Τζιμ Λόντος, ο Χρυσός Έλληνας

Στη φωτογραφία: Πρόγραμμα Saint Luis, 15 Δεκεμβρίου 1937 

Ο Τζίμ Λόντος πιο γνωστός ως ο "Χρυσός Έλληνας" ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή αστέρια της επαγγελματικής πάλης που αργότερα ονομάστηκε κατς και από τους πρώτους παλαιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια και μετά τη Μεγάλη Ύφεση. Οι νίκες του έκαναν τον απανταχού της γης Ελληνισμό υπερήφανο.
Ήταν ένας από τους θρύλους όλων των εποχών.
Ο Χρήστος Θεοφίλου όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Τζίμ Λόντου (προσωνύμιο που πήρε έπειτα από μια νίκη του στην αρένα London, δηλ. Λονδίνο) γεννήθηκε το 1897 στο Άργος και ήταν το νεότερο από τα δεκατρία παιδιά της οικογένειας του.

Σε ηλικία δεκατριών χρονών έφυγε από το σπίτι και τελικά κατέληξε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εργάστηκε σε δουλειές του ποδαριού, συμπεριλαμβανομένων του θαλαμηπόλου, σε οικοδομικές εργασίες και σα γυμνό μοντέλο για μαθήματα σχεδίου.

Δούλεψε σε Τσίρκο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μπήκε στην επαγγελματική πάλη και ξεκίνησε την προπόνηση.

Έκανε το ντεμπούτο του το 1917 και αγωνίστηκε μέχρι το 1946.

Ο Λόντος ήταν ένας από τους λίγους επαγγελματίες που γέμιζε στάδια την εποχή της μεγάλης ύφεσης παρά την έλλειψη χρημάτων, κερδίζοντας τεράστια ποσά. Η ικανότητά του, η καλή του εμφάνιση, η μυώδης σωματική του διάπλαση και η δημοτικότητα του, του επέτρεψαν να γίνει ένα από τα πιο αναγνωρισμένα ονόματα πάλης στις ΗΠΑ για πάνω από 15 χρόνια και να θεωρείται από τους συναδέλφους του ως ένας από τους καλύτερους "επαγγελματίες" της εποχής του.

Σαν ο πρώτος του παγκοσμίου πρωταθλήματος πάλης βαρέων βαρών της Εθνικής Ομοσπονδίας πάλης βοήθησε στον ορισμό ενός προτύπου για τους πρωταθλητές που γεννήθηκαν μετά, δεκαετίες αφότου είχε φύγει, και πραγματικά άφησε το αποτύπωμά του που διήρκεσε σε όλη την ιστορία του αθλήματος στον 20ο αιώνα. 

Τι άνθρωπος τι δεξιοτέχνης (καλλιτέχνης) έγραψε η εφημερίδα The New Yorker.
Είχε ύψος 1,73 και αγωνίστηκε στα 91 κιλά. Με το συγκεκριμένο ύψος και βάρος, ήταν συχνά μικρότερος από τον αντίπαλό του. Ωστόσο, το χαμηλό κέντρο βάρους του, η τρομερή δύναμή του, και τα δυνατά πόδια του αντιστάθμιζαν κάθε έλλειψη ύψους.

Αρχικά αγωνίστηκε στο Pacific Northwest (περιοχή στις Βορειοδυτικές ακτές της Αμερικής) σανΧρήστος Θεοφίλου ή Μαχόμενος Σοβατζής γιατί ερχόταν στο ρινγκ φορώντας τα ρούχα της δουλειάς ενός εργάτη οικοδομών και από κάτω αυτά του παλαιστή. Μετά από αρκετά χρόνια στη Δυτική ακτή, απέβαλε αυτό το στυλ και κατευθύνθηκε στα Ανατολικά των ΗΠΑ.

Ο Τζιμ Λόντος έγινε γνωστός για το ισχυρό εργατικό ήθος του, καθώς εργάστηκε σε όσο το δυνατόν περισσότερες περιόδους από ότι ο ίδιος θα μπορούσε να διαχειριστεί, συχνά παλεύοντας σχεδόν όλα τα βράδια της εβδομάδας.

