~ H κρίση " βαλτώνει " την ζωή μου, εμένα, τα όνειρα μου ~

'Ολη αυτή η κατάσταση στην χώρα μας, έχει αποσυντονίσει, έχει αλλάξει ή και παγώσει όλα τα σχέδια μας που είχαμε για το μέλλον. Η οικονομική και η πολιτική αστάθεια στην χώρα, μας έχει κάνει να ζούμε σε μία κατάσταση συνεχής αναμονής, ουσιαστικά " παγώσαμε " τους στόχους μας και τα όνειρα μας. Περιμένουμε κάτι το οποίο όμως τελικά, δεν ξέρουμε τι είναι και φυσικά δεν εξαρτάται από εμάς. Σε ποιόν από εμάς δεν στριφογυρίζουν αυτές οι σκέψεις, στο μυαλό του ;;;

Πλέον τα ηνία της ζωής μας ανήκουν σε άλλους, είμαστε θεατές στην ίδια μας την ζωή !!! Εμείς εις αναμονή,,, Μέχρι τώρα κάποιοι από εμάς, είχαμε μάθει να βάζουμε προσωπικούς στόχους και με δύναμη και ενέργεια να παλεύουμε για την επίτευξη τους. Άλλες φορές με επιτυχία και άλλες με αποτυχία, πάντα όμως με δική μας ευθύνη.

Ξαφνικά όλα άλλαξαν, ένας ξένος αποφασίζει για μας και δίχως να μας ρωτά. Δεν τον ενδιαφέρει, τι θέλουμε, τι ξέρουμε, τι ονειρευόμαστε ή που έχουμε φτάσει,,, νιώθουμε όλοι μας οι κόποι, για άλλους μικροί, για άλλους μεγάλοι, να γκρεμίζονται εξαιτίας κάποιου " άγνωστου ξένου ". Πιθανόν χωρίς να ευθυνόμαστε, ή να χρεωθούμε ένα λάθος. Η πραγματική αλήθεια άγνωστη για μας με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να αιτιολογήσουμε τα συμβάντα αλλά και ούτε να μπορούμε να τα διορθώσουμε. Είχα, την είχα, ακόμα την έχω την ελευθερία της επιλογής, διερωτόμαστε.... Το μόνο που ακούμε πια είναι ένα σενάριο καταστροφής. Μέσα σε δύο μήνες, ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι η χώρα μας πεθαίνει και μάλιστα δεν ξέρουμε και γιατί. Κυριολεκτικά όμως,,, νιώθουμε σαν ο ερχόμενος Ιούνιος να ναι η "συντέλεια" του κόσμου,,, Ξυπνάμε, κοιμόμαστε και μιλάμε μόνον για,,,, χρεωκοπία, τράπεζες, πείνα. Η ενέργεια όλων μας έχει κατακερματιστεί, ονειρευόμαστε μία ηλιαχτίδα φωτός μεν αλλά εκείνη δεν φαίνεται ούτε ως κουκίδα στον ορίζοντα,,, σαν να περιμένουμε το τέλος,,,

Χαρακτηριστικά θα παραθέσω (αυτούσια) τα λόγια του εκλεκτού μου φίλου, κου Αθανασάκη Απόστολου, όταν ζήτησα την γνώμη του. << ‎....δύσκολο ξύπνημα....σέρνομαι.....λειτουργώ από συνήθεια...από ανάγκη...από υποχρέωση...Η μέρα χωρίς ζωντάνια ...χαμόγελο ....αισιοδοξία...στόχους ....μοιάζει ατέλειωτη. Αναπολώ περασμένα...όχι μεγαλεία βέβαια :))....αλλά απλά πράγματα που δεν μπορώ να κάνω ή δεν έχω τα μέσα να κάνω πια.....Συνέχεια σκέπτομαι αριθμούς....χρήματα....Το PSI έσβησε την ανασφάλεια του λαού μας για το αύριο...!!...έτσι είπαν !!!.....εγώ γιατί αισθάνομαι ότι δεν άλλαξε τπτ....???......Δεν λειτουργώ...δεν έχω όρεξη να βγώ...να μιλήσω...να επικοινωνήσω...τπτ ...Το ότι δεν είμαι μόνος είναι ανησυχία.....όχι παρηγοριά.........>>. Λίγα λόγια μα τόσο αληθινά και πραγματίστικα !!!

