Μάνα, μητέρα, μαμά, λέξεις που έχουν βγει από τα χείλη όλων μας για το πιο ιερό κι αγαπημένο πρόσωπο της ζωής μας. Ένα πρόσωπο σεβαστό, ακούραστο, υπομονετικό, σ΄αυτό που βρίσκει κανείς καταφύγιο αγάπης και στήριξης πάντα.
Πολλά έχουν γραφεί για την Ελληνίδα μάνα με έπαινο για την αυταπάρνησή της για το καλό των παιδιών της, με χιούμορ, παράπονο ή ακόμα και με θυμό για την υπερπροστατευτική της αγκαλιά που πολλές φορές πνίγει με την περίσσια αγάπη της. Η Ελληνίδα μάνα υπήρξε το σύμβολο και η δύναμη που έγραψε ιστορία, ήταν η ηρωίδα μητέρα που έστελνε το παιδί της για τη νίκη ή το θάνατο στους αγώνες για την ελευθερία (Μανιάτισσα μάνα). Υμνήθηκε και αγαπήθηκε στη λογοτεχνία, ενώ ευλογήθηκε από την ίδια τη θρησκεία (Παναγία - Μητέρα).
Σήμερα η σύγχρονη Ελληνίδα μητέρα αντιμετωπίζει μια μεγάλη πρόκληση. Από την μία πρέπει να συνδυάσει μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στον παραδοσιακό της ρόλο και στη φιλοδοξία της για την επαγγελματική της ανέλιξη και από την άλλη πρέπει να αποφύγει τον εφιάλτη της συνύπαρξης της αποτυχημένης μητέρας με το όνειρο της επαγγελματικής εξέλιξης.
Ως συνέπεια αυτού του διλλήματος, στην Ελλάδα έχει παρατηρηθεί αύξηση των αμβλώσεων από εργαζόμενες γυναίκες, που φοβούνται ότι μια εγκυμοσύνη ίσως γίνει αιτία για απόλυση από την εργασία τους. Άλλωστε πολλοί είναι οι εργοδότες που ρωτούν τις υποψήφιες γυναίκες εργαζόμενες εάν είναι παντρεμένες ή όχι.
Το δημογραφικό πρόβλημα στη χώρα μας έχει ήδη προσλάβει ανησυχητικές κοινωνικές και εθνικές διαστάσεις. Ο αριθμός των πολύτεκνων οικογενειών παρουσιάζει κάθετη πτώση. Η Ελλάδα έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες υπογεννητικότητας στην Ευρώπη και κατατάσσεται ανάμεσα στις 5 πρώτες χώρες του κόσμου με την μεγαλύτερη υπογεννητικότητα. Όσο για την ανατροφή των παιδιών, συνηθισμένη λύση είναι η επιστράτευση των παππούδων και των γιαγιάδων.
Σε πολύ μικρότερο ποσοστό οι εργαζόμενοι γονείς αναθέτουν σε κάποια ξένη γυναίκα την ανατροφή των παιδιών τους, με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο για την ανατροφή όσο και για τον μετέπειτα ψυχισμό των παιδιών τους.
Για την κατάσταση αυτή ευθύνες έχει η πολιτεία αλλά και όσοι λησμονούν να τονίζουν τη μεγάλη αξία της γυναίκας-μητέρας. Ιδιαίτερα η πολιτεία έχει υποχρέωση να σταθεί δίπλα στη σύγχρονη γυναίκα στους πολλαπλούς ρόλους που έχει αναλάβει: της μητέρας, της συζύγου, της εργαζόμενης.
Μέρα εορτασμού λοιπόν, της μητρότητας,,, μέρα ευχαριστιών προς τη μητέρα.!!!
Ιστορική Αναδρομή
Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Μητέρα,,, Ιερό πρόσωπο,,, Ιερός συμβολισμός,,,
Η μητέρα είναι εκεί όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει,,,
Πολλά έχουν γραφεί για την Ελληνίδα μάνα με έπαινο για την αυταπάρνησή της για το καλό των παιδιών της, με χιούμορ, παράπονο ή ακόμα και με θυμό για την υπερπροστατευτική της αγκαλιά που πολλές φορές πνίγει με την περίσσια αγάπη της. Η Ελληνίδα μάνα υπήρξε το σύμβολο και η δύναμη που έγραψε ιστορία, ήταν η ηρωίδα μητέρα που έστελνε το παιδί της για τη νίκη ή το θάνατο στους αγώνες για την ελευθερία (Μανιάτισσα μάνα). Υμνήθηκε και αγαπήθηκε στη λογοτεχνία, ενώ ευλογήθηκε από την ίδια τη θρησκεία (Παναγία - Μητέρα).
Σήμερα η σύγχρονη Ελληνίδα μητέρα αντιμετωπίζει μια μεγάλη πρόκληση. Από την μία πρέπει να συνδυάσει μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στον παραδοσιακό της ρόλο και στη φιλοδοξία της για την επαγγελματική της ανέλιξη και από την άλλη πρέπει να αποφύγει τον εφιάλτη της συνύπαρξης της αποτυχημένης μητέρας με το όνειρο της επαγγελματικής εξέλιξης.
Ως συνέπεια αυτού του διλλήματος, στην Ελλάδα έχει παρατηρηθεί αύξηση των αμβλώσεων από εργαζόμενες γυναίκες, που φοβούνται ότι μια εγκυμοσύνη ίσως γίνει αιτία για απόλυση από την εργασία τους. Άλλωστε πολλοί είναι οι εργοδότες που ρωτούν τις υποψήφιες γυναίκες εργαζόμενες εάν είναι παντρεμένες ή όχι.
Το δημογραφικό πρόβλημα στη χώρα μας έχει ήδη προσλάβει ανησυχητικές κοινωνικές και εθνικές διαστάσεις. Ο αριθμός των πολύτεκνων οικογενειών παρουσιάζει κάθετη πτώση. Η Ελλάδα έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες υπογεννητικότητας στην Ευρώπη και κατατάσσεται ανάμεσα στις 5 πρώτες χώρες του κόσμου με την μεγαλύτερη υπογεννητικότητα. Όσο για την ανατροφή των παιδιών, συνηθισμένη λύση είναι η επιστράτευση των παππούδων και των γιαγιάδων.
Σε πολύ μικρότερο ποσοστό οι εργαζόμενοι γονείς αναθέτουν σε κάποια ξένη γυναίκα την ανατροφή των παιδιών τους, με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο για την ανατροφή όσο και για τον μετέπειτα ψυχισμό των παιδιών τους.
Για την κατάσταση αυτή ευθύνες έχει η πολιτεία αλλά και όσοι λησμονούν να τονίζουν τη μεγάλη αξία της γυναίκας-μητέρας. Ιδιαίτερα η πολιτεία έχει υποχρέωση να σταθεί δίπλα στη σύγχρονη γυναίκα στους πολλαπλούς ρόλους που έχει αναλάβει: της μητέρας, της συζύγου, της εργαζόμενης.
Μέρα εορτασμού λοιπόν, της μητρότητας,,, μέρα ευχαριστιών προς τη μητέρα.!!!
Ιστορική Αναδρομή
Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Μητέρα,,, Ιερό πρόσωπο,,, Ιερός συμβολισμός,,,
Η μητέρα είναι εκεί όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει,,,
η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