Αξιοποιώντας τα όμορφα χαρακτηριστικά του και την ισχυρή σωματική του διάπλαση, ανέπτυξε μια πρακτική: Το να αγωνίζεται με τους πιο άσχημους αντιπάλους που θα μπορούσε να βρει.

Αυτή η ιδέα του "Ωραίος εναντίον Τέρατος" υπηρέτησε το Λόντο καλά και τον βοήθησε να χτίσει το προφίλ του σαν ο πιο δημοφιλής και ελκυστικός παλαιστής στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ στη δεκαετία του 30 και στις αρχές της δεκαετίας του 40. Από τη Νέα Υόρκη στη Βοστώνη, στη Φιλαδέλφεια και ενδιάμεσα, ο Τζιμ Λόντος ήταν συνώνυμος με την επαγγελματική πάλη.

Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ελεύθερης πάλης που αργότερα έγινε γνωστή διεθνώς ως "κατς".
Στους αγώνες του συγκεντρωνόταν τεράστια πλήθη για να παρακολουθήσουν τα κατορθώματά του και να απολαύσουν τις θεαματικές λαβές του και το λεγόμενο"αεροπλανικό κόλπο" τεχνική με την οποία εξουδετέρωνε τους αντιπάλους του.

Κατά τη διάρκεια της εποχής του υπήρχαν διάφορες εκδοχές του "Παγκόσμιου τίτλου" που όλες έδιναν πολύ κύρος. Ο Λόντος, ένας από τους πρώτους παλαιστές στον επαγγελματικό στίβο κατά τη χρονική αυτή στιγμή, κέρδισε πολλούς από αυτούς.

Κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο ως πρωταθλητής Βαρέων Βαρών της ενοποιημένης Εθνικής Ομοσπονδίας Πάλης και Αθλητικής Επιτροπής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης στις 6 Ιουνίου του 1930 νικώντας τον Πρωσικής καταγωγής Dick Shikat.

Του αφαιρέθηκε ο τίτλος όμως, όταν αρνήθηκε να συναντηθεί στο στίβο με τον αιώνιο αντίπαλο του, τον Ed Lewis ή Στραγγαλιστή.

Το 1931 παλεύοντας σε 140 αγώνες κέρδισε 1.500.000 δολάρια, ποσό αστρονομικό για τα τότε δεδομένα, και έγινε ο πιο πλούσιος αθλητής της εποχής του σε παγκόσμιο επίπεδο.

Παρέμεινε ο πρωταθλητής της Εθνικής Ομοσπονδίας Πάλης και πήρε τον παγκόσμιο τίτλο όταν νίκησε τον Jim Browning. Το 1937 νίκησε τον Bronco Nagurski στη Φιλαδέλφεια παίρνοντας τον παγκόσμιο τίτλο, όπως αυτός αναγνωρίστηκε από τους διοργανωτές της ανατολικής ακτής και κράτησε αυτή την εκδοχή του παγκόσμιου πρωταθλήματος για τα επόμενα 12 χρόνια και μέχρις ότου αποσυρθεί.

Αλλά υπήρχε πάντα ένας άνθρωπος που ο Λόντος και οι διοργανωτές του(όπως και πολλοί οπαδοί) γνώριζαν ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να νικήσει - τουλάχιστον όχι χωρίς τη συνεργασία του.

Ο για πολλά χρόνια Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Ed Lewis (Έντ Λιούις) ο "Στραγγαλιστής".

Η ικανότητα πάλης του Lewis ήταν τέτοια που στην πραγματικότητα σχεδόν κανείς δεν θα μπορούσε να τον νικήσει. Κατά τη διάρκεια μιας εποχής που οι αντιμαχόμενοι υποστηρικτές έλυναν τις διαφορές τους στο ρινγκ, με επιλεγμένους μαχητές να αγωνίζονται σε νόμιμους διαγωνισμούς, ο Ed Lewis ήταν ο άσσος στο μανίκι του ισχυρού συνδικάτου του Σικάγου.

