Ο "Βυθός", και το "χρυσωρυχείο" του διαδικτύου.

Ο «ΒΥΘΟΣ»
Το διαδίκτυο είναι σαν τον βυθό της θάλασσας.
Όταν στέκεται κανείς απ’ έξω από αυτόν, δεν είναι ορατός και του είναι αδιάφορος, αλλά αν βουτήξει γοητεύεται και δεν θέλει να ξαναβγεί!
Οι σελίδες τώρα, φαντάζουν σα στρείδια που προσμένουν τον «βουτηχτή» να τις ανοίξει για να βρει «μαργαριτάρια» και χάνεται με τις ώρες χαζεύοντας.
Πολλές φορές όμως, τα μαργαριτάρια αποδεικνύονται άνθρακες, γιατί κυκλοφορούν άπειρα μαλάκια. Μερικά από αυτά είναι γιγάντια και απλώνουν τα πλοκάμια τους παντού, με αποτέλεσμα η φήμη τους να καλύπτει κάθε γεγονός.
Δημιουργούν γύρω τους μια τεράστια μάζα πλαγκτόν που δυσχεραίνει κάθε αδέσμευτη και ανεξάρτητη πλεύση.
Μια κεντρομόλος δύναμη όπου δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθείς σε περιδίνηση, γι’ αυτό οι περισσότεροι αποκτούν την ασθένεια των «δυτών»!
Τι κι αν η παρέα του στην παραλία τον καλεί να βγει, αυτός αποκόπτεται σε έναν φανταστικό, εξωπραγματικό κόσμο και αδιαφορεί παραδομένος στην παραζάλη.
Εκεί είναι ο εθισμός και η παγίδευση του μέσου.
Απορροφά τον περισσότερο χρόνο της ημέρας του και σταδιακά χάνει την επαφή του με το περιβάλλον.
Βυθίζονται σταδιακά, τόσο αργά, που δεν το αντιλαμβάνονται και παραδίδονται σε έναν μοναχικό, εικονικό κόσμο, μη ανθρώπινο!
Ο κόσμος σου είναι έξω από αυτόν τον «βυθό», δεν είσαι «αμοιβάδα»!

ΤΟ «ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ» 
Τώρα όσον αφορά την χρησιμότητα του διαδικτύου και την αξία του, είναι σαν ένα χρυσωρυχείο. Έχει ψήγματα χρυσού χαμένα μέσα σε τόνους λάσπης.
Θα πρέπει ο «χρυσοθήρας» να κοσκινίσει (το τονίζω) αμέτρητους τόνους φληναφημάτων για να αποκτήσει ελάχιστα ψήγματα γνώσης.
Τα ψήγματα χρυσού που ξεβγάζει ένας χρυσοθήρας με τόσο κόπο και χρόνο τα δίνει κατόπιν σε έναν εκτιμητή για να του ζυγίσει την αξία τους.
Έτσι και ο «χρυσοθήρας» του διαδικτύου, θα πρέπει να αντιπαραθέσει τα ψήγματα γνώσης που απέκτησε, με μια έγκυρη πηγή (βιβλίο), ούτως ώστε να συνεκτιμήσει την αξία όσων αποκόμισε, ειδάλλως δεν μπορεί να καυχιέται για τα αποκτήματα του!
Άσε δε, που οι περισσότερες -για να μην πω όλες- οι αναρτήσεις του διαδικτύου μικρή σημασία δίνουν στην ουσία -στην χρησιμότητα ούτε καν- μιας πληροφόρησης.
Το ζητούμενο τους αν δεν είναι η προπαγάνδα ή η πώληση προϊόντων, είναι η επισκεψιμότητα που θα φέρει διαφημίσεις, δηλαδή ο ίδιος παρονομαστής, το κέρδος.
Και πως επιτυγχάνεται αυτό;
Με την ακίδα που θα κεντρίσει την περιέργεια σου.
Γι’ αυτό όσο πιο λαμπερή και απίθανη είναι μια πληροφορία τόσο περισσότερους «χρυσοθήρες» θα έλξει.
Rory Gas