Ο Σπόρος που φυτρώνει παντού...

​​Να’ μαι κι εγώ.
Ένας ΣΠΟΡΟΣ κοντά σας.
Στην ζωή σας, στην συντροφιά σας.
Στις χαρές σας και στις λύπες σας – αν θέλετε.
Και γιατί όχι;
Μόνος κι εγώ μόνοι κι εσείς, μες στο πλήθος…
Πώς ξεφύτρωσα μπροστά σας;
Το’ σκασα, κοινώς την έκανα κοπάνα, που λένε κι οι μαθητές.
Από πού;
Απ’ το οικογενειακό κτήμα μας.
Εκεί όπου ό,τι σπείρουν… θερίζουν!
Ήμουν ένα προβληματισμένο κι ανήσυχο σποράκι.
΄Ηθελα να κουμαντάρω τον εαυτό μου και να ονειρεύομαι.
Είχα φιλοδοξίες μα και προσδοκίες.
Ήθελα να ξεφύγω απ’ τον δρόμο των προγόνων μου και του πεπρωμένου μου, μεγαλουργώντας! Δεν μ’ ενδιέφερε να είμαι συνεχιστής της… σποράς τους… όπως έκαναν όλα τα πριν από μένα… σποραδικά φυτρώματα.
Δεν ήθελα να γίνω σαν κι αυτά καλλιεργώντας μια απ’ τα ίδια… Eμένα μου αρέσουν οι αλλαγές.
Γι αυτό και πήρα των ομματιών μου… με το δισάκι μου στον ώμο… όλη μου την περιουσία δηλαδή. Εδώ είναι ο φυσικός μου χώρος μέσα απ’ τον οποίο μπορώ να εκφραστώ.
Όμως ξέχασα να σας ενημερώσω για το
… ποιον μου.
Είμαι καλαμόσπορος και φυτρώνω εκεί, που δεν με σπέρνουνε.. κι εδώ βρήκα ωραία παρέα και.. ξεφύτρωσα.
Κοντά σας… Δεν συμφωνείτε;
Δεν με θέλετε στην συντροφιά σας, θεωρώντας με παρείσακτο;
Γιατί; Επειδή σας έμαθαν, πως οι σπόροι φυτεύονται μόνο στο χώμα;
Κι έπειτα;
Μήπως κι οι άνθρωποι μέσα απ' το χώμα δεν… ξεκινούν το ταξίδι τους για τον άλλο κόσμο;
Δεν γνωρίζετε πως το ΣΩΜΑ ίσον ΧΩΜΑ κι από εκεί θα γίνει λιώμα;
Δεν έχετε μάθει πως στο χώμα καλλιεργούνται όλα τα γεωργικά προϊόντα, που αποτελούν την κύρια διατροφή των ανθρώπων;
Να λοιπόν πως άρχισε η… σποραδική πορεία μου.
Μια μέρα κάθισα και σκέφτηκα:
Ο άνθρωπος για να ζήσει πρέπει να φάει.
Το Κράτος για να λειτουργήσει πρέπει να μασάει.
Η Φύση για να μεγαλουργήσει πρέπει να… αυτό δεν το ξέρω.
Είναι αυτό που πρέπει να μάθω, για να εκπολιτιστώ κι εγώ το… σποράκι.
Είναι γι αυτό που θέλει ο πατέρας μου σώνει και καλά να με στείλει στο σχολείο.
Είναι γι αυτό που αντιδρώ κι εγώ κι άμα ακούω σχολείο, βγάζω… (ξέρετε εσείς... )
Τι θα γίνει δηλαδή αν μάθω τι κάνει η Φύση;
Θ’ αλλάξει τίποτα;
Η μήπως δεν ξέρω ότι ο άνθρωπος για να φάει πρέπει να δουλέψει και το Κράτος για να λειτουργήσει πρέπει να έχει ανθρώπους χορτάτους;
Αυτό όμως είναι άλλο ανέκδοτο.. γνωστό τοις πάση!
Η Φύση για να εξακολουθήσει να μας παρέχει τα αγαθά της, πρέπει να την φροντίζουμε και να την εκτιμάμε.
ΟΛΟΙ.
Μικροί και μεγάλοι. Δυνατοί κι αδύνατοι.
Ακόμα κι εγώ το… σποράκι, γιατί χωρίς χώμα δεν μπορώ να φυτρώσω.Φιλοσοφία χρειάζεται;
Ο πατέρας μου όμως, εκεί.
Σχολείο και σχολείο. Αγύριστο κεφάλι. Στο σχολείο, λέει, θα μάθω γράμματα.
Θ’ ανοίξουν τα μάτια μου.
Θα γίνω άνθρωπος… «Μα πως θα γίνω, αν δεν είμαι;» διαμαρτύρομαι εγώ. «Θα γίνεις» επιμένει εκείνος. «Θα πάρεις το χαρτί σου, θα διοριστείς, θα υπηρετείς το Κράτος, θα το στηρίζεις για να σε στηρίζει.
Έτσι γίνεται πάντα.
