Εμείς οι Έλληνες...

«Οι Έλληνες ήσαν άσωτοι στην πενία τους, θρυμματικοί στην εμμονής τους, και χαρούμενα μελαγχολικοί.
Τους βρίσκουμε να προτιμούν τη φιλόκαλη σπατάλη του σήμερα από την εξοικονόμηση του υστερόβουλου αύριο…
Ένα συμπόσιο πλούσιο σε λόγους σε πιοτά και σε αυλητρίδες οι Έλληνες δεν το αντάλλαζαν ούτε με εννιά μήνες περισσότερους στη ζωή τους».
Δημήτρης Λιαντίνης


ΤΟ ΠΑΥΣΙΛΥΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ Η ΖΗΛΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ!

Της Ελένης Α. Παπαδοπούλου

Δεν μπόρεσε να κρύψει το καρφί της ζήλειας η κα. Μέρκελ.
Όσα μας έφαγε η βαριά βιομηχανία της, όσα μας χρωστάει απ’ τις ναζιστικές θηριωδίες, όσα πληρώνουμε σε τόκους και προϊόντα, δεν της φτάνουν…
Οι διακοπές των Ελλήνων την έσφιξαν…
Μετέωρη, ανάμεσα στο ισχυρό της δίκιο και της αυτοκριτικής την πίκρα, σκέφτηκα να αποκριθώ κάπως έτσι:
Eμείς οι Έλληνες, κα Μέρκελ, τις «διακοπές» τις μάθαμε από τις σκυθρωπές, βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης και της Δύσης.
Πριν συναγελαστούμε με τους μελαγχολικούς λαούς ανήλιαγων χωρών, μήτε τι είναι «διακοπές» γνωρίζαμε, μήτε διακοποδάνεια…
Δεν μαζεύαμε 11 μήνες ψυχαναγκασμούς για αν τους αδειάσουμε τον δωδέκατο μεθώντας και ξερνώντας στη Μεσόγειο.
Εμείς οι Έλληνες, πριν σας γνωρίσουμε, δουλεύαμε σκληρά τη μέρα μας για να χαρούμε ένα ποτήρι κρασί με 5 φίλους στο φως του φεγγαριού.
Πριν ανταμώσουμε τους ρυπογόνους «παραδείσους» σας, είχαμε δίκαιο ζύγι για τη γιορτή και τη σχόλη μας.
Ολοχρονίς ξορκίζαμε με ανάπαυλες μικρές τον κάματο και της ζωής τα πρέπει.
Τον χειμωνιάτικο μόχθο τον αδειάζαμε στα διονυσιακά μας ξεφαντώματα.
Της άνοιξης τα ασπρίσματα, τα ξεσηκώματα, τον κόπο, τα ισοφαρίζαμε με τα μαγιάτικα στεφάνια στους αγρούς μας και τα σουβλιστά στις αυλές μας.
Του Θεριστή και του Αλωνάρη τον καυτό ιδρώτα τον σκουπίζαμε στα πανηγύρια του χωριού με τα πλατάνια.
Του τρύγου, της ελιάς, της βαρυχειμωνιάς τον κάματο, παντρεύαμε με χορούς κυκλωτικούς, τραγούδια και πειράγματα, με τσίπουρο και εκλεκτά εδέσματα της γόνιμης γης μας, της νόστιμης θάλασσας…
Εμείς οι Έλληνες, Κυρία Μέρκελ, δεν κολυμπούσαμε σε πισίνες µε κάγκελα, τσιμέντα και χλώρια ... Κολύμπι μάθαμε σε κρούσταλλα νερά καταγάλανα ...
Δυο βήματα απ' το κατώφλι του φτωχικού µας ...
Με το δελφίνι και τον Μαυροπετρίτη να ταξιδεύουν στη θωριά µας...
Στη μικρή, θεόπνευστη χώρα µας, Κα Μέρκελ, το καλοκαίρι µας ήταν πάντα µια μεγάλη φιλόξενη αγκαλιά, παυσίλυπο για τους συµπολίτες σας...
Εμείς οι Έλληνες, Κυρία Μέρκελ, τον καιρό εκείνο της τίµιας προκοπής, του μικρού νοικοκυριού και της δωρικής αρχοντιάς, µια χούφτα τσακιστές ελιές δεν τις αλλάζαμε για δυο νταλίκες απ' τα τοξικά σας λουκάνικα.
Όλα αυτά, όμως, τότε ... πριν σας γνωρίσουµε...
Τότε που n δραχμή έπιανε τόπο και έβρισκε κουμπαρά...
Καλά κάνετε και µας μαστιγώνετε για την όποια χαρά µας απόμεινε...
Γιατί το πέτρινο σπιτάκι στην πλαγιά που ατενίζει το πέλαγος, τον ελαιώνα µε τις ξερολιθιές, τον παλιό νερόμυλο µε το περιβολάκι ... σας τα πουλήσαμε για ένα φτηνό εισιτήριο προς τον βάρβαρο κόσμο σας.

Δημοσιεύτηκε 13th November 2016 από τον χρήστη Pablo del Amo

pablodelamopalimpsisto.blogspot.gr