Μ. Σάββατο: Κυοφορία στο χωροχρόνο των εν Άδη

Στο βαθμό που συμπεριφερόμαστε ως δήθεν, είναι αδύνατο να μας αγγίξει το μυστήριο του Πανάγιου Τάφου. Και δεν εννοώ το γεγονός της φύσης του αγίου φωτός - που αποτελεί ένα σημαντικό "αντιλεγόμενο σημείο" της σημερινής φιλοσοφικής και υπαρξιακής συγκυρίας -, αλλά το τί συνέβη με την «είσοδο» του Ιησού στο «χωροχρόνο» του Άδη. Αλλά τι είναι ο Άδης;

Ο Άδης έχει κατ' αρχάς μια μυθολογική διάσταση, η οποία και προσλαμβάνεται από την χριστιανική θεολογία. Ο Άδης δεν είναι όμως μόνο ο «χωρόχρονος» των βιολογικά νεκρών ανθρώπων. Είναι ο χωρόχρονος της νεκρής ζωής μας σε όλα τα επίπεδα. Η ενσάρκωση του Λόγου δε θα μπορούσε παρά να προσλάβει την όλη ζωή.

«Το απρόσληπτον και αθεράπευτον» κατά το Γρηγόριο Θεολόγο.

Η κλήση δεν έγινε μόνο τότε προς τους βιολογικά νεκρούς ώστε να γίνουν πνευματικά ζώντες, γίνεται πάντα και προς τους βιολογικά ζωντανούς, που αντί να τείνουμε να γίνουμε πνευματικά ζώντες, να «συναναστηθούμε», συχνά παραμένουμε "εν ζωή", πνευματικά νεκροί.

Ο εορτασμός της «θεόσωμης ταφής και της εις άδου καθόδου» του Χριστού λατρευτικά, όπως όλες οι εορτές, συγκεφαλαιώνουν σε όλο το χρόνο όλες τις πτυχές παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Όλα γίνονται «σήμερον».Βεβαίως και ο βιολογικά νεκρός Ιησούς «κατήλθε μέχρις Άδου ταμείων».

Ποια είναι όμως τα «ταμεία του Άδη» "σήμερον";

Η συνέχεια Εδώ

by Siglitiki