Ο ένας βοηθάει τον άλλον». «Κι όλοι μαζί την Φύση» πετάγομαι εγώ. «Η Φύση υπάρχει για να προσφέρει από μόνη της (ΣΕΛΦ ΣΕΡΒΙΣ που λένε). Δεν χρειάζεται τίποτα από μας».
«Κι ως πότε θα μας προσφέρει;» αναρωτιέμαι δυνατά. «Τι θα πει ως πότε;» με «πιάνει» ο πατέρας μου. «Αυτή είναι η αποστολή της.
Να υπάρχει για να υπάρχουμε κι εμείς». «Ακόμα κι αν εμείς την καταστρέφουμε;» «Σκάσε βρε σπόρε που ξέρεις τι κάνουμε εμείς. ΠΡΕΠΕΙ να φας πολλά καρβέλια ακόμα για να…» «Και πως θα τα φάω αν δεν φυτρώσει σιτάρι;» απορώ. «Αυτό δεν γίνεται.
Είναι δουλειά της να το φυτρώσει». «Έτσι λες; Τότε δεν βλέπεις τι γίνεται, γιατί αν έβλεπες θα καταλάβαινες ότι αλλάζει τον καιρό, ανάλογα με τα κέφια της κι όχι σύμφωνα με το ημερολόγιο.
Δεν σε προβλημάτισαν καθόλου οι καλοκαιρινές πλημμύρες, το χαλάζι, τα ανοιξιάτικα χιόνια, ο τρομερός καύσωνας, που στοίχισε πολλές ανθρώπινες ζωές;
Τόσο ανόητο και αδιάφορο ον είσαι εσύ;
Δεν βλέπεις πως αν συνεχίσουμε να την καταστρέφουμε, θα μας εκδικηθεί;
Και καλά εμείς οι ασήμαντοι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Εκείνοι όμως που Κυβερνάνε (τους ανθρώπους), οι δυνατοί, δεν πρέπει κάποτε να πάρουν μέτρα για την προστασία της;
Νομίζουν πως είναι αθάνατη κι ανεξάντλητη και την ρυπαίνουν ανενδοίαστα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες;
Μα τις συνέπειες της αδιαφορίας τους θα πληρώσουν πολύ ακριβά κάποια μέρα…ή νύχτα.
Αν ήξεραν ό,τι ξέρω εγώ, θα’ χαναν τον ύπνο τους… Ξύπνα πατέρα!"
Ο πατέρας μου πετάχτηκε απ’ τον ύπνο πετώντας μου το βιβλίο, που νόμιζε πως διάβαζε.
Πριν πηδήξω απ’ το παράθυρο, πρόλαβα και διάβασα τον τίτλο: «Συμπεράσματα απ’ το Οικολογικό Συνέδριο για τη ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ». Από λόγια χορτάσαμε, από πράξεις μηδέν.
Εγώ κρατώ απόλυτη εχεμύθεια.
Το στόμα μου δεν το ανοίγω παρά μόνο για να αποκαλύψω κρυμμένα πράγματα, που έχουν χάσει οι άνθρωποι, όπως π.χ. Συνειδήσεις, Αξιοπρέπεια, Ηθική, Πίστη, Αφοσίωση στα Ιερά και Όσια της Πατρίδας τους… Ναι, τέτοια κουφά πράγματα ανακαλύπτω εγώ, που δεν σας γεμίζω το μάτι.
Εμ τι, για τα εύκολα θα με ήθελαν;
Αυτά τα ξέρουν και τα σποράκια του Νηπιαγωγείου, οπότε εγώ γιατί θα ξεχώριζα;
Ξεχωρίζω γιατί δουλεύω μέρα - νύχτα – δεν κοιμάμαι ποτέ – και μπαίνω απαρατήρητο στα πιο απόκρυφα μέρη του λαβύρινθου, που εσείς το λέτε Εγκέφαλο κι εγώ Ανεγκέφαλο.
Και στον κυβερνοχώρο να πούμε… εκεί δηλαδή που δύσκολα μπορεί να μπει ένας κοινός χρήστης. Κι όχι εκεί που μπορεί να γράφει και να διαβάζει… σ' αυτά τα εργαλεία που του παρέχουν οι "φιλάνθρωποι" εφευρέτες του διαδικτύου.
Εκεί που οι ίδιοι δημιουργούν τα σατανικά σχέδιά τους σε βάρος της Ανθρωπότητας.
Μόνο εγώ μπορώ να μπαίνω ελεύθερα και να κλέβω τα μυστικά τους… κι επειδή είμαι ένα δίκαιο σποράκι και δεν μ' αρέσει να εκμεταλλεύομαι τα ανθρώπινα αισθήματα… αποφάσισα να αποκαλύψω τα μυστικά του διαδικτύου στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Γι' αυτό ξεφύτρωσα εδώ στις σελίδες σας, για να σας φέρνω ζεστά νέα απ' το… παγκοσμιοποιητικό ΜΑΤΡΙΞ και να σας προφυλάσσω απ' τις συνέπειες της αφέλειάς και βέβαια της άγνοιάς σας.
Τι λέτε;
Πώς σας φαίνεται η ΙΔΕΑ να σας επισκέπτομαι κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ με την εύθυμη ΣΠΟΡΑ ΜΟΥ;​
​
koukfamily.blogspot.gr