Τέρμα η Γκραζίνα.

Καλημέρα φιλαράκια μου και καλή Κυριακή να έχουμε!
Αρχίζουν να σφίγγουν και οι ζέστες...και πρέπει να βγάλουμε τα χαλιά...
Δουλειές για γερά μπράτσα δηλαδή, που ομολογουμένως διαθέτω...
Η θεία μου βέβαια επιμένει να φωνάξουμε τη Γκραζίνα, μια Πολωνή που έρχεται στα σπίτια της γειτονιάς και βοηθάει.
Πέρυσι, καταλήξαμε να κάνω εγώ αυτή τη δουλειά, υπό την καθοδήγηση της μικροσκοπικής Γκραζίνας, που δεν ήθελε να χαλάσει τα νύχια της.
Μου έδινε εντολές πίνοντας τον καφέ της παρέα με τη θεία μου..."μη το πιάνεις εκεί..θα σε φύγει το άκρη και θα ξιτυτιχτεί το βελέτζα..." μου έλεγε μα περισπούδαστο ύφος.
Κατά το μεσημέρι, η θεία αποφάσισε να μαγειρέψει.
"Γκραζίνα! θα φτιάξω γιου-βα-ρλά-κια, ξέρεις αυτό το φαί;" τη ρώτησε φωνάζοντας...
Δεν ξέρω γιατί της μιλάει τόσο δυνατά, σίγουρα δεν είναι κουφή η κοπέλα..
"ναι, ναι ξέρω...δε μου αρέσει αυτό το φαγί μου πειράζει το έντερι σου το είπα και την άλλη φορά.." της απάντησε η Γκραζίνα νευριασμένα, ρίχνοντας και μια ματιά στο δικό μου έργο που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη...
Είναι δεκτική η Γκραζίνα.
Της προσφέρεις ένα φρούτο και τρώει τρία...της δίνεις ένα πιάτο φαϊ και τρώει και δεύτερο...κι αν δεν της αρέσει στο λέει ευθέως...
Αισθάνομαι μεγάλο κορόιδο, γιατί εμένα η θεία μου με έχει πεθάνει στις φακές και δε τολμάω να πω κουβέντα...
Αλλά αυτή τη φορά, θα το πω.
Τέρμα η Γκραζίνα!!!
Προτιμώ να με επιβλέπει η θεία μου, όταν κάνω τις γομαροδουλειές του σπιτιού...
Κι αν χρειαστώ βοήθεια, θα φωνάξω τον κυρ Μανόλη που μένει δίπλα, την κυρία Δέσποινα που μένει απέναντι και τους υπόλοιπους φιλότιμους γείτονες, που δε μου ρημάξουν το ψυγείο.
Κι εκείνοι με τη σειρά τους θα φωνάξουν εμένα τον Μπάμπη τους!
Μεταξύ μας ρε παιδιά...ο ένας να βοηθάει τον άλλον..πως χαθήκαμε έτσι;

Τζούλια Καραμολέγκου