Καθώς πετάμε, στη νοητή γραμμή των αιώνων, αργά σαν «κλέφτες» στον αέρα,
Καθώς τα «Άλλα» τα μεγάλα και ανωτέρα τρέχουν τόσο πολύ που γίνονται φώς…
δεν κατάφερα να αποφασίσω τι θα ήθελα να μου φέρει ο Άγιος Βασίλης…. Ο Άγγελος που με συντροφεύει δεν μου έδωσε οίστρο.
Κι ανάποδα σαν πέστροφα, στου ποταμού το ρέμα, βρήκα την θέση του σωστή, πρωτότυπη, και θεια…
Δεν θέλω ΤΙΠΟΤΕ,
έχω τα πάντα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος να ζήσει..
Ήλιο, αέρα, γη, και ύδωρ…
Δεν θέλω ΤΙΠΟΤΕ, έχω τα πάντα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος να φτιάξει..
Δύναμη, γνώση, χέρια, Λογική…
Δεν θέλω ΤΙΠΟΤΕ, έχω τα πάντα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος να δώσει..
Ψυχή, αισθήματα, αύρα, Θεό…
Θέλω το ΤΙ, ΠΟΤΕ θα ορίσει, να γίνω ΕΓΩ, ΕΣΕΙΣ…μια αχτίνα φως.
Κι ακόμα, πότε ΕΣΕΙΣ… ΕΓΩ του κάθε άλλου… σύμπαν και Ήλιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