Κι αφού έλαβε γνώση της ουσίας τους κι αφού σηνειδητοποιησε τη φύση τους, θελησε να διασπασει την περιφερεια των κυκλων και να κατανοησει την εξουσια εκεινου, που εξουσιαζε την ενεργεια που περιεβαλλε τα παντα.
(Σημ. Εδώ περιγραφεται το προπατορικο αμαρτημαμε έναν τροπο πιο λογικο από το δαγκωμα του μηλου, η από την σεξουαλικη συνευρεση του Αδαμ και της Ευας, που ουτως η αλλως δεν μπορουσαν στον Παραδεισο να συνευρεθουν λογω των ενεργειακων σωματων που ειχαν).
Κι ο ανθρωπος, καθως εξουσιαζε τον κοσμο των θνητων και των μη λογικων ζωων,(εικονικος κοσμος), εσκυψε μεσω της Αρμονιας, αφου της διερρηξε το περικαλλυμα και εδειξε στην κατωτερη φυση την ομορφη οψη του θεου.
Κι αυτον η Φυση μολις τον ειδε να κρυβει μεσα του ατελειωτη ομορφια κι ολη την
ενεργεια των διοικητων και τη μορφη του Θεου, χαμογελασε απο ερωτα, μολις αντικρυσε στο νερο το ειδωλο,(Σημ. Αυτο το περιγραφει και η παλαια διαθηκη),της ωραιοτατης οψης του ανθρωπου και τη σκια του πανω στη γη.
Κι αυτος, μολις αντικρυσε στο νερο τη μορφη,που ηταν ομοια μ,αυτον,να βρισκεται μεσα στη Φυση, την αγαπησε και θελησε να κατοικησει εκει.(Σημ. Θελησε δηλαδη ο ανθρωπος, επιθυμησε, να γευτη το κατωτερο επιπεδο της δημιουργιας.Το φθαρτο, το θνητο).
Αμεσως η επιθυμια του εγινε πραξη και κατοικησε τη χωρις λογικη μορφη. (Το οτι εγινε η επιθυμια του πραξη, δειχνει τη δυναμη του ανθρωπου να εφαρμοζει την ελευθερη βουληση του).
Η δε Φυση ολοκληρη πηρε στην αγκαλια της τον αγαπημενο της κι ενωθηκαν αφου ηταν ερωτευμενοι.
Και γι αυτο το λογο ο ανθρωπος -εν αντιθεσει με ολα τα ζωα της γης - εχει διπλη φυση, δηλαδη ειναι θνητος οσον αφορα το σωμα,αθανατος δε οσον αφορα την ουσια του.(Σημ. Αυτή του η επιθυμια τον εκανε θνητο στο σωμα, αλλα εξακολουθει η «ουσια»του, το ενεργειακο του δηλαδη σωμα και η ψυχη, να είναι αθανατα).
Διοτι, αν και αθανατος κι εξουσιαζει τα παντα, εντουτοις υποφερει απ όλα τα θνητα, καθως υποκειται στην Ειμαρμενη.
Αν και ηταν, λοιπον, ανωτερος απ την Αρμονια των κυκλων, εγινε δουλος της και ενώ δεν ειχε φυλο,(Σημ. εδώ ομολογειται ότι οι ανθρωποι στον Παραδεισο δεν ειχαν σεξουαλικα, γενετικα χαρακτηριστικα)αφου προερχοταν από πατερα διχως φυλο,και ενώ ηταν αυπνος, αφου προερχονταν από πατερα αυπνο εγινε ομηρος τους.(Σημ. Ο ανθρωπος στον Παραδεισο δεν χρειαζοταν υπνο για αναπληρωση της ενεργειας).
«Και μετα απ’αυτά τι εγινε , Νου μου; Διοτι κι εγω ο ιδιος ειμαι ερωτευμενος μ’αυτά που μου διηγησαι».
Και ο Ποιμανδρης ειπε: «Αυτό είναι το αποκρυφο μυστηριο μεχρι αυτή τη μερα. Η Φυση, λοιπον, καθως ενωθηκε με τον ανθρωπο, γεννησε ένα θαυμα περισσοτερο απ’όλα αξιοθαυμαστο.
Εχοντας δηλαδη αυτος τη φυση των Επτα της Αρμονιας, οι οποιοι –όπως σου ειπα- αποτελουνται από φωτια και πνευμα,(Σημ. Από φωτια και πνευμα, δηλαδη από ενεργειακο σωμα και πνευμα), η Φυση δεν περιμενε, αλλ’αμεσως γεννησε επτα ανθρωπους,(Σημ. Αυτή η λεπτομερεια δεν αναφερεται πουθενα στην Παλαια Διαθηκη, η οποια ουτως η αλλως δεν εχει λεπτομερεις περιγραφες),
αναλογους με τις φυσεις των επτα διοικητων, χωρις φυλλο κι αιωρουμενος στον αερα».
–Και μετα απ’αυτά, Ποιμανδρη;
Εχω μεγαλη επιθυμια και λαχταρω ν’ακουσω, Και ο Ποιμανδρης ειπε: «Μη βιαζεσαι, σωπαινε, γιατι ακομα δεν σου τελειωσα τον πρωτο λογο». «Οριστε, σωπαινω», ειπα εγω.