Πολλοί από μας, κρατούν μία πιο παθητική στάση,,, κάποιοι δεν μετέχουν σε συζητήσεις, άλλοι έκλεισαν εντελώς την τηλεόραση. Ότι κι αν κάνουμε όμως, όσο κι αν αρνούμαστε, ζούμε μέσα σε μία νέα πραγματικότητα και επηρεαζόμαστε από αυτήν και τελικά διαμορφώνουμε μία νέα εικόνα. Ενός ανθρώπου που δεν τολμά να κάνει όνειρα, αρκείται στα ολίγα, " ρίχνει " τον εαυτό του, επαγγελματικά, ερωτικά, στις επιθυμίες του, έχει χάσει την δύναμη του. Κάποιοι μάλιστα σπούδασαν χρόνια, χτίζοντας τα εφόδια για μία ζωή ποιοτική, ένα καλύτερο μέλλον και είναι αναγκασμένοι να " πετάξουν " όλα αυτά στο καλάθι των αχρήστων. Τα μάτια τους τρέχουν λέγοντας "θέλω η ζωή μου να γίνει όπως πριν". Παιδιά που βίωσαν τον ξεσπιτωμό από τα σπίτια τους και ζουν σήμερα σε σπίτια φιλοξενίας ή συγγενικά πρόσωπα, με δάκρυα στα μάτια παρακαλούν την μητέρα τους να επιστρέψουν στο Δικό ΤΟΥΣ σπιτικό,,,

Η άρνηση της πραγματικότητας όμως και η αποφυγή της, αποκλείεται να βοηθήσει στην εκπλήρωση του οιονδήποτε στόχου, ακόμα και της επιβίωσης. Σημαίνει σύγκρουση,,,, και τελικά πάτωμα, μηδέν, πάτο.... Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ της πραγματικότητας που βιώνουμε και του εαυτού μας μέσα σε αυτήν θα μας βοηθήσει να δραστηριοποιηθούμε. Ας μην λησμονούμε ότι η λέξη και μόνον "κρίση" συνδέεται με κάτι αρνητικό. Κρίση σημαίνει αλλαγή. Η κοινωνία μας φοβάται την αλλαγή, προτιμά την σιγουριά του "βάλτου", της στασιμότητας. Αν όμως θέλουμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτήν την "κρίση" υγιείς, ψυχολογικά και συνασθηματικά, ας χαράξουμε τον δικό μας δρόμο για να πορευτούμε. Ας βγούμε από την αδράνεια και την παθητικότητα. Ας θεραπεύσουμε την σκέψη μας, ας αναγεννηθούμε αγωνιζόμενοι να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες (ακόμα και η έκφραση νέες συνθήκες από μόνη της, μας αναζωογονεί από το να αποκαλούμε αυτές τις συνθήκες, κρίση) της πραγματικότητας μας, χωρίς να συμβιβαστούμε και να εγκαταλείψουμε τα όνειρα μας,,, Η ζωή μας, ας μην ξεχνάμε, είναι η υλοποίηση των πεποιθήσεων μας. Τα εμπόδια που συναντάμε είναι το δημιούργημα των περιορισμών μας και της αντιμαχόμενης σκέψης μας ,,,

Εξάλλου όπως χαρακτηριστικά ανέφερε μία διαδικτυακή μου φίλη, επ΄ονόματι Εύα "είναι ο καιρός να υποστηρίξουμε συλλόγους αλληλεγγύης,,,, οι άνθρωποι ήρθαν κοντά ο ένας στο πρόβλημα του άλλου κάτι το οποίο έλειπε τα τελευταία χρόνια".... Ναι, σε αυτές τις νέες συνθήκες, έχουμε πολλά να κάνουμε για τον συνάνθρωπο μας ,,, είναι καιρός για ΔΡΑΣΗ με κάθε μέσο και ουχί για παθητική στάση,,, Ας αγωνιστούμε λοιπόν, να παραμείνουμε ψυχολογικά υγιείς ώστε τις δυνάμεις μας και την ενέργεια μας να τις καταναλώνουμε στην οικογένεια μας, στα παιδιά, στις ομάδες που έχουν ανάγκη, σε ΔΡΑΣΕΙΣ αλληλεγγύης, αποβλέποντας σε έναν καιρό που όλα αυτά θα ναι παρελθόν......με την Ελπίδα της Αναγέννησης των Ονείρων μας !!!

Ας απλώσουμε το χέρι μας λοιπόν, σε κάθε συνάνθρωπο μας,,, ώστε η κρίση να "ΜΗΝ ΒΑΛΤΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ"........άλλον πια !!!


η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα