Άρχισαν τα... όργανα. Και τότε, τι κάνουμε; Χτυπάμε τους Ρώσους;

Άρθρο του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Όταν στις 6 Ιανουαρίου του 2011, ο αρθρογράφος της Πράβδα, Stanislav Mishin, έγραφε, για την εμπλοκή της Ρωσίας, σε πόλεμο με τις ΗΠΑ αλλά και χτύπημα της Γεωργίας και της Τουρκίας, πολλοί σχολιαστές, είχαν μιλήσει ειρωνικά για «σενάρια επιστημονικής φαντασίας».
Να όμως που σήμερα, τα σημαντικότερα «think tanks» της Μόσχας, θεωρούν ότι μετά την Συρία έρχεται η σειρά του Ιράν και μετά το Ιράν, κανείς και τίποτα δεν θα εμποδίσει το ισλαμικό κύμα να κατακλύσει το νότιο Καύκασο και άρα, η εμπλοκή της Ρωσίας, είναι πια, προδιαγεγραμμένο γεγονός.
Ο Mishin, προχωρώντας περισσότερο στην τολμηρή του ανάλυση τότε, ανέφερε στο συγκεκριμένο του άρθρο, (τμήμα του οποίου μάλιστα, «διαγράφηκε» από την ηλεκτρονική έκδοση της μεγάλης ρώσικης εφημερίδας), για τις εξελίξεις που θα υπάρξουν μέχρι το τέλος του 2012 στην ευρύτερη περιοχή:
«…η συμμαχία της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ θα οδηγήσει άμεσα σε πόλεμο με την Τουρκία. Οι Τούρκοι θα αγωνίζονται σε ένα πόλεμο τριών μετώπων, αλλά μια αρκετά μεγάλη δύναμη θα κατευθυνθεί προς την Ελλάδα. Οι Έλληνες θα πολεμήσουν όσο σκληρά μπορούν, αλλά θα νικηθούν.
Η τουρκική επίθεση θα σταματήσει στη Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια τεράστιων μαχών εντός των δρόμων αλλά και των βουνών βόρεια. Οι Βορειοελλαδίτες θα ενισχυθούν με εθελοντές από τη Σερβία, τα Σκόπια και τη Βουλγαρία, κάτι το οποίο θα καθυστερήσει περαιτέρω την τουρκική εκστρατεία. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα μείνουν έξω από τις μάχες, σε αυτό το σημείο, καλώντας ασθενώς όλες τις πλευρές να έρθουν σε συμφωνία. Οι Τούρκοι θα μπουν στην Κεντρική Ελλάδα, αν και πολύ πιο αργά από ό, τι αναμενόταν, καθώς οι δυνάμεις τους θα αποσπαστούν λόγω μιας γενικής εξέγερσης των Κούρδων και των συνεχών έντονων συγκρούσεων στο βόρειο Ισραήλ.
Η Ρωσία παρά το γεγονός ότι στην αρχή θα παραμείνει ουδέτερη τελικά θα επέμβει και θα κάνει έκκληση για ειρήνη, ωστόσο, θα κόψει από τους Τούρκους το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο.
Έως το τέλος του έτους, οι Τούρκοι θα έχουν φτάσει στο βόρειο Ισραήλ και θα αντιμετωπίζουν συνεχή ανταρτοπόλεμο από την Συρία.
Θα έχουν χάσει το ανατολικό ήμισυ της χώρας τους από Αρμενικές και Κουρδικές δυνάμεις, ενώ η Ρωσία θα τους κυριεύσει, φτάνοντας στα περίχωρα της Άγκυρας.
Οι Τούρκοι θα εξακολουθούν να κατέχουν τη Θεσσαλονίκη, αλλά θα έχουν αποσυρθεί από την κεντρική Ελλάδα και θα είναι υπό συνεχή επίθεση από τα βόρεια από τις Ελληνικές, τις Σερβικές και τις Βουλγαρικές δυνάμεις. Επίσης, θα έχουν χάσει την Κύπρο από τις δυνάμεις της Νότιας Κύπρου και δεν θα μπορέσουν να τις ανακτήσουν, λόγω των υπολοίπων μετώπων».
Μπορεί κανείς να βλέπει «υπερβολές» στο παραπάνω άρθρο του Mishin, αλλά η πραγματικότητα – όπως λέει και η λαϊκή σοφία – γράφει απείρως πιο προχωρημένα σενάρια, από ότι ο ίδιος ο σεναριογράφος ενός "fiction", κινηματογραφικού έργου.
Έτσι λοιπόν, η πρόσφατη επίθεση της Τουρκίας στη Συρία, η αντεπίθεση των Συριακών δυνάμεων αλλά και των ανταρτών του PKK, η ήττα των Τούρκων και η εγκατάλειψη στο πεδίο της μάχης, μεγάλων ποσοτήτων στρατιωτικού υλικού στους αντάρτες, μεταξύ των οποίων και Α/Α πυραύλους (MANPADS) Stinger, καταδεικνύουν πως, όλα βαίνουν προς μία μετωπική σύγκρουση της Ρωσίας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους δορυφόρους των.
Την ίδια ώρα, η Ρωσία, έχει ήδη κινητοποιήσει το σύνολο της στρατιωτικής της μηχανής στην περιοχή του Καύκασου, στη μεγαλύτερη άσκηση που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα στην περιοχή, η «Καύκασος 2012», από τις 17 έως τις 23 Σεπτεμβρίου.
Στην άσκηση αυτή, θα συγκεντρωθούν τεράστιες δυνάμεις σε μια πρωτοφανή κινητοποίηση στο ρωσικό νότο με υποθετικό χώρο δράσης όχι μόνο τον Καύκασο, αλλά και την Κασπία Θάλασσα και την ανατολική Μαύρη Θάλασσα, ενώ ακόμη, θα εμπλακούν και ο δυνάμεις της Αρμενίας.
Συνολικά – σύμφωνα πάντα με τον υπαρχηγό των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγό Αλεξάντερ Ποστνίκοβ - θα εμπλακούν σε όλη την Ρωσία περί τους 50.000 στρατιωτικό προσωπικό, ενώ 8.000 στρατιώτες θα συμμετάσχουν στην τελική φάση της άσκησης, η οποία προβλέπει κανονικές επιχειρήσεις κατά εισβολέων στην περιοχή του Καυκάσου.
Στην άσκηση αυτή, θα δοκιμαστεί το σύνολο των νέων ρωσικών αντιβαλλιστικών/αντιαεροπορικών συστημάτων όπως Tor M2, Pantsir S1, S-400, εκσυγχρονισμένα άρματα T-90 και για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθούν βολές των βαλλιστικών συστημάτων τύπου Iskander-M. Τα βλήματα αυτά θα εξομοιώσουν τόσο τακτικές, όσο και πυρηνικές επιθέσεις. Αυτή η επιλογή, της προσομοίωσης δηλαδή πυρηνικών επιθέσεων, έχει μεγάλη σημασία, αφού η Ρωσία βάζει μπροστά και ανοιχτά πια για πρώτη φορά μάλιστα, μετά από πολλές δεκαετίες, την πυρηνική της δύναμη.
Ποια θα είναι όμως η στάση της Ελλάδας, σε μια τέτοια πιθανότητα, μετωπικής ή ακόμη περιορισμένης σύγκρουσης των Ρώσων, με τους Αμερικανούς και τους δορυφόρους των;
Θα συνεισφέρει με έμψυχο δυναμικό στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις;

Θα επαναλάβει δηλαδή το εγκληματικό λάθος του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος απέστειλε το 1919 στην Ουκρανία μια ολόκληρη ταξιαρχία (23.500 άνδρες), για να πολεμήσει τους «κακούς» κομμουνιστές;
Με βαρύ τίμημα 398 νεκρούς και 657 τραυματίες, αλλά και με έναν οργισμένο Λένιν, ο οποίος στήριξε με κάθε μέσο τον σφαγέα του Ελληνισμού, Μουσταφά Κεμάλ αλλά και με έναν ακόμη πιο οργισμένο Στάλιν, ο οποίος τιμώρησε τους Ποντίους της τότε Σοβιετικής Ένωσης, με εκτελέσεις αλλά και με μαζικές εκτοπίσεις;
Ή αντιθέτως, θα κρατήσει μια ισορροπημένη στάση, απέναντι στους φυσικούς και ιστορικούς μας συμμάχους, Ρώσους και Σέρβους;
Οι εκτιμήσεις του σοβαρότερου γεωστρατηγικού αναλυτή στην νεώτερη ιστορία της χώρας μας, του Παναγιώτη Κονδύλη, δυστυχώς για μας, είναι εντελώς απαισιόδοξες.
Γράφει ο Κονδύλης: «… ένα καθοριστικό γνώρισμα της σημερινής ελληνικής εθνικής ζωής, δηλαδή της εθνικής ζωής μετά τη γεωπολιτική συρρίκνωση του Ελληνισμού, είναι η απουσία ιστορικών στόχων ικανών να κινητοποιήσουν συνειδητά και μακροπρόθεσμα συλλογικές δυνάμεις».

