Αρχαίων τε και βαθέων….

Θήρα Ακρωτήρι τοιχογραφία η Γαλάζια Μορφή,"Ένας πανάρχαιος γνώριμος"

Τα χρόνια περνούν, και ο βίος μικραίνει, ο βίαιος βίος, μέχρι να ξαναγίνει ζωή.
Το δύο χιλιάδες δέκα, (2010=3=Γ), και μετά από εμπειρίες πενήντα ετών (50=5=Ε),

άνοιξε μια πύλη αυτόματα.
Μια πύλη φιλοσοφική, και όχι μόνο, με πολλές ερωτήσεις, και απαντήσεις.
Η ερώτηση είναι έρωτας και η απάντηση συνάντηση.
Τι συνθέτει τον άνθρωπο; Τρία η και περισσότερα συστατικά;
Τι γεννά τον άνθρωπο;  Μια άυλη υπόσταση;
Τι ολοκληρώνει τον άνθρωπο;  Η γνώση του εαυτού του;
Ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου;  Νοιώθω, αμφισβητώ, ερευνώ γνωρίζω….;
Και πόσα άλλα, που δεν χωράνε σε λέξεις, για να υποστηρίξουν την «αγωγιμότητα» του ανθρώπου.
Ο ανοικτός άνθρωπος, ο νοήμων, ο ψυχοφόρος , καλλιεργεί την αγωγιμότητα του, και κοινοποιεί στους υπόλοιπους γνώση, για να νοιώσουν και εκείνοι πώς είναι αγωγοί φωτός.
Μετά από πολλές σκέψεις, ιδέες και βουβές συζητήσεις με τον εαυτό μου,

γέννησα τον ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟ, και στην συνέχεια έγινα δύο, αλλά με μια ουσία.
Εννέα Ιουνίου το δύο χιλιάδες δέκα. 9/6/2010=18=9=Λ.
(Φαίνεται ότι είχε νόημα, γιατί πλήρωσα ακριβά την πράξη μου, ακριβώς ένα χρόνο μετά, ένα ηλιογύρισμα χρειάστηκε  (9/6/2011=19=10=1=Α).

Ου τινός ψυχή δεσμία

Ένοιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω, και ο ενδεικτικότερος τρόπος ήταν το διαδίκτυο.
Είχα ήδη μια εμπειρία από διαδίκτυο και ιστολόγια (blogs.)
Ενσωμάτωσα λοιπόν τις απόψεις μου σε ένα όνομα, που έπρεπε να είναι ταπεινό, αλλά και μεγάλο.
Να είναι καινοτόμο, και να έχει ρίζες βαθιές.
Να βασίζεται στο άυλο, και το απρόσωπο, αλλά να είναι πραγματικό, και πολυπρόσωπο.
Να είναι εγώ, αλλά να μπορεί να μεταμορφώνεται σε εσύ, χωρίς επιπλοκές.
Να καλύπτει τους πολλούς ένα, χωρίς να γίνεται πληθυντικός, να μην είναι κτητικό, και ιδιόκτητο, να αλλάζει μορφή και να γίνεται ο κάθε ένας.
Πώς δόθηκε το όνομα..
Πρωταρχική ιδέα η λέξη «ούτις = κανένας», ουτιδανός στην νέα γλώσσα.
Καλή αρχή, εξέφραζε την ανωνυμία, το τίποτα για τους πολλούς, τα πάντα για τους λίγους, την ταπεινότητα για την ύλη, την δύναμη για την ψυχή.
Από την σύνθεση, στην ανάλυση, το όλον και το μέρος, το άυλο και το υλικό.
ΟΥ : αρνητικό μόριο, η αμφισβήτηση, η έρευνα, καθώς η άρνηση δημιουργεί δράση και προχωρά την σκέψη, αντίθετα με την κατάφαση.
Όχι χωρίς λέξη με νεύμα, δηλώνεται με το σήκωμα της κεφαλής, ενώ αντίθετα το Ναι με σκύψιμο.
ΤΙ: ερωτηματική, η αόριστη αντωνυμία, ουδετέρου γένους. Αναζήτηση, περιέργεια, έρωτας, για κάτι μη ορισμένο, ή ορισμένο λάθος, που περιμένει να ταχτοποιηθεί, να γίνει γνωστό.
Ουδέτερο, ο άνθρωπος είναι ουδέτερο ον ως προς το γένος, που το ορίζει ο άνδρας και η γυναίκα. Πρώτα υπάρχει ο άνθρωπος, ακέραιος μια που το γένος διαχωρίζει.
ΔΑΝΟΣ : Γενική προέλευσης, του Δα = Γη, με την έννοια της γαίας, του θηλυκού, που γεννά.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ : Κυριολεκτικά, το μη εκ της ύλης προερχόμενον, και αντιθετικά, η ανάγνωση του πνευματικοψυχικού, άυλου κόσμου.
Πως επιλέχτηκε το σήμα (avatar)

Από την ίδια την λέξη Avatar= η εκδήλωση μια ψυχής σε σωματική μορφή στην Γή.
Έμπνευση η ομώνυμη ταινία. Για όσους δεν την έχουν δει, ο πρωταγωνιστής κλεισμένος σε ηλεκτρονικό κουτί, και σε κατάσταση ύπνου, κινεί και δίνει δραστηριότητες, σωματικές και ψυχικές σε ένα πλάσμα, τον Νάβη, στον φανταστικό πλανήτη Πανδώρα.

Απλοποιημένο δεν απέχει πολύ, κατ εμέ από την κατάσταση ενός ανθρώπου, τις ώρες του ύπνου, και τις ώρες που παραμένει ξύπνιος.
Ξύπνιοι, ξεκουράζουμε την ψυχή μας μέσα στο σώμα, το οποίο κουράζεται, και στον ύπνο συμβαίνει το αντίθετο.
Ξεκουράζομαι το σώμα, και κουράζεται η ψυχή, που δραστηριοποιείται εκτός σώματος.
Η διαφορά του ύπνου από τον θάνατο, είναι ότι μετά τον ύπνο η ψυχή επανέρχεται στο σώμα, ενώ μετά τον θάνατο το εγκαταλείπει οριστικά.
Από αισθητικής πλευράς, δύο κυρίαρχα χρώματα.

Το Πορφυρό, να δηλώνει το "πνεύμα", και το γαλάζιο, τον ουρανό την πατρίδα, την αρχέγονη αιώνια ψυχή.
Αυτό ήταν η αρχή ενός διαφορετικού ιστολογίου (blog) στο διαδίκτυο πιθανόν για κάποιους.
Για μένα ήταν επιπλέον σίγουρα, και παραμένει μια φιλοσοφική θεώρηση.

Αυτή είναι η ιδεολογική ταυτότητα του ιστολογίου.

ΥΓ
Σε όλη αυτή την διάρκεια, συνέβησαν πολλά, και θα συμβούν ακόμη περισσότερα.
Πάντα ήθελα να μοιραστώ τα πάρα πάνω, αλλά υπήρχε ένα «εμπόδιο».
Φάνταζε «ξένο» στην ιδεολογία μου το ξενόφερτο «Avatar», μέχρι που μου αποκαλύφθηκε η τοιχογραφία από το ακρωτήρι της Θήρας, την οποία παραθέτω στην κορυφή.
Με έκπληξη, διαπίστωσα, ότι η κεντρική μορφή, ανάμεσα στις δύο γυναίκες είναι μια οικεία μορφή.

Σήμερα πλέον τίποτα δεν φαντάζει «ξένο» για τον ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟ.

Ου Τι Δανός, εν εγρηγόρσει.