Εν τω μεταξύ, οι διοργανωτές της Ανατολικής Ακτής είχαν τον δημοφιλή και πολύ νεότερο Λόντο, έναν άντρα για τον οποίο ο Lewis φέρεται να είχε πολύ λίγο σεβασμό. Οι δύο ενεπλάκησαν σε μερικά νόμιμα και αποτελεσματικά ματς με τον Lewis να επιτρέψει στο Λόντο να κερδίσει μόνο όταν ο ίδιος και οι υποστηρικτές του στο Σικάγο θεώρησαν ότι αυτό θα βοηθούσε στις δουλειές τους.

Αλλά η ομολογουμένη από το Λόντο αχίλλειος πτέρνα του, ο Ed Lewis, ποτέ δεν επηρέασε τη δημοτικότητά του αφού οι οπαδοί του είχαν την εντύπωση ότι όλοι (και όχι μόνο μερικοί) από τους αγώνες μεταξύ τους ήταν "πραγματικοί" και όχι σικέ.

Έχοντας κερδίσει λίγα, κράτησε ανέπαφη τη φήμη του και συνέχισε να ελκύει πλήθη ρεκόρ σε όλο τον κόσμο. Εκτός από τις ΗΠΑ και Καναδά, ο Λόντος αγωνίστηκε σε Γαλλία, Βρετανία, Ροδεσία, και σε πολλές άλλες χώρες κατά τη διάρκεια της 15ετούς καριέρας του.

Το 1929 επισκέφθηκε την Ελλάδα και στο Παναθηναϊκό Στάδιο αντιμετώπισε και νίκησε τον Πολωνοαμερικανό, Καρλ Ζύμπρσκο.

Το 1933 επανήλθε και αγωνίσθηκε πάλι στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου αντιμετώπισε και νίκησε τον Ρωσοπολωνό γίγαντα, Κόλα Κοβριάνι.

Για τη μεγάλη νίκη αυτή, ο Μάρκος Βαμβακάρης του έγραψε ένα ζεϊμπέκικο:
"Πάρ’ την αιμοβορία σου, και τράβα στην πατρίδα σου, αγαπητέ Κοριάνι, που σ’ έστειλε ο Λόντος μας σε μακρινό σεργιάνι κλπ." 

Ο Λόντος πάλεψε και νίκησε έναν άλλο παγκόσμιo πρωταθλητή του κατς τον Έλληνοαμερικανό, Γιώργο Ζαχαρία (ψευδώνυμο του παλαιστή Θεόδωρου Βετογιάνη 1908-1984) σε έναν αγώνα που προκάλεσε παγκόσμιο θαυμασμό, αφού δύο Έλληνες είχαν γίνει διεκδικητές της πρωτιάς στις Η.Π.Α!

Τελικά αποσύρθηκε το 1946, περνώντας σαν ένας από τους μεγαλύτερους πρωταθλητές στην ιστορία. Κατά την εκτίμησή του έλαβε μέρος σε πάνω από 2.500 αγώνες (μερικοί από τους οποίους ήταν βίαιοι) και έχασε μόνο λίγους.

Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του εργαζόμενος για φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ασχολήθηκε με τα ορφανά ελληνόπουλα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Για τις διάφορες φιλανθρωπικές προσπάθειες του τιμήθηκε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον και το βασιλιά Παύλο της Ελλάδας.
Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 19 Αυγούστου του 1975 και θάφτηκε στο Oak Hill Memorial Park στο Escondido της Καλιφόρνια.
Στοιχεία από:
Jim Londos. Άρθρο του Στήβ Σλάγκλ στο Ring Chronicle
Δημήτρη Λυμπερόπουλου: Τζίμ Λόντος
Μετάφραση από το άρθρο Jim Londos της αγγλικής wikipedia

palema gr