.


H απελευθέρωση της καλαματας. Η Καλαμάτα και το φράγκικο κάστρο (1868), σχέδιο του Th. Weber βασισμένο σε σκίτσο του Henri Belle. 

Αναρωτήθηκα, λοιπόν, δίκαια νομίζω, τι νόημα έχουν όλες αυτές οι καλοπληρωμένες μελέτες και τα τεράστια κονδύλια που διοχετεύονται στην υπόθεση περιβάλλον, όταν οι πληθυσμοί της άγριας πανίδας μειώνονται δραματικά και όταν οι φυσικές πατρίδες τους, οι μεταναστευτικοί σταθμοί και γενικότερα η ύπαιθρος χώρα, λεηλατείται και θυσιάζεται στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης». Αναρωτήθηκα, πόσοι απ’ όλους αυτούς τους διευθυντές, μελετητές και ειδικούς των γραφείων, των υπουργείων, των «πράσινων» σωματείων… έχουν έρθει σε πραγματική επαφή με τα άγρια πλάσματα… Και αναρωτήθηκα με τι κριτήρια γίνεται η διανομή των χρηματοδοτήσεων από την πολιτεία όταν στο «νοσοκομείο» της άγριας ζωής δεν πέφτουν ούτε τα ψίχουλα.

Το ΕΚΠΑΖ, ζει και προσφέρει στην ουσία του προβλήματος, εκεί που η πληγωμένη άγρια ζωή χρειάζεται την άμεση επέμβαση και σωτηρία, δηλαδή στην ρεαλιστική πραγματικότητα και όχι στην ασφάλεια του γραφείου και τη ζεστασιά του κλιματιστικού. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά τα δηλητήρια που εξοντώνουν τα ζώα, την ανευθυνότητα και την αναλγησία ανθρώπων, επενδυτών, υπηρεσιών, τοπικών και κρατικών παραγόντων, την βλακεία που τα πυροβολεί ή τα βασανίζει, την εξόντωση των βιοτόπων τους…

Όλο αυτό το «πράσινο» μελάνι που χύθηκε τα τελευταία χρόνια, τι προσέφερε στην ουσία; Μήπως, εν τέλει, δημιουργήσαμε με την συνδρομή μας, άθελά μας, μια ολόκληρη στρατιά κερδοσκόπων χαρτογιακάδων που εκμεταλλεύεται την αγάπη μας για τη φύση και την χλωροπανίδα της; Και αφού πλέον σήμερα είναι σε όλους μας ορατή η εκμετάλλευση, μήπως πρέπει να τους γυρίσουμε την πλάτη;

Μήπως αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για να στρέψουμε τη ματιά μας, την βοήθειά μας, την μικρή ή την όποια προσφορά μας εκεί που γίνεται έργο ανεκτίμητο και δουλειά ουσίας και όχι πια στα γραφεία και τις οργανώσεις περιβαλλοντικής «φαντασίας»;

Αυτά είχα γράψει τότε αγαπητοί μου αναγνώστες! μα δυστυχώς! Τέσσερα χρόνια μετά αν μου ζητούσε κάποιος να γράψω κάτι παρόμοιο, θα ‘λεγα όχι δεν γράφω! Δεν γράφω γιατί με πνίγει ο θυμός η οργή η αγανάκτηση από την αδιαφορία των αρχών, την απληστία μερίδας ανθρώπων, την συνεχή αηδία που μου προκαλούν πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες, η ανηλεής προσπάθεια κάποιων ‘’ντόπιων’’ αλλά και ‘’φερτών’’ να κατακτήσουν ‘’τη γη των ορθίων’’ με όχι και τόσο πρόσφορα και θεμιτά μέσα!

Μα θα μου πείτε γιατί γράφεις τώρα; Και εγώ θα σας απαντήσω: γιατί δεν θα ξεχάσω ποτέ τον άγραφο όρκο του εθελοντή που έδωσα εγώ σε μένα όταν κατατάχτηκα με την θέλησή μου στις τάξεις των εθελοντών του ΕΚΠΑΖ! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το θλιμμένο βλέμμα της γερακίνας που αργοπέθανε στην αγκαλιά μου επειδή την πυροβόλησαν ή την δηλητηρίασαν! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις τελευταίες ανάσες ενός βραχοκιρκίνεζου, που με τα σκάγια του κυνηγού καρφωμένα στο στήθος του, άφηνε την τελευταία του πνοή στα χέρια μου ενώ ένα δάκρυ κυλούσε από τα μάτια του και με ρωτούσε γιατί; και δεν ήξερα τι να απαντήσω! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ματιά του γύπα που χτυπήθηκε από ανεμογεννήτρια στο οροπέδιο του Λέντα στην Κρήτη όπου κοιτώντας μας μάς ρωτούσε ένα μεγάλο γιατί; δεν θα ξεχάσω το μωρό αλεπουδάκι που σκότωσε χτυπώντας με ξύλο επαγγελματίας στην παραλία του νέου Οιτύλου, όταν αυτό πήγε κοντά στο κατάστημά του για να βρει λίγο νερό να σβήσει την δίψα του! Και τόσα άλλα περιστατικά όπου έχουν αποθηκευτεί στην μνήμη μου γιατί δεν ήμουν ένας απλός θεατής μιας ταινίας αλλά ο συμπρωταγωνιστής καθώς πρωταγωνιστής ήταν πάντα ένα άγριο ζώο!

Μα ναι! δεν θα ξεχάσω ποτέ το περήφανο βλέμμα του φιδαετού που απελευθερώσαμε στο Πύργο Δυρού μετά την αποθεραπεία του στο κέντρο στην Αίγινα! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το περήφανο βλέμμα του φιδαετού και των γερακίνων που απελευθερώσαμε μαζί με τους μικρούς μαθητές στο προαύλιο του σχολείου της Αρεόπολης! Κάτι που δεν είδαν οι καθηγητές τους γιατί είχαν κλειστεί στο γραφείο τους πίνοντας τον καφέ τους! αδιαφορώντας για το τι συνέβαινε στο προαύλιο του σχολείου! Κάτι που αποθανάτισε η κάμερα της εκπομπής της ΕΤ1 ‘’ΦΩΤΟΣΦΑΙΡΑ’’ και που έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να βλέπουν ακόμα και τώρα το πρωτόγνωρο γι αυτά γεγονός! Δεν θα ξεχάσω την περηφάνια των μικρών κολυμβητών στο Γύθειο όπου από μικροί κολυμβητές βρέθηκαν την άλλη στιγμή να είναι οι συμπρωταγωνιστές στην ταινία ‘’Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΛΦΙΝΙΟΥ’ διάρκειας πέντε ωρών! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα εκείνων που συνετέλεσαν στην διάσωση ενός άγριου ζώου! Ευτυχώς για μένα αγαπητοί μου ο Μεγαλοδύναμος Θεός μου δίνει αστείρευτη δύναμη και κουράγιο για να κρατώ καλά τον όρκο μου και να παλεύω για την προστασία και διατήρηση της άγριας ζωής είτε αυτή ανήκει στην χλωρίδα είτε στην πανίδα του τόπου μας! Της Ελλάδας μας! Τη γη της περήφανης αυτής γυναίκας που την φωνάζουμε Ελευθερία και που κάποιοι θέλουν να μας την πάρουν!

Αφορμή γι αυτό μου το άρθρο στάθηκε

α) η φωτογραφία που κυκλοφόρησε τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο και απεικονίζει τον κ. Νίκο Παπανδρέου, τον δήμαρχο Ανατολικής Μάνης κ.Πέτρο Ανδρεάκο και τον μέτοχο της ΑΝΕΜΟΣ ΜΑΝΗΣ ΑΕ (από όσα γνωρίζω τουλάχιστον και αν κάνω λάθος ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων) κ .Γεώργιο Σαμπατακάκη, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συνομιλούν με παράγοντες που δεν φαίνονται στην φωτογραφία αλλά έχουν σχέση με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας!

β) φταίει αυτός ο μεγάλος ρουφιάνος το διαδίκτυο όπου τίποτα δεν μένει κρυφό (έτσι ενημερώθηκα ότι ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται για μπίζνες στην Μάνη)

γ) η ανησυχία μου για την οροσειρά του Σαγγιά ή Νότιος Ταΰγετος όπως αναφέρεται στα βιβλία της Ορνιθολογικής εταιρίας!

δ) το e-mail που μου ήρθε στις 3.00 η ώρα το πρωί της Δευτέρας και με αναστάτωσε μόλις το διάβασα! Τι έλεγε με λίγα λόγια; ότι ο υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε νόμο που επιτρέπει την κατασκευή αιολικών πάρκων μέσα σε μεταναστευτικά περάσματα-στενωπούς των πουλιών προς την Αφρική και αντίστροφα αρκεί να έχουν αυτοματισμό αυτές να σταματούν όταν έρχονται τα πουλιά να περάσουν! Χαχαχααχαχααχαα !μόνο γέλιο μπορεί να μου προκαλέσει αυτός ο νόμος! Και μου προκαλεί γέλιο όχι ο ίδιος ο νόμος αλλά αυτός που τον υπέγραψε και αυτοί που θα στηριχτούν πάνω του ίσως γιατί νομίζουν ότι με αυτό τον νόμο θα κατακτήσουν τον Νότιο Ταΰγετο! Νομίζουν πως είναι μόνοι τους σε μια αχανή έκταση, δεν τους βλέπει κανένας και θα κάνουν ότι θέλουν! Πόσο λάθος κάνουν Θεέ μου!

‘’Ντόπιοι’’ και ‘’φερτοί ‘’ εραστές της Μανιάτικης γης, θα πρέπει να σας θυμίσω πώς ο εθελοντισμός δύσκολα χρηματίζεται. δύσκολα εγκαταλείπει την μάχη, δύσκολα γίνεται έρμαιο των χεριών σας και των κατακτητικών διαθέσεών σας!

‘’Ντόπιοι’’ και ‘’φερτοί’’ εραστές της Μανιάτικης γης θα πρέπει να σας θυμίσω ότι η γη της Μάνης ανήκει στους Μανιάτες, στις Μανιάτισσες και στα Μανιατόπουλα! Σας αντιμετωπίσαμε δυο φορές στο Περιφερειακό συμβούλιο Πελοποννήσου! Φάγατε τα μούτρα σας! Νομίσατε πως θα περάσετε εύκολα, τα μεγαλεπήβολα σχέδιά σας, τα σχέδια που φτιάξατε εσείς για εσάς, παρέα με μερικούς φτηνούς ορνιθολόγους, ή όπως τους αποκάλεσα και τους αποκαλώ «πληρωμένους δολοφόνους» της άγριας ζωής! Ήρθε σ’ αυτό το σημείο η Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος να με δικαιώσει γνωμοδοτώντας ότι οι φτηνοπληρωμένοι ορνιθολόγοι σας γράφουν ψέματα στις μελέτες τους! αν δεν το γνωρίζετε μάθετέ το από εμένα!

Και όταν ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Παπαφωτίου με αποκαλούσε μπροστά στην οικογένειά μου γραφικό ανόητο και χαζό είχε απλώσει γλώσσα μεγαλύτερη από της αγελάδας! τώρα όμως την χρησιμοποιεί για ομπρέλα για να κρύβεται όταν συναντά τον εθελοντισμό και την αλήθεια! Όταν ο κ. Τατούλης μας έστειλε το περίφημο e-mail περί συνεργασίας της Περιφέρειας με τις οργανώσεις, δεν ήξερε ότι θα γυρίσει μπούμερανκ στο κεφάλι του! Όταν καταλάβαμε τι παιχνίδι παίζει βγάλαμε την φωτογραφία του στο διαδίκτυο και τον αποκαλέσαμε ψεύτη! Σημειωτέον ότι μέχρι και σήμερα δεν έχουμε κληθεί από την περιφέρεια να καταθέσουμε φωτογραφικό και άλλο υλικό που αποδεικνύει την σπουδαιότητα του Νότιου Ταϋγέτου στην υπόθεση ‘’ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ’’! αντίθετα τώρα καταλαβαίνουμε γιατί καθυστέρησε τόσο να επανέλθει το θέμα των ανεμογεννητριών στον Νότιο Ταΰγετο! Προφανώς ενημερωμένος για την υπογραφή του σχετικού νόμου από τον Παπακωνσταντίνου καθυστέρησε! Ενώ τώρα άνοιξε ο δρόμος και πολύ σύντομα θα δούμε την υπόθεση να συζητείται στο περιφερειακό συμβούλιο!

‘’Ντόπιοι’’ και ‘’φερτοί’’ εραστές της Μανιάτικης γης!
Αντί να χρησιμοποιήσετε μικρό μέρος του πλούτου σας για την ανάδειξη του φυσικού πλούτου της Μάνης χρησιμοποιείτε αυτό για να κατακτήσετε την Μάνη! Μην φοβάστε όμως! Η Μητέρα Φύση μας έχει δώσει τα όπλα για να σας πολεμήσουμε! Μας έχει οπλίσει γερά για να είμαστε φραγμός στα κατακτητικά σχέδιά σας! Και σας περιμένουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας να σας αντιμετωπίσουμε! Αυτό τουλάχιστον στέκεται αγέρωχο και περήφανο και δεν σαλιαρίζει, αποφασίζοντας σωστά και κρατώντας το λάβαρο του αδέκαστου κριτή ψηλά, σε σημείο που εσείς ούτε να το φτάσετε μπορείτε αλλά ούτε και να το κοιτάξετε!

''Ντόπιοι'' και ''φερτοί'' εραστές της Μανιάτικης γης ανεβείτε στο Σαγγιά να αφήσετε λαγούς και πέρδικες για να βουλώσετε τα στόματα των κυνηγών μπροστά στην πανωλεθρία που θα σπείρετε! Μόνο που δεν μας είπατε που θα βρείτε τις πέρδικες αφού εδώ διαμένει μόνο η γκρέκα-γκρέκα και σε καμία περίπτωση το οικείο δασαρχείο δεν θα σας αφήσει να αφήσετε άλλο είδος! Ίσως ποντάρετε στην άγνοια του μανιάτικου λαού σε θέματα πτηνοπανίδας και ξεστομίζετε τέτοιες κοτσάνες που μόνο στο βιβλίο Γκίνες έχουν θέση! Και το χειρότερο από όλα; σας ακούνε και σας χειροκροτούν δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι όχι γιατί έχουν προσωπική άποψη η γνώση αλλά γιατί έτσι προστάζει ο αρχηγός! όχι γιατί συμβουλεύτηκαν το ΕΚΠΑΖ ή την Ορνιθολογική εταιρεία αλλά γιατί έτσι προστάζει το σύστημα!

Αγαπητοί μου αναγνώστες θα ήθελα να γράψω πολλά ακόμα! Όμως δεν είναι φρόνιμο να καλύψω πολλές σελίδες του φίλου αυτού της «ΑΔΟΥΛΩΤΗΣ ΜΑΝΗΣ» αφού και στο επόμενο και στο μεθεπόμενο θα σας παρουσιάσω την «λαμογιά» που έκαναν τα τσιράκια των ανεμογεννητριάδων τα οποία εργάζονται μέσα στο Υ.Π.Ε.Κ.Α. και προσπάθησαν να συμπαρασύρουν τότε την κ. Μπιρμπίλη να υπογράψει τον σχετικό νόμο! δεν τον υπόγραψε και αυτό της στοίχισε την υπουργική θέση!

Στο επόμενο φύλλο θα βρείτε: ΤΟ ΥΠΕΚΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΚΥΡΩΝΕΙ!
Ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Πέτρος Καπερναράκος 

πηγή: Πέτρος Καπερναράκος facebook