«Η εποχή της γενικευμένης αποστασίας»…

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου:

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«Σήμερον ἡ Παρθένος τίκτει τὸν Δεσπότην ἔνδον ἐν τῷ σπηλαίῳ»,
«Σήμερον δέχεται ἡ Βηθλεὲμ τὸν καθήμενον διὰ παντὸς σὺν Πατρί»,
«Σήμερον ἄγγελοι τὸ βρέφος τὸ τεχθὲν θεοπρεπῶς δοξολογοῦσιν».

Ἐπαναλαμβάνοντας συνέχεια τὴ λέξη σήμερον ἡ Ἐκκλησία μας προσπαθεῖ νὰ μᾶς ὠθήσει στὸ πνεῦμα τῆς παρούσης μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅλα εἶναι σὲ ἐνεστῶτα χρόνο, όλα γίνονται σήμερον, όλα συμβαίνουν στὸ παρόν. Ἡ Βηθλεὲμ δὲν εἶναι μακρυά, τὸ γεγονὸς δὲν εἶναι παλιὰ ἱστορία. Ὅλα γίνονται γιὰ όλους τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ κάθε ἐποχή, γίνονται καὶ γιὰ μᾶς τοὺς πιστούς αὐτῆς τῆς ἐποχῆς, πλούσιους καὶ φτωχούς, ἰσχυροὺς καὶ ἀσθενεῖς, δίκαιους καὶ ἁμαρτωλούς, γι’ αὐτοὺς ποὺ λυγίζουν ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἱστορίας καὶ τῆς καθημερινότητας καὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐναποθέτουν τὴν ἐλπίδα τους στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν αἰωνιότητα.Τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Ἐναθρωπήσεως εἶναι
ένα γεγονὸς ποὺ συνέβη κάποτε ἱστορικά, ἡ χάρη όμως καὶ ἡ εὐλογία Του ἀγκαλιάζει όλη τὴν ἱστορία, όλες τὶς ἐποχές καὶ ὁλόκληρο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.


Μεγάλη γιορτή, ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή. Ὅπως λέγει ἡ ἀκροστιχίδα τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς, «Χριστὸς βροτωθείς, ἦν οπερ Θεὸς μένει», δηλαδὴ χωρὶς νὰ χάσει τὴν θεότητα, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση γιὰ νὰ τὴν ἁγιάσει, κατέρχεται στὴ γῆ γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει στὴν οὐράνια κατάσταση, ταπεινώνεται γιὰ νὰ μᾶς ὑψώσει, «πλούσιος ὢν, δι’ ἡμᾶς ἐπτώχευσεν, ἵνα ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν, καὶ τῆς φύσεως τὸ θνητὸν καταμάθωμεν» (Θεοδώρητος Κύρρου. Ὑπόμνημα εἰς τὰς ὁράσεις τοῦ Προφήτου Δανιήλ, Κεφ. δ΄ λδ΄1463).

Δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ, «οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν», μᾶς ὑπερβαίνει, δὲν χωρεῖ ἡ ἄπειρη σοφία τοῦ Θεοῦ στὸν πεπερασμένο νοῦ μας, «πίστει μόνη τοῦτο πάντες δοξάζομεν, λέγοντες· Ἀνερμήνευτε Κύριε, δόξα σοι», μόνο μὲ τὴν πίστη μας δοξάζουμε τὸν ἀνερμήνευτο Κύριο γιὰ τὴ σοφία Του καὶ ὁμολογοῦμε τὴν ἀγάπη Του.

Τί ἔχουν όλα αὐτὰ νὰ μᾶς ποῦν μέσα στὴν παγκόσμια ἀναστάτωση τῆς ἐποχῆς μας, μέσα στὴν πνιγηρὴ καθημερινότητά μας, μέσα στὴ γενικευμένη ἀποστασία μας, μέσα στὴ σύγχυση τῶν ψεύτικων θεῶν, μέσα στὴ λήθη καὶ ἀδιαφορία τοῦ χωρὶς τὴν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ κόσμου μας;

Περνᾶμε ὄντως δύσκολες μέρες. Αὐτὸ όμως ποὺ μᾶς λείπει δὲν εἶναι ἡ ἐξυπνάδα οὔτε ἡ δύναμη οὔτε τὸ χρῆμα οὔτε οἱ λεγόμενες ἀξίες. Ἡ κύρια φτώχεια μας δὲν εἶναι οἰκονομική, εἶναι σαφῶς πνευματική. Αὐτὸ ποὺ μᾶς λείπει εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη ἡ πρὸ Χριστοῦ ἱστορία σφραγίζεται ἀπὸ τὴν προσδοκία Του. Ὅπως γράφει στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως «οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ≤ως ἐὰν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γέν. μθ΄ 10).

Στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχὴ ἡ προσδοκία τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου μετεστράφη σὲ προσδοκία συναντήσεως καὶ κοινωνίας μαζί Του. Ἐμεῖς δὲν περιμένουμε νὰ ἔρθει· περιμένουμε νὰ Τὸν συναντήσουμε. Αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Χριστουγέννων. Ἡ συνάντηση μαζί Του θὰ φωτίσει κατ’ ἀρχὰς τὸν νοῦ μας,
ἔπειτα θὰ φέρει τὴν εἰρήνη στὶς καρδιές μας καὶ τὴ χαρὰ τῶν ἀγγέλων στὴ ζωή μας καὶ τέλος τὴν πολυπόθητη σωτηρία μας.

Δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύση, ἀγαπητοί μου, στὸ δρᾶμα τῆς καθημερινότητος ποὺ ζοῦμε ἀπὸ τὸ νὰ μάθουμε νὰ ἑορτάζουμε αὐτὲς τὶς μεγάλες γιορτὲς ποὺ μᾶς προσφέρει ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἑορτασμός, ἀπὸ τὸ νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν προτροπὴ τοῦ γνωστοῦ θαυμάσιου τροπαρίου «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε λαοί, ¬τι δεδόξασται», ὁ Χριστὸς γεννᾶται, ἔρχεται στὸν κόσμο μας, ἄς τὸν δοξάσουμε εὐγνωμόνως διὰ τῆς πίστεως, ἄς Τὸν ὑποδεχθοῦμε μετὰ ἱεροῦ πόθου καὶ μὲ φρόνημα ὑπακοῆς στὸ ἅγιο θέλημά Του, καὶ ἔτσι ἑνωμένοι μαζί Του ἄς ὑψωθοῦμε ἀπὸ τὰ γήινα καὶ φθαρτὰ στὰ οὐράνια καὶ πνευματικὰ καὶ ἔμπλεοι χαρᾶς καὶ πανηγυρικῆς διαθέσεως ἂς γίνουμε ὁμολογητὲς καὶ μέτοχοι τῆς δόξας Του.
Ὅσο ρηχός, όσο κενός, όσο ἀνούσιος εἶναι ὁ τρόπος ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβάλει ἡ σύγχρονη κοσμικὴ ἀντίληψη γιὰ τὰ Χριστούγεννα, τόσο οὐσιαστικός, τόσο περιεκτικός, τόσο μεγαλειώδης εἶναι αὐτὸς ποὺ προτείνει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. 

Φέτος, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μὴ γιορτάσουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα. Φέτος ἐπιβάλλεται ἡ ψυχή μας νὰ ξεκουραστεῖ ἀπὸ τὴν εὐλογία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Μόνον μὲ τὴ βοήθειά Του ἡ φτώχεια μας θὰ γίνει πλοῦτος, ἡ γενικευμένη κατάθλιψη θὰ μεταμορφωθεῖ σὲ χαρά, τὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας θὰ φωτισθεῖ ἀπὸ τὸ φῶς τῆς γνώσεως, ὁ φόβος τῶν ἀδιεξόδων μας θὰ δώσει τὴ θέση του στὴν ἐλπίδα, καὶ τὴν ἀπορία μας γιὰ τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ θὰ τὴν διαδεχθεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς παρουσίας Του καὶ ἀνάμεσά μας καὶ μέσα μας.

Σᾶς εὔχομαι
«ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!»
«ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ νηπιάσαντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος