«ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» προσφέρει δωρεάν

«ΤΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ»

400 χρόνια από τον θάνατο του σπουδαιότερου δραματουργού όλων των εποχών.

Έτσι χαιρέτιζε το έντυπο «βήμα» την νέα του προσφορά.

Αν θέλουμε να βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων κι όχι την βιτρίνα, δεν ήταν δωρεάν, για τον λόγο πως όσοι έδιναν το αντίτιμο δεν ήταν για την παλιοφυλλάδα αλλά για το βιβλίο.

Καμία παλιοφυλλάδα (για τον προπαγανδιστικό ρόλο ο χαρακτηρισμός) δεν βγάζει ούτε καν τα λειτουργικά της έξοδα με αυτό το ευτελές αντίτιμο για τόσο ακριβή δημοσιογραφία.
Η επιβίωση τους στηρίζεται σε υπόγειες διαδρομές μαύρου χρήματος, που στοχεύει στην χειραγώγηση της μάζας και τον κυβερνητικό έλεγχο, σε ένα αέναο αλισβερίσι μεταξύ των εξουσιών.
Δούναι και λαβείν.
Οικτρά αδαής λοιπόν, όποιος νομίζει ότι μπορούν να μοιράζουν κι επιπλέον δώρα, με αυτό το αντίτιμο.
Ποιος να τολμήσει να αμφισβητήσει τις απόψεις τους, αφού φέρουν πανεπιστημιακούς τίτλους.
Που να ξέρει όμως ο καθένας από την μάζα, τον ρόλο του καθενός τιτλούχου, από πού ορμώμενος και την αμοιβή του.
Πόση συνάφεια έχει το πτυχίο, με την διαύγεια τής σκέψης ή και την ηθική τού υπογράφοντος.
Ποιος να το ξέρει τάχα…
Εδώ θέλω να στηλιτεύσω, ένα ελάχιστο μέρος από την τεράστια επιχείρηση να ξαναγράψουν την ιστορία.
Το ό, τι η εξουσία προωθεί συγκεκριμένες απόψεις, αυτό και μόνο θα έπρεπε να σε προβληματίζει, ως εχέφρων. 

Στον χαιρετισμό κάνει λόγο για τον «σπουδαιότερο δραματουργό όλων των εποχών».
Άκου, σπουδαιότερος!
Ποιος;
Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και μάλιστα με ένα λάμδα, ενώ στην μητρική του γλώσσα γράφεται με δυο (μια ακόμη απόδειξη για την αλλοτρίωση της γλώσσας μας).
Εάν ο Σαίξπηρ είναι δραματουργός εγώ είμαι θεός!
Ένας ακόμη αχρείος λογοκλόπος της Αναγέννησης είναι, σαν την κωλοφάρα των εβραιορωμαϊκών ποντικιών, που εμφανίστηκαν ως πανεπιστήμονες στις «πλάτες» άγνωστων Ελληνικών έργων, θαμμένων στα έγκατα των καθεδρικών καθολικών μονών (Κοπέρνικος, Νεύτων, Γαλιλαίος, Ντα Βίντσι κλπ).
Ήθελα να ήξερα γνωρίζει κανείς την βιογραφία όλων αυτών ή μόνο την βιβλιογραφία;
Κι αν τη γνωρίζουν δεν διέκριναν μια ομοιότητα ως προς τον πρότερο ανώνυμο μοναστικό βίο τους; Όλοι τους βλαστάρια του καθολικισμού.
Αλήθεια έχει διαβάσει κανείς Σαίξπηρ;
Κι αν έχει διαβάσει, δεν έχει διακρίνει κάποια παράδοξα;
Όπως το ό, τι αναφέρεται στη σύγχρονή του εποχή και οι ήρωές του ομνύονται στο δωδεκάθεο;
Σε μια εποχή μάλιστα που ο καθολικισμός έχει αφανίσει σε μια χιλιετία κάθε αναφορά στις αρχαιοελληνικές δοξασίες.
Κι ένα άλλο παράξενο.
Πώς είναι δυνατό ξαφνικά σε όλη την καθολική Ευρώπη να γεννήθηκαν τόσα «φωτεινά μυαλά»; Μέσα σε απόλυτο σκοτάδι ξαφνικά μια απέραντη λάμψη.
Είχαμε δηλαδή μαζική επιφοίτηση!
Να γελάσει ή να κλάψει η ιστορία;
Ή ανιστόρητος ή ηλίθιος όποιος άκριτα ασπάζεται τόσο σοβαρά γεγονότα, ως αδιαμφισβήτητα. Πεποίθηση μου είναι, ως ιστοριοδίφης, πώς όλοι αυτοί πλαστογράφησαν ως δικά τους σημαντικά κρυμμένα έργα Ελλήνων, για να κλέψει την αίγλη και να σφετεριστεί η καθολική εξουσία (καθόλα όμως), το Ελληνικό αθάνατο πνεύμα που ξαναγεννιόταν, ενώ ο καθολικισμός έπνεε τα λοίσθια, ούτως ώστε να μην χάσει τον ποδηγετικό ρόλο της και να χριστεί εκ νέου ηγέτιδα δύναμη, σε έναν κοσμικό πλέον ρόλο.
Rory Gas