Η Ιδανική απαξίωση.

«Ο πρόσφυγας Ζυλιέν πρώτος στις Πανελλαδικές». Κυκλοφόρησε μια είδηση με ένα μαυράκι*.
Η ανισότητα σε όλο το μεγαλείο της.
Η ιδανική απαξίωση του δημόσιου βίου.
Τι φληναφήματα ειπώθηκαν και τι πομφόλυγες δεν γράφτηκαν, ουδείς όμως δεν αναρωτήθηκε πώς βγήκε πρώτος.
Με ποιο αθέμιτο ανταγωνισμό «έκλεψε» την θέση στο όνειρο, το εισιτήριο στο μέλλον ενός Ελληνόπουλου, για να κάνει προπαγάνδα ένας μηχανισμός της ιεχωβάδικης παγκόσμιας εξουσίας. Πόσα μόρια είχε στη καβάτζα ως λαθρομετανάστης.
Με ποιες ειδικές συνθήκες εξετάστηκε.
Ποιοι καλοθελητές λαθρολάγνοι της αριστεράς και της απαξίας τον βαθμολόγησαν δόλια επιεικώς.
Ποιοι ανεγκέφαλοι έσπευσαν να συγχαρούν αυτή την κατάφορη αδικία;
Ποιοι άλλοι;
Οι γνωστοί ανώνυμοι εκατομμύρια αδαείς του διαδικτύου που σιχτιρίζουν την απαξία την ίδια στιγμή που την επικροτούν.
Απίστευτη η βλακεία των ανθρώπων!
* Το χρώμα του δέρματος είναι ένας περιγραφικός χαρακτηρισμός.
Ρατσισμός είναι να πιστεύεις πως είσαι ο περιούσιος λαός του γιαχβέ και να έχεις σκλάβους όλον τον κόσμο στο «μαγγανοπήγαδο» του εβραϊκού κεφαλαίου.

Υ.Γ. Με εξοργίζει η αδικία. Υπερασπίζομαι πάντα τους άξιους και τους αδυνάτους.
Όχι όμως οι αδύνατοι να «κλέβουν» δύναμη και να γίνονται πιο δυνατοί εις βάρος των άξιων.
Αυτό είναι οξύμωρο, γιατί τότε γίνονται οι άξιοι αδύναμοι και οι έσχατοι έσονται πρώτοι.
Και μια κοινωνία με αδύνατους βολεμένους και με άξιους αδύναμους, είναι μια απαξιωμένη, μια άδικη κοινωνία!
Αυτή είναι η αληθινή μάστιγα της μεταπολίτευσης, η κρίση αξιών.

Rory Gas