ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ (ΙΙΙ) (ΙΙ) (Ι)

sooteris kyritsis

Η ΡΙΖΑ ΩΓ=ΩΒ
Η λέξις ΩΡΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟ

Ωδηγήθη η νέα Ελλάς, μετά την (δήθεν) απελευθέρωσί της, σε μία αρχαιοελληνική
γνώσι όπου δυστυχώς έγιναν δεκτά ΜΟΝΟ τα Ιωνικά-Αττικά στοιχεία ως ελληνικά ενώ ταυτοχρόνως απαξιώθηκαν και αφανίσθηκαν τα Αιολοδωρικά με το γελοιωδέστατο επιχείρημα ότι ήταν λατινικά, σλαβικά ή τουρκικά.
Οφείλουμε να αναζητήσουμε και προσδιορίσουμε, κατά το δυνατόν, τα
“κυνηγημένα” ή αφανισμένα αιολοδωρικά γλωσσικά στοιχεία αναλύοντας υπάρχουσες
λέξεις που επεβίωσαν εϊς πείσμα των γραικύλων.
Ευτυχώς για μας, η Ιωνικής προελεύσεως λαίλαψ της γλωσσικήςκαταστροφικής”καθαρότητος”,δεν μπόρεσε να αφανίση (ακόμη) τους αντίλαλους των διαλέκτων οι οποίες ήταν βασισμένες σε θεμέλια μη ιωνικά. Οι αντίλαλοι αυτοί, δυστυχώς,εντοπίζονται σήμερα κυρίως μόνο σε ξεχασμένα
τοπωνύμια, δηλαδή, σε αυτά τα οποία παρά το ότι επενέβησαν οι οιονεί ανελλήνιστοι φιλόλογοι απ’ την μία και θολοκουλτουριαρόπληκτοι γλωσσοκαταστροφείς απ’ την άλλη, γενικώς όλοι ανεγκέφαλοι αστοιχείωτοι κακοήθεις,παρέμειναν δια της παραδόσεως σαν ηρωικά αντιστασιακά απομεινάρια ενός διαχρονικού σιωπηλού πολέμου.
ΤΟ ΩΓΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟ
Οι πανάρχαιοι Έλληνες, είτε ωνομάζοντο Γραικοί, είτε Πελασγοί, είτε Αχαιοί κλπ διέθεταν μοναδικό αναλυτικό και αναγωγικό πνεύμα το οποίο εφάρμοσαν στην κουλτούρα τους και δια του οποίου μπόρεσαν να νοήσουν το πολυεπίπεδο των γήινων εμφανειών και μέσω αυτών να στοχαστούν και να προσεγγίσουν τόσο τον ανθρώπινο εσωτερισμό και ιδιότητες του μικροκόσμου όσο και τον αστρικό κόσμο και ενεργειακό μακρόκοσμο.
Με αυτό το πνεύμα, ανήγαγαν αλληγορικώς το υψηλώτερο όρος της Ελλάδος σε Όλυμπο κατοικία των θεών ενώ τον μεγαλύτερο ελλαδικό ποταμό, τον Αχελώο, τον ανήγαγαν αλληγορικώς σε γήινη εμφάνεια όλων των θεϊκών ενεργειακών ροών1.

Η αναζήτησις και προσέγγισις κοσμογονικών ζητημάτων, για ένα λαό του οποίου η σκέψις υπήρξε διεισδυτική και εχαρακτηρίζετο υπο άκρας περιεργείας και σοβαρότητος
ταυτοχρόνως, είναι λογικό να είχε απασχολήσει την θεοσεβική φιλοσοφία. Επομένως, η
φιλοσοφική προσέγγισις ζητημάτων όπως της Κοσμογονίας, η οποία αλληγορείται με τον Φάνη και το Χρυσό Αυγό, πρέπει να εξετασθούν ως έχοντα διαχρονική αξία.
Η Ορφική σύλληψις του Ωού εκ του οποίου γεννάται ο Φάνης, σε έναν αεί υπάρχοντα
Κρόνο-Χρόνο όπου ο Αιθήρ, ο Έρως, το Χάος και η Νυξ, ως υποκείμενα στον Κοσμικό
Νόμο, διεδραμάτιζαν τον κοσμικό τους ρόλο,αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα διανοητικά ορόσημα ή την μεγαλύτερη επιστημονική θεωρία όλων των εποχών.
Τόσο ο Ορφέας ποιητικώς, όσο και ο Πλάτων,με μία πιο “επιστημονική” προσέγγισι, στον
“Τίμαιο”, αναφέρουν ότι ο Κοσμικός Νόμος είναι ο “δημιουργός”, διότι ενήργησε ώστε,
να σχηματοποιηθή κάτι από κάτι άλλο που ήδη προϋπήρχε.
Αυτή είναι η Δύναμις του Νόμου. Ο Νόμος ως αποδεκτή σύμβασις, τίθεται αοράτως και
αφανώς, πάνω από όλους όπως σχηματικά κατ’αναγωγήν, το καταστατικό διέπει την λειτουργία του συλλόγου και το σύνταγμα την λειτουργία μιάς χώρας.
Στον “Τιμαιο” ο Πλάτων, μιλάει για την αδυναμίαν του “δημιουργού” να πράξη οτιδήποτε δίχως την “Ανάγκη”. Υποδηλώνοντας ξεκάθαρα, ότι όλα, μα ΟΛΑ, υπόκεινται σε απαραβιάστους Κοσμικούς Νόμους, απορρίπτοντας ξεκάθαρα οιαδήποτε αυθαιρεσία της αιώνιας ΟΥΣΙΑΣ και εξαλείφοντας παράλληλα κάθε υποψία περί “τυχαίας” δημιουργίας.
ΑΝ ΑΓΚΑ λοιπόν ΚΑΙ ΘΕΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ και η ανάγκη τίθεται πάνω από τον ΚΟΣΜΙΚΟ ΝΟΜΟ διότι η ίδια η Ανάγκη για Νόμους είναι αυτή η οποία τους δημιουργεί. Κατ’ αναγωγήν,η ανάγκη να μελετήσουμε και να κοινωνήσουμε την ελληνική σκέψη, ωδήγησε στην δημιουργία νόμων γραπτών και αγράφων, όπως ήθη-έθιμα-νόμους-σύνταγμα κλπ.
Την ανήσυχη και διερευνητική πνευματική δυναμική τους όμως, απησχόλησε εντόνως
το ΑΥΓΟ. Μελετώντας το ΑΥΓΟ και τα χαρακτηριστικά του, τόσον της δημιουργίας του
όσον και της επωάσεως και εκκολάψεώς του,δεν άργησαν να το αναληφθούν ως εμφάνεια επί της γης μίας θείας ενεργείας η οποία ήτο δυνατόν να χρησιμεύση ως παράδειγμα και υπόδειγμα δημιουργίας σωστών πολιτών όσον και σωστών πολιτισμογόνων πόλεων. Είναι άριστο παράδειγμα ευκόλου διδασκαλίας στους πολίτες μίας απτής εφαρμογής του ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ο οποίος διέπει τις πολύπλοκες λειτουργίες-διεργασίες του Αυγού και το Αναγκάζει να ακολουθή αυστηρούς φυσικούς νόμους. Ανήγαγον επομένως το ΑΥΓΟ σε κοινωνικό πρότυπο όχι γιατί τους …άρεσαν τα αυγά αλλά διότι η Φύσις, μέσω του αυγού,εδίδασκε την δημιουργία σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο.
Ο αρχαιοελληνικός πανάρχαιος παραλληλισμός,

• α…της απαρχής του σύμπαντος -όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα-,
• β…της κοινωνικής πολιτισμογόνου δημιουργίας της επιτελουμένης εντός
• κάποιας πόλεως και
• γ… της αρχής του μεγάλου μυστηρίου της ζωής,

με το ΩΟΝ-Αυγό, είναι σαφώς εύστοχος,ιδιοφυής και Βαθυστόχαστος διότι προϋποθέτει
κατ’ αρχάς παράγοντες γονιμοποιούς σι οποίοι εδημιούργησαν το ΑΥΓΟ και δεν πρόκειται περί παρθενογενέσεως. Άρα το κάθε αλληγορικά ΑΥΓΟ, πολίτης-πόλις, αναγνωρίζει και τιμά τους δημιουργούς του και έτσι δικαιολογείται η λατρεία και σεβασμός των Προγόνων μας προς τους νεκρούς των αλλά και η πίστη τήρησις των παραδόσεων.
Ένας νοήμων δεν θα μπόρεση να αλληγορήση παραστατικώτερα την δημιουργία απ’ το αυγό διότι:

• Α. εκτός της αλληγορίας του αυγού, δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να υπονοεί τηνπαρουσία και δυναμική προϋπαρχουσών αρρήτων δυνάμεων.
• Β. την αναγκαία επίδρασι άλλων ενδογενών δυνάμεων την δεδομένη άχρονη “χρονική” στιγμή.
• Γ. την σταθερότητα που μπορεί να έχει για απεριόριστο χρόνο.
• Δ. την γένεσιν που μπορεί να δημιουργήση.
• Ε. φυσικά συγχρόνως το ότι είναι ήδη γονιμοποιημένο και αναμένει.

Ένα εκκολαπτόμενο αυγό ακολουθεί απόλυτα φυσικούς και κοσμικούς νόμους
διότι στο αυγό υπάρχει κοσμική τάξις στην επώασι και εκκόλαψι του.
Οπότε η συμβολική θεωρία του Αυγού των Ορφικών έχει αξία διότι:

• 1ον. Προϋποθέτει δυνάμεις και είναι αδύνατον σε ένα αιώνιο-άπειρο Σύμπαν να μην προϋπάρχουν δυνάμεις.
• 2ον. Προϋποθέτει εξωτερικούς παράγοντες
• 3ον. Προϋποθέτει πλήρη αρμονία και αρίστη τάξι
• 4ον. Κάτι το οποίο ανέφεραν οι επιστήμονες με διαφορετικούς όρους… Προϋποθέτει την ύπαρξη “όντος” το οποίον θα ξαναγεννήση ένα “αυγό” εφ’ όσον τελειώσει ο κοσμικός
• χρόνος του αενάου σύμπαντος.

Η επιλογή της αλληγορίας του αυγού ήταν επιτυχής και ήταν αρχετυπική. Δηλαδή, οι
αρχαίοι περιέγραψαν την αρχή της συμπαντικής αλλά και πολιτειακής και ατομικής γενέσεως αλληγορικώς μέσω αυγού και η ιδέα προϋπήρχε στην φιλοσοφική πελασγική σκέψι από την εποχή ακόμη του Ορφέως.
Η αλληγορία του αυγού είναι μοναδική διότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να υπονοή την παρουσία και δυναμική προϋπαρχουσών ρητών και αρρήτων δυνάμεων εντός της πόλεως όπως η δυναμική της δημιουργίας της, των πολιτών της και του καθενός ξεχωριστά. Επίσης το “αυγό”-πόλις δηλώνει την σταθερότητα που μπορεί να
έχη για απεριόριστο χρόνο και την πολυμορφία γενέσεων που μπορεί να δημιουργήση.

Πρέπει να τονισθή όχι, αφ’ ενός, η δυναμική του Λόγου, δηλαδή ο Λόγος του Όντος που θα δημιουργηθή, υπήρχε μέσα στο Αυγό και αφ’ ετέρου, η Ιδέα του Όντος που θα δημιουργηθή και υπάρχει καταγραμμένη μέσα στο Όν. Ο Λόγος οπωσδήποτε υπάρχει μέσα στο Όν διαφορετικά ήτο αδύνατον να δημιουργηθή το Ον μέσα στο Αυγό. Το Όν δεν υπάρχει στο Αυγό. Υπάρχει η Ιδέα” και δυναμική του Όντος μέσα στο Αυγό.
Πόσο εύκολα λοιπόν, και ο Λόγος και η Ιδέα αντιπροσωπεύονται μέσα από ένα απλό
“αντικείμενο” το οποίο όμως υψώνεται σε πρωταρχική δυναμική και νόμο της ίδιας του της δημιουργίας.. Τ ελικά μετο αυγό, οι Ορφικοί είχαν καθωρίσει προΰπαρξι παραγόντων και επίδρασι άλλων παραγόντων ώστε να εκκολαφθή. Αυτό
είναι ευφυέστατο και οπωσδήποτε άριστο σαν νοητικό σύμ6ολο-ορόσημο.
Επομένως, το κάθε ΑΥΓΟ είναι ήδη γονιμοποιημένο αλλά με το κέλυφος
προστατεύει την εντός του συντελουμένη επώασι. Αλληγορικώς δηλαδή, οι πόλεις οι
οποίες παράγουν πολιτισμό στο εσωτερικό τους,πρέπει να είναι προστατευμένες με αντίστοιχο “κέλυφος”-κάστρα-στρατό-υπερασπιστές- θεματοφύλακες. Το κέλυφος του αυγού αποτελεί κάποιο διαχωρισπκό όριο. Δείχνει σαν σύμβολο,τον ζωτικό χώρο εντός του οποίου επιτελείται η ζωογονία, ή γένεσις. Επ’ αυτού του οροσήμου-συμβόλου, οι αρχαίοι εστήριξαν την φιλοσοφική-θεολογική αλληγορική έννοια της πολυεπιπέδου υπάρξεώς τους, αλληγορώντας την διαιώνισιν του είδους και την ζωογόνο-πολιτισμογόνο ενέργεια του ατόμου σαν διαδικασία ωογενέσεως-επωάσεως-εκκολάψεως-αναδημιουργίας αλλά και θεωρώντας την πόλι τους ως ένα αυγό με
καθωρισμένα σύνορα σαν κέλυφος, όπου ο ζωτικός χώρος εντός του αυγού-πόλεως,
μέσω οικονομικής αυταρκείας, ήταν η πηγή της πολιτισμένης δραστηριότητάς των και
πολιτισμογόνων διεργασιών (ιδρυμάτων-θεσμών-νόμων κλπ).
Γλωσσικά, η αρχαία λέξις για το ΑΥΓΟ ήταν το QFON. Το αρχικό ΩΜΕΓΑ πιθανώς δείχνει την ιερότητα του αντικειμένου γενικώς -δηλ. όλων των ωών- ως γράμμα του ανορίζοντος θείου,συμβολίζει δηλ. την καθαρή θεϊκή υπόστασι η οποία ποτέ δεν θα γίνη κατανοητή από τον άνθρωπο όπως ποτέ το ΩΜΕΓΑ δεν θα γίνη κλειστός κύκλος.
Στην αρχαία λέξι ΩΓΟΝ, το δίγαμμα -F-διαβάζεται -Β-, άρα ΩΒΟΝ. Έτσι μετεφέρθη
και σε ξένες γλώσσες κι έχουμε π.χ. στα αγγλικά το σχήμα OVAL=ΟΒΑΛ= ωοειδές,
OVARIES=ΩΟΘΗΚΕΣ, OVULATE-ωορρηξία κλπ
Ας δούμε όμως την χρήσι της λέξεως στην αρχαιότητα όπου το ΩΓΟΝ-ΩΒΟΝ-ΩΟΝ
ταυτίζεται με πόλι ή τόπο:
Ο λεξικογράφος Ησύχιος2 μας εξηγεί στο λεξικό του ότι ΩΒΑΙ=τόποι μεγαλομερείς.
Από τον Λυκούργο του Πλουτάρχου μαθαίνουμε όμως ότι: “εν τούτοις το μεν φυλάς φυλάξαι και ΩΒΑΣ ΩΒΑΞΑΙ διελείν εστί και κατανείμαι το πλήθος εις μερίδας, ών τας
μεν φυλάς, τας δε ΩΒΑΣ προσηγόρευκεν”.
Μας αναφέρει ο Πλούταρχος δηλαδή ότι ο Λυκούργος εχώρισε τους Σπαρτιάτες σε Φυλάς και ΩΒΑΣ. Έκτοτε η αρχαία Σπάρτη απετελείτο από 3 φυλάς (Υλλέων. Δυμάνων, Παμφύλων) οι οποίοι ζούσαν σε 5 ΩΒΑΣ (Λίμναι, Κυνοσούρα,
Μεσόα -δηλ. μέση ωβά-, Πιτάνη και Αμύκλαι).
Με την πάροδο όμως του χρόνου η έννοια της φυλής αντικατεστάθη από την λέξι ΩΒΑ,
χωρίζοντας έτσι τους Σπαρτιάτες ανάλογα με τον τόπο καταγωγής τους και όχι ανάλογα με την φυλή.
Η αιολοδωρική λέξις ΩΒΑ-ΩΒΗ-ΩΒΟΝ-ΟΒΟΝ για τόπο, επεΒίωσε ως τις ημέρες μας σε
πάρα πολλά τοπωνύμια αιολοδωρικών κυρίως περιοχών (δηλ. Βλαχικών). Η νεοελληνική γλωσσολογική πενία όμως, διακατεχομένη δουλικώς υπό σλαΒολαγνείας, εθεώρησε το ΟΒΟΝ όλως αυθαιρέτως, ως σλαβικό και έσπευσε να το καταργήση σε όλον τον ελλαδικό χώρο όπως π.χ. το ΚεράσοΒο έγινε Κερασοχώρι.
Είναι όμως σλαβικό ή κάποιοι στανικώς και οδηγούμενοι από αλλότριες ιδεολογίες
επιθυμούν να βλέπουν παντού την δήθεν σλαβική παρουσία στον ελλαδικό χώρο, ακόμη και στηνπροϊστορία; Το -ΟΒΟΝ- δεν είναι σλαβικό ούτε ξενόφερτο. Είναι ελληνικότατο και διατηρείταιακόμη, κι ευχόμεθα για πάντα, στον ΤύρναΒο,ΣμοκοΒο, ΑρδάνοΒο, Μέτσοβο, ΚλείνοΒο,αραχωβα κι όχι μόνον. Διατηρείται δε και στους τοπους της Δωρικής διασποράς στα εδάφη των (δήθεν) ΣλάΒων (εκλαβισθέντων Δωριέων)όπως Βλέπουμε στο ΜορίχοΒο, ΤέτοΒο κλπ
Οι δε πλήρεις αμαθείας και ανθελληνικής μανίας ελληνόφωνοι σλαΒολάγνοι, ουδόλως
προβληματίζονται με την υπαρξι της λέξεως ΟΒΟ σε περιοχές οι οποίες τους σλάΒους τους εγνώρισαν μόνο από τις ιστορικές αφηγήσεις.
Δεν ταλαιπωρούν την νόησί τους με ερωτήματα όπως π.χ. γιατί σιην Ιταλία υπάρχει η Μάντοβα,η Γένοβα, Πάνιοβα κλπ αφού εκεί ουδεμία θρυλουμένη κάθοδος σλάΒων υπάρχει. Όπως και στην Πορτογαλλία με την Λισσαβώνα (δηλ. Ολίσσοβον=οΒόν Ολυσσέως-Οδυσσέως).
Όμως οι κακοήθεις άσχετοι ελλαδοκαθηγητάδες,επιστημονικού επιπέδου του κλώτσου και του μπάτσου, έπεισαν τους νεοέλληνες περί της -δήθεν- πλημμυρίδος σλάβων στον ελλαδικό χώρο μετατρέποντας όλως αυθαιρέτως τα βλάχικα τοπωνυμία σε …σλαβικά.
Ενδιαφέρον έχει όμως η μελέτη του ΩΒΟΝ σε ξένες γλώσσες. Επί παραδείγματι, τα σλαβικά ονόματα τα οποία τελειώνουν σε ΩΦ- ή ΩΒ- προέρχονται από την αλληγορική έννοια ΩΡΟΝ εφαρμοσμένη στην αυτοτελή μονάδα Άνθρωπος αντί πόλι. Δηλαδή, επί παραδείγματι, Φιλίππωφ σημαίνει Φίλιππος-Ωβόν ενώ στο θηλυκό
Φιλίππ-οβα είναι οφθαλμοφανές, δηλαδή ένας μυστηριώδης κλειστός κύκλος -αρχή ζωής-αντιληπτικά, αυτοτελής και Π ρ ο σ τα τ ε υ μ έ ν ο ς από το σώμα του, εντός του οποίου επιτελείται το ζωογόνο ιερό μυστήριο και ο οποίος επωάζεται στο να γίνη σωστός άνθρωπος. Αυτό βέβαια,εξηγώντας την ατομικότητα μηχανιστικά.
Οι Σκανδιναβοί, χρησιμοποιούσαν την λέξι ΩΡΟΝ παρεφθαρμένη, διατηρώντας μόνο
το σύμφωνο -Β- στην λέξι ΒΥ=τόπος=οΒή.
Έτσι, όταν οι Βίκινγκς κατέκτησαν την Αγγλία,ωνόμασαν πολλές περιοχές με την κατάληξι της παρεφθαρμένης οβής όπως π.χ. το DERBY,SOUTH-BY κλπ. Έτσι, όλες οι πόλεις της Αγγλίας οι λήγουσες εϊς -BY είναι κατάλοιπα αυτής της κατακτήσεως.
Από την άλλη μεριά, της Ασίας δηλαδή,πανάρχαιες ονομασίες έχουν το παρεφθαρμένο
ΟΒΗ=ΑΒ όπως η Βιβλική ΜΩ-ΑΒ δηλαδή υγρή περιοχή (συνώνυμον του Σ-μο-κ-όΒου).
Από το λεξικό του Ησυχίου Βλέπουμε ότι το ΩΡΟΝ=ΩΒΟΝ δίνει τις λέξεις

ωβάτac= τους φυλέτας
ώβεα= τα ωά.
ωας= τας κώμας (ώας αντί όβας λόγω καταργήσεως του -F- =-Β-)

Γ ια τ ί ΑΥΓΟ κ ι όχι ΑΒΓΟ
Αρχικώς, η λέξις ήτο ΩΡΟΝ.
Στα κείμενα του Ηροδότου και λίγο αργώτερα του Αριστοφάνους, βλέπουμε ότι το δίγαμμα -F- εϊς τας Αθήνας εχάθη και έτσι η λέξις ήτο πλέον ΩΟΝ. Αυτό βέβαια δεν έγινε σε όλον τον ελληνικό κόσμο διότι ακόμη σήμερα οι Πόντιοι-
κυρίως Ιωνικής καταγωγής- το λένε ΩΒΟΝ.
Ακόμη αργώτερα, από τα χρόνια του Πλουτάρχου κι έπειτα, Βλέπουμε εμφανίζεται η λέξις ΑΥΓΟ.
Ο μηχανισμός μετατροπής του αρχικού ΩΡΟΝ σε ΑΥΓΟΝ είναι ο εξής: .

• 1… μετατροπή του αρχικού -Ω- σε -ΑΥ- και αντιστρόφως. Πρόκειται περί συνήθους μετατροπής. Παραδείγματα θώμα-θαύμα, τρώμα-τραύμα,ώλαξ-αύλαξ, αυτί-ώτι, αυδή-ωδή κλπ3. Εφαρμόζοντας αυτήν την εναλλαγή κατανοούμε πώς από Ω-FON γίνετα AY-(F)ON. Ακολούθως έχουμε
• 2… μετατροπή του -F- = -Β- σε -Γ- και αντιστρόφως. όπως η ιωνική ΓΕΦΥΡΑ ήταν αρχικώς αιολοδωρική ΒΕΦΥΡΑ και οι ιωνικές ΓΟΡΓΟΝΕΣ ήσαν ΒΕΡΚΟΝΕΣ Εξ άλλου, ακόμη σήμερα, στα απομεινάρια των αιολοδωριέων της Πίνδου το Βλέπω το λένε Γλέπω.

Εφαρμόζοντας αυτήν την εναλλαγή κατανοούμε πώς από AY-(F)ON γίνετα ΑΥ-Γ-ΟΝ.
Οικτίρουμε δετού αμαθείς εγκεφάλους οι οποίοι συντελούν στην γλωσσική μας εθνοκτονία όταν αβασάνιστα και με τόση ευκολία άλλαξαν σε όλη την Ελλάδα τοπωνύμια περιέχοντα το ελληνικότατο ΟΒΟΝ. Αυτή η ανθελληνική θέσις εκπηγάζει από σκόπιμη άγνοια την οποία επιβάλλει το καθηγητικό κατεστημένο των
ξενοδούλων-μισθοδούλων καθηγητάδων των φιλοσοφικών σχολών οι οποίοι, ως γνήσιοι
εταίροι κοινοί της επιστήμης δεν θέλουν να κακοκαρδίσουν με τέτοιους προβληματισμούς τους πάντα καλοπροαίρετους);;;) ξένους ανυψούμενοι από την βολική για τους ξένους πρηνηδόν θέσι των… Ανύψωσις-ανέλιξις στην Ελλάδα, φεύ, είναι φασισμός… επομένως σκυμμένοι εϊς το αιέν….
Αν το ρωμέικο δασκαλοκαθηγητάδικο κατεστημένο εδίδασκε στα παιδιά την σωστή
ελληνική γλώσσα με τον σωστό τρόπο,θα είχαμε Νεολαία θωρακισμένη από τις
σύγχρονες καταναλωτικές αντιανθρώπινες σειρήνες αλλά και λαό με άποψι και θέσι μέσα στην γενική παγκοσμιοποιημένη ηλιθιώνη.
Αυτή η ακαδημαϊκή πλήρης ανεπάρκεια και ανθελληνική εμπάθεια και κακοήθεια εξ άλλου είναι οι λόγοι οι οποίοι μας ωθούν στην έρευνα των παναρχαίων ετυμολογιών ώστε μέσω αυτών, και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ,
αποδεχόμενοι την πιθανότητα λαθών, μπορούμε να προσεγγίσουμε την βαθυτέρα γνώσι η οποία εϋρίσκεται επιμελώς κρυμμένη όπως σε ξεχασμένα τοπωνύμια.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Γρηγόρης Μπέλλος

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Πάμπολλες μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων περί αυτού. Ενδεικτώς αναφέρεται ο Ευστάθιος Θεσσαλονίκης (Παρ. Ιλ. Φ’):
«Ο π α λα ιό ς λ ό γο ς πάνυ γ ο ν Α χ ε λώ ο ν σεμνυνει ω ς κα ι π α ν ύδωρ ε ξ
αυτού Α χ ε λώ ο ν κ λη θ ιίνα ι… Κ α ι το ε ν Δω δώ νη δε φ α σ ί μ α ν τε ίο ν ε ν πάσι χρ η σ μ ο ίς εκέλευε θ ν ε ιν Α χ ε λώ ω
(Η παράδοση εξυψώνει πολύ τον Αχελώο, καθώς και κάθε νερό από αυτόν Αχελώος
ονομάζεται. Και το μαντείο στη Δωδώνη σε κάθε χρησμό παράγγελνε να προσφέρεται θυσία στον Αχελώο). Η προτροπή του σεβασμίου Μαντείου της Δωδώνης να παραγγέλη σε κάθε χρησμό να τιμούν το Ύδωρ/Αχελώο με προσφορά θυσιών σχετίζεται με
την αλληγορική σημασία των Υδάτων στην αρχαία ελληνική θεολογία
2 Ησύχιος ο Αλεξανδρευς ιί Αλεξανδρινός.
Έλλην γραμματικός ακμάσας κατά τον 5ο αιώνα μ.Ο και ουνέγραψε το γνωστό «Λεξικό Ησυχίου»θεωρούμενο ως το πλουσιώτερο και σπουδαιώτερο εξ όλων των σωζομένων.
3 Συνηθεστάτη η μετατροπή στην πελασγική διασπορά. Στα αγγλικά μάλιστα σχεδόν όλα τα αρχικά -AU- προφέρονται -Ο- μακρά το οποίο αντιστοιχεί με το ελληνικό Ωμέγα, όπως AUSTRIA=ωστρια,AURORA=ωρωρα, AURA=ωρα, AUDIO=ωδιο,
AUGUST=αυγουστ, ΑΘΤΟ=ώτο, AUDΙT=ωντιτ ,augment=ώγκμεντ, κλπ κλπ. Η δυναμική αυτή ενυπάρχει στην γλώσσα ακόμη σήμερα όπου το αυτοκίνητο μάρκας AUDI προφέρεται ώντι.
4Ιδού μερικά παραδείγματα εκ της γραμματείας….
Β υ λ ιπ π ο ς -Γ ΰ λ ιπ π ο ς , β λέφ α ρ ο -γ λεφ α ρ ο , γυνή-γυνά-βανά, β ο υς -γους ,βαίνω -γαίνω , β λη χώ ν – γ λη χώ ν κλπ. Από το λεξικό του Ησυχίου Βλέπουμε ότι το ΩFON=ωBON με την συνήθη τροπή του -Β-σε -Γ- δίνει την λέξι ω ν ή =κώμη. Αυτή η εναλλαγή Β-Γ, διακρίνεται στην πελασγική διασπορά όπου π.χ.το σαξονικό wasser-βάσερ έγινε αγγλικό water-
γουώτερ, η Β αλλ ία λέγεται Γαλλ ία , η Π ο ρ τοβ α λία
έγινε Π ο ρ το γα λ ία ενώ ο ρωσσικός Γ ιά ν νη ς έγινε Ιβάν-Βάν ιας.

ΠΗΓΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ 11/11/15)
ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ (ΙΙ)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ 5/02/15)
ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ (Ι)

spacezilotes.wordpress.com