-Η γεννηση, λοιπον, όπως ειπα, αυτων των επτα πραγματοποιηθηκε με τον ακολουθο τροπο: η γη δηλαδη αποτελεσε το θυληκο μερος και το νερο το γονιμοποιητικο, ενώ απ’τη φωτια προηλθε η ωριμανση. Η Φυση δε πηρε απ’τον αιθερα το πνευμα και γεννησε τα σωματα αναλογα με το προτυπο του ανθρωπου.Ο Ανθρωπος παλι από ζωη και φως μετατραπηκε σε ψυχη και νου-από μεν ζωη σε ψυχη, από δε φως σε νου-και παρεμεινε ετσι ολος ο αισθητος κοσμος μεχρι το τελος αυτης της περιοδου και την αρχη των γενεων.(Σημ.ως εδώ εχουμε γεγονοτα που δεν αναφερονται στην Παλαια Διαθηκη. Αμεσως μετα ακολουθουν τα γεγονοτα του πολλαπλασιασμου, εκτος Παραδεισου, το ονομα του οποιου δεν αναφερεται στα Ερμητικα κειμενα).
Ακουσε, λοιπον, αυτά που λαχταρας ν’ακουσεις.
Όταν εφτασε το πληρωμα της περιοδου,ο συνδεσμος ολων αυτων διαλυθηκε με τη βουληση του Θεου, διοτι όλα τα ζωα που ηταν αρσενικοθηλυκα διασπαστηκαν μαζι με τον ανθρωπο και στο ένα μερος τους μετατραπηκαν σε αρσενικα και στο άλλο τους σε θηλυκα.
Ο δε Θεος αμεσως ειπε με λογο αγιο: Όλα τα κτισματα και τα δημιουργηματα ν’αυξανεστε σε μεγεθος και να πληθυνεστε κι ο λογικος ανθρωπος ν’αναγνωρισει τον εαυτο του σαν αθανατο και τον ερωτα σαν υπευθυνο για το θανατο και όλα τα οντα.
Όταν το ειπε αυτό, η Προνοια με την Ειμαρμενη και την Αρμονια πραγματοποιησαν τις προσμιξεις κι αρχισαν τις γεννησεις. Πληθυνθηκαν, λοιπον, τα παντα ως προς το γενος τους κι αυτος, που αναγνωρισε τον εαυτο του, εφτασε στο ξεχωριστο αγαθο, ενώ εκεινος, που αγαπησε το σωμα του προερχομενο απ’την πλανη του ερωτα, αυτος μενει πλανωμενος στο σκοταδι κι υποφερει με τις αισθησεις του τα παθη του «θανατου».
-Γιατι πεφτουν τοσο εξω, ειπα εγω, οσοι αγνοουν, ώστε να στερηθουν την αθανασια;
-Μοιαζεις φιλε μου, σαν να μην εδωσες βαση σε οσα ακουσες.
Δεν σου ειπα να συλλογιζεσαι με τον νου;
-Συλλογιζομαι και θυμαμαι και συγχρονως σ’ευχαριστω.
-Εάν τα σκεφτηκες, πες μου, γιατι αξιζουν το θανατο οσοι βρισκονται μεσα στο θανατο;
-Διοτι το στυγνο σκοταδι αποτελει την αρχη του δικου τους σωματος, απ’οπου προερχεται κι η υγρη φυση, υλικο του σωματος στον αισθητο κοσμο, απ’τον οποιο ποτιζεται ο θανατος.
-Σωστα τα’αντιληφθηκες, φιλε μου. Και γιατι αυτος που κατανοησε τον εαυτο του προσχωρει σ’Αυτόν,πραγμα που περιεχεται στο Λογο του Θεου;
Εγω τοτε λεω: «Διοτι από φως και ζωη εχει συσταθει ο Πατερας των Παντων, απ’τον οποιο γεννηθηκε κι ο ανθρωπος».
-Σωστα τα λες, φως και ζωη είναι ο Θεος κι ο Πατερας, απ’τον οποιο γεννηθηκε ο ανθρωπος. Εάν, λοιπον, μαθεις πως αυτος αποτελειται από ζωη και φως και πως απ’τα ιδια συστατικα τυχαινει ν’αποτελεισαι κι εσυ, τοτε θα προσχωρησεις παλι στη ζωη. Αυτά ειπε ο Ποιμανδρης.
-Πες μου, όμως, ακομα, Νου μου, πως εγω θα προσχωρησω στη ζωη, ειπα. Διοτι ο Θεος λεει «ο λογικος ας αναγνωρισει τον εαυτο του» (Σημ. Η φραση είναι καταπληκτικη. « Αν αναγνωρισει τον εαυτο του».Το γνωθι σ’αυτόν, η γνωσεσθε την αληθεια και η αληθεια θα σας ελευθερωσει. Απλα καποιοι, οι γνωστοι αγνωστοι, οι δαιμονες του Σαμαελ, προσπαθουν να μας κανουν διαρκως να ξεχνουμε το ποιοι πραγματι ειμαστε).
Δεν διαθετουν, λοιπον, ολοι οι ανθρωποι νοηση;-Προσεξε αυτά που λες φιλε μου. Εγω ο ιδιος ο Νους βρισκομαι κοντα στους όσιους και στους αγαθους και στους καθαρους και στους ελεημονες και στους ευσεβεις κι η παρουσια μου γινεται βοηθεια κι αμεσως τα παντα αναγνωριζουν κι εξευμενιζουν τον Πατερα με αγαπη και τον ευχαριστουν με αγαπη ευλογωντας τον και υμνωντας τον, όπως του αρμοζει.
( Σημ. Εδώ πλεον ξεκαθαριζεται ότι ο Ποιμανδρης είναι η Θεια Χαρις, η φωτιση που ο Θεος στελνει στους εκλεκτους του).
Και πριν την παραδοση του σωματος στον ιδιο του το θανατο σιχαινονται τις αισθησεις, αφου γνωριζουν τις επιδρασεις τους. Εγω όμως ο ιδιος περισσοτερο, ο Νους, δεν θα επιτρεψω να παρουσιαστουν οι επιδρασεις του σωματος, που επιτιθενται. Σαν φρουρος θ’αποκλεισω τις εισοδους των κακων και πονηρων επιδρασεων, αποκοπτωντας την αναμνηση τους.
Βρισκομαι μακρυα ομως απ τους ανοητους και τους κακους και τους πονηρους και τους φθονερους και τους πλεονεκτες και τους φονιαδες και τους ασεβεις.
Τους εχω παραχωρησει στον τιμωρο δαιμονα,(Σημ. Ξεκαθαρη η υπαρξη των δαιμονων, αλλα και των ιδιοτητων τους, αφου εκπροσωπουν το κακο), ο οποιος ριχνοντας λαδι στη φωτια τους πληγωνει στις αισθησεις και τους εξοπλιζει ακομα περισσοτερο για τις ανομιες, ωστε η τιμωρια τους να ειναι ακομη πιο μεγαλη.
Και δεν σταματουν να εχουν επιθυμιες για ακορεστες ορεξεις πολεμωντας ακορεστα μεσα στο σκοταδι και τους βασανιζει δυναμωνοντας συνεχως την εναντιον τους φωτια. (Σημ. Εδώ η φωτια είναι η ενεργεια της δημιουργιας δηλ. το ακτιστο φως, που οι Καθολικοι ειχαν ονομασει Καθαρτηριον Πυρ).
-Καλα μου τα διδαξες όλα όπως επιθυμουσα, Νου. Πες μου όμως ακομα πως θα επιτευχθει η ανυψωση.
Σχετικα μ’αυτά ειπε ο Ποιμανδρης: κατ’αρχην παραδιδεις το ιδιο το σωμα για ν’αλλοιωθει στη διαλυση του υλικου σωματος. Τοτε, η μορφη που ειχες εξαφανιζεται και παραδιδεις στο δαιμονα τα’ανενεργα σου παθη, ενώ οι αισθησεις του σωματος επανερχονται στις πηγες τους, αφου μετατρεπονται σε στοιχεια και συνενωνονται και παλι με δυναμεις. Ο θυμος δε κι η επιθυμια προσχωρουν στη χωρις λογικη φυση.
Κι ετσι, λοιπον ο ανθρωπος εξορμα μεσω της Αρμονιας προς τα επανω και στην πρωτη ζωνη παραδιδει την αυξητικη και τη μειωτικη ενεργεια, στη δευτερη την επινοηση των κακων, τον ανενεργο δολο, στην τριτη την ανενεργη αυταπατη των επιθυμιων, στην τεταρτη την ανεκπληρωτη επιδειξιομανια για εξουσια, στην πεμπτη το ανοσιο θρασος και την αλαζονεια της τολμης, στην εκτη τις κακες κι ανενεργες αιτιες του πλουτου και στην εβδομη ζωνη το ψεμα που παραμονευει. (Σημ. Εδώ κατά καποιο τροπο περιγραφει τον τελωνισμο των ψυχων).
Και τοτε, απογυμνωμενος πλεον απ’τις επιδρασεις της Αρμονιας, φτανει στην ογδοη φυση διαθετοντας τη δικη του δυναμη και δοξολογει μαζι με τα υπολοιπα οντα τον Πατερα. Κι οι παρευρισκομενοι χαιρονται με την εκει παρουσια του κι αφου γινει ομοιος με τους συντροφους του ακουει και καποιες δυναμεις περα απ’την ογδοη φυση να δοξολογουν με μια γλυκια φωνη το Θεο. (Σημ. Εννοει αυτό που εμεις ονομαζουμε Χερουβιμ και Σεραφιμ).
Λοιπον, τι προκειται να κανεις; Δεν θα γινεις καθοδηγητης στους αξιους, αφου παρελαβες τα παντα, ώστε το γενος της ανθρωποτητας να σωθει απ’το Θεο με τη μεσολαβηση σου;
Αφου μου τα ειπε αυτά ο Ποιμανδρης, ενωθηκε με τις δυναμεις. Κι εγω, ευχαριστωντας και δοξαζοντας τον Πατερα ολων, αφησα τον εαυτο μου, αφου πηρα δυναμεις απ’αυτόν κι αφου διδαχτηκα τη φυση του συμπαντος και το μεγιστο θεαμα και ξεκινησα να κηρυσσω στους ανθρωπους την ομορφια της ευσεβειας και της γνωσης.
«Λαοι, ανδρες, γεννηματα της γης, εσεις που ειστε παραδομενοι στη μεθη και στον υπνο και στην αγνοια του Θεου, ριξτε νερο στο προσωπο σας και σταματηστε την κραιπαλη παρασυρομενοι απ’τον παραλογο υπνο».
Κι οσοι μ’ακουσαν,προσετρεξαν με προθυμια. Κι εγω λεω: «Γιατι ανδρες, γεννηματα της γης, παραδοθηκατε στο θανατο, τη στιγμη που εχετε τη δυναμη να παρετε μερος στην αθανασια; Μετανοηστε (Σημ. Η εννοια της μετανοιας, που οδηγει στην αιωνιοτητα, σαφως δινεται μεσα στα Ερμητικα κειμενα. Το ψευδος συμφωνα με το οποιο, στην αρχαια Ελλαδα δεν υπηρχε η εννοια της αμαρτιας,της αγιοτητας, των δαιμονων, της τιμωριας και της σωτηριας, εδώ αποκαλυπτεται και καταπιπτει.)Μετανοηστε εσεις, που συμπορευθηκατε με την πλανη και συμμετειχατε στην αγνοια, απαλλαχθειτε απ’το σκοτεινο φως, παρτε μερος στην αθανασια εγκαταλειποντας τη φθορα». (Σημ. Τα λογια αυτά είναι σαφως τα λογια που ο Χριστος επιβεβαιωσε δεκαδες χιλιαδες χρονια αργοτερα).