Κοντολογίς, προβλέπει ο Κονδύλης, πως η πιθανότητα να λειτουργήσει η ελληνική κοινωνία με κοινωνικοποιημένη τη συλλογική της συνείδηση και να γίνει φράγμα στον Τουρκικό επεκτατισμό, είναι ελάχιστη, σε πλήρη αντίθεση με αυτό που προβλέπει ο αρθρογράφος της Πράβδα, Stanislav Mishin.

Αν και πρέπει να παρατηρήσουμε πως σύμφωνα με τον Μίσιν, «τα κάστανα από τη φωτιά», θα τα βγάλουν «σε μια δεύτερη φάση και μετά την υποχώρηση του τακτικού ελληνικού στρατού, Βορειοελλαδίτες, σε συνεργασία με Σέρβους και Ρώσους εθελοντές».
Όπως και έχει όμως η κατάσταση και για όποιο σενάριο επαληθευθεί, η στρατιωτική ηγεσία της χώρας, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική στις επιλογές των πολιτικών. Θα πρέπει να λάβει υπόψη της σε μια τέτοια περίπτωση, πρωτευόντως το συμφέρον της Πατρίδας και του Λαού μας και δευτερευόντως τις όποιες εντολές των αντιπροσώπων της Τρόϊκας και του ΔΝΤ, που κυβερνούν τη χώρα.
Αν φυσικά δεν θέλουν να μείνουν στο ίδιο ράφι των αζήτητων της ιστορίας, όπως εκείνος ο δυστυχισμένος ναύαρχος, ο οποίος αντί να κάνει το καθήκον του στα Ίμια, περιέρχονταν από υπουργικού… καναπέως σε πρωθυπουργικό καναπέ, περιμένοντας εντολές από τους… (τρομάρα μας!!!) πολιτικούς όπως ο Σημίτης, ο Αρσένης, ο Πάγκαλος κλπ.
Τα τύμπανα του πολέμου πια ηχούν, οι Ρώσοι «κατεβαίνουν» στην ευρύτερη περιοχή και στο Αιγαίο σε πλήρη διάταξη μάχης» και ο καθείς εξ’ ημών, θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους είναι και με ποιους όχι.
Και εμείς στο Πατριωτικό Μέτωπο, όπως πολύ καλά το γνωρίζουν όλοι, το έχουμε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Κινήματος μας, ξεκαθαρίσει:

Επιστροφή της χώρας στις φυσικές και ιστορικές της συμμαχίες.

Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης