Μια αναπάντητη κλήση...

Ο Amir που γνώρισα...

Θυμάστε ένα προσφυγόπουλο τον Αμίρ;
Τον έδειξαν οι ειδήσεις του Άλφα πριν δυο χρόνια. Τον είχε αναφέρει, αν θυμάμαι καλά, κι ο Λαζόπουλος
Ήταν ένα προσφυγάκι που έλεγε:"Θέλω ένα σπίτι με Χαρά"  Έεε, πρόσφατα γνώρισα τον Αμίρ, έναν Αμίρ.

Αιγύπτιος είναι, 29-30 χρονών, μικροκαμωμένος, με λεπτή μακρυά φαβορίτα κι ένα τσουλούφι κοκοράκι.
Ζήταγε δουλειά... σκέφτηκα λίγο και μετά του είπα να έρθει.
Του έδειξα και άρχισε να δουλεύει.
Έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά και μετά έλεγε: να κάνω κι αυτό; να κάνω κι εκείνο;
Έκανε ζέστη και μετά από μερικές ώρες είπε: "Ζέστη σήμερα"
Του πήγα ένα ποτήρι νερό και έπιασα να τον βοηθάω, αλλά γρήγορα τα παράτησα.
Του έπιασα κουβέντα. Ο Αμίρ είχε τελειώσει πανεπιστήμιο, ήταν δάσκαλος έφυγε από την πατρίδα του επειδή δεν είχε δουλειά.
Πρόσφατα παντρεύτηκε στην Αίγυπτο και η γυναίκα του ήταν έγκυος 4 μηνών
Ένιωσα τον Αμίρ να έχει κουραστεί... και κάποια στιγμή κατά τις 3 το μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνό του. Χτύπησε μερικές φορές και μετά σταμάτησε, χωρίς να απαντήσει ο Αμίρ.
Αλλά τα μάτια του έλαμψαν ... σκουπισε ένα δάκρυ από τα μάτια του ...
-- Γιατί, δεν απαντάς του λέω;
-- Η γυναίκα είναι, μου λέει
-- ... θέλεις να της τηλεφωνήσεις από το δικό μου; ψέλλισα
-- Όχι, χτυπάει το τελέφωνο και ξέρω ότι με σκέφτεται ... Εγώ, θα της χτυπήσω το βράδυ...

Και συνέχισε να δουλεύει με πιο μεγάλη όρεξη, λες και η μακρινή του Αγάπη, του έδιωξε όλη την κούραση...

Πηγή

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Γνώρισα και εγώ Αμιρ…αλλά γνώρισα επίσης και τον Κώστα, τον Σπύρο την Ελένη την Καλλιόπη και πλήθος από συμπολίτες μας που οδηγούνται από τα ψηλά στα χαμηλά. Το καλό για τον Αμιρ και όλους τους κατατρεγμένους μετανάστες είναι πώς οδηγούνται από τα χαμηλά προς τα ψηλά.