Κι αλλοι μεν απ’αυτους, αφου ειπαν διαφορες ανοησιες, εφυγαν παραδιδοντας τον εαυτο τους στο δρομο του θανατου, ενώ αλλοι παρακαλουσαν να διδαχθουν πεφτοντας στα ποδια μου. Κι εγω, αφου τους σηκωσα, εγινα καθοδηγητης του γενους διδασκοντας τους λογους, πως και με ποιο τροπο θα σωθουν και τους εσπειρα τους λογους της σοφιας και ποτιστηκαν από το αθανατο νερο. Όταν εφτασε το βραδακι κι αρχισε να δυει ολο το φως του ηλιου, τους παρακινησα να ευχαριστησουν το θεο κι ο καθενας πηγε στο κρεβατι του, αφου ολοκληρωσε την ευχαριστια του. (Σημ. εδώ βλεπουμε και την υπαρξη της εννοιας της προσευχης).
Εγω δε την ευεργεσια του Ποιμανδρη κατεγραψα για τον εαυτο μου κι ευχαριστηθηκα, αφου πηρα αυτά που ηθελα. Διοτι ο υπνος του σωματος απεβη αφυπνιση της ψυχης και το σφραγισμα των ματιων πραγματικη οραση, η δε σιωπη μου εγκυμονουσε το καλο και η εκφορα του λογου μου δημιουργια αγαθων. Αυτό μου συνεβει, καθως πηρα απ’το Νου μου, δηλαδη απ’τον Ποιμανδρη, το λογο της Αυθεντιας κι αφου εμαθα την αληθεια κατοπιν θεικης εμπνευσης, ηρθα. Για το λογο αυτό μεσα απ’την ψυχη μου και με ολη τη δυναμη μου αποδιδω δοξα στον Πατερα Θεο.
Αγιος ο Θεος και πατερας των παντων.
Αγιος ο Θεος, η βουληση του οποιου πραγματοποιηται μεσω των δικων του δυναμεων
Αγιος ο Θεος, ο οποιος επιθυμει ν’αναγνωριστει κι αναγνωριζεται απ’τους δικους του.
Αγιος εισαι εσυ, που με το λογο σου εδωσες συσταση στα οντα.
Αγιος εισαι εσυ, που ολοκληρη η Φυση δημιουργηθηκε σαν εικονα σου.
Αγιος εισαι εσυ, τον οποιο δεν διαμορφωσε η Φυση.
Αγιος εισαι εσυ, ο ισχυροτερος από κάθε δυναμη.
Αγιος εισαι εσυ, ο ανωτερος από κάθε υπεροχη.
Αγιος εισαι εσυ, ο ανωτερος απ’τους επαινους.
Δεξου τις αγνες θυσιες, που εκφραζονται με λογια απ’την ψυχη και την καρδια, η οποια ανυψωνεται προς εσενα, ανεκλαλητε, αφραστε, εκδηλωμενε με τη σιωπη.
Φωτισε κι ενδυναμωσε εμενα, που σου ζητω να μην πεσω εξω στην γνωση την σχετικη με την ουσια μας και με τη χαρη αυτή θα φωτισω οσους απ’το γενος μου βρισκονται σε αγνοια, αδελφους μου και γιους μου.
Γι’αυτό το λογο πιστευω και γινομαι μαρτυρας, προσχωρω στη ζωη και στο φως.
Δοξασμενος εισαι, Πατερα.
Ο ανθρωπος σου επιθυμει να καθαγιαστει μαζι σου, καθως του εχεις παραδωσει ολη την εξουσια.
…………………………..
Σημειωση:
Αυτή είναι η προσευχη του Ερμη του Τρισμεγιστου,
Σε μια εποχη που ο κοσμος δεν γνωριζε τιποτε για την υπαρξη του.
Για το λογο αυτό μιλαει για το γενος των ανθρωπων που είναι σε αγνοια.
……
ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ...
αγιος ο θεος,ου η βουλη τελειται απο των ιδιων δυναμεων.
αγιος ο θεος, ος γνωσθηναι βουλεται και γιγνωσκεται τοις ιδιοις.
αγιος ει, ο λογω συστησαμενος τα οντα.
αγιος ει, ου ου πασα φυσις εικων εφυ.
αγιος ει,ον η φυσις ουκ εμορφωσεν.
αγιος ει, ο πασης δυναμεως ισχυροτερος.
αγιος ει, ο πασης υπεροχης μειζων.
αγιος ει,ο κρειττων των επαινων.
δεξου λογικας θυσιας αγνας απο ψυχης και καρδιας προς σε ανατεταμενης, ανεκλαλητε,αρρητε,σιωπη φωνουμενε.
αιτουμενω το μη σφαληναι της γνωσεως
της κατ ουσιαν ημων επινευσον μοι και ενδυναμωνσον με, και της χαριτος ταυτης
φωτισω τους εν αγνοια του γενους,μου
αδελφους,υιους δε σου.
διο πιστευω και μαρτυρω εις ζωην και φως χωρω.
ευλογητος ει,πατερ.ο σος ανθρωπος.
…………………………………………………..
ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
""Ευχαριστω σοι, πατερ, ενεργεια των δυναμεων.
ευχαριστω σοι,θεε, δυναμις των ενεργειων μου ο σος λογος δι εμου υμνει σε.
δι εμου δεξαι το παν λογω,λογικην θυσιαν.
ταυτα βοωσιν οι δυναμεις αιεν εμοι το παν υμνουσι, το ουν θελημα τελουσι, ση βουλη απο σου επι σε, το παν.δεξαι απο παντων λογικην θυσιαν το παν εν υμιν,σωζε ζωη,φωτιζε φως, πνευμα θεε λογον γαρ το σον ποιμενει ο Νους.
πνευματοφορε, δημιουργε συ ει ο θεος,ο σος ανθρωπος ταυτα βοα δια πυρος, δι αερος, δια γης, δια υδατος, δια πνευματος, δια των κτισματων σου.απο σου Αιωνος ευλογιαν ευρος και,
ο ζητω, βουλη τη ση αναπεπαυμε, ειδον θεληματι τω σω την ευλογιαν ταυτην λεγομενη"
……..ΜΟΡΦΕΑΣ……..
Κι ο ανθρωπος, καθως εξουσιαζε τον κοσμο των θνητων και των μη λογικων ζωων,(εικονικος κοσμος), εσκυψε μεσω της Αρμονιας, αφου της διερρηξε το περικαλλυμα και εδειξε στην κατωτερη φυση την ομορφη οψη του θεου.
Κι αυτον η Φυση μολις τον ειδε να κρυβει μεσα του ατελειωτη ομορφια κι ολη την
ενεργεια των διοικητων και τη μορφη του Θεου, χαμογελασε απο ερωτα, μολις αντικρυσε στο νερο το ειδωλο,(Σημ. Αυτο το περιγραφει και η παλαια διαθηκη),της ωραιοτατης οψης του ανθρωπου και τη σκια του πανω στη γη.
Κι αυτος, μολις αντικρυσε στο νερο τη μορφη,που ηταν ομοια μ,αυτον,να βρισκεται μεσα στη Φυση, την αγαπησε και θελησε να κατοικησει εκει.(Σημ. Θελησε δηλαδη ο ανθρωπος, επιθυμησε, να γευτη το κατωτερο επιπεδο της δημιουργιας.Το φθαρτο, το θνητο).
Αμεσως η επιθυμια του εγινε πραξη και κατοικησε τη χωρις λογικη μορφη. (Το οτι εγινε η επιθυμια του πραξη, δειχνει τη δυναμη του ανθρωπου να εφαρμοζει την ελευθερη βουληση του).
Η δε Φυση ολοκληρη πηρε στην αγκαλια της τον αγαπημενο της κι ενωθηκαν αφου ηταν ερωτευμενοι.
Και γι αυτο το λογο ο ανθρωπος -εν αντιθεσει με ολα τα ζωα της γης - εχει διπλη φυση, δηλαδη ειναι θνητος οσον αφορα το σωμα,αθανατος δε οσον αφορα την ουσια του.(Σημ. Αυτή του η επιθυμια τον εκανε θνητο στο σωμα, αλλα εξακολουθει η «ουσια»του, το ενεργειακο του δηλαδη σωμα και η ψυχη, να είναι αθανατα).
Διοτι, αν και αθανατος κι εξουσιαζει τα παντα, εντουτοις υποφερει απ όλα τα θνητα, καθως υποκειται στην Ειμαρμενη.
Αν και ηταν, λοιπον, ανωτερος απ την Αρμονια των κυκλων, εγινε δουλος της και ενώ δεν ειχε φυλο,(Σημ. εδώ ομολογειται ότι οι ανθρωποι στον Παραδεισο δεν ειχαν σεξουαλικα, γενετικα χαρακτηριστικα)αφου προερχοταν από πατερα διχως φυλο,και ενώ ηταν αυπνος, αφου προερχονταν από πατερα αυπνο εγινε ομηρος τους.(Σημ. Ο ανθρωπος στον Παραδεισο δεν χρειαζοταν υπνο για αναπληρωση της ενεργειας).
«Και μετα απ’αυτά τι εγινε , Νου μου; Διοτι κι εγω ο ιδιος ειμαι ερωτευμενος μ’αυτά που μου διηγησαι».
Και ο Ποιμανδρης ειπε: «Αυτό είναι το αποκρυφο μυστηριο μεχρι αυτή τη μερα. Η Φυση, λοιπον, καθως ενωθηκε με τον ανθρωπο, γεννησε ένα θαυμα περισσοτερο απ’όλα αξιοθαυμαστο.
Εχοντας δηλαδη αυτος τη φυση των Επτα της Αρμονιας, οι οποιοι –όπως σου ειπα- αποτελουνται από φωτια και πνευμα,(Σημ. Από φωτια και πνευμα, δηλαδη από ενεργειακο σωμα και πνευμα), η Φυση δεν περιμενε, αλλ’αμεσως γεννησε επτα ανθρωπους,(Σημ. Αυτή η λεπτομερεια δεν αναφερεται πουθενα στην Παλαια Διαθηκη, η οποια ουτως η αλλως δεν εχει λεπτομερεις περιγραφες),
αναλογους με τις φυσεις των επτα διοικητων, χωρις φυλλο κι αιωρουμενος στον αερα».
–Και μετα απ’αυτά, Ποιμανδρη;
Εχω μεγαλη επιθυμια και λαχταρω ν’ακουσω, Και ο Ποιμανδρης ειπε: «Μη βιαζεσαι, σωπαινε, γιατι ακομα δεν σου τελειωσα τον πρωτο λογο». «Οριστε, σωπαινω», ειπα εγω.
-Η γεννηση, λοιπον, όπως ειπα, αυτων των επτα πραγματοποιηθηκε με τον ακολουθο τροπο: η γη δηλαδη αποτελεσε το θυληκο μερος και το νερο το γονιμοποιητικο, ενώ απ’τη φωτια προηλθε η ωριμανση. Η Φυση δε πηρε απ’τον αιθερα το πνευμα και γεννησε τα σωματα αναλογα με το προτυπο του ανθρωπου.Ο Ανθρωπος παλι από ζωη και φως μετατραπηκε σε ψυχη και νου-από μεν ζωη σε ψυχη, από δε φως σε νου-και παρεμεινε ετσι ολος ο αισθητος κοσμος μεχρι το τελος αυτης της περιοδου και την αρχη των γενεων.(Σημ.ως εδώ εχουμε γεγονοτα που δεν αναφερονται στην Παλαια Διαθηκη. Αμεσως μετα ακολουθουν τα γεγονοτα του πολλαπλασιασμου, εκτος Παραδεισου, το ονομα του οποιου δεν αναφερεται στα Ερμητικα κειμενα).
Ακουσε, λοιπον, αυτά που λαχταρας ν’ακουσεις.
Όταν εφτασε το πληρωμα της περιοδου,ο συνδεσμος ολων αυτων διαλυθηκε με τη βουληση του Θεου, διοτι όλα τα ζωα που ηταν αρσενικοθηλυκα διασπαστηκαν μαζι με τον ανθρωπο και στο ένα μερος τους μετατραπηκαν σε αρσενικα και στο άλλο τους σε θηλυκα.
Ο δε Θεος αμεσως ειπε με λογο αγιο: Όλα τα κτισματα και τα δημιουργηματα ν’αυξανεστε σε μεγεθος και να πληθυνεστε κι ο λογικος ανθρωπος ν’αναγνωρισει τον εαυτο του σαν αθανατο και τον ερωτα σαν υπευθυνο για το θανατο και όλα τα οντα.
Όταν το ειπε αυτό, η Προνοια με την Ειμαρμενη και την Αρμονια πραγματοποιησαν τις προσμιξεις κι αρχισαν τις γεννησεις. Πληθυνθηκαν, λοιπον, τα παντα ως προς το γενος τους κι αυτος, που αναγνωρισε τον εαυτο του, εφτασε στο ξεχωριστο αγαθο, ενώ εκεινος, που αγαπησε το σωμα του προερχομενο απ’την πλανη του ερωτα, αυτος μενει πλανωμενος στο σκοταδι κι υποφερει με τις αισθησεις του τα παθη του «θανατου».
-Γιατι πεφτουν τοσο εξω, ειπα εγω, οσοι αγνοουν, ώστε να στερηθουν την αθανασια;
-Μοιαζεις φιλε μου, σαν να μην εδωσες βαση σε οσα ακουσες.
Δεν σου ειπα να συλλογιζεσαι με τον νου;
-Συλλογιζομαι και θυμαμαι και συγχρονως σ’ευχαριστω.
-Εάν τα σκεφτηκες, πες μου, γιατι αξιζουν το θανατο οσοι βρισκονται μεσα στο θανατο;
-Διοτι το στυγνο σκοταδι αποτελει την αρχη του δικου τους σωματος, απ’οπου προερχεται κι η υγρη φυση, υλικο του σωματος στον αισθητο κοσμο, απ’τον οποιο ποτιζεται ο θανατος.
-Σωστα τα’αντιληφθηκες, φιλε μου. Και γιατι αυτος που κατανοησε τον εαυτο του προσχωρει σ’Αυτόν,πραγμα που περιεχεται στο Λογο του Θεου;
Εγω τοτε λεω: «Διοτι από φως και ζωη εχει συσταθει ο Πατερας των Παντων, απ’τον οποιο γεννηθηκε κι ο ανθρωπος».
-Σωστα τα λες, φως και ζωη είναι ο Θεος κι ο Πατερας, απ’τον οποιο γεννηθηκε ο ανθρωπος. Εάν, λοιπον, μαθεις πως αυτος αποτελειται από ζωη και φως και πως απ’τα ιδια συστατικα τυχαινει ν’αποτελεισαι κι εσυ, τοτε θα προσχωρησεις παλι στη ζωη. Αυτά ειπε ο Ποιμανδρης.
-Πες μου, όμως, ακομα, Νου μου, πως εγω θα προσχωρησω στη ζωη, ειπα. Διοτι ο Θεος λεει «ο λογικος ας αναγνωρισει τον εαυτο του» (Σημ. Η φραση είναι καταπληκτικη. « Αν αναγνωρισει τον εαυτο του».Το γνωθι σ’αυτόν, η γνωσεσθε την αληθεια και η αληθεια θα σας ελευθερωσει. Απλα καποιοι, οι γνωστοι αγνωστοι, οι δαιμονες του Σαμαελ, προσπαθουν να μας κανουν διαρκως να ξεχνουμε το ποιοι πραγματι ειμαστε).
Δεν διαθετουν, λοιπον, ολοι οι ανθρωποι νοηση;-Προσεξε αυτά που λες φιλε μου. Εγω ο ιδιος ο Νους βρισκομαι κοντα στους όσιους και στους αγαθους και στους καθαρους και στους ελεημονες και στους ευσεβεις κι η παρουσια μου γινεται βοηθεια κι αμεσως τα παντα αναγνωριζουν κι εξευμενιζουν τον Πατερα με αγαπη και τον ευχαριστουν με αγαπη ευλογωντας τον και υμνωντας τον, όπως του αρμοζει.
( Σημ. Εδώ πλεον ξεκαθαριζεται ότι ο Ποιμανδρης είναι η Θεια Χαρις, η φωτιση που ο Θεος στελνει στους εκλεκτους του).
Και πριν την παραδοση του σωματος στον ιδιο του το θανατο σιχαινονται τις αισθησεις, αφου γνωριζουν τις επιδρασεις τους. Εγω όμως ο ιδιος περισσοτερο, ο Νους, δεν θα επιτρεψω να παρουσιαστουν οι επιδρασεις του σωματος, που επιτιθενται. Σαν φρουρος θ’αποκλεισω τις εισοδους των κακων και πονηρων επιδρασεων, αποκοπτωντας την αναμνηση τους.
Βρισκομαι μακρυα ομως απ τους ανοητους και τους κακους και τους πονηρους και τους φθονερους και τους πλεονεκτες και τους φονιαδες και τους ασεβεις.
Τους εχω παραχωρησει στον τιμωρο δαιμονα,(Σημ. Ξεκαθαρη η υπαρξη των δαιμονων, αλλα και των ιδιοτητων τους, αφου εκπροσωπουν το κακο), ο οποιος ριχνοντας λαδι στη φωτια τους πληγωνει στις αισθησεις και τους εξοπλιζει ακομα περισσοτερο για τις ανομιες, ωστε η τιμωρια τους να ειναι ακομη πιο μεγαλη.
Και δεν σταματουν να εχουν επιθυμιες για ακορεστες ορεξεις πολεμωντας ακορεστα μεσα στο σκοταδι και τους βασανιζει δυναμωνοντας συνεχως την εναντιον τους φωτια. (Σημ. Εδώ η φωτια είναι η ενεργεια της δημιουργιας δηλ. το ακτιστο φως, που οι Καθολικοι ειχαν ονομασει Καθαρτηριον Πυρ).
-Καλα μου τα διδαξες όλα όπως επιθυμουσα, Νου. Πες μου όμως ακομα πως θα επιτευχθει η ανυψωση.
Σχετικα μ’αυτά ειπε ο Ποιμανδρης: κατ’αρχην παραδιδεις το ιδιο το σωμα για ν’αλλοιωθει στη διαλυση του υλικου σωματος. Τοτε, η μορφη που ειχες εξαφανιζεται και παραδιδεις στο δαιμονα τα’ανενεργα σου παθη, ενώ οι αισθησεις του σωματος επανερχονται στις πηγες τους, αφου μετατρεπονται σε στοιχεια και συνενωνονται και παλι με δυναμεις. Ο θυμος δε κι η επιθυμια προσχωρουν στη χωρις λογικη φυση.
Κι ετσι, λοιπον ο ανθρωπος εξορμα μεσω της Αρμονιας προς τα επανω και στην πρωτη ζωνη παραδιδει την αυξητικη και τη μειωτικη ενεργεια, στη δευτερη την επινοηση των κακων, τον ανενεργο δολο, στην τριτη την ανενεργη αυταπατη των επιθυμιων, στην τεταρτη την ανεκπληρωτη επιδειξιομανια για εξουσια, στην πεμπτη το ανοσιο θρασος και την αλαζονεια της τολμης, στην εκτη τις κακες κι ανενεργες αιτιες του πλουτου και στην εβδομη ζωνη το ψεμα που παραμονευει. (Σημ. Εδώ κατά καποιο τροπο περιγραφει τον τελωνισμο των ψυχων).
Και τοτε, απογυμνωμενος πλεον απ’τις επιδρασεις της Αρμονιας, φτανει στην ογδοη φυση διαθετοντας τη δικη του δυναμη και δοξολογει μαζι με τα υπολοιπα οντα τον Πατερα. Κι οι παρευρισκομενοι χαιρονται με την εκει παρουσια του κι αφου γινει ομοιος με τους συντροφους του ακουει και καποιες δυναμεις περα απ’την ογδοη φυση να δοξολογουν με μια γλυκια φωνη το Θεο. (Σημ. Εννοει αυτό που εμεις ονομαζουμε Χερουβιμ και Σεραφιμ).
Λοιπον, τι προκειται να κανεις; Δεν θα γινεις καθοδηγητης στους αξιους, αφου παρελαβες τα παντα, ώστε το γενος της ανθρωποτητας να σωθει απ’το Θεο με τη μεσολαβηση σου;
Αφου μου τα ειπε αυτά ο Ποιμανδρης, ενωθηκε με τις δυναμεις. Κι εγω, ευχαριστωντας και δοξαζοντας τον Πατερα ολων, αφησα τον εαυτο μου, αφου πηρα δυναμεις απ’αυτόν κι αφου διδαχτηκα τη φυση του συμπαντος και το μεγιστο θεαμα και ξεκινησα να κηρυσσω στους ανθρωπους την ομορφια της ευσεβειας και της γνωσης.
«Λαοι, ανδρες, γεννηματα της γης, εσεις που ειστε παραδομενοι στη μεθη και στον υπνο και στην αγνοια του Θεου, ριξτε νερο στο προσωπο σας και σταματηστε την κραιπαλη παρασυρομενοι απ’τον παραλογο υπνο».
Κι οσοι μ’ακουσαν,προσετρεξαν με προθυμια. Κι εγω λεω: «Γιατι ανδρες, γεννηματα της γης, παραδοθηκατε στο θανατο, τη στιγμη που εχετε τη δυναμη να παρετε μερος στην αθανασια; Μετανοηστε (Σημ. Η εννοια της μετανοιας, που οδηγει στην αιωνιοτητα, σαφως δινεται μεσα στα Ερμητικα κειμενα. Το ψευδος συμφωνα με το οποιο, στην αρχαια Ελλαδα δεν υπηρχε η εννοια της αμαρτιας,της αγιοτητας, των δαιμονων, της τιμωριας και της σωτηριας, εδώ αποκαλυπτεται και καταπιπτει.)Μετανοηστε εσεις, που συμπορευθηκατε με την πλανη και συμμετειχατε στην αγνοια, απαλλαχθειτε απ’το σκοτεινο φως, παρτε μερος στην αθανασια εγκαταλειποντας τη φθορα». (Σημ. Τα λογια αυτά είναι σαφως τα λογια που ο Χριστος επιβεβαιωσε δεκαδες χιλιαδες χρονια αργοτερα).
Κι αλλοι μεν απ’αυτους, αφου ειπαν διαφορες ανοησιες, εφυγαν παραδιδοντας τον εαυτο τους στο δρομο του θανατου, ενώ αλλοι παρακαλουσαν να διδαχθουν πεφτοντας στα ποδια μου. Κι εγω, αφου τους σηκωσα, εγινα καθοδηγητης του γενους διδασκοντας τους λογους, πως και με ποιο τροπο θα σωθουν και τους εσπειρα τους λογους της σοφιας και ποτιστηκαν από το αθανατο νερο. Όταν εφτασε το βραδακι κι αρχισε να δυει ολο το φως του ηλιου, τους παρακινησα να ευχαριστησουν το θεο κι ο καθενας πηγε στο κρεβατι του, αφου ολοκληρωσε την ευχαριστια του. (Σημ. εδώ βλεπουμε και την υπαρξη της εννοιας της προσευχης).
Εγω δε την ευεργεσια του Ποιμανδρη κατεγραψα για τον εαυτο μου κι ευχαριστηθηκα, αφου πηρα αυτά που ηθελα. Διοτι ο υπνος του σωματος απεβη αφυπνιση της ψυχης και το σφραγισμα των ματιων πραγματικη οραση, η δε σιωπη μου εγκυμονουσε το καλο και η εκφορα του λογου μου δημιουργια αγαθων. Αυτό μου συνεβει, καθως πηρα απ’το Νου μου, δηλαδη απ’τον Ποιμανδρη, το λογο της Αυθεντιας κι αφου εμαθα την αληθεια κατοπιν θεικης εμπνευσης, ηρθα. Για το λογο αυτό μεσα απ’την ψυχη μου και με ολη τη δυναμη μου αποδιδω δοξα στον Πατερα Θεο.
Αγιος ο Θεος και πατερας των παντων.
Αγιος ο Θεος, η βουληση του οποιου πραγματοποιηται μεσω των δικων του δυναμεων
Αγιος ο Θεος, ο οποιος επιθυμει ν’αναγνωριστει κι αναγνωριζεται απ’τους δικους του.
Αγιος εισαι εσυ, που με το λογο σου εδωσες συσταση στα οντα.
Αγιος εισαι εσυ, που ολοκληρη η Φυση δημιουργηθηκε σαν εικονα σου.
Αγιος εισαι εσυ, τον οποιο δεν διαμορφωσε η Φυση.
Αγιος εισαι εσυ, ο ισχυροτερος από κάθε δυναμη.
Αγιος εισαι εσυ, ο ανωτερος από κάθε υπεροχη.
Αγιος εισαι εσυ, ο ανωτερος απ’τους επαινους.
Δεξου τις αγνες θυσιες, που εκφραζονται με λογια απ’την ψυχη και την καρδια, η οποια ανυψωνεται προς εσενα, ανεκλαλητε, αφραστε, εκδηλωμενε με τη σιωπη.
Φωτισε κι ενδυναμωσε εμενα, που σου ζητω να μην πεσω εξω στην γνωση την σχετικη με την ουσια μας και με τη χαρη αυτή θα φωτισω οσους απ’το γενος μου βρισκονται σε αγνοια, αδελφους μου και γιους μου.
Γι’αυτό το λογο πιστευω και γινομαι μαρτυρας, προσχωρω στη ζωη και στο φως.
Δοξασμενος εισαι, Πατερα.
Ο ανθρωπος σου επιθυμει να καθαγιαστει μαζι σου, καθως του εχεις παραδωσει ολη την εξουσια.
…………………………..
Σημειωση:
Αυτή είναι η προσευχη του Ερμη του Τρισμεγιστου,
Σε μια εποχη που ο κοσμος δεν γνωριζε τιποτε για την υπαρξη του.
Για το λογο αυτό μιλαει για το γενος των ανθρωπων που είναι σε αγνοια.
……
ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ...
αγιος ο θεος,ου η βουλη τελειται απο των ιδιων δυναμεων.
αγιος ο θεος, ος γνωσθηναι βουλεται και γιγνωσκεται τοις ιδιοις.
αγιος ει, ο λογω συστησαμενος τα οντα.
αγιος ει, ου ου πασα φυσις εικων εφυ.
αγιος ει,ον η φυσις ουκ εμορφωσεν.
αγιος ει, ο πασης δυναμεως ισχυροτερος.
αγιος ει, ο πασης υπεροχης μειζων.
αγιος ει,ο κρειττων των επαινων.
δεξου λογικας θυσιας αγνας απο ψυχης και καρδιας προς σε ανατεταμενης, ανεκλαλητε,αρρητε,σιωπη φωνουμενε.
αιτουμενω το μη σφαληναι της γνωσεως
της κατ ουσιαν ημων επινευσον μοι και ενδυναμωνσον με, και της χαριτος ταυτης
φωτισω τους εν αγνοια του γενους,μου
αδελφους,υιους δε σου.
διο πιστευω και μαρτυρω εις ζωην και φως χωρω.
ευλογητος ει,πατερ.ο σος ανθρωπος.
…………………………………………………..
ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
""Ευχαριστω σοι, πατερ, ενεργεια των δυναμεων.
ευχαριστω σοι,θεε, δυναμις των ενεργειων μου ο σος λογος δι εμου υμνει σε.
δι εμου δεξαι το παν λογω,λογικην θυσιαν.
ταυτα βοωσιν οι δυναμεις αιεν εμοι το παν υμνουσι, το ουν θελημα τελουσι, ση βουλη απο σου επι σε, το παν.δεξαι απο παντων λογικην θυσιαν το παν εν υμιν,σωζε ζωη,φωτιζε φως, πνευμα θεε λογον γαρ το σον ποιμενει ο Νους.
πνευματοφορε, δημιουργε συ ει ο θεος,ο σος ανθρωπος ταυτα βοα δια πυρος, δι αερος, δια γης, δια υδατος, δια πνευματος, δια των κτισματων σου.απο σου Αιωνος ευλογιαν ευρος και,
ο ζητω, βουλη τη ση αναπεπαυμε, ειδον θεληματι τω σω την ευλογιαν ταυτην λεγομενη"
……..ΜΟΡΦΕΑΣ……..
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