Απέραντος κόσμος, εικονικά ζωσμένος.

Ακολουθεί ένας απέραντος πολύ βρώμικος ηλεκτρονικός κόσμος με λούσα και αρώματα να σκεπάζουν την βρωμιά τους και να χειραγωγούν την μάζα (και διαδικτυακά πλέον, αφού είναι συγκοινωνούντες πομποί, με την τηλεόραση) με προπαγανδιστικές ιδέες μέσω σειρών, ταινιών, ντοκυμανταίρ και λοιπών εκπομπών λόγου.
Οι περισσότεροι εξ αυτών, χειραγωγούμενοι από την παιδική ηλικία, απαρτίζουν τον ογκωδέστερο φανατικό στρατό, που εξαιτίας αυτής της τυφλότητας θαρρούν πως ευαγγελίζουν το ορθό.
Σε αυτήν τη βαθμίδα της πυραμίδας είναι οι «συνήθεις ύποπτοι» των τεχνών και των γραμμάτων, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γι’ αυτό είναι και ιδανικά ανδρείκελα στη νέα τάξη πραγμάτων.
Και ανάμεσα ποικίλες εκπομπές παιχνιδιών, μαγειρικής και άλλες, με χαζοχαρούμενες καρικατούρες να προβάλουν την ανόητη χαριτωμενιά τους, όπως επίσης και εκπομπές με «πνευματώδεις» και ευπαρουσίαστους πρωταγωνιστές (Ανίτα, ΦΜ κλπ) να χλευάζουν τραγελαφικές καταστάσεις με ακόμη πιο ηλίθιους από τους ίδιους.
Το αποτέλεσμα είναι τα μυαλά των ανθρώπων να εθίζονται στην ανοησία να γίνονται «πουρές» και να αδυνατούν να εξέλθουν από αυτή την νοητική υστέρηση.
Αυτή η απέραντη ανοησία έχει εμφιλοχωρήσει ένεκα διαδραστικότητας και στο διαδίκτυο.
Μέσω αυτής της μαλάκυνσης η χειραγώγηση γίνεται εύκολη υπόθεση!
Κι έχεις το εξής φαινόμενο, από την τυφλότητα της άποψης και τις παρωπίδες της υποστήριξης, να μην βλέπει κάποιος τον ρόλο του πολιτικού.
Κι επειδή έχουν άγνοια της ιστορίας ή έχουν φάει λωτούς, δεν αντιλαμβάνονται πως επαναλαμβάνεται η ίδια ρητορική ως φάρσα.
Ο πολιτικός δεν είναι ηθοποιός (τουναντίον είναι κακοποιός) για να ακολουθείς τον κάθε ρόλο του ως αυθύπαρκτο και να τον κρίνεις μεμονωμένα σε κάθε παράσταση.
Ο πολιτικός παίζει μόνο έναν ρόλο αλλάζοντας μάσκες, σε ένα καλά οργανωμένο θέατρο μαριονετών, κι έτσι πρέπει να κρίνεται, ως σύνολο στον πολιτικό του βίο, μιας κι είναι πολιτικοί μισθοφόροι (επαγγελματίες) στον στρατό των αργυραμοιβών!
Κι όμως υπάρχει ακόμη, ένας υπέροχος κόσμος έξω από τις οθόνες, αληθινός, κυρίως με σάρκα και οστά, με ανθρώπινα -ατελή- χαρακτηριστικά, περιμένει να τον αγγίξεις, να συγχνωτιστείς, -να δηλώσεις πραγματική αλληλεγγύη κι όχι την εικονική σε ένα υποκείμενο που δεν θα ανταμώσεις ποτέ ούτως ώστε να καλλωπίσεις το περιβάλλον σου, το οποίο παρεμπιπτόντως και παραμένει οικτρά σε ένδεια- για να σμιλέψετε τα κτηνώδη ένστικτα μας και να γίνετε άνθρωποι μεταξύ ανθρώπων!
Έχετε την όρεξη να κοπιάσετε για να το επιτύχετε ή μήπως η αδυσώπητη οκνηρία που βαραίνει την πραγματική καθημερινότητα, μάς έχει βουλιάξει στην αδιαφορία;

Ας αρχίσουμε από αυτό, που μας έκανε τόσα χρόνια ανθρώπους,
ΔΩΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ «ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ»!!!

Rory Gas